OVERWEST-FRIESLAMD
en de Wesi-Friezen
STATENVERGADERING
N.-HOLLAND 4000 arbeidskrachten
Als Uw kind de lagere school verlaat
Welke weg zuli gij hei
laten inslaan
Bezint u op de keuzezijn levensgeluk
hangt er van al!
(i).
„Een hel op aarde is het lot van
de beklagenswaardigen, wier aanleg
niet samenvalt met hun beroep. Elke
nieuwe levensdag is een bron van
nieuw leed en nieuwe wrevel".
De juistheid van deze uitspraak van
dr. P. H. Ritter kan een ieder die om
zich heen ziet. constateren. Zij wordt
ook geïllustreerd door het geval van
dat jongetje, dat. als men hem vroeg
wat hij later wilde worden, fier ant
woordde: Bovenmeester. Bovenmees
ter niet. met wat meer bescheiden
heid: onderwijzer of iets dergelijks,
maar meteen: gezagvoerder van een
grote school.
't Was geen-bedenksel van het kind
zelf, maar van zijn onverstandige
ouders, die heel wat in hem zagen
en de toekom al netjes voor hem
Uitgestm^'d hadden.
Gezagvoerder is de jongen gewor
den, maar hij werd tevens de beman
ning van zijn schip. Hij heeft zijn le
ven gesleten in een pontje op een van
de p*—«Men van de stad waar hij
woonde.
Sommige ouders begirmen al vroeg
met plannen te maken voor de toe
komst van het kind. Ze willen graag
dat het vooruit komt in de wereld
dat het méér wordt dan zij zelf zijn.
Zelf hebben zij vaak alles voor dit
doel over en zijn zij bereid zich daar
voor dn grootste opofferingen te ge
troosten.
DaA is heel prijzenswaard, wanneer
voor het kind een beroep wordt ge
kozen waarvoor het aanleg heeft,
maar hoe dikwijls is niet het tegen
deel het geval. Hoe vaak is het niet
de ijdelheid van de ouders, die zich
verschuilt achter het mom van voor
uitstrevendheid, die de doorslag geeft
bij de beroepskeuze?
Als gevolg van deze fout hebben l
een massa mensen maatschappelijk en
geestelijk schipbreuk geleden. Er zijn
tallozen, die niet geschikt zijn vooi
hun bev^-p en die hun hele leven
gebukt gaan onder deze kwelling.
En is de schade, die onze gemeen
schap wordt toegebracht door het
grote aantal 'ergenen die niet voor
hun dagelijkse taak berekend zijn of
deze zonder enige toewijding uitvoe
ren. wel bij benadering te schatten?
Alleen al om deze reden is het
noodzakelijk dat de staat zich meer
dan tot nu toe het geval was, zich
bezig gaat houden met de Vu -lich
ting en raadgeving bij de beroepske"
ze. Het geld dat hiermee gemoeid zou
zijn, zou door de vermeerdering van
de volkswelvaart weer met rente te
rug verkregen worden.
Maar wij zijr. nog niet zo ver. Voor
lopig Wijven onze kinderen in de
meeste gevallen op genade of ongena
de overgeleverd aan de meer of min
der verstandige opvattingen, die hun
ouders er in dit opzicht op nahouden.
Ouders, die hun opgroeiend kroost
gadeslaan, plegen uit allerlei gedra
gingen en eigenschappen af te leiden.
Ook steden uit ons
gewest aanwezig
Heden, Zaterdag 19 Juli, vieren wjj
in Nederland de 375ste gedenkdag van
„de eerste, vrije Statenvergadering te
Dordrecht", zoals ons schoolboek het
noemde. Natuurlijk ligt in de oule
Merwcdfstad het hoofdtoneel van deze
zinvolle herdenking, daar is ons Prin
selijk paar vandaag als eregast, daar
komen, behalve dc Ministers, ook de
Burgemeesters van de lange reeks
Hollandse steden, die in de zomer van
1572. na korter of langer aarzeling,
openlijk partij gekozen hadden voor
hei ver; et. Maar ik ben ervan over
tuigd, dat de gedachten van alle be
wust-levende Nederlanders vandaag-
cven in Dordrecht verwijlen en dat zij
inniger deelnemen aan deze nationale
herdenking dan door het tonen van
enige obligate belangstelling voor een
aardige anecdote en een kleurig his
torisch tafreeL
Eigen geschiedenis.
