Historische roman over
Bredero
m
De wespentaille komt
weeir m tel
Ze menen het wel
goed, die Denen
INENTENOF NIET?
We zitten te „springen"
serviesgoed
Wat is de oorzaak?
Britse vaklieden
zijn er tegen
Rokken worden langer - en
Buster Keaton
is niet zo grappig meer....
MISLUKTE POGING VAN A. M. DE JONG
HET la geen gemakkelijke taak die een
ichrüvei zicb stelt, wanneer hij een
bekende historische persoonlijkheid
als hoofdpersoon kiest voor een
roman De vaststaande, grotendeels
uiterlijke, feiten en gegevens zijn
uiteraard niet voldoende om
diens i ersoonliikheid naar haar
diepste wezen te peilen en in
haar ontwikkeling te volgen.
Aangezien dit echter voor de ro
man onmishaa. is. ziet de schrijver
zich genoodzaakt het tekort aan te
vullen met behulp van zijn intuïtie en
aanvoelingsvermogen Daarbij dient hi
zich evenwel te blijven onderwerpen
aan wat historisch vaststaat, ook al
past dit minder goed in zijn concep
tie Bovendien is zulk een „aan-
vullend aanvoelen" alleen ver
antwr ord op grond van een uit
gebreide kennis omtrent zeden,
denkwijze po!:tieke ge
steldheid en geestelijke ach
tergrond van het behandel
de tijdperk
De romancier A M de
Jong. die op 18 Oct 1943
het slachtoffer werd van
©en représaille-moord, heeft
zich door al deze moeilijkheden niet laten afschrikken om een poging te
wagen, het leven van de beroemde 17de-eeuwse dichter en blijs-pelschrij
ver Gerbrand Adriaensz Bredero lu romanvorir uit te beelden.
Bredero
Uit het werk van deze jong-gestor-
ven dichter (15851618) rijst voor
ons een tweeledig beeld op: ener
zijds dat van een onstuimige, harts
tochtelijke jongeman die volop in het
roerige Amsterdamse leven van zijn
dagen stond anderzijds dat van
een telkens weer diep tot zichzelf in
kerende godsdienstige natuur, door
drongen van de ijdelheid dezer we
reld. zijn heil zoekend bij God.
Al is ongetwijfeld in Breero's werk
een schat van persoonlijke ervarin
gen verborgen, toch blijft het daar
om gevaarlijk deze daaruit te willen
reconstrueren te meer omdat in
de posthume uitgave van zijn Groot
Licd-boeck geen enkele chronologi
sche volgorde in acht genomen is.
En bovendien weten wij. bij gebrek
aan andere gegevens, niet. in hoe
verre de voorstelling der feiten in de
verzen klopt met de werkelijkheid:
dichten is nu eenmaal nooit een
weergeven van de zuivere realiteit,
maar altijd een transponeren daar
van. hetzij de dichter ze inderdaad
zo zag. hetzij hij ze zo wilde zien of
door anderen doen zien Een bevre
digende biografie van Bredero is dan
ook nog steeds niet geschreven, al
hebben Jan ten Brink, Kalft van
Riinbach. Schepers Knuttel en an
deren allerlei wetenswaardigs over
hem weten bijeen te bi-engen.
Historisch weinig juist
A. M. de Jong kon dus slechts af
gaan op „de weinige gegevens, die
ons bekend zijn. en de vele. die in
zijn dichtwerk voor den gevoeligen
luisteraar en schertv/innigen opmer
ker verspreid liggen", zoals het
prospectus op de stof-omslag van het
boek vermeldt Hoe hachelijk het
laatste is. heb ik hierboven reeds
uiteengezet Maar ook van „de wei
nige gegevens, die ons bekend zijn"
wijkt hij meer dan eens met de
grootste vrijmoedigheid af. Zo b.v,
wanneer hij Breero's jong-gestorven
oudere broer Cornelis vervangt door
Pieter. die eerst acht jaar na Ger-
brands dood geboren werd als bu:-
tenechtelijk kind van de inmiddels
weduwnaar geworden vader: zo ook.
