r
VREUGD' VOOR DE JEUGD
RUSSENOORLOG
Een oorlogsprofeet
Qitruriy, fëAowut als voetballer
„De juiste tijd''
Janneman. vertel es even.
Wat ia nu de juiste tgd?
Jij hebt daar zo'n pracht horloge
En ik ben het mijne kwijt
Vinger» glijden langs 'n ketting.
Waaraan 't wonderklokje zit
Janneman wijst op het sierraad.
Vraagt dan trots: „Bedoel Je
dit?"
Janneman, ik vind het
prachtig,
't Is een klokje, lang niet mis;
Maar Je moet me nog vertellen.
Wat de Juiste tijd nu is.
Juiste tijd? 't Zal even kijken.
Dat Is tien., en dat is twee..
Dat ls drie., en daar komt
moeder.
Zo heeft koekjes: Tijd voor
thee!
N. S.
Oom Rob antwoordt
BESTE NICHTJES EN NEEFJES!
Voor dat ik de briefjes, die enkele
weken op de stapel liggen en dus
de oudsten zijn! beantwoord, wil ik
jullie eerst nog het een en ander ver
tellen. De inzendingstermijn van de
Wedstrijd ..Wie schrijft een aardig ver
haaltje?" heb ik toen enkele dagen
verlengd Heie serie s brieven met lan
ge en korte verhaaltjes zijn er ge
komen. Jullie begrijpen natuurlijk wel,
dat het een geweldig karwei was, om
dat uit te zoeken. Daarom kan ik jul
lie deze week daar de uitslag nog niet
yan geven, maar dat komt in ieder
geval de volgende week .Dan zal ook
de oplossing worden bekend gemaakt
van de rekenpuzzle. M'n vriendjes en
Vriendinnetjes hebben wel bewezen,
dat ze kunnen rekenen, hoor! Want er
w.i n niet zo heel weinig en de mees-
ten varen ook goed .Deze week krij-
g> iUie wél een nieuwe wedstrijd
i11'iiiiiiiii>amniiiiiiii miii iiin'i'iwiii iiimmuwyiiHiiHi—ww
natuurlijk en ik hoop, dat jullie er
veel plezier van zullen hebben, keel
veel kinderen hebben mij er tenminste
al naar gevraagd, of er weer eens een
tekenwedstrijd in de krant zou komen!
En nu ga ikj, alle oude briefjes be
antwoorden, zodat we daarmee weer
gelijk zijn! Daar gaat-le dan!
Grietje v. d. B. te S. Ja. hoor! Ik ken
je nog wel van verleden jaar en je
bent nu weer heel hartelijk welkom.
Of je schuilnaam moogt kiezen? Ja.
dat mag! Zoek maar een hele mooie
uit! Daag! Cornelia P. te W. Wat fijn
zeg. dat je al zo'n boel postzegels hebt
Die je best maar hoor* Het ls altijd
leuk. wanneer je een aardige ver
zameling hebt Als je erg veel Hol
landse zegels hebt die je toch eigen
lijk niet meer gebruiken kunt, wel je
ze mij dan sturen? Ik stuur ze dan
naar een tb.c.-patiëntje toe. Zie je?
Jantine K. te O. Jij bent een volhou
der, zeg! Dat is altijd zo: wanneer je
volhoudt moet je het op de duur win
nen! Is het je nog gelukt om het elfje
dat geen vleugeltjes had, na te teke
nen? Tot schrijfs Wim St. te A. Tot
m'n spijt heb ik geen postzegels meer
voor jou. Ze zijn allemaal al op! Dat
is wel jammer, maar er is niets aan te
doen, hé? Jij zult zo ondertussen al 'n
flinke padvinder zijn geworden is 't
niet? Jopy 8. te B. Nog enkele dagen
en dan krijg jij natuurlijk een hele
boel. presentjes! Ik vind het ook al
tijd fijn om jarig te zijn! Van harte ge
feliciteerd hoor! Veel plezier!! Corry
K. te B. Jij zult wel een mooie ver
zameling postzegels krijgen Die drie
hoekige zijn wel zeer zeldzaam, hé?
Daag!
