WAAR HEIL SOLDATEN
MAATSCHAPPELIJK WERKEN
föboum ató ulo-McM&i
Vaste salarissen voor dienstboden
en werksters
11 November f
DE SCHAT
Majoor H. Salomon, redacteur van „De Strijdkreet"
Prachtige, maar zware taak van
enorme omvang
„Zondag spreekt Majoor Salomon,
redacteur van „De Strijdkreet", in
onze diensten.'Voelt U iets voor een
kort onderhoud?" vraagt ons de be
kende Alkmaarse Majoor H. J. ter
Telgte, toen we hem op een van
lijn tochten door Alkmaar- ontmoetten.
Natuurlijk voelen we er voor Zo
één. dan zal deze Amsterdammer ons
In kunnen lichten over de arbeid van
het Leger des Heils. Het Zondag
morgenprogramma van de redacteur
Ce-geestelijk leven" is gevuld....
Na een goed bezochte morgendienst
ln de zaal aan de Limmerhoek zitten
we in de huiskamer van Majoor ter
Telgte tegenover deze bekende figuur
uit de Legergeledereri. Mevrouw Ter
Telgte, de knappe. Canadese echtge
note van de Alkmaarse majoor voor
ziet ons van koffie en:
„Wat wilde U nu graag weten?"
vraagt de man tegenover ons. Een
vraag, die niet gemakkelijk te beant
woorden is. We zien naar de glimmen
de S op de kraag van de majoor, de
S van Sterkte, van Strijd en van Steun
tn beseffen de kracht en omvang van
deze internationale organisatie. Enorm
veel werk moet door deze mensen
verzet worden en grotendeels zijn we
er onbekend mee. De vriendelijke uit
nodiging van de majoor heeft ons nu
de gelegenheid om meer over „The
Salvation Army" te weten te komen.
We kiezen voor het maatschappelijk
werk van de beweging, maar wagen
eerst een enkele vraag over het le
ven van Majoor H. Salomon zelf.
De praktijk dekt de theorie
„Ik ben reeds 23 jaar bij het leger be
trokken .hoewel ik niet kerkelijk groot
gebracht ben", vertelt de majoor. „Ik
werd echter aangetrokken en getroffen
door het openluchtwerk. In het Leger
trok mij de practijk van het geloofs
leven. de uiting; ik Kon, zoals ieder
ander, die bij het Leger aanklopt, di
rect aan het werk gaan. William Bootk
de stichter van het .Leger heeft heel
goed gevoeld, dat het Maatschappelijk
werk een belangrijk onderdeel moest
vormen van het grote geheel.
Het maatschappelijk werk ts a.h.w.
uit het geestelijk werk geboren. Wil
liam Booth, die in die wijken van
Londen, waar de grootste armoede
heerste, begon, heeft zijn „bezoekers",
die na de „dienst" de konde Londense
stralen weer op moesten, in zijn ge
bouw van samenkomst laten over
nachten en er hen van eten voorzien.
Een bakkersvrouw, die Londense
meisjes onder haar hoede nam, legde
de eerste steen voor het middernachts
werk.
Wanneer we nu naar Jezus' rond
wandeling op aarde zien, begrijpen we
de overeenkomst. Ook bij Zijn arbeid
onder het Joodse werk nam het maat
schappelijke een voorname plaats ln.
Dat is de kracht van het leven ge
weest: theorie en practijk dekken el
kaar".
Ongemerkt zijn we van de persoon
van Majoor Salomon op het Leger-
werk zelf terecht gekomen. „Het maat
schappelijk werk van het Leger des
Heils zal uw lezers meer interesseren
dan enkele bijzonderheden over het
leven van één officier", glimlacht de
bescheiden man tegenover ons.
„Hoe staat het tegenwoordig met 't
maatschappelijk werk? Wordt dit
slechts door enkele pioniers verricht?"
Alle soldaten staan in de
strijd
„Zeker niet. Iedere heilssoldaat werkt
persoonlijk mee. Er zijn bij ons geen
comité's enz. nodig. Wanneer de Ma
joor hen roept .komen de soldaten en
doen het werk, dat hij hen opdraagt".
