Wij brachten SLfrahatt&H naar „Holland moet ons niet teveel ophemelen!' Snoep voor de kleuters Wij zagen Bosman en Schipper DE SCHOONMAAK jpNZE BONNENSLAG] jnS de pcnsioon mêr in ordo kump, dan sind wir tevreêe. Do rest is kwats. Dat ze in Holland daor maor 'ns uver skrievo en us niet kommo op- hiomelo", dat is de gedachte, waarmee iedere mijnwerker in dat prachtige Limburgsche land tusschen Kerkrado en Sittard rondloopt, en dus ook de reporter ontvangt, die hem 't Noordhollandsche presentje in den vorm van ongeveer 130 onzen snoep en een goede twee honderd doosjes sigaretten, pak. jes shag en sigaren komt brengen. Een koude douche, zoo'n ontvangst, als je jezelf zoo'n beetje een baar- deloozo 20ste-ceuwsche Sinterklaas voelt t In geen geval. De Limburgers zijn geen menschen, die het hart op den tong dragen. Wanneer een vreemde Hollander dus zoo bij hen komt bin nenstappen, en hy krygt direct zoo'n uitspraak te hooren, dan is het een teeken van vertrouwen. Ja, misschien wel een teeken van dankbaarheid! De mijnwerkers voelen zich een tikje achteruitgesteld. Met mooie belof ten hebben de heeren in Den Haag hen gepaaid. Nu al twee jaar lang. Maar die beloften, culminecrend in een bevredigende pensioenregeling, zijn nog steeds niet ingelost. D'r wordt wel aan gewerkt. Dat weten ze. Maar ze snappen niet, waarom dat zoo verschrikkelijk veel tijd moet kosten. Zondagsarbeid, best. Als het moet, moet het. Ook de spoormenschen hebben die. Tiaar die spoorjongens hebben ook hun pensioon". Wat karakter en intellectualiteit betreft doet de mijnwerker niet onder voor den industrie-arbeider boven den Moerdijk. Alleen, hy is het zichzelf minder bewust. Wanneer we met hom in aanraking komen, zeggen wo dan ook al heel gauw: „Wat een bescheiden menschen zyn dat, die Limburgers". Do menschen uiten zich niet gemakkelijk, maar zy hebben een ernstig plichtsbesef, en een hekel aan kankeren. Daarom kunnen zy sommige zelf bewuste Hollanders, wien het kankeren nu eenmaal in het bloed zit, wel eens minder goed verdragen. „Die Hollanders beginnen altijd eerst te rekenen, .voordat ze iets doen. En daar houden wij niet van." j^IMBURG heeft dus zorgen. Groote zorgen. Maar de pres tatie van zijn werkers is er daar om niet minder om. Integendeel, de kiezen worden op elkaar ge- zet. De productie stijgt. Dag aan dag. Den laatsten Zondag werd al een cijfer bereikt, d-t vóór den oorlog nimmer gehaald werd! Ze waard eer en het, dat Holland hun prestaties met zoo'n bijzon dere aandacht volgt. En het wordt hun warm om het hart, wanneer er dan zoo'n paar luitjes van bo ven den Moerdijk komen met een koffer vol sigaretten, en een pak ket snoep voor de kinderlrzns, waarmee die twee zich lam hebhen loopen te sjouwen op dien langen weg van Noordholland naar Heer len zes uur sporens. Omzichtig hebben wc getast, waar en wanneer we de uitdeeling van on zen kostbaren last zouden houden. De Vakbonden hadden gezegd, dat gc- schenken niet uoodig waren. Ook zon der deze presentjes zou de mijnwerker zijn plicht doen tegenover zyn be narde landgenooten. Na een collegiaal gesprek met een der redactieleden van het Dagblad voor Limburg, hebben we ons gewend tot de leiding van het Ghesellenhuis te Heerlen, waar 52 „vrije jongens" een onderkomen vin den. Het is het oudste Gezeltenhnis in Limburg en een stichting van den Limburgschcn R.K. Werkliedenbond „St. Jozef'"'. Do spreuk op den muur in do hall typeert den geest, die bin nen hecrscht: De steun- van elk werd allen tot een zegen, In samenwerking is de kracht gelegen Huismeester L. Dcbie vertelt ons vele bijzonderheden over het leven van do menschen, die hier een tehuis heb ben