f Vreugd' voor de Jeugd J „Tokke-tok" Ook wij zijn schuldig! NUUWS uit fyimrnjy, Bao-UMV als voetballer de skeerwinkel je had me beloofd, dat alle kooien en Dat zal ik hem inpeperenHij hokken hermetisch gesloten zouden sprong overeind en met z'n tweeën lie- zijn". „Wat nou" riep Barend Bof, die pen ze naar het voordek. Van verre verschrikt ontwaakte. „Wat zal me nou hoorden zij Jan Trapman geestdriftig gebeuren? Een aap, die los rondloopt, schreeuwen: „Goal". De witte Tokke-tok was een verstan dige kip. 's Morgens .als het maar even begon te dagen, sprong zij van de stok, klapte eens lustig met haar vleugels en stapte op ac haan toe, om deze te gaan wekken Want, weet je, de haan moest met Tijn kukeleku-gcroep het teken geven dat de kippen wakker waren en heel graag wat ochtend voer zouden lusten. Deze morgen ging dat wekken niet van een leien dakje. Tokke-tok had al drie maal met haar linkerpoot een tik gegeven op de rooic kam van de haan. zonder dat deze wakker wilde worden. De andere kippen begonnen door het lawaai dat Tokke-tok maak te, reeds te ontwaken, maar de haan scheen vast te slapen cu van dit alles niets te bemerken. „Dat wordt van daag een la ter tje" .mopperde Tokke- tok „en misschien nog een standje op de koop toe van de vrouw". Met de vrouw bedoelde Tokke-tok de boerin. Want als de boerin de haan hoorde kraaien, stapte zij uit haar bed. zette thee en ging dan de boer roepen, die altijd heel vroeg moest beginnen met zijn werkzaamheden. En voor zij ging eten, kwam de boe rin de kippen voeren. Je zult dus be grijpen, dat Tokke-tok niet alleen be vreesd was haar ontbijt wat laat te zullen krijgen, maar dat zU bovenal bang was, dat de baas te laat zijn werk zou beginnen. Als de haan nu maar wakker wilde worden, dan zou alles nog wel in or de komen. Maar de haan zal lekker met z'n kop in de veren te slapen en dacht niet aan dc op hun voer wach tende kippetjes, nog minder aan de slapende boer en boerin. To;Le-tok verzon van alles om de haan wakker te maken; ze nam een strootje in haar snavel, kietelde daar de haan mee onder zijn snuit, pikte wel twintig keer vlug achter elkaar tegen het nachthok, sc' raapte eens luidruchtig op de schelpjes, maar niets niets mocht baten. Ten einde raad, riep ze alïfe kippen bij elkaar en vroeg hun wat te zullen doen. Maar de kippen, die geen grote redenaars waren en alleen slechts eie ren konden leggen, keken mekaar es aan en zeiden enkel: tok-tok. Nou. daar schoot Tokke-tok niet veel mee op. Zulke domme kippen heb je niets aan, dacht ze. Ze eten als het wordt klaar gezet en ze gaan sla pen als hut donker wordt. Geen ogen blik dmken zij er over na. hoe dat T r0,proOM»r„mo WOENSDAG 8 OCTt '.ER 1947 Hilversum I 381 m. Nieuws: 7, 8. 13. 18. 19 en 23 uur. 8 18 Lichte Morgcnklankon, 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Kamermuziek, 10.00 Morgenwijding. 10.20 Onze keuken. 11.00 Populair non-stop, 13.20 The Ramblers, 14.15 Jcugdconcert, 15.00 Jelle van Sipje-Froukjes, Hoorspel. 15.30 De roodborstjes, 16.45 Het stond In de krant. Een bonte reeks artikelen. 17.15 Scandinavische volksmuziek. 18.20 Musette-orkcst. 19.30 Cursus: Ons leven en ons geloof. 19.45 Lezen In de Bijbel. 20.15 Ooera-programma. 21.15 De dagen van j leven. Hoorspel. 22.45 In de tu'n Her ww^ie. Goede gedichten op goede manier voorgedragen. 23.15 Licht avondconcert. Hilversum Tl 415 m. Nieuws: 7. 8. 13 19. ?9 en 22.S8 uur. 7.30 Bach-orr ïramma. 8.15 Voor het werk eerst een lied. 8.30 Ochtendpot pourri. 9 35 K'afssiek morgenconcert. 10 30 Morgendienst 11.00 Fluit-recital. 1233 Dienst van de ..Alle-dag-kerk" 13.15 Sangh en spel. 15.00 Kamerorkest 16.00 Populaire gramofoonplaten. 16.15 Zingende jeugd, 16.45 Voor onze jon gens en meisjes. 17.30 Pianospel. 