„Doet het Leger ook reclasserings-
werk?"
„Inderdaad. Geen terrein, waarop 'n
sociale instelling of vereniging werk
zaam is. of ook het Leger zendt er
Ons dagelijks overzicht
De geest des tijds
Wanneer een revolutie wordt her
dacht, dan mag men revolutionnaire
taal verwachten, vooral wanneer bo-
vendien een loroonjaar wordt gevierd.
Feestredenaar op het dertig-jarig ju
bileum der Russische revolutie was
de minister van Buitenlandse Zaken,
Molotow en wanneer men de woorden
welke van zijn tong zijn gevloeid, nu
nog eens rustig bekijkt, dan stroken
ze wel ongeveer met wat men had
mogen denken, dat zou komen. Er was
veel sprake van verheerlijking van
wat' door het Sowjet-bewind werd tot
stand gebracht en de vrede werd
voorgesteld als een even groot goed
als we dat gewend zijn te horen van
Churchill. Truman of wie dan ook.
Het is merkwaardig hoe alle staatslie
den. van welke richting of nationali
teit ook, steeds leuren met de vrede.
Ze weten natuurlijk heel wel, dat er
geen enkel volk is, dat werkelijk
naar de oorlog verlangt. Overal hun
kert men naar vrede, echte vrede,
waarin niet voortdurend door. enkele
hoogmogenden, die zeggen hun macht
te ontlenen aan het volk, maar die
in werkelijkheid geheel hun eigen
v/eg gaan met het zwaard wordt
gerammeld. Daarom spreekt ieder van
vrede, al is zijn hart ook nog zo vol
van oorlog. Zelfs Hitier wist op deze
wijze zijn volk zand in de ogen te
strooien,
We willen hiermee alleen maar zeg
gen, dat de rede van Molotov geen
haar beter maar ook geen haar slech
ter was, dan wat we tegenwoordig
van vooraanstaande politici gewend
zijn. Ze ademde de geest van deze
tijd: Wij doen alles goed, wij zijn de
ware voorvechters van de vrede, de
anderen spannen tegen ons samen.
Een en ander doorspekt met een aan
tal voorbeelden, waaruit de boosaar
digheid der vermeende tegenstanders
duidelijk moet blijken. Iedereen, Be-
vin De Gaulle of wie ook zou volgens
dit schema onmiddellijk een even da
verende rede kunnen houden.
In dit alles zit, behalve veel aan
leiding tot pessimisme, toch ook iets
als een troost. Immers, we mogen
vaststellen, dat de mentaliteit .welke
de hedendaagse staatslieden bezield,
geen verband houdt met communisme
of de'mocratie, met kapitalisme of
zelfs met fascisme. Allen maken zich
ondergeschikt aan de geest van de
tijd. die blijkbaar iets bezit, wat uit
gaat boven partij-politieke inzichten
Wanneer men dit alles-verbindende
beter tot zijn recht kon laten komen,
wanneer de heren zelf eens gingen
begrijpen, dat ze meer gemeen heb
ben met elkaar, dan ze zelf vermoe
den. dat dit echter bij verschillende
volkeren,- die elk voor zich anders
denken en voelen, nooit op dezelfde
wijze in de praktijk kan worden ge
bracht. dan zou de vrede heel wat
dichter bij zijn dan thans het geval is.
Kenmerkend voor deze tijd tenslotte
is het feit. dat deze rede. die uit de
aard der zaak in het buitenland wei
nig ongerustheid verwekte we zijn
gewend te leven op de bodem van
een vulkaan en de hele inhoud was,
gelijk we reeds lieten uitkomen, vrij
gewoon alleen belangstelling wek
te door de mededeling van Molotow
ten aanzien van het atoombom.geheim
ten aanzien dus van het mees moder
ne oorlogswapen, dat bestaat.
Dreiging daarom draait de we
reld.
