Emigratiemogelijkheden in Suriname V/ees voorzichtig met uw linkshandige kind Qimmy, J3/louhi ah v-o-eJt&alteA De V.S. van Europa een utopie? „Je komt niet thuis..." P;r6d^pro<ip^inLa: De maatschappij eist rechtshandigheid, maar. Hel oplreden van spraak gebreken niet onmogelijk ..Als je nou weer je linkerhand ge bruikt, geef'ik er een tik op hoor". Moeder is echt een beetje boos, om dat haar lieve zoontje nu al weer die plaatjes uitknipt met zijn linkerhand je. Het staat zo stuntelig weet U. Maar ze denk er wellicht helemaal niet aan, hoe moeilijk het voor haar linkshan dige zoontje is. met zijn rechterhand de schaar te hanteren. Probeert U het eens met Uw linker hand moeder! Dat kunt U niet? Nee *t is ook moeilijk, 't Is voor U iets te gennatuurlijksevenals het voor Uw zoontje iets tegennatuurlijks is, zijn rechterhand te gebruiken. Het is in strijd met zijn aanleg en dat werkt al tijd moeilijk. Wat zegt U? Hoort hij. rechts te werken? Omdat iedereen dat doet? Nee, dat is nietwaar. Het aantal linkshandigen is toch altijd nog enorm groot. Ook al zijn ze in de minderheid De maatschappij is inderdaad ingesteld op de rechtsbandigen. De gereedschap pen en werktuigen, van de eenvoudige soep-lepel tot de meest ingewikkelde machine zijn gebouwd voor rechtshan- dig gebruik.V Is dus wel begrijpelijk, waar wij onze kinderen graag klaar willen maken voor die maatschappij, dat wij proberen de kinderen rechts- handig op te voeden, 't Is nu eenmaal met veel dingen zo. dat de minder heid zich moet schikken naar de meer derheid. Aan het probleem linkshan digheid zit echter ïpéér vast. Meer. dan we hier kunnen beschrijven, meer dan we er over weten. Wat wa^chter wel weten, is dat er verband Bestaat tussen linkshandigheid en spraakge breken. Beter gezegd tussen het „om bouwen" van linkshandigen tot reefcts- handigen en het ontstaan van spraak gebreken. Verschillende onderzoekers hebbet. daarop geweten. Het percentage spraakgebrekkigen is onder de links handigen groter dan'onder de rechts- handigen. Ook zien we het linkshan dige kind vaalc pas later tot spreken komen In Engeland en In Amerika wordt aan het probleem: linkshandigheid, meer aandacht geschonken, dan bij mis Men staat er de kinderen ook gau wer toe de linkerhand te gebruiken Gelukkig zijn er ook in ons land al heel wat scholen, waar men de kin deren toe staat Zich' te ontwikkelen •Volgens hun natuurlijke aanleg. Wit U een paar sprekende voorbeel den van onderzoekers op dit gebied: Lewis liet 12 rechtshandige zwakzin nige kinderen de linkerhand gebrui ken en kreeg als rèsultaat, dat allen In 5 maanden leerden" stotteren, het geen verdween, toen hij ophield met de oefening van de linkerhand. Haefner vermeldt, dat van 41 kinde ren. die gedwongen wertkn rechts- handig te werken er 10 gingen stotte- E?n. U ziet aan deze voorbeelden, dat de spraakmoeilijkheden ontstonden na het „ombouwen" De linkshandigheid op zichzelf levert nog geen moeilijkheden op. Maar zo als U ziet ook het omge keerde is het geval, laat men rechts handige personen links werken (b.v na het verlies van de rechterarm) dan KSn ook stotteren optreden. Heel verwonderlijk is dat niet. On ze spreekbewegingen worden centraal geregeld vanuit de beide spraakcen tra in de hersenen. Voor de rechts- handigen liggen die spraakcentra in dc linkerhersenhelft. Voor de links handigen in de rechter hersenhelft B-j verwonding van een van deze spraakcentra treden soms heel merk waar-'" spraak£fwijkingen op, waar over we het misschien later op deze plaats nog eens hebben.' De betrekkingen van de beide her senhelften met ons lichaam zijn ge kruist, d.w.z. dat de rechterhersen- helft correspondeert met de linker lichaamshelft en andersom. Bij de linkshandige is de linkerli- chaamshelft het meest ontwikkeld en wordt het meest „gebruikt" wat dus overeenkomt met een „gebruik" van de rechterhersenhelft, "Waar ook het spraakcentrum zich bevindt Gaat men nu „ombouwen" dan wordt dus de* rechterlichaamshelft en daarmee de linkerhersenhelft ontwikkeld en ont staat a.h.w. een „verwaarlozing" van de rechter helft, waar zich bij de om gebouwde personen ook een spraak centrum'ontwikkelt in de andere her senhelft. Dat dit alles kan leiden tot verwarring, verspreken en stotteren ligt voor de hand. Onze conclusie is dus. dat wij met ombouwen van linkshandigen tot rechtshandigen op zijn minst heel voor zichtig dienen te zijn. En wel dege lijk hebben af te wegen, wat 't zwaar ste weegt: De eisen van de maatschap pij, die rechtshandigen vraagt of het risico, dat we lopen stotteraartjes te kweken. Een en ander hangt natuurlijk "af van de aanleg en geestesgesteld heid van het kind. Wij willen dit artikeltje eindigen met een dool Goeman vermeld zéér spre kend voorbeeld van de onderzoeker Brijngelson in het Tijdschr. v. Log. en Phon. van April 1947: „Eer. kind sprak normaal tot het zes de jaar. Het was linkshandig. Op 8 jarige leeftijd ging het naar school Moest rechts schrijven. Ging prompt stotteren gedurende de eerste klas. In de 2e klas mocht het links schrijven. Het stotteren verdween. In de derde klas moest het weer rechts schrijven. Het ging ook weer stotteren. In de 'vierde klas^ mocht het weer links schrijven. Weer verdween het stotte ren. Gedurende de 4e en 5e klas mocht het links blijven schrijven en bleef normaal spreken. In de zesde klas werd het ten derde malen ge dwongen rechts te schrijven. Resultaat: stotteren". Sterker kan het verband tussen ver drongen linkshandigheid en stotteren toch nauwelijks worden gedemon streerd. J. E. VAN DOK - NAAR VERRE LANDEN (IV) Een grote taak voor de kleine ondernemer (Van onze emigratie medewerker) Wellicht werpt men ons voor de voeten, dat we pessimistisch gestemd zijn. Het tegendeel is waar. We hebben slechts getracht, U in de eerste 3 artikelen een juiste indruk te geven van de mogelijkheden en de moeilijkheden. Inderdaad zijn de moeilijkheden groot. Maar een gewaar schuwd man telt voor twee. Wij zyn echter de laatsten, die emigra tie, mits goed bestudeerd en zo mogelijk van hogerhand slerk gesteund zouden willen afraden. De meeste Nederlanders, die Suri name bezocht hebben, komen onder de bekoring van dit mysterieuze, scho ne, woeste en yijke land. Er zijn Ne derlanders, die .er al 50 jaar wonen en niet terug willen. Er zijn er ook. die er onvoorbereid heen gingen, en er de ene val na de andere m&akten. Vandaar onze waarschuwingen. Jam mer is. dat anderen, niet tot oorde len bevoeden, het land in een kwade reuk stellen: Zo schreef een gelegen heidsschrijver kort geleden in een der zuidlijke provinciale bladen o.m. „In Suriname te leven, zal voor 90 pCt. der emigranten onhoudbaar blij ken te zijn. Het zal zelfs voor banne lingen een behoorlijke straf blijken te zijn naar Suriname gezonden te wor den". Deze schrijver, die 'schijnbaar als lid van de Irene-brigade $en jaartje in Suriname heeft vertoeft is niet tot oordelen in staat. Anders zou hij der- gelyke onzin niet uitkramen. Voor emigranten, die uit het goede hout ge sneden is Suriname integendeel een land, dat vrijwel onbeperkte mogelijk heden KAN bieden. Maar de schrijver van bovengenoemde passage had als voorbeeld voor ogen de emigratie poging van Nederlanders, die honderd jaar geleden heeft plaats gehad. Inder daad was dat een grandioze misluk king. die vele deelnemers met hun le ven hebben moeten bekopen. Maar er is inmiddels vee! veranderd. NIET VOOR BOEREN Onze indruk is. dat boeren voorlo pig beter doen hun plannen tot emi gratie NrET op Suriname te richten Vakarbeiders daarentegen en kleine zelfstandigen, die kans zien er een industrie te beginnen, maken 'n mooie kans. De industrie moet vanzelfspre kend evenwel gebasseerd