l
DE JEUGD KOERIER
Jan had alle hoop
reeds laten varen
Engelse hockeyers gearriveerd
r~
r
Fokveetentoonstelling te Bergen
Hoe Helleije voor haar
hulp werd beloond
De toverbal
NED HERV GEM.
Prijsraadsel
Met de trein, die ongeveer één uur
het station van Alkmaar binnenrol
de, arriveerden de eerste teams van
The Bath Ladies Hockey club en
The Bath Gentleman Hockey club
met hun leider dhr. F. C. Willa. Na
een kort bezoek aan „Kinheim",
waar de gasten aan hun gastheren
werden voorgesteld, begaf men zich
naar huis, zodat de gasten de gelegen
heid kregen zich voor de officiële
ontvangst ten stadhuize te verfris
sen na de urenlange reis van Bath.
Ontvangst Stadhuis
Deze ontvangst had om drie urn-
plaats. Het geiiele gemeentebestuur
was aanwezig, uitgezonderd prof.
Koelma die i.v.b. roet zijn ziekte niet
aanwezig kon zijn. De honneurs wer
den waargenomen door dhr. v. Slin
gerland die in zijn toespraak wee»
op de band, die door het adopteren
van Alkmaar door Bath was ontstaan
Spreker sprak zijn dank uit voor de
vele goede gaven die Alkmaar uit
Bath mocht ontvangen. De bibliotheek
die de gemeente ten geschenke had
gekregen beschouwde spreker, als 'n
belangrijke culturele aanwinst Doch
de grootste winst was toch wel de
vriendschapsband die zich tussen
Bath en Alkmaar had ontwikkeld. In
korte trekken memoreerde hij nog de
geschiedenis van de AMHC en liet
aan het einde van zijn toespraak
doorschemeren dat het hem speet
dat de AMHC niet meer op het sport
park zal spelen. De gemeente secr.
Mr. Feendorp, vertaalde hierna de
ze redevoering in het Engels. In een
korte toespraak antwoordden achter
eenvolgens de plaatsvervangende
aanvoerder van het herenteam, dhr.
H. D. Burrough en de aanvoerdster
van het Damesteam, Mej. D. L.
Briggs. De laatste spreker was de
voorzitter van de AMHC Mr. G. van
Hilten die in een sympathieke toe
spraak o.a. de reden uiteenzet!*
waarom het noodzakelijk was naai
eigen terreinen om te zien. Hij hoop
te echter dat de AMHV op deze ter
reinen zou meehelpen de naam Alk
maar hoog te houden.
Zoals gebruikelijk werd ook thans
een kopje thee geoffreerd, waarna
een rondgang door het stadhuis werd
gemaakt.
De „Tea-party"
In de v. Teylingenstraat in hotel
„Proot" werden de gasten en gast
heren, onder het gebruik van thee en
gebak, in de gelegenheid gesteld na
der met elkaar kennis te maken.
De AMHC wachtte hier echter nog
een aangename verrassing. De Engel
sen hadden allen twee sticks meege
nomen, niet omdat zijn dachten deze
te zullen gebruiken; het tweede exem
plaar werd geschonken aan het be
stuur van de AMHC zodat zeer on
verwacht de beschikking over zes
entwintig prima Engelse sticks werd
verkregen.
Hartelijk dankte Mr. G. v. Hilten
voor deze sympathieke (en zeer wel
kome) geste en sloot hiermede de
„Tea-party" en tevens het officiële
programma voor des dag.
Collecte Christelijke
Militaire tehuizen
De volgende week, van 1620 Sept
zal ia onze stad gecollecteerd wor
den voor de Christelijk militaire te-
huizen in Nederland en Indië.
Men hoopt met lijsten alle huizen
in Alkmaar te bezoeken en uw mede
werking voor dit mooie doel te vra
gen.
De militaire tehuizen hebben ten
doel de jongens datgene te geven,
wat zij anders thuis zouden ontvan
gen-
Vooral in de tegenwoordige tijd
met zgn strijd om de jeugd, die fei
telijk nog steeds zoekt naar de juis
te weg na de grote wereldbrand is
o.L de inrichting en oprichting van
deze tehuizen een dringende noodza
kelijkheid.
