NAAR DE OOST, OM DE NOORD
DE ELFSTEDENTOCHT VAN JIMMY BROWN
Zes eeuwen oud Is het Schuttersgilde
van Vierlingsbeek
Een kruistocht door Europa
Avoniuur in Venezuela
DE OVERWINTERING
OP NOVA ZEMBLA
Moed en vertrouwen
kenmerkten die
oude Hollanders
Het is ongeveer driehonderd en
vijftig jaar geleden, om precies te
.zijn, d® eerste November van het vo
rig jaar, dat .een groep wonderlijk
"geklede mannen zich door dè straten
van Amsterdam bewoog. De meesten
waren gekleed in ruige pakken, het
hoofd gedekt door mutsen van vos
sen- of berenvellen. Ze waren recht
streeks doorgereisd van Maassluis
naar Amsterdam om aan een der
toenmalige 6urgemeesteren van die
stad verslag uit te brengen van hun
bevindingen. Het waren de overleven
den, twaalf in getal, van het schip
„De Volhouder", dat reeds lang ver
loren was gewaand.
Als een lopend vuurtje verspreidde
zich het gerucht door de stad en dra
liepen familieleden en kennissen te
hoop voor het huis van de burgemees
ter. Het weerzien was hartroerend,
zowel voor hen die teruggekomen wa
ren, als voor degenen wier verwanten
gebleven waren in de harde overwin
tering van het barre Poolklimaat.
Vijf manschappen keerden immers
niet terug van deze tocht Zo is nu
.eenmaal het leven van de zeemans
vrouw. Denken we het ons even in.
Het gerucht verspreidt zich blik
semsnel: „De mannen van „De Vol
houder" zijn •terug"! Alle familie
stroomt tezamen. Vol hoop. Ze snel
len hen tegemoet, als ze de trappen
van het.statige huis afdalen. Dan
stokt de adem. Vijf mannen ontbre
ken. Tussen vreugde *van velen 'de
smart van anderen.
Doel van de tocht.
Ons land was nog steeds in. oorlog
met Spanje. De handel op Indië be-
g'on te bloeien, maar vele schepen
werden onderweg geroofd. Is het won
der. dat de kooplieden zochten naar
andere, veiliger wegen, die ook naar
de Oost leiden?
- Opnieuw zou een schrede gezet
worden op de moeizame weg, gie tot
doel had de volledige kennis van de
aardbol te verkrijgen.
Men zou proberen naar Indië' te
komen bij het Noorden om. Zo wei
nig wist men nog van het aardopper
vlak- in de Poolstreken, dat men dit
voot* mogelijk hield. Zo weinig wist
men ook van het barre klimaat, dat
gedurende de winter in de Noord
poolstreken heerst. Immej's men zou
ln de eeuwige ijsvelden komen mid
den in het koudste seizoen.
De Hollandse zeevaarders lieten zich
echter niet afschrikken door onbe
kendheid en gevaren. De tiende Mei
1596 zeilden twee schepen uit. De
Hoop en de Volhouder. De Hoop
keerde nog datzelfde jaar iij het Va
derland terug en rapporteerde, dat de
Volhouder wel yerloren zou zijn ge
gaan in het ondoordringbare ijs.
80 graden Noorderbreedte.
De Volhouder had een andere, koers
genomen. Ondanks de geweldige moei
ljjkheden zette men door en voer om
Nova Zembla heen. Het moet voor
die mannen een triomfantelijk gevoel
zijn geweest, zééën te bevaren en ijs
velden te betreden, waar nog nooit
te voren een menselijk wezeneen voet
had gezet. Het gestelde doel konden
zij echter bij lange na niet bereiken.
-Zelfs thans, drie eeuwen later is dat
niqt mogelijk. Bij Nova Zembla vroor
het schip in.
De overwintering.
Toen hebbendeze mannen, onder
leiding van Heemskerck en Barendsz
verricht, wat nog nooit jn de geschie
denis was voorgekomen. Hun schip
ging verloren. Het werd stuk geperst
tussen de rjsschotsen. Van de restan
ten werd zo goed mogelijk een huis
gebouwd en te midden van het on
vriendelijkste klimaat dat men zich
bedenken kon, overwinterden zeven
tien mannen.