18.00 Het Nederlandse kamerkoor. 19.15 Het nieuws uit Indië. 20 15 Het radio-Phil- harmonisch orkest. 21.15 Het verbond bij de berg. Voordracht. 22.15 Gramo- foonmuziek. 22.45 Avondoverdenking. 23.30 Avond-potpourri. eten hier moet komen. Als wü niet zorgen, dat de boerin wakker wordt, krijgen we voorlopig niets. Daar schoot haar iets te binnen, als ze allemaal eens tegelijk zouden gaan tokkelen? Weer verzamelde zij de kip pen om zich heen en vertelde hun haar plan. Afgesproken werd. dat de kippen zouden beginnen te tokkelen zodra Tokke-tok boven op de stok haar rechterpoot omhoog zou houden. Met één sprong zat nu Tokke-tok boven op de stok, hief als een muziek directeur haar rechterpoot plechtig om hoog en meteen begonnen de kippen te kakelen dat het een lust was. Van schrik tuimelde de haan van de stok. wreef eens in zijn ogen. schudde zijn deftige kop en riep toen luidkeels: „Kukeleku!" De boerin, klaat wakker door het ongewone lawaai, klauterde vlug de bedstede uit, kleedde zich vlug aan en riep haar man. Want zij had op de klok al gezien, dat het hoog tijd was ora aan het werk te gaan. Wat was Tokke-tok blij, toen zij de vrouw in de gang hoorde stommelen. En even later toen de boerin het deur tje van de ren opende en met kwis tige hand voer uitstrooide, keek Tok ke-tok nog voor zij de rnaiskorreltjes oppikte haar even aan of ze wilde zeggen: „Heb ik dat niet prachtig ge daan?" En zo was liet De verstandige Tok ke-tok had gezorgd, dat het leven op dc boerderij z'n gewone gang kon gaan. Want als zij niet was opgetre den als de leidster van het kippenkoor, hadden de boer en boerin en vermoe delijk dc haan ook wel, nog geslapen. Hallo, jongens en meisjes! Zoals jullie Zaterdag is be loofd. vinden jullie hier vandaag jullie eigen hoekje weer. Er zijn weer verhaal- tjes en er zijn weer puzzles! Dus jullie kunnen meteen weer aan het werk! Doe je best om een van de mooie prijzen, die ik klaar heb diggen, te winnen! Jullie hebben wel meer dan eens eens aardig opstel gemaakt en dus zal het niet zo moei lijk zijn om een aardig ver haaltje te schrijven. Doordat ik het de lantste weken ge weldig druk heb gehad, kan ik nu nog geen briefjes be antwoorden en kan ik ook nog niet de prijswinnaars van de vorige puzzles be kend maken. Een dezer da gen zal ik echter m'n scha de inhalen en jullie zullen dan zien .wat een fijn jeugd- hoekje jullie krijgen! Een jeugdhoekje. dat jullie dat gene geeft, wat er boven staat: VREUGD VOOR DE JEUGD! V Maantje.... Maantje aan de hel'dre hemel. Rondom in dat stergewemel. Zeg. wat sta je daar weer fier. Je twee volle bolle wangen, Houden sterretjes gevangen. Doen ze pinklen van plezier. O, wat vind ik het toch prachtig. Alles lijkt zo sprookjesachtig In de mooie lichte maan. 'k Lig in bed en door de ruiten Kijk ik steeds maar weer naar buiten En kan haast niet slapen gaan. Daar komt juist een manestraaltje. Ze vertelt me een verhaaltje. Fluistert zacht iets aan m'n oor. Over 't witte schapenwolkje. Over 't vrije vogel volkje. MaantjeWelterusten, hoor.' Prijsvraag „Wie schrijft een aardig verhaaltje Velen van jullie zuilen op school wel eens een opstel hebben gemaakt. Meestal zal dit dan een opstel geweest zijn over een onderwerp, waarvan de onderwijzer of onderwijzeres iets had verteld. In het opstel of verhaaltje, dat voor deze prijsvraag geschreven wordt, mag ieder willekeurig onderwerp wor den behandeld (bijv. iets over de va- cantie, een verhaaltje uit de dieren wereld, Alkmaars Ontzet enz. Alle jongens en meisjes van 8 tot 14 jaar mogen aan deze prijsvraag deelnemen. Het ingezondene moet echter door jullie zelf bedacht en dus geheel eigen werk zijn; hulp van va der of moeder is niet toegestaan. Voor de twee best geschreven ver haaltjes