wanneer hij de geboorte van het on
echte kind van Gerbrands zuster
Stijntje nog vóór diens dood doet
plaats hebben, van het meisje een
jongen maakt en daaromheen een ro
mantische en tragische geschiedenis
weeft, die in de roman een vrij be
langrijke plaats inneemt, maar vol
komen op fantasie berust. In andere
Sevallen moeten wij wellicht eerder
enken aan onvoldoende historische
kennis dan aan opzet van De Jong,
b v wanneer hij Barlaeus reeds in
Breero's tijd een belangrijke plaats
in het Amsterdamse literaire leven
toekent, tot in de Eglantier toe: wan
neer hij Maria Tesselschade Rooms-
Katholiek laat zijn. zoals Ten Brink
meende maar sindsdien door Sterck
is weerlegd: of wanneer hij de
twaalf sonnetten van de Schoonheid
nog aan Bredero toeschrijft En zo
*ijn er talloze kleine onnauwkeurig
heden en onwaarschijnlijkheden
meer. waarop ik hier nu niet uit
voerig kan ingaan.
Ondanks dit alles had deze roman
toch nog belangrijk kunnen zijn. Het
fa denkbaar, dat een scheppend au
teur slaagt waar de wetenschap bij
gebrek aan gegevens moet falen: en
zo had De Jong. ondanks historische
onvolkomenheden, ons in een stout-
UtoeuiÉC iets van Rreoro's diep
ste wezen beter kunnen leren ver
staan
Reeks liefdesgeschie
denissen
Daarvan ls echter geen sprake.
Tenslotte ls zijn roman niet veel
meer geworden dan het relaas van
een lange reeks, deels historische,
deels gefantaseerde liefdes en lief
desteleurstellingen van Breero Wel
doet hij een poging om het dualis
me in diens leven te verklaren, on-
feveer op de wijze als ik hierboven
eb aangegeven: zijn voorstelling is
«elfs boeiend en aanvaardbaar Maar
tij blijft te zeer gebonden aan het
platte vlak van de elkaar opvolgen
de erotische belevenissen en mist
daardoor diepgang Nergens wordt
Breero's dichterschap essentieel en
primair bij zijn levensverbaal be
trokken Wel worrfrtr» er ver
zen van hem geciteerd en wordt over
hei ontstaan van zijn dramnftceh
wefKV vrHwel steeds
tpcloonj of als aehterffond *rr>nr de
|le' balen, r.----'A'
t' _ig van P-er
een oppervlakkigheid die wij ook
terugvinden in de uitbeelding van
de 17de eeu;v«p achtergrond, welke
all» reliëf mist.
Hier en daar komen in deze lief
desgeschiedenissen aardige vondsten
voor. Ik denk b.v. aan de wijze waar
op Tesselschade aan de al te schuch
tere Breero haar liefde voor hem
openbaart (al is De Jongs opvatting
van de, verhouding tussen deze bei
den in strijd met de geldende we
tenschappelijke inzichten), en aan
de liefde van Dieuwertje die als een
gouden draad door het gehele boek
loopt, totdat de dichter op zijn sterf
bed erkent: ..Tk he'? altijd van je ge
houden. Dieuwke Van jou al
leenal die jaren langmaat
ik heb 't niet geweten" (al beeft deze
Dieuwertje nooit anders dan in dt
fantasie van De Jong bestaan. Maai
dergelijke vondsten kunnen toch
evenmin als de vaart waarmee het
boek geschreven werd, het geheel
niet redden
Wij moeten dan ook constateren,
dat A. M. de Jong er niet in geslaagd
is. over dit belangrijke gegeven ook
een belangrijke roman te schrijven.
Daarvoor is dit werk in alle opzich
ten te beperkt gebleven.
l) A M. de Jong: De dode vaan-
drig Roman van Breero's leven (2
dln. 4 7 G Strengholt. A'dam,
Maar een organisatie
Hebt U ook de voorstelling,
lezer, dat een expres een trein
is, die verschrikkelijk hard
rijdt? WIJ hadden haar wel,
maar we zijn er achter, dat
die voorstelling verkeerd was,
sinds we met de Scandinavië-
express naar Kopenhagen zijn
gegaan en tot de ontdekking
zijn gekomen, dat deze trein,
zodra hy eenmaal over onze
grens ls. bepaald niet voort
maakt en verbazingwekkend
vaak lang stilstaat We waren
dan ook maar 3H uur te laat
in Kopenhagen en als je toch
al veroordeeld bent om 21 uur
in een snikhete trein te zitten,
gaat zo'n vertraging je niet In
je koude kleren zitten.
