f Vreugd' voor de Jeugd J
„Tokke-tok"
Ook wij zijn
schuldig!
NUUWS uit
fyimrnjy, Bao-UMV als voetballer
de skeerwinkel
je had me beloofd, dat alle kooien en Dat zal ik hem inpeperenHij
hokken hermetisch gesloten zouden sprong overeind en met z'n tweeën lie-
zijn". „Wat nou" riep Barend Bof, die pen ze naar het voordek. Van verre
verschrikt ontwaakte. „Wat zal me nou hoorden zij Jan Trapman geestdriftig
gebeuren? Een aap, die los rondloopt, schreeuwen: „Goal".
De witte Tokke-tok was een verstan
dige kip. 's Morgens .als het maar
even begon te dagen, sprong zij van
de stok, klapte eens lustig met haar
vleugels en stapte op ac haan toe, om
deze te gaan wekken
Want, weet je, de haan moest met
Tijn kukeleku-gcroep het teken geven
dat de kippen wakker waren en heel
graag wat ochtend voer zouden lusten.
Deze morgen ging dat wekken niet
van een leien dakje. Tokke-tok had
al drie maal met haar linkerpoot een
tik gegeven op de rooic kam van de
haan. zonder dat deze wakker wilde
worden. De andere kippen begonnen
door het lawaai dat Tokke-tok maak
te, reeds te ontwaken, maar de haan
scheen vast te slapen cu van dit alles
niets te bemerken. „Dat wordt van
daag een la ter tje" .mopperde Tokke-
tok „en misschien nog een standje op
de koop toe van de vrouw".
Met de vrouw bedoelde Tokke-tok
de boerin. Want als de boerin de haan
hoorde kraaien, stapte zij uit haar
bed. zette thee en ging dan de boer
roepen, die altijd heel vroeg moest
beginnen met zijn werkzaamheden.
En voor zij ging eten, kwam de boe
rin de kippen voeren. Je zult dus be
grijpen, dat Tokke-tok niet alleen be
vreesd was haar ontbijt wat laat te
zullen krijgen, maar dat zU bovenal
bang was, dat de baas te laat zijn
werk zou beginnen.
Als de haan nu maar wakker wilde
worden, dan zou alles nog wel in or
de komen. Maar de haan zal lekker
met z'n kop in de veren te slapen en
dacht niet aan dc op hun voer wach
tende kippetjes, nog minder aan de
slapende boer en boerin.
To;Le-tok verzon van alles om de
haan wakker te maken; ze nam een
strootje in haar snavel, kietelde daar
de haan mee onder zijn snuit, pikte
wel twintig keer vlug achter elkaar
tegen het nachthok, sc' raapte eens
luidruchtig op de schelpjes, maar niets
niets mocht baten.
Ten einde raad, riep ze alïfe kippen
bij elkaar en vroeg hun wat te zullen
doen. Maar de kippen, die geen grote
redenaars waren en alleen slechts eie
ren konden leggen, keken mekaar es
aan en zeiden enkel: tok-tok.
Nou. daar schoot Tokke-tok niet
veel mee op. Zulke domme kippen heb
je niets aan, dacht ze. Ze eten als
het wordt klaar gezet en ze gaan sla
pen als hut donker wordt. Geen ogen
blik dmken zij er over na. hoe dat
T r0,proOM»r„mo
WOENSDAG 8 OCTt '.ER 1947
Hilversum I 381 m. Nieuws: 7,
8. 13. 18. 19 en 23 uur.
8 18 Lichte Morgcnklankon, 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.00 Kamermuziek, 10.00
Morgenwijding. 10.20 Onze keuken.
11.00 Populair non-stop, 13.20 The
Ramblers, 14.15 Jcugdconcert, 15.00
Jelle van Sipje-Froukjes, Hoorspel.
15.30 De roodborstjes, 16.45 Het stond
In de krant. Een bonte reeks artikelen.
