'HOEVEEL SCHOTEN ZULLEN KLINKEN?
101
51
Soestdijk en Baarn in afwachting
der blijde gebeurtenis
A/ankinj,
Een groot dorp aan de Yangste
ZORGEN EN KOU IN
M ejuffr. L. Ter windt
Wat Canada zou kunnen
Allerlei voor
Hoe Henk ?i;n
de, Jeugd
„Noren" kreeg
Voor een regenachtige
Woensdagmiddag
of
De menschen In Soeatdyk en omgeving zouden het iai deze dagen niet
vreemd vinden,wanneer iemand met een duimstok en een gewichtig
gezicht een trottoir zou meten of het hek van het Paleis. „Voor de
komende feesten", zal men zeggen.
Loop met een groot papier In Je hand, noteer geleerd enkele dingen
en de voorbijgangers kijken je bijna ondeugend-vriendeiyk aan, alsof
ze zeggen willen: „ik snap het al, Je bent óók druk voor de komende
bigde gebeurtenis". Want wanneer straks een jonge Oranjetelg gebo
ren is en ook déze pasgeborene in den beginne niet veel meer kan dan
zuigen, slapen en schreeuwen, zullen de groote menschen plezier maken.
Baarn en Soestdyk staan dan weer
a het brandpunt van de belangstel-
big. Daarom thans reeds die uitge
val breide maatregelen en de zelfverze-
vam kerde vriendelijkheid van de burgerij.
ph, Men spreekt reeds over herauten te
paard, aie in de gemeenten de ge-
d*|poorte van Prins of Prinses bekend
erna Rillen maken; oorkonden zullen op
Palels Soestdijk worden over-
be» Eandigd.
llW» Boer Haarman zal binnen enkele
dagen de schutters zien komen, d.w.z.
0 militairen uit Ede, die de saluutbat-
B®* «rij op des 1 andmans terrein zullen
em), plaatsen: 101 schoten of 51?
>.T.T. IS ER AL DRUK MEE
.k* En rhannen van de P.T.T. verrich-
ten hun orlënteerend of practisch
ie#* werk: veel herinnert ons aan de
dagen van Beatrix. In het Badhotel
(het wordt thans „Astoria" genoemd)
lea» komt weer de telexkamer en In het
bostkantoor Soestdyk. tegenover het
,?t~ Paleis, zullen extra toestellen worden
Uk*5ngcschakeld: de wereld moet zoo
tuk, spoedig mogelijk op de hoogte wor-
bej den gesteld van de geboorte van
aan- de(n) Oranjetelg!
We zagen den Paleistuin wegdoeze-
len in het kwttnende grauw van den
;'e€* winter; nóg schemerde er groen ln de
llgusterhaag, een vogel vloog zonder
wiekslag en verdween achter d#n
a» vuilwitten muur van een der bijge-
houwtjes.
Aan dat kijken naar den Paleistuin
zit iets vast, iets, dat ln deze dagen
ea# bekoort of lokt. Het paleis te Soest-
om dijk ls oud. Waarom kozen de
ien Oranje's deze plaats?
1' HISTORISCHE
"^BIJZONDERHEDEN
Ien Baarn was een stad. maar ln 1481
legden stroopende benden haar geheel
ln de asch, zoodat „er niet veel meer
bleef staan dan wat cramen", zegt
de kroniekschrijver.
Baarn bleef onaanzienlijk, arm,
totdat ln de 17e eeuw de rijke
Amsterdamsche kooplieden er hun
buitenverblijven gingen bouwen en
totdat een Oranje-prins Prins Wil.
lem Dl, er zich over ontfermde. Hij
kocht een boerderh en liet er een
jachtslot bouwen. De regeering van
Utrecht schonk den Prins uit dank
voor zijn dapper optreden tegen de
Franschen, ae heerlijkheden van
Soest, Baarn, Ter Eem en Eemnes-
Binnen en -Buiten, met al de rechten
en voordeelen, daaraan verbonden.
