Let op Dr. Mueller! Van hart tot hart HET bonte leven brengt de problemen menigvuldig op onze weg Wij staan altijd weer voor het dilemma, voor de keuze. En waar wij moeten kiezen, be staat de mogelijkheid een verkeerde keuze te doen. De lafaards ontlopen de keuze; zij vergissen zich zelden, maar komen aan de rijkdom van het leven niet toe. Wij moeten willen wij niet verstarren tot farizeërs of worden tot huichelaars de moed hebben ona te vergissen. Dat is een stuk menselijke adeldom. Lekkernijen altijd welkom Voor de Jeugd De avonturen van Humpo Diplomaat en Spion „De Gouden Slang" Als .1rampdoor Duitsland! 1 i JK had een idee en dat idee was wel de voornaamste reden, waarom Ik door Duitsland ben gaan zwerven als „Herr Doerner". Ik wilde horen en zien wat de Duitsers zeggen en doen. wanneer z(j er geen vermoeden van hebben door een Engelsman gade gealagen te worden. Volgens mU zouden als or een verzetsorganisatie was de eerste vage tekenen daarvan nu reeds te bespeuren zijn, omdat de leiders van de Duitse Illegaliteit, stammend uit de nazi-school, echt het type zijn voor wie de wens de vader van de gedachte is. Zij menen, dat de strijd tussen Oost en West waarvan zij gebruik willen maken spoedig zal uitbreken. De voorbereiding van het eerste stadium van hun plan zal dus bespoedigd moeten worden. fttvK. ./de zo- Voor sabotage? yiJ zullen dus hun mannen in dus danige "posities moeten hebben, dat zij inlichtingen kunnen geven en. sabotage plegen. En dat op een wijze, alsof zij voor de Westelijke mogend heden achter de Russische linies en voor de Russen achter de geallieerde 11- pies werken. Laat ik hieraan onmiddellijk toevoe gen. dat ik niets van dien aard heb ge vonden. En ook zfl die tot taak hebben op dergelijke dingen te letten, hebben niets gevonden. Natuurlijk: de Duitse officieren Staan, ondanks het verbod, nog met el kaar in contact. De duikboot-comman dant Hans-Dietrlch, over wlen ik ln mijn eerste artikel reeds sprak, vertelde dat vol trots aan „Herr Doerner". Toen de Duitse duikboot-commandant Heinz Eek verleden jaar geëxecuteerd werd, waren honderden marine-officieren bij 'de begrafenis in Ohlsdorf, hoewel deze pas vier uur, voor zij geschiedde, ge organiseerd was en het in de bedoeling lag 'deze in stilte te doen geschieden. „Het was een wonder zo gauw als wij bericht kregen", aldus Hans-Dietrich In de Russische zóne hoorde ik het oude verhaal van S S.-lieden, die zich gekleed in Rode Krula-uniform in de bossen schuil houden en des nachts gewapende overvallen plegen. De Rus sische officier, die mij dit vertelde, gaf echter geen details. En ik werd evenmin iets wijzer omtrent het verhaal van een gekidnapt twaalfjarig meisje, dBt aan Russische officieren de plaats aange wezen zou hebben, waar 20.000 Russi sche gevangenen van het kamp Zeithain begraven waren. „De zaak is in onder soek". aldus de Russen Neen, niets wijst op het bestaan van een zorgvuldig voorbereid nazi-plan. Ik ben geneigd geloof te hechten aan de opvatting, dat Hitier zelf een dergelijk plan heeft verhinderd, omdat hij order gaf, dat ledereen, die een actie voorbe reidde voor na de nederlaag van Duits land, doodgeschoten moest worden. Duitsland kon niet verliezen. En gitler's woord was wet tot het laatste ogen blik: voor de S.S., voor de Gestapo en de generale staf! Alleen voor het groep je mannen, dat de conservatieve oppo sitie vormde, was dit laatste niet het geval. En ik geloof, dat zij pogen een organisatie tot stand te brengen, die meer wil dan streven naar Duitsland's politieke en morele herleving. Admiraal Canarls. UERINNERT men zich nog admiraal Canaris, de man, die in November 1918 den socialist Gustav Noske bege leidde naar het opstandige Kiel, om daar de orde te herstellen? Canaris was officier bij- de Duitse marinestaf en legde toen het contact tussen Duitsland's socialistische bewind en de militaire ondergrondse organisatie, die de vol gende oorlog voorbereidde. Een jaar na dat Hitier aan de macht kwam, werd „oorheeif nief. opïïat gïï niet geoordeeld wordt" (Matth. 