worden twee mooie boeken uitgeloofd. De bekroonde verhalen krijgen een plaatsje in „Ons eigen hoekje". Inzendingen, met vermelding van naam. adres en leeftijd, moeten uiter lijk 9 October in het bezit zijn van Oom Rob. 24». Daart ikte hij meneer Barend Bof op zijn schouders. „Eén van je apen is losgebroken, meester", zei-die. „Hij is aan het voetballen op het voordek. Dat is niet volgens afspraak, want Ons dagelijks overricht waarbij uit de aard der zaak de or der „staakt het vuren" werd veron achtzaamd. ïr ia weinig aanleiding om te ver onderstellen, dat de consuls opzette lijk een verkeerd beeld zouden geven. En dus: de Nederlanders zijn het bevel niet nagekomen. Wat ons, thuis, werd meegedeeld, schijnen eigenlijk maar leugenpraatjes te zijn geweest, bedoeld om ons in slaap te sussen en om de koloniale oorlog, die door een klein aantal land genoten, waarschijnlijk alleen uit ma teriële overwegingen, noodzakelijk v.'erd geoordeeld, min of meer „popu lair" te maken. We vragen ons af: zullen degenen, die aansprakelijk zijn voor deze valse berichtgeving, nu eindelijk eens wor den ontmaskerd en aan de kaak gesteld? Indien er no'g een oplos- slrg met Indonesië mogelijk ia we zijn in dit opzicht allerminst vol ver houwen dfin verwachten we van een soortgelijke maatregel meer dan een fabeltje, dat mr. van Kleffens de veiligheidsraad nog eens voorzette en dat er op neerkwam, dat de republi keinse regering geen verantwoorde lijke, vredelievende regering is, die voor de vrijheid strijdt, maar een kléi ne groep despotische mannen, die zich met behulp der Jappen heeft opge drongen en die zich onderscheidt door bruutheid jegens h^t Indonesische volk door kwade trouw en gemakkelijke beloften. Wijzelf zijn allerminst zonder zon den en het past ons daarom niet met stenen te werpen als die, welke mr. van Kleffens namens ons hanteerde. E. Wai konne weer lache. Ut revelusie- spook van de bavrebier zou wel zo erg niet meer weze. De barrebicr zoi: „Ik ben d'r gustereivend uitloupen. Want wat is dat een bordje met hak- kels. As je je vingers deer in steke. den brand je ze. Want an elk geval zit weer een are kant. En ut maakt niet uit wie je hore, maar ze hewwe al legaar geloik en ze worre allegaar zo beroerd behandeld, as je ut nag nooit meemaakt hewwe. Afoin, ik ben d'r uitgaan en toe ik terug kwam, was ut al laat en ut huis was leeg. Allien m'n vrouw zat in de kamer. En ut houfd hong leig. Dat beurt niet veul, maar ze wou eerluk bekenne, dat ze d'r woinig licht in zag. En moete ze nag beginne." Wai maar weer lache. want ja as een aar in de zwerigoid zit. hei je in de regel nag leedvermaak. Maar op ut lest zoi Klaas: „Er is maar ien mid del om uit die misere te komme. En dat is bouwe. Werke, zo hard as we maar kenne. En deer ontbreekt ut nag maar wat als te veul an. Want as je zo om je heen koike. den wordt er nag niet veul an bouwen dein. Deur de partekuliere niet en deur de ge meente ok niet De goeie niet te nel sproken. En met de teugenwoordige regelinge, ken je bouwe oor. En goed ok. Maar ut is of die gemeentebesture ok niks aars te doen hewwe as in d'r neus te peuteren of te beslissen over loonsverhouginge en vacantietoeslage" „Dér zei in een houp gemeente nag gien gebrek an huize weze ok," mien- de Kees. „As je nou langs de Weel raije, ik heb ut van de week zelf nag zien. deer benne ze nag bezig om te sloupen. Je zouwe dus zo zegge, dat er in Ouwe Nierup wel niet vordert hoe ve worre zei." „Zo'n provincie slouft um ok uit", smaalde Klaas. „Dat ding staat er al ik weet niet hoe lang, en nou staat ut ien, twei, drie ut ver keer in de weg. Nou dat er huize te kort benne! „Ja,"' zoi de barrebier wild, „de ien mag z'n huis sloupe en een aar zoine wordt vordert. Nou, ut is me een we