Het geheim beslaat niet meer. zei
Molotow. Daarmee echter zei hij in
wezen niets, want in theorie is dit
geheim reeds lang geen geheim meer
Het principe van de atoomsplitsing
is overal bekend.
Maak er maar eens een, antwoord
de Amerika reeds.
En daarmee sussen de volkeren zich
in slaap. Zalig rusten ze in Morpheus'
armen. Boven hen hangt als een mo
dern Damocles-zwaard de atoombom.
E
haar soldaten heen.
Vroeger bestond-er b.v. in Alkmaar
ook een reclasseringsbrigade van het
Leger. Nu echter wordt alles van Am
sterdam uit georganiseerd. Het Hoofd
kwartier beschikte voor de oorlog over
niet minder dan 40.000 dossiers van ge
vallen, die de plaatselijke brigades be
handelden. Jammer genoeg hebben de
Duitsers dit waardevolle materiaal
verbrand, zoals zij zoveel verwoest en
vernield hebben"
En de Majoor vertelt ons Over de'
verwoeste landbouwkolonie in Lunte-
ren, waaraan wij reeds eerder een ar
tikel wijdden. Op deze en andere ko
lonies werden en worden weer maat
schappelijk ontspöorden te werk ge
steld.
Practische hulp in kolonies'
„Het Leger steekt hen de helpende
hand toe; het is neutraal in haar hulp
verlening en vraagt niet naar do per
soon, de godsdienst en de schuld.
Mensen, die willen, krijgen ook een
kans. Voor de hun geboden hulp moe-'
ten zij werk in de plaats stellen. Op
de landkolonies de omgeving van
het platteland is voor velen beter dan
de stad worden zij opgeleid tot
landbouwers en na een aantal jaren,
verlaten de mensen ons weer om te
rug te keren in de maatschappij; ech
ter niet vóór zij weer volkomen op
eigen benen kunnen staan. Al onze;
kolonies hebben het karakter vans
„doorgangshuizen". Er zijn tehuizen
voor voogdijkinderen, waar de jon
gens en meisjes in gezinssfeer leven,
geen gesiichtskleding dragen en des-,
gewenst middelbaar onderwijs na de
lagere school kunnen volgen.
Kort na de oorlog werd in Baarn
zulk een tehuis „De Harskamp" ge-;
opend, waar nu een 50-tal kinderen1
ondergebracht is. Voorts zijn er te
huizen voor ouden van dagen, voor;
-jongens, voor vrouwen en kinderen
uit onvolledige gezinnen, in totaal on
geveer 50 in Nederland. Voor Noord-
Holland zijn de kolonies alle in Am
sterdam en omgeving.
Naast dit alles bemoeit het Leger
des Heils zich met de emigratie. Na
een enquête schaarde de Engelse re-1
gering zich volledig achter dit werk
en in totaal zijn meer dan een kwart'
50. Zij zouden nu eens laten zien
wat zij konden. De voorhoede com
bineerde prachtig en was gewoon niet
weg te slaan van het doel van de
tegenpartij, welks keeper handen en
voeten te- kort kwam bij het weg
werken van de bal. Vier- vijfmaal
gelukte hem dat, maar toen was het
ook gebeurd. Kees Snel, de linksbin
nen van D.L.W. had piet een juweel
van een kopbal zijn club de leiding
gegeven. Iedereen juichte, behalv*
Jlmmy. Die hing met een verveeld
gezicht tegen een der staanders van
zijn doel en gaapte
millioen mensen geïmmigreerd in Ca
nada, Australië, Nieuw-Zeeland enz
Het internationaal karakter van het
Leger vergemakkelijkt dit werk in be
langrijke mate.
„Hoe staat het met het aantal be
schikbare officieren?"
Ontzaglijk zwaar werk
„Jaarlijks levert de kweekschool
voor officieren er een aantal af. Dit
jaar rekenen we op een vijftigtal
nieuwe officieren. De toevoeging van
nieuwe officieren is geen overbodige
luxe. Het werk is zwaar, zowel in li
chamelijk als in geestelijk opzicht en
vele officieren worden na enige tijd
weer gewoon soldaat .omdat zij „niet
meer tegen de moeilijkheden op kun
nen".