Maar laten we vooral niet mop
peren. Al waren we dan te laat.
en al liepen onze maaltijden in de
war. al vonden we dan ook de
combinat e van kabeljauw en spi
nazie. die ons bij de lunch-dina-
toire wérd voorgezet, weinig ge
slaagd. we hadden tenminste de
zitplaatsen, die wij besproken
hadden. Hoe ongelooflijk veel dit
waard was. hebben wij. verwend
als wij hier in Nederland zijn,
pas ontdekt op de terugreis, toen
bleek, dat alle zes de zitplaatsen
in onze coupé dubbel besproken
waren van Kopenhagen af. terwijl
in het holst van de nacht in Fre-
dericia nog twee ongelukkigen in
ons compartiment binnen kwa
men met biljetten, diejien „recht"
gaven om twee van "onze mede
reizigers er uit te zetten. Erkend
dient, dat de Deense conducteur
onder deze verwarring zeer laco
niek bleef en dat hij blijkbaar k
raison van 4 Deense Kronen bij
betaling voor ieder een meer of
minder bevredigend* oplossing
wist te vinden. Wat er gebeurd
zou zijn. als de slachtoffers van de
organisatie toevallig geen Deens
geld meer bij zich hadden gehad,
weten we niet. Wellicht hadden
dan sigaretten uitkomst moeten
brengen, zoals bil die Zweedse
jongeman, die door de Duitse con
ducteur op de heenreis betrapt
werd als hebbende geen biljet van
D-treintoeslag en toen uit zijn
nood aan marken werd geholpen
door een vriendelijke Amerikaan
se soldaat, die aangetrokken door
de ietwat opgewonden discussie
in het nachtelijk uur. met zijn
sigarettenkoker de oplossing van
het valutaprQbleern bracht.
Behoorlijke weerstand tegen een paar
gevaarlijke kinderziekten
Vaak is er nog wat weerstand
tegen de inenting Een gezond kind
ziek te maken, al is het ook nog zo
weinig, een n oeder doet het toch
niet graag. En pokken? Wie hoort
daarvan nu nop in ons land? Nu ja.
pas waren er nog enkele gevallen
in Zuid-Limburg, maar van een
epidemie was toch geen sprake.
Neen. inderdaa_. pokkenepide
mieën behoren in West-Europa tot
het verleden. Maar dit is alleen zo.
omdat de inenting een gebruik is
geworden en bijna allé inwoners
een of meer- dan een keer ingeënt
zijn.
Met de verplichting tot inenting
is bij ons een weinig de hand ge
licht nadat een tijdlang onaangena
me verwikkelingen na inenting ble
ken op te treden. Toen echter was
vastgesteld dat deze zich nooit
vertoonden na inenting op zeer
jonge leeftijd onder het jaar
heeft men de vcrnlichte inenting
weer ingevoerd. Slechts met een
doktersattest of op grond van reli
gieuze overtuiging kan men van
Productie stijgt maar aanmaak van
sier-aardewerk is nog veel te groot
E'NKELE malen reeds heeft op een der Nederlandse markten een k'oop-
man gestaan met losse kopjes en schoteltjes, die h\j voor f 1.50 per
vier stuks vrij mocht verkopen.
De belangstelling van de huismoeders voor dit onmisbaar serviesgoed
was zó enorm, dat zelfs dc politie er aan te pas moest komen om de vrou
wen in een lange rU op te stellen en er voor te waken, dat de koopman niet
met kraam en al omver gelopen werd.
Is er duidelijker voorbeeld van de grote schaarste aan gebruiksaarde-
werk. die op hel ogenblik in Nedeiland bestaat!
Wy spraken onlangs met een
Maastrichtse aardewerkfabrikant,
die ln tegenstelling met onze ver
wachtingen. een betrekkelijk opti
mistisch geluld liet horen.
