n
r
r'ö l'
DE ELFSTEDENTOCHT VAN JIMMY BROWN
r^loP'°9r«mma
34 Dagen op een
reddingsvlot
DE SPOORWEGEN SPREKEN (li)
Niei vóór, maar achier f loket
Het publiek brengt soms
„kunststukjes" ten tonele
IS <3> tg'yr
SÊM WA^W'ft/KeL VAfV BELLETJES
6TV KWOPJS S
Vroeg ia de aorgeo. Van alle kanten komen de NACO buksen aanrij
den. ült Sckajen, Hoorn, Medemblik. Warmenhuizen, Langedijk, Hciloo.
Grootschermer et» wee* ik u-at voor plaatsen meer. D riftig stappen de
passagiers uit en mengen zich tussen de Alkmaarders, die zich naar de
treinen begeven. De run op de loketten is begonnen. De run die zich
regelmatig herhaald, telkenmale weer. als er een trein zal gaan vertrek
ken. Het ene ogenblik is het in het station een gonzende bijcenkorf,'en
kele minuten tater keert de rust terug.
Wij hebben het genoegen gehad, om
het bedrijf der spoorwegen eens wat
nader te bezien, en werden ten dien
einde ontvangen en rondgeleid door
de hr. Van cL Sterre die ons heeft aar
getoond u-elk een- hoeveelheid werk
er bij het plaatskaartenbureau wordt
verricht, ons een schat van gegevens
verstrekte over het vervoer te Alk
maar en ons ten 3lotte een beeld gaf
van de prachtige organisatie, die het
spoorwegwezen heeft daargesteld.
Een organisatie, niet alleen prachtig
Jn de afdeling van de heer Van der
Sterre. maar even goed, zoals ons
later bleek in een onderhond met de
heer Koldenhof. adjunctchef en de
heer Broekhoven, die op dat. mo
ment als treindienstleider fungeerde,
in 't seinhuis. Maar daarover later.
Organisatie
Bij vier loketten staan de grote
bakken opgesteld, die de plaatsbewij
zen bevatten. Nethes in alohabetische
volgorde in elke bak voor een hon
derd vijf en twintig verschillende
stations. Dat zijn de meest gevraagde
Voor de rest worden plaatsbewijzen
uitgeschreven. En -we hoeven niet be
vreesd te zijn, dat de plaatsbewij
zen op een beoaaM moment uitver
kocht zulten zijn. Op een zeker ogen
blik verschijnt er -tussen de kaartjes
een waarsch«iwin«*s -bhiet Dat is het
teken, dat Alkmaar behoefte be°int
te krijgen en m Utrecht moet bestel
len. Binnen twintig ,d®c»pn hebben ze
nieuwe voorraad, terwiïl met .zeker
heid is uitgerekend dat ze voor die
tijd geen gebrök -hebben. Hier
Is inderdaad zoalp ,de heer Van der
Sterre ons verklaarde een organisatie
eo perfect en uitgerekend! "Trouwens
niet alleen hier. ©e controle op de
ontvangsten, oo lm^ernen
met kaartjes is even goed. Het zou
ons te ver voeren -nm de techniek var»
deze organisatie te haandelen.
DE INVASIE BEGINT
Liever zullen wij u een beschrijving
geven var. hét verloop van het werk
Stel u voor een en'gszins gladde weg
Gevolg te late bussen. En nu komer»
ze dan toch eindelek. Er Is nog slecht?
énkele minuten tijd. Want de trein ver
trekt op tijd. Met tientallen stromen
de mensen de vestibule in. Alle vier
loketten zijn nu intensief bezig. Ter
wijl wij ons verbazen over de vlug
heid, waarmee het personeel werkt en
bijna zonder kijken de kaartjes uit de
bak haalt, ze afstempelt en afrekent,
begint het achterstaande publiek te
mopperen. Het duurt hen te lang. Er
komen hiaten in de afwikkeling. En
natuurlijk krijgt de dame of heer ach
ter het loket de schuld. O kankeraars,
als ge eons wist! Want niet de loket
beambte is de schuld. We hebben nog
maar zelden met zulk een vlugheid en
accuratesse zien werken.