7:1) JJE mens is een wisselvallig wezen. Hij ia een samenstel van goede, minder goede en kwade eigenschappen. De bes te mens bezit karaktertrekken, die hem niet sieren; terwijl anderzijds de slech te mens en de grootste mislukkeling toch altijd wel enige goede dinrfsn op zijn rekening zal vinden. Bij den ge middelden mens zal de verhouding tus sen goed en kwaad wel zo ongeveer in evenwicht zijn. Hij valt niet op, noch in positieve, noch in negatieve zin. XXX Toch kunnen wij soms met de moeiten op onze levensweg geen raad weten. Dan gaan wij naar een goede vriend en stallen onze zoergen uit. Het kan een genadez ijn eens rustig uit te spreken, wat het hart benauwt en daarbij te weten, dat een ander luistert, rustig luistert. XXX nE andere behoeft niet eens een op lossing te geven. Alleen het stil willen luisteren met een begrijpend hart kan verlossing betekenen van wat de keel op dat ogenblik toeknijpt. Wat de luisterende vriend hoort, be hoeft geen verheven verhaal te zijn; 't zal meestal zijn een relaas van mense lijk tekort, van psychische onvolkomen heid, van falen en schuld. Daarom wordt er van de toehoorder veel ge vraagd. Begrijpen, geloof, inzicht in de veelzijdigheid van 't leven en boven al vertrouwen. Goede vriendschap zal 't aanhoren van een verhaal van feilen ln vrede verdragen, omdat zij weet, dat 8lleen God verantwoording kan vragen- Daarom: „Oordeelt niet, opdat gij niet 4boordeeld wordt", DEWI. hij chef van de geheime dienst^ genaamde „Abwehr'^ ln 194Vwerd hij geëxecuteerd om zijn aandeel ln de moordaanslag op Hitier van 20 Juli. De mannen van Canaris zijn nog altijd aan het werk, niet als officieren van de „Abwehr", maar als mannen van de twintigste Juli. Zij nemen sleutelposi ties in de grote Christelijke Democra tische Unie in, die weldra waarschijn lijk de populairste Duitse partij zal zijn. In het Münchener hoofdkwartier van de C.S.U. (Christelijke Socialistische Unie), zoals de partij in Beieren heet, ontdekte ik, dat drie van de tien sectie-hoofden gewezen Abwehr-officieren waren en drie anderen waren oud-officieren. Ik ontdekte dat dr. Joseph Müller, het hoofd van de partij, zelf een oude Abwehr-man is. Hij trad' in Oct. 1939 toe, vertelde hij mij. De secretaris generaal van de C.S.U., Liedig, was een intieme medewerker van admiraal Ca naris sedert 1919 en diende .in de Ab wehr tijdens de oorlog als marlneat- tache ln Athene en Ankara Zelfs de te lefoniste gravin Mandelsloh, is een ge wezen secretaresse van het bureau van Canaris. Ge vindt er Achim Oster van de Abwehr, zoon van generaal Oster, die Canaris' afgevaardigde was en even eens na 20 Juli geëxecuteerd werd. En veelvuldig bezoeker is graaf Salti- kov, een voormalig assistent van admi raal Canaris. De loze vos. JJE officiële verklaring voor de tegen woordigheid van al die Abwehr- mannen is, dat de Abwehr een dek mantel was voor de Christelijke conser vatieve oppositie tegen Hitier. Mijn moeilijkheid is nu, dat ik niet weet of deze Christelijke conservatieve oppo sitie niet een dekmantel is voor de Abwehr. Ik ach; het in het geheel niet uitgesloten, dat Canaris, de sluwe oude vos. een plan heeft gemaakt voor een mogelijke Duitse nederlaag (welke Ca naris voorzag, vandaar zijn oppositie tegen Hitier). En hij zette zijn plan op volgens het principe van kruis-ik win munt-jij verliest. Tegenover Hitjer en Himmler bestond deze groep, onder leiding van generaal Ooster en dr. Müller, uit personen, die de vijand valse inlichtingen verkochteu. (Dat was dr. Müller's verdediging toen hij in