17.15 Scandinavische volksmuziek.
18.20 Musette-orkcst. 19.30 Cursus: Ons
leven en ons geloof. 19.45 Lezen In de
Bijbel. 20.15 Ooera-programma. 21.15
De dagen van j leven. Hoorspel. 22.45
In de tu'n Her ww^ie. Goede gedichten
op goede manier voorgedragen. 23.15
Licht avondconcert.
Hilversum Tl 415 m. Nieuws:
7. 8. 13 19. ?9 en 22.S8 uur.
7.30 Bach-orr ïramma. 8.15 Voor het
werk eerst een lied. 8.30 Ochtendpot
pourri. 9 35 K'afssiek morgenconcert.
10 30 Morgendienst 11.00 Fluit-recital.
1233 Dienst van de ..Alle-dag-kerk"
13.15 Sangh en spel. 15.00 Kamerorkest
16.00 Populaire gramofoonplaten. 16.15
Zingende jeugd, 16.45 Voor onze jon
gens en meisjes. 17.30 Pianospel. 18.00
Het Nederlandse kamerkoor. 19.15 Het
nieuws uit Indië. 20 15 Het radio-Phil-
harmonisch orkest. 21.15 Het verbond
bij de berg. Voordracht. 22.15 Gramo-
foonmuziek. 22.45 Avondoverdenking.
23.30 Avond-potpourri.
eten hier moet komen. Als wü niet
zorgen, dat de boerin wakker wordt,
krijgen we voorlopig niets.
Daar schoot haar iets te binnen, als
ze allemaal eens tegelijk zouden gaan
tokkelen? Weer verzamelde zij de kip
pen om zich heen en vertelde hun
haar plan. Afgesproken werd. dat de
kippen zouden beginnen te tokkelen
zodra Tokke-tok boven op de stok
haar rechterpoot omhoog zou houden.
Met één sprong zat nu Tokke-tok
boven op de stok, hief als een muziek
directeur haar rechterpoot plechtig om
hoog en meteen begonnen de kippen
te kakelen dat het een lust was. Van
schrik tuimelde de haan van de stok.
wreef eens in zijn ogen. schudde zijn
deftige kop en riep toen luidkeels:
„Kukeleku!"
De boerin, klaat wakker door het
ongewone lawaai, klauterde vlug de
bedstede uit, kleedde zich vlug aan
en riep haar man. Want zij had op
de klok al gezien, dat het hoog tijd
was ora aan het werk te gaan.
Wat was Tokke-tok blij, toen zij de
vrouw in de gang hoorde stommelen.
En even later toen de boerin het deur
tje van de ren opende en met kwis
tige hand voer uitstrooide, keek Tok
ke-tok nog voor zij de rnaiskorreltjes
oppikte haar even aan of ze wilde
zeggen: „Heb ik dat niet prachtig ge
daan?"
En zo was liet De verstandige Tok
ke-tok had gezorgd, dat het leven op
dc boerderij z'n gewone gang kon
gaan. Want als zij niet was opgetre
den als de leidster van het kippenkoor,
hadden de boer en boerin en vermoe
delijk dc haan ook wel, nog geslapen.
Hallo, jongens
en meisjes!
Zoals jullie Zaterdag is be
loofd. vinden jullie hier
vandaag jullie eigen hoekje
weer. Er zijn weer verhaal-
tjes en er zijn weer puzzles!
Dus jullie kunnen meteen
weer aan het werk! Doe je
best om een van de mooie
prijzen, die ik klaar heb
diggen, te winnen! Jullie
hebben wel meer dan eens
eens aardig opstel gemaakt
en dus zal het niet zo moei
lijk zijn om een aardig ver
haaltje te schrijven. Doordat
ik het de lantste weken ge
weldig druk heb gehad, kan
ik nu nog geen briefjes be
antwoorden en kan ik ook
nog niet de prijswinnaars
van de vorige puzzles be
kend maken. Een dezer da
gen zal ik echter m'n scha
de inhalen en jullie zullen
dan zien .wat een fijn jeugd-
hoekje jullie krijgen! Een
jeugdhoekje. dat jullie dat
gene geeft, wat er boven
staat: VREUGD VOOR DE
JEUGD!
V
Maantje....