„Het gaat met de aardewerk
productie ln ons land gelukkig ln
stijgende lijn," zo zei hy. „De pro
ductiecijfers van de laatste maan
den zijn aanzienlijk gestegen. Per
soonlijk ben Ik van mening, dat het
wel mogelijk zou zijn aardewerk
voor de verkoop vrij te geven... met
het behoud van het svsteem van in
koopvergunningen en een zekere
prioriteit voor jonggehuwden."
Maar ais domper op onze aan
vankelijke vreugde op het verne
men van dit hoopgevend nieuws,
voegde hij er onmiddellijk aan toe.
dat de productie van huishoudeliik
aardewerk van sommige fabrieken
nog niet een vijfde bedraagt van die
van vóór de oorlog.
Twee oorzaken noemde hij hier
voor: tekort aan ge schoolde ar
beidskrachten en gebrek aan grond
stoffen. De China-klei moet hoofd
zakelijk... niet uit China gelukkig
maar uit Engeland komen. Maar
we kunnen te weinig importeren!
Ook is er gebrek aan ^rlps. dat de
industrie nodig heeft voor het gie
ten van modellen.
Dan zon de productie belangrijk
kunnen stijgen als de aflevering
van in he* buitenland bestelde
machines wat vlotter ging."
Tot zover de fabrikant.
Geen degelijk huishoudelijk aar
dewerk. maar wel vazen en scha
len. zen. s'eraardewr**k en ceramiek
heta eenzijdig en oppervlakkig ban men in de winkels volop konen.
Een doodgewoontheeserviesje
niet erg mooi. niet erg lelijk Maar
hoevele huisvrouwen zouden het
niet dolgraag in haar theekast heb
ben siaanl
Maar aangezien- er weinig vraag
naar Is. blijven vele winkeliers met
hun voorraden zitten. Het gevolg la
reeds geweest, At fabrieken en fa
briekjes, die in 1945 en '46 vanwege
de hogere xv. ten bijna niets an
ders vervaard) e-den dan deze sler-
dingetjes. nu vanzelf, zli het schoor
voetend, er toe overgaan, serviezen
en losse Itnnjes en schotels te pro
duceren. Maar nog wordt veel gla
zuur en kiel verknoeid met de aan
maak van oeper- en zoutstelleties,
mosterdnoties, jampotten, koekdo
zen e.d. m'r-der nodige dingen,
waarmee de markt op het ogenblik
wordt overstroomd.
Jonggehuwden echter krijgen
maar 35 punten toegewezen voor
de aanschaffing van huishoudelijk
aardewerk Wat hehben ze daaraan
als een 44-deIig eetservies b.v. al
leen al 80 punten vereist!
Zolang vrent» naar gebruik*-
aardewerk groter bliift dan die naar
sieraardewerk zou de productie
hiervan door de fabrieken geheel
stnncpzpt mr - worden. De helft
van de grondstoffen van iedere fa
briek zou geheel moeten dienen
voor de aanmaak van serviesgoed
voor jonggehuwden: de andere helft
voor de productie van vrii huishou
delijk aardewerk.
De Maastrichtse aardewerkfabri
kant. waarmee wH spraken, raadt
d jonggehuwden en huisvrouwen
aan nog wat geduld te hebben
Maar hoe lang wachtten zil reeds!
Hebben zil niet het recht om te
eisen, dat de beschikbare grond
stoffen on de nuttigste wijze wor
den aangewend!
deze verplichting worden vrijge
steld. Daarbij moet wel bedacht
worden dat het nuttig effect van
de inenting voor de gehele bevol
king evenredig is aan het percen
tage der bevolking, dat zicb eraan
heeft onderworpen
En diphtcrie?
Inmiddels is door de inenting
over jaren van grote bevolkings
groepen het recle gevaar voor pok-
ken wel sterk
Medische a».
- ders liggen de
Orier verhoudingen
met diphtherie.
Nog steeds zijn zowel ziekte- als
sterfgevallen aan deze infectieziek
te betrekKelijk hoog. De inenting
geeft een zeer behoorlijke weerstand
tegen deze gevaarlijke kinderziekte.
Men moet zich het mechanisme van
de onvatbaarheid als volgt voorstel
len. Ir. onze gemeenschap komt
welhaast iedereen in zijn jeugd wel
in aanraking met de diphthcriebacil.
