De erfenis van het Duizendjarig rijk Een dag in Antwerpen Hef vraagstuk der vluchtelingen Centrale boeking - gonzende bijenkorf Tabak Wij werden doorgezaagd DE VOGELTREK NADERT Ted Bolt op het onbekende eiland 4 (Van onzen reporter SJoerd de Vrfl).'' Als de chauffeur z(jn wagen uit laat lopen, bevinden w(J ons voor een der Duitse stations. HU heeft al gedienstig het portier voor ons geopend en zegt, terwUl wö uitstappen: „Kijkt U maar eens, of de hongersnood meevalt. Als ik mU niet vergis, is er pas een trein uit het Oosten binnengekomen". Er heerste doodse stilte op het perron. De sombere stoet vluchtelingen had een onderkomen gezocht ln de kale, hoge wachtkamer, waar honderden lagen, stonden of zaten. Er werd geen woord gesproken. Een ontvangstcomité was er niet. Alleen een glas bier is er voor deze paria's te krUgen. Reeds maanden lang houdt deze stroom uit het Oosten aan. Het meest vrouwen en kinderen, voorzien van een handjevol bagage. Waarheen de tocht gaat? Zij weten het zrtet. Berlijn ls een doel voor hen geweest, maar geen eindbestemming. Zö wil len en zU moeten weg uit de Russische zöne en zU vragen om in de Britse zöne te mogen leven. Maar er is njemand, die weg weet met deze Oosterse stroom vluchtelingen, paria's, verhongerden en vertwUfelden, wier aantal In de millioenen loopt. Ein Volk, ein Reich, ein Führer Zo gaat de slagzin „Ein Volk, Ein Reich, Ein Führer" op satanische wijze ln vervulling. Men heef* een Volk, een Rijk en een Führer en dat is de ellende. Bij duizenden ontnemen zich deze uit gestotenen het leven, omdat zij nergens meer uitkomst, noch een toekomst zien. Dagenlang hebben zij gewacht op een vervoergelegenheid en tenslotte is de uitputtende reis in volgepropte wa gens begonnen. Hun schamel bezit werd hun hier nog geroofd door soldaten, die, zoals de officiële term luidt, een „vreemde taal spraken". Er is geen slaapgelegenheid, geen voedsel. Vrou wen verliezen onderweg hun kinderen en reizen apatisch verder, wanneer hun pogingen om ze terug te vinden niet beloond worden. Het is een geweldige tragedie, die zich hier aan deze Duitsers voltTekt, Het leed is te ontzaglijk en te diep om voor dit drama van de haat de ogen te sluiten. Geen einddoel Berlijn is voor deze mensen wel een doel, maar geen eindbestemming! I! Die eindbestemming is er niet, want !n de Engelse zóne is de bevolking al zo groot en zijn de voorraden voedsel 70 klein, dat de catastrofe nog groter zou worden, wanneer het aantal be woners ongelimiteerd zou worden gebreid. Wie er dan voor deze troepen 'daklozen moet zorgen? Men weet het niet. Het is de straf voor hun geloof in het huis, dat Hi(l£r bouwde, zodat zij een ahasveriaanse tocht door het nu ge hate „Reich" maken. Door ieder gehaat Is het wonder, dat deze vluchtelingen, Voor een zeer groot deel „Auslands- deutsche", die „helm ins Reich" ge bracht móesten worden, door de Polen en Tsjechen diep gehaat werden? Zij hebben de „vijfde colonne" gevormd en de oorlog in het land, waarin zij lange jaren gastvrij waren opgenomen, mede voorbereid. Dat op hun verblijf thans zeker geen prijs gesteld zou worden, hebben zij tijdig begrepen, of het werd hun op hardhandige wijze aan het ver stand gebracht. Op de conferentie te Potsdam was door de drie grote mo-" gendheden reeds besloten deze duitsers uit Polen, Tsjecho-Slowakije en Hon garije uit te wijzen De massale volks verhuizing zou op menselijke wijze uit gevoerd moeten worden. Noch in Polen, noch in Tsjecho-Slowakije heeft men zich van deze overeenkomst veel aange trokken. De duitsers werden in een mi nimum van tijd van huis en hof ver jaagd, beroofd, bespot, blootgesteld aan de willekeur 'van de haat van een ieder. De chauffeur van de Volkswagen heeft ons die nacht niets meer ge vraagd. Wij waren zwijgend bij