Na den dood van Prins Willem
kreeg de weduwe van Johan Willem
Friso het slot, later haar zoon en
haar kleinzoon, de stadhouders Wil
lem IV en Willem V.
Eenige malen stond het oude slot
verlaten, maar toen de. Franschen
voor goed weg waren en de Prins van
Oranje, de latere Koning Willem II,
bi) Quatre-Bras en Waterloo, zoo dap
per nad eestreden, veranderde 't lot
van Soestdijk.
Koning Willem I schonk ln Juli
1815 het domein te Soestdijk, met
alles, wat er bij behoorde, in naam
van net Nederlandsche volk aan zijn
zoon, Kroonprins Willem.
Op 's lands kosten werd het palels
opgeknapt en op 21 Mei 1818 deed de
Prins met zijn gemalin, Anna Pau-
'•t
Philips' laschstavenfabriek
komt in Utrecht
NAAR wy vernemen zal de
laschstavenfabriek van Phi
lips te Eindhoven worden ver
plaatst naar Utrecht en daar
worden gevestigd in het gebouw
van de M.E.A.F., gelegen aan de
Croeselaan.
Gedurende den oorlog was ln
deze panden gevestigd de met
Dultsch kapitaal werkende N.V.
Machinerieën en Apparateijfa-
brieken, die na de bevrijding
onder beheer kwamen te staan
van het Beheersinstituut. Deze
Instantie heeft thans de M. E.
A, F,-gebouwen aan Philips toe
gewezen
Zooals bekend, bestaat bH Philips
in Eindhoven al sedert geruJmen tfjd
een aanzienlijk tekort aan fabrleks-
ralmte, alsmede aan arbeidskrach
ten. Dit heeft het bedrijf er toe ge
bracht, elders ln den lande naar ves
tigingsmogelijkheden om te zien,
speciaal op plaatsen waar tevens on-
feschoolde arbeidskrachten voorhan-
zijn.
Behalve dat men in Utrecht een
geschikt gebouw kon krijgen, bestaat
ln deze stad ook een groot overschot
van ongeschoolde arbeidskrachten,
van wie, bij het vestigen van de
laschstavenfabriek, ruim honderd
man werk zullen kunnen vinden. Bo
vendien vormt deze fabriek een op
zichzelf staande eenheid, welke niet
afhankelijk ls van de leverantie van
bepaalde onderdeelen, afkomstig uit
andere Phillpsbedrijven, zoodat deze
afdeellng zonder het minste bezwaar
„op stap kan gaan". De laschstaven
fabriek met naar bijbehoorend fa-
briekslaboratorium, proeflasscherij,
expeditie en pakkerij zal worden In
gericht op een fabrieksruimte van
ruim 5000 m2. De noodzakelijke ver
bouwingen en Inrichting zullen ver
moedelijk ongeveer een half Jaar in
beslag nemen. Het fabrieksterrein is
niet geheel bebouwd, zoodat er mo
gelijkheden zijn voor verdere uitbrei
ding ln de toekomst.
Nieuwe benoemingen de K.L.M.
Naar de persdienst van de K.L.M.
mededeelt, zal de heer Hans Martin
binnenkort tot commercieel direc
teur van de K.L.M. benoemd worden.
Verder zal de heer B. G. van Os van
Delden, thans gevolmachtigde van
de K.L.M. te Batavia, tot hoofd van
den dienst Amsterdam—Batavia
worden aangesteld,
lowna, dochter van den Czaar van
Rusland, zijn Intocht op Soestdijk.
101 kanonschoten verkondigden op
2 Augustus van datzelfde jaar de ge
boorte van "n prins; Willem, Alexan-
der, Frederik, Konstaniijn, Nikolaas,
Michaël. Deze eerste Oranje, op
Soestrijk geboren, werd Alexander
genoemd.