Maantje aan de hel'dre hemel.
Rondom in dat stergewemel.
Zeg. wat sta je daar weer fier.
Je twee volle bolle wangen,
Houden sterretjes gevangen.
Doen ze pinklen van plezier.
O, wat vind ik het toch prachtig.
Alles lijkt zo sprookjesachtig
In de mooie lichte maan.
'k Lig in bed en door de ruiten
Kijk ik steeds maar weer naar buiten
En kan haast niet slapen gaan.
Daar komt juist een manestraaltje.
Ze vertelt me een verhaaltje.
Fluistert zacht iets aan m'n oor.
Over 't witte schapenwolkje.
Over 't vrije vogel volkje.
MaantjeWelterusten, hoor.'
Prijsvraag
„Wie schrijft een aardig
verhaaltje
Velen van jullie zuilen op school
wel eens een opstel hebben gemaakt.
Meestal zal dit dan een opstel geweest
zijn over een onderwerp, waarvan de
onderwijzer of onderwijzeres iets had
verteld.
In het opstel of verhaaltje, dat voor
deze prijsvraag geschreven wordt,
mag ieder willekeurig onderwerp wor
den behandeld (bijv. iets over de va-
cantie, een verhaaltje uit de dieren
wereld, Alkmaars Ontzet enz.
Alle jongens en meisjes van 8 tot
14 jaar mogen aan deze prijsvraag
deelnemen. Het ingezondene moet
echter door jullie zelf bedacht en dus
geheel eigen werk zijn; hulp van va
der of moeder is niet toegestaan.
Voor de twee best geschreven ver
haaltjes worden twee mooie boeken
uitgeloofd. De bekroonde verhalen
krijgen een plaatsje in „Ons eigen
hoekje".
Inzendingen, met vermelding van
naam. adres en leeftijd, moeten uiter
lijk 9 October in het bezit zijn van
Oom Rob.
24». Daart ikte hij meneer Barend Bof
op zijn schouders. „Eén van je apen
is losgebroken, meester", zei-die. „Hij
is aan het voetballen op het voordek.
Dat is niet volgens afspraak, want
Ons dagelijks overricht
waarbij uit de aard der zaak de or
der „staakt het vuren" werd veron
achtzaamd.
ïr ia weinig aanleiding om te ver
onderstellen, dat de consuls opzette
lijk een verkeerd beeld zouden geven.
En dus: de Nederlanders zijn het
bevel niet nagekomen.
Wat ons, thuis, werd meegedeeld,
schijnen eigenlijk maar leugenpraatjes
te zijn geweest, bedoeld om ons in
slaap te sussen en om de koloniale
oorlog, die door een klein aantal land
genoten, waarschijnlijk alleen uit ma
teriële overwegingen, noodzakelijk
v.'erd geoordeeld, min of meer „popu
lair" te maken.
We vragen ons af: zullen degenen,
die aansprakelijk zijn voor deze valse
berichtgeving, nu eindelijk eens wor
den ontmaskerd en aan de kaak
gesteld? Indien er no'g een oplos-
slrg met Indonesië mogelijk ia we
zijn in dit opzicht allerminst vol ver
houwen dfin verwachten we van
een soortgelijke maatregel meer dan
een fabeltje, dat mr. van Kleffens de
veiligheidsraad nog eens voorzette en
dat er op neerkwam, dat de republi
keinse regering geen verantwoorde
lijke, vredelievende regering is, die
voor de vrijheid strijdt, maar een kléi
ne groep despotische mannen, die zich
met behulp der Jappen heeft opge
drongen en die zich onderscheidt door
bruutheid jegens h^t Indonesische volk
door kwade trouw en gemakkelijke
beloften.
Wijzelf zijn allerminst zonder zon
den en het past ons daarom niet met
stenen te werpen als die, welke mr.
van Kleffens namens ons hanteerde.
E.
Wai konne weer lache. Ut revelusie-
spook van de bavrebier zou wel zo
erg niet meer weze. De barrebicr zoi:
„Ik ben d'r gustereivend uitloupen.