Mannen, die nooit van te voren er
varing in de Poolstreken baddert op-
geddan. Die worstelden met gebrek
aan brandstof en verkeerde voeding,
waardoor scheurbuik ontstond. Een
klein'groepje dapperen in een uitge
strekte woestenij van sneeuw en ijs,
temidden van de eeuwigdurend schij
nende Poolnacht.
Het is niet onze bedoeling een epos
te schrijven van' deze overwintering.
Hoe zou men ooiKde gevoelens van
d'cze mannen kunnen .pijion, als
weer een van hen het niet langer kon
volhouden en bezweek.
Welk een bewondering moet men
.niet hebben voor de bemanning, maar
vooral voor de leiding van deze groep
Wat waren toch hun vooruitzichten?
In het gunstigste geval, als - ze de
overwintering overleefden, stond hen
een bijna niet te volbrengen tocht te
wachten in open boten over de woe
lige Poolzee naar het vasté land.
De terugtocht.
Begin September waren de man
nen van De Volhouder ingevroren op
Nova Zembla. Negen maanden hebben
ze in „Het behouden Huis", zoals zé
htm hut noemden, doorgebracht. Drie
hunner hadden reeds een graf gevon
den in de onherbergzame aarde van
het eiland. De overigen waren zo
zwak, dat ze hun gewone werk bijna
niet konden verrichten. En toch moest
het. Een tweede overwintering zou
gelijk staan met een vrijwillig verko
zen dood.
Begin Juni 1597 vingen ze de tocht'
over ze? aan in twee open sloepen
met niets anders dan kleine zeiltjes
en riemen. Driehonderd en tachtig
mijlen hadden ze voor de boeg. Een
laatste slag trof deze voortploetefen-
de mannen toen ze nog maar enkele
dagen onderweg waren. Twee hunner
makkers konden de ontberingen niet
langer verdragenen onder hen was
de bezielende leider van de tocht,
Willem Barendsz. Wie het onppge-
smukte relaas van de' bootsman Ger-
rit de Veer leest, geraakt diep onder
63. Zonder een ogenblik te aarze
len zette Jimmy zich weer in bewe
ging en reed als een razende Roland
naar Harlingen terug. Hij klauterde
weer aan wal en stormde opnieuw
de gelagkamer binnen, overal rond
kijkend of hij nergens de lieftallige en hij maakte zulke angstwekkende
geluiden, dat verschillende aanwêzi-
Sietske kon ontwaren. „Daar hei je
'm weer", riep Sipke Sujema. „Hij
kon het zeker niet meer bijbenen en
legt er het bijltje maar bij nber".
„Grr'rrrr. grrrrrr", -gromde Jimmy
gen een paar stapjes achteruit gin
gen-
de indruk van de_ manier waarop hij
de strijd op leven en dood'heeft weer
gegeven. Geen' woord over moeilijkhe
den. Maar achter het sobere relaas
voelt men de schier ondragelijk ge
worden spanning, waaronder de man
nen hun tocht voortzetten.
In veilige haven.
Eindelijk, na een tocht van bijna
drie maanden in open .boten, zonder
behoorlijke k\eding en dekking steeds,
varend langs de kusten van Nova
Zembla en het vaste land van Rus
land, bereikten- ze de haven van Ko
la waar ze tot hun vreugde een Hol
lands schip vonden. Nog-groter was
hun vreugde, toen ze vernamen, dat
het hetzelfde schip was, waarmee ze
de tocht waren aangevangen, de Hoop
dat inmiddels -al ween in het vader
land was geweest.
Zo eindigde deze tocht, die van de
manneg het bovenmenselijke had ge
vraagd en de tweede November kwa-,
"men ze Amsterdam binnen. Het zou
honderden jaren duren, eer men weer
eens zijn voet zette op het eiland,
waar de mannen van de Volhouder
het „Behouden Huis" hadden ge
bouwd.
Eerst in 1871 gelukte het de „Noor
Carlsen er te komen. Deze expeditie
heeft tal van waardevolle voorwer
pen meegebracht, die in verschillende
musea onderdak hebben gevonden.
Vele koningen en keizers lelde hel reedsj
Op Teeidagen moest er
orde en kuisheid ?iin
zijn
In Vierlingsbeek. de zwaarst dooi
de oorlog getroffen gemeente in O.