zijn op de in het land voorhanden zijnde grond stoffen. Allereerst zal men de produc2 tie dan moeten afstellen op de binnen landse markt die inderdaad niet groot is. doch niettemin bepaalde mogelijk heden schenkt. Daarnaast kan men naar verloop van tijd voor "de export gaan fabrice ren. Naarmate deze kleinindustrie tot leven komt zal de behoefte aan Ne derlandse arbeidskrachten groter wor den en naarmate er meerdere Neder landers naar Suriname trekken zal er meer vraag ontstaan op de binnenland se markt. Zodra er-op deze wijze wat meer leven in de brouwerij komt. be staat de mogelijkheid om met grote kans van slagen aan te dringen op verlaging der vrachttarieven, waary door de wereldmarkt voor tal van Su rinaamse artikelen open zal komen. Het begin van alles lijkt ons even wel de vestiging van klein-industrieën en incidentele emigratie van bekwame vakmensen. Zeker zal een radio-mon teur, een bankwerker, een metselaar, een prima timmerman of een goed meubelmaker er een goed bestaan we ten te vinden, nog te meer als zij ge zamenlijk vertrekken, gezamenlijk wer ken, en gezamenlijk de moeilijkheden stuk voor stuk eendrachtig oplossen. 73. Jimmy trof het niet.' want de aanvallen, die de DSE-ers onderna men, werden met de minuut onstui miger. zodat de brave aap voortdu rend de handen uit de mouwen moest steken. Iets, dat hem ot> dit ogenblik met die pot jam bijna onder zijn bereik helemaal niet van pas kwam Maar eindelijk wist hij een bal han dig te vangen, en deze het volgende moment zo'n pil te geven, dat hij bij na bij het tegenovergestelde doel te recht kwam. Die was weg en x.u kon„ hij eens op zijn gemak gaan kijken, wat er met die jampot aan het handje was. Men moet er evenwel aan denken, dat er en in Holland en in Suriname heel wat weerstanden moeten worden over wonnen voor men er is. Emigratie naar Suriname ressor teert niet onder de Stichting Landver huizing Nederland, Lange Voorhout 20 Den Haag, doch rechtsstreeks onder het gebied van het departement van Overzeese Gebiedsdelen. Om er heen te gaan heeft men een geldige pas nodig (dus geen visum) een bewijs van goed gedrag plus een vaccinatiebewijs. De reis er heen is het voordeligst met de KNSM, doch dan moet men rekénen op een laiyje wachttijd. De KLM zal voor de mees ten wei te duur zijn. Men doet verstandig tevoren in con tact te treden met relaties in Surina me en zo men die niet heeft, eerst aan te knopen. Vele Nederlanders in Suriname en vele Surinamers zullen U ongewijfeld gaarne alle gewenste inlichtingen geven .Op eigen houtje vertrekken met het motto „raakt het niet, dan schaadt het niet" moeten we ten sterkste ontraden, want de kan3 is groot de het wel schaadt. DE POLITIEKE TOESTAND Het is onjuist te menen, dat er een anti-Hollandse stemming zou bestaan in Suriname. Wel is er een anti-koloni ale stemming. De Nederlandse emi grant die er wil slagen, zal dan ook moeten uitgaan van het standpunt, dat de Surinamer gelijkwaardig is en een redelijk stuk brood wil verdienen Als hij de Surinamer als broeder en leermeester tegemoet treedt zal hy slechts welkom zijn. Zijn houding ten opzichte van de Surinamer en zijn le venswandel zullen bepalen of hij wel- 'ftorn zaUblijven. - We hebben gepoogd U in deze vier bijdragen een beeld te geven van Su riname. Vanzelfsprekend is het onvol ledig, aangezien we slechts de hoofd lijnen konden aanstippen. Mocht U echter nadere Inlichtingen wensen, dan kunt U schrijven aan de Redactie. Vragen van algemeen be lang worden in de krant beantwoord: persoonlijke problemen zullen we per brief trachten op te lossen. HET PROBLEEM VAN DE DAG Wat „men" er over denkt en waarom de optimisten het van de pessimisten zullen winnen Churchili is niet de geestelijke vader van dit project: de Verenigde Staten van Europa. Maar wel heeft hij deze kwestie onder de aandacht van velen