Want wat is dat een bordje met hak-
kels. As je je vingers deer in steke.
den brand je ze. Want an elk geval zit
weer een are kant. En ut maakt niet
uit wie je hore, maar ze hewwe al
legaar geloik en ze worre allegaar zo
beroerd behandeld, as je ut nag nooit
meemaakt hewwe.
Afoin, ik ben d'r uitgaan en toe ik
terug kwam, was ut al laat en ut
huis was leeg. Allien m'n vrouw zat
in de kamer. En ut houfd hong leig.
Dat beurt niet veul, maar ze wou
eerluk bekenne, dat ze d'r woinig licht
in zag. En moete ze nag beginne."
Wai maar weer lache. want ja
as een aar in de zwerigoid zit. hei je
in de regel nag leedvermaak. Maar op
ut lest zoi Klaas: „Er is maar ien mid
del om uit die misere te komme. En
dat is bouwe. Werke, zo hard as we
maar kenne. En deer ontbreekt ut nag
maar wat als te veul an. Want as je
zo om je heen koike. den wordt er
nag niet veul an bouwen dein. Deur
de partekuliere niet en deur de ge
meente ok niet De goeie niet te nel
sproken. En met de teugenwoordige
regelinge, ken je bouwe oor. En goed
ok. Maar ut is of die gemeentebesture
ok niks aars te doen hewwe as in d'r
neus te peuteren of te beslissen over
loonsverhouginge en vacantietoeslage"
„Dér zei in een houp gemeente nag
gien gebrek an huize weze ok," mien-
de Kees. „As je nou langs de Weel
raije, ik heb ut van de week zelf nag
zien. deer benne ze nag bezig om te
sloupen. Je zouwe dus zo zegge, dat er
in Ouwe Nierup wel niet vordert hoe
ve worre zei." „Zo'n provincie slouft
um ok uit", smaalde Klaas. „Dat ding
staat er al ik weet niet hoe lang, en
nou staat ut ien, twei, drie ut ver
keer in de weg. Nou dat er huize te
kort benne!
„Ja,"' zoi de barrebier wild, „de ien
mag z'n huis sloupe en een aar zoine
wordt vordert. Nou, ut is me een we
reldje!".
Figaro.
Spoedig weer maximumprijzen
voor groenie
Van officiële zijde vernemen wfl.
dat de prijzen van groenten binnen
kort weer opnieuw zullen worden vast
gesteld .De grote aanvoer van groen
te, die overeen kwam met de vraag,
was oorzaak dat ook op de vrije markt
in de afgelopen maanden dc groente-
prijzen in het algemeen redelijk wa
ren. Naar gelang evenwel de zomer
groenten schaarser werden, vlogen de
prijzen weer met sprongen omhoog.
Sommige groenteprjjzen waren zelfs
na één dag verdubbeld. Om thans te
voorkomen, dat ook de wintergroen
ten op een prijsniveau komen te staan
dat te hoog ligt i.v.m. de loonpolitiek
kunnen we binnenkort weer vastge
stelde maximum-prijzen tegemoet zien
Telefoontjes
In de afgelopen week werden op
gebeld door de heer Reynders. direc
teur van de N.V. Noorhollandse Pers
1945 i.o. Hij was niet geheel tevreden
wat niemand zal verwonderen. Er is
de laatste dagen veel gebeurd, wat in
staat moet worden geacht ergenis bij
hem te wekken. Zo bijvoorbeeld het
feit, dat zijn hele voormalige perso
neel het gladweg vertikte naar de
Voordam te gaan. Gelijk eenmaal Na
poleon aan de brug bij Rivoli moefc
hij hebben gezegd: Wie mij lief heeft
die volge mij! Maar toen hij omkeek,
liep hij alleen. Dat was niet
prettig.
-Wat hij ons verweet, was, dat we
hem ergens adj. directeur van de fu-
^sie-krant hadden genoemd. Hij was dat
niet en hij zou het nooit zijn.
Eerlijk gezegd, het viel ons nog al
mee. Wanneer onder de vele tamelijk
krasse dingen, die de laatste tijd in on
zp krant hebben gestaan, dit de enige
onjuistheid is, dan geloven we ons be
hoorlijk goed te hebben gehouden.