Juist in het laatste tiental jaren
heeft men in ruime kring besef we
ten te wekken voor de samenhang, ja
de wisselwerking, die er in onze geest
bestaat t'^cen het begrip van histo-
risci -• yeb. ui t.ee sse» en het beleven
van eigen lija. in die mate zelfs, dat
Een der vooraanstaande
figuren op het gebied van
de onderwijshervorming, het
hoofd van de Openbare
Lagere School te Bergen NH
de heer Nydam, heeft on
langs voor een geboeid ge
hoor op een ouderavond een
lezing gehouden over de pro
blemen die het kind zijn
ouders stelt, wanneer het de
lagere school doorlopen heeft.
De tijd is weer aangebro
ken, dat de deuren van de
lagere scholen zich voorgoed
sluiten achter de rug van
tienduizenden kinderen. De
grote vraag is dan voor de
ouders en opvoeders: Wat
nu? Het antwoord op deze
vraag raakt de belangen van
he< kind en de belangen van
onze g^iele samenleving. De
opmerkingen, die de heer
Nijdam maakte over de fou
ten, welke ons onderwijs
stelsel aankleven, achten wij
van zo veel belang, dat wij
in een serie korte artikelen
in grote lijnen zijn betoog
wensen weer te geven.
waarvoor hun zoon of dochter in de
wieg is gelegd. Het jongetje van drie
jaar, dat met z'n vuistjes op de muur
heukt, zal vast wel een timmerman
worden en als hij wat ouder is en
zo intelligei-t dat hij er zich bij elke
benarde situatie weet uit te praten,
wel, dan heet het: hij moet maar ad
vocaat worden.
Maar met de volle ernst van het
probleem komen we in aanraking
wanneer ons kind op ongeveer 12-
jarige leeftijd de zes klassen van de
lagere school doorlopen heeft en we
voor de keus komen te staan: Wat nu?
Niet voor alle ouders is het pro
bleem moeilijk. Voor sommigen geldt
hoe gauwer hij of zij wat kan gaan
verdienen, hoe liever het ons is. He
laas spreken de maatschappelijke om
standigheden hier ook nog wel eens
een woordje mee bij het bepalen van
de keuze. De jongen moet een baas.
het meisje een dienst zoeken. Dit laat
ste is meestal niet zo erg .omdat het
meisje in de huishouding wordt opge
leid en zich voor haar verdere leven
een onontbeerlijke bekwaamheid ver
werft. Anders staat het met het meis
je, dat nahr de fabriek gestuurd
wordt en met de jongen, die nu eens
hier, dan weer daar als loopjongen
een paar stuivers moet verdienen. De
beste jaren, waarin ze zo veel konden
leren wat voor hun later leven van
belang zou kunnen zijn. worden zo in
de ^egel verprutst.
Gelukkig wordt het aantal ouders,
dat uit kortzichtigheid of wel om fi
nanciële redenen geen verder onder
wijs voor zijn kinderen verlangt,
steeds geringer.
(Wordt vervolgd)
men met diepe zin kon zeggen, dat
elke ware geschiedenis tegelijk ge
schiedenis van eigen tijd is! Prof. Ro
mein heeft ons het woord „objectief"
zó leren zien, dat élke tijd opnieuw
zijn eigen historie van een bepaald
bTok verleden moet schrijven en te
vens dat dit historiebeeld steeds ver
andert, nooit geheel óf is! Zo wordt
alle geschiedenis, en elke eerlijke his
torische herdenking tot een functie
van het heden. Vergis ik mij, wanneer
ik meen, dat de 375ste herdenking van
de gebeurtenis in ons bevrijdingsjaar
1572, thans, in het Nederland, dat pas
de periode 1940'45 achter de rug
heeft, een stoerder karakter heeft en
een duidelijker taal spreekt?