hem teruggekomen en werden zwijgend naar ons hotel gereden, 's Anderendaags heb ik den leider van het Evangelisch Hulp werk te Berlijn een organisatie, die in alle zónes haar verbindingen heeft gevraagd, hoe groot hij het aantal duit sers schatte, dat uit het familieverband losgerukt, in geen Jaren meer berichten over allernaaste hulsgenoten had had. HIJ noemde mij het onwaarschijn lijk klinkende cijfer van_J2 mlllioen, „Iedere dag", zo zelde hij, „ontvangen wij ongeveer 10.000 brieven met drin gende smeekbeden om hulp te verschaf fen bij het opsporen van verloren gega- ne vaders, moeders, zusters of broeders. Alleen In Berlijn liggen op het hoofd postkantoor ruim 1 mlllioen onbestelba re brieven.... en iedere dag komen nieuwe bij. De volksverhuizingen heb- Zwijgend terug bij het zoekraken van millioenen ln sterke mate bevorderd. Bedenkt men daarbij de gevolgen van de vreselijke bombardementen twee aanvallen op Dresden kostten niet minder dan 250.000 mensen het leven, dat ls een kwart millioen dan baart het geen verrassing, dat mülioenen en millioenen mensen van daag niet meer weten, wat er van hun allernaaste familieleden geworden is. De mannen van het Evangelische hulp werk staan voor een vrijwel onbegon nen taak, die echter toch gebeuren moet. Dagelijks moeten duizenden brieven geopend en gerangschikt wor den, waarna de gegevens worden vast gelegd. En als men dan bedenkt, dat na een arbeid van meer dan een maand het aantal gevallen, waarin ophel dering verschaft kon worden, slechts twintig bedroeg, dan beseft men, dat men respect moet hebben voor de hier getoonde volharding. Rekening gepresenteerd Inderdaad voor het beleid der nazi's is het Duitse volk op velerlei gebied de rekening al gepresenteerd .Na 1914-'18 meenden ée Duitsers, dat zij door de ge allieerden zwaar geslagen werden, nu zijn ze reeds gruwelijker en wreder ge troffen dan de schadevergoedingsrege lingen en alle andere materiële maatre gelen van de overwinnaars ooit zullen kunnen doen. Duitsland ls éen rampzalig land. Dat moeten wij ons op de dag van heden rustig voor ogen kunnen houden. Op deze wijze bedreigt het de idealen van het Westen, want op de verschrikkelijke nood van dit mlllioenenvolk zal wrange vrucht volgen als zij tijd tot rij pen krijgt. (Einde.) SCHIPHOL ACHTER DE SCHERMFV „HALLO, HALLO. Ja, Johnson hebben we geboekt. Nachtkist Stockholm Amsterdam.Juist, hoogstwaarschijnlijk 18 stoelen, dan kan hij mee. Morgen defi nitief. O.K." Dat telefoongesprek bewUst ons, 0at we er zUn. Ik heb U meegeno men naar Schiphol met de belofte, U eens een kUkje te gunnen achter de scher- men.U eens één der raderen te tonen, één der belangrijkste, die draait in de grote machine, die K.L.M. heet. Alarm Hoever deze vervolgingen worden doorgevoerd, blijkt wel uit het alarm systeem, dat de bewaker van het vluchtelingencontingent op het Ber- lijnse station, ons deze nacht toonde. Het systeem moest regelmatig ge bruikt worden om de Engelse mili taire politie te waarschuwen als ge volg van de met tussenpozen zich her halende aanvallen van de Russische soldaten! Het is een deel van de vre selijke tragedie, die wij hier voor onze ogen zien afspelen. Een drama, dat, wat afmetingen betreft, 7.o groot is, dat hulp eigenlijk niet meer kan baten. De blauwe bus bracht ons en we gin gen door de deur wparboven „Douane" staat, wrongen ons door de veeltallig converserende menigte, want hier moes ten wij niet zijn. Kas, Exchange, staat boven het loket links, waar een Ameri kaan kostbare dollars inwisselde voor Nederlands courant; ook hier stapten we voorbij, door een gangetje, ratelend van telexgerucht, nog een deur en we waren in de afdeling: Centrale Boeking. NET een bijenkorf, was uw eerste in druk. Inderdaad, zt ging het mij de eer ste keer ook. Alleen