VER VAN HOLLAND TUSSCHEN DE IJSBERGEN 'RinSCHE •STATEN Radar is een prachtige uitvinding, schrijft "Jan P. Strijbos ONZE HULP AAN ENGELAND EEN H0LLEB0LLEGIJS IN FRANKRIJK DE „WILLEM BARENDSZ" KOERST IN DE ZUIDPOOL \^/ij varen met de „Willem Barendsz", terwijl ik dit schrijf, tusscben een los ijsveld met ontelbare groote ijsbergen. Gevaar is er niet, want Wij hebben een radar-installatie, waarmede wij eiken ijsberg kunnen peilen. Wanneer je thans op het radarschema kijkt, zie je een sterrenhemel met niets dan kleine flikkerende stipjes: allemaal ijsbergen! Op 15 December kwamen wij in het eigenlijke vanggebied aan en zagen toen onzen eersten grooten Ijsberg en twee dagen daarna kwam de eerste walvisch aan boord. Dat gaf een geweldige deining, zooals te begrijpen is. Maar nu wij er al meer dan 180 gevangen hebben, is het nieuwtje er wel een beetje af. Sinds eergisteren zijn wij weer aan het varen geslagen. Er staat een hooge „sweir, met ge^ weldige rollers, de wind is vrij krachtig (7 a 8), maar werkelijk koud is het niet. Jullie in Holland hebt het in December en Januari veel kouder gehad dan wij tot nu toe. Meestal is de temperatuur zoo om het vriespunt, ook het water is ongeveer nul graden, soms valt er wat sneeuw en vaak hadden wij mist en nevei met slecht zicht. Maar of het dik van de mist is, of pikke. donker, onze radar maakt alles wat zich boven water bevindt, zichtbaar. Dat Is voor den walvischvaarder toch maar een prachtige uitvinding! MANNEN MET BAARDEN ginds wij weer varende zijn, nadat wij ruim drie weken stil lagen, heb ben wij geen waivisschen meer aan boord gehad. Wij gaan nu naar een ander vanggebied, achter den ijsgor- del, dien wij nu trachten te passee- ren. Deze ijsgordel zal ongeveer 500 mijl breed zijn. Maar niemand kan dat precies zeggen, want elk jaar zijn de ijstoestanden weer anders. Daar achter dat ijs zullen wij weer meer zon krijgen en minder nevel en mist, waarschijnlijk ook een veel kalmere Zee en minder wind. Wij weten niet .precies waar wij uithangen, want wij varen op een z.g. „Geheim bestek" en alleen de leiding (de expeditielei der Jespersen, de kapitein en de stuur lui) weet de positie. Alles gaat even geheimzinnig. Er gaan aan boord steeds geruchten rond, maar niemand weet het ware. Het is 'n soort spook schip en nu wij druk aan het vangen zijn en volop in bedrijf en het heele dek een groot slagveld is geworden, spreken onze jongens van het „bloed en blubberschip". De fabriek beneden, waar de traan bereid wordt en waar het snikheet is en zoo vet als spek en waar een ondragelijke sfeer hangt, heet in den regel „Klein Dachau". Het is een ongelooflijke boel aan dek. Je kunt er geen been meer ver zetten en alles is bedekt met een dik ke laag traan, vet, smeerlapperij, blub ber en bloed. Onder onze zeelaarzen hebben wij ijzeren punten en wij staan dus op scherp. Aan alle kanten moet je uitkijken, want anders krijg je een zijdje spek, een halve kop of een borstvin van 1500 kg op je nek! Stukken spek van 25 meter lang hangen hoog in de takels en zwaaien dcci de lucht, overal zijn kabels ge spannen, winches ratelen dag en nacht en de beenzagen denderen door bergen been van v^le meters hoog, BRIEF PER TANKER Jan P. Strijbos beschrijft ons in nevenstaand artikel eenige interes sante belevenissen aan boord an de ..Willem Barendsz". Hij gaf deze bijdrage mee met de tankboot. die vorige week uit het Zuidpoolge bied in ons land arriveerde. overal zwaaien vlijmscherpe flesmes- sen. Het