Bovendien is het voor de ouders
een grote rust, wanneer zij weten,
i
Hallojongens en meisjes!
Er zijn verscheidene onder jullie, die mij geschreven hebben, dat
„De Jeugd Koerier", in de smaak is gevallen. Nu, dat vind ik na
tuurlijk erg prettig! Binnenkort ga ik beginnen jullie briefjes in de
krant te beantwoorden. Schrijf me dus maai- zoveel mogelijk! Maar
denk erom: altijd op de adreszijde schrijven „De Jeugd Koerier".
Er waren een paar kinderen, zie je, die dat vergeten hadden.
De jongens en meisjes, die mij schreven, dat zij postzegels ver
zamelen, zullen de beloofde zegels binnenkort ontvangen. Als er
nog verzamelaars zijn, die mij nog niet geschreven hebben, laten
zg dat dan doen. Want voor hen heb ik ook nog postzegels.
En nu weer tot de volgende week.' Dag allemaal!
OOM WIM
De Rundveefokvereniging „De
Duinstreek" hield Woensdag 10 Sep
tember op het terrein aan de Karei
de Grootelaan een fokveedag. Er
heerste een gezellige drukte op hst
terrein en omgeving. Grote vracht
wagens met mooi vee werden uit
heel de duinstreek van Castricum
tot Groet aangevoerd. Een geluids
installatie zorgde voor gezellige mu-,
riek, waartussen door de aanwijri-
gingen van de heer Jb. Broersma
klonken.
De jury bestond uit de heren Z.
Bakker te Alkmaar, P. Koster te
Alkmaar, J Kramer te Burgerbrug,
C de Wit te Schagerbrug, H. Brou
wer te Schellinkhout en Ir. L. de
Vries Rijkslandbouwconsulent te Hei-
loo. Er waren 3 commissie's benoemd,
welke elk een groep voor hun reke
ning namen. De heer Ir. L. de Vries
was tevens aangesteld als algemeen
arbiter.
DE PRIJZEN
Hier volgen uitsluitend de namen
van degenen, die een eerste prijs
"met hun vee wisten te bemachtigen
Jonge stieren van anderhalf jaar
Donkere Frans 10, eigenaar S. Jonker
te Egmondermecr. Twee en een half
jarige stieren De Boers Adema 4, ei
genaar J. Gx-oot. Drie en een half
jarige stieren Nellie's Dolf, eigenaar
Gebr. Dapper. Oudere stieren Lind-
berg Adema 2 eigenaar W. L. Grams
wegen.
Bg de kuikalveren kreeg Martha II
eign. W. L. Groenewegen Ada 2 eign.
J. v. d. Berg Marianne 10 en 11 eigen
C. Mienis en Zeeman 6 eign. J. Groot
elk een eerste prijs.
Afd. Hokkelingen Jo 25 eign. L.
Schermer 1 a prijs,Griet 48 eign.
Gebr. Dapper lc Martha 6 Eign. P.
Veldt lb prijs
De melkvaarsen werden als volgt
bekroond J 23 res eign. L. Schermer
lste prijs tevens reserve kampioen
Beatrix 3 eign. P. Meereboer la Jo-
risje 29 eign. A. Jonker 1 e prijs.
De Twen te rs werden Schoorldam 17
eign. Gebr. Dapper le. Griet 43 zelf
de eign. 1B Jorisje 28 eign. A. Jonker
1 c prijs.
In de klasse oudere koeien met ge
registreerde afstammelingen, werd
Anna 28 eign. J. Helder bekroond met
eerst A prijs, en kampioen van alle
melkkoeien Jannie 38 eign. J. v. cL
Oord 1B Roosje 9 eign. Gebr. Dapper
1 c prijs.
Hierna volgden oudere koeien zon
der afstamming Klaasje 1 eign. A.
de Waard, la Sientje eig. G. Groen lb.