het permanente gerinkel van telefoons hielp mij uit de droom; 600 telefoongesprekken, 500 te lexen en 1200 boekingen per dag! Wat de 66 Jongelui, die hier aan het werk zijn, doen? Wel, stapt ge in Schagen of Zoutelande, in Hariingen of Heerlen naar een reisbureau of reisagent en maakt ge daar uw verlangen kenbaar, per KLM „ergens" heen te vliegen. Uw aanvraag komt tenslotte in deze locali- teiten terecht. Hier zoekt men uit, of, wanneer en in welk vliegtuig er een plaatsje voor u is en het kantoor, waar ge u vervoegde, weet binnen de kortst mogelijke tijd, wat het u kan antwoor den. Anderhalf jaar opleiding. DE mensen, die hier werken, kennen het vak. Voordat ze hier achter hun bu reau mochten gaan zitten, moesten ze een opleiding volgen, die anderhalf jaar duurde. Als men weet, dat de berichten over en weer in een geheime taal gaan, zoals in de IATA-, de Private India- en de Bentley-code, is de lange opleiding begrijpelijk. Nu zijn ze nog met hun 66en: de afdeling wordt dagelijks uitge breid en straks zullen er 120 man aan het werk zijn. Wcreldnet van boeking-kante*-— DEZE Centrale Boeking zit op Schip hol als een spin in haar web. Want boe king voor de KLM-vluchten geschiedt over de gehele wereld. In New-York en Londen zijn KLM-boeking-affices; Gezondheidspreek no. I Inleiding. Wanneer wij in dit dagblad over gaan tot de opening van een me dische rubriek, willen wij niet zo zeer kennis verbreiden over allerlei ziekten, gelijk dat tot nogtoe de gewoonte was in medische rubrie ken, maar gezondheid prediken. De taak van de pers is toch, zo als onze hoofdredacteur in een hoofdartikel onlangs uiteenzette, ook een profetische, een predikende taak. Door veel uit te weiden over allerlei ziekten en derzelver ver schijnselen is het fevaar niet (Denk beeldig, dat vele lezers zulke ver schijnselen bij zichzelf zullen gaan opmerken, of liever, menen deze op te merken. Dit is heel normaal en veronder stelt bij de(n) lezer(es) generlei geestelijke stoornis of verbeeldings ziekte, want bij de medische stu denten komt dit herhaaldelijk voor. Deze jonge mensen moeten zich uiteraard verdiepen in de ziekte verschijnselen en gaan zeer gemak kelijk allerlei verschijnselen bij zichzelf of bij hun familieled-en op merken. Bij het toenemen van kennis en Inzicht verdwijnt deze ziekelijke neiging, die wei de ziekte der can- didaten genoemd wordt, vanzelf, maar heeft dan reeds veel onnodige bezorgdheid doen ontstaan. En daarvoor nu willen wij U bewaren; wij geven U zelfs de raad: Verdiep U zo min mogelijk in ziekten en geschiedenissen van ziekte, het maakt U maar nodeloos ongerust. Het is al erg genoeg, wanneer U daar onvermijdelijk mee in aanra king moet komen by Uzelf of Uw gezinsleden. Tracht te leven uit de schatten van Uw gezondheid en heb daaraan genoeg. Indien wij over ziekten wel voor U zouden gaan spreken, zou den wij vrezen moeten een ziekte te predikén. Dat willen wjj nu juist niet. Wij willen Uw gezondheid pre diken. Daarbij kan het zeer wel ge beuren, dat wij met de vinger naar U wyzen moeten en zeggen: „Mijn heer of Mevrouw, U doet verkeerd, op deze wijze doorgaande, loopt de ziekte in de armen. Uzelf of rnis_ schien Uw kinderen." Wordt dan niet boos, maar keer in tot Uzelf of wend U tot de deskundigen, de dokters. Dit is dan het eerste, dat onze medewerker U vragen wil: „U eet toch niet te veel?" Doch hier over handelt hij in een volgende r-eek. - MEDICUS. de andere landen boeken de nationale luchtvaartmaatschappijen, zoals ook de KLM hier de boeking voor b.v. de Air France, de B.E.A. (Engeland), de A B A. (Zweden), de DDL (Denemarken) en de DNL (Noorwegen) verzorgt. In het bin nenland zijn KLM-boekingkantoren Amsterdam (Leidseplein), Den Haag (Hofweg) en Rotterdam (Coolsingel). Niet zo eenvondlg. NEEN, inderdaad, die