Ziezo, de oude voorraad is nu weer
op en dus tot de volgende week.
De hartelijke groeten van
OOM ROB
De avontuurlijke tocht van Kwakelsnoet
Diep, heel diep in de
modder van de brede
sloot zat, of beter ge
zegd lag Kwakelsnoet
te slapen. Misschien
weten jullie allemaal
nog niet wie Kwakel
snoet is: voor hen die
dit niet weten, zal ik
even vertellen, dat Kwa
keisnoet een jonge kik
ker is, die van huis
was weggelopen en na
allerlei avonturen te heb
ben beleefd, nu zijn win
terslaapje deed ln de
modder, heel ver van
huis. Want kikkers, die
je 's zomers, wanneer je
langs de sloten wandelt,
hoort kwaken, kruipen,
zodra als het kouder be
gint te worden in de
modder en komen er
niet eerder uit vandaan
of het moet voorjaar
zijn.
Kwakelsnoet lag dus
lekker te slapen, toen 'n
ondeugend zonnestraal
tje op 'het brede water
danste en een lichte
plek wierp op de zwar
te modder. He, wat is
dat, een zonnestraal?
Zou daar het Lentezon
netje al zijn. dat me
komt wekken, dacht
Kwakelsnoet en hij rek
te zich eens behagelljk
uit. 'Dan, na even met
zijn ogen te hebben ge
knipperd, die nog niet
gewend waren aan het
felle licht, maakte hij
zich los uit de modder dere oever een mooie
en zwom naar de opper witte vogel,
vlakte, om daar vlug 'n Kwakelsnoet kon zijn
plaatsje te vinden ln het ogen niet geloven, toen
riet Hu, wat koud! De de vogel zijn vleugels
kleine Kwakelsnoet ril- uitspreidde, zich statig
de, vond het nog lang in de lucht verhief en
geen zomer. „Was ik even later, vlak voor de
maar beneden gebleven" kleine kikker, neer
zuchtte hij, „Wie weet streek op het water,
hoeveel weken het nog Kwakelsnoet beefde
zal duren, voor ik over al z"n leden, toen
net als verleden jaar hij de vreemde vogel zo
de hele dag weer lustig voor hem op het water
kwaken kan enheen en weer zag wie-
reizen maken". gen. „Beef maar niet.
Ja, reizen, dat was 't hoor" zei de witte vo-
wat Kwakel snoetje zo gel „ik zal Je geen
graag deed en waardoor kwaad doen",
hij de vorige zomer zo Nu begon Kwakel-
ver van huls afgedwaald snoet een beetje moed
was. Het zonnetje lachte te krijgen. Voorzichtig
eens tegen het kleine wipte 'ie naderbij en
kikkertje, of het zeggen vroeg: „Wie ben je ei-
wilde: vind je het niet genlijk?" De witte vo-
fijn, dat ik er weer ben? gel, die volgens Kwakel
Maar Kwakelsnoetje zat snoet wel iets op een
nog steeds te rillen tus- eend leek, zwom nog
sen het riet en keek ver dichter naar de kant en
drletig om zich heen. Al zei: „Ik ben een zee-
les scheen nog te sla- meeuw". „En wat doe je
pen: de vissen, de vo- dan op deze sloot" vroeg
gelsde andere die- Kwakelsnoet „een zee-
renNeen, hier was meeuw hoort toch op
nu letterlijk niets te be- zee thuis, zou ik zeggen
leven. En Kwakelsnoet De zeemeeuw zwom nu
was juist van plan om geheel naar de kant,
maar weer jn de modder stapte aan wal en ging
te kruipen, toen een kalm naast Kwakelsnoet
vreemd geluid over het zitten. „Als je rustig
water klonk en hem ver naar mij wilt luisteren,"
baasd deed opkijken begon zij, „zal ik je
Eerst zag hij niets, maar mijn geschiedenis ver
toen hij scherp toekeek tellen",
ontdekte hen op de an- (slot volgt).
Wist je dat?
Boontje komt om
z'n loontje"
Natuurlijk, heb je wel eens meer ge
hoord: boontje komt om zijn loontje.
