dCcftte,/
mais een object van
werkverschaffing
DEVIEZENKNOEIERS VICE VERSA
NAAR BELGIË
Hoe men het rooken kan afleeren
IN DE BEEMSTER WAS HET
KOLENHOK LEEG-
Vier-en-dertig reizen in eenige maanden
Een heerlijke tijd toch die
BELAGERS VAN ONZE WEIVAART:
j^IE smok keiaffaires rollen met alle kracht bestreden worden. Het ls
m# een raadsel waarom dergelijke lieden regelmatig de grens kunnen
passeer en zonder doviezenver gunningen te bezitten. Het meest practische
bestrijdingsmiddel zou wel zijn als er uitreisvisa werden afgegeven,
zoodat men niet noodeloos de grens kan passeeren. Het Is toch te gek,
dat vele menschen voor dringende zaken het land niet kunnen verlaten»
terwijl dergelijke smokkelaars in een kort tijdsbestek zoo'n dertig maal de
grens op en neer kannen wandelen." Aldus de Officier van Justitie voor
Economische Zaken te Amsterdam tijdens zijn requisitoir in de strafzaak
tegen drie deviezenknoeiers, Dirk Jan Gerritsen, betonarbeider, wonende te
Dcurne in België, Cornelis Gerardus van Vliet, winkelier, wonende te Dui-
yendrecht en Wilhelm Louis van der Steen, vischhandelaar, wonende te Ant
werpen.
Bl'RE ANJERS
en een rijke
verloofde
JjE heeren hadden het spoorpersoneel
in Brussel weten te bewegen hen
eerder in de coupé's too te laten dan
was toegestaan voor het publiek.
Daarvoor ontvingen de spoorweg-
mannen eenige douceurtjes als zwijg,
geld. Daardoor kregen zq ruimschoots
dc gelegenheid paneelen, kussens en
plafonds los te schroeven en deze vrq
geltomen laadruimten op te vullen met
allerlei begeerlijke goederen als tabak,
zeep, vet, koffie, breikatoen, lappen
stuf, kortom allerlei goederen, die in
den zwarten handel winstgevend wa
ren. Haar hoe konden zij deze goede
ren dan koopent Wel, de één werkte
jn België en een ander ging met dure
anjers naar dat land en verdeelde die
tijdens den reis onder zijn medereizi
gers, met de bedoeling, na aankomst
van den trein deze weer te verzame
len. Een smokkelsysteem, waaraan
„Otekeitjes"
Een hond
Het was 's avonds half elf. Me
neer ging met den hond naar
buiten. Het was een klein man
netje met heele korte beentjes en
de hond was groot met heel lange
pooten. Men kon dan ook niet
zeggen, dat de baas den hond uit
liet. Het was eigenlijk zoo, dat de
man uitgelaten werd en het
beest uitgelaten was. Een hals
band had hij (de hond) om zijn
nek, terwijl liefhebbende handen
het andere uiteinde van den riem
om 's mans pols hadden gebonden.
Het mannetje had kennelijk den
pensioengerechtigden leeftijd be
reikt en was, zooals gezegd, klein
van stuk. Hij had een deukhoedje
recht op zijn hoofdje geplant, iets
voorover, alsof hij bang was dat
de zon hem in de oogen zou schij
nen, terwijl zijn jasje een demon
stratie van textielschaarschte gat;
het was hem zelfs te klein.
Zoo gauw de deur geopend was,
begon de hond met diepe teugen
de frissche buitenlucht in te ade
men, die hem buiten zichzelf van
vreugde scheen te brengen. Hij
hief zijn kop naar het baasje op,
kwispelde met zijn staart, begon
vroolijk te blaffen en zette het
eensklaps op een loopen. Het
pensioengerechtigde mannetje aan
het andere eind moest mee. Hij
stiet een paar maal, als een ver
keersagent, die iemand door rood
licht ziet rijden, het woord „stop"
uit, maar het was tevergeefs.