gevonden. Hy kent zijn klantjes op oen prik. Voor den oorlog lieden van allo mogelijke nationaliteiten „de Pdlen vond ik do prettigste en beste werkers" nu naast do Limburgers do Hollanders, die „soms wel eens wat veel praats hebben, maar toch geen kwaad slag zyn". We hebben 52 pak jes cigarctten bij hem achtergelaten, overtuigd, dat zo b'y hem in vertrouw de handen waren. „Morgen voor den naamdag van „St. Jozef", zei huismeester Dcbie. „Een pracht-verrassing, waar niemand op rekent". Snoepklantcn hebben we in deze jonggezellen niet gezien. Of Dcbie er geen raad op wist, hebben we ge vraagd. DB -0M?E<?6C0IV06CS" £>e s»e^^eTTer\; o/vtva/vgst „Gaat U eens met de sociale werkster van do Oranje Nassau I pra^ ten, hier krêk tegenover. Maar deukt U er vooral om, wanneer iets schryft, te zeggen, dat de mijnwer kers er niet van houden p g o h e- mold te worden", gaf hij ons nog als goeden raad mee. We kwamen terecht by het hoofd van do Socialo Afdceling der Oranje Nassau I, den heer A. H. Steenaert, die onmiddellijk het plan opperde de lekkernijen te bezorgen bij ac zeven bewaarscholen, die deze myn geheel voor eigen rekening exploiteert. Een kort telefonisch overleg niet „het beheer" ook de particuliere mij nen staan onder beheer van den Staat leidde ertoe, dat behalve do kindcr- kens van do bewaarscholen ook die van „Het Storrehnis-Heerlenbaan", een tehuis voor kindoren, van wie moe der zwak of ziok is, en van het Era- marehuis, een Protcstantscho instelling te Troebcek, zouden profiteeren. Beter bestemming dachten we niet voor deze verrassing te kunnen vinden. Bij de poort j^E sigaren, shag en sigaretten, die we nog in onzen koffer hadden, zouden we aan den heer Steenaert even graag kwjjt gekund hobbdn. Een andorp mogelijkheid leek ons echter originee- ler. By den terugkeer van den middag, ploeg „ondergronders", 's avonds om streeks tien uur, zouden we postvat ten by de poort, waardoor de mijn werkers het uitgestrekte terrein zou den verlaten. De portier en een man van de mynpolitio konden tegen dit Sin- terklaasspel geen bezwaar hebben Bij drieën en vijven gclyk druppelden ze lnngs ons heen. Maar wanneer wo twee van do drie menschen een pakje siga retten in de handen stopten, omdat we maar tweo handen hadden, konden we er steevast van op aan, dat de derde „Gids voor Schoolreizen", Geen land ter wereld, waar, naar verhouding, zooveel schoolreisjes wor den gemaakt, als in ons land. Meer dan 700.000 leerlingen van lagero- en middelbare scholen trekken er elk jaar voor één of meer dagen op nit onder leiding van onderwijzer of leeraar. Het sparen voor hot uitstap je 2947 is op de meeste scholen reeds begonnen. Schoolbesturen en ouder commissies bicden de behulpzame hand om de „pot" te doen groeien, opdat er bij het groote gebeuren geen achterblijvertjes zyn. De 19o jaargang van den „Gids voor schoolreizen", een boekje, dat alle gegevens bevat, noo- dig om zulk een uitstapje volledig te doen slagen, wordt begin Mei a.s. we derom aan allo scholen gratis cn fran co toegezonden. Do administratio is gevestigd Suezkade 175, 's-Gravcnhage. doorliep. Aarzelend accepteerden de menschen de verrassing, direct vra gend, „Waar voort" Een korte uitleg onzerzijds maakt het hun duidelijk. „Van de Noordhollanders, voor jullie kolenslag". En met een hartgrondig „Dank- uwol", verwijderen ze zich, altyd weer beleefd groetend met een tik tegen de pet. Nog hebben we in dit laat-avondljjk uur na gedancn arbeid zoolang-de- voorraad-strekte, de gelegenheid ge had een der chefs en een ingenieur en kele vragen voor te leggen, nadat zo ons ieder naar eigen aard hebben vcr- zekord, dat hen en ongetwijfeld al do