De drachtige schotten werden als
volgd gerubriceerd: Lize 27 eign. P.
Bakker 1 a Geertje 29 eign. C. Mie
nis 1 B Brommer 5 eign. A. Ligt-
hart 1 C
Drachtig vee geboren in 1943 en 1944
Zwart 9 eign. Gebr. Bakker 1 st
prtfs-
Drachtig vee geboren in 1943 en
1944 Zwart 9 eign. Gebr. Bakker lste
Prijs.
Drachtige oudere koeien. Griet 25
eign. Gebr. Dapper lste prijs.
Drachtige koeien zonder afstam
ming Betje eign. G. Groen le prijs
Na afloop weren plm. 100 Dames
en Heren verzameld, alle leden van
de fokvereniging in café Nieuwendijk
voor het gebruiken van een gemeen
schappelijke koffiemaaltijd. Ook hier
heerste weer die opgeruimde gezel
lige sfeer van het terrein. .De voor
zitter, de heer N. Kaag te Groet,
heette allen hartelijk welkom aan ta
fel, en dankte alle medewerkers voor
hun bijdrage voor *t slagen van deze
dag
Hij was bijzonder tevreden over de
inzendingen welke in oudere klasse
beter was dan in de jongere.
Nadat Ir. de Vries nog een be
schouwing over het tentoongestelde
vee ten beste had gegeven, en ook
de heer Broerse nog een enkel woord
had gesproken, kon de voorzitter in
zijn slotwoord melding maken van 'n
zeer geslaagde tentoonstelling.. en
van een geanimeerde maaltijd, die
het slot van alles was geweest.
Marokkaanse namen
De Marokkanen komen heel anders
aan hun namen dan wij. De Marok
kaan gaat met zijn naam in het graf
en niemand behoeft zich dus onge
rust te maken als hij geen stamhou
der krijgt. De Marokkaanse namen
zijn in vier delen te verdelen. Eer
stens de namen der patriarchen en
profeten: Ibrahim (Abraham), Soli-
man (Salomon), Moessa (Mozes),
Daoed (David), Mohammed, Hamed
en Mahmoed (de drie namen der pro
feten van Aarde, Hemel en Hel).
Dan volgen de namen van hen, die
zich verdienstelijk hebben gemaakt
voor de uitbreiding van de Islam, zo
als Osman, Omar en Ali. De derde
reeks begint met Abd (dienen), bijv.
machtige), Abdoellah (dienaar van
God), Abd-el-Kerim (dienaar van de
geslachten) enz. De vierde reeks van
de Marokkaanse namen eindigt op
,,din", zoals Salah-el-Din (volger van
de godsdienst), Kiair-ed-Din (wach
ter voor het geloof). Zeer gebruike
lijk zgn in Marokko de hijnamen: El-
Kebir (de Grote), El-Reging (de ma
gere). El Amour (de éénoog). Ver
der zijn er nog bijnamen met „boe",
hetgeen „man" betekent.
Boe-Kebals bijv. betekent: de man
met de baard enz. Dan komt het ook
niet zelden voor, dat de vader de
naam van de zoon aaneemt In dit
geval begint de naam met Aboe:
Aboe Taleb (de vader van Taleb),
Aboe Beher (de vader der jonk
vrouw)). De Marokkaanse vrouwen
namen zgn zeer poëtisch: Zahra
(bloem), Saïda. (de gelukkige), Lo-
ba (wit als melk), Loeloe (de parel)
Dhensa (de bevallige), Djenila (de
schone).
Jan zat in zg'n kamertje in diep
gepeins verzonken.
Zijn hoofd gesteund op zgn han
den, staarde hij somber voor zien
uit. Het huilen stond hem nader dan
het lachen. Daar was alle reden voor,
want morgen kreeg hij zgn rapport
en zou hg blijven zitten.