boeking gaat niet eenvoudig. Voorbeeld: voor elk vliegtuig hebben de buitenlandse kanto ren plaatsen in commissie; heeft nu de Centrale Boeking plaatsen te kort, dan moeten aan Stockholm, Lissabon of New- York gevraagd worden, of deze plaatsen kunnen afstaan. Voor deze en andere gevallen moet doorlopend contact ge houden worden met de luchtvaartkanto ren over de gehele w.ereld. Daarom staat de C.B. Schiphol, in telex-contact die in Londen, Bazel, Geneve en Zürich, telegrafisch met New-York, terwijl ook met de kantoren in Nederland en met met de meeste andere plaatsen radio grafische verbinding bestaat. Ook wordt per radio uit vliegtuigen geboekt, die onderweg zijn van Batavia of New- York. Helaas moeten nu nog dikwijls aspi rant-passagiers teleurgesteld worden of verzocht, hun relsdatum later te stellen; vooral de lijnen naar Stockholm, Praag en Parijs, zijn reeds weken te voren volgeboekt In bijzondere gevallen wor den speciale vliegtuigen gecharterd, dat gebeurde b.v. voor de UNO-gede'egeer- den. Soms kan men alleen boeken voor het geval er in de tussentijd nog plaat sen zouden openvallen. Schiphol ls 's werelds grootste transit-luchthaven; daarom moeten er veel ingewikkelde door-boekingen verricht worden. Opbonw. HET Is merkwaardig, zo veel jonge gezichten men op de afdeling ziet. Zo is het bij de gehele KLM; het percen tage nieuw personeel is groot, kenmer kend voor een bedrijf in (weder)-op- bouw. u We gaan van onze excursie nog even uitrusten in het Schiphol-restaurant. dat zoals alle gebouwen daar uitge breid wordt. We hebben er een pracht uitzicht op het vliegveld met zijn rijen glanzende reuzenvogels en het bier is opperbest. Terwijl we op de Boeking rondneusden, ls het vliegtuig naar Cu- racao vertrokken; nu worden in drie ta len beurtelings de passagiers voor Lon den en Stockholm uitgenodigd, zich voor embarkatie gereed *e maken en zich naar de uitgang te begeven. Gevolg ls, dat den ober in alle talen der wereld afrekenen wordt verzocht. Even later vertelt de luidspreker, dat het ïndië-vliegtuig om kwart voor vijl zal arriveren. Daar wachten we nog even op, want het is altijd een mooi ogenblik als uit de zilveren buik de ge bruinde landgenoten uit dat andere Ne derland, aan de evenaar, door hun fa milie worden verwelkomd. En als dan stipt op tijd de DC-4, die vier da gen geleden Tjililtan onder zich liet, Is gearriveerd, stappen wij weer ir blauwe btjs^-die ons keurig thuis brengt. We hebben daar op Schiphol gezien, wat er in korte tijd opgebouwd kan worden, als Nederlanders hun schou ders er onder zetten I ZE zeggen dat het hem ln de ar beidskrachten zit. Er zijn er te weinig. En daarom zijn er ook te weinig siga rettan. Want de minister (U weet wel de oom van onzen ouden vriend Koen- raad) heeft gezegd: „Liever soldaten dan tabak" (Waar heb ik iets derge lijks al eens gehoord?) Toen heeft hij alle arbeiders uit de sigarettenfabrie- ken gehaald en ze in ean battle-dress gestoken en dus zijn de Jongens in hun eigen vak gebleven. Want ze hebban nu ook tabak van. Van het sol daatje spelen dan. De fabrikanten waren eerst veront waardigd, neen, razend waren ze en de vakvereniging stuurde een deputatie naar den minister. Van oorlog en van Overzeese gebiedsdelen. Ean mooie deputatie was het. Alle heren droegen lange jassen en gestreepte broeken cn hadden voor deze gelegenheid ean extra pakje Sweet Caporal ln hun zak gestoken. Niet om de minister om te kopen, want die komt er zo ook wel, maar om Iets aan te bieden te hebben. Toen ze binnenkwamen zei de bode. dat ze evan moesten wachten want Zijne Excellentie was even sigaren ha len in die nieuwe winkel op de hoek van het Plein. Gelukkig duurde dat niet lang, want de winkelier had een kistje goede panatella's achteraf ge houden en