De tweede was Prins Hendrik
(13 Juni 1820), de derde Prins Casi-
mir (21 Mei 1822) Hendrik heeft 'n
belangrijke rol gespeeld in onze ge
schiedenis. Hij bezocht Nederlandsch-
Indie en maakte veel andere groote
zeereizen.
Nog eenmaal werd er een wieg op
Soestaijk gereed gemaakt; nu voor
een Prinsesje: Wilhelmina Maria
Sophia Louisa (8 April 1824), die
later de vrouw zou worden van den
Hertog van Saksen-Weimar-Eise-
nach.
Zoo heeft Soestdijk in het begin
van de vorige eeuw een opbloei van
ons Oranjehuis gezien.
En eerst na 114 jaren stond er
weer een Oranjewleg op Soestdijk; 31
Januari 1938 lag Beatrix erin te
trappelen; in Augustus 1939 kreeg
ze gezelschap van Irene. Margriet
kwam in Canada
VACANT1E IN RUIL
voor een verkoudheid
Als gevolg van kouvatten ver
liest Engeland jaarlijks niet min
der dan veertig millioen arbeids
dagen. Alleen reeds uit economisch
oogpunt is het dus wel van het
grootste belang, dat de strijd
tegen de verkoudheidsbacil met
kracht wordt gevoerd. Reeds meer
dan een jaar zyn er zoo ook expe
rimenten aan den gang om het
virus, dat verkoudheid veroor
zaakt, te isoleeren en te vermenig.
vuldigen. Men vraagt thans vrij
willigers tusschen achttien en
veertig jaar om zich aan een tien-
daagsche proef te onderwerpen,
waarbij zij kunstmatig aan een
verkoudheid worden geholpen.
Daar staat tegenover, dat zh ge.
durende hun verblyf ln het zieken
huis een soort vacantle krijgen
met goed voedsel, zakgeld enz.
Het is tot dusver nog niet ge
lukt, culturen van het virus te
kweeken. En alleen dan, wanneer
'n groote dosis daarvan bijeen is
Jebracht, zou 't pas mogelijk zijn
it met den electron-microscoop te
fotografeeren. Vroeger ls men er
in geslaagd fretten met het virus
te infecteeren; ook werden er al
eens proeven genomen met chim
pansees. doch deze waren te kost
baar en te moeilijk te hanteerfen.
Hooger beroep
r -
In den
Soedan heerschen" maatschappe
lijke toestanden, die niet altijd even
aanmoedigend zijn voor het moreel
der bevolking. Een man had b.v. een
geweer gestolen en werd deswege
veroordeeld tot één jaar gevangenis
straf. Hy teekende echter hooger
beroep aan, omdat, naar hij zei, de
straf veel te licht was. Hij wilde
minstens drie jaar hebben, want de
toestanden ln de gevangenissen zyn
beten dan in het gewone leven.
Het eerste vrachtschip van de Japan
sche walvischvloot heeft de thuisreis
aanvaard met een lading van 350 ton be
vroren vleesch dat te Tokio zal worden
verdeeld.
HET lijkt heel veel, flat Nanking weer de hoofdstad van China Is. Ofschoon
er echter 700.000 menschen wonen, ziet Nanking er uit als een groot dorp
of, beter gezegd, als een verzameling van dorpen, onderling verbonden door
lange, slecht onderhouden wegen met veel opon ruimten, dTe beplant zijn of
waarop het een of ander wordt verbouwd. Een eigenlijk stadscentrum is er
niet. De diverse ministeries en openbare gebouwen liggen verstrooid door de
stad. Indrukwekkende bouwwerken \1ndt men bijna nergens. Wel ziet men
gebouwen van 7 tot 8 verdiepingen vlak naast een armzalig houten krot.