We knikken begrijpend. In dit korte
onderhoud hebben wij al zo veel van
het omvangrijke Legerwerk gehoord,
dat het ons bijna duizelt en het dunkt
ons niet vreemd, dat het vele insiders
soms te machtig wordt. En wanneer
we bij het afscheid de beide majoors
met hun vrouwen succes bij hun werk
toewensen .doen we dat van ganser
harte. Want we weten nu, dat deze
blijmoedige mensen veel, heel veel
prachtig, maar uiterst moeilijk werk
doen.
Werksters moeten een
veer laten
(van onze Haagse correspondent)
Voor dienstmeisjes en werksters be
staan geen vaste lonen, geen arbeids
uren, geen, of vrijwel geen voorscl
ten. Mevrouw regelt zulks met het
„meisje". Het resultaat van de rege
ling hangt af van de handigheid van
beide partijen, doch wordt de laatste
jaren grotendeels beheerst door de
wet van vraag en aanbod, die de
meisjes voor dag en nacht plus de
werksters aardig in de kaart speelt.
Vandaar dat werksters, (in de grote
steden van het land) f 1.25 per uur
verdienen en de hulpjes voor dag en
nacht meermalen dertig gulden in de
week plus kost en inwoning.
Anderzijds worden er gevallen ge
constateerd. dat dienstboden 70 uur
per week werken a raison van 10 gld.
plus kost en inwoning
Teneinde ook hier uitwassen enig
zins tegen te gaan (althans een po
ging te doen) heeft de Nederl; Ver
eniging van Huisvrouwen in overleg
met de Nederl. Bond van huishoudelijk
personeel een regeling ontworpen. Het
concept is thans doorgezonden aan de
Adviescommissie voor Vrouwenarbeid
welke op haar beurt zal trachten de
belangstelling te wekken van de mi
nister van Sociale Zaken.
DRIE KLASSEN
De regeling verdeelt het land in 3
klassen. Voor dienstbodes bedraagt
het uurloon voor meisjes beneden de
17 jaar 40. ct, 35. en 30 ct
(resp. Ie, 2e. 3e klasse)). Van 18
tot 21 jaar, 50. 45. en 40 ct. Ouder dan
21 jaar, 55. 50. en 45 cent per uur. Be
zitten de meisjes een diploma huis
houdschool, dan weegt dat 5 ct per u.
zwaarder. De maximum-werktijd voor
externe meisjes, voor wie deze regeling
geldt, is 8 uur per dag.. Arbeid na 0
uur wordtverboden. Het lieve
kind moet per week minstens één hele
dag vrij hebben plus een halve,
halve.
INTERNE HULPEN
De interne meiskes mogen %ls ze
nog geen 17 jaar zijn ook maar 8
uur per dag, en 44 uur per week
perken. Ouderen 10 uur per dag en
'uur per week. Of kousen stoppen,
iken, borduren en borden wassen
ook werken is vermelden de geleer
den niet. 's Avonds na 7 uur behoe
ven de meisjes voor dag en nacht geen
stap meer te verzetten. Haar maand
loon bedraagt f 40.f 35.en f 30.—
voor personen beneden 17 jaar, f 45.
f 40.en f 35.voor personen van
17 tot 21 jaar f 50.— f 45.— f 40
voor meisjes van21 tot 24 jaar. f 55.—
f 50.f 45.voor interne hulpen bo
ven de 24 Kost en inwoning wordt ge
schat op f 50.—. hetgeen evenals het
loon moet worden uitbetaald tijdens
de vacantie.
DE WERKSTERS
Het uurloon voor de werksters wil
men vaststellen op 70, 65 'en 60 ct., al
naar gelang de klassen, echter zonder
onderscheid te maken in de leeftijden
.Werksters, interne- en externe dienst
boden hebben recht op 12 dagen va
cantie met behoud van loon.
