DUO WI-JO
HARMONIE-THEATER
9 VRIJGEZELLEN
VICTORIA-THEATER
VRIJ EN ONVERVEERD
5"
Na negenen ging hij haastig naar den
secretaris van de rechtbank, die de enig
ste ontwikkelde man was in het gehele
gebouw.
Wladimir Stepanytaj, wat 1* dat
voor een manier? begon hij, terwijl hij
zich naar het oor van den secretaris toe
boog. Die lui hebben gejat, maar wat
doen ze mij er bij te halen? Welke re
den hebben ze daarvoor?
M'n beste kerel, fluisterde hij, van
nacht is er huiszoeking bij me geweest!
Mijn god!Ze zijn bezeten, niet? Waar
om moeten ze mij lastig vallen?
Maar daarom, omdat je geen ram
behoeft te zijn, antwoordde rustig de se
cretaris. Voordat je ondertekent, moet
je kijken
Wat kijken? Al bekijk ik die balan
sen nou ook duizend jaar, dan snap ik
er nog niets van. De kale duivel snap
ik! Wat ben ik voor een boekhouder?
Ze kwamen er mee aandragen - nou
toen ondertekende ik.
Zoals U wilt. Behalve dat heeft U
en heel Uw commissie, zich sterk ge
compromitteerd. U heeft zonder enige
dekking negentienduizand van de ban1{
genomen.
God's wil geschiede! verwonderde
zich Avdjejev. Heb ik soms alleen schul
den? De hele stad heeft toch schulden!
Ik betaal m'n Interest en zal m'n schuld
wel aflossen. God zij met je. Maar trou
wens als we, laten we zeggen, nu eens
volgens ons geweten oordelen, heb ik
soms zelf dat geld genomen? Pjotr Sjem-
jonytsj heeft 't me toegeschoven. Neem
ze, zegt-ie, neem ze toch. Als je, zegt-ie,
ze niet neemt, dan betekent 't dat je ons
niet vertrouwt en je je afzijdig wilt hou
den. Kom, zegt-ie, neem jij ze toch en
bouw er een molen van voor je vader.
Toen heb ik ze genomen.
- Nou, ziet U eens hier: zo kunnen al
leen een kind of een ram over deze
kwestie oordelen. In elk geval, sinjor,
helpt 't niets of U zich zo opwindt, 't
Gerecht ontloopt U natuurlijk niet,
maar waarschijnlijk spreken ze U wel
vrij.
De onevenwichtigheid en de kalme
toon van den secretaris werkten gerust
stellend op Avdjejev. Uben hij terug was
in zijn winkel, waar hij zijn vrienden
aantrof, dronk hij weer, at z'n kaviaar
en filosofeerde. Hij vergat de huiszoe
king bijna en werd alleen verontrust
door een omstandigheid, die hij wel op
moest merken: zijn linkerbeen voelde
vreemd verdoofd aan en om een of an
dere reden verteerde zijn maag absoluut
niets.
Op de avond van dezelfde dag vuurde
het noodlot nog een oorverdovend schot
op Avdjejev af: in de spoedvergadering
van de gemeenteraad werden alle bank-
venr.oten, onder wie ook Avdjejev, uit
gesloten van het recht tot stemmen, als
zich bevindende onder strafrechtelijke
vervolging, 'e Morgens ontving hij een
paperas, waarin hij werd uitgenodigd on
middellijk zijn functie van it&rosta neer
te leggen.
Daarna verloor Avdjejev de tel bij al
de schoten, die het noodlot op hem loste,
en in een flits schoven voor hem de
vreemde, geheel nieuwe dagen elkander
na en elke dag bracht de een of andere
verrassing met zich mee.
Onder andere stuurde de rechter van
instructie hem een oproep. Gekrenkt en
rood keerde Avdjejev van hem huis
waarts. Hij heeft 't me lastig gemaakt,
zette me een mes op de keel: waarom
heb je ondertekend? Ik heb ondertekend
en daarmee basta! Heb ik 't soms met
opzet gedaan? Ze kwamen met het ding
de winkel binnen, dan ondertekende ik.