Een technisch snufje
verhoogt ja-stemmen
De Nationale Vergadering, die op
het oogenblik ln Nanking bijeen is,
telt 1700 gedelegeerden, die uit aJle
deelen van China naar Nanking zijn
gekomen, de meesten voor het eerst
van hun leven. De bijeenkomst zelf
wordt gehouden in een groote. con
certzaal waar plaats is voor 2000
personen. Als er gestemd moet wor
den, drukt iedere afgevaardigde op
een knop bij zijn stoel, waardoor op
een groot bord een electrisch licht
gaat branden. Het aantal brandende
lampen wordt geteld en afgetrokken
van het aantal aanwezige leden.
Deze nieuwigheid, voor China iets
heel bijzonders, verhoogt het aantal
voorstemmers, omdat (volgens het
bericht van den correspondent van
de „Times", waaraan wy dit bericht
hebben ontleend Red.) dit tech
nisch snufje het verlangen der volks
vertegenwoordigers prikkelt op een
dergelijk knopje te drukken en hun
„ia" als licht te zien flakkeren. De
afwezigen worden geacht tegen te
hebben gestemd.
regeeringsapparaat stil. De zoo
uiterst belangrijke verdesonderhan-
delingen tusschen de regeering en de
communisten werden kort geleden
dagenlang onderbroken, omdat
Tsjang Kal Tsjek op reis was naar
Formosa.
Een club, een goed theater of een
comfortabel hotel zal men in Nan
king tevergeefs zoeken. Nanking
moet nog altijd beslissen, wat het
worden zal: een stad of een dorp-
PRIJSVERLACINGSKOORTS EN
EXISTENTIALISTISCHE HERRIE
Van onzen Parjjschen corresp.).
Aan het eind van het Jaar 1946
leek Parijs ingeslapen, wie dacht er
eigenlijk aan luidruchtig feestvieren,
de tyden waren er niet naar.
Maar ln het begin van 1947 heeft
zich een koorts van de Paryzenaars
en vooral van de Partsiennes mees
ter gemaakt, de koorts van de prijs
daling.
Den eersten dag geloofde niemand
er aan en lachte men cynisch, den
tweeden dag begonnen enkelen te
pruttelen en zelden af en toe: „Min
5 pCt. nietwaar?", waarop de win
kelier, de restauranthouder en de
juffrouw achter het loket van the
ater of cinema stug antwoordde
„Wij weten van niets". Maar den
deraen dag verschenen de eerste
étiketten met de prysdallng voor de
ruiten van de groote magazijnen en
vooral ook van de kleinere winkels.
Toen renden de vrouwen in drom
men naar de „Galeries Lafayettes"
voor den inkoop van het sneeuwwitte
linnen en sloegen aan alle kanten
artikelen ln en in restaurants en bij
het tooneel en de bioscoop begon
men brutaal op te treden: ,,5 pCt.
d'er af, monsieur of we loopen naar
het dichtstbijzijnde commissariaat van
politie Met het gevolg, dat de kran.
ien schrijven, dat de eerste ronde
van den veldslag om de franc ge
wonnen is. Zoover zouden wij nog
niet durven gaan, maar, ln plaats
van prijsstijging zit er nu prijsda
ling ln de luent. dat ls onmisken
baar.
De inwoners van Parijs hebben
een opkikkertje noodig, want hun
leven is nog maar allesbehalve aan
genaam. wel hebben ze Iets meer
te eten, maar de kou, die zij lijden,
neemt al de kracht, die zij daardoor
wonnen, weer weg. Er Is namelijk
geen steenkool en er ls dikwijls ook
geen hout. Het komt wel binnen by
scheutjes, maar de meeste menschen
kunnen daardoor hun woningen niet
warm houden. Het is al heel mooi,
als zij het brengen tot 50 graden
Fahrenhett of 10 graden Celsius. En
dikwijls Ls het daar onder.
