dCcftte,/ mais een object van werkverschaffing DEVIEZENKNOEIERS VICE VERSA NAAR BELGIË Hoe men het rooken kan afleeren IN DE BEEMSTER WAS HET KOLENHOK LEEG- Vier-en-dertig reizen in eenige maanden Een heerlijke tijd toch die BELAGERS VAN ONZE WEIVAART: j^IE smok keiaffaires rollen met alle kracht bestreden worden. Het ls m# een raadsel waarom dergelijke lieden regelmatig de grens kunnen passeer en zonder doviezenver gunningen te bezitten. Het meest practische bestrijdingsmiddel zou wel zijn als er uitreisvisa werden afgegeven, zoodat men niet noodeloos de grens kan passeeren. Het Is toch te gek, dat vele menschen voor dringende zaken het land niet kunnen verlaten» terwijl dergelijke smokkelaars in een kort tijdsbestek zoo'n dertig maal de grens op en neer kannen wandelen." Aldus de Officier van Justitie voor Economische Zaken te Amsterdam tijdens zijn requisitoir in de strafzaak tegen drie deviezenknoeiers, Dirk Jan Gerritsen, betonarbeider, wonende te Dcurne in België, Cornelis Gerardus van Vliet, winkelier, wonende te Dui- yendrecht en Wilhelm Louis van der Steen, vischhandelaar, wonende te Ant werpen. Bl'RE ANJERS en een rijke verloofde JjE heeren hadden het spoorpersoneel in Brussel weten te bewegen hen eerder in de coupé's too te laten dan was toegestaan voor het publiek. Daarvoor ontvingen de spoorweg- mannen eenige douceurtjes als zwijg, geld. Daardoor kregen zq ruimschoots dc gelegenheid paneelen, kussens en plafonds los te schroeven en deze vrq geltomen laadruimten op te vullen met allerlei begeerlijke goederen als tabak, zeep, vet, koffie, breikatoen, lappen stuf, kortom allerlei goederen, die in den zwarten handel winstgevend wa ren. Haar hoe konden zij deze goede ren dan koopent Wel, de één werkte jn België en een ander ging met dure anjers naar dat land en verdeelde die tijdens den reis onder zijn medereizi gers, met de bedoeling, na aankomst van den trein deze weer te verzame len. Een smokkelsysteem, waaraan „Otekeitjes" Een hond Het was 's avonds half elf. Me neer ging met den hond naar buiten. Het was een klein man netje met heele korte beentjes en de hond was groot met heel lange pooten. Men kon dan ook niet zeggen, dat de baas den hond uit liet. Het was eigenlijk zoo, dat de man uitgelaten werd en het beest uitgelaten was. Een hals band had hij (de hond) om zijn nek, terwijl liefhebbende handen het andere uiteinde van den riem om 's mans pols hadden gebonden. Het mannetje had kennelijk den pensioengerechtigden leeftijd be reikt en was, zooals gezegd, klein van stuk. Hij had een deukhoedje recht op zijn hoofdje geplant, iets voorover, alsof hij bang was dat de zon hem in de oogen zou schij nen, terwijl zijn jasje een demon stratie van textielschaarschte gat; het was hem zelfs te klein. Zoo gauw de deur geopend was, begon de hond met diepe teugen de frissche buitenlucht in te ade men, die hem buiten zichzelf van vreugde scheen te brengen. Hij hief zijn kop naar het baasje op, kwispelde met zijn staart, begon vroolijk te blaffen en zette het eensklaps op een loopen. Het pensioengerechtigde mannetje aan het andere eind moest mee. Hij stiet een paar maal, als een ver keersagent, die iemand door rood licht ziet rijden, het woord „stop" uit, maar het was tevergeefs. De hond wilde zich uitleven en daardoor stierf zijn baas het bijna af. Zijn beenen raakten practisch den grond niet, hij werd voortge trokken dwars door de perken van een plantsoen, waar de ge meente net bordjes had laten aanbrengen „Verboden op het gras te loopen" en hij torpedeerde met veel kabaal een vuilnis emmer, die gedoemd was den heelen nacht buiten door te bren gen. En de *-ond ging door. Het hijgend oten „Braaf zijn" lapte hij zijn harige achter- pooten en de ballast achter zijn staart nam hij goedgemutst op den koop toe. Eindelijk kreeg het dier zijn zinnen terug, hij keerde zich plotseling om en ging in wat bedaarder tempo op huis af Zelfs dit tempo was den Nurmi tegen wil en