October 1943 wegens hoogverraad gearresteerd werd). Als Duitsland de oorlog won, zou de Abwehr geacht wor den een grote rol gespeeld te hebben in de misleiding van de vijand. Als het verloor, wel, dan waren dat de mannen, waarin de vijand vertrouwen kon heb ben. Houdt ze ln het oog. JN 1944 waren de admiraal en zijn vrienden er zo van overtuigd, dat de oorlog verloren was dat zij vonden, dat de beste manier om er een einde aan te maken, was Hitier te vermoor den en de „oppositie partij" een kau te geven om een reieiijke vrede te sluiten en te redden wat er te redden viel. On gelukkigerwijze liep een uitstekend plan mis en de admiraal werd ter dood ge bracht. Maar zijn plan voor de neder laag wordt naar mijn mening uitge voerd door zijn trouwen dr. Müller Dr. Müller, die rooms-katholiek is, is geen type van de nazi, voor wien de wens le vader van de gedachte is. Hij wil Duitsland groot, machtig en eensgezind zien Hij zegt, dat htj het niet wil zien ondergaan door de oorlog Ik geloof wel, dat dit waar is. Maar ik zou die Cana- ris-mannen toch maar goed in het oog houden! SEFTON DELMER. De vorige week beloofden wij nog een aantal recepten van lekkernijen te zullen brengen. Hier zijn zei SPRITS VAN HAVERMOUT. 50 g. 8 eetlepels) bloem, 6 g. bakpoe der, 50 g. (ruim 3 eetlepels) suiker, 25 g. <lVe eetlepel) boter o'f margarine. 100 g. 1 kopje) gemalen havermout, 2 eet lepels water of melk, een snufje zout. Alle Ingrediënten door elkaar mengen en tot een soepel doeg roeren. Hiervan op een bakblik kleine staafjes leggen of spulten met behulp van een spuitzaak en deze in een matig warme oven 15 min. bakken. MARSEPEIN. 30 gram (2 eetlepels) suiker, liefst basterdsuiker, 40 gram 1 kleine) ge kookte aardappel, 30 gram f5 k 6 eet lepels) gemalen havermout, zout, aman delessence. De aardappel HJnwrlJven en met de overige bestanddelen vermengen en tot een samenhangende massa kneden. Hier van balletjes of vierkantjes vormen en deze naar verkiezing door cacaopoeder rollen. APPELBISCUITS Kort voor het gebruik biscuits met een weinig boter besmeren. Een appel schil len. het klokhuis er uit boren en de ap pel in dikke |lakken snijden. De biscui's met de plakken appel bedekken. In het midden een weinig rode Jam leggen. Voor de vrouw t Twee vlotte modellen Nu er eindelijk, tot grote opluch ting van de huismoeders, veer een aantal textielpunten aangewezen is, kunnen we er gelukkig toe over gaan, onze garderobe te vernieuwen en uit te breiden. Vooral voor de lapjes stof die hier en daar in de verkoop worden ge bracht, bestaat grote belangstelling. Immers, hoe aardig en vlot con- fectiejurken en -mantels ook kun nen zijn, maatwerk blijft altijd het meest aan te bevelen. »- „Ziezo, dat is dat!" zei Humpo Hots- flots, toen hij zijn kamer weer betrad. Sigaretten heb ik ook weer.... Wat >s het heerlijk, als je zo maar kunt kopen, wat Je wilt! Dat heb ik nog nooit meege maaktMaar Ik denk wel, dat ik er gauw aan wennen zal, want ten slotte ben lk fijn genoeg gebouwd om Plotseling bleven hem de woorden in de keel steken. Zijn sigaret viel op de grond omdat hij zijn mond wagenwijd open sperde van verbazing. „Wat is dat?!?! Wat Hij sloeg zijn linkerhand tegen zijn voor hoofd en trok een ongelooflijk snugger gezicht. „De lljstl mompelde hh. „De lijst!)De lijst is weg!!" Dat had Humpo Hotsflots goed gezien. De lijst van Steven Steenrijk was ver dwenen en het openstaande raam ver telde. dat de lijst waarschijnlijk daar doorheen verdwenen was „WTEGE-PRET" Wie kraait er in dat wiegje daar, Wie trappelt, trappelt, trappelt mar? Wie steekt zijn teen zo in zijn mond, Wie heef twee wangen, mollig rond? Ik denk, dat je 't direct al raadt, Wie daar zijn eigen taaltje praat. Hij zegt geen nee, hij zegt geen ja, Hij brabbelt enkel zachtjes „ta", Hij zwaait