Een meneer vraagt Krimpen aan de
Amstel. De beambte kijkt verwonderd
Verklaart wel van Krimpen aan de
Lek te weten en van Krimpen aan de
IJsel maar niet van Krimpen aan de
Amstel. De meneer houdt voL De be
ambte zoekt in een staat. Krimpen aan
35. „Doe nog 's zo op je linker
been, Jimmy", kirde Sietske. „Oh, 't is
snoezigMaar veel meer kon zij
niet uitbrengen, want het volgende
ogenblik lag er een soort onontwarba
re kluwen van lichamen op het 'Js
Drie toerrijders, die achter elkaar
aan de stok waren komen aanrijden,
waren in de schemering van de och
tend boven op Jimmy Brown gebot Jt,
die zij blijkbaar niet hadden gezien.
Het gezelschap sloeg als blokken te
gen 't ijs, want Jimmy is nu niet iets
dat meegeeft. Maar zelf sloeg hij ook
tegen de vlakte en hij was zo ge
schrokken, dat hij nog beduusd zat te
kijken toen de andere drie al lang
weer op de schaatsen stonden.
de Amstel blijft onvindbaar. De me
neer ontstemd. Wij staan te krimpen
van het lachen, het publiek staat te
krimpen van ergenis.
Ander loket. Een dame heeft een
plaatsbewijs gevraagd. Ze haalt om
slachtig haar tasje te voorschijn. In
dat tasje nog weer een ander tasje en
eindelijk daarin een portemonnaie.
Met een briefje van tien. Juffrouw
Jufrouw Blauw helpt het mens zuch
tend. Als ze allemaal zo waren, moch
ten er wel tien loketten zijn. Het pu
bliek moppert Niet op de juffriuw,
die zo traineert, maar op de loketbe
ambte.
Een volgend moment haalt juffrouw
Koch, die zo welwillend was voor onze
tekenaar te poseren verwonderd haar
wenkbrauwen op. Een klant vraagt 'n
retour Alkmaar terwijl we notabene
in Alkmaar zijn. De nadere verklaring
houdt weer op.
O publiek, besef toch ondèr welke
spanning deze mensen soms werken en
help mee. En besef tevens, zoals de
heer Van der Sterre ons zei, dat deze
medewerking niet bestaat in het af
scheuren van in de stations aange
plakte dienstregelingen. Daar bewijst
ge u zelf en ook uw spoorwegen geen
dienst mee.
SCHAT VAN GEGEVENS
De drukte is weer geluwd. De heer
Van der Sterre had nu gelegenheid
om ons enige cijfers te verstrekken
over het vervoer in het station Alk
maar. We nemen voor de aardigheid
de Augustusmaand. Men lette er wel
op, dat het de vacantiemaand is.
180000 kaartjes werden er in Alk
maar uitgegeven. Daar komen nog bü
de weekkaarten, de trajectkaar ten en
de abonnementen. Naar lage schatting
hebben deze mensen in de maand Au
gustus 20000 keer van de trein gebruik
gemaakt.
Een even grote hoeveelheid mensen
komt weer terug. Als wc nu eens even
gaan rekenen dan zien we, dat in de
ze Augustusmaand aan de loketten per
dag werden uitgereikt 600° kaartjes.
Door de controle In de tunnel, waar
we ook nog een ogenblik zijn geweest
stroomden in Augustus 600.000 men
sen. Dat betekent, dat in deze maand
elke dag dertien uur lang 1500 mensen
per uur de tunnel in en uitdraven en
de controle passeren. 150 bussen zijn
in de weer om deze menigte te ver
voeren. Daar blijft het niet bij. Ir de
zelfde maand werden er aan 't station
te Alkmaar 5500 rijwielen ter verzen
ding aangeboden. Van andere stations
kwamen er naar schatting tienduizend
aan. Een dagelijks rij wielen vervoer
dus, van 500.
Nu weten we wel, da het niet al
tijd zo is. De gegevens van de Augus
tusmaand spreken echter voor zich
zelf.
DE NARIGHEDEN AFDELING
De titel klinkt niet mooi. En het is
ook niet de officiële titel van de af
deling waar juffrouw Damsteé de
scepter zwaait. Het is de afdeling waar
men alle mo2"'- - inlichtingen kan
T
•^7,
W. KOSTER,
DE SEINHUISWACUTF.R
D.U. W.-ioestanden
en problemen (IV)
We hebben ons ten slotte geïnfor
meerd over de wijze van vorvoer, het
verblijf in de keten tijdens schaft- en
regenuren. De reacties waren uiter
mate verschillend. Er zijn plaatsen,
waar het in orde is, er zijn er ook,
waar verbetering gebiedende eis is.