reldje!". Figaro. Spoedig weer maximumprijzen voor groenie Van officiële zijde vernemen wfl. dat de prijzen van groenten binnen kort weer opnieuw zullen worden vast gesteld .De grote aanvoer van groen te, die overeen kwam met de vraag, was oorzaak dat ook op de vrije markt in de afgelopen maanden dc groente- prijzen in het algemeen redelijk wa ren. Naar gelang evenwel de zomer groenten schaarser werden, vlogen de prijzen weer met sprongen omhoog. Sommige groenteprjjzen waren zelfs na één dag verdubbeld. Om thans te voorkomen, dat ook de wintergroen ten op een prijsniveau komen te staan dat te hoog ligt i.v.m. de loonpolitiek kunnen we binnenkort weer vastge stelde maximum-prijzen tegemoet zien Telefoontjes In de afgelopen week werden op gebeld door de heer Reynders. direc teur van de N.V. Noorhollandse Pers 1945 i.o. Hij was niet geheel tevreden wat niemand zal verwonderen. Er is de laatste dagen veel gebeurd, wat in staat moet worden geacht ergenis bij hem te wekken. Zo bijvoorbeeld het feit, dat zijn hele voormalige perso neel het gladweg vertikte naar de Voordam te gaan. Gelijk eenmaal Na poleon aan de brug bij Rivoli moefc hij hebben gezegd: Wie mij lief heeft die volge mij! Maar toen hij omkeek, liep hij alleen. Dat was niet prettig. -Wat hij ons verweet, was, dat we hem ergens adj. directeur van de fu- ^sie-krant hadden genoemd. Hij was dat niet en hij zou het nooit zijn. Eerlijk gezegd, het viel ons nog al mee. Wanneer onder de vele tamelijk krasse dingen, die de laatste tijd in on zp krant hebben gestaan, dit de enige onjuistheid is, dan geloven we ons be hoorlijk goed te hebben gehouden. Intussen hebben we gemerkt, dat de heer Reynders prijs stelt op een recti ficatie. Hoewel we niet geloven, u.u er velen zijn. die zich daarvoor in hoge mate zullen interesseren delen we onze lezers dus mede. dat hij geen adj. directeur is van de Verenigde Noordhollandse Bladen. Wat hij wél is, komt hij ons misschien in een vol gend telefoontje eens vertellen. Van nog een telefoontje moeten we onze lezers melding maken en we doen dat met veel genoegen. We schreven onlangs, dat de heer Reynders alleen door zijn secretaresje naar de Voordam was gevolgd, 's Avonds belde ze ons op met de boodschap, dat ze er inder daad 's morgens was geweest, maar dat het haar zo slecht was bevallen, dat ze 's middags was weggebleven en dat ze niet van plan was er ooit weer naar toe te gaan. Bravo! Het 12.000 ton metende Chinese stoomschip „Peto" is op weg van Kan ton naar Jainan ter hoogte van Hong kong in de lucht gevlogen. Het schip vervoerde nationalistische soldaten, wapenen en munitie. Er zijn 33 doden en 34 zwaar gewonden. a Op de enveloppe vermelden: Aan Oom Rob, Postbus 3, Schagen. En nu maar aan het werk! Veel succes hoor! Wist je dat? „Op z'n elf-en-deriigsl" Velen van jullie zullen bovenstaan de uitdrukking wel eens meer gehoord hebben. Meestal wordt zij gebruikt in de zin van: op uiterste langzame, plechtige wijze iets uitvoeren. Men heeft wel eens beweerd, dat dit ge zegde is ontleend aan de Elfsteden tocht. Op deze tocht, die mén in strenge winters wanneer het ijs goed berijd baar is in Friesland pleegt te houden verleden jaar is er immers zo'n wedstrijd geweest komen de deel nemers langs elf steden en ongeveer dertig dorpen. Ook wordt wel eens gedacht, dat deze uitdrukking is ontleend aan de eigenaardige, langzame wijze waarop regeringszaken door de elf steden en dertig grietenijen van Friesland vroe ger werden afgedaan. Een grietenij was eertijds in Friesland een vereni ging van dorpen, waarvan als hoofd de grietman stond. Geleerde mannen echter, die speciaal studie hebben gemaakt van Neder landse spreekwoorden en gezegden, geloven dat men eerder moet denken aan de oudste betekenis