leven aan boord bevalt mij goed en ik begin al een beetje zee man te worden. Onder elkaar hebben wij veel pret en plezier. Wij halen al lerlei gijntjes uit en wij zijn weer al lemaal kleine jongens met dolle stre ken geworden. Ik heb reeds vele foto's gemaakt en films en hoop met rijke buit weer thuis te komen. Kans dat wij ergens aan land kunnen gaan is er niet en ik heb dat plan dan ook allang uit mijn hoofd gezet. Er liggen hier in die onbegrijpelijke groote zee maar heel weinig eilanden. Het dichtst bij- zijnde eiland passeerden wij op 400 mijl. Dat was het Bouvet-eiland. Nu zijn wij al ver zuidelijk daarvan en naar schatting zitten wij nu zoo on geveer op de 62ste zuiderbreedte graad. Wij zien ook veel levende waivis schen en deze vind ik het allermooist. Dat is de Humj&ck, een kleine soort, die niet langer wordt dan 16 meter. Wij vangen voornamelijk Bluewhales en Finwhales (Blauwe- en Gewone vinvisch). Er zijn knapen bij van 90 en 100 ton. Dat is geen risschersla- tijn. Het is ongelooflijk prachtig zoo'n walvisch: een ideale stroomlijn, schoon van vorm en lijn, efficiënt en doelmatig gebouwd en dan de kolos sale afmetingen. Ik geef dezen brief mede aan den tanker, die einde Ja nuari hier komt om olie te brengen en traan te halen en die ons in het einde van Februari weer gaat verla ten en zoo in de eerste week van April weer in het vaderland arriveert. - Wij komen zes weken daarna. Dat zal zoo tegen* 20 Mei zijn. Dan kan ik nog net wat meepikken van het laat ste deeltje van de lente Sinds ons vertrek uit Kaapstad heb ik mijn baard laten staan. Ik zie er nu uit als een boekanier uit de ze ventiende eeuw. Een ongunstiger fa cie zag je nimmer. Ook de anderen üeten hun baard staan. Je lacht je slap om al die baardmannetjes. Ver der ben ik zoo gezond als een visch. Wij zien hier veel vogels, zes soor ten albatrossen, 24 soorten stormvo gels en tot nu toe slechts één soort pinquin. Ook zien wij af en toe een school orka's, roofwalvisschen van ongeveer 9 10 meter lang. Van de glotschers en de barriè re van het uitgestrekte vaste* land van het Zuid-continent breken voortdurend groote fls- massa's af. Deze vormen de groote ijsbergen, welke de wal vischvaarder, die de Antarcti sche watoren doorkruist, tel kens ontmoet. Hier een bijzon der wonderlik gevormde ijs berg. Een tafeljjsberg van on geveer 65 meter boog. In de breedte en lengterichting- waren tunnels ontstaan met hooge spitsbogen en met zware steun, beeren. Hot geheel leek tref fend op een kolossale en uitge- bombardeerde kathedraal. p Foto Jmn P. Strijbos Politierechter t p*- Piefstallen in de bedrijven Vacantie in de gevangenis Een der arbeiders van de Ned. Dok en Scheepsbouwmaatschappij zal zich zijn vacantie, die hem komenden zomer te wachten staat, wel even anders heb ben voorgesteld, dan de wijze waarop Deze zotte wereld rt/vc Generaal Arthur, de Amerikaan- sche bewindvoerder over Japan, heeft aan de Japansche industrie opdracht gegeven 160 millioen yards katoen (1 yard is 91 cm) te leveren voor export. De ruwe katoen komt uit Amerika en zoo gebruikt dit land zijn overwonnen tegenstander om zijn katoen goedkoop te verwer ken en aan de markt te brengen. De stoffen zullen voor 40 pCt. worden uitgevoerd naar Indonesië, d.w.z. worden verkocht aan de Indonesi sche Republiek, die uiteraard met Indische producten betalen moet. De rest van de productie gaat hoofd zakelijk naar Achter-Indië en som mige deelerf»van China, echter niet naar Britsch-Indië. Deze