5
Kooiker-eendenva'nger 'enbeschermer
wil van geluid niets weten
Êf
g
H
lp
JU
S
s
m
11
g§
in
_JË
F.A.O. een poging om 's werelds
voedselvoorziening te ordenen
WAAR DE STILTE SPREEKT
Geen verdelgingsplaats, eerder natuurreservaat
is die kooi, daar midden in 't land
Als onze verre voorouders ln het na
jaar, als de trek begon, de grote
koppels wilde eenden zagen overvlie
gen en neerstrijken, meestal buiten 't
bereik van pijl en boog en later bui
ten het bereik van de nog zeer ontoe
reikende vuurwapenen, zullen ze me
nigmaal de verzuchting geslaakt heb
ben, dat het tóch wel aangenaam zou
zijn zo'n vette bout in de pot te heb
ben.
Het is dus niet te verwonderen,
dat z\j op middelen zonnen om die
schuwe vogels te vangen. We weten
niet, wat er eerder is geweest: de
fuik om de vis In te vangen of de
eendenkooi, waarin de eenden slacht
offer werden van de vindingrijkheid
van de mens. In ieder geval vertonen
ze wat opzet betreft enige gelijkenis
met elkaar. Daar blijft het dan ook
by. Want er is een hemelsbreed ver
schil tussen de visserij en de vangst
van wilde eenden. Is de fuik eenmaal
gezet, dan wacht de visser maar af
of de vis er in belieft te zwemmen.
Voor de kooiker komt er echter meer
lqjken. Daar is een ontzaglijk geduld
grote omzichtigheid en kennis van
de levensgewoonten der eenden voor
nodig.
Kooirecht garantie
voor stilte
Reeds toen wij het huisje van cle
eigenaressen van de grote eendenkooi
ln de Zijpe, de dames Korver aan de
Ruigeweg binnentraden, werd het
ons duidelijk, dat wij zouden kennis
maken met natuurleven en vele
soorten vogels. Öns oog werd direct
getroffen door ettelijke opgezetté
vo'gels en roofdieren, een speciale'
liefhebberij van één der dames, die
werkelijk een prachtige verzameling
byeen heeft gebrachj. Eksters, uilen,
eenden, snippen, aalscholvers, hout
en watersnippen, hermelijnen, we
zels, bunsin ga en zelfs een otter za
gen we er. In de loop der jaren ver
zameld.
To^n we dan ook eindelijk onder
leiding van de kooiker, de heer Hoog
land, onze tocht door het kooibös
aanvingen, waren onze verwachtin
gen hoog gespannen. En .we zyn niet
teleurgesteld, ondanks de mistroosti
ge regen, die gestadig uit een lood-
grijze lucht viel.
Inderdaad, het weer was een beetje
spelbreTter, hoewel we er weinig aan
dacht aan schonken, toefi we eenmaal
in het heilige der heiligen waren
doorgedrongen.
Verkeerd begrip
Het Kooibos heeft een oppervlak-
- te van ruim vier hectare. Een behoor
lijke oppervlakte dus. -Men kan
heerlik dwalen. Maar onbevoegden
mogen er niet komen. Het is slechts
een uitzondering, dat wij er werden
toegelaten, want hier is de plaats
waar stilte en rust moeten heersen.
Niet alleen in de vangtijd, maar ook
op dit ogenblik. En niet alleen in het
bos moet het zo rustig mogelyk zyn.
In een straal van 1500 Meter wordt
zoveel mogelijk all^ gerucht verme
den. Daar rust het zogenaamde kooi
recht op.
Op echt gezellige manier vertelde
de heer Hoogland ons vele wetens
waardigheden. Een misverstand werd
er direct door weggenomen. Wg had
den toch de overtuiging, dat zo'n
eendenkooi eigenlijk niets anderS was
dan een wreedaardige uitvinding om
eenden in grote getale aan hun fcind
te helpen. Dit is echter volslagen on
juist. Natuurlek worden en in de
vangtgd eenden gevangen. Er worden
er echter ook tallozen door de jagers
buiten de kooi geschoten.