en deze is niet alleen langzaam, maar bovenal netjes, naar behoren. Vroeger werd by het weven namelijk een kam ge bruikt. dte men elf-en-dertig noemde, waardoor 4100 draden of 41 gangen geschoven kunnen worden Zulk een kam is een der fijnste die men kent en het linnen, dat daarop geweven wordt is van het fijnste en breedste dat er bestaat Daaraan kan op zijn elf-en-dertigst de betekenis ontlenen van op fijne, uitmuntende wijze en vervolgens langzaaam, daar zulk een werk veel tijd vereist. Zoals jullie dus ziet. heeft op zijn elf-en-dertigst waarschijnlijk niets te maken met de bekende elfstedentocht. lÊmËMmÊÊÊÊKnÊKÊÊmMÊmÊtWm Wie draagt bij Contante bijdragen ten ba te van onze actie kunnen worden gestort ten kantore van de heer K. Kirpensteyn. Accountant, Langcstraat 53. Alkmaar, die zich tevens be reid heeft verklaard voor lopig alweer kosteloos kosteloos de financiële controle te voeren. De heer Kirpensteyn was van 1943 1945 medewerker aan het Rose bulletin, dat later, nog gedurende de oorlog, de naam kreeg van „De Vrije Alkmaarder". IÜIIIIiHHIWilMilllflfl'fr4iPu*wi"v*::iia'u*'i^il"'r'"l»t:'Lli"'i;''<*lü< Met de regelmrat van een uur werk komen de verlieslijsten uit In donesië binnen. Er gaat geen week voorbij of er worden gezinnen in rouw gedompeld; onze jonge mannen, wier werkkracht het eigen land zo broodnodig heeft, worden opgeofferd aan een zaak, waarin we zeer vermoe delijk het recht niet eens aan onze zijde hebben. Er is veel te doen geweest over de vraag, wie nu eigenlijk schuldig is aan het niét nakomen van de order „staakt het vuren". „De Indonesiër", zo wordt tot in den treure in de be- richtep uit de Oost beweerd. Zo dik wijls hebben we het reeds gehoord, dat we geneigd zijn het te gaan ge loven. Nu echter is aan de Veiligheidsraad het rapport voorgelegd van de bui tenlandse consuls. Daarin wordt mede gedeeld, dat de Nederlanders gèdu- rende de „politionele actie" wigvor mig in het binnenland van Java door drongen. Toen in het gebied tussen de ze wiggen de tactiek der verschroeide aarde door de Indonesiërs meer en meer werd toegepast, waarbij ook het plunderen in het bijzonder van Chi nezen, grotere afmetingen aannam, be sloten de Nederlanders dit gebied te zuiveren. Dit voerde tot gevechten, Toe we vleden week de skeerwin kel inkwamme, hadde we al in de ga- te, dat er wat was, dat de barrebier dwars zat. Smoite met de boel. En die zeipkwast zo verlegen vuil op je ge zicht zette, dat ut er zeer van deid, nei ut had er niks van. Dat Kees, die an de beurt was en ok zo'n harde veeg kreeg, zoi, ok noidig: „Een beetje minder is ok goed. Je benne zo erg hardhands." De barrebier bekeek um welwillend an, skudde toe met z'n kop en zoi: „Weer maak je je oigen drok om Kees Zo'n kloin beetje poin is toch niks. Je zelle wel waf aars meemake bin nenkort Nei man, de revelusfe staat voor de deur." We verskole d'r allemaal van, want deer moete we niks van hefcrwe. Nei, we benne verlegen vooruitstrevend, maar ze moeten ons niet met revelusie an ut loif komme. Dat wai vrage an de barrebier wat d'r oigenlijk an ut handje was. En deer krege we ut verhaal. Z'n vrouw was benoemd in zo'n commissie die weunruimte vordere ken. of d'r in ieder geval over advi- sere most. Hai had nag zoid teugen A'r: Doen ut nou niet, want je hale je alle mogeluke beroedigoid op je loif en je doene ut toch nooit een mens nei ut zin. Maar z'n vrouw is d'r ok zelf. dat die had d'r oigen nergens wat van an trokken en die was in die commissie kropen. En de barrebier vervolgde z'n verhaal. „Zo gauw as de mense d'r wat van wiste, wazze de reipje gaar. Den zat de ien tussen de deur en den de aar. De ien wou een huis hewwe en de aar was bang, dat-ie uit z'n huis most en een derde zag er as de dood teu gen