dus was de minister gauw weer terug op zijn bureau en kon de conferentie beglnnan. De minister sprak het eerst en het meest en de he ren luisterden en durfden uit ontzag géén stgaret op te steken. Zo gaat het altUd bij ministers en eigenlijk haddan die deftige meneren dat moeten weten want per slot van rekening waren ze niet van gisteren en een van hen was ook al eens minister geweest. Ja, de moeilijkheden waren groot, zei Excellentie, maar er was toch geen reden om te wanhopen, want ziet U, we hebben al zo lang zonder rookar tikelen gezeten, dat we daar wel aan gewand zijn. Maar, en de minister zoog eens met welbehagen aan zijn overdadige sigaar, terwijl een glim lachje over zijn goedmoedige gelaat speelde maar mijne heren, het doel heiligt de middelen. Wanneer U en zijn stem daalde tot een verlokkend en veelbelovend ge fluister het nog eans even aan wilt zien met die dienstplicht -en de ta- baksschaarste, dan zult U binnen niet al te langen tijd een verheugende hoe veelheid Indische tabak in Uw fabrie ken kunnen ontvangen. Waarvoor dacht U, dat ik anders onze jongens en hij pinkte tersluiks en ongezien een traan weg onze dappere jongens, naar Indonesië zou laten gaan? Even zweeg de deputatie en toen kwam de brede, de begrijpende glim lach hun zorgelijk trekken verhelde ren. Zij drukten den minister de hand en offreerden op luidruchtige wijze hun laatste Sweet Caporals. De minister belde de bode. Wijs d£ heren even de kortste weg naar „De Witte". Ik kom zo direct horen. Dan i drinken we samen een borrel Naar den Betgiek zunne (Van een bizondere medewerker). België gij züt een sohoon land! Vooral thans lokt een reisje over de Zuider grenzen omdatdaar alles te koop ls. En zo hebben wU ons enige dagen geleden reisvaardig gemaakt, hebben een wrakke, doch nog rUdbare auto met natuurlUk slechte banden gecharterd en zijn ons in „den Belgiek" van de hui dige toestanden op de hoogte gaan stellen. De coloradokever De Coloracfo-kever heeft zich thans ook In Engeland genesteld. Reeds meer dan 60 vindplaatsen zijn gemeld, waaronder twee vrij grote larvenkolonies. Deze in fectie kan nu niet langer aan invoer van b^-!*cr.".;ndse land- Myort Onze grensbewakers zijn voorbeelden van rechtsorde. Op een bijna wij zou den haast zeggen hondse wijze wer den wij „verhoord". Misschien zagen wij er niet uit zoals in onze passen staat aangegeven. We werden doorgezaagd! Het belangrijkste punt was natuurlijk de hoeveelheid gave guldens die wij bij ons droegen. De totale som viel blijk baar niet mee, want onze auto werd nog eens terdege inwendig bekeken. Einde lijk kregen wij Juist op tijd onze uitreis stempel plus een net papiertje waarop de totale som die in ons bezit was, stond aangetekend. Verder kregen wij mis schien omdat wij zo zoet gebleven wa ren, een „goede reis" toegewenst met de prett-ge toevoeging: „heren U mag van dat bedrag niets uitgeven". SCH0BBER-DE-B0NK- MANNETJES Toch wel charmant vond een van de 'collega's, dat onze grensbewakers „pea- dagogie van de grens" toepassen en ons willen opvoeden tot „schobber-de-bonk- mannetjes". Hij raakte er niet over uit gepraat, haalde voorbeelden met dozij nen voor de dag om aan te tonen, dat dit niets met de deviezen-positie te ma ken heeft, raasde totdat wij zonder er erg in te hebben ergens over de grens plots achter een Bels potteke bier za ten. De baas van het établissement wil- de ons wel van onze guldens afhelpen en na krijgsraad gehouden te hebben, besloten wij stout te zijn en een tientje' in België te beleggen. Schappelijke lieden Die Belgen zijn toch schappelijke, vriendelijke lieden. Voor ons tientje kre gen wij 75 frankskens. Wij waren ont hutst Wees niet elke dag de officiële wisselkoersenlijst de franc aan op zes cent? Onze wisselaar lachte eens ge heimzinnig, sprak