Jan kon het niet helpen. Hij was
het eerste halfjaar ernstig riek ge
weest en toen hij weer naar school
mocht bleek hij zóveel ten achter
dat hij het onmogelijk in had kunnen
Nelletje was 'n heel lief meisje, met
blonde krulletjes en 'n vriendelijk
snoetje. Ze hield er erg veel van om
anderen te helpen zoveel ze maar
kon. Op 'n mooie zonnige dag liep ze
in het bos om bramen te zoeken.
Hier was het lekker ko 1 en toen ze
haar slof bijna vol had ging ze even
tegen een boom ritten uitblazen.
Zachtjesaan dommelde ze zo'n beet
je in, maar ineens schrok ze met een
ruk wakker. Het was net alsof zij iets
aan haar arm voelde tikken en ja
hoor, toen ze goed keek zag ze daar
een klein mannetje staan. „Een ka
bouter". riep ze. „Ja 'n kabouter",
zei het ventje.
„Zeg meisje, ik kwam vragen of je
met me mee wilt gaan. De héb het
ontzettend druk, alle dieren lijken
wel tegelijk ziek geworden- te zijn.
Zou jij me misschien willen helpen?"
Nelletje sprong meteen op en toen
het dwergje haar even met z'n to
verstokje aanraakte werd ze even
groot als hij. „Oh, wat leuk!" riep ze,
wat zijn de bloemen groot,, en ook
de bomen!!"
Het kaboutertje nam Nelletje bg
een arm en trok haar vlug mee.
Ze kwamen hij 'n open plek in
het bos terecht, waar al veel zieke
diertjes zaten te wachten. Nelletje
begon meteen te helpen.
Ze deed zalf op doorgelopen en
gewonde pootjes, trok er doornen
uit, verbond gebroken of gekneusde
pootjes en staartjes enz. Ze had het
erg druk, maar voor ieder dier had
halen. Wel had hij zgn beat gedaan,
maar tevergeefs. De repetities wer
den slecht. Hij voelde, dat hg niet ver
hoogd zou worden.
Zijn ouders zouden niet boos zijn;
die waren er op voorbereid. Maar toch
vond hy het verschrikkelijk. Voor zijn
ziekte was hg nooit blijven zitten
en had zelfs nimmer een onvoldoen
de op zijn rapport gehad. Hy behoor
de altgd tot de besten van de klas. En
nu
Jan zuchtte. Hij zou maar naar
dat men iets voor hun jongens doet
en dat daardoor tevens voorkomen
wordt, dat we geen zwervende mi
litairen lcrggen met alle gevolgen
daaraan verbonden.
Het comité van aanbeveling bestaat
uit de volgende personen: Mevr. 3L>k-
reef-Bomers en de heren J. A. Veern-
huizen; P. v. d. Borden; G. H. Hoy-
tink; Ds. N, den Oudsten; Chr. Knaap
J. v. d. Hauw; dr. A. D. R. Polman;
Ds. W. Wesseldyk.
Het plaatseiyk comité van uitvoe
ring bestaat uit: Ds. Cl van Meyen-
feldt, voorzitter. G. van M&arleveld jr
secr., J. Koch, penningmeester.
De Alkmaarse
kaasmarkt
Ten gevolge van de minder gun
stige perspectieven ten aanzien van
de opzet en de export, waren heden
de prijzen aan de markt beduidend
lager. De hoogste notering bedroeg
f 1.38 per kg. tegen f 1.43 een week
geleden. Nu mogen de prgzen nog
altyd hoog zgn, een verschil van 5
cent per kg. is van betekenis en
wyst op belangrijke veranderingen.
De gang is ongeveer te stellen op 1.36
terwijl een stapel consumptiekaas
f 1.34 opbracht.
De Friese kaasmarkt schgnt op 't
ogenblik van weinig betekenis. Naar
men ons mededeelde gaat ongeveer
82 procent van de melkproductie uit
dit gewest weg voor consumptie.
Wie de talloze melkauto's uit
.Friesland ziet, welke via de Afsluit-
dgk naar onze grote steden rijden, zal
zich over dit cyfer niet verwonderen.