op, dat-ie volk bai ura over de vloer kroige zou en as ut den toch niet aars kon. astblief den die niet. „U hebt zeker nog nooit in een da mesclub gedineerd, mijnheer Chittcr- wiek?" Lady Mllborne lachte, nadat z|j het wijnvraagstuk met succes had opgelost „Eh.... neen', bekende mijnheer Ghitterwick. Zijn gelaatsuitdrukking flChecn te kennen te geven, dat hij het ook nooit weer hoopte te doen. „Zc eten do mannen bier anders heus niet op" trachtte lady Milborne hem gerust te stellen, „wilt u nog een cocktail?" „Neen. dank u" antwoordde mijn heer Chittcrwick. „bet is heel vriende- HJ'sj maar liever n***" i >dU Milborne wenkte de kellner. 0Breng Bog twee side-cars, als 't u belieft". Zij schonk mijnheer Chitter- wick haar bekoorlijkste glimlach. „Ik liad nog trek en ik houd er niet van alleen te drinken. U is toch niet boos"? Indien een combinatie van cocktails en haar eigen lach mijnheer Chitter- wick niet op zijn gemak konden stel len. was lady Milborne van plan hem als onverbeterlijk te beschouwen. Maar mijnheer Chitlerwick was niet onver beterlijk en maakte haar een voor zijn doen zeer charmant compliment ,En nu" zei lady Milborne na de derde cocktail, „wil ik alles horen. Ai- les!" „Ja" zei mijnheer Chitterwiék vaag. „Ja, natuurlijk. EhMouse is weer opgeknapt vertelde u toch?" „Ja hij is weer bijna de oude. Ju- dy's dood was wel een verschrikkelij ke schok voor hem. maar hij besefte nu dat het zo veel beter is, dan eh, wel arrestatie en veroordeling. Ik veronderstel ten minste, dat zij veroor deeld zou zijn geworden*. „Met Benson's getuigenis? Ongetwij feld!" „En wat zal er nu met hem gebeu ren?" „Hij krijgt beslist een zware straf. Door zijn zwijgen .nadat de feiten hem bekend geworden waren, maakte hij zih medepjichtig". Lady Milborne zuchtte. ..Ik kan het nog maar steeds niet geloven, mijnheer Chittcrwick". „Het is ook bijna "ongelooflijk" gaf deze toe. „Ik geloof overigens, dat u niet ge heel onschuldig bent aa het feit. dat Jucfr vergif innam en die bekentenis naliet". Het was mijnheer Chittcrwick aan te zien, dat hij zich weinig op zijn ge mak voelde. .JVerkelijk, lady Milbor ne „Indien het vertrouwelijk is, zal ik het wel voor mezelf houden" verze kerde deze hem, „nu, wat deed u. mijn heer Chitterwick?" „Ik.... ehh'm! Wel, het is ver trouwelijk; maar misschienNadat ik met Bcnson had gesproken en er van overtuigd was. dat deze (zoals ik al verwacht had) geen ander doel be zat dan zijn eigen huid te redden en al le schuld op mevr. Sinclair te schui ven.zond ik Mouse weg en telefoneer de van Riversmead uit naar Chiswick Mevrouw Sinclair was daar nog en ik vertelde haar zonder omwegen, dat ik de waarheid wist, dat ik niets anders kon doen dan de zaak in handen van de politie te geven, maar dat ik dit nog wilde uitstellen tot ik in Londen gearriveerd was, wat een kweétie van hoogstens een uur of drie kon zijn En ik moet bekennen, „zei mijnheer Chit terwick met een schuldigen blik in zijn ogen," dat ik duidelijk liet door schemeren, dat een poging tot vlucht doelloos zou zijn en zij daarom beter naar een ander middel om aan de galg te ontkomen kon uitzien. Zij aan vaardde de nederlaag. „Mijnheer Chit terwick zuchtte, terwijl hij aan dat verschrikkelijke gesprek dacht". En wat die bekentenis betreft: ik gaf haar te verstaan, dat zij die moest achter laten in ruil voor de on geoorloofde concessie, welke ik haar deed en zij stemde er onmiddellijk ia toe. Zij scheen niemand enige haot toe te dragen, zeker haar man niet zelfs' over Benson sprak zij geen kwaad woord. Zij moet rechtstreeks naar Queen Ann's Oate gegaan zijn. daar haar bekentenis hebben geschre ven en ten slotte 'Pruisisch zuur heb ben ingenomen." (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 2