Als man durf ik geen commentaar
te geven over dit uitzonderlijk vrou
welijk onderwerp, docli zowel .onze
dienstbode als mijn ega zijn ontevre
den met dit voorstel.
„Waarom wil) U een reis
naar Holland maken?"
Dit was de vraag die een Ameri
kaanse Omroepvereniging aan haar
luisteraars stelde in 't bekende „Har-
tewens"-programma, hierbij geïnspi
reerd door 't UniversaI Pictures-pro-
duct „The Exiie", welke film Neder
land als achtergrond heeft en binnen
kort uitkomt. Duizenden luisteraars
heben zich beijverd een passend ant
woord te geven. De prijs voor het
beste antwoord was dan ook niet te
versmaden: een 10-daags verblijf in
Holland!
Van 29 September tot en met 20
October zijn elke dag de binnenko
mende brieven voorgelezen over 300
aangesloten radio-stations, ter beoor
deling van de luisteraars in de stu
dio.
Thans is de naam van de gelukkige
winnaar bekend. Het is een inwoner
van het Amerikaanse stadje Dalton,
dat indertijd een Nederlands stadje
heeft geadopteerd, n.1. de gemeente
Zuidlande in Zeeuws Vlaanderen.
Met vereende krachten is ca. 2V% ton
relief-goederen bij elkaar gebracht
om de eerste nood in dit zwaar ge
teisterde stadje te lenigen.. Met de re
gistratie, de verzending enz. was be
last Mr. Bowbly, een onderwijzer in
Dalton. Hierdoor kwam hij in contact
met een Nederlandse collega, de heer
Van der Reepe, die in Zuidzande voor
de distributie zorgde. Hoewel ze al
kaar nooit gezien hebben is uit dit
contact eengrote vriendschap ont
staan. Het was voor Mr. Bowbly dus
niet moeilijk de vraag van 't .Heart's
Desire"-programma te beantwoorden,
„want", zo schreef hij p.a. „mijn lief
ste wens is, dat mijn dochtertjes. Joan
en Roberta. nog eens naar Holland
kunnen gaan. om als afgezanten van
Dalton de dochtertjes van de heer
Van der Reepe. CorueÜa en Janneke
de hand te kunnen drukken".
Zelden zal een wens zo spoedig in
vervulling gaan als die van Mr. Bow
bly, want met zijn brief won hij de
hoofdprijs. Óp 15 November stappen
hij en zijn beide dochtertjes, die
resp. 11 en 12 jaar oud zijn, in New
York aan boord van een KLM-Con-
stellation, die hem in 18 uur naar het
land zijner dromen brengt. Op 25 No
vember wordt de terugreis aanvaard,
eveneens per KLM.
WOENSDAG 12 NOVEMBER 1947.
Hilversum I - 301 m. - Nieuws om 7.
8. 13. 18. 20 en 23 uur
VARA. 7.30 en 8.15 Gram.muziek; j
8.50 Voor de huisvrouw; 9.00 Werken
van Wagner fen Rachmaninoff; VPRO
10.00 Morgenwijding; VARA 10.20
Kookpraatje; 10.45 Voordracht; RVU
11.00 „Kinderen met leermoeilijkhe
den", lezing; VARA 11.30 Gram pla
ten; 12.00 Malando speelt; 12.38 Zang
plaatjes; 13.20 The Ramblers; 14.03
Causerie over de levende natuur; 14.15
Jeugdconcert; 15.00 „Jelle van Sipke-
Froukjes", hoorspel voor de jeugd;
15.30 De Roodborstjes; 15.45 De Re
genboog; 16.15 Vragen staat vrij; 16.45
Het stond in de krant; 17.15 Radio
kwintet: 18.30 Ned. Strijdkrachten;
19.15 Zang en piano; VPRO 19.30 Cur
sus „De kerk nu"; 19.45 Lezen In de
Bijbel"; VARA 20.15 Metropole-orkest;
20.45 Discorparade; "21.15 „Jean Jaurés"
hoorspel; 22.15 Symphonisch concert.