dank nog snel ge noeg. Zoo werd in looppas de veilige haven weer bereikt. De hond, geheel tot rust gekomen, ging braaf op de stoep zitten, ter wijl de baas zoet aanbelde om binnengelaten te worden. Even later werd de deur geopend door een stuursche vrouw, die hond en man order gaf binnen te treden. Toen haar blik op de stoep viel. werden het kereltje eenige min- der vleiende woorden naar het hoofd geslingerd. Na een paar i minuten kwam' de man weer bui- len met een emmer water en een i boender. De uitgelaten hond had nog kans gezien zijn behoefte op i de stoep te doen. Criticaster helaas vele meuselieu nog hun mede werking verleenen. „En wat hebben deze reisjes ge middeld aan winst opgeleverd?", wil de de rechter, mr Hasseldt, weten. .Gemiddeld ƒ100.— k 125.— per reis, Edelachtbare", was het nog al openhartige antwoord van do hee ren, die het heel vreemd vonden, dat zjj nu hier tcreeht moesten staan. „En U is in 1946 bq elkaar 16 keer en in 1947 zelfs reeds 34 keer zoogenaamd op bezoek geweest bjj Uw verloofde in België!", verweet de Officier van Justitie den handelenden bioemenkoopman ex-winkelbediende in een confectiezaak. „Ja, maar mijn verloofde is vrjj vermogend, want zij heeft nog een erfenis tegoed Do vertegenwoordiger van de Ne- derlandsehe Bank verklaarde, dat de ze smokkelpraktijken zeer ernstige schade toebrengen aan onze benarde deviczenpositic. Hij was verheugd over de houding van het goedwillende publiek, dat gezorgd had, dat een en ander ter oore was gekomen van do douanebeambten, waardoor de bewus te D-trein, zij het dat daardoor eeni ge vertraging was ontstaan, grondig was gevisiteerd. Hij vroeg een ernsti ge bestraffing. Conform den eisch van het O.M. werden de drie zwarthandelende knoeiers veroordeeld tot één jaar gevangenisstraf met bevel tot ge vangenneming ter terechtszitting en last tot openbaarmaking van dit vonnis in twee Nederlandsche kranten en een Belgisch dagblad. WET IS WET Een ar zonder lampje Wanneer onze voorouderen uit de zestiende, zeventiende eeuw de mo- Langen tijd is het geleden, dat moeder Dekker van Oudendijk de kinderen in den wagen zette en met hen reed naar den boer, bij wien haar man werkte. Die jongens zijn al heele kerels en het echtpaar R. Dekker en T. Dekker-Slot heeft naast de voldoening van zijn 45-jarige eebtvereeniging de vreugde over het feit, dat geen van hun kinderen boerenarbeider is geworden. Want dit was een stil gekoesterde wensch van vader. Hard is er gewerkt door het jubileerende echtpaar. Vader Dekker eerst als boerenarbeider, later als tuinder. Moeder Dekker, die in haar eentje een manufacturenwinkeltje in Oudendijk begon, dat nu nog in het dorp allen van de zoo noodige textiel voorziet Als straks de zoons uit De Rijp, Warder, Oosthuizen, Koog aan de Zaan en Zaandam en verdere familieleden dit feest zullen vieren, zal er blijdschap en voldoening zijn in het kleine huisje met het groote geluk in Oudendijk. Voor onzen teekenaar, Gé Dekker, één der kleinen uit den kinder wagen, was het een groote vreugde, dat hij, na duizenden koppen te hebben geteekend, ook die van zijn vader en moeder ter gelegenheid van dit heugelijke feest mocht vastleggen. VOETANGELS EN KLEMMEN: Cbscolade voor export we ons kopje tbee Nog hebben Surrogaat koffie een desillusie HKT is in deze rumoerige tijden altijd min of meer gevaarlijk zich te wagen aan toekomst-voorspellin gen. Want meer dan eens komt het voor, dat men meent een inzicht te hebben gekregen betreffende de waarschijnlijke ontwikkeling der toestanden op handels- en in dustrieel gebied, of plotseling ge beurt er weer iets, dat alle vroegere bechouwingen te niet doet. Een klein voorbeeld daarvan zijn de ge volgen die de onlangs in werking getreden verordening betreffende de toevoeging van maïsmeel aan het brood heeft gehad. Buitenstaanders zullen niet heb ben vermoed, dat deze nieuwe re- geerings maatregel ten gevolge zou hebben, dat sommige oliefabricken in Noordholland