De gezelligheid van Parijs heeft
daar ook buitengewoon onder ge
leden. Vroeger zat je bij weer en
onty ln den zomer en in den winter
bij die ijzeren potkacheltjes op drie
pooten, van boven open en met
groote gaten in den wand. waardoor
de warmte uitstraalde, op de ter
rassen van de café'ij. Je keek naar
den komenden en gaanden man en
in het bijzonder naar het vroolijk
voorttrlppelende Parijsche vrouwtje.
Daar ls nu geen sprake meer van:
de café-terrassen zien er uit als zoo.
vele woestijnen.
Toch heeft het café-leven daarom
nog niet zijn attractie verloren, al
is Montparnasse om 11 uur 's avonds
een trieste verlatenheid. Het bestaan
concentreert .zich op de binnenstad,
op Montmartre en ln dat dorp-in.de-
stad dat Saint-Germain-des-Prés
heet. Hoe kan het ook anders, want
existence beteekent bestaan en het
existentialisme viert hier hoogtij.
Men kan daar Jean-Paul Sartre zien
ronddwalen, zyn beroemdheid ont
vluchtend, die hem al te opdringe
rige bewonderaars en bewonderaar-
Dat is pas een honorarium
De Amerikaansche schrijver
Russell Jannej; zou de film
rechten van z\jn eersten roman,
.The Miracle of the Bells", aan
Hollywood hebben verkocht voor
niet minder dan 500.000 gulden.
Bovendien ls overeengekomen,
dat h\j 5 procent zal ontvangen
van de opbrengst tot het bedrag
van 1.000.000.000 gulden en 10
procent van de opbrengst bóven
deze limiet.
Een raadsel
Nanking, dat onder Japansche be
zetting weinig heeft geleden
zelfs net graf van Sun Yat Sen
buiten de stad is niet beschadigd
ls een overbevolkte stad. Nergens in
China is de woningnood grooter dan
in Nanking. Voor een woning worden
fabelachtige bedragen betaald. De
gezantschappen der kleine staten zijn
buiten Nanking n.L in Sjanghai ge
vestigd, omdat in de hoofdstad zelf
geen behoorlek onderkomen ls te
vinden. De verbinding tusschen de
diverse ministeries en de gezant
schappen wordt bovendien nog be
moeilijkt door een verlammend ge
brek aan transportmiddelen. Auto
bussen zjjn er weinig. De rick3haws
zyn vuiL slecht onderhouden en
peperduur. Zelfs op de hoofdwegen
ls het niet geraden 's nachts te
rijden wegens gebrek aan verlich
ting. De eenige spoorlijn, die behoor
lijk funotionneert, ls die naar Sjang
hai. De vroeger zoo keurig onder
houden booten op de Yangste varen
niet meer. Er is een uitnemende
luchtvaartdienst, maar die is er
alleen voor de ambtenaren en de
rijken. Hoe de 700.000 Inwoners van
Nanking leven is een raadsel, want
er is zoo goed als geen Industrie in
de omgeving van de stad. Vermoe
delijk vegeteert ledereen op het
ambtenarenapparaat en op de
vreemde troepen.
De regeering lijdt onder een te veel
aan centralisatie. In werkelijkheid is
de Chineesche regeering een één
mans regeering. De generalissimus
moet onder werk zijn begraven. Als
hij, Tsjang Kai Tsjek, er niet is,
staeat by wyao van spreken het heele
Hoofdstewardess K.L.M.
krijgt medal of freedom
Heden heeft te Maastricht we
derom de uitreiking plaats gehad
van een honderdtal Amerikaansche
onderscheidingen voor Nederland
sche pilotenhelpers.
Tot hen, die de Medal of Freedom
uit handen van Kolonel Johnson
hebben ontvangen, behoort mejuf
frouw L. Terwmdt, hoofdstewardess
van de K.L.M. Zjj werd op 27 Febr.
1911 te Arnhem geboren, bezocht
een buitenlandsche kostschool en be
haalde aan de Kunstnijverheids
school te Arnhem het diploma tee
kenen L.O.