laatste markt schijnt nog voor de Engel- sche textiel-industrie gereserveerd te blijven. Door tekort aan arbeiders en aan kolen kunnen de Engelsche spinnerijen echter niet voldoende garens leveren en daarom wordt nu van Engelsche zyde de Dultsche textiel-industrie ingeschakeld. On langs zijn dan ook in een Duitsche haven 5000 balen Egyptisch katoen aangekomen, die in de Britsche zóne versponnen zullen worden. Het grootste deel gaat vervolgens naar Engeland voor de vervaardiging van weefsels. Dit is op het oogenblik de eenige mogelijkheid voor Engeland om textiel te kunnen exporteeren naar de Dominions en do Koloniën» Maar de Duitsche textielnijverheid is op die manier voorloopig weer onder de pannen. Zoo zijn de verslagen As-mogend- heden geworden tot verlengstukken van het economisch apparaat van de groote overwinnaars en dat de kleine Europeesche overwinnaars, ergo ook Nederland, daardoor in de verdrukking komen, schijnt al heel weing gewicht in de schaal te leg gen. (De „Pers-Unie"). hij haar thans moet doorbrengen. De Amsterdammer J. W, was betrapt bij diefstal van een stalen buis van ander halve meter en een spiraal ten nadeel» van genoemde maatschappij. Verdachte wilde van deze materialen een sche merlamp maken. Vrijdagmiddag stond hij ook voor den politierechter en daarbij zei een der employé'# van de DokmaatschappU dat de arbeiders dikwijls tot diefstallen komen omdat zU meenen te kort t« ver dienen. De directie geeft wel eens goe deren tegen zeer lagen prijs aan de ar- belders, maar dat schijnt nog niet vol doende te zün om de diefstallen te voorkomen. Verdaehte had al eerder gestolen en om hem weer in het rechte spoor te brengen, elschte de Officier acht dagen gevangenisstraf. De politierechter ver oordeelde den Amsterdammer tot seven dagen gevangenisstraf, die hij echter tijdens zijn vacantledagen moet uitzit ten. ^ls de wind met felle vlagen over zee en duinen raast, Als de wind het brullend water door gebroken dijken blaast, Als het land en dorp verdrinken, als een polder wordt tot meer, Dón komt Hollands kracht naar boven, dan komt Holland In 't geweer! Alt in 't vreemde land het water dorp en steden overspoelt, Als de wind zijn wilde woede op de bange menschen koelt. Dan wordt Holland opgeroepen, werken kerels dag en nacht, Klinkt het „Luctor et Emergo", dón blijkt Hollands groote kracht! JAN HOTTENTOT. ZESDE WERELDJAMBOREE gEN nieuwe Hollebollegjjs is ontdekt. Tweeduizend schapen, tweeduisend varkens en tweeduizend runderen zün niets voor hem. Negen flesschen drank als U het zich voor kunt stellen elk zoo groot als de Elf feitoren ta Parijs, acht-en-tachtlg.duizend potten jam en zooveel koeken als Klein Duimpje noodig zou hebben om den weg van Parijs naar Moiseon te bekrul- melen, heeft hij noodig. U raadt het al bi) het noemen van het plaatsje Moissou, Die Hollebollegtys 1947 heet Jamboree... ilFFELBRUG WORDT HERSTELD Als uien met den trein Le Havro verlaat met als einddoel Parjjs, komt men er langs. Op zeven kilometer af stand van do stations Bourniere en Bosny ligt Moiseon. Met dezen trein zullen duizenden en duizenden aanko men in Augustus, als de groote padvin- dersbycenkomst daar wordt gehouden. En niet alleen buiten het kamp, maar ook op het kamp ziet mon zich voor enorme problemen gesteld: oen kleine Jamboree-trein zal er loopen, een vliegtuig zal aanwezig zyn, steeds go- reed, maar daarnaast hoopt de com missie observatieballons te hebben, die boven het kamp zullen