Het dunkt ons echter de taak van de
vakbeweging om in deze verschillen
de toestanden verbetering te beplei
ten.
En het is ons bekend, dat van de
zijde der vakbeweging hiér ook de no
dige aandacht aan wordt besteed-
Conclusies.
Aan de hand van deze reportages
wagen we het enige conclusies samen
te stellen.
In de eerste plaats zijn de arbeidei's
in de laatste maanden met te lage
lonen naar huis gekomen.
In de tweede plaats werkt de inde
ling in D.U.W. I en D.U.W. n funest.
In de derde plaats mankeert er wel
eens een en ander aan de verhouding
wer kl eid ing-arbe iders.
In de vierde plaats achten wij het
noodzakelijk, dat de arbeiders inge
schakeld worden in de hogere regio
nen der D.U.W.-leiding. omdat de ar
beiders ten slotte de grootste belang
hebbenden zijn en medezeggenschap
ook op dit terrein eerste eis is.
En in de vijfde plaats hebben we
zeer sterk de indruk, dat deze hele
D.U.W.-affaire wordt misbruikt en
verlaagd tot een politieke rel
Reeds in een ingezonden stuk in
ons blad kwam dit min of meer tot
uiting. En wij betreuren dit Want
dit is niet nodig. We menen er door
middel van deze reportages in te zijn
geslaagd, de verkeerde toestanden in
de D.U.W. te belichten, zonder de
politiek er in te mengen.
Terwijl we ook oog hebben gehad
voor de andere zijde der medaille.
Komende gebeurtenissen
We hebben in verband met dit on
derwerp. waarover we ons zoveel mo
gelijk van alle kanten wilden oriën
teren, het twijfelachtige genoegen ge
had, een viertal reportages te lezen,
die in „De Waarheid" waren opgeno
men.
Reportages in Drenthe en Gronin
gen. Over de juistheid van die repor
tages kunnen we dus niet oordelen.
Zo min als iedere lezer of lezeres dat
hier in Noord-Holland kan. We wil
len echter niet verhelen, dat wij deze
reportages uit een oogpunt van be
hoorlijke journalistiek bezien, niet
verantwoord achten.
Men kan over de politiek der te
genwoordige regering denken zo men
wil Men kan ze funest achten, men
kan ze ook juist achten. Maar wij
ontzeggen ieder het recht om van een
man als minister Drees te zeggen.dat
het zijn bedoeling is om de arbeiders
er onder te krijgen.
Wie dit doet. benadeelt de zaak der
arbeiders in hoge mate en schept be
wust een onoverbrugbare kloof tus
sen verschillende groepen van arbei
ders.
Wij hebben onszelf dan ook met
zekere angst afgevraagd of deze re
portages in de „Waarheid" soms de
schaduwen zijn, die komende gebeur
tenissen voorafgaan.
Komende gebeurtenissen, dat zijn
in dit verband de naderende verkie
zingen. En wanneer het zo zou zijn,
dat de verkiezingsstrijd op deze wijze
zou moeten worden gevoerd, dan zou
den wij van deze plaats af een beroep
willen doen op alle verschillende te-
ge 1ers van diverse pluimage.
Een-beroep om steeds fair play te
spelen.
krijgen. Over a .aementcn, over rei
zen naar het buitenland, over reisge-
legenheden in het binnenland, men
kan er spoorkaartjes bestellen naar
Frankrijk en naar Rusland, naar Dene
marken of naar Italië. Het reisbureau
Lissore is overbodig geworden! Dat
zijn tot dusverre nog geen narighe
den. En toch komen ook die bij de
s. oor wegen voor. Ge hebt wat in de
trein laten liggen. Ge zijt uw kaartje
kwijt, ge hebt een aansluiting gemist,
er is bagage van u verdwenen, kort
om er zijn nog tal van andere moge
lijkheden en ge komt hier terecht
We hebben het een ogenblik gadege
slagen en ons verwonderd.
Dit kunnen we wel zeggen, dat er
vlot en accuraat geholpen wordt. En
als er aan uw narigheden wat te doen
is, dan zij( ge hier aan het goede adres
Het adres, waar ook wekelijks of
maandelijks de 60 scholierenkaarten,
de 300 weekkaarten, de 400 trajectkaar.
ten en de 50 abonnementen worden
uitgegeven.