In 1937 kwam zij als stewardess ln
dienst by de KL-NI,
Op 18 Maart 1942 kreeg mejuf
frouw Terwlndt van de verzetsbe
weging, waarvan zij deel uitmaakte,
opdracht een Nederlandschen cadet
naar Zwitserland te brengen. Na een
moeilijken tocht, die acht d agen
duurde, wist zij Zwitserland te be
reiken. Hier werd zij gevangen ge
nomen, omdat zy niet in het bezit
van papleren was. Na een gevang*
schap van drie weken, getukte 1
het
haar, nu ln het bezit van de ver-
elschte papieren, met een convooi
mee te komen, dat naar Spanje ver
trok. In Spanje aangekomen begaf
zy zich naar Lissabon, waar juist
een K.L.M.-machine landde. Met dit
toestel vloog zjj naar Engeland. Als
cadet-officier trad zH toen in Engel-
schen dienst, waar zy een zeer zware
training onderging. Als parachutlste
maakte z(J drie oefensprongen.
Na voltooiing van haar opleiding
zy was de eerste Nederlandsche
vrouw, die deze ontving werd zH
midden Februari 1943 ln het holst
van den nacht boven Drente neer
gelaten. met de opdracht een verbie
ding tot stand te brengen, waarlangs
geallieerde piloten, die naar beneden
waren geschoten, zouden kunnen
ontkomen. Hierby viel zy echter in
handen van de Dultschers.
Tot Mei 1944 werd zy gevangen
gehouden in Haren, vandaar werd zy
naar Scheven Lngen en enkele dagen
later naar het vrouwenconcentratie
kamp te „R&vensbrück" overge
bracht. Aan het eind van Februari
1945 werd mej. Terwindt naar M&ut-
hausen ln Oostenrijk getransporteerd,
waar het Internationale Roode Kruis
haar eind April bevrydde.
Na een verbiyf ln een sanatorium
In Zwitserland, waar zy gedurende
zes weken werd opgenomen om te
herstellen van de doorgestane ellen
de, vertrok zy naar Engeland om
rapport uit te brengen over haar
bevindingen. Op 7 Januari 1946 reia-
moeliyken tocht, die acht dagen
terug, en trad opnieuw by de K.L.M.
ln dienst, ditmaal als hoofdstewar
dess,
sters heeft bezorgd. Hij eet dikwijls
ln een Klein restaurantje, maar ik
zal het u niet verklappen, want hy
zou me dat niet vergeven. Simone de
Beauvoir, zyn trouwe page is meest
al aan znn zijde.
Rond hen heen maken de snobs
een existentialistische herrie, alsof
de wereld vergaat. De dorpsbe
woners van deze kalme wyk halen
echter hun schouders op: het be
staan. 1'existence?, een karwei van
allen dag. denken zy en hebben geen
tijd tot filosofische beschouwingen.
Volgens een verklaring van
den Canadeeschen nxinister van
Defensie. Brooke CUurton, heb
ben er besprekingen plaats ge
vonden over ae mogelijkheid van
aamcending voor de verdediging
van de btyprvducten der labora
toria voor atoomenergie On.
tario Canada zou tn een toekom-
stigen oorlog gebruik kunnen
maken van atomische stof, dat
indringen (n de menschelxjke or
ganen een vernietigende uitwer
king heeft. Men acht het moge-
tijk. dat apparaten geconstrueerd
worden, waarmede dit doadelgke
dofwaarvoor de geleerden in de
aboratona zich op alle mogelijke
wijzen in acht moeten nemen,
»ver een bepaald gebied zou kun-
ten worden uit gesprenkeld.
Een paar weken geleden, toen jul
lie nog schaatsen reden, gebeurde,
wat ik je nu vertellen ga.
