Zes mannen van de
800 mijl
„Endurance in
door de ijszee
open boot
Abonneert U
op dit blad
Stille revolutie de mens staat
er niet bij stil
Avontuur in Venezuela
Gulden bladzij in ZuidpoolBeschiedenis
Zij redden 't leven van hun makkers
op Olifantseiland
In één van onze vorige artikelen
over de pogingen, die de mensheid
sedert haar bestaan heeft ondernomen
om het aardopprvlak te veroveren, ga-
ven we een beschouwing over de on
dergang van de expeditie Scott. He
laas gingen daarbij enkele mensciïle-
vens verloren. Thans willen we wat
vertellen over een ontdekkingstocht
eveneens onder Engelse leiding: de be
faamde 'tocht van Shackleton, die bij
het uitbreken van de eerste wereld
oorlog uitvoer met als doel hét vaste
land van de Zuidpool over te steken.
Het is niet zo ver gekomen. Integen
deel. De expeditie, heeft zelfs niet het
genoegen mogen smaken hét vaste
land van de Zuidpool te bereiken.
Van een tocht naar de Pool zelf kon
dus niets komen.
De „Endurance" en haar bemanning
hebben van het begin tot het eind
moeten worstelen met ontzaglijke
moeilijkheden. De elementen schenen
het er gezet te hebben in alle opzich
ten tegen te werken. Het schip raakce
ingevroren in de onmetelijke ijsvelden
Nu is dit wel meer met schepen ge
beurd. De beroemde Peolonderzoeker
Nansen heeft zich met de Fram zelfs
eens opzettelijk in het ijs van de
Noordpool laten invriezen en zo eeW
drift van enkele jaren gemaakt.
In de beginne maakten Shackleton
en zijn mannen zich dan ook geen
zorgen over het invriezen. Ze ver
trouwden erop, dat het schip de per
sing der schotsen wel zou kunnen
weerstaan en na afgedreven te zijn
naar warmer streken weer zou vrij
komen. De uitermate félle winter, die
er echter dat jaar aan de Zuidpool
heerste sloeg die verwachtingen de
bodem in. Het tegendeel gebeurde
Steeds vaster raakte het schip, in
de greep van hét ijs beklemd en na
enkele maanden van de grootste span
ning werd het tussen de ijsschotsen
verpletterd.
Maanden lang moest de bemanning
toen in een paar tenten op een ijs
schots doorbrengen, onderwijl aUe
zorgen bestedend aan de twee red
dingboten, die waren overgebleven.
Deze moesten immers in prima staat
zijn, als het ijs zo ver ging smelten,
dat de ijsvelden niet betrouwbaar
meer waren.
Wanneer wij hierboven schreven,
dat de bemanning op een ijsschots
vertoefde, is dit «iet geheel juist. Het
was een ijsveld van -geweldige afme-
tinge. Naarmate de temperatuur steeg
werd het ijs- onbetrouwbaarder en
ten slotte was het zo ver gekomen,
dat de mannen, het moesten verlaten
om in de boten in dooigeulen een toe
vlucht te zoeken.
Na ontzaglijke -moeilijkheden en tal
van gevaren te hebben doorstaan,
slaagden ze er m om uit de steeds on
betrouwbaarder ijsvelden te ontsnap
pen en de open zee te bereiken. Zo
dobberden dan ten slofte vijf en twin.
tig moedige mannen op de woeste
golven van de Zuidelijke IJszee. Veel
mogelijkheden hadden ze niet Ze wa
ren overgeleverd aan stroom en wind
en ze moesten binnen afzienbare
tijd land bereiken. Ze zijn er inder
daad in geslaagd. Na grote moeiten
wisten ze een eiland te bereiken.
Olifantseiland was tot voor dien een
volkomen onbekend eiland. Nu weet
ieder, die belang stelt in de geschie
denis van het Pcolondrzoek waar het
ligt. Enkele honderden mijlen ten
Noorden van het" vasteland van de
Zuidpool, meer dan achthonderd mijl
verwijderd van 't naastbijzijnda Zuid
Georgië, het eiland waar de walvis
vaarders regelmatig aanleggen.
Olifantseiland is weinig meer dan
'n kale rots. Woest en onherbergzaam
Hier moesten de mannen een verblijf
stichten, waar ze de strijd om het be
staan konden rekken, tot redding zou
komen. Redding, die naarmate ze er
langer waren, onwaarschijnlijker be
gon te lijken, want Olifan'tseiland ligt
n:et in de route der Walvisvaarders.
En toch moesten ze van het eiland af.
voor de lange Poolwinter weer aan
brak. Ti» t stond immers wel bijna
vast, dat ze die niet zouden overle
ven.
Toen rijpte 'het plan om een der
stoutmoedigste tochten te ondernemen
die ooit door zeevaarders zijn gedaan.