Maar dat de mensen aan dit gezegde
zijn gekomen door een sprookje, zal
je zeker niet vermoed hebben, en toch
is het zo.
Het wil eigenlijk net zoveel zeggen
als: iemand krijgt zijn verdiende loon,
als hij iets misdreven heeft of zoals
de mensen vroeger wel zeiden: Het
kwaad loont zijn meester
De zegswijze is ontleend aan het
sprookje van erwtje, boontje, strootje
en kooltje vuur. die samen uit wande
len gingen.
Nadat het vrolijke viertal uren had
gelopen, kwamen zij voor een wijd
water en wisten niet hoe ze daar
over moesten komen.
Strootje kwam echter op 'n goed idee
hij ging met zijn lange lichaam over
het water liggen en erwtje en boon
tje liepen er overheen. Toen kooltje
vuur dit ook zou doen en reeds op het
midden was, raakte het strootje in
brand kun je begrijpen, zeg zo'n
gloeiend kooltje vuur over een stro-
tje en plof, daar viel kooltje vuur
in het water. Dat gaf een gesis!
Boontje, die met erwtje aan de over
kant stond te wachen en vol belang
stelling de reis van kooltje vuur had
gevolgd, had de grootste pret toen
deze in het water viel. Het begon
hierover te lachen, zo te lachen, dat
het berstte!
Zie je, zo kwam boontje om zijn
loontje!
Bij de overrompeling van de Kom-
tnandantur heeft een Duitser evenwel
kar.s gezien een der batterijen te
waarschuwen. De Russen beschikten
©ver vele geweren cn mitrailleurs en
granaatwerpers, maar waren slechts
twee stukken veldgeschut rijk. Daar
door waren hun aanvallen op de bat
terijen steeds ♦«vergeefs.
Hoe zou het zijn gegaan, als deze
batterijen niet zouden zijn gewaar
schuwd en nog dezelfde nacht in han
den van de Russen zouden zijn ge
varen? Velen menen, dat heel het
eiland plat zou zijn geschoten tijdens
eindeloos duel tussen de Russen
er.oiri.ids en de Duitse artilleristen
Tan Den Helder cn Vlieland ander
zijds.. Het aantal slachtoffers onder
de mrgerbevolking zou dan ontogen-
.•JijK nog veel groter zijn geweest.
Aüe derpen zouden zijn verwoest
De Russen zouden dan echter heer
en meester van Texel zijn geweest
Indien ri, althans erin zouden slagen
Duitser» het landen te beletten.
Een boterham met spek
J-EBRUARI 1945: Russen trekken
n.'.-Tr Texel, hunkerend naar het uur,
waarop zij de gehate vijand met zijn
eigv-r. wapens ln de pan kunnen hak
ken.
MAART 1945< Honderden uitgemer
gelde Amsterdammertjes varen van de
hoofdstad naar het begenadigde Texel,
waar zij gastvrij zullen worden ont
haald; kinderen met dunne beentjes,
bleke gezichtjes, lege magen naar een
eiland, waar zij dikke boterhammen
kullen mogen eten. boterhammen met
•pek. Ik zie hen nog staan bij de ha
ven van Texel, kort na de debarkatie.
boerenwagens rolden af en aan de
kinderen mochten mee naar de boer
derij. mee naar een wereld van on
gekende weelde.... Drie weken later
•tonden vele boerderijen, waarop de-
ge kindertjes logeerden, in vuur en
Vlam. Tk zie het magere kereltje, dal
met tintelend oog op de kade sprong,
een sprong naar het paradijs. Ik zie
dc iange rijen kisten in de Doopsge
zinde kerk, in het kleine kerkje, want
dc grote kerk was verwoest de lange
rijen kisten, waarin dc eilanders hun
doden hadden gelegd, de slachtoffers
Van»het bombardement op het dorp.