en daar buiten, daardoor, zij het in bescheiden mate, weer werk hebben gekregen. En toch is dit het geval. derne verlichting hadden gekend, had den zij ongetwijfeld hun arresleden voorzien van een prachtige electrische lantaarn. Aangezien deze tijd even wel niet meer vraagt naar gebeeld houwde kunstvoorwerpen, meende een plichtsgetrouwe politicman te Purmerend, dat bij in zijn plichtsbe trachting te kort zou schieten, indien hij den veehouder J. J. K. uit Kwa- d ij k, dien hij mei een arreslede in de maneschijn zag rijden, zonder vóór en achterlicht, zoo maar zou laten gaan. Hij haalde het bekende notitieboekje te voorschijn en gaf zijn arresledeko- ning een proces-verbaal. De zaak werd Dinsdag voor den Zaandamschen kantonrechter, mr P. H. Wuijster, uitgevochten. „Ik vind het zoo sympathiek, dat er nog arresleden zijn", zei de Ambte naar van het O.M., die gevoel voor historische schoonheden bleek te be zitten, „dat ik voor de ongetwijfeld formeele overtreding slechts een boete vraag van f 3.voor het voorlicht en f 2 voor het achterlicht". Mr. Wuijster zag de zaak evenmin van den donkeren kant en veroordeel de K. conform den eisch. Peter Casson, de telefoon en Gillian Webb JXypnose is in Engeland gebleken een radicaal middel te zijn om den rooker van verslaafdheid tot afkeer van de sigaret te brengen. Enkele uren, nadat de Engelsche minister van Financiën de verhoo ging der tabaksprijzen had bekend gemaakt, bracht een Londensch verslaggever van de „Daily Mail" een bezoek aan den 24-jarigen hyp notiseur Peter Casson om door hyp notische suggestie het rooken af te leeren. De hypnose bleek wat al te veel succes te hebben, aldus de cliënt. Casson suggereerde hem na melijk, dat hij van sigaretten een afkeer zou krijgen. „Nu smaakt de sigaret mij als natte theebladen en gedroogde kruiden", aldus de „ge- nezene" en „ik kan een sigaret slechts voor een vierde deel oproo- ken, omdat ik den smaak verschrik kelijk vind, maar wat nog erger is: de sigaretten van andere menschen ruiken nu beslist ook naar natte bladen." Onlangs had Casson bij een repe titie in de studio van de BBC zoo veel succes, dat de maatschappij be sloot de televisie-uitzending van een dergelijke seance af te lasten, daar de menschen in een afgesloten aangrenzend vertrek, die de hypno se per televisie volgden, eveneens geheel onder zijn invloed kwamen. Casson is er niet zoo gemakkelijk gekomen. Niemand wilde het in Engeland gelooven, dat hij een goed hypnotiseur was. „Laat mij een seance houden voor hen, die kunnen beoordeelen of ik er maar een slag naar sla of niet," zei hij op een keer, toen het hem begon te vervelen, dat men zich niets van hem aantrok. En het lukte. Bekende mannen der wetenschap kwamen bij elkaar, Peter Casson verscheen en het „slachtoffer", de bekoorlijke 27-jarige omroepster van de televisieuitzendingen der B. B.C. nam op een divan plaats. Cas son praatte tegen Gillian en hij praatte haar in slaap. „Mijne heeren, ik vertrek. Pro beert U haar wakker te krijgen," zeide hij. Met alle mogelijke middelen ging men te werk. Alle pogingen faalden. Na anderhalf uur, toen allen de wanhoop nabij waren, belde Peter Casson op. „Wat moeten wij doen? was de algemeene kreet. „De hoorn van de telefoon aan haar oor houden. Dan zal zij wak ker worden," zei Casson lachend, want hij voelde zijn triomph nade ren. Men hield de telefoon aan haar oor en Gillian sprong vroolijk en welgemoed overeind. Peter Casson had zijn naam geves tigd. En op het Waterlooplein fluisterde men „Bonnen..., bonnen...." J£EN komisch verweer voerde bij den economischen rechter te Amster dam de landbouwer N. S. uit de Beemster, die op een konden win terdag tot de ontdekking kwam dat zijn kolenhok heelemaal leeg stond doordat hij zijn formulier te laat had ingediend bij den distributiedlenst. „Meneer, toen gingen we een keertje naar het circus Knie en toen kwamen we ook terecht op het Waterlooplein. Overal riepen ze daar „bonnen", „bonnen" en nog eens „bonnen"! Ik dacht zoo, dat is spekkie naar mijn bekkie en ik kocht toen wat kolen- bonnen. En nou sta ik hierl" Omdat hij voor een armen buur man, dien hij had meegesleurd op deze zwarte wegen, de transactie boete had voldaan, had de Politie rechter nog genade met hem. Hij ver oordeelde S. tot 50.boete of 25 dagen hechtenis. Een andere bewoner van de Beem- ster, de melkboer G. P„ had zwarte bonnen voorhanden gehad en dat wa ren nog valsche bonnen ook geweest. De daarop geleverde boter was via kanalen m den zwarten handel geko men. De vier medeverdachten, koffie huishouders, banketbakkers en melk boeren, lieten niet veel los over die valschheid, zoodat de Officier van Justitie niet tot het bewijs kwam, dat de heeren het opzettelijk hadden ge daan. Hij eischte nu nog slechts een waarschuwingsboete van 100.— of 50 dagen. De Politierechter had met verdachte nog het goede voor en hal veerde dit nog tot 50.of 25 da gen met de nadrukkelijke verzeke ring, dat de volgende rit naar Veen- huizen zou leiden. DE BARRE WINTER: VORST ZAT 50 C.M. IN DEN GROND Koudste Februari van laatste 2!/2 eeuw (Uitknippen voor het nageslacht1 Het aantal ijsdagen, d.i. het aan tal dagen, waarop de maximum temperatuur niet boven het nul punt uitkomt, was dezen winter 48, d.i. meer dan in eenigen anderen winter in deze eeuw. Dit cijfer spreekt te meer als men bedenkt, dat normaal in de maanden Dec., Jan. en Febr. totaal 8 ijsdagen voor komen. Het aantal vorstdagen, dat zijn dc dagen, waarop de minimum tempe ratuur beneden 0 graden Celsius ligt, bedroeg in den afgeloopen win ter 66 en hiermede bezette deze winter de vierde plaats na '28-'29, '39-'40 en '41-'42. Vooral in de maand Febr uari heerschten abnormale weersomstandigheden heden 21 da gen achtereen bleef de temp. in deze maand zoowel overdag als des nachts beneden 0 graden C. Dit is een record voor deze eeuw. De winter van 41-'42 telde slechts 18 van dergelijke ijsdagen. Het totaal aantal ijsdagen in Februari '47 be droeg 24 en beteeken t een record sinds 2% eeuw. In den afgeloopen winter waren drie vorstperioden te onderscheiden: 1) van 14-25 Dec-; 2) van 3-10 Jan. en 3) van 19 Jan.-5 Maart. In de eerste periode drong de vorst tot 25 cm. in den grond door, tijdens de tweede vorstperiode slechts tot 10 cm., tijdens de derde periode drong de vorst vel dieper door. Van 14 Febr. af werden op 50 cm. diepte temperaturen bene den O graden C. gemeten. LIMERICK JJE dichters hebben de Lente, het jaargetijde waarin alles in de natuur tot nieuw leven komt, in schoone verzen bezongen. Vondel, Goethe, Shakespeare, Heine en andere onsterfelijke poeten goten hun vervoering in lyrische letteren. De wereld van vandaag, de mo derne tijd, geeft aan deze gevoelens echter anderen vorm. Het is de limerick, het rijmpje van vijf re gels, dat thans over de heele wereld favoriet Is, omdat het zoo gemakkelijk gezongen kan worden. Wie her innert zich niet Louis Davlds? Eenige proeven van bekwaamheid, afgelegd door limerick-dichters,-laten wij hier volgen: Een hart klopt vaak vreemd in de lente, Zoo ook bij een dokter in Twente, Hij zocht zich een vrouw, En hij slaagde al gauw, Want hij huwd' een charmante patiënte. Mijn vrouw keek zoo sip ondanks Lente, En ik vroeg: „Zit het weer in de centen?" Zü sprak: „Wat doe je leep. Ik zit finaal zonder zeep, Waarom geven ze geen bon die serp Hoe zuiver, hoe rein is de Lente, Sprak eertijds een S.D.