De hond wilde zich uitleven en
daardoor stierf zijn baas het bijna
af. Zijn beenen raakten practisch
den grond niet, hij werd voortge
trokken dwars door de perken
van een plantsoen, waar de ge
meente net bordjes had laten
aanbrengen „Verboden op het
gras te loopen" en hij torpedeerde
met veel kabaal een vuilnis
emmer, die gedoemd was den
heelen nacht buiten door te bren
gen. En de *-ond ging door. Het
hijgend oten „Braaf zijn"
lapte hij zijn harige achter-
pooten en de ballast achter zijn
staart nam hij goedgemutst op
den koop toe. Eindelijk kreeg het
dier zijn zinnen terug, hij keerde
zich plotseling om en ging in wat
bedaarder tempo op huis af
Zelfs dit tempo was den Nurmi
tegen wil en dank nog snel ge
noeg. Zoo werd in looppas de
veilige haven weer bereikt. De
hond, geheel tot rust gekomen,
ging braaf op de stoep zitten, ter
wijl de baas zoet aanbelde om
binnengelaten te worden. Even
later werd de deur geopend door
een stuursche vrouw, die hond en
man order gaf binnen te treden.
Toen haar blik op de stoep viel.
werden het kereltje eenige min-
der vleiende woorden naar het
hoofd geslingerd. Na een paar
i minuten kwam' de man weer bui-
len met een emmer water en een
i boender. De uitgelaten hond had
nog kans gezien zijn behoefte op
i de stoep te doen.
Criticaster
helaas vele meuselieu nog hun mede
werking verleenen.
„En wat hebben deze reisjes ge
middeld aan winst opgeleverd?", wil
de de rechter, mr Hasseldt, weten.
.Gemiddeld ƒ100.— k 125.—
per reis, Edelachtbare", was het nog
al openhartige antwoord van do hee
ren, die het heel vreemd vonden, dat
zjj nu hier tcreeht moesten staan.
„En U is in 1946 bq elkaar 16
keer en in 1947 zelfs reeds 34 keer
zoogenaamd op bezoek geweest bjj
Uw verloofde in België!", verweet de
Officier van Justitie den handelenden
bioemenkoopman ex-winkelbediende
in een confectiezaak.
„Ja, maar mijn verloofde is vrjj
vermogend, want zij heeft nog een
erfenis tegoed
Do vertegenwoordiger van de Ne-
derlandsehe Bank verklaarde, dat de
ze smokkelpraktijken zeer ernstige
schade toebrengen aan onze benarde
deviczenpositic. Hij was verheugd
over de houding van het goedwillende
publiek, dat gezorgd had, dat een en
ander ter oore was gekomen van do
douanebeambten, waardoor de bewus
te D-trein, zij het dat daardoor eeni
ge vertraging was ontstaan, grondig
was gevisiteerd. Hij vroeg een ernsti
ge bestraffing.
Conform den eisch van het O.M.
werden de drie zwarthandelende
knoeiers veroordeeld tot één jaar
gevangenisstraf met bevel tot ge
vangenneming ter terechtszitting
en last tot openbaarmaking van
dit vonnis in twee Nederlandsche
kranten en een Belgisch dagblad.
WET IS WET
Een ar zonder
lampje
Wanneer onze voorouderen uit de
zestiende, zeventiende eeuw de mo-
Langen tijd is het geleden, dat moeder Dekker van Oudendijk de
kinderen in den wagen zette en met hen reed naar den boer, bij wien
haar man werkte. Die jongens zijn al heele kerels en het echtpaar
R. Dekker en T. Dekker-Slot heeft naast de voldoening van zijn 45-jarige
eebtvereeniging de vreugde over het feit, dat geen van hun kinderen
boerenarbeider is geworden. Want dit was een stil gekoesterde wensch
van vader.