Intussen hebben we gemerkt, dat de
heer Reynders prijs stelt op een recti
ficatie. Hoewel we niet geloven, u.u
er velen zijn. die zich daarvoor in
hoge mate zullen interesseren delen
we onze lezers dus mede. dat hij geen
adj. directeur is van de Verenigde
Noordhollandse Bladen. Wat hij wél
is, komt hij ons misschien in een vol
gend telefoontje eens vertellen.
Van nog een telefoontje moeten we
onze lezers melding maken en we doen
dat met veel genoegen. We schreven
onlangs, dat de heer Reynders alleen
door zijn secretaresje naar de Voordam
was gevolgd, 's Avonds belde ze ons
op met de boodschap, dat ze er inder
daad 's morgens was geweest, maar
dat het haar zo slecht was bevallen,
dat ze 's middags was weggebleven en
dat ze niet van plan was er ooit weer
naar toe te gaan. Bravo!
Het 12.000 ton metende Chinese
stoomschip „Peto" is op weg van Kan
ton naar Jainan ter hoogte van Hong
kong in de lucht gevlogen. Het schip
vervoerde nationalistische soldaten,
wapenen en munitie. Er zijn 33 doden
en 34 zwaar gewonden.
a Op de enveloppe vermelden: Aan
Oom Rob, Postbus 3, Schagen.
En nu maar aan het werk! Veel
succes hoor!
Wist je dat?
„Op z'n elf-en-deriigsl"
Velen van jullie zullen bovenstaan
de uitdrukking wel eens meer gehoord
hebben. Meestal wordt zij gebruikt in
de zin van: op uiterste langzame,
plechtige wijze iets uitvoeren. Men
heeft wel eens beweerd, dat dit ge
zegde is ontleend aan de Elfsteden
tocht.
Op deze tocht, die mén in strenge
winters wanneer het ijs goed berijd
baar is in Friesland pleegt te houden
verleden jaar is er immers zo'n
wedstrijd geweest komen de deel
nemers langs elf steden en ongeveer
dertig dorpen.
Ook wordt wel eens gedacht, dat
deze uitdrukking is ontleend aan de
eigenaardige, langzame wijze waarop
regeringszaken door de elf steden en
dertig grietenijen van Friesland vroe
ger werden afgedaan. Een grietenij
was eertijds in Friesland een vereni
ging van dorpen, waarvan als hoofd
de grietman stond.
Geleerde mannen echter, die speciaal
studie hebben gemaakt van Neder
landse spreekwoorden en gezegden,
geloven dat men eerder moet denken
aan de oudste betekenis en deze is
niet alleen langzaam, maar bovenal
netjes, naar behoren. Vroeger werd
by het weven namelijk een kam ge
bruikt. dte men elf-en-dertig noemde,
waardoor 4100 draden of 41 gangen
geschoven kunnen worden Zulk een
kam is een der fijnste die men kent
en het linnen, dat daarop geweven
wordt is van het fijnste en breedste
dat er bestaat Daaraan kan op zijn
elf-en-dertigst de betekenis ontlenen
van op fijne, uitmuntende wijze en
vervolgens langzaaam, daar zulk een
werk veel tijd vereist.
Zoals jullie dus ziet. heeft op zijn
elf-en-dertigst waarschijnlijk niets te
maken met de bekende elfstedentocht.
lÊmËMmÊÊÊÊKnÊKÊÊmMÊmÊtWm
Wie draagt bij
Contante bijdragen ten ba
te van onze actie kunnen
worden gestort ten kantore
van de heer K. Kirpensteyn.
Accountant, Langcstraat 53.
Alkmaar, die zich tevens be
reid heeft verklaard voor
lopig alweer kosteloos
kosteloos de financiële
controle te voeren. De heer
Kirpensteyn was van 1943
1945 medewerker aan het
Rose bulletin, dat later, nog
gedurende de oorlog, de
naam kreeg van „De Vrije
Alkmaarder".