zweven, terwijl een duikboot en een klein oorlogsschip de Seine zullen opvaren tot aan het plaatsje zelf. Tien bakkersconvooien van het le ger, elk bestaande uit negen rydende ovens en een rydende bakkcry zullon voor het brood zorgen, dat de padvin ders daar gaan nuttigen. En er zal een arena zijn, plaats biedend aan 10.000 personen. Geheel Frankryk werkt mede de Jamboree tot een daverend succes te maken. De Spoorwegen byvoorbeeld hobben besloten de boroemdo Eiffel. brug, dio ia 1944 door de Duitschers werd vernield, nog voor den zomer van dit jaar voor het verkeer te openen. Oorospronkolyk zou deze eerst in 1948 klaar zijn. ai kast Wijlen Een NoordhoIIandsch Dagblad be vatte dezer dagen het volgende op zienbarende bericht: „In de kathedraalkerk te Utrecht waren gisteravond 2000 man schappen vereend, allen behoo. rende tot de 2e divisie, die naar Indië zal vertrekken. Voor dit officieele afscheid bestond ook van regeeringszijde groote be langstelling. Na de kerkelijke plechtigheid volgde de teraarde bestelling op het R.K. kerkhof. Aan de geopende groeve werd niet gesproken". De tweeduizend mannen in battle- dress zullen elkaar daags daarop ver moedelijk vreemd hebben aangekeken. Zij waren begraven en al, lagen vol gens de krant onder de groene zoo den, en waarden dus kennelijk als schimmen over de aarde rond, schim men, die ondertusschen lustig een pi raatje rookten, de stengun hanteerden en Maieische woorden leerden. Het komt meer voor dat door zet fouten of anderszins personen, die blaken van gezondheid, officieel naar het doodenrijk verhuizen of omge keerd overleden personen ambtelijk tot het leven worden gewekt. Bekend is bijv. de pijnlijke nauwgezetheid waarmee de distributiedienst te Haar lem te werk ging. Deze dienst richt te een schrijven aan wijlen J. G. van Schaik, houdende de volgende mede deeling: „Naar aanleiding van Uw over lijden noodig ik U uit U Zater dag tusschen 8-11 uur aan het Distributiekantoor, Zijlstraat 70, loket 16 b te vervoegen met me- debrenging van dezen oproep en Textielkaart en bon no. 42 van de Tabakskaart". Wij behoeven echter niet zoo ver van huis te gaan. Ook onze eigen streek maakt kennis met (zacht uit gedrukt) ambtelijke blunders. De heer J. Nicolai te Edam kan daarvan mee praten. Die ontving dezer dagen per soonlijk van het ministerie van Oor log een brief. Het adres luidde (met kinderhand geschreven): „Aan de er ven van wijlen den heer J. Nicolai". En in den brief deelde het ministerie mede, dat wegens het overlijden van den heer Nicolai aan zijn weduw.' pensioen werd uitgekeerd. Zij kon reeds over het vastgestelde bedrag beschikken De heer Nicolai heeft op liet raaJ- huis 'n officieel bewijs gehaald, waar uit blijkt dat hij gelukkig nog in het land der levenden is. Daarna heeft hij de stukken retour gezonden. Waarschijnlijk had ik Katrij.1 stil. letjes „weduwe" gelaten en het mi nisterie leelijk laten bloeden voor zoo'n enormiteit. Dat lijkt me de eenige ma nier om uit hoofden en kamers vn.i sommige ambtenaren het muffe spin rag te verwijderen Twaalf wagons eten De afstand van het station naar ljet kamp bedraagt nog zo ven kilome ter. Do menschen laton zworvon lang» de wogen 1 DoFranachman dacht er niet aan. Tweehonderd autobussen zul- len voor do reizigers klaar staan en ia convcoi gaat het naar hot kamp. Maar niet alleen zullen de hezoe* kers gemakkelyk reizen, ook de le« vensmiddelentransporten zyn op gron dige wyze georganiseerd. Gedurende de Jamboree zullen namelyk