Juist omdat dit stuk verleden thans
belicht wordt vanuit zulk een diepbe
wogen heden! Het gaat er thans niet
om de, nogal ingewikkelde, reeks van
gebeurtenissen in 1572 nog eens „de
revue te laten passeren", nog minder
om een schoolse „vergelijking" te con
strueren met de recente tafrelen van
onderdrukking en bevrijding.
Een herinnering.
Een goed Nederlander bepaalt op
een dag als heden zijn gedachten en
kele momenten bij die „Vrije Staten
vergadering" te Dordrecht, waar het
geboorteuur van onze onafhankelijke
Republiek sloeg, en in piëteit het ver
leden herdenkend zal hij zichzelf en
eigen tijd beter leren zien. Hoe dicht
voelen wij ons thans staan bij die
groep mannen, wier namen óf lang
vergeten zijn, óf in vaak verminkt uit
gesproken en slecht begrepen straat
namen voortleven, die daar in men
selijke onvolkomenheid de grondsla
gen legde voor ons onafhankelijk
volksbestaan. Hoe spreekt het thans
tot ons, dat de deelnemers aan deze
historische vergadering de mann-
van het verzet waren en dat zij, soms
vastbeiaden. soms weifelend en half
meegesleept door het bandjir-geweld
der gebeurtenissen, het ook toen lang
niet malse risico van dit verzet durf
den aanvaarden. Hoeveel gemakkelij
ker valt ons thans het begrip van het
revolutionnaire karakter
van deze bijeenkomst. Eigenlijk be
hoorde zulk eenn Statenvergadering n
oproep af te wachten van de hoge
regeringsambtenaar, die Landsadvo-
kaat van Holland heette. Maar deze
zat al sinds 1568 gevangen, Alva wan
trouwde zijn „gezindheid"! Dan kon
ook de „stadhouder" het initiatief ne
men, dit was de d' Alva aangestelde
Bossu. Deze gang van zaken zouden
wij thans de legale manier noe
men. Maar op een 1ergelyke, legaal-
biieengeroepen ?rgadering verscheen
in deze veelbewogen zomer alleen de
deputatie van het Spaansgezinde Am
sterdam!
Voor de Prins!
Op eigen houtje een vergadering be
schrijven was onwettig, illegaal en
toeh ondernamen de „geus" geworden
steden deze stoute stap: ondergronds
voorbereid kwam op 19 Juli deze
illegale vergadering van Hollands
ridderschap (tegelijk het platteland!)
en opgestane steden bijeen. Reeds
Bakhuizen van den Brink herkendein
1856 het revolutionnaire karakter van
deze daad. Men trotseerde Alva's ver
tegenwoordiger. men koos voor de
Vrijheid en de Prins. Het werd ernst!
In deze dagen verlieten niet minder
dan 4000 burgers, hoge ambtenaren en
velen, die wat te verliezen hadden, op
700 wagens het gewest Holland!
Zeker, dieper borende studie voert
bier ook spoedig weer tot het besef.
HELPT MEE!
om aanvullende krachten
goed te verdelen
Voor de a.s oogst werkzaamheden
is er een tekort aan landarbeiders
dat voor Noordholl. ia getaxeerd
op 4000 man. Met het inzetten van
de totale reserves van de Gewes
telijke arbeitlsbureaux, politieke
gevangenen en strafgevangenen,
zelfs met de hulp van militairen
en jeugdhulpacties wordt het
uiterste gedaan om met de werk
zaamheden op tijd klaar te komen
De voedselvoorziening is helaas
nog zodanig, dat er niets verloren
mag gaan en bij de export zijn de
landbouwproducten even belangrijk
als de industriële producten. Van
de export in 1946 van ruim 800 mil-
lioen werd ruim 400 millioen gele
verd door de landbouw! De opgave
is nu om met de beschikbare ar
beidskrachten klaar te komen, zon
der dat door te hoge lonen de ar
beiders van het ene bedrijf worden
weggekocht naar het andere, waar
door wel meer geld wordt gegeven,
maar niet meer werk wordt ver
richt. De contractlonen zijn door de
overheid vastgeételd en op de hand
having van deze lonen zal streng
worden toegezien.