Er zaten nog een veertig Russen in
Den Burg cn daarom moesten dc ka
nonnen van Den Helder en die van
de Texejfc batterijen twintig minu
ten lang hun moordend vuur braken
©p iict eeuwen-oude plaatsje, waar de
buisjes zo vertrouwelijk leunden rond
het park en het plein, waar eens een
Romeinse burcht verrees. Ik zie weer
de lange rijen kisten.. Ook die kleine
kist. waarin het Amsterdamse jonge
tje ter eeuwige rust was neergelegd
Een granaat trof het huisje, waarin
bij aan dc tafel van zlju pleegouders
bad gegeten van dt dikke boterham
II
met spek en Texelse schapenkaas
Het paradijs....
Schoten ia de nacht
„WAT hebben de moffen het weer
druk", zeiden de bewoners van Den
Burg. Iedereen dacht, dat do heren
manoeuvres hielden.
„Buurman, ik wilnaar de kerk,
maar de moffen houden me op de
hoek van de straat tegen", zei mij een
oud mensje, dat elke morgen vijf voor
acht haar woninkje verliet om naar
het bedehuis te schrijden. Om kwart
over ocht ging ze het nog maar eens
proberen. Toen kwam ze terug met
het nieuws: „De Russen hebben de
Kommandantur bezet, de Russen zijn
in opstand gekomen...."
Schoten in de nacht, 6 April 1945.
De bergers draaiden zich op de an
dere zijde en trokken met Morpheus
naar Dromenland; maling aan die
moffen. Schoten in de nacht Maar de
Duitse kommandant spitste de oren.
toen hij bij een Texelse schone genoot
van zoete minne. Geen tijd hebbende
voor een afscheidskus vloog hij hals
ov kop de deur uit rende door de
Texelse weiden, waar de schapen ver
schrikt uiteen stoven, vloog naar het
Revier op de Texelse Mount Everest
gelegen, waar zieke soldaten werden
verpleegd, rende in gezelschap van
een Di etse arts verder, naar het zui
delijke puntje van het eiland, sprong
er in een sloep en roeide naar het
Meuwedlep, waar htf groot alarm
maakte. Maar daar wisten ze toen al.
dat het op Texel niet pluis was. De
telefonisten van de batterijen hadden
hen oj- de hoogte gebracht
De Ortscommandaut wist de dans
echter niet te ontspringen een Rus
knalde hem tijdens zijn poging het
vege lijf te redden neer. Bij het krie
ken van de Éf5g liet de Russische aan
voerder de commandant* van de Bin
nenlandse Strijdkrachten-op-Texel bij
zich ontbieden. Tweehonderd Texelse
mannen moesten op net hoofdkwar
tier van de Russen verschijnen om te
verklaren, welke zijde de bevolking
zou kiezen. Er verscheen een aanplak
biljet, waarin alle mannelijke Texe
laars werd bevolen zich te melden.
Ook tal van N.S.B.ers gaven aan dit
bevel gevolg. Enige hunner namen
zelfs wapenen in ontvangst van de
Russen, die natuurlijk niet wisten wat
voor vlees ze in de kuip hadden
Spielerei
„SPIELEREI", zeiden de Duitse ve
teranen, die naar het eiland oversta
ken om hun kameraden een handje
te helpen. Zij zouden die Russen wel
mores leren. De avond van dezelfde
dag stoomde een boot met zwaarge
wonde veteranefi naar Den Helder.
Wij schreven er reeds over, hoe
wraakzuchtig de Duitsers waren, ook
jegens do Texelaars. In een door hen
bezette straat van Den Burg werden
veertien mannen opgepakt. Deze man
nen hadden zich gemakkelijk uit de
voeten kunnen maken, maar door de
soldaten gewenkt, bleven zij staan. Zij
meenden namelijk met Russen te doen
te hebben. Doch het waren Duitsers,
van woede kokende Duitsers, die hen
op een wagen wierpen, hen naar de
duinen reden en op het strand fusil
leerden. Het was ook moeilijk dé
Duitsers en de Russen van elkander
te onderscheiden. Ze droegen allen
hetzelfde uniform. De Russen hadden
slechts de adelaar van hun tuniek
verwijderd.
Hoe zouden wij in enkele kolom
men een beschrijving kunnen geven
van deze bloedige strijd? Na vele ke
ren in het offensief te zijn getreden,
moesten de Russen tenslotte in het
defensief gaan. De vijand werd door
het aanvoeren van versterkingen al
machtiger. Half April vochten min
stens vierduizend Duitsers tegen en
kele honderden Russen.