Brabant, zal men over enige maan
den een merkwaardig feest vieren,
n.1. het éÓO-jarig bestaan van het O.
L. Vrouwe-gilde.
Middelpunt is Hölthecs, het klein
ste van de uit zes dorpen" bestaande
gemeente.
Het Gilde, gesticht in 1310 zoals
de oude'papieren, die helaas dobr het
oorlogsgeweld verloren zijn geraakt,
uitwezen zou dit feest eigenlijk
reeds in 1940 gevierd moeten zijn.
doch toen verhinderde de oorlog het.
Nu is het op 6, 7 en 8 Juni gesteld.
Het reglement van het Gilde, dat
in de geschiedenis van Holthees zulk
een voorname rol heeft gespeeld, da
teert van 14 Mei 1340. Tijdens de
Franse overheersing werd het in 1812
overgeschreven en 'deze van zegel
voorziene copy is tot 1944 in het be
zit Van het Gilde geweest. Heb do
cument begint aldus: „Wij Gilde-
meesters en de gemeine Gilde-broe
ders van de Lieve Vrouwe Gildete
Holthees bekennen en- belcidcn mits
deze ondertekening van ons eijgen
hhnd en verbinden ons aan de vol
gende artic" Dan volgen de 19 ar
tikelen. Men kan er in lezen over de
in de middeleeuwen bestaande ge
woonten en gebruiken van het Gilde.
Zo moest er elk jaar op Pinkster
maandag „mits met permissie van de
overheid" vogel worden geschoten en
werd op deze dag'Voor de overleden
leden van het gilde e?n H. Mis op
gedragen. De levende leden moesten
deze dienst bijwonen op straffe van
een gulden.
Geen „krakeel'',
geen beledigingen
Het lid, dat de koningstitel haalde,
had vrq vertering en kr^eg 3 Hol
landse guldens. Tijdens Tecrdagen was
men erg gesteld op goede orde. Er
mocht, zoals het reglement zegt, geen
„krakeel" zijn en niemand mocht zeg
gen „ge liegt het", zulks op een boe
te van twee schellingen. Werd iemand
gekwetst of geslagen, dan moest de
dader, een gulden boete betalen. De
mishandelde moest bet zelf aanbren
gen. Deed hij dit niet, dan moest hij
de boete zelf betalen en de twist bij
leggen..
Het lidmaatschap kostte twee Hol
landse guldens.
Hjj werd „gehaolleyt"* d.w.z. hij
werd dan onder het haahjzer in de
schouw, waaraan een ijzeren pot hing
geleid. Voor dit „haolleijen" moest h\j
de leden trakteren. Dit gebruik is
thans afgeschaft, evenals het schoe
nenpoetsen van een nieuw lid. Het
nieuwe lid. dat dit eerbewijs te beurt
viel, moest trakteren op brandewijn
met klontjiaen rozijnen, wat toen 30
cent kostte.
Hef vogelscbiei^n
Het hoogtepunt der feestelijkheden
was wel het vogelschieten. De plaat
selijke officier schoot het eerste, dan
de koning en zo vervolgens na loting.
Was het Gilde een keizer' rijk, wat
gebeurde als iemand gedurende drie
achtereenvolgende jaren de vo^el had
geschoten, dan was de eer van hét
eerste schot natuurlijk aan hem. Wie
voor zijn beurt schoot, moest een gul
den boete betalen.
Een keizer'had op de verteerdagen
vrije vertering en werd onderscheiden
Jan Langedijk verlell verder
Drie maanden leest voor onze
schaatsenrijders
Ruim drie maanden ben ik weg ge
weest, aldus Langedijk in het tweede
interview, dat wij met hem hadden.
Het is- een prachtige tijd geweest'
De eerste vijf weken waren we allen
op de boerderij van Peter Sinnerup
Acht Hollanders en dan Noren. Zwe
den een Engelsman alles met elkaar
een man of zeventien.
We brachten de dag door met wan
delen, houthakken,- schaatsrijden om
maar een zo goed mogelijke vorm te
krijgen, 's Avonds zaten we dan met
zijn allen in de grote kamers van de
boerderij Fjetre te luisteren naar ver
halen van Sinnerup, die nu al ze
ventig is maar jaren aanéén wereld
kampioen was.