Overzicht noodzakelijk.
Het is daarom nodig, dat een goed
overzicht wordt verkregen van de
te verrichten werkzaamheden, de be
schikbare arbeidskrachten en de
daarbij benodigde aanvulling. De
aanvullende werkzaam'eden worden
dat alles niet in. de ideale vormen
en met de in de legende zo luister
rijk pralende heldenmoed verliep. Als
goede „legisten" zocht men naar een
„legaal tintje", men probeert elkaar de
verantwoording voor het compromit
terende initiatief toe te schuiven:
Dordrecht, als eerste en oudste stad
van Holland had ook wel eens een
Statenvergadering beschreven, indien
deze stad de oproep deed, was alles
nog „legaal". Na lang heen-en-weer
gepraat dééd Dordt de oproeping,
maarniet als eerste stad! Bij de
ondergrondse voorbereiding had de
Prins alle draden in handen, zelf te
genwoordig was hij niet, hij lag met
het leger te velde. Zijn vertegenwoor
diger was Maraix. Van de steden ont
braken, behalve Amsterdam, aanvan
kelijk nog Rotterdam, Delft en Schie
dam. Ook Alkmaar verscheen, ver
tegenwoordigd o.a. door één zijner 3
burgemeesteren. Jacob Reyersz.
Booncooper, beter bekend als
Waerdendel.
De hoofdzaak.
Een uiteenzetting over het werk der
vergadering, hoe belangrijk ook, zou
in een krantenartikel anno 1947. te
veel plaats eisen. Natuurlijk kleefden
ook aan dit mensenwerk fouten! Men
bedenke b.v. dat onder de aanwezigen
ook een deputatie was van de waar
dige Lumey, die nog geen 14 dagen
vroeger zijn handen had bezoedeld
met het bloed der Gorcumse martela
ren! Ook maakt het besluit om het
goud en zilver der „Kerken" in de
smeltkroes te werpen een pijnlijke in
druk, ook de kerkschatten van de Alk-
maarse Sint Laurens gingen dezé weg.
Maar de hoofdzaak is dat in de Juli
dagen van 1572, ondanks alle „strijk
ages in de richting van Filips II", een
eigen Hollands bestuur ontstond, een
tegenregering bereid om de tyrannie
van Alva de spits af te bijten! De
toekomstwaarde van dit politieke,
scheppende werk is groter gebleken
dan de fouten en de halfheden.
In het algemeen door oogstcolonnes
verricht, waarvan de kosten over
eenkomen met de tarieven, die op
grond van de collectieve contracten
zijn vastgesteld. De werkzaamheden
oor de oogstvoorziening en de be
waking van de hoogte van de lo
nen is opgedragen aan de Stichting
van de Landbouw, die daartoe in
elk district een verplegingscommis-
sie heeft ingesteld, die verant
woordelijk is voor de goede gang
van zaken en desgewenst de te be
talen vergoeding van de oogstwerk-
zaamheden vaststelt. Aan déze com
missie is nu alssecretaris in elk
district toegevoegd de P.B.H., waar
toe men zich met zijn aanvragen kan
wenden. Deze pleegt met zijn dis-
trictsbestuur overleg met de verte
genwoordigers van arbeidsbemidde
ling en oogstvoorzie 1 g en geeft de
gegevens door aan de Centrale
Stichting te Haarlem, waardoor men
een goed overzicht verkrijgt van de
totale behoefte in de provincie. Het
is van groot belang, dat men tijdig
met aanvragen en moeilijkheden
komt en niet wacht tot de laatste
dag, waardoor ook de moeilijkheden
door de Stichting niet zijn op te los
sen. Het laat zich aanzien, dat het
tekort aan arbeiders nog wel enige
jaren zal duren en dat ook In de
toekomst een beroep op de arbeids
reserve zal moeten worden gedaan om
met de oogstwerkzaamheden klaar
te komen. Ook industr.e, wederop
bouw wegenbouw enz. doen een be
roep op deze reserve, Z.j, die tijdig
komen met goede gegevens hebben
de beste kansen te worden geholpen.