Hilversum II - 415 n - Nieuws om 7,
8. 13. 19, 29 en 22.30 uur.
NCRV 7.45 Een woord van de dag;
8.30 Opgewekte morgenklanken; 9.00
Ziekenbezoek; 10.00 Symphoniscli
concert; 10.30 Morgendienst; 11.00
Gr.muziek; 11.15 „Ondergang", hoor
spel; 12.00 Gemengd omroepkoor;
12.33 Orgelwerken van Mendelssohnj
13.15 Continental-quintet; 13.45 Pan-
doratrio; 14.15 Piet Post orgel; 14A5
Ensemble Lachmann: 15.30 Cello-reci
tal; 16.00 Postzegel praatje; 10.15 Kin*
derkoor; 16.45 Voor dé jêugd; 17.45
Het rijk over zee;. 18.00 Ned. Kameit
koor; RVU 10.30 „Over de grenzea
van ruimte en tijd"; NCRV 19.30 Het
actueel geluid; 20J5 Dankdienst voor
het gewas: 21.30 Kamerorkest' 22.45
Avondoverdenking.
I IIWlUaMtlllNRRM
Ze liggen verspreid door ons land. De oorlogsgraven
Van hen, die ééns in de wereldbrand. Hun levén gaven.
Hun jonge leven, pas aan het begin.
Hun leven voor ons en ons gezin.
Dat 't licht van de vrijheid komen zag.
Het stralende licht op de grote dag
Maar zij, die gaven, ze zagen het niet.
Want plots'ling verstomde hun levenslied.
Een laatste groet, een gestameld woord.
Dat klonk, als een gebroken slotaccoord
Een herfstblad dwarrelt langs het kruis
Van hen, die vielen som3 ver van huis.
En met hen een stille, eindloze rij.
Ook zij hadden moeders, net als wy.
Verloofden en vrouwen, die langs ons gaan,
Ze kijken ons zwijgend en vragend, aan.
Vergeet niet de graven en doet Uw plicht,
Verzamel bloemen.
Vergeet niet nog eenmaal in 't volle licht
De namen te noemen
Daar, waar de herfstwind de bladeren strooit,
Uw borst met een rode papaver getooid.
De kleur van ons eigen. Ons Nederlands bloed.
Brengt zó aan die helden Uw laatste groet.
Nadruk verboden
NOVEMBER 1946 KROES
„Hoe lang was die kist?" vroeg ik op
eens.
„Hoe lang of hij ivas?" zei mijnheer
Brisher.
„Ja, hoe lang hoe groot?"
i„0! Zowat zo bij zo". Mijnheer Bri
sher duidde de afmetingen van een
middelmatige koffer aan.
„En helemaal vol?" vroeg ik.
..Ja, helemaal vol met zilverstukken
halve kronen geloof ik".
„Goeie hemel!" riep ik uil, „dan moe
ten het wel honderden ponden ge
weest zijn".
„Duizenden" zei mijnheer Brisher
kalm. „Ik heb het uitgerekend".
„Maar hoe kwamen die daar?,,r
„Al wat ik weet is. dat ik ze daar
vond. Mijn veronderstelling was toen
deze: De kerel, die voor haar vader
ia het huis woonde, was een beruchte
inbreker, een echte beroepsmisdadi
ger. Ik weet niet of ik u al verteld
heb, dat hij eens de mailzakken uit
een trein geroofd heeft. Nou in ieder
geval leek het mij toe
„Ja. dat zou best kunnen zijn", zei
ik. „Maar wat deed u verder?"
„Zweten", zei mijnheer Brisher, „met
straaltjes. Die hele morgen bleef ik
in de tuin, zogenaamd voor die rots
partij en piekerde erover, wat ik zou
VAN LIEFDE EN GELD
door
HtNRY GEORGE WELSL
doen. Ik zou het mischien aan haar
vader verteld hebben, als ik niet aan
zijn eerlijkheid getwijfeld had ik
was bang, dat hij het me af zou ne
men en het zou aangeven bij de po
litie en bovendien leek het me.
omdat ik toch een lid van de familie
zou worden, aardiger als ik dat alle
maal meebracht. Dan zou ik om zo te
zeggen een beeje betere indruk ma
ken. Nou ik had nog drie dagen de
tijd, voordat mijn vacantie om was,
dus ik hoefde niet zo'n vreselijke
haast te maken. Onder het spitten zat
ik maar steeds te bedenken, hoe ik
dat geld in mijn bezit zou krijgen.