In de kooi worden de eenden ge
voerd als er honger in het land is.
Kruiwagens vol voer heeft de heer
Hoogland in de strenge winter van
twee jaar terug naar de kooi ge
sleept. Een motorpomp zorgde er
voor, dat er voortdurend open water
was, waardoor de eendén er bij dui
zenden op af kwamen. Door het heer
sende kopirecht is,de kooi en omge
ving de, plaats geworden, waar dé
eenden veilig zijn. Tn die omgeving
wordt immers geen schot gehoord.
Hier spreekt de stilte. En de vogels
weten dat drommels goed. Want ze
zijn door de eeuwenlange jacht, die
er op hen is gemaakt, uitermate
schuw geworden.
Uit wyde omtrek komen ze dan ook
overdag, als ze de jagers te vrezen
hebben, naar de kooi en vertoeven er.
Het is er immers zo heerlijk stil. En
tegen de avond trekken ze naar de
voedselplaatsen, naar de kusten van
het IJselmeer of de Noordzee of nar
nabij gelegen plassen of moerassen.
Oak 's nachts is er echter geen rust
in i" kooi. Want het is een uitge
zochte slaapplaats voor alle mogelij
ke vogelsoorten: duiven, kraaien, lijs
ters, vinken en mezen toeven er gaar
ne..
Natuurreservaat
De kooi, zoals wij dief hebben ge
zien, is meer natuurreservaat - dan
Verdelgingsplaats. Het is een nestel
en broedplaats voor tal van vogels.
En in de eerste plaats voor de een
den. Merkwaardig gezicht, als ge
fluisterend, begeleid door de kobikér
door het kooibos zwerft, zo rustig en
onbevangen mogelijk.
De wilde eenden nestelen er by tien
tallen. Ze weten immers, dat hun hie.r
geen geuaar drefgt en ge loopt er
rakelings langs. Ze zijn bijna niet te
vinden in*de ondoordringbare ruigte
maar als ge ze dan eindelyk ziet, op
een paar meter afstand, blijven ze
rustig zitten.
En' dan al de andere vogeltjes, die
er broeden. Hoogland Vertelde ons
van een koekoeksei, dat hy in een
nestje gevonden had. .Eerst had hij 't
niet in de gaten gehad, want het e,i
leek volmaakt op de andere eitjes.
Bij het uitkomen begon het drama
echter. De jonge Koekoek had meer
eetlust en een grotere bek dan de
anderen, die alras het nest uitge
gooid werden. Het ouderpaar zag dit
èüles in gemoede aan én was maar
steeds in de weer om de jonge, koe
koek van voer te voorzien. Is het een
wonder, dat men de natuur gaat lief
hebben, al. men er dagelijks zo mid
den iri zit? Dat rnen er volkomen in
opgaat, zoals de heer Hoogland dat
doet en dat men de natuurlijke vij
anden van de eenden,'gedeeltelijk ook
uit eigenbelang (want veel eenden be
tekent een goede vangst), zoveel mo
gelijk gaat verdelgen?
Want ze hebben veel vijanden, de
eenden. Ratten en wezels, hermelijnen
en bunzings, kraaien en eksters, ja
zelfs stekelvarkens azen op hun eie
ren en jongen. Het is dan ook een
voortdurende strijd tegen deze in
dringers, die natuurlijk ook door de
rust van het kooigebied worden aan
getrokken.
De Kooi
Het wordt echter tijd, dat we ein
delijk eens bij de eigenlijke kooi te
recht komen. Daar zijn we tenslotte
om uit gegaan. We zullen dan -ook
trachten U een beschrijving te geven
van de kooi en de vangst. De vangst,
waar de hond Trixie, die ook mee
was, zulk 'n belangrijke rol in speelt.