gelukkigen, die ons zoojuist gepas seerd waren, de wjjze, waarop de Noordhollandcrs met hen hadden mee geleefd, en het blyk, dat zij daarvan hadden gegeven, zeer getroffen had. Ook do manier, waarop wy den wer kers deze verrassing bezorgden, was ten zeerste gewaardeerd. „We hebben nog steeds oen te kort aan ondergronders", verze kerde ons de mijningenieur. „Meer menschen zullen de productie nog hooger opvoeren. Neemt U die boodschap mee naar Holland. Ho pelijk zullen er veel jongeren zijn, die zich tot ons mooie werk. waarvoor we hier zoo'n prachtig opleidingsinstituut gekregen heb ben, voelen aangetrokken. Dan zal de mijnstreek nog gelukkiger «ijn, en met haar de gansche bevolking van Nederland". Een goede boodschap, die we hij deze doorgeven aan de Noord hollanders, die pit in hun lijf voe len. En dat aantal is niet gering, naar wij dachten. RUMOER ROND ELFSTEDENTOCHT wdód Maar „opleggen" was er NIET bij! J7EN verslaggever moet geluk heb hen. Dat geluk was op dien kou den Zaterdagmorgen van den Elfste dentocht in de Friesche hoofdstad aan onze zijde, toen wij een plaats konden veroveren in de auto van de bevrien de Leeuwarder Courant. Met die auto konden wy de rijders uitstekend vol gen. Een beteren chauffeur konden wij ons bovendien niet wenschen. Onze man achter het stuur kende Friesland op zyn duimpje. Doordat hij over al lerlei binnenwegen reed, weggetjes die soms niet meer waren dan primitieve karresporen, konden wij een maximum aan indrukken opdoen. Mede waren wij zoodoende in staat do koploopers op de onmogelijkste plaatsen te zien passeeren. Ettclyke malen zagen wy hen, wor stelend tegen dien meedoogenloozen door merg en been dringenden Noord ooster, uit het Friesche winterland schap opdagen en naar ons toekomen. Wy hebben he» ook gadegeslagen door den verrekijker van een onzer Friesche collega's, op afstanden dat zy ons on mogelijk konden zien. Wy zagen Bos man en Schipper dan verbeten jachten in dien yzigen wind op het slechte ijs. Het slechte ijs, dat hun volledige aan- dacht vergde en-„opleggen" to eenen male onmogelijk maakte. Met beide ar men zwaaiend moesten zij zich in evenwicht houden! Bovendien feou „opleggen" voor Schipper al zeer moeilijk zijn geweest, daar hy do be- schermlatten van zyn Noren in zyn handen had. Op het gedeelte, waarvan een Fries later heeft verklaard, dat de win naars Bosman en Schipper hadden „op gelegd" (d.w.z. de een met do handen op den rug van den ander), zyn wy ooggetuige geweest. Op het traject Franeker-Vrouwbuur8termolcn hebben wy de koploopers voortdurend gezien, wy hebben hen gevolgd 6 km., terwijl zy op een vaart langs den weg reden, wy hebben hen met den verrekijker gevolgd temidden van de landerijen, enniet één keer hebben wy kun nen constateeren, dat zy zich schuldig maakten aan „opleggen". By Vrouw- bnurstermolen, waar de rijders moes ten overstappen en door verschillende enthousiaste Friesche sportlui op den rug werden genomen, vertelden wy Onze speciale verslaggever by don Frieschen Elfstedentocht in Februaü j.1., is ooggetuige go- woest van het rijden van Bos man en Schipper op de plaatsen, waarvan door hun aanklager wordt gezegd, dat zy hebben „opge legd". Onze medewerker heeft zyn indrukken verwerkt in de bolang- ryke beschouwing, dio wy hierne vens publiceeren. Red. Bosman en Schipper, dat zy li mi nuten voor lagen op Nauta, den jonge man, die zich het indewindsche "ge deelte van den tocht liet „znigen" door zyn broer, en dit later ook rui- terlyk heeft toegegeven. Hier ook hoorden wij de ver zuchting van een erg chauvinisti- schen Fries: „Jammer dat het geen Friezen zyn, die den tocht gaan winnen...." Ja, want zoo was