Vermelding verdient nog het ge
rucht, dat zou zijn voorgesteld om
met het oog op de melkschaarste het
kaasrantsoen gedurende twee weken
te halveren. Deze maatregel zou ech
ter door het CDK zgn gewijzigd.
WONINGBOUW
GROOT SCHERMER Naar wij
vernemen is aan ons gemeentebestuur
vergunning verleent tot de bouw
van 11 woningen.
ze toch nog een lief woord van troost
en een goede raad over.
De dieren waren erg dankbaar en
blij hupten ze weer weg.
Kabouter Helpgraag was natuur-
Igk erg big met zijn handige, vluggè"
helpstertje en Nelletje beloofde nog
heel dikwijls terug te komen als hij
het weer zo druk had.
Toen ze daar zo stonden te praten,
stond er ineens een klein liggend ko-
nyntje voor hen.
Of Nelletje en Helpgraag ook op
het konijnenfeest kwamen, dat deze
nacht gegeven zou worden ter ere
van het eerste mènsenkind, dat zo'n
konijnenfeest bijwoonde.
Deze uitnodiging werd natuurlgk
aangenomen.
Hoemta, hoemta, hoemta, tadera-
taderata!
Ja hoor het was al aardig aan de
gang, dat feest. Op de maat van een
gezellige mars, marcheerden vele ko
nijntjes door het maan verlichte bos.
Op 'n mooie open plek in het bos,
werd halt gehouden en een deftig,
dik konijn wees Nelletje een mooie
versierde paddestoel aan, waarop ze
plaats kon nemen. Ze voelde zich 'n
koningin! Hier had Nelletje 'n prach
tig overzicht over het feest. De maan
wierp haar heldere stralen over de
honderden kongntjes en over Nelle
tje en Helpgraag.
Eerst kwamen er tien dikke kong-
nen die al grijs werden, zo oud wa
ren ze, op het toneel. Op trommels
en fluiten speelden ze de mooiste
muziek: „Het konijnenlied" en menig
konijntje pinkte een traantje weg.
zó mooi was het. Zo gairw deze ko
ngnen weg waren dansten er twin-
twintig konijnendanseresjes uit 't bos
de open plek in. In t licht van de
maan dansten ze zo mooi als ze maar
konden. Ieder van hen had een mooie
gekleurde strik om d'r hals en een
gazen rokje aan. Nelletje vond het
fantastisch mooi.
Na afloop klapten alle konijntjes
bed gaan. Hij kon toch niets meer
uitvoeren; nergens had hg meer zin
in. Hg wilde alleen nog maar alles
vergeten en slapen.
De volgende ochtend werd hg vroeg
wakker.
Hij stond op, waste zich en kleed
de zich aan. Toen ging hij met loden
schreden naar beneden. Eten deed
hg bijna niet; de blikken van zgn
ouders ontweek hy zoveel mogelijk.
„Kom jongen", sprak zyn vader.
„Niet zo somber. Wy weten het nu
immers toch al. Wg begrijpen het
volkomen en maken je er geen ver-
wyt van. Wie ziek is kan niet leren"
Jan antwoordde niet Zwggend
met gebogen hoofd en neergeslagen
ogen liep hg de straat op en begaf
zich naar school.
en Nelletje deed natuurlijk héél hard
mee.
Nu kwamen er op de maat van een
vrolgk wgsje een héél stel jonge ko
ngntjes de open plek inbuitelen. Ze
imaakten zulke gekke konijnenspron-
gen, dat het gelach niet van de lucht
was.
De één na de ander vertoonden ze
hun kunstjes en daarna gingen ze
haasje over doen. Het was een leuk
gezicht. Even vlug als ze gekomen
waren verdwenen ze weer en toen
werd er vlieggensvlug 'n lange ta
fel aangedragen. Door vele handen
werd die gedekt en toen begon er 'n
grote smulpartij.
Nelletje dacht dat ze zoiets nog
nooit gezien had. Overal waren lam
pionnetjes opgehangen, die een fees
telijk licht verspreidden. Er werden
heerlijke taarten opgediend, grote
taaipoppen in de vorm van 'n ko
nijn, lekker bramensap, sappige wor
teltjes enz., ja te veel om op te noe
men.