Maar ik zag er geen gat in. Op een
gegeven ogenblik begon ik er plotse
ling aan te twijfelen, of ik het wel
werkelijk gezien had en ik ging er
weer naar toe en had de kist juist
blootgelegd, toen haar moeder naar
buiten kwam, om een beetje wasgoed
op te hangen. Ik kreeg bijna de stui
pen. Een tijdje later was ik ineens
doodsbenauwd, dat er misschien een
ander zou hebben aangezeten. Maar
toen kwam juist Jane naar me toe
om te zeggen, dat we gingen eten.
„Dat zal smaken hé, na al dat graven"
zei ze.
Onder het eten was ik erg onrustig,
ik zag de buurman al over de schut
ting klimmen en zijn zakken volstop
pen. Maar 'smiddags werd ik wat
kalmer ik dacht by mezelf; het
heeft er waarschijnlijk al zo lang ge
legen, dat het nog wel een beetje
Wachten kan en ik probeerde voor
zichtig het gesprek op het vinden van
een schat te brengen, om te zien ,hoe
de oude heer over die dingen dacht".
Mynheer Brisher hield even op en
glimlachte bij de herinnering hier
aan.
„Nou, die ouwe, dat was een mooi
exemplaar!" zei hij.
„Wat?" zei ik, „wilde hij...."
„Moet u horen", zei mijnheer Brisher
en legde zijn hand kalmerend op mijn
arm. „Om hem eens aan de tand te
voelen, vertelde ik hem een geschie
denis van een van mijn vrienden
ik fantaseeide maar wat begrijpt u
die een bankbiljet van vijf pond
vond in een overjas die hij geleend
had van een ander. Ik zei, dat hij
het had gehouden maar dat ik niet
zeker wist, of hij daarmee wel goed
gehandeld had. Nou en toen had je
hem moeten horen. Goeie genade, wat
ging hij tekeer! Hij was me er eentje.
Hij zei, dat hij wel verwacht had,
dat ik zo'n soort vrienden had. Dat
die juist pasten bij iemand, die te lui
was om te werken en dan nog het
lef had het aan te leggen met de
dochter van fastoenlijke mensen. En
zo maar door. Ik weet de helft niet
meer van wat hij allemaal vertelde.
Ik begon hem tegen te spreken, om
eens precies te zien, hoe hij over die
dingen dacht. „Als u een paar shil
ling op straat vond, zoudt u die dan
niet houden?" vroeg ik.
„Zeker niet", zei hij, „ik zou er niet
aan denken".
„Wat!" zei ik, „ook niet als u ze bij
voorbeeld ergens begraven vond?"
„Jongmens",zei hij, „natuurlijk zou ik
dat niet doen. Weet je dan niet, wat
Caesar al gezegd heeft?"
„Wie is dat eigenlijk? O, ja. Nou
die haalde hij er zelfs bij. Hy was er
altijd gauw bij je met bijbelteksten
dood te slaan, die -ouwe. En zo ging
het nog een tijdje door, er kwam geen
eind aan. Tenslotte kon ik het niet
meer verdragen. Ik had Jane be
loofd, hem niet te zullen tegenspre
ken, maar het werd me een beetje te
bar. Ik, wel ik heb hem toen ook het
een en ander verteld.... Enfin het
was donder en bliksem. Maai- ik be
greep wel, dat ik die schat er alleen
zou moeten uithalen. En ik dacht bij.
mezelf: „waf zal ik je dat inpeperen
ouwe, als ik dat geld heb
Hij zweeg geruime tijd.
(Wordt vervolgd).