Hiermede bereikt men, dat het loon
peil kan worden gehandhaafd en de
werkzaamheden op tijd kunnen klaar
komen!
We spraken de vorige maal over
kruid en ot.kruid. Als de voornaam
ste weideonkruiden noemden we de
butterbloeme, de rooie zuring, de
atekele, de peerdebloemedissele, de
unjer en de skaartel. Verder kende
de landman, zeiden we, nog wel en
kele andere kruiden, al waren het er
niet veel.
Laten we echter eerst een kort
gesprek afluisteren, b.v. uit de bus
of skeerwinkel.
A. Nag al gnap vandaag!
B. Ja, 't begint aardig ép te voor
jaren!
A. Moet j'al gauw jage?
B. 'k Heb nag gien gras!
A. Ik heb al best gras!
B. Nou-nou, best gras. Da's wel
van Gróotebroek!
A. Nei, gerust, ik heb al een houp
gras! n
En zo voort. Er is gras in alle va
riëteiten. Slecht, goed, best, veul,
wainig, oud, jóng gras! Er is ook
ondergras en zelfs bij sommigen bo-
vengras. Er is ook een gras of n
gras, als we zeggen: wat het die
boer een gras ('n gras)Nog ge
sproken van een arme taal in West-
friesland? We konden dit artikeltje
wel alleen met gras volmaken. Over
grasse en grasdodde tot graasde but-
ter. Maar we zouden een praatje
nouden over onkruiden.
Als al meer gezegdhet woord
onkruid zelf wordt in W.fr. niet ge
bruikt De boer heeft geen verza
melnaam voor de hem lastige of
schadelijke gewassen. De „bouwer
spreekt van vuil of, als in Andyk,
van kwaad. In beide gevallen komen
z. tot de onderscheiding in wortel-
vuil of wortelkwaad «r. zeidvull ot
zeidkwaad. De bouwer spreekt va)
/elders en soms ook heel genoegeiyk
van sjouwers, want ze sjouwe het
onkruidzaad wjjd om zich heen.
(Daarom is een sjouwerman nog
geen man die sjouwers zoekt en ook
is een sjouwtje of een sjouw (3 be
tekenissen) nog geen sjouwertje)
De niet bouwende boer heeft natuur
lijk met deze bouw -svaktermen
weinig van doen, en wel zullen eerst
zjjn zaken afmaken.
Welke kruiden kende de boer nog
(behalve de reeds genoemde, die
een speciaal Wfr. naam gaf?
Hy kende het hoefblad, maar dit
woord is A.B. Voorts: 't lepelblad,
de grootbladige weegbree (Plantago
major) 't lepelediefie, het herderstas
je (Capsella Bufsa pastoris) de ke-
mille (Chrysantheum Leucantheum)
de Koekoeksbloeme (Coronaria Flos
cuculi) (ook A.B.) verder enkele an
dere, als de pinksterbloem, die geen
Wfr. naam ontvingen.