We zijn onze reportage begonnen
met de aanhef: De soorwegen spreken,
we zouden dit gedeelte willen beslui
ten met: De spoorwegen wr-vpn
Koning Winter (Bah)
Laat ik het eerlijk bekennen: ik
heb nog geen voet op het ijs gezet.
Ik ben ook niet van plan om het te
doen. Onsportief? Goed. 'n Ouwe bok?
Best. Daar stel ik tegenover, dat 't een
zaak is van principiële aard. 'n Presti
gekwestie, zo u wilt Ik ben gek op
schaatsenrijden en 'k voel me alles
behalve een ouwe bok. Als ik *t dus
deze keer vertik om de ijzers onder
te binden, dan heeft dat een reden,
't Is de kolenpositie. Wie, ja wie be
taalt ra'n kolenrekening? Ik natuur,
lijk. En aangezien ik en ik er alleen
voor opdraai, duld ik critlek noch
commentaar van andere zijde.
'k Had juist zo'n aardig twee-jaren
plannetje in elkaar gefabric' 't Liep
allemaal zo gesmeert. Ik redende 't
m'n vrouw voor: Vrouwtje-lief, zei ik.
laten we eens proberen elke week *n
kitje of twee over te houden. U weet
natuurlijk wat een kitje is Twee kit-
jes in de week. da's méér dan een
hemdsmouwtje in 't jaar. 't Scheelt
minstens een heel hemmetje en dat
was de bedoeling. Precies uitgebalan
ceerd had 'k 't voor z'n roodkoperen-
Arabierenklarinettenzijpijpenkleppie,
om 't zo maar eens te zeggen. Twee
kitjes in de week volgend jaar een
derde kolen méér dan nou. Onafhanke
lijk van de productieslag. Nou?
Ja wat nou. U weet de rest. 't Ging
vriezen. Koning Winter zeggen pers
mensen die klaar staan om bij elke
ramp hun dichtader open te laten
klappen. „Koning Winter, doet tóch
nog zijn intrede" jubelen ze me
te koppen in de krant. Alsof iedereen
dat niet direct gemerkt heeft, an z'n
kouwe tenen, en z'n humeur. En an z'n
kolen.
Bah. Ik zeg er van wat ik denk.
Dat gejubel is geveins. 't Is trouwens
geen werk een mens onnodig weer de
dampen aan te doen. Winter? Sneeuw?
Us? Schaatsen en klappertanden?
Goed. Best. Maar dan 's winters. Niet
als de rozenstruikies beginnen te bloei-
WOENSDAG NA 16 UUR
Hilversum I - 16.00 Muziek voor
de jeugd; 16.45 Meisjeskoor; 16.45 Voor
de jeugd; 17.35 Ensemble Donauklan-
ken; 18.00 Onze Nederlandse koren
en corpsen; 18.30 Ned. Strijdkrachten;
19.00 Nieuws; 19.30 Reportages; 19.45
Engelse les; 20.00 Nieuws; 20.15 Radio-
Philharmonische orkest (Bizet, Saint-
Saent, Poot en Tsbhaikowsky); 21.30
Lijdensoverdenking; 2.10 r'ollanda-sex
tet; 22.30 Nieuws; 22. «5 Avondoverden
king; 23.00 Vioolrecital;
Hilversum II 16.15 Vragen staat
vrij; 16.45 Het stond in r* krant; 17.15
Accordeon-orkest; 18.00 Nieuws; 18.20
ETA-trio; 18.30 Lezing over ,JDe taal
der dieren"; 19.00 Kwartet Jan Cordu-
wener; 19.30 Voor de jeugd; 19.45 Le
zen in de bijbel; 20.00 Nieuws; 20.15
The Rnmblers; 21.0 ..Boemerang",
hoorspel; 2.00 Omroeporkest; 22.45 Re
portage van de Boekenweek: 23.00
Nieuws; 23.15 Graag gehoorde platen.
DONDERDAG VOOR 16 UUR
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 Morgcngel 8.15 Pluk
de dag; 9.05 Ochtendconcert; 10.00 en
10.45 Gram.platen; 10.15 Morgen
dienst; 11.00 De Zonnebloem; 12.03
Muzikale Melange; 12.33 en 13.25
Dansorkest Klaas van Beeck; 13.00
Nieuws; 13.45 Hors 'd oeuvre; 14.00
Peter Nobino's musetteorkest; 14.40
Voor de vrouw; 15.00 Pi;i«oduo; 15.30
Strijkkwartet.