Een vroiyke zon, een blauwe lucht,
geen wind, en de temperatuur even
onder 't vriespunt, echt schaatsen-
weer!
Dat vond Henk ook, toen hy zijn
S' strui aantrok en zijn schaatsen uit
e bijkeuken haalde.
„Ga Je ryden", vroeg Sientje, die
aan 't schoenen poetsen was.
„En of, oefenen, Sien, overmorgen
is de wedstrijd al!"
„Maak maar. dat je het wint. Wat
is de hoofdprijs?"
„Een paar prachtige Noren, die ik
best gebruiken kan, deze beestjes zijn
al zo oud, myn voet is er bijna te
groot voor geworden." En Henk keek
een beetje misprijzend naar zyn oude
schaatsen.
„Moes, ik ga!" galmde hy naar
boven.
„Ben je op tijd thuis voor van
avond, ylet later dan vijf uur!"
„In orde!" Henk wipte de voordeur
uit en botste bijna tegen Peter, zijn
ionger broertje, op. die net uit school
kwam. „Ga je weg?" vroeg deze, en
't klonk zó benauwd, dat Henk zijn
broertje aandachtig bekeek.
Wat
„Ja, ik ga oefenen met Joep.
is er dan?
„Och niets, ik heb alleen morgen
meetkunde-repetitie."
„Reuze jammer, Péet, maar lk kan
je nu niet helpen en ook vanavond
niet dat weet je, dus, zie je zelf nu
eens te redden. Doe je best maar!"
En met een bemoedigend klopje op
Peter's schouder ging Henk er vlug
vandoor.
Henk was op 't Gym, en Peter op
de H.B.S: Het H.B.S.-rapport ver
toonde met Kerstmis drie onvoldoen
den, waaronder ook een voor meet
kunde. De andere cijfers waren ook
zwak. „Henk," had Vader gezegd, „jij
moet hem met die vakken helpen en
extra hulp geven als er een repe
titie is!"
Vader had er geen tyd voor, die
was de hele dag bezet, ook 's avonds
meestal.
Henk stapte flink door, maar hoe
dichter hij bij Joeps huis kwam, hoe
langzamer hy liep. Had hy dan geen
zin meer om te ryden?
Och, het bedrukte gezicht van
Peter liet hem niet los. Hy moest hem
eigenlijk helpen. Vader verwachtte
dit, het was zijn plicht. Er hing veel
van af, zitten blijven mochten ze geea
van beiden, ze hadden het niet ruim
en toch mochten ze studeren.' Maar
ja, die Noren, het waren dan toch ook
wel zulke prAchtlge schaatsen, ver-
er voor blyven staan kijken. Maar
stel, dAt hy ze won, en Peter een on
voldoende voor zijn repettiie kreeg,
dan zou Vaders teleurgestelde gezicht
het plezier van de Noren bederven!
Daar was by bij Joep. De deur
vloog open en zijn vriend tuimelde
naar buiten!
„Jó, lk ga niet," zei Henk, t, Peter
heeft morgen meetkunde-repetitie en
hij is al zo slecht, ik moét hem
helpen!"
„Kan je dat vanavond niet doen?"
vroeg Joep teleurgesteld.
„Vanavond moet ik spelen, er ls
openbare les. om 7 uur al!"
Eens ln 't jaar gaf mijnheer Don
kers met al zijn leerlingen een uit
voering, en Henk, die al jaren piano
les had, mocht natuurlek niet ont
breken,
Joep's gezieht betrok nog meer,
maar 't hielp niets, hit moest alléén
ryden en Henk liep haastig terug
naar huis. waar Peter Juist zrjn laat
ste boterham naar binnen werkte.
„Ben je daar weer?" riep hy ver
heugd, Ineens bedenkend, wat die
plotselinge terugkeer voor hem kon
betekenen.
„Ik kom Je helpen, Peet, Te zon
toch geen plezier hebben als iy mor
gen onvoldoende zou moeten "krijgen.