zijn beentjes in de lucht. Heeft dikwijls in de wieg zo'n klucht, Dat moe er even bij komt staan. En ik vergeeta naar school te gaan. Hij trapt zijn dekentjes nu weg, O. kijk hij toch eens fietsen, zeg. Hij trekt zich op aan 't wieggordljn, £n met zijn vuistjes, mollig, klein, Grijpt hij maar wat hij grijpen kan, Die watervlygge kleine man. Gezondheidspreek no. V U eet toch niet teveel? Op gevaar af van vervelend te wor den, is dit nu reeds de vijfde maal dat in een gezondheidspreek gevraagd wordt:' „U eet toch niet te veel?" Maar het teveel eten, (door de dokters be leefdelijk vetzucht genoemd) is dan ook een der meest verbreide en minst bekende ziekten der mensheid, die de w°lvarenden meer treft dan dearbel- dene stand, tenminste het mannelijk deel der arbeiders, want de arbeiders vrouwen hebben daar over het alge meen evenzeer onder te lijden als de rest der mensheid. Het ware dan ook te wensen, dat een bond werd opge richt. die zich ten doel stelde de ziekte van het teveel eten te bestrijden in woord en geschrift, zo ongeveer op de wijze als de goede Tempeliers dat in de strijd tegen het alcohol-misbruik doen. Misschien zou ook hierin de vic torie bij Alkmaar kunnen beginnen gelijk voor eeuwen in de strijd tegen de Spanjaardèn. De bond zal zeker op overheidssteun en -subsidie mogen rekenen, want in Amsterdam alleen al wordt per week twintig ton brood ingezameld voor de varkens van Noord- Holland. Dat is voor een winkelwaarde van ongeveer ijrie honderdduizend gul den per Jaar, ongeacht wat de regering er bij legt. Indien de liefdadige Am sterdamse huismoeders dat bedrag eens offerden aan de tuberculose-bestrijding inplaats van aan de varkens, dan zou den ongeveer 3000 Amsterdamse tbc- lijders een jaar lang gratis verpleegd kunnen worden in een sanatorium. Dit zou aan de ene kant broodgrsanbespa- ring zijn, die de verhongerende Hin does ten goede kon komen en aan de andere kant de Amsterdamse lijders aan tbc zou helpen aan vrije verple ging zonder dat Amsterdam een cent meer uitgaf dan het nu doet. Ach, wa ren alle mensen wijs Doch ter zake. U eet toch niet teveel en is daardoor gaan lijden aan kort ademigheid. spoedige vermoeidheid, hartkloppingen, duizelingen, doorzak kende voeten, hangbuik, dubbele onder kin, overmatige neiging tot zweten, galsteenaanval^en, krakende knieën buikkrampen, enz .enz.? MEDICUS Deze week brengen wij een twee tal modellen, die met een beetje handigheid gemakkelijk te maken zijn, 4675. Dit modelletje toont de zo gewilde „finger-tip" Het manteltje is een leuke dracht voor het jonge meisje, doch rok in de garderobe van het pas getrouwde vrouwtje mag het niet ontbreken. Het jasje is aangesloten in de taille met een heel ceintuurtje De schoot valt zeer ruim. De beide rechthoe kige stToken van voren vormen te vens de zakken De kopmouw loopt van onderen wijd uit. 4679. De vervaardiging van dit rokje zal heus niet veel moeite ge ven Het heeft een zeer smal heup- stukje en wordt opzij gesloten. Het zeer jeugdige blousje vormt hier mede een aardig, sportief geheel. Het korte raglan-mouwtje is mo menteel een populaire dracht, ter wijl het opgeknipte voorstukje het geheel een vlot cachet geeft. FRANZ VON PAPEN „Das Von Papen is er weer eens door geslipt" meesmuilde „Ike" Eisenhower, de Amerikaanse opperbevelhebber, toen h(j het bericht van de vrijspraak van Franz Von Papen vernam. Inderdaad, het is niet de eerste keer, dat Von Papen er is „doorgeslipt" Heel het leven van dezen diplomaat hangt van deze en andere slippertjes aan elkaar. J7EN Pruisisch Junker van oorsprong, kwam Frans von Papen via een rijk huwelijk terecht bij de Uhlanen van de Garde in Potsdam, het keurkorps voor de crème van het Pruisische sol datendom. Hij kreeg het luxe-baantje van militair attaché ln Washington, een