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram.platen;
8 45 Klassieke muziek; 9.15 Morgen
wijding; 9.35 Arbeidsvitaminen; 10.35
Gram.muziek; 10.50 Voor de kleuters;
12.38 Pianospel; 13.00 Nieuws; 13.15
Metropole-orkest; 14.00 Voor de vrouw
14.20 Nederlandse werken; 15 00 Voor
zieken en gewonden
DONDERDAG NA 15 lUR
Hilversum I 16.00 Bijbelle
16 .45 NCR V-kwartet; 17.00
jeugdjournaal; 17.30 Zangrecital;
18.15 CNV-kwartier; 18.30 Ned. Strijd
krachten; 19.00 Nieuws; 19.30 Het
actueel geluid; 19.45 Regeringsuitzen
ding; 20.00 Nieuws; 20.15 Studio-
steravond met ecn Scandinavisch pro
gramma; 21.30 Familiecompetïtie;
Hilversum n 16.05 Gram. platen;
16.25 Vraaggesprek met Henriëtte
Davids; 16.40 Vergeten Nederlandse
muziek; 17.00 Kaleidoscoop; 17.20 Welk
dier deze week? 17.30 Gram. platen;
18.00 Nieuws; 18.15 Sportpraatje: 18.30
Cabaret; 19.05 Tom poes; 19.30 Radio
Volksmu'i" Nieuws,
KRUIDENIERS KRIJGEN RUIMERE
WINSTMARGE
De resultaten van een sedert gerui
me tijd ingesteld onderzoek naar de
positie van bet kruidenierswarenhe-
drijf hebben de minister Mansholt aan
leiding gegeven een margeverhoging
voor enkele artikelen toe te staan. De
ze marge verhoging, welke 2 cent per
100 gram uitmaakt, zal gelden voor
biscuits, fabriekmatig bereide koekjes
gevulde chocolade-stukjes, gevulde
chocolade-repen, bonbons en suiker
werken.
Voor chocoladeproducten heeft deze
regeling inmiddels haar beslag gekre
gen: zo komt de prijs van een gevulde
reep op 11 cent
De margeverhoging mag niet worden
toegepast op pure chocolade repen en
chocolade producten waarvoor uitzon-
deringsprjjzen zijn vastgesteld.
Overwogen wordt of de marge nog
ten gunste van de kruidenier bij enige
andere product kan worden verhoogd.
en. Niet als de syssies uit de eierscha
len kruipen. Niet als ik m'n over
gespaarde vier mudjes in vier dag»,
er dóór moet jakkeren terwijl de len
te voor de deur staat.
Ik kom dit jaar niet op het ijs En
ik snap die jongens, die dit jaar de
Baansingel ergens zó veel stenen en
plaggen hebben gespreten hou 't ie
't, hou 't ie 't niet dat er in elk
geval niet meer op te rijen valt Zij
moeten net zoiets gevoeld hebben als
ik: dat 't niet te pas kwam.
FEUILLETON
door
ROBER1 TRUMBUIL
44)
HOOFDSTUK EEN-EN-TWINTIG
Dp de negen-en-twintfgste dag kwam
de oude criize albatros terug» en
met hen; ton t.eks rampen. Eerst was
ik oly hem te zien; hij was iets be
kends. Ik vroeg me af waar hij ge
weest was toen het onweer op z'n
hevigst was. Hij -vloog hoog boven de
boot in het rond, nu en dtn neer
schietend om een golf te inspecteren
die hem tegemoet kwam
De zee was ruw en woest. De wind
Was de hele nacht tegen ons "geweest,
en ik had het anker laten vallen om
ons evenwicht te bestendigen en niet
af te drijven. Onmiddellijk na zons
opgang was het anker het eerste waar
ik aan dacht. Het was ons enige mid
del om de boot in bedwang te houden,
en na iedere tegenslag overtuigde ik
me ervan dat het er nog was. Deze
morgen ontdekte ik dat de straffe
wind het vest naar .de oppervlakte
had getrokken. Ik haalde het naar me
toe om het uit te schudden en weer
te laten gaan. Zonder dit tegenwicht
dreef de storm ons uit onze richting
en ik was van mening dat iedere mijl
onze kans om wat langer te leven
verminderde.
Toen ik het anker introk, dook bij
de boeg een klein visje op, van het
zelfde soort als we al eerder hadden
gevangen.
Voedsel!
Ik hield het nauwkeurig in het oog.
Het zwom onder de boot.