Hard is er gewerkt door het jubileerende echtpaar. Vader Dekker
eerst als boerenarbeider, later als tuinder. Moeder Dekker, die in haar
eentje een manufacturenwinkeltje in Oudendijk begon, dat nu nog in
het dorp allen van de zoo noodige textiel voorziet
Als straks de zoons uit De Rijp, Warder, Oosthuizen, Koog aan de
Zaan en Zaandam en verdere familieleden dit feest zullen vieren, zal er
blijdschap en voldoening zijn in het kleine huisje met het groote geluk
in Oudendijk.
Voor onzen teekenaar, Gé Dekker, één der kleinen uit den kinder
wagen, was het een groote vreugde, dat hij, na duizenden koppen te
hebben geteekend, ook die van zijn vader en moeder ter gelegenheid
van dit heugelijke feest mocht vastleggen.
VOETANGELS EN KLEMMEN:
Cbscolade voor export
we ons kopje tbee
Nog hebben
Surrogaat
koffie een desillusie
HKT is in deze rumoerige tijden
altijd min of meer gevaarlijk zich
te wagen aan toekomst-voorspellin
gen. Want meer dan eens komt het
voor, dat men meent een inzicht te
hebben gekregen betreffende de
waarschijnlijke ontwikkeling der
toestanden op handels- en in
dustrieel gebied, of plotseling ge
beurt er weer iets, dat alle vroegere
bechouwingen te niet doet. Een
klein voorbeeld daarvan zijn de ge
volgen die de onlangs in werking
getreden verordening betreffende
de toevoeging van maïsmeel aan het
brood heeft gehad.
Buitenstaanders zullen niet heb
ben vermoed, dat deze nieuwe re-
geerings maatregel ten gevolge zou
hebben, dat sommige oliefabricken
in Noordholland en daar buiten,
daardoor, zij het in bescheiden mate,
weer werk hebben gekregen. En
toch is dit het geval.
derne verlichting hadden gekend, had
den zij ongetwijfeld hun arresleden
voorzien van een prachtige electrische
lantaarn. Aangezien deze tijd even
wel niet meer vraagt naar gebeeld
houwde kunstvoorwerpen, meende
een plichtsgetrouwe politicman te
Purmerend, dat bij in zijn plichtsbe
trachting te kort zou schieten, indien
hij den veehouder J. J. K. uit Kwa-
d ij k, dien hij mei een arreslede in de
maneschijn zag rijden, zonder vóór en
achterlicht, zoo maar zou laten gaan.
Hij haalde het bekende notitieboekje
te voorschijn en gaf zijn arresledeko-
ning een proces-verbaal.
De zaak werd Dinsdag voor den
Zaandamschen kantonrechter, mr P.
H. Wuijster, uitgevochten.
„Ik vind het zoo sympathiek, dat
er nog arresleden zijn", zei de Ambte
naar van het O.M., die gevoel voor
historische schoonheden bleek te be
zitten, „dat ik voor de ongetwijfeld
formeele overtreding slechts een boete
vraag van f 3.voor het voorlicht
en f 2 voor het achterlicht".
Mr. Wuijster zag de zaak evenmin
van den donkeren kant en veroordeel
de K. conform den eisch.
Peter Casson, de telefoon en
Gillian Webb
JXypnose is in Engeland gebleken
een radicaal middel te zijn om
den rooker van verslaafdheid tot
afkeer van de sigaret te brengen.
Enkele uren, nadat de Engelsche
minister van Financiën de verhoo
ging der tabaksprijzen had bekend
gemaakt, bracht een Londensch
verslaggever van de „Daily Mail"
een bezoek aan den 24-jarigen hyp
notiseur Peter Casson om door hyp
notische suggestie het rooken af te
leeren. De hypnose bleek wat al te
veel succes te hebben, aldus de
cliënt. Casson suggereerde hem na
melijk, dat hij van sigaretten een
afkeer zou krijgen. „Nu smaakt de
sigaret mij als natte theebladen en
gedroogde kruiden", aldus de „ge-
nezene" en „ik kan een sigaret
slechts voor een vierde deel oproo-
ken, omdat ik den smaak verschrik
kelijk vind, maar wat nog erger is:
de sigaretten van andere menschen
ruiken nu beslist ook naar natte
bladen."