betrekking waarvoor men een behoor lijk inkomen, dure paarden en al der gelijke uitrustingstukken, maar niet veel bekwaamheid nodig had. IN AMERIKA. "J*ENMINSTE.dat was zo, vóór de Wereldoorlog. Tóen werd de mili taire attaché van Duitsland in het nog- in-schijn-neutrale Amerika een persoon van het allerhoogste gewicht. Von Pa pen had onschatbaar waardevol werk kunnen doen inplaats daarvan ver knoeide hij alles wat hij ter hand nam. ZE HEBBEN DE HARTEN ONZER VROUWEN GESTOLEN! Er is wéét een zending Nylon kousen in Nederland aange komen. Amerikaansche kousen, van glas gesponnen en toch ijzer- sterk, ragfijn en elegant. Kousen, die het hart van elke vrouw gestolen hebben. Maar Nylon kousen of geen Nylon kousen, een andere hartewensch is voor iederen Nederlander in vervulling gegaan. We kunnen weer genieten van ons kopje echte thee! Wat heeft de Gruyter ons weer ver rast met zijn vier bekende merken. Zelfs het merk zilver-rood, die bijzonder fijne, geurige thee is er weer. Luchtdicht verpakt in me taalpapier. Thee zooals alleen 8e knappe vakmenschen van de Gruyter die kunnen samenstellen. En zoo heelt de Gruyter met zijn thee weer aller hart gestolen. Betere thee - geurig en verkwik kend als geen andere en zooals alleen bij de Gruyter nog een belangrijke besparing door de tien procent korting! (Ingezonden mededeling). BEVEILIGING GEVAARLIJKE WEGKRUISINGEN. 4» De KNAC heeft aan de wegbe- heerders in ons land verzocht de concentratieplaatsen van verkeers ongevallen zowel in als buiten de bebouwde kommen algemeen te doen beveiligen door op de minst belangrijke van kruisende wegen z.g. stopborden en stopstrepen aan te brengen, en waarschuwingsbor den op de belangrijkste wegen der kruising of aansluiting te doen plaatsen. Voor de jeugd: Onder __de Paddestoel. Beste vrienden en vriendinnen! Lang heb ik gepiekerd, wat we van daag in ons jeugdhoekje zouden doen. Eerst een verhaaltje of wat raadsels of., de briefjes? Dat is een moeilijke keus! Maar omdat ik denk, dat de briefschrij vers en -schrijfsters wel met ongeduld zitten te wachten op antwoord, durf ik toch de briefjes vandaag niet over te slaan, hoor! Stel je voor, dat de post me de volgende week allemaal boze brieven bracht van Jullie, omdat Marien niet terug schrijft! Laten we maar gauw beginnen! Jannie v te Alkmaar. Wat was dat een dikke brief. zeg. die lk van jou kree?! Had Je daar wel tijd voor? Nou. maar ik kan niet zulke lange brieven terugschrij ven. hoor Dan zou de hele krant volko men! Ja, die lachspiegel heb ik ook wel eens gezien. Wat kun je daar om la chen. hè? Dag Jannie. Schrijf me maar weer gauw een brief. Maar weer een dikke hoor! Dlentje v D, Helloo. jy kunt keurig schrijven zeg! Geweldig! Zo netjes kan lk het niet! Leuk, die speurtocht in het bos Ben Je bij de padvmdsters, Dlentje? Schrijf het me eens! D»Rl Llesbeth T, Beverwijk. Jouw briefje kwam nog net op tijd voor een antwoord. Nee hoor. lk weet niet waar jij woont in Beverwijk. Ik kom nooit in jullie stad zie Je. Maar wat heb jtj een moo'e naaml Ik zou haast Jaloers worden! Ik vind Llesbeth veel mooier dan Marion, en Jij? Dag Lteabeth! Jople en Tinl M, Alkmaar. Dat was een brief van een broer en een zus samen, die me zo'n leuk verhaaltje vertelden over Mollle, hun zwarte poes. En de an dere poesjes heetten Witje en Witvoetje en Grijsje. Heb Jij die leuke namen be dacht, Tinl? Ik zou Jullie Mollle best eens willen zien. Kun Je geen tekening van haar maken, Joop? Probeer het eens! Ik zou het zo leuk vinden! Klaaske D, Wognurn. Heb Jij twee broertjes. Klaaske? Maar dat is fijn! Ma ken jullie wel eens ruzie? Nee toch ze ker? Fijn. zeg. die raadsels! Maar je moet me dan eerst de antwoorden sturen. Klaaske. Misschien zet lk ze dan wel On der de Paddestoel. Dag allemaal! Tot de volgende keer! MARION. Hoewel