Krijgsgevangenen werden niet ge
maakt. Wanneer een Rus de Duitsers
in handen viel, moest hij een graf
delven. Daarop moest hij zich van
zijn uniform ontdoen, op de rand van
de kuil gaan zitten en hij werd ver
volgens gefusilleerd. Tientallen Russen
kwamen op deze wijze aan hun einde.
Sommigen werden op beestachtige
wijze afgemaakt Er zijn niet-begra-
ven Russen gevonden, die de ogen
waren uitgestoken en de schedel was
verbrijzeld.
Bij hun aanval op Den Burg. waar
bij de Russen zonder verzet te bie
den het terrein ontruimden, deden de
Duitsers ook een inval in een nood
hospitaaltje, dat in een lunchroom
was ingericht. De zwaar-gewonde
Russen werden naar buiten gesleept
en in de gang van een particuliere
woning doodgeslagen.
Toen een veertigtal Russen, die zich
in een bunker-complex rond de vuur
toren hadden genesteld zich wegens
gebrek aan munitie moesten overge
ven, werden zij gedwongen een mas
sagraf te delven. Allen op een na
moesten zich ontkleden en op de
rand van de groeve gaan zitten. Daar
op werden zij koelbloedig in het gat
gemitrailleerd. De Rus. die men in het
leven had gelaten, moest hierop het
graf dichtgooien, op een klein gat na.
Dat zou zijn eigen graf zijn.. Toen
de man zijn strijdmakkers had be
graven en daarop zelf ook zou wor
den doodgeschoten, verzocht hij de
Duitsers nog iets te mogen zeggen.
„Wat heb je te zeggen? Schiet op".
In gebroken Duits stamelde het
fe] 4 ebt offer: Eenmaal leven, eenmaal
sterven". Hij heeft daarbij gedacht
aan wat de Prediker in de H. Schrift
neerschreef: „Er is een tijd om gebo
ren te worden en een tijd om te ster
ven. Misschien heeft de man willen
zeggen: „Voor ons allen komt het ster
vensuur, door jullie moordend vuur
wordt straks mijn leven abrupt afge
sneden. maar ook jullie zullen ster
ven". Word vervolgd
Ons dagelijks overzicht
Met een zin voor realismen, welke
men bij slechts weinig volkeren aan
treft ,werd ChurchiU, de grote leider
uit de oorlogsdagen, vrijwel onmid
dellijk na de beëindiging der vijande
lijkheden uitgeschakeld en vervangen
door een ander, aan wie men de vre-
deswerkzaamheden met meer vertrou
wen opdroeg.
Dit betekent echter niet, dat de man
met de onafscheidelijke sigaar nu ook
het zwijgen is opgelegd. Zo iets zou
al te zeer in strijd zijn met de Britse
opvattingen omtrent het recht van
vrije meningsuiting. Zo kan men af
en toe- kennis nemen van de redevoe
ringen, welke door hem zijn gehou
den en waaruit steeds weer duidelijk
blijkt, hoe goed het is geweest, dat
de vredespolitiek aan anderen is op
gedragen. Een oorlog vraagt nu een
maal leiders met een oorlogsmentali-
■teit, vrede vraagt mensen die zin heb
ben voor vrede en voor de geheel an
dere omstandigheden welke zich dan
doen gelden.
Hoezeer ChurchiU de oorlogspsy
chose nog steeds niet is ontgroeid,
blijkt geregeld opnieuw uit de rede
voeringen, die hij ten beste geeft. Zijn
laatste was opgenomen op een gra-
mofoon plaat en werd afgedraaid op
een banket te New York. Natuurlijk
had hij het over oorlog en, ook al weer
vanzelfsprekend, over die, waarvoor
zo velen beginnen te vrezen: een oor
log tussen Rusland en de Verenigde
Staten
Gelukkig achtte hij zulk een oorlog
nog niet onvermijdelijk! Maar
mocht 't er toe komen dan zouden
Engeland en het gehele Britse ge
menebest zich weer met dezelfde broe
derliefde trouw naast de Verenigde
Staten scharen ,als in de achter ons
liggende jaren het geval is geweest.