'Voorop staat echter, dat we geen
vangst hebben meegemaakt, Het is nu
immers gesloten seizoen. Voor- de
vangst moeten we wachten tot half
Augustus, als de wilde eeriden, de ta
lingen, de smienten en de slobeenden
over komen trekken. En _hoewel er
het hele jaar door werk in de kooi
rustige plas
en het bos is, komt dan voor de kooi
ker de drukke tijd aan.
Stel U dus voor: in het midden van
het .bos een grote vijver, een plas. Om
die vijver is een hoge schutting ge
bouwd. De eenden mogen Immers de
kooiker niet zien. Ze mogen hem ook
niet horen en zélfs niet ruiken. Daar
om gaat de kooiker als de jacht is
aangebroken altijd met een rokende
turf naar de kooi, om de reuk die
van de mens uitgaat, te neutraliseren.
Op de plas monden zes vangarmen
uit. „Pijpen" noemt men ze. Het zyn
gewone sloten, maar er over heen is
een gazen overdekking aangebracht,
gecamoufleerd met takken zoals ge
op de foto jtfgebeeld ziet Ook daar
zijn weer hoge schuttingen om aan
gebracht. Echter zo, dat er schermen
zijn, waardoor men voer kan strooi
en. Openingen, waar tevens een hond
door kai\, om zich aan de eenden te
vertonen.
Trix in actie
Nu_begint onze brave Trix een'nol'
te spelen. Het is een bijzonder intel
ligent hondje, volkomen voor dit werk
afgericht. Hij weet precies hoe hij
moet handelen, kent zyn gangetjes,
weet hoe de eenden op zijn verschij
nen reageren laat nooit een geluid h-
reri. Stilte is immers eerste eis.
We zijn echter nog niet aan de
vangst toe. Eerst moeten we u nog
even vertellen, hoe de eenden nu ei
genlijk in de plas komen. We hebben
U reeds uiteengezet hoe de rust de
eenden aantrekt. Zozeer zelfs, dat er
stal en lokeenden. Tegen het vallen
mede worden aangetrokken door het
uitgestrooide voer. Het zijn de z.g.
wal- en lokeenden. Tegen het vallen
van de avond trekken ze weg. Want
's nachts is er geen eend in de kool,
ge erf waleend, geen lokeend en ook
het wild niet. Dan trekken dus de
eenden, die aan de kooi gewend' zijn,
naar de open ruimten, waar de duis
ternis hen beschut.
Vroeg ln de morgen keren ze terug
vergezeld van het wild. Zie, daar plof
fen ze neer ln de plas. Eerst kijken
de" vreemdelingen schuw om zich
heen, maar overal heerst een zalige
rust. Dan is de tijd voor de kooi
ker gekomen. Met een zak met voer
gaat hy naar een pyp, verschuilt zich,
de brandende turf in de Hand, achter
gen scherm en begint het vöfcr uit te
strooien in de püp. De staleenden zien
het rustig aan, de lokeenden komen
op het voer af en dringen langzaam
de pyp iri. Ook de vremdelingen gaan
mee. De kooiker gaat naar een ander
scherm en is voor de eenden onzicht
baar. Dan wordt Trix beduidt, dat hy
voor de eenden zichtbaar moet omlo
pen. De lokeenden reageeren er niet
op. De vceemdlingen echter worden
brandend nieuwsgierig, rekken de
hals en komen schuw-angstig verder
de pyp in om het wonder van de hond
te aanschouwen. By elk volgend
scherm herhaalt zich deze comedie,
tot de kooiker oordeelt, daj de een
den ver genoeg de pyp in zyn, om
loopt enjjlotseling te voorschijn komt.
De vaste bezoekers van de kooi zijn
hieraan gewend. Bijna altijd vliegen
ze de pyp weer uit in de richting van
de kooiker. Dek.vreemdelingen echter
zyn zodanig geschrokken, dat ze ver
der de pijp in. vliegen. Aan het ein
de zyn de bomen weggekapt, en is
alleen gaas gespannen, waardoor ze
denken dat de vrijheid lokt. Ze ko
men onherroepelijk in de gevangenis
terecht Zit er nog een enkele overja
rige (dat is een vast bezoeker) tus
sen dan wordt die weer in vryheid
gesteld, ten minste als het een. wijfje
is. Met de mannen is er natuurlijk
geen pardon. Die zijn er genoeg ln de
wereld...