Aan hét eind van de training stond
vast, dat Broékman en ik naar de
Olympische spelen zouden worden ge
zonden. De anderen- moesten er. om
vechten. Ze hebben er om gevochten.
Want je begrijpt, dat ze allen even
graag naar Sint Moritz wilden en het
verschil was soms uiterst gering. Ten
slotte werden De Koning en Hui^kens
uitverkoren.
met het z.g. keizerskruis. De tegen-
wóorc' ge keizer, de heer A. Martens.
draagt dit waardigheidsteken sinds
1912. Iedere koning verplichtte zich
aan het Gilde een z.g. koningsschild
van zilver te schenken, welke werd
opgehangen rond de beeltenis van O.
L. Vrouw in de kapel van Zeven
fSirjarten, waar ook jaarlijks.de gilde-
hia.wcrd opgedragen. De meeste ko-
ningsschilden zijn door plundering
verloren gegaan. Slechts 20 konings-
schilden en 2 keizerssterrén zijn over
gebleven. Het oudste koningsschild
is van 1649, toen Jan Herman Co-
"ninck de koningstitel behaalde: de
-oudste keizprsster van 1811. Vele his
torische schatten, zoals ouderwetse
trommels, vaandels en uniformen, ge
weren en zilver werd het Gilde door
plunderaars ontroofd.
Keizerssierren en
koningsschilden
Bij' de strijd om de konings- of kei
zerstitel kan -het gebeuren, dat de vo
gel niet op de vastgestelde tijd (9 u.
des avonds) is afgeschoten. In dit ge-
vaT wordt de kamp' daags daarna
voortgezet, doch twee. gildebroeders
houden dan de wacht des nachts bij
de schutsboom. Er mochten eens on
gerechtigheden gebeuren! Na het ko-
ningsschieten trekt men naar het gil-
dehuis, waar een dame de koning en
zijn knecht een versierde stenen pijp
met tabak en de ironing een fles wijn
aanbiedt.
Was men het vroeger tijdens de
Teecdagen op orde gesteld, dit is
thans niet minder het geval. Het is
de gildebroeders verboden te vloeken
of onkuise taal te spreken. Over
treedt men'dit gebod, dan wordt men
beboet met 50 cent. Drinkebroers, die
lastig worden, worden buiten de ge
lagkamer gezet.
Men teert tot des avonds negen
uur. Dan klopt 'de tapper enis
alle verantwoordelijkheid voor de ge
dragingen van héf pestuur van het
.gilde opgeheven.
Twee dagen zijn we toen-in Holland
geweest. We herinneren het ons nog
goed. Want we hebben toen nog ge
probeerd om hem te pakken te krij
gen, wat ons mislukt Is. „In Sint Mo
ritz werden^we ondergebracht- in het
meest luxueuze hotel dat je maar
denken kunt. Het Cari.on HoteL Je
zonk in- de dikke Perzische tapijten
weg. Als we zaten te eten stonden
er een stuk of vier obers* achter je.
Want de-drukte moest nog komen. Ik
had dat al enkele jaren meegemaakt,
'maar de anderen waren er kennelijk
van onder de indruk".
Dan komen we te spreken ovef de
wedstrijden om de Olympische titel.
En vanzelf speciaal over de strijd op
de vijf- en tienduizend meter, waar
bij Broekman en hij tegen elkaar had
den geloot.
Terwijl Langedijk ons over die ti-
tanenstrijd vertelt, beginnen we iets
te begrijpen van de soms ondragelijke
spanning die er bij deze sporfslui
moet heersen en wat een moordend
werk zo'n rit soms kan zijn.
„Je moet over een enorme dosis
zelfbeheersing beschikken. Veelal wil
je te hard van stal. Dan merk je. dat
je het niet vol kunt houden. Er liggen
nrr enkele ronden voor de boeg. maar
je voelt je als kapot.
Dat is de grootste Noren overkomen.
Onder andere Hedlund en Liaklcv. Ze
waren te vurig begonnen. En dan staat
er wel in de krant, dat ze klimaatzick
waren. Het is onzin. De vorige dag
leverden ze grote prestaties".