zo iets van „dat de heren heus goed behandeld werden, want in Antwerpen kregen we maar z< voor een gulden en dat we toch ook voor onderweg francs moesten hebben, want er kan toch van alles gebeuren, zunne?...." Wij voelden ons wel een pietsje aan de heidenen overgeleverd, maar onder alle omstandigheden moet je heer blijven en zo vertrokken wij met een niet al te vrienlelijk „tot ziens" met een kleinigheid aan Belgische munt in ons bezit naar Antwerpen, de stad der Belgische steden. Antwerpenluilekkerland Och wat een land.... alle winkels vol met allerlei begerenswaardige dingen. Wij hebben onze Nederlandse ogen bij na uit onze koppen gekeken. Een eldo rado van alles. Onze frankskens bleken echter ln deze winkel van Sinkel te weinig in aantal. Na een paar kleintjes koffie op de Groenmarkt met een or.sje echte amandelnootjes bleek de schatkist uitgeput te zijn. Trouwens de hoed, die een van ons zo graag had willen kopen, bleek maar frs. 600 te kosten. Het is bijna te geef. Wij zijn tenslotte ijlings uit dit land gevlucht. Bij de grens troffen wij een heel erg vriendelijk beambte, die geluk kig niets zei van het verlies van ons tientje. Ergens in ons land kochten wij een tijdschrift. Een mooie titel A.B.C Prijs in Nederland 027, prijs in België frs. 3. Gedrukt in Brussel en met een behoorlijk afzetgebied in ons land. Ze'.fs in eigen land betalen wij met goedkeu ring van de autoriteiten negen cent voor de franc. Zouden we de wisselbcurs toch maar niét afschaffen? Fietsen in Duitsland Ondanks het grote tekort aan ar beidskrachten en het enorme ge brek aan ruw materiaal, voorname lijk rubber, wisten de rij wielfabrie ken in de Britse zöne van Duitsland de productie van 5000 fietsefi in Januari tot 25.000 in Juni 1.1 op te voeren. Voor deze nieuwe rijwielen komen in aanmerking de leiders van de officiële instanties, de mijn werkers, de spoorwegarbeiders en% zy die werkzaam zijn voor de mili taire instanties. Vóór de oorlog kostte een fiets ongeveer Mk. 45,of in Neder landse munt uitgedrukt 32JÏ0.* Thans moet men er Mk. 75,voor betalen of op de huidige koers van 0 20 per Rm. 15.Voor cDa meesten van onze lezers zal dit be richt enige wrevel te weeg bren gen. Tijdens de Duitse bezetting verlieten wagons vol Nederlandse rijwielen onze Oostgrens om het „Herrenvolk" in het genot te stel. ,len van een dergelijk vervoersmid del. Wij, Nederlanders, konden lo pen. Soms omdat onze fiets reeds gestolen was. Soms omdat wij er niet mee buiten durfden te komen, omdat de heren bezetters last van lange vingers hadden. Na vijf jaar bezetting lopen- de meeste onz.e: landgenoten nog! De Moffen heb- i>en de oorlog verloren, onze fiet sen braaf voor „koffie" verkwan seld. De Herfst staat voor de deur Het voorjaar en de herfst heb ik altijd de mooiste jaargetijden ge vonden. In de lente wordt alles ge boren en in de natuur kan men dan alles wat leeft en groeit „geboren zien worden"; de herfst daartegen over brengt ons de periode, waarin de natuur sterft. Maar hoe mooi is het niet om te zwerven door bossen, waar de bla deren van de bomen in verschillen de kleuren glanzen in de najaars zon en in een bonte mengeling ter aarde dalen, als een stevige ruk wind door het woud jaagt en over al zijn „moordend" werk verricht. Eh langs uitgestrekte heidevelden, die als bruine inktvlekken in het landschap liggen en waar de zand paden als geel-witte banen door heen kruisen. Dan is er geen mooier landschap dan het Hollandse, als het de herfstinten draagt. Nog enige luttele weekjes en het zal zover zijn Wat doen de vogels? In die tijd komen drommen trek vogels uit Noordelijker gelegen lan den ons land binnenvliegen. Het is niet de koude, die deze vo gels tot trekken dwingt, doch meer de voedselpositie, die nijpender wordt in het