Af en toe kneep Nelletje zichzelf
in d'r arm om te voelen of het alle
maal wel echt waar was. Dan kwam
ze tot de ontdekking, dat ze klaar
wakker was, maar dat het alleen al
lemaal zo heerlijk was.
Maar aan alles komt een eind en
toen de maan na een paar laatste
vriendelijke stralen, helemaal achter
de bomen verdween maakten Nel
letje, dat ze naar huis kwam en de
kongntjes dat ze in hun holletjes
kwamen.
Een half uurtje later lag Nelletje
heerlijk onder de wol te snurken en
droomde van het mooie konynenfeest.
ze vertelde, dat ze jarig was, mocht
het meisje met haar mee naar huis
om een taartje te eten. Zo bezorgde
de bal Anneke een vriendin.
Maar de bal deed nog meer.
Op een keer was Anneke in haar
ééntje aan het spelen op de hei. Ze
gooide haar bal hoog in de lucht,
maar toen zij hem wilde opvangen,
verdween de bal achter een bosje.
Anneke ging hem zoeken en daar
zag ze opeens een hondje, dat dol
van pret met de bal aan het spelen
was. Het buitelde er om en er over
heen. Anneke kwam naderbg; het
hondje sprong keffend tegen haar
op en holde dan weer naar zgn speel
goed. Anneke vond hem een schat en
toen ze een poosje met hem gespeeld
had en weer verder ging, liep het
hondje met haar mee.
Zo kwamen ze samen thuis en
Anneke ging vlug haar moeder op
zoeken.
„Moeder kijk eens wat een enig
diertje. Mag ik hem houden?", vroeg
zy vol verwachting. „Als hy van nie
mand hoort, mag hg hier blijven",
zei moedér, „maar verheug je niet
te vroeg. We zullen hem bg de politie
aangeven als gevonden voorwerp, en
als er niemand om komt is hy van
Jou."
En gelukkig kwam er niemand
opdagen die het hondje kwgt was.
„Als myn bal geen toverbal Is",
zei Anneke, „dan weet ik het niet,
want hg heeft er voor gezorgd, dat
ik een vriendinnetje en een hondje
heb gekregen." En zij aaide de bal
eens over zgn gladde, rode velletje.
T.B.C. speldje voor
Spoorwegpersoneel
17 September 1944 begon de spooiw
wegstaking en daarom Is de 17e Sep
tember voor het spoorwegpersoneel
een byzondere gedenkdag gewor
den.
De inzet „mede te werken aan de
bevrijding v. ons vaderland" werd met
succes bekroond. De staking bracht
veler levens in gevaar en eiste vele
slachtoffers. Na de staking moest
het personeel nieuwe offers brengen
maar nu voor een heel ander doel: de
wederopbouw van de Spoorwegen.
In beide gevallen heeft het Spoor
wegpersoneel zich van zgn beste kant
doen kennen en heeft het van alle
zQden ook officiële lof ge
oogst
De spoorwegtuberculosevereniging
die het personeel en zyn gezinnen
steunt bg tuberculose, welke taak
door de grote uitbreiding der riekte
gedurende de oorlog zo zeer ver
zwaard is, meent deze gedenkdag te
moeten bestemmen voor het hou
den van een collecte ten bate van
haar patiënten en besloot die dag
aan de reizigers en het spoorwegper
soneel een tbc-spcldje te koop aar. te
bieden vóór en op de stations.
Zij is er van overtuigd, dat velen
spontaan zullen tonen, dat zy het
werk van het spoorwegpersoneel
waarderen en daarom de tbc-ü c'e-s
onder hen en hun gezinnen wiH»»n
steunen.
Het adres der vereniging is Made-
singel 38 te Utrecht, gironummer
109035.