het. Daar, in Vronwbnnrster- molen, stond het reeds vast, dat Joop Bosman en Klaas Schipper den Elfstedentocht 1947 zonden winnen. En zouden deze gerouti neerde sportlui, die dus wisten dat zy 11 minuten voorsprong hadden, hun zego door opleggen of wat dan ook in de waagschaal heb ben gesteld?! Terug gaan onze gedachten, nu wy dit schrijven, naar Vrouwbunrster- molen, naar den Fries, die het zoo jammer vond dat geen zoon van het Friesche land dezen tocht won, den Fries, die het maar moeilijk kon ver werken, dat „anderen" met do eer gingen strijken. Wij willen niet com- binccrcn en generaliseeren, wij zyn zelf van Friesche origine en weten, dat lang niet alle Friezen chauvinisten zyn, maar een onbehagelijk gevoel be kruipt ons by do gedachte, dat die ecne ons onbekende Friesche aankla ger van Bosman en Schipper zoo'n chauvinist kén zyn. Wy vinden do disqualificatie alleen zoo jammer voor die tweo moedige "yOELT U zich tijdens de schoonmaak een beklagenswaardige sloof? Nu, dan is dat zonder meer voor een groot gedeelte Uw eigen schuld. Natuurlijk, schoonmaken is geen aardige verstrooiing, die uitgevonden is om het leven van de huisvrouw eens een beetje te breken. Maar wij moeten toch de kunst verstaan de schoonmaak nuchter te bezien, inplaats van er een soort ziekte van te maken. Jammer genoeg ontaardt de traditioneele voorjaarsbeurt maar al te vaak in een zenuwachtig en kribbig gejacht door het huis, een soort verbeten wedstrijd om binnen recordtijd klaar te zijn, waar bij de orde, de gezelligheid, de huiselijke rust en dus ook de huls- genooten gedurende een bepaalden tijd het loodje leggen. Het is niet voor niets dat dc mannen zoo mogelijk nog meer hekel aan de schoon maak hebben dan de vrou wen: zij ondervinden er in de meeste gevallen veel te veel last van. Zij krijgen dagen lang het idee alsof ze midden in een verhuizing zitten, en vinden het tenslotte op kan toor nog gezelliger. Hun vrou wen zijn overwerkt omdat ze eiken dag weer teveel hooi op haar vork nemen. Die arme, ijverige werkbijtjes loopen er in het voorjaar het slordigst bij, omdat ze dan „toch niets nut zijn". Manlief wordt bij zijn thuiskomst ver welkomd met de opmerking- „Als je maar weet dat IK mijn werk nog lang niet hebEn de spreek» vertoont helaas maar ni vaak het volgende, voor een man eenigszins afschrikwek kende beeld: piekharen, een raar zigeunerachtig hoofd doekje, een vuil schort vol vlekken, een vormloozc jurk. kleurlooze palingkousen, afge trapte schoenen En maar jachten, jongens! Liever een dag en een hal- ven nacht doorwerken dan drie maal achtereen een paar morgenuren reserveeren voor een stuk of wat kaster Heusch, er zijn maar zoo wc nig onderdeelen van het huis, die werkelijk een langen werkdag opeischen. Bijvoorbeeld een flinke kamer met een tame lijk groot aantal meubelen. Ja, het is een kunst op zichzelf den huisgenooten zoo min mo gelijk van die vervelende schoonmaak te laten merken. Maar zor; er tenminste voor dat er één opgeruimd, gezellig vertrek is waai U ze kunt ontvangen. Is de eetkamer aan de beurt, wel zet hen dan neer in een heldere, ordelijke keuken, en laat hen de maal tijden gebruiken aan een goed gedekt keukentafeltje met een fleu rig kleed. Zie de groote schoonmaak nu eens eenvoudig als een KALM, maar degelijk doorwerken van het heele huis. Degradeer Uzelf niet tot een sloof met leelijke kleeren. Steek des morgens Uw haar omhoog, of bind het tezamen met een strikje. Draag inplaats van afschuwelijke kousen liever sokjes of alleen schoeisel. Tooi Uzelf niet met voorwereldlijke rokken en schorten zonder model. Wees fleurig in een practisch, sterk jasschort, of een soort dichtge