De stilte spreekt
Het lykt zo eenvoudig e9i ge zoudt
zo zeggen, dèt er van mislukking
geen sprake kan zyn. Vergis u echter
n'et! Want hier moet de stilte spre
kend zyn. Het minste geluid is aan
leiding, dat de eenden verschrikt op
vliegen en weg is de. kans. Ge moet
niet verkouden zijn. Geen hoestje of
niesje. Een angstige schreeuw van
een lijster of een mees, die door een
roofvogel wordt gegrepen, "is voldoen
de-cm de hele zwerm de lucht in te
Óagën
Vergeet niet, d^t ook de lokeenden
wilde eenden zijn, die op het minste
reageren. Ze zyn b.v. gewend aan de
blauwe overall van de kooiker. Trekt
hij een overall vafi een andere kleur
aan, dan is het mis...
Een merkwaardig beroep. Eenden
vanger, maar tevens de grootste be
schermer van de eenden, die hier ten
minste een rustige broed- en nest
plaats vinden gedurende 'n groot deel
van het jaar.
Hoe redden wij de wereld?
Vraagstukken zijn eenvoudig, de uitvoering
buitengewoon moeilijk
De Engelsman Brailsford schreef na de vorige wereldoorlog een beek,
dat de titel droeg: „Hoe redden wy Europa?" Het heeft in wijde kringen
belangstelling gewekt, al werd er niet naar de aanwijzingen van Brails
ford gehandeld. Met het gevolg, dat niet alleen Europa, maar byna de ge
hele wereld op het punt staat een chaos te worden, al Is het punt Europa
dan ook wel byzonder lastig.
De Verenigde Naties proberen af en toe wel eens orde in de chaos te
scheppen, maar veel werkt het niet uit. Toch mag dit óns er niet toe
brengen om de arbeid van de Verenigde Naties te onderschatten.
Een pasgeboren kind gaat iMmers ook niet dadeiyk aan de loop? Met
vallen en opstaan moet het leren lopen!- i
Eén van de vraagstukken, #die wel
het meest om een oplossing schreeu
wen, is dat van de voeding der mens
heid. Niet alleen, dat hier problemen
aan de orde komen, die verband hou
den mét het opheffen der schaarste,
minstens even belangryk Is het, de
aanwezige voorraad voedsel zo te
verdelen, dat nergens meer gebrek
wordt geleden.
Vóór de tweede wereldoorlog was
het immers zo, dat in tal van lan
den de granen als tarwe, fiais en
gerst waardeloos waren en vernie
tigd werden, terwyl in andere landen
op onze aardbol de'bevolklng had te
lyden aan voortdurende ondervoeding
De mens heeft in de loop van tal
loze eeuwen eindelyk geleerd, hoe
een grote hoeveelheid voedsel kon
worden geproduceerd. Allerlei land
bouwmachines, toenemende rationali
satie en kdhstüiest hebben de produc
tie geweldig opgevoerd, maar...
Nog steeds hebben we het niet zo
ver gebracht, dat we de beschikbare
voorraden, voedsel ook werkeïyk aan
de hongerende mensheid ten goede»
doen komen...
Bescheiden poging
Inmiddels hebben de Verenigde Na
ties nu een bescheiden stap in de
goede richting gedaan. Er is immers
opgericht een. organisatie, die het
vraagstuk van de voeding en de pro
ductie zal bestuderen en inmiddels
reeds heeft bestudeerd:
Eén van de dingen, die het eerst
nodig zyn, is dat jnen beschikt over
gegevens, hoe groot de oogst in ver
schillende delen van de wereld zal
zijn en daarnaast welke voorraad
de gehele wereld nodig zal hebben
om in de allereerste levensbehoeften
van de mens te voorzien.