gebied, waar ze ge broed hebben. Zij zakken dan Zuidelijker af en komen via Noorwegen, Zweden en Duitsland ons land binnenvallen. Bij plotseling invallende koude worden deze troepen groter en vol gen elkander snel achter elkaar op, we spreken dan van „rushes". Meestal komen deze rushes voor in de maand Januari by strenge vorst. (Voorlopig zullen wij daarvan dus nog geen last hebben.) Voor het overgrote deel bestaan deze groepen uit eenden en ganzen, doch ook wel andere vogels, die de felle kou in het Noorden afgewacht hebben, vluchten dan ijlings naar het Zuiden of Zuidwesten. Eén van de hoofdtrekwegen loopt over ons land. de vogels verplaatsen zich n.1. langs de Westkust van Europa. Een andere loopt via Duits land over Italië naar Afrika. Millioenen vogels, afkomstig uit Scandinavië en andere in het hoge Noorden gelegen gebieden vormen grote groepen en beginnen de lange reis naar het warme Zuiden. Nu zullen we ons afvragen: „Hoe vinden deze vogels hun weg over deze geheel vreemde gebieden?" Het trekinstinct. Het is echter het Instinót, dat de vogels er toe dwingt de Zuidelijke richting in te slaan. Er zyn vogels, die alleen of in heel keine gToepjes trekken, b.v. de roofvogels. Toch vinden zy hun weg naar het land, waar ze de winter zullen doorbrengen. Niemand komen zij tegen, die hen de weg wijst, ter wijl er in het luchtruim ook geen ANWB-borden zijn, waarop zie kun nen lezen, welke kant ze op moeten. Zelfs jonge vogels, die nog nooit eerder deze afstand hebben af ge legd, zullen op de plaats van be stemming aankomen. Bakens ln de lucht Natuurlijk sneuvelen honderden vogels onderweg tengevolge van uitputting; zy vallen dan in zee en verdrinken. Zo kan het weieens voorkomen, dat u na een najaarsstorm een enorme massa spreeuwen of andere lijsterachtige vogels op het strand vindt, die door de zee op 't strand zijn geworpen. Spreeuwen zijn geen watervogels, zodat ze niet op zee, zoals de eenden gestorven zijn. Maar in zo'n geval hebt u te ma ken met vogels, die de overtocht niet konden halen en een graf in de golven hebben moeten vinden. Een grote vijand van de vogels, die 's nachts trekken, zijn de vuur torens; onze gevederde vrienden vliegen tegen het licht in, worden er door verblind en vliegen te plet ter tegen de harde torenwand. De Vereniging tot Bescherming van Vogels heeft reeds op verschei dene vuurtorens lichten laten plaat, sen, zodat deze bakens op de tiek- weg geen vogellevens meer eisen. Ook telefoondraden vormen een ernstig gevaar. Het is my zelf eens overkomen, dat na een heldere maannacht ik langs een tramrails van 5 km, waar langs telefoondra den liepen, ik 52 dode koperwieken en kramsvogels vond. Dit is lechts een klein voorbeeld. Welk een offers moet dan wel de hele vogeltrek over ons land eisen! Nog even wachten. Nog kringen de zwaluwen over velden en wegen, nog zoemen de insecten langs de bijna uitgebloeide zomerbloemen, maar het zal niet lang meer duren, of ook hieraan zal een einde gekomen zijn. De herfst staat voor de deur, laat hem binnenkomen met vogels van diverse pluimage! w B. Jr. Druk: Dagblad v. Noord-Holland N.V. Voor de Jeugd 27. „Waarom heb Je mij in hemelsnaam van pret ln haar handen. „Geweldig, hierheen gebracht,- vroeg Rlta verbaasd. „Dat zal ik je uitleggen", antwoordde Ted, „lk heb namelijk een plan." En samen raten ze een hele tijd te fluis teren en toen Ted klaar was, klapte Rite j «eui' Ted", verklaarde re, „Je bent een kraan! Zo ral Je ongetwijfeld de Alympiode winnen! Wat zal die ouwe snoeshaan '»n een Wandy-Koning op rijn neus JclJ - Enthousiast bleven ze doorpraten tot Ted zich vermande. „Ga JtJ nu maar naar het dorp. Rits, en zorg dat niemand me stoort. En «e ging. „V,oei-succes", .Ted!*

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1946 | | pagina 3