Zes leden van de bemanning zouden
trachten om met een van dè red
dingsboten, de James Caird, Zuid
Georgië te bereiken. Ze hebben de
tocht volbracht!
In een open boot. voorzien van een
noodbedekking van zeil werd de tocht
aangevangen over een van de kwaad
aardigste zeeën van de wereld, temid.
de van ijzige koude en felle sneeuw,
stormen. Van slapen kon bijna geen
sprake zijn. Goede maaltijden be
hoorden tot de onmogelijkheden. In
een kleine ruimte zaten deze mannen
op elkaar gedrongen, soms als waan
zinnigen hozend om het overgekomen
water uit 4e boot te krijgen, dan weer
het ijs van de boot hakkend. Want
door de vorst bevroor het water op
de boot. die hierdoor soms zo zwaar
werd, dat ze dreigde te zinken.
Uitgeput en verstijfd streden de
mannen tegen overkomende watermas
sa's. die het slechts zeven meter lange
bootje telkens dreigden te overmees
teren. Ten slotte konden ze zich
slechts met de grootste moeite staan
de houden, maar na een eindeloos
schijnende tocht van zestien dagen en
nachten bereikten ze ten slotte de
kust van Zuid-Georgië. Achthonderd
mijlen haden ze afgelegd in een open
boot!
Helaas waren ze aan de verkeerde
kant van het eiland, daar waar geen
havens lagen. Stroom wind en uit
putting maakten het echter onmoge
lijk nog langer op zee te blijven en
nu stonden ze nog voor een zware
opgave. Ze moesten het woeste ge
bergte van Zuid Georgië overtrek
ken, 'ten einde voor de makkers op 't
Olifantseiland redding te krijgen. Drie
van hen konden de tocht niet meer
maken en bleven achter op de plaats
waar ze geland waren. De andere
drie. Worsley, Craine en Shackleton
slaagden er in de met sneeuw en ijs -
bedekte bergen over te 'trekken.
Inderdaad zijn alle mannen van de
expeditie, die op Olifantseiland waren
achtergebleven, gered, zij het ook. dat.
stevige stoomschepen tot drie maal
'toe een poging moesten doen en twee
maal het doel nietjeonden bereiken..
Des te groter echter onze bewon
dering voor het zestal mannen, dat in
een open boot er in slaagde .ter wille
van de redding van de gehele beman
ning. deze bovenmenselijke 'tocht të
volbrengen.
na
WOENSDAG 19 MEI 1948
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws 7.30 en 8.15 Lichte morgen-
klanken; 8.50 Voor de vrouw; 9.00
Klassieke gram. muziek; 10.00 Mor
genwijding; 10.20 Kookpraatje; 10.30
V, ar de vrouw; 11.00 Lezing over wo
ninginrichting; 11.30 Populair non
stop; 12.00 Ensemble Vincentino; 12.38
The Kilima Hawaiins; 13 00 Nieuws;
13.20 Orkest Varlo Carcassola; 14.00
Gesproken portret van Kamlel Huys-
mans; 14.15 Das klagende Lied van
Mahler; 15.00 „En dat allemaal om
een mummie", hoorspel; 15.30 Voor
de zieken; 16.00 ..Voetangels en klem
men. bont jeujd-programma;. 17.35 De
Troubadours; 18.00 Nieuws; 16.30 N.-
str.kracht.; 19.00 Geleide economie en
democratie; 19.30 Voor de jeugd; 20.00
Nieuws; 20.15 Omroeporkest: 21.00
..Naamloos", hoorspel; 21.45 Meester-
trio.
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. muziek:
7.45 Een woord voor de dag: 8.30
Gram. platen; 9.00 Voor de zieken;
9.35 .Stanley", hoorspel; 10.20 Wer
ken van Saint-Saens; 10.45 Bondsdag
van Geref. Maisjesvert-iging; 12.15
Orgelsoli; 12.33 Metropole-ork.; 13.00
Nieuws: 13.15 Kamermuziek; 13.45
Schubert-programma; 14.00 Bondsver
gadering Geref. Meisjesvereniging:
15.15 Werken van Debussy: 15.45 Pla-
tenpraatje; 16.15 Voor de jeugd; 18.00
Chr. Zangvereniging Exelsior; 18.30
Hoogtijdagen in het leven van plant
en dier. lezing: 19 00 Nieuws: 19.30 Re
portages: 20.00 .Nieuws: 2030 ..Stan
ley" hoorspel:21.00 Radio Philh. or
kest (Mozart Roussel»; 22.15 Ensem
ble F.»»phonia.
Waf moef Uw kind worden
„Problemen van het Midc'=.")aar Onderwijs"
kan het antwoord geven
We ontvingen ter bespreking een
boekje, uitgegeven door de Erven J.