Wil deze organisatie in de toekomst
perfect werken, dan is het echter
nodig, dat alle landen er deel van
uitmaken. Zó ver is het nog niet. Wel
hebben meer dan vijftig landen zich
aangesloten, maar één van de belang
rijkste staten, de Sovjet Unie, houdt
zich tot dusyerre afzijdig. Dat is
jammer-, want* de Sovjet Unie omvat
een belangrijk deel der'aarde. Het is
dus te hopen, dat de Russen ter zij
ner tijd zich ook by deze organisatie,
kortweg F.A.O. geheten, aansluiten.
Belangrijke conclusies
Reeds heeft de arbeid van de F.A.
O. belangrijke resultaten afgeworpen
We weten^ nu tenminste ongeveer
waar we aan toe zyn en waar we op
tussen
en ZWART
Pamrubriek o. I. v. P. Beers,
Noord-Scharwoude, A 100
In de le en 2e ronde vart deze wed
strijd zijn reeds enige zeer mooie
partyen te zien geweest. Ook enige
grote, blunders kwamen voor. Eén
ding staat echter vast: Er zal hard
worden gestredèn. Géén der partijen
vertoonde het matte, theoretisch af
gezaagde spel van de tournoolen van
enklïle jaren terug. De dammers Hj-
lcen bezield met een frisse geest. En
deze komt ons snel spel ten goede.
Wy willen U deze keer enige frag
menten uitzie gespeelde ronden ge
ven:
Roozenburg gaat na twee partyen
aan de kop met vier punten. Hij. won
beide zyn partyen.'In de eerste ronde
won hg tegen v. d. Staay in de vol
gende stelling: Zw. 3/7.9.12.17/20,26.
W. 27.28.32/34.37.40.44.47.48.50. Zwart
(v. d. Staay) speelde hier 510, met
de bedoeling 1015 en 2024 voor
te bereiden. Er volgde evenwel: w.
2823, 37—31; 40—34, 44:2 en wit
won, ondanks dat de dam' twee stuk-
kèn kostte.
Tegqn Huisman won Roozenburg in
een stelling waarin hy groot terrein
voordeel had behaald. In de stelling:
Zw. 4. 16. 19. 21. 23. 24. W. 25. 35/39.
43. en 49. vervolgde wit (Huisman)
met. 3732, waarna het einde als
volgt kwam: z. 1822. w. 3933; z.
13—18; w. 49—44; z. 4—9; w. 86—31
z. 17—21; w. 32—27; z. 21:32; w. 38:
27: z. 2329 en wit gaf het maar op.
Onze nationale kampioen Keiler,
liet in de navolgende stelling tegen
Suyclc een steek vallen. Hy speelde
hier 4034, in de mening verkerende,
dat hij na 1218 een zeer sterke
stand overhield. Dit zou ook zo ge
weest zyn, doch 'Suyck speelde een
voudig 35—40 en 13—19, 9:36 en
kwam gewonnen te staan, hetgeen hy
in het eindspel nog verknoeide, waar
door Keiler nog remise maakte. Als.
wit in de diagramstand 3127 speelt
dwingt hy zwart tot 30—34 want op
StICK
m
9
m
m
'v;
9
m
fÊ
In het navolgende eindspelletje
verzuimde Beers een -aaie winst te
gen Leyte. Z. dam op 49 st. op 29; W.
26. 28. 35. Winst was als volgt te be
reiken: Z. 49—44, w. 28—23, z. 29:18,
w. 26—21, z. 18—22. w. 35—30, z.
74—39, w. 30—24. z. 2?—27, w. 28—
32, z. 29:18, w. 26—21, z. 18—22, w.
35—30, z. 71—39, w. 30—24, z. 22—27
w. 21:32, z. 39—33, w. 24—19, z. 33—
47, w. 3228. z. 47^-36 met winst.