Net toen ik het anker binnenkreeg
kwam het opnieuw te voorschijn. Vlak
voor me bleef het stil liggen. Als ik
het mee in m'n hand had gehad, zou
ik het hebben kunnen doorsteken. Ik
draaide me om op zoek naar het mes.
Verscheidene seconden lang tastte ik
in het werktuigenzakje, terwijl ik te
gelijk het visje in het oog probeerde
te houden. Het lag aan de oppervlakte
uit te rusten.
Ik verplaatste me naar de zijkant
van de boot, maar door mijn zwakte
was ik niet vlug genoeg. Een lichte
slag van z'n staart bracht het buiten
mijn bereik. Ik wachtte, en het bleef
stil liggen, verlokkend op en neer
dobberend. Tenslotte kwam hij een
paar centimeter dichterbij en ik sloeg
toe, maar het enige resultaat was een
fontein water in m'n gezicht. Ik leun
de een ogenblik tegen het dolboord
om uit te rusten. Ik moest m'n krach
ten verzamelen om liet anker vast te
maken.
Terwijl ik wachtte stak een grote
gevlekte haai, ongeveer drie meter
lang, zijn neus boven water, nog
geen vijftien centimeter van mijn ge
zicht. Ik deinsde verschrikt terug.
Als ik d« moed had gehad, had ik
hem bij z'n kieuwen kunnen pakken.
Ik aarzelde verscheidene seconden en
probeerde me er toe te dwingen hem
te grijpen, maar het lukte niet Om de
waarheid te zeggen, was ik een beetje
bang voor hem. Ik was me c aarvan
bewust en walgde van mezelf, toen
hy met een bocht onder een grijs
groene golf verdween.
ïk vervloekte m'n lafheid. Ik had
het monster waarschijnlijk niet kun
nen houden, maar ik had hem mis
schien in de boot kunnen trekken
voordat ik geheel uitgeput was, en» dat
zou het eind voor hem hebben bete
kend; we hadden hem kunnen na
houden tot hij verstikte. Dat wa<
hoop vlees geweest, dacht ik moe. Ik
schatte dat hij wel vijftig pond woog.
De wind werd heviger en de golven
kwamen sneller na elkaar. Zij ontrol
den zich als grote groene slangen,
barstten in wit schuim uiteen, om dan
met woedend gebrul uiteen te vallen.
Zij rolden onder het lichte vlot 6°
hieven ons hoog op, zodat we neerke
ken In een duizelingwekkende afffrond
Dan stortten we weer neer; soms
misten we de stortvloed en dan weer
dwarrelden we in het wilde witte
schuim. Het water sloeg overboord en
we begonnen als dollen met onze
handen te hozen. We hielden de gol
ven in het oog als baders die de bran
ding berijden, en rolden ons gewicht
van de ene kant naar de andere in
het bootje dat als speelgoed heen en
weer gegooid werd. We leerden ons
handig te verplaatsen zodra we de
kop bereikten, om het vlot in even
wicht te houden.
Maar de zee is listig. Zij Iran haar
tijd afwachten om dan als een beest
toe te springen. En' de wind was haar
bondgenoot
Het vlot rees langzaam op terwijl
onder ons een grote golf uitrolde. De
wind scheen z'n adem in te houden.
Wij keken naar de krullende top van
de golf.
Een muur van groen, omzoomd met
wit, doorshijnend tegen de lucht stort
te over ons heen. Het gewicht deed
onze oren suizen en het water vulde
onze neusgaten. Hoestend en verblind
vielen wc --ver het dolboord. En als
of hij er op gewacht had, schoot de
wind plotseling weer uit. Het vlot
werd opgetild en kantelde.
We lagen opnieuw in het water. :n
een meer vrees aanjagende zee dan we
ooit hadden gezien. Ik denk dat we
allen dezelfde gedachte hadden: het
vlot te grijpen. Weer hadden we geluk
We klemden ons er aan vast en hiel
den ons met alle macht beet. Het woe
dende water trok aan mijn benen, cn
ik keek naar de jongens. Tony hield
krampachtig vast. Z'n ogen waren ge
sloten en hij prevelde een Pools fee-
bed. Gene'» lippen strekten zich va*
inspanning en toonden zijn opeenge
klemde landen.
„Hou vast", schreeuwde ik. Ik denk
niet dat ze me in het geraas van wind
cn golven konden horen. Het deed er
niet toe.
Wordt vervolgd