gebracht. Betrekkelijk maar weinigen, die het idee als zodanig verwerpen omdat zij er absoluut geen heil van verwach ten Veel talrijker zijn de meningen, die het wantrouwen veroordelen als een onmogelijk idealisme. Dan wor den de taalverschillen naar voren ge bracht, de geaardheidinderdaad ernstige bezwaren. Maar ondanks het verschil taal blijken b.v. Friesland en Limburg toch onverbrekelijk aan de andere,delen van het Koninkrijk der Nederlanden verbonden. En is. het ka- FEUILLETON 7.) Hij ijlde zijn maat achterna. Toen hij de buitendeur bereikt had, hoorde hij in de verte een karretje wegbolderen over de hardbevroren weg. In de boerderij klonk een angstig gegil om hulp. Als iu een droom had hij zijn kar retje opgezocht en duwde het zo snel hij kon voort. Uren liep hij door het duister van de nacht. Hij had elk begrip van rich ting verloren. Zijn hart bonsde. Zijn voeten brandden. 'Eindelijk kwam hij tot stilstand. Aan de kant van een smal weggetje, waar hij terecht was gekomen, stond een oude vervallen schuur. Wankelend strompelde hij er op af. De oude deur ging moeizaam pie pend open. Langzaam trok hij de deur achter zich dicht Een gevoel van ontzaglijke verla tenheid overviel hem. Hij leunde tegen de stijl van de deur en bracht zijn handen naar zijn hoofd. Het gebeurde kwam hem op nieuw voor de geest. Hij zag weer het wasbleke gezicht van dq boer. mot daarover heen gebogen de twee vrou wen. Hij hoorde het noodgehuil als het ware nog. Hij had moeite om het niet uit te schreeuwen. Uit het donker schenen zich spookbeelden los te maken en op hem af te komen. Krampachtig zocht, hij in zijn zakken naar een paar lucifers. Toen hij er eentje gevonden had en na verschillende pogingen een had aangestreken zag hij een lege ki~' staan. Aarzelend zette hij zich neer. Het vlammetje was weer uitgedoofd. Buiten huilde de wind. Bewegenloos zat hy op de oude kist. De ellebogen op de knieën, de "handen voor de ogen, kreunde hij luidop, als efen verweer tegen de ge dachten, die met verweer tegen de ge- zich aan hem opdrong .de gedachte dat hij een moord had begaan. Hij een moordenaar Hij die nooit een dfer kwaad had kunnen doen. Hij trachtte zich te herinneren hoe alles gegaan was, maar kon niet verder komen dan hel gevoel van een alles verdringende woede, die zich van hem had meester gemaakt. Dan maakten zijn gedachten een sprong en zagen steeds maar weer de boer .die voor dood op de vloer lag. Hij streek .opnieuw een lucifer af. Even werd ï>et oude schuurtje verlicht, maar snel was alles weer in duisternis gehuld. Plotseling herinnerde hij zich het oude kaarslantaarntje ,dat voor aan het karretje hing. Hij probeerde zich zelf te overtuigen, dat hij op moest staan, maar had er bijna niet i de kracht toe* Na eindeloze pogingen had hij het lantaarntje van de kar gehaald en was er weer mee naar binnen gestrompeld. - Hij zat weer op zijn oude plaats. Het lantaarntje tegenover hem op de groncl wierp een onzeker licht op hem. Een verhaal uit de hongerwinter door JAAP VAN ZOONEN Maar het troostte hem. Langzamer hand verschenen in het dansende kaarslicht de beelden van zijn vader en zijn moeder. Aarzelend begon hü halfluid een gesprek met hen. Maar het gekke was, dat^ijn vader hem niet antwoordde. Die scheen hem maar onbewogen aan te staren. Driftig schudde hij met zijn hoofd als wilde hij die starre blik verdrij ven. ..Moedertje" kreunde hij angstig, „help mij toch. Help mij toch moeder. Ik ben zo bang moeder, dat zij 'mij zullen halenDat zij mij zullen op sluiten in de gevangenis...." rakter-onderscheid tussen een Gronin ger en een Brabander niet zeer op vallend? Tegenover de sceptici staan de voor standers.