IÜIIIIiHHIWilMilllflfl'fr4iPu*wi"v*::iia'u*'i^il"'r'"l»t:'Lli"'i;''<*lü<
Met de regelmrat van een uur
werk komen de verlieslijsten uit In
donesië binnen. Er gaat geen week
voorbij of er worden gezinnen in
rouw gedompeld; onze jonge mannen,
wier werkkracht het eigen land zo
broodnodig heeft, worden opgeofferd
aan een zaak, waarin we zeer vermoe
delijk het recht niet eens aan onze
zijde hebben.
Er is veel te doen geweest over de
vraag, wie nu eigenlijk schuldig is
aan het niét nakomen van de order
„staakt het vuren". „De Indonesiër",
zo wordt tot in den treure in de be-
richtep uit de Oost beweerd. Zo dik
wijls hebben we het reeds gehoord,
dat we geneigd zijn het te gaan ge
loven.
Nu echter is aan de Veiligheidsraad
het rapport voorgelegd van de bui
tenlandse consuls. Daarin wordt mede
gedeeld, dat de Nederlanders gèdu-
rende de „politionele actie" wigvor
mig in het binnenland van Java door
drongen. Toen in het gebied tussen de
ze wiggen de tactiek der verschroeide
aarde door de Indonesiërs meer en
meer werd toegepast, waarbij ook het
plunderen in het bijzonder van Chi
nezen, grotere afmetingen aannam, be
sloten de Nederlanders dit gebied te
zuiveren. Dit voerde tot gevechten,
Toe we vleden week de skeerwin
kel inkwamme, hadde we al in de ga-
te, dat er wat was, dat de barrebier
dwars zat. Smoite met de boel. En die
zeipkwast zo verlegen vuil op je ge
zicht zette, dat ut er zeer van deid,
nei ut had er niks van.
Dat Kees, die an de beurt was en
ok zo'n harde veeg kreeg, zoi, ok
noidig: „Een beetje minder is ok goed.
Je benne zo erg hardhands."
De barrebier bekeek um welwillend
an, skudde toe met z'n kop en zoi:
„Weer maak je je oigen drok om Kees
Zo'n kloin beetje poin is toch niks.
Je zelle wel waf aars meemake bin
nenkort Nei man, de revelusfe staat
voor de deur."
We verskole d'r allemaal van, want
deer moete we niks van hefcrwe. Nei,
we benne verlegen vooruitstrevend,
maar ze moeten ons niet met revelusie
an ut loif komme.
Dat wai vrage an de barrebier wat
d'r oigenlijk an ut handje was. En
deer krege we ut verhaal.
Z'n vrouw was benoemd in zo'n
commissie die weunruimte vordere
ken. of d'r in ieder geval over advi-
sere most. Hai had nag zoid teugen
A'r: Doen ut nou niet, want je hale je
alle mogeluke beroedigoid op je loif
en je doene ut toch nooit een mens
nei ut zin. Maar z'n vrouw is d'r ok
zelf. dat die had d'r oigen nergens
wat van an trokken en die was in die
commissie kropen. En de barrebier
vervolgde z'n verhaal.
„Zo gauw as de mense d'r wat van
wiste, wazze de reipje gaar. Den zat
de ien tussen de deur en den de aar.
De ien wou een huis hewwe en de
aar was bang, dat-ie uit z'n huis most
en een derde zag er as de dood teu
gen op, dat-ie volk bai ura over de
vloer kroige zou en as ut den toch
niet aars kon. astblief den die niet.
„U hebt zeker nog nooit in een da
mesclub gedineerd, mijnheer Chittcr-
wiek?" Lady Mllborne lachte, nadat
z|j het wijnvraagstuk met succes had
opgelost
„Eh.... neen', bekende mijnheer
Ghitterwick. Zijn gelaatsuitdrukking
flChecn te kennen te geven, dat hij
het ook nooit weer hoopte te doen.
„Zc eten do mannen bier anders
heus niet op" trachtte lady Milborne
hem gerust te stellen, „wilt u nog
een cocktail?"