Onlangs had Casson bij een repe
titie in de studio van de BBC zoo
veel succes, dat de maatschappij be
sloot de televisie-uitzending van
een dergelijke seance af te lasten,
daar de menschen in een afgesloten
aangrenzend vertrek, die de hypno
se per televisie volgden, eveneens
geheel onder zijn invloed kwamen.
Casson is er niet zoo gemakkelijk
gekomen. Niemand wilde het in
Engeland gelooven, dat hij een goed
hypnotiseur was.
„Laat mij een seance houden voor
hen, die kunnen beoordeelen of ik
er maar een slag naar sla of niet,"
zei hij op een keer, toen het hem
begon te vervelen, dat men zich
niets van hem aantrok. En het lukte.
Bekende mannen der wetenschap
kwamen bij elkaar, Peter Casson
verscheen en het „slachtoffer", de
bekoorlijke 27-jarige omroepster
van de televisieuitzendingen der B.
B.C. nam op een divan plaats. Cas
son praatte tegen Gillian en
hij praatte haar in slaap.
„Mijne heeren, ik vertrek. Pro
beert U haar wakker te krijgen,"
zeide hij.
Met alle mogelijke middelen ging
men te werk. Alle pogingen faalden.
Na anderhalf uur, toen allen de
wanhoop nabij waren, belde Peter
Casson op.
„Wat moeten wij doen? was de
algemeene kreet.
„De hoorn van de telefoon aan
haar oor houden. Dan zal zij wak
ker worden," zei Casson lachend,
want hij voelde zijn triomph nade
ren. Men hield de telefoon aan haar
oor en Gillian sprong vroolijk en
welgemoed overeind.
Peter Casson had zijn naam geves
tigd.
En op het Waterlooplein fluisterde men
„Bonnen..., bonnen...."
J£EN komisch verweer voerde bij den
economischen rechter te Amster
dam de landbouwer N. S. uit de
Beemster, die op een konden win
terdag tot de ontdekking kwam dat
zijn kolenhok heelemaal leeg stond
doordat hij zijn formulier te laat had
ingediend bij den distributiedlenst.
„Meneer, toen gingen we een keertje
naar het circus Knie en toen kwamen
we ook terecht op het Waterlooplein.
Overal riepen ze daar „bonnen",
„bonnen" en nog eens „bonnen"! Ik
dacht zoo, dat is spekkie naar mijn
bekkie en ik kocht toen wat kolen-
bonnen. En nou sta ik hierl"
Omdat hij voor een armen buur
man, dien hij had meegesleurd op
deze zwarte wegen, de transactie
boete had voldaan, had de Politie
rechter nog genade met hem. Hij ver
oordeelde S. tot 50.boete of 25
dagen hechtenis.
Een andere bewoner van de Beem-
ster, de melkboer G. P„ had zwarte
bonnen voorhanden gehad en dat wa
ren nog valsche bonnen ook geweest.
De daarop geleverde boter was via
kanalen m den zwarten handel geko
men. De vier medeverdachten, koffie
huishouders, banketbakkers en melk
boeren, lieten niet veel los over die
valschheid, zoodat de Officier van
Justitie niet tot het bewijs kwam, dat
de heeren het opzettelijk hadden ge
daan. Hij eischte nu nog slechts een
waarschuwingsboete van 100.— of
50 dagen. De Politierechter had met
verdachte nog het goede voor en hal
veerde dit nog tot 50.of 25 da
gen met de nadrukkelijke verzeke
ring, dat de volgende rit naar Veen-
huizen zou leiden.
DE BARRE WINTER:
VORST ZAT 50 C.M. IN
DEN GROND
Koudste Februari van
laatste 2!/2 eeuw
(Uitknippen voor het nageslacht1
Het aantal ijsdagen, d.i. het aan
tal dagen, waarop de maximum
temperatuur niet boven het nul
punt uitkomt, was dezen winter 48,
d.i. meer dan in eenigen anderen
winter in deze eeuw. Dit cijfer
spreekt te meer als men bedenkt,
dat normaal in de maanden Dec.,
Jan. en Febr. totaal 8 ijsdagen voor
komen.