- Hoe zijn zij de V.S. van Eu ropa? De meesten die zich een mening over deze kwestie hebben gevormd, wijzen bij beoordeling hiervan op de V.S. van Amerika. Sommigen willen daar bij dat systeem zodanig wijzigen dat het zich aanpast bij de speciale Eu ropese moeilijkheden. Anderen zien het meer in de vorm van een zeer nauwe economische samenwerking. De „Benelux" is daaraan niet vreemd. Minder wordt de gedachte gepropa geerd dat de V.S. van Europa het karakter moet dragen van een staten bond, zoals de destijds bestaande Bal kan-Entente. Staatkundige verdragen hebben een uitgesproken slechte naam gekregen en worden met alge meen wantrouwen bezien. In vrijwel alle Europese landen wordt dit probleem thans besproken, in het Westen wel het meest. 'Niet overal staat dit vraagstuk zo in het middel punt van de belangstelling als in Ne derland. In Engeland wordt het veel minder aangeroerd, terwijl in Portu gal geen enkele dagblad of tijdschrift er enige belangstelling voor heeft. Wie wel en wie niet? Naar de algemene opvatting ein digt Europa daer, waar het Russische bewind begint. De politiek van het „ijzeren gordenn" heeft de grens van ons werelddeel, die voor 1917 geacht werd op de Oeral te liggen, ver naar het Westen verschoven. Rusland is 'n gebied op zich zelf geworden, niet be horend tot Europa en niet tot Azië. Als deelgenoot in een V.S. van Euro pa zoü Rusland zeker niet welkom worden geheten. Aan de andere kant leiden de Ieren een éénzelvige kluizenaarspolitiek. Behoort Ierland .tot Europa of niet' Ongetwijfeld, maar of 't zich bij de continentale opvattingen zou kunnen aanpassen is een andere vraag. Een tweede zwervende broeder vormt IJs land. En Franco-Spanje zou zich in een dergelijke statenbond evenmin thuisvoelen. Hoewel de haat en dc verbittering tegqn Duitsland aan het tanen zijn. vormen deze gevoelens nog steeds 'n groot bezwaar om Duits land onbevooroordeeld te kunnen aan vaarden. Oostenrijk wordt meer ge zien als aangevallene, terwijl de Bal- kanstaten hét vraagteken vormen. De „V.S. van Europa" blijven voor alsnog toekomstmuziek. Wel heeft de laatste oorlog veel schijnbare grenzen opgeruimd en heeft de gezamenlijke na-oorlogse nood de Europese staten dichter bijeengedreven dan ooit eer der in de geschiedenis. Het zelfde proces, dat eens uit tal rijke graafschappen en hertogdommen één hecht verbonden Nederland smeedde, werkt thans aan de vorming van één Europa. Het is een onmoge lijkheid de Verenigde Staten van Eu ropa bij decreet te stichten. Dat leidt slechts tot mislukkingen. *t Kan eerst dan tot heil van alle deelgenoten üyn. indien een dergelijke organisaie groeit indeni een dergelijke organisatie groeit zich meer en meer op; de geesten rij pen tot het besef, dat de bestaande grenzen die eeuvt'cnlang bescher mende factoren warenhinder 1 ijk worden. Dat ze opgelost en vervan gen moeten- worden. Onderwijl dc Verenigde Staten *nog niet geboren zijn, voert een in ons land verschijnend weekblad propagan da voor een wereldregering.... Och, idealisme ken' gec grenzen! DINSDAG 9 DECEMBER 1947 AVRO 7.30 en 8.15 Gram.platen: VPRO: 7.50'Dagopening; AVRO: 8.45 Slowaakse muziek; 9.15 Morgenwij ding: 9.45 Arbeidsvitaminen; 10.50 Voor de kleuters; 11.00 Orgelconcert; 11.55 Gram.platen; 12.33 Voor hetplat- teland; 12.43 Pianoduo; 13.15 Les gars de Paris; 14.00 Met naald en schaar; 14.30 Lyra-trio; 15.15 Requiem van Berlioz; 16.35 „Garage van Bommel", hoorspel; 17.00 Dat kun jij ook!. Ne derlandse musici spelen voor de jeugd 17.30 The Skymaster; 17.45 Het rijk over zee; 18.15 Pianospel; 18.30 Ne<L Strijdkrachten; 19.15 Beroemde licder- reeksen; 19.45 Niwimklanken; 20.15 Bonte -Dinsdagavondtrein met Wim Ibo's Radioraket: 21.30 Contact: 22.15 Buitenlands weekoverzicht; 22.30 Pier- re Palla, piano. Hilversum I 415 m. Niéuws om 7. 8. 13. 19. 20 en 23,30 uur. KRO: 7.30 Morgengebed; 8.15 Pluk de dag; 9.00 Lichtbaken; 9.35 Gram"- platen» 10.00 Voor de kleuters; 10.15 Geschichten aus dem Wienerwald; 10.40 Voordracht; 10.55 Italiaans progr. 