Ik weet niet eens hoe ik lezen moet wat
er geschreven staat.
Er kwam een stelletje jongelui met
onverschillige gezichten; ze verzegelden
de winkel binnen, toen ondertekende ik
bels op. Aangezien hij hierin een intri
ge zag en zich nog steeds in geen enkel
opzicht schuldig voelde, begon de bele
digde Avdjejev naar de rechterlijke in
stanties te rennen om zich te beklagen.
Hele uren zat hij in de hal te wachten,
draaide lange verzoekschriften in elkaar,
huilde, schold zichzelf. Op zijn klachten
kreeg hij van den procureur en rechter
van instructie het onverschillige en ge
fundeerde antwoord:
- Kom als we U roepen, nu hebben
we geen tijd.
En anderen antwoordden hem;
- Dat is onze zaak niet.
Maar de secretaris, die ontwikkelde ke_
rel, die, naar het Avdjejev toescheen,
hem zou hebben kunnen helpen, haalde
alleen z'n schouders op en zei;
- 't Is Uw eigen schuld. Je hoeft ook
geen ram te zijn....M
De oude sloofde zich uit, maar zijn
been voelde nog even verdoofd aan en
zijn maag deed z'n werk al slechter.
Toen het nietsdoen hem ging vermoeien
en hij gebrek begon te lijden, besloot hij
naar zijn vader's molen te gaan, en
zich met de graanhandel bezig te gaan
houden, maar ze lieten hem de stad niet
uit. Z'n gezin reisde af naar zijn vader,
en hij bleef alleen achter.
De dagen flitsten de een na de ander
voorbij. Zonder zijn gezin, zonder werk
en zonder geld liep de gewezen starosta,
zo pas nog een eerbiedwaardig en geacht
man, hele dagen lang de winkels van
zijn vrienden af, dronk, at en luisterde
naar raadgevingen, 's Morgens en 's
avonds ging hij. om de tijd te doden,
naar de kerk. Bij het uren lang staren
naar de ikonen bad hij niet, maar
dacht. Zijn geweten was rein, zijn toe
stand legde hij uit als een vergissing en
een misverstand; naar zijn mening
kwam alles slechts voort uit de omstan
digheid, dat de rechters en ambtenaren
jong en onervaren waren het scheen
hem toe, dat als nu de een of andere
oude rechter eens vaderlijk, vermanend
en uitvoerig met hen zou spreken, dat
dar alles wel weer in 't spoor zou ko
men. Hij begreep zijn rechters niet, maar
de rechters, zo scheen 1 hem toe, begre
pen hem niet
De dagen renden achter elkander aan
en na een lang en afmattend uitstel brak
tenslotte de tijd van de rechtzitting aan.
Avdjejev leende vijftig roebel, voorzag
zich van wat jenever voor z'n been en
wat kruiden voor z'n maag en reed naar
de stad waar zich het paleis van Justitie
De zitting duurde anderhalve week.
Deze gehele tijd van het proces zat Avd
jejev ernstig en waardig, zoals het een
geacht er onschuldig lijdend man be
taamt, temidden van zijn deelgenoten in
't ongeluk, luisterde en begreep absoluut
niets. Zijn stemming was vijandig. Hij
maakte er zich nijdig om, dat ze hem
vasthielden in het gerechtsgebouw,
dat hij nergens zijn vastenmaaltijd kon
krijgen, dat zijn verdediger hem niet
begreep en .naar het hem toescheen, niet
zei wat hij moest zeggen. De rechters, zo
leek het hem, spraken niet zó recht als
het hoorde. Zij schonken aan Avdjejef
bijna in het geheel geen aandacht, wend
den zich tot hem een keer of drie per
dag, en de vragen die zij hem stelden,
waren zodanig, dat, als Avdjejev ze
beantwoordde, een gelach onder 't pu
bliek opging. Als hij zich verstoutte iets
te zeggen over zijn uitgaven, z'n schade
posten en de wens te kennen gaf van
het gerecht schadeloosstelling te vorde
ren, dan draaide zijn advocaat zich om
en trok een onbegrijpelijk grimas, het
publiek begon te lachen en de president
verklaarde streng, dat dat niet ter zake
was. Toen hij voor het laatst het woord
mocht nemen, zei hij niet dót, wat zijn
verdediger hem geleerd had, maar iets
totaal anders, dat ook gelach verwekte.