Bij een algemeen goede gezondheid
wordt een klein aantal van zulke
ziektekiemen wel door het organis
me vernietigd. Order het mom van
een geringe verkoudheid verloopt
dat zo'n geringe diphtherie-infectie
Daarna heeft zich dan een onvat
baarheid ontwikkeld, die gewoonlijk
voor de rest van het leven duurt.
De pasgeborent heeft ln zijn
bloed, dat geheel uit het moederlijk
bloed bestaat, de antistoffen meege
kregen tegen alle infecties, die de
moeder in haar leven heeft doorge
maakt. Langzamerhand vervangt
het jonge organisme bet geërfde
moederlijk bloed echter door eigen
gefabriceerd bloed. Tegen de leef
tijd var 6 A 8 maanden is dit pro
ces geheel voltooid en op die leef
tijd is de zuigeling dan ook vatbaar
voor alle infectieziekten die hij in
het eerste halfjaar slechts bij hoge
uitzondering oploopt. Voorzichtig
heid mtt de niet-ingeënte baby is
dan ook geboden, tot de Inenting de
onvatbaarheid wcr heeft opgewekt
Bescherming tegen ziekten, die de
moeder niet heeft ontmoet, kan
men dus ook bij de zuigeling niet
verwachten.
Betrouwbare proef
Wat nu dil hthcrie betreft, er be
staat een zeer betrouwbare proef
om aa.i te tonen of iemand nog vat
baar is voor dez* ziekte. Valt die
proef positief uit. dan is het dus
geboden zo'n kind in te enten.
Daarbij wordt eerst een kleine hoe
veelheid ziektekiemen in do huid
PARIJS, September.
-"TERWIJL U aan ree of in de bossen verkoeling zocht tegen
de hitte en gekleed ging in badcostuum of een heel dun
zomerjaponnetje, pareerden vorige weck in Parijs de mannequins
op de nieuwe najaarsshows.
De bezoekers, allen zo luchtig mogelijk gekleed en gezeten voor de open
ramen waar nog iets van een zuchtje van de wind tc voelen was werden
verwend met jus d'oranje en andere verkoelende dranken om maar
enigszins de hitte te
kunnen trotseren. Maar
de mannequins, die
geen enkele blijk van
warmte mogen verto
nen. die er voor moeten
zorgen dat er zich geen
zweetdruppeltje op hun
gezichten vertonen, die
geen glimmende neus
mogen hebben. liepen
af en aan in telkens
weer andere wollen ja
ponnen en mantels of,
nog erger, in bontman
tels en niemand die let
te op deze heldinnen,
die bij 90° Fahrenheit
herfstmode moesten de
monstreren. Die herfst
mode heeft ondertus
sen veel voeten in de
aarde gehad. Lang is er
geconfereerd over de
nieuwe lijn. Vooral is er
grote strijd geweest
over de lengte "an de
rok. maar tenslotte
heeft de langere rok
het gewonnen Alleen
de tailleurs blijven op
normale lengte, de na
middagjapon daarente
gen is langer geworden,
wordt zelfs al op een lengte van
30 cm. van de grond ontworpen. De
avondjapon komt tot ongeveer 20
cm. van de grond of geheel lang.
Over het algemeen zijn de rokken
van onder zeer wijd.
Helaas houdt de mode geen reke
ning met de figuur van de vrouw,
en zal de vrouw haar lijn naar de
mode moeten proberen te wijzigen.
Zo hebben we kunnen constateren
dat de wespentaille weer de over
hand gekregen heeft, om dit te ac
centueren worden de heupen ver
breed met grote uitstaande zakken.
De hoofdlijn is dus: ronde schou
ders. smalle taille, verbrede heupen,
lange wijde rokken.
DE stoffen van de eerste kwali
teit wol en zijde, zijn weer te
ruggekeerd.
Als kleur wrodt veel zwart
verwerkt, veel soorten grijs satijn
tot prachtig parelgrijs. Groen van
licht- tot bronsgroen en een zeker
„vert d'étang" en een „jaune Nij".
die aan de groene kleur van een vij
ver doen denken en aan de gele
kleur van de Nijl. En als speciale
herfsttdeur: bruin. Verder nog rood
en voor de avond vele soorten rose.