11.30 Als de ziele luistert; 12.03 Licht orgelspel; 12.33 en 13.20 Stafmuziek corps der Amsterdamse politie; 14 00 Stichts pianokwartet; 14.30 Voor de vrouw; 15.00 Helders mannenkoor; 15.30 Gram.platen: 16.00 De Zonne bloem; 16.30 Ziekenlof; 17.00 Na schooltijd; 17.25 Stichts kamerarke t; 17.55 Composities van JerOme Kern; 18.20 "Sportpraatje; RVU 18.30 Le-.og „Van Ni co laas Beets ..ot S. Vestdijk"; KRO: 19.20 Kareolseptet: 2020 Radio- Philharmonisch orkest (Wagenaor. Tsjaikovsky en Strauss); 22.15 Avond gebed. Een heftige windvlaag drong door de reten van de schuur. Het vlamme tje van de kaars begon te flakkeren. De beeltenis van zijn vader scheen te verbleken, terwijl die van zijn moeder sterker naar voren sprong. Het was of ze haar armen uitstrekte om hem te omhelzen. Hij herinnerde zich zijn kinderja ren. Wanneer hij zich bezeerd had en huilend het huis was binnengelopen, was moeder zo op hem afgekomen om hem te troosten en te knuffelen. Wanhopig strekte hij zijn armen uit naar het beeld, dat plotseling weer verdween. Tranen liepen hem over de wangen. „Moeder", fluisterde hij voorzichtig, alsof hij bang was dat zijn stem het vlammetje zou beroeren, „was ik toch maar bij je gebleven". Een nieuwe angst maakte zich van hem meester. Wat zou er van haar moeten worden als hij niet terug kwam. Hij zag in zijn gedachten zijn moeder door het koude huis gaan. Het huis zonder brandstof en zonder eten en zonder licht. Hoe had hij haar de laatste dagen zo kunnen vergeten. De beeltenis in de -vlam verscheen weer en scheen hem vriendelijk toe te lachen. Zo zat hij te praten, beurtelings hoopvol en wanhopig, tot de kaars met een kort gesputter de geest gaf. Met een schreeuw van schrik kwam hij tot bezinning. Hij voelde hoe zijn hele lichaam verstijfd was van de koude. Hij probeerde overeind te komen, maar viel languit neer. Eindelijk was hij zover,, dat hij zich op de knieën kon voortbewegen. Wanhopig hield hy vol en eindelijk was hij zover, dat hij zich bij de oude deur bevond. Hij leunde er met zijn helle lichaam te genaan en sloeg voorover toen de deur opendraaide. Terwijl hij zich weer iprichtte begon hij zachtjes te zingen. „Een karretje op een straatweg reed Na een paar regels stokte hij. Het was of hem van uit de verte een gezang tegemoet klonk. In hevige rpanning luisterde hij. En duidelijk meende hij te horen dat in de verte de stem van zijn moeder de laatste zin zong van het lied „Hij komt niet terug die vrind, die vrind. Verstard r.tond hij en leunde tegen de buitenmuur van hef schuurtje. Het begon te dagen. In de verte sloeg een torenklok met een blikken geluid zeven slagen. Zwakker en z\v' 1 jout in '.yn oren het gezang. „Hy komt niet meer ÜU 'S Voorzichtig strekte hij zich. Alle3 scheen aan hem verstijfd. De wil tot leven begon in hem te werken. Langzaam begon het bloed weer sneller door zijn aderen te stromen. En in hear. ontwaakte het verzet tegen de fatale voorspelling, die hem uit het liedje had tegengeklonken. Hij kwam weer thuis. Hij *ivilde zijn moeder weerzien. Als moordenaar. Plotseling "drong het weer met volle hevi-heid op hem in. Hij zette de tanden op el kaar. Ze hadden hem nog niet. Met korte 'rukkende bewegingen begon hii heen en weer te lopen. Af en toe' sloeg hij de handen tegen het lichaam. Eindelijk was hij ver, dat hij zich eer in staat voelde de kar op i- ueinen. Moeizaam duwde hy het voertuig voort kwbrn het dorp in. liep het door en martelde tegen een lange helling op, die naar de kruit* van een hoge dijk leidde Halverw»ge b>cf hij staan om adem te schepp-n. Dodelijk vermoeid zette hij zich op de kar ueer. En toen hij omkeek, ontsnapte hem een schreeuw van k hrik Een man i® een donkerblauwe uniform kwam aanfietsen Het was kennelijk een marechaussee. »t vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1947 | | pagina 3