In de lange uren, dat de rechters be
raadslaagden in hun kamer, zat hij met
een boos humeur in de restauratie en
dacht helemaal niet aan rechters. Hij
begreep niet, waarom ze zo lang zaten
te beraadslagen, als de hele zaak zo dui
delijk was, en evenmin, wat zij van hem
nodig hadden.
Toen hij honger kreeg, vroeg hij den
kellner hem een goedkope vastenmaal
tijd te geven. Voor veertig kopeken
brachten ze hem de een of andere koude
vis met bietjes. Hij at en voelde meteen
hoe die vis als een zware klomp in zijn
maag onderdook; hij kreeg last van op
rispingen, maagzuur, pijn
Toen hij wat later den oudsten rechter
de behandelde punten hoorde voorlezen,
keerden zich zijn ingewanden om, zijn
lifchaam werd overgutst met koud zweet,
zitn linkerbeen was verdoofd; hij luis
terde niet, begreep niets en leed er on
draaglijk onder, dat hij niet zittend of
liggend mocht luisteren.
Eindelijk, toen ze hem en zijn lotgeno
ten hadden toegestaan, te gaan zitten,
stond de procureur van het gerechtshof
op en zei iets onbegrijpelijks. Alsof ze
uit de grond waren opgeschoten, ver
toonden zich plotseling gendarmen met
ontblote sabels en omringden alle ver
oordeelden. Men gaf Avdjejev het bevel
op te staan en te volgen.
Nu begreep hij, dat ze hem hadden
veroordeeld en gevangen genomen, maar
hij schrok er niet van en verwonderd®
zich niet; in zijn maag was er zo'n wan
orde, dat hU in 't geheel niet aan gevan
genschap kon denken.
Dat betekent dus. dat ze ons nu niet
naar huis laten gaan? vToeg hU aan een
van zijn vrienden. Maar ik heb thuis
nog drie roebel aan geld en een nog niet
aangebroken vierde baaltje thee.
Hij overnachtte in het Huis van Be
varing, voelde de gehele nacht zijn af
keer van de vis en dacht over z'n drie
roebel, z'n vierde baaltje thee. Mor
gens vroeg, toen de hemel blauw begor»
te worden, gaven ze hem het bevel, zich
aan te kleden en mee te gaan.
Twee soldaten met opgestoken bajo
netten brachten hem naar de gevange
nis. Nog nooit hadden hem de straten
van de stad zo lang en eindeloos toege
schenen. Hij liep niet op het trottoir,
maar op het midden van de weg In de
smeltende, slilkerige sneeuw. Zijn inge
wanden voerden nog steeds oorlog met
de vis, z'n linkerbeen was verdoofd, ziin
overschoenen had hij, was het niet in
bet gerechtsgebouw, dan in het Huis van
Bewaring, laten staan, z'n voeten vro
ren af
Vijf dagen later werden alle beklaag
den weer voor de rechtbank geleld om
het vonnis te horen. Avdjejev kwam te
weten, dat ze hem tot verbanning ver
oordeeld hadden. tot verblijf in het
Tobolskyj -gouvernement. Ook dat joeg
hem geen angst aan en verwonderde
hem niet.
Om de een of andere reden scheen het
hem toe. dat de rechtszitting nog niet af
gelopen was, dat de verdaging nog steeds
voortduurde en dat de „echte beslissing"
nog niet gevallen was.Hij zat in ziin
cel en wachtte elke dag op deze uit
spraak.