knoopte werkjapon van gezellig katoen, een sportieve dracht, waarvan U den heelen zomer plezier zult hebben. Een vrouw zege tijdens de schoonmaak veel te gauw „zonde van mijn kleeren'. Maar zij vergeet dat het zonde is dat zij haar man zoo duidelijk laat zien hóe slonzig en onvoordeelig zij er wel kan uitzien. Neen. zij moet juist laten zien dat zij er in een katoenen rui'je of met een grappig schortje even aardig uitziet als in haar mooiste japon: charmant, óók tijdens de schoonmaak! E.S. BESTRIJDING VAN HET MOND- EN KLAUWZEER W t met overtuigir. "- gen Jc enting tegen mond- i klauwzeer met de entstof van het Staats Veeartsen ij kundig Onderzoe- kings Instituut goed is. Een onvat baarheid van ongeveer acht maan den is vrijwel regel. Daarom zal het noodig zijn in vele bedrijven weer opnieuw te enten en meerdere vee houders die tot nu toe afzijdig ston den zullen nu ook willen laten en ten. 't Gaat het vlugst en gemakke lijkst in den staltijd en daa- ■il het tijd voor de veeho: te beslissen of ze zullen laten enten of niet, ook met het oog op het feit, dat in het voorjaar de meeste run deren in de volle lactatie verkceren. Bovendien komt er nog een factor bij. Het mond- en klauwzeer heerscht nog steeds in ons land en daarom zal men ook in geheel Ne derland willen enten..Er zal dus een groote vraag zijn naar entstof en, om nu zeker te zijn dat men geho'- pen kan worden dient men zoo dig mogelijk aan den dierenarts op te geven wanneer men zijn die -.1 in wil laten spuiten en het aantai die ren. Aan de hand van die gegevens er dan aan het S.V.O.I. gezorgd •n dat er voldoende entstof op tijd beschikbaar is. Brandstof.aanvragen Handelaren, coöperaties en loon- stoomers, voor zoover zy in het be zit zün vnn bedrjjfsvcrgunning en nic-t mei turi werken, kunnen een toe wijzing kolen of stookolie aanvragen by het Bureau van den Prov. Vocdsel- cominissaris, ofd. Grondstoffen to Alk. maar. Uitsluitend dio partyen, welke vergezeld gaan van een „veevoedervcr- klaring" mogen gestoomd worden. Verbouw vlas 1947 Evenals het vorig jaar zal een voor- inventarisatie worden gehouden van de uitgezaaide of uit te zaaien .oppervlak te vlas. Ieder vlasteler is verplicht, in gevolge artikel 2 van de Algcmeeno Verordening van het Hoofdbedrijfschap voor Akkerbouwproducten 1942, vóór 20 April 1947 by den P.B.H. een des betreffend formulier in to vullen en te onderteekenen. De aandacht wordt or op gevestigd, dat telers, die zaal- klaar vlasland hebben verhuurd, geen opgave moesten docu. In dit geval dient dc opgave door do huurders zelf verstrekt te worden. De telers, die op contract telen, moeten zelf do gege vens verstrekken on in do daarvoor bestemde kolom van het inventarisa tieformulier naam en adres van den anderen contractant vermelden. Het niet verstrekken van bovengenoemde gegevens is strafbaar. harde kerels, die den gehcelen dag ge worsteld hebben tegen dien kouden snydenden wind die prachtkerels, dio uitgesproken dc «icjksicn waren eu die in Leeuwarden do zegekrans deel den. Wij herinneren ons ook het aan grijpende moment toen Schipper, nadat hy vlak voor de finish zoo ongeluk, kig was gevallen, deze teleurstelling ten spijt spontaan cn hartelijk op Bos man toekwam en hem stevig de nand drukte. Zulke eeriyke en sportieve kna pen zyn volgens ons wars van el- ken zwendel. En daarom zullen Joop Bosman en Eilaas Schipper, niet alleen voor ons, die hen vol komen fair hebben zien ryden, maar ook voor waarschyniyk het grootste deel van sportminnend Nederland, de morecle winnaars biyven van den veelbesproken en onmenscheiyk zwaren Elfsteden tocht 1947.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 3