Het aantal vorstdagen, dat zijn dc
dagen, waarop de minimum tempe
ratuur beneden 0 graden Celsius
ligt, bedroeg in den afgeloopen win
ter 66 en hiermede bezette deze
winter de vierde plaats na '28-'29,
'39-'40 en '41-'42. Vooral in de maand
Febr uari heerschten abnormale
weersomstandigheden heden 21 da
gen achtereen bleef de temp.
in deze maand zoowel overdag als
des nachts beneden 0 graden C. Dit
is een record voor deze eeuw. De
winter van 41-'42 telde slechts 18
van dergelijke ijsdagen. Het totaal
aantal ijsdagen in Februari '47 be
droeg 24 en beteeken t een record
sinds 2% eeuw.
In den afgeloopen winter waren
drie vorstperioden te onderscheiden:
1) van 14-25 Dec-; 2) van 3-10 Jan.
en 3) van 19 Jan.-5 Maart.
In de eerste periode drong de
vorst tot 25 cm. in den grond door,
tijdens de tweede vorstperiode
slechts tot 10 cm., tijdens de derde
periode drong de vorst vel dieper
door. Van 14 Febr. af werden op
50 cm. diepte temperaturen bene
den O graden C. gemeten.
LIMERICK
JJE dichters hebben de Lente, het jaargetijde waarin
alles in de natuur tot nieuw leven komt, in schoone
verzen bezongen. Vondel, Goethe, Shakespeare, Heine
en andere onsterfelijke poeten goten hun vervoering
in lyrische letteren. De wereld van vandaag, de mo
derne tijd, geeft aan deze gevoelens echter anderen
vorm. Het is de limerick, het rijmpje van vijf re
gels, dat thans over de heele wereld favoriet Is, omdat
het zoo gemakkelijk gezongen kan worden. Wie her
innert zich niet Louis Davlds?
Eenige proeven van bekwaamheid, afgelegd door
limerick-dichters,-laten wij hier volgen:
Een hart klopt vaak vreemd in de lente,
Zoo ook bij een dokter in Twente,
Hij zocht zich een vrouw,
En hij slaagde al gauw,
Want hij huwd' een charmante patiënte.
Mijn vrouw keek zoo sip ondanks Lente,
En ik vroeg: „Zit het weer in de centen?"
Zü sprak: „Wat doe je leep.
Ik zit finaal zonder zeep,
Waarom geven ze geen bon die serp
Hoe zuiver, hoe rein is de Lente,
Sprak eertijds een S.D.-agente,
En bracht, o moraal,
Met een hart koud als staal.
De Gestapo een nieuwe patiënte.
Een heerlijke tijd toch die lente,
Met schoonmaak zonder ingrediënten,
Mijn kleed is er aan,
Dc gordijnen naar de maan,
En op zijn ook meestal de centen.
Menig arbeider droomt in de Lente.
Van zomerzon, zee en van tenten,
Hij neemt dan het besluit,
'k Ga met vrouw en kind'ren uit,
Maar dat strandt helaas meest op de centen
Zeg Jan, sprak m'n vrouw, 't is nu Lente,
En ik weet wel, je zit op de centen,
Maar een hoed en een ias,
Komt me heel goed van pas,
Ik betaal 't je terug schat, met rente!
Mijn vrouw kocht een jurk voor de lente.
Van een koopman die er mee stond te venten,
De prijs vond zij hoog.
Maar de koopman zet droog:
Het zijn lang geen boertjes in Twente!
Dc maiskorrel bevat in haar kien;
een zeker percentage olie, waardoor
de in zijn geheel gemalen mais on
geschikt is om met tarwebloem te
worden vermengd voor de brood
bakkerij. Om die reden is aan een
aantal oliefabrieken het werk op
gedragen om de mais, alvorens deze
als broodmeel kan worden gebruikt,
van haar oliehoudende deelen te
ontdoen.