hij gewaarschuwd was dat de 1 „Zeer'Geheime Code" van de Inlichtin gendienst niet langer geheim was, ging hij door, hoogst belangrijke mededelin gen ln die code over te seinen; de En gelsen maakten er dankbaar gebruik van. Eens liet hij een actetas vol ge heime documenten in een tramwagen liggen, een andere keer doorzocht de Amerikaanse Sccret Service zijn kamers, die hij, in zijn onnozelheid, meende „ex territoriaal" te zijn, en vond er een mas sa bezwarend materiaal. Von Papen pro testeerde. maar Staatssecretaris Robert Lansing bood aan, de inbeslaggenomen documenten terug te geven, wanneer Von Papen de moeite wilde nemen om ze op zijn bureau te „herkennen". Zó snugger was de jonker nog wel, dat hij dit niet deed! Op de terugreis naar Duitsland werden al zijn koffers door Engelse officieren van de Inlichtingendienst doorzocht Ook nu weer beriep hij zich op een niet-be- staande diplomatieke' onschendbaarheid. In de koffers vond men de strookjes van de chèques. die Von Papen aan zijn agenten uitbetaalde, met een complete adreslijst. Het was toen een koud kunst je, een ganse spionnen-organisatie op te rollen. Von Papen „slipte er door" maar vele tlenta'lcn Duitse agenten boetten rijn dwaasheid met hun leven. PALESTINA. NOCHTANS kwam hij weer bij de staf van het leger 1 Pa'estlna te recht, en toen dat voor Lord Allenby en zijn troepen moest vluchten, ging ook Von Papen aan de loop. Maar zijn kof fers, mef een massa bezwarend materi aal, liet hij achter. „Wie is die ezel?" vroeg een mede officier. „Kapitein bij de Uhlanen van de Gar de" was het antwoord „Dat verklaart alles" meende de woe dende collega. Von Papen rolde door de revolutie en de republiek van Weimar heen, en toen Von Hindenburg president werd, bleek Von Papen de man die het best met den ouden heer kon vinden. Beiden waren Junkers" van de oude school, en Von Papen deed heel wat belangrijke zaken aan 't ontbijt met den held van Tannen- berg af. Hindenburg moest van Hüler ca. niets hebben maar Von Papen ver trouwde hij Dies nam Hitier de voor malige garde-officier in de arm en dank zij Von Papen's bemiddeling benoemde de toen al vrijwel kindse president Hit- Ier tot zijn Rijkskanselier. DERDE RIJK. TOEN Von Papen zag waar het heen ging met het „Derde Rijk" schrok Lij, want dót was de bedoeling niet ge weest Hij had Hitier willen gebruiken., het omgekeerde~"3*as gebeurd. In zijn rede te Marhurg in 1934 trok hij nogal van leer tegen' het Nationaal-Socialisme. die rede kostte hem bijna de kop. en heeft hem ln Neurenberg waarschijnlijk de kop gered. Tenslotte kwam hij als gezant in Turkije terecht, en slaagde er ook daar niet in, zijn zending te vol voeren. Turkije bleef neutraal en ging op 't laatste ogenblik nog met de Ge allieerden in zee. Von Papen is er weer doorgeslipt, dank zij het feit dat de Nazi's hem niet vertrouwden. Hij was eigenlijk te on belangrijk, om met kopstukken als Goe- ring en Von Ribbentrop in één beklaag denbank te zitten. Hij heeft in zijn on nozelheid genoeg kwaad gedaan, maar aan zijn eigen volk minstens zoveel als aan de rest van de mensheid. Von Pa pen zal het ook verder wel redden. Ftanz komt door zijn ^iomheid voort. FEUILLETON Apotheek Je weet dat, als 't naar zijn zin was ge gaan, ze hier niet in huis zou zijn ge komen, maar je vader kan het niet van zich verkrijgen de smeekbede van zijn zuster te weigeren. Het scheelde waar achtig niet veel, of we hadden héar ook in huis gekregen- Dét heb ik tenminste kunnen verhinderen, evenals de omgang tussen Yvette en haar moeder- Met alle kracht heb ik er naar gestreefd de doch ter van het vuil van haar vroegere om geving te bevrijden en haar tot een be hoorlijk mens op te voeden. Ik heb mijn plicht gedaan; lk heb haar met onver biddelijke strengheid aan een fatsoen lijke