-agente, En bracht, o moraal, Met een hart koud als staal. De Gestapo een nieuwe patiënte. Een heerlijke tijd toch die lente, Met schoonmaak zonder ingrediënten, Mijn kleed is er aan, Dc gordijnen naar de maan, En op zijn ook meestal de centen. Menig arbeider droomt in de Lente. Van zomerzon, zee en van tenten, Hij neemt dan het besluit, 'k Ga met vrouw en kind'ren uit, Maar dat strandt helaas meest op de centen Zeg Jan, sprak m'n vrouw, 't is nu Lente, En ik weet wel, je zit op de centen, Maar een hoed en een ias, Komt me heel goed van pas, Ik betaal 't je terug schat, met rente! Mijn vrouw kocht een jurk voor de lente. Van een koopman die er mee stond te venten, De prijs vond zij hoog. Maar de koopman zet droog: Het zijn lang geen boertjes in Twente! Dc maiskorrel bevat in haar kien; een zeker percentage olie, waardoor de in zijn geheel gemalen mais on geschikt is om met tarwebloem te worden vermengd voor de brood bakkerij. Om die reden is aan een aantal oliefabrieken het werk op gedragen om de mais, alvorens deze als broodmeel kan worden gebruikt, van haar oliehoudende deelen te ontdoen. Zooals gezegd hebben hierdoor en kele olieslagerijen in Noordholland den laatsten tijd weer werk ge kregen. Het behoeft niet te worden gezegd, dat dit niet opweegt tegen het verlies dat veroorzaakt wordt door het stopzetten van de lijnzaad- aanvoeren, op het oogenblik altijd nog de grootste slag voor de Noord- hollandsche olieslagerij, ook al staat daar tegenover dat grootere partijen coprah nog steeds worden verwerkt cn verdere regelmatige aanvoeren van dit oliehoudende product kun nen worden verwacht. Voor die olieslagerijen die laatst genoemd artikel niet te verwerken hebben gekregen is nu de ontolieïng der toegewezen mais in ieder geval weer een object van werkverschaf fing, zij het dan in zeer berperkte mate- Cacao- en Chocolade-fabrieken getroffen vraag of de cacao- en chocolade fabrieken zouden worden ge troffen hebben wij dezer dagen aan insiders der onderhavige bedrijven voorgelegd, met de inwendige vrees, dat het antwoord bevestigend zou zijn. Dit was echter niet het geval, ten minste wat de nabije toekomst be treft. Er zijn n.I. in het vorige zoowel als in het loopende jaar groote par tijen cacaoboonen aangevoerd, waarvan nog beduidende voorraden aanwezig zijn. Daarenboven zijn vele contracten loopende, waarop nog moet worden geleverd. De daarop betrekking hebbende par tijen kunnen hier in de eerstvol gende maanden worden verwacht. Al met al zit hierin nog veel werk waardoor men in cacao-k ringen ver moedt wel tot ver in het loopende jaar te kunnen fabriceeren. Is dit een verheugend feit voor de industrie zelf, naar onze mecning behoeft het publick zich echter geen illusies te maken, want al zal in het gunstigste geval misschien nog wel eenige distributie van cacao en chocolade blijven volgen, de regee- rings-mededeelingen van vorige week zijn voor den consument niet erg hoopvol. Zelfs voor het geval de aankoopen van cacaoboonen zullen blijven voortduren, zal dit wel in hoofdzaak geschieden om den ex port gaande te houden. De koffie- en theehandel QNS kopje thee voor zoover men met de verstrekte rantsoenen kan uitkomen zullen wij voor- loopig kunnen behouden. Anders is dit met de koffie. Er zijn in Noordholland versch lende groothandelaars, grossiers grootwinkelbedrijven, die allen i„- zamen een zeer belangrijken omzet in het artikel koffie hebben. Wan neer al deze zaken zich weer moe ten instellen op het branden en verkoopen van vervangingskofiic, is dit voor hen een even groote des illusie als voor den consument Nu mogen er zijn, die beweren dat de betrokken firma's toch ook aan koffie-surrogaat blijven verdienen, doch daar gaat het niet om. Juist een gevoelig artikel als kof fie was voor fabrikanten en gros siers steeds een der producten waarin niet alleen met den prijs doch vooral ook met de kwaliteit werd geconcurreerd. Het is een be kend feit, dat daaraan altijd de grootste aandacht werd besteed. Het is daarom dubbel te betreuren, dat deze edele wedstrijd, wat de echte koffie betreft, niet kan worden ge continueerd. Jammer voor den han del en voor den consument. En zoo zit het terrein van den handel en industrie nog maar steeds vol voetangels en klemmen. Alle maal hinderpalen op den weg naar betere toestanden. Maar voor ons consumenten heeft het woord deviezen langzamerhand een angstwekkende klank gekregen. K.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 3