Laten we gauw beginnen, als het vlot.
kan Ik misschien toch nog een half
uurtje ryden.."
Inderdaad schoten ze echt op, alle
soorten sommen waren ze al door ge.
weest. „Nu nog een paar en dan stop
lk," zei Henk vrolijk, „als je 't mor
gen zó doet als nu, weet lk zeker, dat
je het er goed afbrengt'. Heb je nog
veel huiswerk hier na, of kun je ook
nog een half uurtje mee rijden?'*
Maar Peter kon niet, nij moest
's avonds ook Iets ten gehore brengen
op de openbare les en had nog een
paar vakken.
„Flauw, or, zo'n kosteiyke ilsmld-
dag zoveel huiswerk te geven,'7 vond
Henk.
„Ja, maar wij krygen morgenmiddag
„Nu, Peter, tot straks", en nu stoof
Henk, rammelend met de oude bees
tjes toch werkelijk vroiyk weg. Joep
was niet meer op de rustige, een
beetje afgelegen vaart, waar ze af
gesproken .hadden. Zeker ergens
anders gaan rijden. Maar Henk weef
nu maar hier, het was juist fijn stil,
alleen een paar kinderen scharrelden
er langs de kant. Eén reed of liever
liep, want rijden kon je dit niet noe
men, gevaarlijk dicht bij een wak.
Henk nep: „Ga daar vandaan, straks
zit je erin!" Maar op 't zelfde
moment nam het kleine meisje een
draai en schoot het wak in.
(Wordt vervolgd.),
Hoe vinden jullie dezen mijnheer,
met dit grote en dikke hoofd, die
maar steeds zijn mond wagenwijd
openspert bedelend om wat eet
baars? WAfc hti rt»n «et? Tafeltennla.
balletjes, knikkers, propp*
Maak hem maar gauw,
een prachtig werpspeL
hek
.pier!
dan
Neem een stuk
carton, liefst met
wit papier be
plakt, 40 cm
lang en 25 cm
breed. Teken
daarop het hier
by aangegeven
grappige man
netje. Je mag t
natuurlijk wel *n
beetje anders
maken, wat meer
haar, of desnoods
maak je er een
dametje van of
een meisje met-
r. vlechten, als je
a maar zorgt, dat
één ding hetzelfde blijft, de mond!
Als je alles getekend hebt, kleur je
het zo mooi mogelyk, en snijdt of
knipt voorzichtig langs de binnenste
rand da mond uit, Met een priem of
breinaald prik je op geiyke afstand
in de lippen gaatjes, waaraan met
draad en naald een oud Paasei netje
of een katoenen zakje bevestigd
wordt, misschien haakt één van ae
zusjes wel gauw een netje. Dan zet
je het geheel op een klein tafeltje,
schuin tegen de muur, zó, dat het
netje vry hangt.
Haal dan je vriendjes en de wed-
stryd begint. Wie de meeste keren
in het netje gemikt heeft, heeft het
gewonnen en krijgt natuuriyk, éls
moeder nog Iets ln het trommeltje
heeft, wat lekkers. Veel plezier!
R.v. R.
Babykleertj'es van Nederlandsche
vrouwen in Noorwegen
Het K.LM.-vliegtuigr PH-TBN uit
Oslo, dat Donderdagmiddag op
Schiphol arriveerde, vervoerde twee
kisten met een totaal gewicht van
52 kg. bruto, bestemd voor Prinses
Juliana, afgezonden door de Neder
landsche legatie te Oslo. Deze kisten
bevatten babykleertjes, vervaardigd
door Nederlandsche vrouwen in
Noorwegen. Zij zijn bestemd om ter
gelegenheid van de a.s. biyde gebeur
tenis namens de Prinses aan min
vermogende jonge moeders te wor
den uitgereikt. De kisten zyn naar
het paleis te Soeatdyk overgebracht.