Een zeer mooi klassiek eindspel.
Jammer van de gemiste kans.
K E L L E R
1420 valgt verrassend: 4034 z.
20—25; w. 28—23, z. 17:19; w. 44—40
z. 35:44; w. 39:50 z. 30:28; w. 32:5
met winst. Met drie punten staat Kei
ler op de tweede plaats. Tegen Du-
kel n.1. wist hy fraai te winnen, het
geen als volgt ging: in de stelling:
z. 1. 2. 9. 14. 18/20. 26. W.: 27. 28. 33
34. 38. 40. 46. 48. meende Dukel goede
kansen te krygen tegen zwarts lange
vleugel, door 3429 te spelen. Inder
daad geeft deze zet enige dreiging,
doch zwart won.nu spoedig door: 2Q
24, w. 29:20, z. 14:25, w. 33—29?
(nog is 4034 wel beter) z. 28, w.
4035 (is nog van mening go^d spel
te kunnen houden) z. 8131 w. 28
22 gedw. z. 25—30, w. 35:24, z. 19:30
met doorbraak, hetgeen later tot
winst leidde..
Eveneens met'drie punten staat
Leyte met Keiler samen op de twee
de plaats. In de eerste ronde v ont
snapte hy aan een zeker schynende
nederlaag tegen Beers. In de tweede
ronde won hij na 26 zetten reeds van
Lichthart. In de stelling Z. 1. 3. 6/16.
18/20. 23. 24. 26; W. 27. 28. 31/43.
45. 46i 48. 00 speelde Leyte 2429,
33 £4, z. 20:29. Wit wist niet beter
te doen dan 2722 te spelen en het
ging als volgt: Z. 18:27, w. 31:22, z.
12—18, w. 37—31, z. 26:37, w. 42:31,
z. 18:27, w. 31:22, z. 7—12, w. 41—37,
z. 12—18, w. 37—31, z. 18:27, w. 31:
22, Z. 1—7, w. 31—31, z. 7—12, w.
3631. z. 1218 en wit gaf het maar
op.
Ook in zyn partij tegen Suyck wist
Beers niet te winnen toen dat moge-
wlyk was. In nevenstaande stelling
was zwart gedwongen tot 1318
wegens de dreiging 4035, w. 3832
z. 27:38, W. 43:23, z. 9—13, w. 49—43
z. 3—9, w. 43—38, z. 17—21, thans'
had 3631 winst gegèven voor wit
Hij speelde evenwel 3832. Hij be
lette hiermede wel 2228 (33:22),
18:38 wegens 23—19 (14—23) 29:7,
(2:11) 47—42 (38:47) 30—25 (47:20)
25:3 doch zwart offerde na 3832
veerst met 1520, vervolgde toén met
2228 en wist zowaar,-door de gun
stige-stand van schijf 38 nog remise
te maken met een stuk minder. Na
3631 in de diagramstand is.wit veel
zekerder van de winst. Wij komen
nog yader op deze wedstrijd terug.
SUYCK
i kunnen rekenen. Belangryker dan dit
achten wij echter de conclusies, waar
toe de F.A.O. is gekomen. Conclusies,
die tot dusver nog lang geen gemeen
goed van de massa waren geworden.
We lezen o.a. in het voor ons liggen-
"de rapport, dat het zeer wel mogeiyk
is, om met de ter beschikking staan
de hulpmiddelen zoveel voedsel te
produceren, dat er voor ieder volk op
aarde genoeg is.'
Het doel van de F.A.O. is dan ook,
de productie zodanig op te voeren,
dat vrywaring van gebrek kan wor
den verwezeniykt. Wel ligt de ver
antwoordelijkheid voor een zo hoog
mogelijke productie in de eerste
plaats bij de be* okken naties, maar,
gaat het rappor. verder, zonder
onderlinge samenwerking kan het
ideaal nooit verwezenlijkt worden.