Bij het bont kregen wij de prachtige
vertegenwoordigers te zien. Wat een
weelde: zibeline. hermelijn, vos. En
als nouveauté: wolf.
gebracht. Het lichaam begint dan
onmiddellijk tegenstoffen te fabri
ceren. Daarna brengt men een iets
grotere hoeveelheid diphtheriebacil-
len binnen, waarop een wat sterke
re reactie van het lichaam volgt.
De daarvoor verkregen onvatbaar
heid blijft enkele jaren bestaan om
na V/i a 2 jaar langzamerhand af
te nemen. Herhaling om de 2 jaar
van de Schich-test (zo heet de
proef, waardoor de vatbaarheid
wordt aangetoond) is dan ook
noodzakelijk bij schoolgaande kin
deren, vooral in tijden van vermeer
derd optreden der ziekte, zoals we
die nu sinds de oorlog beleven.
Een voorbehoedende inenting
tegen roodvonk bestaat nog niet.
Wel kan daarbij, evenals trouwens
bij diphtherie, serum van herstellen
de zieken met succes worden toege
past. zodra de ziekte geconstateerd
is.
Helaas bestaat er nog niet voor
alle kinderinfectieziektes een deug
delijk middel. Tegen de zo gevrees
de kinderverlamming bijvoorbeeld
is van epidemiologisch standpunt
gezien nog geen therapie hekend.
S. JOLES, arts.
KN hier dan de voornaamste mo
dellen:
Maggy Rouff: De tailleurs en
mantels, alle volgens die nieuwe
lijn en met sterk afstekende kleu
ren afgewerkt. Een hele serie diner
en avondjaponnen in satin duchesse
(een nieuwe satijn). Wij zagen een
zwarte japon met een klein kraagje
en afgewerkt met wit. Een andere,
ook zwart met een lage décolleté en
rechts een grote strik. „Cocktail"
een blouse van rose satijn op een
zwart satijnen rok.
Christian Dior: Tailleurs, waar
van de jasjes kort zijn op lange
rechte rokken. We noemen er twee
„Afglian", van zwarte wollen stof
met driekwart mouwen cn brede
manchetten, manchetten en revers
van panter; „Automne" van rose
wollen stof met petit gris. de rok
van voren geheel met knoopsluiting
Jeanne Lanvin: Vele sport-taü-
leurs en wollen of bontmantels We
zagen een jas van panter, gedragen
op een groen mantelpakje Een
plooi in de rok maakt de rechte,
lange rok makkelijker draaebaar.
Een rode mantel met zes knopen
in een V een kleine kraag en zak
ken, afgezet met zwart astrakan.
Capes voor elk uur van de dag en
voor 's avonds. Prachtige (jpmbina-
ties van kleuren cn buitengewoon
borduurwerk.
Dit is alles misschien zo belang
rijk niet voor de huisvrouw, die in
Nederland met haar puntenkaarten
haar gezin moet kleden. Maar Parijs
geeft weer de toon aan. ook in Ne
derland.
De Britse kleermakers hebben
zich tcgpn de nieuwe mode van
lange rokken verklaard, die door
de Parijse en Amerikaanse mode
ontwerpers gedecreteerd is. De
heer T. F\ Hevvitt. secretaris var
de nationale kleermakershond.
maakte bekend, dat de leden van
diA bond niet tot het maken van
langere rokken zullen overgaan
omdat zij van oordeel zijn. dal do
huidige lengte ideaal is en uitste
kend pa9' bij de vrouwelijke lij
nen. Bovendien was er nog er»n
praetisehe reden, zei hij Langer
rokken kosten meer materiaal, ei.
dit zou in strijd zijn met de natio
nale belangen Hij zei dat het on
juist was van een nieuwe mode te
spreken. wjj gaan eenvoudig te
rug naar de stijl van 1900.
PARIJS, September 1947
TERWIJL de dagen kor
ten, worden de rokken
langer. Beide feiten behoren
ofschoon onafhankeliik ;'.n
elkaar, tot de orde van de
natuurverschijnselen. Uw oordeel
wordt niet gevraagd Ook ln een
democratie ontsnapt een aantal ge
beurtenissen aan de controle van de
kiezer.