Maar dan verder is er veel zwe
vende. Ik heb de agrimonie (Agrimo-
nia Eurpatoria) wel eens rottesteerte
horen noemen, doch betwijfel of de
ze naam algemeen Wfr. is. De bies
look heb ik, om zijn ui-achtlg ge
was, wel eens wilde uien horen aan
geduid, maar ook hier kan sprake
zijn geweest van plaatselijke na
men. Zo de zere-ouge-bloeme, waar
mee wij als kinderen bedoelden de
rode ogentroost (Euphrasia Odonti-
des), maar waar andere weer de
hondsdraf mee op het oog hadden of
nog een andere lipbloemige. We zoch-
Woekerwinsten
Een dezer dagen werd in midden-
Limburg een elftal stroopstokerrjen
gecontroleerd door de opsporings
dienst van de prijsbeheersing. Alle
stokerijen bleken schromelijke win
sten te maken. Op cakemeel, dat op
een stokerij werd gefabriceerd, werd
een ontoelaatbare winst van f 11.000
gemaakt. Op stroop bedroeg dit
bedrag f 78.000. De ambtenaren na
men voor f 15.000 aan stróopvoorra-
den in beslag. Het onderzoek wordt
nog voortgezet en de prijsopdrijvers
zullen zich voor de rechter moeten
verantwoorden. Ook by andere be
drijven zal nu een onderzoek worden
ingesteld.
De Nieuwsgier
pessimistisch
De .Nieuwsgier" schreef gisteren
over de toestand, dat „zelfs de groot
ste optimist niet meer kan hopen, dat
alsnog een weg gevonden zal kunnen
worden om de partyen tot elkander
te brengen". Het blad meent, dat
Sjarifoeddin na zyn terugkomst uit
Batavia te Djokja gezwicht ls voor
militaire leiders, lieden die onver
zoenlijk zyn en er belang by hebben,
dat de huidige toestand gehandhaafd
biyft.
De Indonesische socialistische party
heeft een beroep gedaan op de Engel
se Labour-party, de wereldbond van
vakverenigingen en op twee Neder
landse arbeidersorganisaties om ,,'n
tweede MUnchen in het Verre Oosten
te voorkomen".
INBRAAK.
Tydens de afwezigheid van mw.
de wed. Oudeman uit de Reekerstraat
is dezer dagen (of nachten) een in
braak gepleegd in haar woning. Toen
haar dochter zich gisteravond naar
de woning begaf, bemerkte z^j tot
haar sohrik, dat de achterdeur ge
opend was. Met behulp van twee po-
litie-agenten werd de woning door
ten in ons jeugd ook yverig naar pe-
prementbloeme, de pepreinentplant
(Mentha Piperita), die door zyn ster
ke geur ook gemakkelijk de aan*
dacht trok. Langs dyken en wegen
spraken wy (en ook de boer) van
walbosse, waarmee wy beiden dan
waarsehijniyk en wit en geel walstro
en lieve-vrouwe-bedstro gemoedeiyk
door elkaar heen „husselden". Dat
waren wel de belangrykste.
Zyn er geen andere geweest? Waar
sehynlyk! Willen belangstellenden,
als die er onder de lezers zijn, my
eens een lystje zenden van ter hun
ner plaatse bekende West' na
men van bepaalde krulden ver
meldt Heukels' Flora voor het zil
verschoon de naam Berkhouter kla«"
ver en toch kan ik me niet herinne
ren, dat dit bekende bouwlandvuil
met deze naam ten mynent zou zijn
genoemd
Wat de water- cn haif-waterge-
wassen betreft, ook hier blonk de
plantkundige kennis niet uit. Wat
op hp* water dreef, was kroos en wat
onder het wateroppervlak groeide
flap. Buiten het veen, aldus in het
kleigebied, is de vegetatie in het wa
ter niet overweldigend, behalve het
riet groeit er niet veel in. Het veen
achtig gebied staat er in dit opzicht
anders voor, toch geloof ik niet, dat
ook hier veel namen in zwang wa
ren. De ryke plantengroei in het wa
ter daar, de watereppe' de ongelyk-
bladige waterranonkel, t jeukkruid,
de lidsteng, de blaartrekkende boter
bloem, 't pylkruid, de- egelskop (grote
en kleine) zo ze al genoemd werden,
geloof ik niet de namen een speciaal
Wfr. klank hadden.