De aandacht van de gemeenteleden
wordt er nog eens uitdrukkelijk op
gevestigd dat a.s. Zondag in de Kapel
geen godsdienstoefening plaats viiuiL
De dienst worden op deze Zondag
gehouden in de AULA van hel Gym
nasium in de Berger Hout.
Aanvang 10 uur.
Voorganger: Ds. J. DIKBOOM.
Wel, wel, er zgn heel wat goe
de oplossingen van de raadsels
van de vorige week binnenge
komen! Graag had ik jullie al
lemaal een prys gegeven, maar
dat gaat nu eenmaal niet. Ik
heb alle briefjes door elkaar ge
schud en daarna er twee tus
sen uit getrokken. En de ge
lukkigen bleken te zyn:
JAN VELTHUIS
Steyn straat SS
Alkmaar
cn
RINY TER BUURKKS
Rechte Hondsbosselaan j 48
Heiloo
die een boek toegestuurd krij
gen.
Do oplossing .«in het raadsel
was:
L Snoekbaar#
2. Trompet.
En hier volgt het nieuwe raad
sel:
Verborgen plaat-, nu men.
1 Knap El! Door niemand heb
je je laten afleiden.
2 Weest allen stil, want bur
gemeester Jansen gaat
spreken
3 De byi staat in de hoek
4 Ik ga maar even lópen,
want myn flets is stuk.
5 Iiy is biykhaar niet met de
trein gekomen.
Doen jullie weer allemaal mee?
En natuurlgk kunnen er ook
nieuwe kinderen meedoen. De
oplossingen moeten weer voor
Woensdag gezonden worden
naar:
„De Jeugd Koerier" p.a. De
Vrije Alkmaarder, Ritterstraat,
hoek Oudegracht, Alkmaar.
Onder de jongens en meisjes,
waarvan ik een goede oplos
sing ontvang zal ik twee
mooie boeken verloten.
genodigd. Deze was niet van adel,
maar bezat veel geld, dat zyn vader,
een ryk geworden slager, hem had
nagelaten.
Men zag hem dikwgls bg Sir Ro-
bert in aanzienlijk gezelschap. Hy
werd dan ook geheel als gelgke be
handeld. Een baron uit Norfolk er
gerde zich geweldig aan het gezel
schap van de eenvoudige gezellige
prater en liet dit op een keer over
luid aan zijn gastheer horen. Niet in
het minst uit het veld geslagen
vroeg de slagerszoon aan de baron:
,Zou ik u een mogen vragen waar
door u zich zo gekrenkt voelt in myn
gezelschap
„Bah" antwoordde de baron, „je va
der was slager".
„Ja" was het artwoord, „maar
daarom rie ik nog niet zo'n groot
verschil tussen uw en mijn vader; do
myne slachtte kalveren en de uwo
bracht ze groot!"
Anneke en haar vader en moeder
varen pas verhuisd. Ze woonden nu
in een dorpje waar ze niemand
kenden en daarom voelde Anneke
zich wel wat eenzaam. De school was
nog niet begonnen, want het was va-
cantietijd en zo leerde zij geen an
dere kinderen kennen.
Toen ze drie weken in het dorp
woonden, werd Anneke negen jaar
en die dag kreeg zy van Oma een
mooie glimmend-rode bal. Zy was
er zo biy mee, dat zy meteen de
straat opging om hem te proberen.
Zij liep een eindje en kaatste de bal
op de stenen. Nu dacht je misschien
dat die bal gewoon terugsprong in
Anneke's handen, maar dat deed hg
niet. Met een fliake boog vloog hij
over een heg tn «en vreemde tuin.
„Hè daar, van wie is die bal?",
hoorde Anneke roepen.
„Van mg", riep Anneke terug.
„Kom hom dan maar halen."
In de tuin was een meisje net zo
groot als Anneke.
„Zullen we er samen mee spelen?"
vroeg ze.
Dat vond Anneke goed, en toen
Een snedig antwoord
Sir Robert Walpole, een geestig
Engelsman uit de vorige eeuw, gaf
op zyn buitengoed vaak partyen
waarop oo* zgn buurman werd uit-