Zooals gezegd hebben hierdoor en
kele olieslagerijen in Noordholland
den laatsten tijd weer werk ge
kregen. Het behoeft niet te worden
gezegd, dat dit niet opweegt tegen
het verlies dat veroorzaakt wordt
door het stopzetten van de lijnzaad-
aanvoeren, op het oogenblik altijd
nog de grootste slag voor de Noord-
hollandsche olieslagerij, ook al staat
daar tegenover dat grootere partijen
coprah nog steeds worden verwerkt
cn verdere regelmatige aanvoeren
van dit oliehoudende product kun
nen worden verwacht.
Voor die olieslagerijen die laatst
genoemd artikel niet te verwerken
hebben gekregen is nu de ontolieïng
der toegewezen mais in ieder geval
weer een object van werkverschaf
fing, zij het dan in zeer berperkte
mate-
Cacao- en Chocolade-fabrieken
getroffen
vraag of de cacao- en chocolade
fabrieken zouden worden ge
troffen hebben wij dezer dagen aan
insiders der onderhavige bedrijven
voorgelegd, met de inwendige vrees,
dat het antwoord bevestigend zou
zijn.
Dit was echter niet het geval, ten
minste wat de nabije toekomst be
treft. Er zijn n.I. in het vorige zoowel
als in het loopende jaar groote par
tijen cacaoboonen aangevoerd,
waarvan nog beduidende voorraden
aanwezig zijn. Daarenboven zijn
vele contracten loopende, waarop
nog moet worden geleverd. De
daarop betrekking hebbende par
tijen kunnen hier in de eerstvol
gende maanden worden verwacht.
Al met al zit hierin nog veel werk
waardoor men in cacao-k ringen ver
moedt wel tot ver in het loopende
jaar te kunnen fabriceeren.
Is dit een verheugend feit voor de
industrie zelf, naar onze mecning
behoeft het publick zich echter geen
illusies te maken, want al zal in het
gunstigste geval misschien nog wel
eenige distributie van cacao en
chocolade blijven volgen, de regee-
rings-mededeelingen van vorige
week zijn voor den consument niet
erg hoopvol. Zelfs voor het geval de
aankoopen van cacaoboonen zullen
blijven voortduren, zal dit wel in
hoofdzaak geschieden om den ex
port gaande te houden.
De koffie- en theehandel
QNS kopje thee voor zoover men
met de verstrekte rantsoenen
kan uitkomen zullen wij voor-
loopig kunnen behouden.
Anders is dit met de koffie.
Er zijn in Noordholland versch
lende groothandelaars, grossiers
grootwinkelbedrijven, die allen i„-
zamen een zeer belangrijken omzet
in het artikel koffie hebben. Wan
neer al deze zaken zich weer moe
ten instellen op het branden en
verkoopen van vervangingskofiic, is
dit voor hen een even groote des
illusie als voor den consument Nu
mogen er zijn, die beweren dat de
betrokken firma's toch ook aan
koffie-surrogaat blijven verdienen,
doch daar gaat het niet om.
Juist een gevoelig artikel als kof
fie was voor fabrikanten en gros
siers steeds een der producten
waarin niet alleen met den prijs
doch vooral ook met de kwaliteit
werd geconcurreerd. Het is een be
kend feit, dat daaraan altijd de
grootste aandacht werd besteed. Het
is daarom dubbel te betreuren, dat
deze edele wedstrijd, wat de echte
koffie betreft, niet kan worden ge
continueerd. Jammer voor den han
del en voor den consument.
En zoo zit het terrein van den
handel en industrie nog maar steeds
vol voetangels en klemmen. Alle
maal hinderpalen op den weg naar
betere toestanden.
Maar voor ons consumenten heeft
het woord deviezen langzamerhand
een angstwekkende klank gekregen.
K.