lederen nacht twaalf wagons, golnden met le vensmiddelen, to Rosny aankomen en voor de reveille worden afgeleverd aan den fouragomeestor. En waar wy van de krant jaloers op zijn, dat is het Jamboree-dagblad, dat in één klap 50 k 60.000 abonnées telt en in een formaat van ongeveer acht pagina's iederon dag zal verschijnen. „Jamboree Franco" zal do grootste oplage hebben van de kortstondige verkennersdagbladcn. Hot zal dagelijks verschynen tydens den gchoelen duur van do Jamboree en twee of drie da gen te voren en erna. net formaat is do helft van een gewone krant. Het bestaat uit 8 pagina's. Iedereen, ook hy, die niet naar do Jamboree kan ko men, zal zich tevoren erop kunnen abonneeren. Do krant zal gedeeltelijk in het Fransch, gedeeltelijk in het En. gclsch verschijnen, maar bepaalde be langrijke reportages worden ook in an dere talon gedrukt. Om het laatste nieuws zoo spoedig mogelijk naar Parijs te brengen, waar do krant gedrukt wordt op een groot» drukkerij en om vervolgens het noodi. ge transport van het gedrukte blad naar Moisson te kunnen verzorgen, zal men noodzakelijkerwijs gebruik moeten maken van telefoonlijnen, auto's over den autoweg van „1'Ouest" of zoonoodig een vliegtuig. Collegae, succes! „SUkittje.s" Zwarte bollen Qe Engelsche douane heeft langs de Oostkust van Enge land talrijke Hollandsche jach- ten in be^jag genomen, waar mee bloembollen naar Groot- Brittannië werden gesmokkeld in rui! voor sigaretten en an dere artikelen. Millioenen bol len zijn zoo reeds clandestien verhandeld. Als stekeltjësvisscher zie je iets in zoo'n bericht en daarom heb ik onmiddellijk de stoute Amerikaan- sche schoenen aangetrokken en heb een van die bloembollenbolle- boozen geïnterviewd. Ik moet zeg gen, hij ontving mij allerhartelijkst in zijn woning, die hij den zeer toepasselijken naam „Bollenvreug- de" had gegeven. Hij zag er niet erg gezond uit. Het wit van zijn oogen was geel van de zwarte Engelsche sigaretten. M'n eerste vraag was natuurlijk of hij eenige perspectieven in deze nieuwe wijze van handeldrijven zag. „Dat zal de toekomst moeten leeren," luidde het voorzichtige antwoord. „Het is en blijft een vrij riskant beroep. Het is inderdaad de letterüjkste manier van handel drijven. Den laatsten keer, dat ik overstak kreeg ik een paar stort- zeetjes overboord en even later zag ik m'n handel drijven. Voor dit risico kan men zich niet ver zekeren, heeft m'n makelaar mij verzekerd. Een ander gevaar is na tuurlijk de jacht op onze jachten door ambtenaren, die groen van nijd worden ais ze iets zwarts ruiken. Ik vraag mij wel eens be zorgd af of wij ons tegen deze paria's der maatschappij kunnen handhaven. De perspectieven zijn dus nog erg onzeker." „Is men in Engeland nogal te vreden over deze leveranties?", zoo luidde m'n tweede vraag. „Dat gaat best. Klachten hebben we practisch niet gehad. Het is eigenlijk wel gek, maar als je „zwarte" bollen in den grond stopt, dan geven zc met een glas hard gezicht even mooie bloemen als wanneer je „de witte" langs den meer gebruikelijken weg be. graaft." „Hebt U verstand van het vak?",1 wilde ik nog weten. Deze vraag was tegen het zecre been. „Allicht," zei hij ecnigszins kort- I af. „Ik heb jarenlang in zwarte Bols gehandeld cn nou doe ik het in zwarte bollen." Ik nam afscheid met dc stille hoop in m'n hart, dat ook deze knaap binnenkort zijn brieven zal beginnen met Veenhuizcn, Augus tus 1947. Criticaster

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 3