Voor de Verenigde Staten is het
natuurlijk jammer, dat zulk een toe
zegging van ChurchiU op het ogen
blik niet de minste waarde heeft. Zijn
particuliere wensen, misschien die vaD
zijn partij, mogen in deze richting
gaan, hij vertegenwoordigt niet
meer de Britse regering en we wagen
het te betwijfelen of zijn zienswijze
door het Engelse volk wordt gedeeld.
Het zou ons al heel erg verwonde
ren, indien de zienswijze van het Brit
se volk zo heel erg verschilde van die
van het Nederlandse. En die is, dunkt
ons wel ongeveer zó: Oorlog, goed,
maar wij passen. Indien het kapita
listische Amerika en het communis
tische Rusland beide een gooi wensen
te doen naar de wereldheerschappij,
dan is dat hun zaak. Ons gaat het
niet aan. Het enige, waarop het daar
bij aankomt, is zo sterk te zijn, dat
men door de anderen met rust worde
gelaten.
Een weinig eensgezindheid in dat
opzicht zou voor heel West-Europa
van groot nut zijn. Waarbij nog komt,
dat in dat geval de taak, welke West-
Europa nu eenmaal is toebedeeld, ni.
de brug te zijn tussen Oost en West,
dan beter tot zijn recht kan komen.
Geoorlogd is er genoeg. Daarom is
het het best meer over vrede te spre
ken, dan ChurchiU pleegt te doen.
Meer en meer ontpopt hij zich als
een oorlogsprofeet. En daaraan heeft
de wereld geen behoefte. E.
33. Het was niet zo heel moei
lijk Jimmy naar beneden te lokken.
Jan Trapman begon op het dek met
zijn bal te stuiteren en hij riep: „Hei,
Jimmy, kom je nog een partijtje
voetbaUen?" Met de snelheid van 'n
vaUende komeet liet Jimmy zich uit
het want zakken en het volgende
ogenblik stond hU al voor Jan en
rijn vader, terwijl hij begerig naar
de bal keek. „Nu geen gevoetbal
meer", riep kapitein Pruim, „dat
beest moet weer ln zijn hok.
Prijsraadsel
Zoals juUie onder „Oom Rob
antwoordt" kunnen lezen, kun
nen deze week de oplossingen
van de vorige weken nog niet
worden geplaatst. We schrijven
deze keer dus alleen een nieuwe
wedstrijd uit cn wel een
TEKENWEDSTRIJD
Alle kind eren kunnen hier-
*aan meedoen De opgave is:
Maak een aardige tekening,
zo groot of klein je zelf wilt!
Je moogt zelf ook weten, wat
je tekent en hoe je de teke
ning maakt, 't Mogen potlood
tekeningen zijn, en je moogt
je tekening ook met verf of
kleur op werken. Dat zie je
maar! Denk er wel om, dat
je tekening schoon blijft en
netjes.
Doe dus je best om een van de
mooie prijzen te winnen, die be
schikbaar worden gesteld.
Zendt je tekening met of zon
der briefje voor
VRIJDAG 24 OCTOBER a.s.
aan OOM ROB. POSTBUS, 3
SCHAC.EN
Vergeet niet om je naam en
je adres op de achterzijde van
je tekening te plaatsen en óók
op je briefje en briefomslag.
Zet ook vooral je leeftijd erbij
en of je een jongen of een meis
je bent. Aan de slag en veel
succes wordt je toegewenst door
OOM ROB
ZONDAG 19 OCTOBER 1947
Hilversum I 301 m. 8, 13, 18,
20 en 23 uur.
VARA 8.30 Voor de tuin; 8 40
Ensemble Barcarolle; 9.15 Men vraagt
en wij draaien in het ernstige gen»
re; 9.45 Geestelijk leven; 10.00 Ka
mermuziek programma; 10.30 Brief
geheim, grepen uit de corresponden
tie v. beroemde personen; 11.00 Kunst
na arbeid, Zondagochtendconcert d.
het Radio-Philharmonisch orkest; AV
RO 12.00 Gram. platen; 12.30 Zondags
culb; 12.40 A Capella-koor; 13.15 Les
gars de Paris; 13 50 De Spoorwegen
spreken; 14.05 Boekenhalfuur, Jan
Mens bespreekt een boek van Mevr.