Enfin, nu over de wedstrijd tuss
sen onze. beide rivalen. We hebben
allebei een lelijk woord gezegd. Wajit
we waren liever tegtn een sterke bui
tenlander uitgekomen. Of dat voor
onze prestaties beter zou zijn' geweest
is een vraag.
De vijfduizend meter zette Broekman
te hoog jn. Het was onmogelijk dat
hij dat tempo zou kunnen volhouden.
Maar a. je begrijpt hoe het gaat. Ik
wilde* winnen, maar Broekman' wilde
het ook. Vijf ronden voor het eind
was hij al geslagen. Toenjiad hij geen
fut meer om een aanval af te slaan
Maar hij volgde.nog voortreffelijk. De
spanning was er toen echter uit. Een
aanval van hem was niet meer te
vrezen.
..Toen we de tienduizend, zouden ver
rijdeq gaf onze leider Van der Scheer
ons aan wijzigingen. Als we te snel in
zetten zou het gevaar niet denkbeeldig
zijn. dat we allebei leeg zouden raken
tijdens-de wedstrijd.
Pas na de achttiende ronde moes-
het gevecht beginnen. We hebben "ons
er aan gehouden. In straf tempo reden
we de eerste achttien ronden: Ik lag
toen een meter of twintig actiter. Een
felle spurt bracht ons naast .elkaar
Toen is er een geVecht begonnen,
waatdoor die tienduizend meter een
•van de mooiste gebeurtenissen van de
Olympiade werd. De Noren stonden
stil aan de kant. Ze waren onder de
indruk.
We hebben verbeten gereden.' Ik was
daarbij in het nadeel omdat de ge
lukte inhaalpoging veel van mij ge
vergd had. Bij het ingaan van de laat-
sté ronde zetten we er alles op. Ik
had toen het nadeel van de laatste
buitenbaan. Het slot was enerverend.
Op het laatste rechte eind lag Broek
man een meter of vijftien voor. Op
nieuw viel ik aan. Zienderogen,haal
de ik in. Maar het was tekort. Met
vijf meter versehil won Broekman de
strijd. Volkomen leeg. Misschien als
we nog dertig meter hadden moeten
rijden
Misschien. Want ook ik was aan het
eind".
We hebben getracht weer te geyen.
wat zo'n rit voor deze twee kerels be
tekent. Jammer, dat de ijsomstandighe-
den zo slecht waren geworden. An
ders waren deze twee op de tiendui
zend meter zeer waarschijnlijk num
mer een en twee geweest.
De prestatie is er echter niet minder
om. Met slecht ijs toch allebei neg on-
der de achttien mintiten is buitenge
woon. Van de-achtti*»~ ^"elnemers ga
ven er dan ook niet ninder da ne
gen op.
In'ijltempo toen weer naar Noorwe
gen terug. Om kwart over drie^aan-
komst in Oslo, een half uur later stor
ten voor.de 500 meter. Het werd niets!
'De tweede dag ging het al wat be
ter. Maar aldus'Langedijk, de verras
sing kwam óp de vijfduizend meter en
later de 10000, waar Broekman respec
tievelijk derde en eerste werd. Ik zelf
was ook jgvreden, maar moest me met
de. vijfde en achtste plaats tevreden
stellen. En dan onze* Jpn'ge landgenoot
Van der Voort. Die zorgde ook voor
een verrassing. Örie Hollanders bij de
eerste tien rijders van wereldnaam.
We konden tevreden zijn!
We^horen nog over prachtige pre
staties in Noorwegen .Helaas onze
ruimte! En dus vragen we nieuwsgie
rig naar de oorzaak, van Langedijks
pech in de Finse hoofdstad.
„Ja. dat was ellendig jammer. Hot
was een smalle baan. We hadden ie
der ,maar een meter of drie. Direct
bij het invallen van dè eerste bocht
raakte ik het sneeuwrandje waarmee
de baan afgezet was. Een val kon niet
uitblijven .Zo snel mogelijk krabbelde
ik overeind, maar toen bleek, dat mijn
schaats zo verbogen was, dat verder
rijden een onmogelijkheid was. En
toen was ik ^utpmailsch uitgesloten
voor de tienduizend meter"'. f
Dan stellen we haastig nog enkele
vragen. Over de toekomst van Broek
man.