Toch vallen er nog wel een paar
te noemen. Het betreft hier de kal
moes (Acorus Calamus), welke naam
alleen de bekende rekking kreeg,
waardocr ze kallemoes werd, en een
plant, die we mede aan de waterkant
zochten en die we met de naam bit-
terzoethort bestempelden, waarschyn-
lyk was hier sprake van de bit'or-
plant of waterpeper. (Polygonum
Hydropiper).
Nu de akkeronkruiden. We zoeken
geen volledigheid. Eerst een paar An
dijker namen, die van elders In Wfr.
gebruikte afweken. Het zyn 'n twee
tal, papekwaad (elders in Wfr. de
korenschenkel en waarschynlyk te-
geiyk ook het perzikkruid) en de
spruut, dat wat wy elders kweik
noemden. Elders ln Drechterland
(over het verdere deel van Westfries
land kan ik geen juist oordeel uit
spreken) kenden we de blauwe en
de witte dlsselle, naast ook de voor
noemde korenschenkel (veenwortel,
Polygonum Amphibium) en de rood-
poot, roodblcn, ook roodtoog' toog
van togel, let op de rlettogel) de
plant met de „Jezusvlek" om haar
perzikrode bloemtrosjes ook perzik-
kruid genoemd (Polygonum Persica-
ria). Algemeen verspreid was ook de
murik, die door de landbouwers werd
onderscheiden in drie soorten:
de witte murik, (moerasmuur, Stel-
larla uliginosa): de rooie murik, (het
guichelheil, Anagallis arvensis), en
de blauwe murik, (de Veld-erepry«,
Veronlca arvensis)
J. ROSELAAR
zocht, waarbij men tot de ontdek
king kwam, dat het radiotoestel ver
dwenen was. Wanneer mw. Oudeman
zelf weer aanwezig Is, zal men de
balans verder kunnen opmaken.
Onder de havenarbeiders van
Antwerpen is opnieuw een staking
uitgebroken. Het gaat deze keer
om te hoge belastingen en huur-
pryzen.
Tot nog toe zfn 150 opvarenden
van het s.s. „Rambad", dat Don
derdag ln de Arabische Zee door een
storm werd overvallen en zonk, gg»
red. In totaal bevonden zich 740
kinderen.
A. C. G. Groeneveldt uit Haarlem,
gedurende de bezetting bestuursraad
van Noordholland, hoorde voor het
Bijz. Gerechtshof een gevangenisstraf
van 10 Jaar met aftrek tegen zich
eisen.
Teneinde blik te besparen zullen
zuivelproducten niet méér verpakt
mogen worden in dit verpakkingsma
teriaal. Zoals men weet is onlangs
eenzelfde maatregel genomen voor be
paalde akkerbouwproducten.
Met de „Westerdam" zijn drie auto
bussen van een nieuw type op Ned.
bodem aangekomen. Ze zijn geheel uit
alluminium vervaardigd en bevatten
45 zitplaatsen.
Het zal in de komende winter niet
meer uitmaken of men met olie, dan
wel met vaste brandstoffen stookt.
Was olie voorheen voordeliger (gro
tere toewijzing), nu zullen de toewij
zingen van olie voor particuliere
centr. verwarmingen geheel gelijk ge
schakeld worden met die van vaste
brandstoffen.
In Breda is het gemengd zwem
men verbodenMet 23 tegen 10
stemmen heeft dc gemc<" raad be
sloten een onlangs gen"" besluit,
dat gemengd zwemme- »- beperkt
toestond, weer ongedaan te maken.
Het had tOL tot vele protesten en
acües gevoerd.
De Amerikaanse ambassadeur ln ons land. dr. Herman Barueh, hield
te Den Haag zyn eerste receptie, sva arby de Nederlandse autoriteiten
gelegcnhridLkregen kennis te maken V.l.n.r.: C lonel Frank M. S. John
son, militair attaché van Amerika; mevr. He' h; luit. admiraal C. E.
L. Helfrich en dr. Herman Barueh,
/aar
geleden
EERSTE VRIJE
TE DORDRECHT