Zomers-Vermeer; 14.30 Omroepkamer
orkest (Haydn, Kolady); 15.15 Film*
praatje; 15.30 Bercuses, Frans muzi
kaal programma; 16.00 NJG-kwartier;
16.15 The Skymasters; 16.40 Sport
flitsen; VARA 17.00 Harmoniecorps
17.15 Accordeonensemble; 17.30 Ome
Keesje; 17.50 Sport; 18.15 In gesprek
met de lezer; IKOR 19.00 Oecumeni
sche dienst (met ds. Buskes); AVRO
20.15 Waltztime; 21.15 Lichte koor
werkjes uit de 16e en 17e eeuw;
21.30 „De kopermijn", hoorspel; 2.15
Omroeporkest.
Hilversum II 415 m. Nieuws
om 8, 9.30, 13, 19.30 en 22.30 uur
KRO 8.30 Hoogmis; NCRV 9.45 Gram.
muziek; 10.00 Wognums zangkoor; IK
OR 10.30 Remonstrantse kerdienst;
NCRV 12.00 Wognums zangkoor, KRO
12.15 In 't Bocckhuis; 12.30 Lunch
concert door het Kareolseptet; 12
Welk boek? een goed boek; 13.40 Apo
logie; 14.00 Huisconcert van uit „Ka-
reol" te Hilversum; 15.40 „Het ge
lukkigste gezin", klankbeeld; 16.15
Missie Zondag, afscheidsplechtigheid
van missionarissen; 17.00 Gram. pla
ten; 17.15 Gereformeerde kerkdienst;
18.45 Na de kerkdienst; 19.00 de psal
men van Sweelinck; 19.15 Kent gij
Uw bijbel?; KRO 19.55 Sportreporta-
ges; 20.30 „De Ijs—spinhx", hoorspel;
21.30 „De Zilvervloot", Nederlands
programma; 22.15 Avondgebed; 22.45
Katholiek nieuws; 22.50 Werken van
Mozart en Beethoven.
MAANDAG 20 OCTOBER 1947
Hilversum I 301 m. Nieuws
om 7, 8, 13, 18, 20 en 23 uur:
VARA 7.30 en 8.15 Gram. platen;
VPRO 10.00 Morgenwijding; VARA
10.30 Voor de vrouw; 10.45 De Re
genboog; 11.45 Voordracht uit werk
van Thomas Mann; 12.00 Orkest Car-
lo Carcassola; 12.33 Voor het platte
land; 12.38 Orgelspel door Johan Jong
13.20 The Ramblers; 14.45 Frans ope
ra-programma; 15.10 „Wanneer zingt
een kanarie"? Blijspel; 16.30 Disco
variété; 17.00 De school is uit; 17.30
Pianoduo; 17.45 Het Rijk over zee;
18.15 Successen uit 1930—1940; 18.30
Ned. Strijdkrachten; 20.15 Metropole
orkest; 20.55 Ik ben -het niet met u
eens, een radio-dèbat; 21.15 Mëeftrio
21.45 USA-discoparade; 22.20 De Vak
beweging in het buitenland.
Hilversum n 415 m. Nieuws
om 7. 8, 13, 19, 2d en 22.30 uur.
NCRV 77.45 Een woord voor de
dag; 8.15 Gewijde muziek; 9.35 Gram,
platen; 10.30 Morgendienst; 11.15 Van
oude en nieuwe schrijvers; 11.35 Mu
ziek van Delius; 13.15 Orgelconcert;
14.00 De klas rondom de luidspre
ker; 14.30 Amatitrio; 15.15 Kameror
kest „Ars nova et Antiqua"; 16.00 Ned
Herv. Bijbellezing; 17.00 Het kleuter
klokje klingelt; 17.15 Onbekende ka
mermuziek voor blazers; 18.15 Sport-
rubriek; 19.15 Onder de leeslamp;
19.45 Gezinsweek; 2045 De grote stad