"De toegetreden naties verbinden
zich dan ook om hi.algemeen wel
zijn te bevorderen, o.m. door hpt le
venspeil en de voedingsstandaard der
betrokken volken op te voeren, alsme
de verbeteringen tot stand te -bren
gen in de doelmatigheid van de pro
ductie en de verdeling van alle voe-
dings- en landbouwproducten, waar
door de algemeeri toestand der plat
telandsbevolking wordt verbeterd en
'n uitgebreide wereldeco wordt
bevorderd.
Ook hier kunnen \^e dus een stre
ven naar ordening constateren. In
derdaad zal het daar heen moeten. Er
mag niet meer in het wildé weg ge-
p^duceerd worden, terisijl dan iater
de producten worden vernietigd. Een
dergelijk stelsel is funest» voor alle
delen der bevolking. Het is tevens 'n
aanklacht tegen het stelsel, waaron
der wij leven.
Prijzen der producten
Eenvoudig is het vraagstv' waar
tegenover de F.A.O. zich geplaatst
ziet. echter niet. Er zitten ontzaglijk
veel kanten aan. Ten einde "die on te
lossen is de Internationale Voe-éeel.-
raad gesticht, die reeds een omvang
rijke arbeid achter de rug heeft. Wat
is in de eerste plaats de taak van de
ze Wereld-Voedsejraad
Ze moest zich bemoeien met het
stabiliseren van dé prijzen van de
voornaamste voedingsmiddelen en
daarvoor de nodige fondsen verschaf
fen.
Ze moet verder zorg dragen voor
het vormen van een voldoende reser-
vevoorraad, waardoor misoogsten
kunnen worden opgevangen.
Ze heeft verder tot taak fondsen
te verschaffen om'overschotten van
het ene land naar het andere te
zenden en, wat nog het ergste is. ze
heeft rekening te houden met de de-
viezenpositie van de verschillende
landen, waardoor het kan voorkoinen,
dat soms grote credieten moeten wor
den gezocht en gevonden, om Se ar
mere landen van de voorspoed vin
rykerc te laten profiteren.
Voedseloverjsfhot
Oppervlakkig schynt het vreemd,
dat 'de Wereldvoedselraad zich -reeds
bezig houdt met de vraag, wfft er ge
daan moet wordca met eventuele
voedseloverschotten. terwyl er alom
nog gebrek heerst. Toch is dit niet
zo. Tussen tekort en teveel zit soms
maar een gering verschil. Als over
enkele jaren de voedselproductie
weer het voor-oorlogse peil heeft be
reikt, kan het niet anders, of in vele
landen zit men met een overschot.
Worden er geen maatregelen getrof
fen om dit overschot te vervoeren
naar andere delen van de wereld,
dan kan de crisis niet ontkomen wor
den...
^aar aanleiding van bóvenstaan-
de behoeft het byna geen nader be
toog van hoe onzaglyke betekenis
het werk van de F.A.O. en de We
reldvoedselraad kan worden.
Vastgestelde prijzen, nationaal en
internationaal, betekenen immers,
dat aan de landbouwende bevolking
een vaste bestaansbasis Wordt verze
kerd en aangezien een gezonde land
bouw, alles inbegrepen, een eerste
voorwaarde is voor een gezond volks-
bsetaan, moet welhaast ieder door
drongen zyn van het grote belang.
Betekent dit nu, ilat reeds in een
paar jaar tijds alle moeilijkheden
zullen "zijn opgelost en de* agrarische
bevolking een onbekommerde toe
komst tegemoet gaat?
Neen! Zo-ver is het helaas nog
niet. Maar de gedachte aan een plan
matige productie een redelijke verde
ling en een goede bestaanszeke$eld
zal uiteindelijk zegevieren. Daarom
begroeten wij de arbeid van de We
reldvoedselraad met vreugde. W(J
hopen er spoedig de beste resultaten
van te mogen zien, trots alle moei
lijkheden, die zpllen moeten worden
overwonnen.