levenswijze gewend. Maar of het mij gelukt Is de geest van rechtschapen heid in haar te planten, die in onze fa milie heerst? Daaraan moet ik, helaas, menigmaal twijfelen." „U hebt in alles, wat u zoeven noemde, uw plicht tegenover haar vervuld," gaf Gaston toe „Alleen, zoals ik daarnet zei, hebt u van da aanvang af da teugel tè strak gehouden mogelijk is het daar een. gevolg van, dat ze voor mij een warmer gevoel koestert. Om moeilijk heden te vermijden, zou ik u willen vragen om tenmlnets in haar tegen woordigheid niet over mijn, verloving met Madeline te spreken laat u het maar aan mij over. om, als het zo ver is, haar voorzichtig er op voor te be reiden dat van een verointenis tussen ons niets komen kan. Wilt u mij dat plezier doen, mama?" Madame Brunot streek haar oudsten zoon over het haar. „Al vind ik het wel een beetje over dreven om haar zo te zien. terwille van jou wil ik alles doen wat je verlangt." De staande klok wees half twee. Het volgend moment trad de tweede zoon van madame Brunot, Octave, de kamer binnen. Het jongmens maakte de in druk van een niet in deze strenge kring passende, veel uitgaande man van de wereld, ondanks de nog weke trekken van zijn vol. baar'.loos gezicht.T>e licht blauwe ogen waren met schaduwen om rand en hadden een glansloze, haast lege blik. In een onverschillige houding kwam hij op zijn moeder toe en gaf haar verstrooid lachend de hand. Daar na een korte groet naar zijn broer. „U hebt me toch met eten verwacht, ma ma?" Hij wachtte haar antwoord niet af. maar keerde zich met de handen in de zakken, luchtig om en vroeg, met een spottende lach in zijn stem: „Heb ben Jullie die onzin de de Courier" ge lezen? Schitterend gewoon! Ik had zo veel humor niet achter die juffrouw Bergeret gezocht!" „Het verbaast me, dat j ij de zaak van de humoristische kant bekijkt. Octave. terwijl toch de eer van je famiie ermee gemoeid is", berispte Gastton hem met rustige ernst. „De eer van mijn familie? Malligheid. De mensen houden dat schepsel op zijn hoogst voor krankzinnigKunnen wij gauw eten? Ik moet om half drie weer op de fabriek zijn." „Octave, mijn lieve jongen," vermaan de zijn moeder op klagende toon, „een beetje minder wuft en lichtzinnig alstje- blieft. Leer nu toch eens eindelijk het voorbeeld van je ouderen broer volgen." Maar Octave lachte en floot 't nieuw ste operette-wijsje. En plotseling af brekend, zei hij: „De hemel zij dank dat ik de zwaar-op-de-handsheid van de fa milie Brunot niet geërfd heb." De gong riep de familie aan Jafel. Madame Brunot stond op. Haar zijden japon ritselde bij iedere beweging. Ze ging haar zonen voor naar de eetkamer. Aan het endeoindg van da tafel stond Yvette bij de dampende terrine om de soep rond te delen. Ze had een wit zijden blouse aangetrokken, die een zachte geur van parfum verspreidde en zag er frisser en jeugdiger uit dan straks. Het kamermeisje in een zwart japonnetje en een wit schortje voor, droeg de schotels binnen; voor de ove rige bediening zorgde Yvette. Ze was ook niet gewoon aan het gesprek deel te nemen. Tante Pauline had scherp en duidelijk de grenzen getrokken voor het arme familielid. Gaston was de enige die telkens te gen haar sprak, maar ze gaf hem maar korte antwoorden. Doch haar stralende blik antwoordde hem voor elk vriende lijk woord. Het verveelde Octave dat er voortdu rend over de schilderes en het bezoek van Gaston bij Maftre Bertin gepraat werd. Hij verlangde naar zijn eigen ka mers buiten in Ciplet, in de buurt van de fabriek, waar hij zijn leven van licht zinnigheid en pret leven kon zoals hij dat verkoos. Met een luchtig, bijna on beschaamd gebaar hier hij zijn glas op en dronk zijn broer toe: „Prosit, jonge man, op degenen die we beminnen i" (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1946 | | pagina 3