Eerst toen een half jaar verlopen was,
toen zijn vrouw en zoon Wasilij afscheid
kwamen nemen, toen hij in de magere,
als een bedelares zo slecht geklede, oudo
vrouw nauwelijks zijn eens zo frisse en
stevige Elizaweta Trofimovna herkende,
en hij zijn zoon inplaats van in zijn
gymnasiastenk]eding in een te kort,
kaalversleten jacquetje zag met rafelige
pantalon, begreep hij, dat zijn lot reeds
beslist was, en dat. wat deze nieuwe
„beslissing" «tok mocht zijn, hij zijn
verleden reeds niet meer terug zou kun
nen doen keren. En voor de eerste keer
in al die tijd van proces en opsluiting
liet hij die boze uitdrukking van zijn
gezicht glijden en begon hartstochtelijk'
te huilen.
1886.
plrók: een soort pastei.
starósta: in functie in de Russische
kerk, ongeveer overeenkomend met die
van ouderling in onze Protestantse
kerken.
komt ZONDAG 6 JANUARI in ZAAL SCHUIT.
Aanvang 7.30 uur. Entrée 1.50.
Plaatsverkoop Zaterdag van 25 uur. Tel. 236.
NA AFLOOP BAL O. 1. V. PIET HARTLAND.
Wjj hebben nog plaatsen vrij voor:
gerout. NAAISTERS,
flinke HELPSTERS,
CONTROLEUSES en
COUPEUSES.
Fa. H. ECKMAN, Corsetfabriek, Alkmaar.
VANAF VRIJDAG 4 JANUARI
met
SACHA GUITRY
MAX DEARLY
ELVIRE PAPESCO en v. a.
Dagelijks voorstelling om 8 uur.
Woensdag 2.30 Matinée.
Zaterdag 7 uur en 9.30.
Zondag 2 uur, 4.30, 7 uur en 9.30.
LEEFTIJD 18 JAAR.
LAAT NU uw
Schaatsen slijpen
hol, rond en recht.
Wij zijn speciaal ingericht
voor Noren en kunst
schaatsen.
Wij slijpen kinderschaatsen
vanaf 0.50.
„DE RIJWIELHAL"
J. HENSTRA
Laat 158-160 Tel. 5663.
Te koop aangeboden:
Een p. kunstschaatsen z.g.a.n.
nit. 39 en 1 petroleumkachel.
Adr.: Hembrandtstraat 32.
Een kern gez. Jonge zw. hond;
tev. te koop gevr. 1 kippenhok.
Jager, Stationsweg 15, Heiloo.
Drums. Straatweg 143,
Alkmaar.
Een Imitatie hontjasmantel
Pen Imitatie bontmantel mt. 48
en bl. keper werkpak mt. 48. L.
jupijn, 2de Landdw.straat 40.
Een o. kw. jongenswinterjas Ift.
16 17 J. en 1 p. Jongenssch. mt.
39. Gerritsen, Groeneweg 19, Ber
gen <NH).
Een herenrüwiel op. M. Zut.
Vondclstraat 7.
Een schrijfmachine merk „Mig-
non" cn 1 radiotoestel (def.). W
Burger. Dubbele Buurt 3.
Een pr. zw. dameswinterman
tel, o. kw. Adres te bcvr. Zwaan's
Boekhandel.
STEDELIJKE MUZIEKTUIN ALKMAAR.
Wegens bijzondere omstandigheden is het optreden van
de CONTINENTAL HOTCLUB
VOORLOPIG UITGESTELD.
ALKMAAR.
R.K. BOERENLEENBANK
Enige kennisgeving.
Houders van spaarboekjes worden verzocht hun boekjes
in te leveren voor bijschrijving van rente op 7, 8, 9 of 10
Januari. De boekjes kunnen direct aan het loket worden
afgegeven. HET BESTUUR.
VANAF VRIJDAG 4 JANUARI:
Een grote nationale film uitgebracht onder auspiciën
van den Ned. Bioscoop Bond.
De totale-opbrengst komt geheel ten bate van de
Stichtjng 1940—1945.
Dagelijks voorstelling om 8 uur.
Woensdag 2.30 Matinee.
Zaterdag 7 uur en 9.30.
Zondag 2 uur, 4.30, 7 uur en 9.30.
LEEFTIJD 14 JAAR.