Me. deze voortgang binnen de vijf
jaar "wereldkampioen! Let wel, met
deze voortgang
Of hij nog steeds doorgaat? Een gul
le lach. Als het enigszins mogelijk is
nog enkele jaren. Want -het is zijn lust
in zijn leven. Al vraagt het dan ook
grote opofferingen. Veel trainen op de
fiets, avondwandelingen, negen maan
den niet roken .Want trainen moeten
wij op het land en op de weg doen. In
de Apollohal het niets waard. Waar
om de tijdt ik Zwhseralnd beter zijn
dan in noorwegen. Betere tempera
tuur, ijler lucht, minder w~ers;and en
mooier ijs.
Jan Langedijk. nog w Te' aren!
f r0,p;o9ramrnQ
DONDERDAG I APRIL VOOR 16 fT.
Hilversum 1 301 m. 7.00 en 8 00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Lichte morgen-
kjjinken;' 8.45 Operette-melodieën: 9 15
Morgenwijding: 9.30 Concerto Grosso
'van Handel;9.45 ArbeidsVitaminen;
10.30 Van vrouw tot vrouw: 10.35
Gram. muziek 10.50 Voor de kleuters;^
11.00 Leopold Stokowski dirigeert:
11.45 Uit de wereldpers; 12.00 Zangre
cital door Henri Welboren; 12.38 Ver
slag van het proces Rauter; 12.45 Pier-
re Palla. piano: 13.&0 Nieuws; 1315
Metropole.orkest; 14.00 De vrouw in
en buiten haar huis: 1420 Solisten-
concert (kamermuziek); 15.00 Voor
zieken en gezonden. x
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8X0
Nieuws; 7.15 Gram.'platen; 8.15 Pluk
de dag; 9.00 Voor de wouw; 9.05 Zang
door Heinrich Schlusnuss; 9.35 Spaans
programma; 10.00 en 10.45 Gewijde
muziek: 10.15 Morgendienst; 1100 De
Zonnebloem, op radio-ziekenbezoek;
11.45 Printemps van Debussy; 12 03
Trompetrecital door Fred Hausdorfcr;
12.33 en 13.25 Het orkest zonder naam
13.00 Nieuws 13.45 Voor de vrouwj
14.00 Stafmuzipk der Amsterdamse
politie; 14.40 Voor de vrouw; 15.00 En
semble de Varianten; 15.30 Harpt rio.
FEUlLLbTON
Naar het Engels
door
JOHN STUDLEY
<13)
O Gij die mij ter-zijde stond op de
wateren, maak Gij mij duidelijk wat ik
moet doen. Ik ben oud, maar ik smeek
U mij te laten leven tot Uw vijanden
«ijn omgekomen en zü, die U liefheb
ben, weer gelukkig verenigd zijn. Als
Gij. in Uw wijsheid, zoals Gij David
hebt uitgezonden tegen Uw vijanden,
maak mij dat duidelijk. Zijn woorden
klonken dwaps, maar zijn hart scheen
.Vervuld te zjjn van medelijden. Wat
«ijn plan was, was het mijne ook.
Maar de weg is duister. AL ik deze
jongen dien, dien ik dan U? Leer
het mij!
Buiten het consulaat vond Roddy
ziji gids op "hem staan wchten en
om alle aanleiding te ontnemen aan
de achterdocht van deze sinjeur, gaf
hij hem een telegram voor Mc. Kil-
drick Het luidde: „Geen spoor van
de kisten; kunnen met de volgende
bobt komen; ik blijf wachten"1.
Hij ging weer terug naar de agent
van de st<*>mvaartlijn en vertelde
hem dat hij dacht aat de kistenen
New-York waren achtergebleven en
dat hij in Willemstad zdu blijven tot
de aankomst van de eerstvolgende
'boot. over drie dagen.