„Neen. dank u" antwoordde mijn
heer Chittcrwick. „bet is heel vriende-
HJ'sj maar liever n***"
i >dU Milborne wenkte de kellner.
0Breng Bog twee side-cars, als 't u
belieft". Zij schonk mijnheer Chitter-
wick haar bekoorlijkste glimlach. „Ik
liad nog trek en ik houd er niet van
alleen te drinken. U is toch niet boos"?
Indien een combinatie van cocktails
en haar eigen lach mijnheer Chitter-
wick niet op zijn gemak konden stel
len. was lady Milborne van plan hem
als onverbeterlijk te beschouwen. Maar
mijnheer Chitlerwick was niet onver
beterlijk en maakte haar een voor zijn
doen zeer charmant compliment
,En nu" zei lady Milborne na de
derde cocktail, „wil ik alles horen. Ai-
les!"
„Ja" zei mijnheer Chitterwiék vaag.
„Ja, natuurlijk. EhMouse is weer
opgeknapt vertelde u toch?"
„Ja hij is weer bijna de oude. Ju-
dy's dood was wel een verschrikkelij
ke schok voor hem. maar hij besefte
nu dat het zo veel beter is, dan
eh, wel arrestatie en veroordeling. Ik
veronderstel ten minste, dat zij veroor
deeld zou zijn geworden*.
„Met Benson's getuigenis? Ongetwij
feld!"
„En wat zal er nu met hem gebeu
ren?"
„Hij krijgt beslist een zware straf.
Door zijn zwijgen .nadat de feiten hem
bekend geworden waren, maakte hij
zih medepjichtig".
Lady Milborne zuchtte. ..Ik kan het
nog maar steeds niet geloven, mijnheer
Chittcrwick".
„Het is ook bijna "ongelooflijk" gaf
deze toe.
„Ik geloof overigens, dat u niet ge
heel onschuldig bent aa het feit. dat
Jucfr vergif innam en die bekentenis
naliet".
Het was mijnheer Chittcrwick aan te
zien, dat hij zich weinig op zijn ge
mak voelde. .JVerkelijk, lady Milbor
ne
„Indien het vertrouwelijk is, zal ik
het wel voor mezelf houden" verze
kerde deze hem, „nu, wat deed u. mijn
heer Chitterwick?"
„Ik.... ehh'm! Wel, het is ver
trouwelijk; maar misschienNadat
ik met Bcnson had gesproken en er
van overtuigd was. dat deze (zoals ik
al verwacht had) geen ander doel be
zat dan zijn eigen huid te redden en al
le schuld op mevr. Sinclair te schui
ven.zond ik Mouse weg en telefoneer
de van Riversmead uit naar Chiswick
Mevrouw Sinclair was daar nog en ik
vertelde haar zonder omwegen, dat ik
de waarheid wist, dat ik niets anders
kon doen dan de zaak in handen van
de politie te geven, maar dat ik dit
nog wilde uitstellen tot ik in Londen
gearriveerd was, wat een kweétie van
hoogstens een uur of drie kon zijn En
ik moet bekennen, „zei mijnheer Chit
terwick met een schuldigen blik in
zijn ogen," dat ik duidelijk liet door
schemeren, dat een poging tot vlucht
doelloos zou zijn en zij daarom beter
naar een ander middel om aan de
galg te ontkomen kon uitzien. Zij aan
vaardde de nederlaag. „Mijnheer Chit
terwick zuchtte, terwijl hij aan
dat verschrikkelijke gesprek dacht".
En wat die bekentenis betreft:
ik gaf haar te verstaan, dat zij die
moest achter laten in ruil voor de on
geoorloofde concessie, welke ik haar
deed en zij stemde er onmiddellijk ia
toe. Zij scheen niemand enige haot
toe te dragen, zeker haar man niet
zelfs' over Benson sprak zij geen
kwaad woord. Zij moet rechtstreeks
naar Queen Ann's Oate gegaan zijn.
daar haar bekentenis hebben geschre
ven en ten slotte 'Pruisisch zuur heb
ben ingenomen."
(Wordt vervolgd)