Door de droogte eten wij minder
brood Omdat wij meer graan moe
ten importeren, bezuinigen wij op
de benzine De bakkers in Parijs
zullen twee dagen per week sluiten,
de slagers zullen slechts twee da
gen per week open zijn. gebak mag
niet meer worden gemaakt, auto's
boven de 15 paardenkrachten mogen
niet meer rijden, maar textiel is
„vrij" en de wijn is nu ook „vrij"
Dat zijn onherroepelijke besluiten,
die over ons komen, even onafwend
baar als het vallen van de bladeren,
of van onze haren, of wellicht, van
de reeds zo diep gezonken franc
De rokken worden weer langer. U
protesteert? Protesteert gerust. Gij
vindt een bondgenoot in het mach
tige Amerika Het machtige Ameri
ka wil ook niets weten van langer
wordende rokken Men wil er vrou
wenbenen zien Maar geen atoombom
mag hier baten Er is gedecreteerd,
hier in Parijs, dat de rokken langer
worden Hoger beroep bestaat niet
De rokken wórden langer.
MAAR zy worden niet té lang.
denk niet. dat zij langer wor
den. des ochtends, dan 33 cm. van
de grond, of des middags don 30
c.m 's Ochtends worden zij 38 33
cm 's middags 35 30 cm Zij wor
den geen millimeter langer, deze win-
PARIJSE BRIEF I
over
de dingen van de dag
ter. Nóg langere rokken, zeggen de
beste Parijse couturières. zijn zwaar
en on gracieus. Jonge vrouwen en
de beste Parijse couturières kleden
uitsluitend jonge vrouwen
moeten er niet gaan uitzien als oude
boerinnen, die met haar zware ja
ponnen het stof van de boerderijen
aanvegen Langer dus, maar vooral
niet tè lang.
Ook de niet direct op straat zicht
bare mode wordt vrouwelijker, fluis
teren de vrouwen Ronde voimen
(geen rechte schouders meeri. een
prominente boezem, een ingeregen
taille, ronde heupen, zijn absoluut
de rigueur. Vandaar corseries
met baleinen en soutien-gorge op
ijzeren karkasjes en andere char
mant vermomde martelwerktuigjes,
die toch ook onze groot-moeders on
verschrokken hebben geaccepteerd
en die hen zelfs niet hebben belet
om te glimlachen tegen onze groot
vaders.
Geen mode meer?
HET is trouwens de vraag of de
glimlach nog mode ls tegen
woordig, of misschien weer mode
wordt, het komend seizoenIn
een Parijs circus treedt op het ogen
blik op de Amerikaanse komiek
Buster Keaton. welbekend uit de da
gen van de zwijgende film. De Parij-
zenaars vragen zich af, waarom zij
dit, nooit glimlachend*, houten ge- succes.
zicht niet meer zo grappig vinden nis
vroeger.
Een hunner heeft het antwoord ge
vonden. Vroeger was het grappig als
iemand nooit glimlachte. Maar tegen
woordig nu niemand meer glim
lacht. valt dat niet meer zo op. WIJ
leven nu in de „époque-Buster Kea
ton", w(j lopen allemaal met houten
gezichten rond en nu is Buster Kea
ton niet grappig meer.
Zullen wU ooit weer lachen om
Buster Keaton? Wie weet, als de da
gen weer langer worden en. mis-
schie, de rokken weer korter, vol
trekt zich ook dèt natuurverschijn
sel....
Wereldkampioen kringen blazen.
Een zekere Bert Pickel uit Cin-
cinnatl beroemt er zich op wereld
kampioen kringenblazer te zyn en
hy treedt met zijn nummer thans
op in variété's en nachtclubs. Ora
te beginnen ziet hy kans om tege-
lykertyd uit zHn rechter- en linker
mondhoek rookkringetjes te blazen,
die precies even groot ctfn.
Dan blaast hfl een kring, die niet
opstijgt, maar langzaam zakt en
tenslotte ,,op de vloer gaat zitten".
Eindelijk blaast hy een grote kring
en een kleine, waarby deze laatste
door de grote heeneaat zonder, dat
oen van de iwe* ook maar Iets van
vorm verandert. In tochtige zalen
hooft het nummer natuurlijk geen