In het hotel vond hij Peter v.erlan-
gend op hem wachten en na zich in
hun kamér te. hebben opgesloten,
hielden de twee samenzweerders
kiijgsraad. .Uit wat üe consul zieh
had laten ontvallen, waren Roddy een
paar dingen die 'hij niet wist, duide
lijk geworden. 'Alvarezyhad de .For
rester Construction Coinpatiy, 'of lie
ver, zijn vader, niet betaald Voor het
Werk, dat zij in die twee jaar hadden
gedaan. Zijr vader had zich, om zijn
geld te krijgen, ingelaten met een of
ander plan om Alvarez ten val te
brengen' en iemand die zich zou hou
den aan de vroegere cvereenkomst, in
zijn plaats president te maken. Die
„iemand" zou Rojas kunnen zijn,
maar het zou ook een ander kunnen
wezen. Want zoals Peter opperde:
do Construction Company'zou mis
schien liever een candidaat naar de
presrdentstitel steunen, -die, al was hij
dar niet zo gezien bij de bevolking
van Venezuela, vermoedelijk meer
geneigd was het oor te lenen aan de
wensen van de F. C. C Ze zou mis
schien ook de voorkeur» geven aan
iemand, die jonger was dan Rojas.
iemand, die gemakkelijker onder con
trole gehouden kon wordèn. waar
schijnlijk ook iemand, die een beetje
minder geweten had! Bovendien zou
de F. C. C. -waarschijnlijk een candi
daat, steunen, waarmee ze dagelijks
voeling kon houden en niet een man,
die, al mocht hij eens een afgod van
het volk zijn geweest, in de laatste 2
jaren begraven was geweest* in een
muffen kerker, van ieder contact met
de buitenwereld, afgesloten. Hoe lan
ger zij over de kjvestie spraken, hoe
meer zij ervan overtuigd waren, dat
Rojas' niet de man* was voor wie'de
F. C. dit 'complot op touw had
gezet.
Als Rojas niet door de F. *C. C.
is uitgekomen, redeneerde Roddy, zal
't hun niets kunnen schelen of hij
vrij is of in de gevangenis zit. Maar
als Rojas wèl de candidaat ik. die door
vader gesteund wordt, hoe eerder hij
dan uit de gevangenis is", hbe beter.
In elk geval, voegde hy er bij met
bet luchtige 'fatalisme van iemand,
wiens besluit is genomen, als het
mijn vader twee milïioen dollar moet
kosten omdat jij en ik een oude man
gaan bevrijden, dan moet hij in he
mels naam die twee millioen dollar
er maar voor over jiebben. Hij heeft
genoeg te eten!
En na tot deze conclusie te zi.in ge
komen stelde Roddy voor dat zij als
onschuldige sights-seeë. s de stad zou
den gaan verkennen en vanuit de ver
te proberen, zouden ,een indruk te
krijgen van het huis van Senora Ro
jas. Dus huurde zij een rijtuig en zei
den de koetsier, dat ze de belang
rijkste dingen «van de stad wilden
zierf.
Maar er. zijn in Willemstad héle
maal geen belangrijke dingen, monu
mentale gebouwen of zo iets. Het is
de stad zelf, die bezienswaardig is.
Er is geen tweede haven in heel de'"
wereld, die op Willemstad gelijkt. De
stad is klein en dicht op elkaar ge
bouwd. Er is een popperig gouver-
nemeytspaleisje. De stad Is geverfd
ia alle primaire kleuren en al valt er
in Curacao zelden of nooit regen, zij
is altijd zo schoon also* er een mi
nuut geleden een yoorjaarsregetitje
op was gevallen en'zij daarna in de
zon te drogen was gelegd.
De Sint Annabaai, de haven van
Willemstad, heeft- moet van een ka
naal dan van een baai. Als er een
schip binnenvaart, kan de kapitein
van de brug af ongeveer zien wat de
menseh in de huizen aan alle twee
fcantén voor ontbijt op tafel hebben.
De huizen konden precies zo aan cie
grachtjes van een kleine Hollandse
stad staan. Ze hebben hetzelfde pun
tige dak, dezelfde trapgevels en net
zoveel verdiepingen. Maar ze zijn ge
verfd in de kleuren'van het tropische
Spaansch-Amerika, rose, geel en hel
blauw.
Er zijn eigenlijk twee steden: WiL
lemstad en, door bruggen ermee ver
bonden, Otraba'nda. Aan de kant van
Willemstad liggen de schepen en' daar
kan men, van het dak van de stoom
boot, op zijn gemak converseren met
de politieke bannelingen op de bal
kons van het hotel Commercial.
'Wordt vervolgd!