J. Tijl te Zwolle en geschreven door
de heer Baumann, directeur der Rijks
HBS te Zwolle, waarin de „Problemen
van het Middelbaar Onderwijs" wor
den besproken.
Een aandachtige lezing van dit ge-
schrifc kunnen we alle ouders van
kinde.cn, die het voornemen hebben
hun kinderen Middelbaar Onderwijs
te later volgen niet te zeer aanbeve
len. Ocfc op het gebied van het On
derwijs is er immers een ware revo
lutie aar de gang. al wordt de revo
lutionaire werking geremd door fac
toren voortvloeiende uit omstandighe
den die uit de oorlog voortkomen.
Er een ontzaglijk verschil tussen
de methoden die een dertig jaar te
rug werden gevolgd en die van teg%»-
woord.g. En toch staan we nog pas
aan het begin en zal er vopr het Mid-
delbaa» Onderwijs gezocht moeten
worden naar wegen, die dit onder
wijs -.neer efficiënt maken.
He» Is jammer het te moeten consta
teren. maai de helft van de leerlingen
die Vuor eer HBS of andere instelling
voor MO. worden ingeschreven, haalt
de ^i^ds-.reep niet. Jamme- van de
kinderen die de jare- doorgebracht
bij deze onderwijsinstellingen als een
vloek motten hebben gevoeld, jam
mer ook van wege de kosten, die op
deze manur nodeloos worden ge
maakt Wel is het zo. dat kinderen na
het derde jaar HBS soms overgaan
naar MTS. Zeevaartschool of wat dan
ook. m-- hier rijst toch de vraag, of
deze weg n:e< eerder had kunnen wor
den in g* slagen.
Onwillekeurig stelt men zich de
vraag, hoe het mogelijk is, dat een
zo' groot aantal kinderen, in feite on
geschikt om middelbaar onderwijs te
Van vlot tot Skymaster
Tien mensen over de oceaan zes per
schip en vier door de luchf
Nog weinig zyn we er van doordron
gen, dat er in 't verkeer telkens weer
omwentelingen plaats vinden, die door
de generatie die het meemaakt dooi
de veelheid der gebeurtenissen in de
wereld rondom ons, niet voldoende
worden opgemerkt.
Omwentelingen, die echter van de
grootste betekenis zijn voor de mens-
beid, die voor het bestaan van som
mige landen soms buitengewoon xe_
genrijk zijn, terwijl andere landen er
een nadelige terrugslag van onder
vinden.
In de vroege oudheid moest de mens
zijn weg over land zoeken. Wegen
waren er niet en de aanleg ervan
kostte ontzaglijk veel moeite en tijd
Het was dus geen wonder, dat onze
voorouders werden aangelokt door de
mogelijkheden, die het verveer te
water bood.
De rivieren, meren en zeeën ten
slotte waren er en behoefden niet
te worden aangelegd. Het is dus lo
gisch dat de mens naar mogelijkheden
zocht om van die waterwegen ge
bruik te maken. Zo ontstond het eer
ste vlot, dat zich na korte tijd ont
wikkelde tot de holle boomstam.
Eeuwen verliepen en de mens zocht
verder. De roeiboten verdrongen de,
holle boom. de zeilschepen bereidden
de mogelijkheden nog weef aanzien-,
Minstens even groot was echter de
invloed van. da» stoommachine op de
ontsluiting van de uitgestrekte land-
massa's.
'Gebieden als Rusland, dat tot dus
verre weinig had betekend, konden
door de aanleg van spoorwegen in het
wereldverkeer betrokken worden.
De worsteling tussen land. en zee
mogendheden nam in intensiviteit
toe. waarbij echter de zeemogendhe
den nog steeds de beste kansen ble
ven behouden. De laatste wereldoor
logen hebben dit nog weer bewezen.
Verder en verder schrijdt de tech
niek. Naast de spoorwegen zijn nu te-
land de auto's gekomen.
De weerstanden, die de grote land-
lijk uiL Onder ontzaglijke opoffe-1 JJUassa's boden zijn volkomen overwon
ringen, slaagde men er in het zo ver
te brengen, dat alle zeeën konden wor
den bevaren.
Nog belangrijker werden de water
wegen. met name vooral hét zeever-
keer. toen de stoommachine werd uit
gevonden.
Hoe belangrijk of de beheersing
van de Oceanen wel is geweest voo. .r
de verschillende staten wordt ons
duidelijk, wanneer wij de opkomst
van tal van landen beschouwen. De
landen gelegen aan zeeën en oceanen
hebben een zo grote voorsprong ver
toond op de gebieden die niet van
het water gebruik konden maken, dat
de zeemogendheden in de strijd met
de vasteland-staten bijna steevast een
overwinning behaalden.
Onze eigen geschiedenis weet er
trouwens van mee te spreken. De gro
te bloei, die wij in verschillende tijd
perken hebben beleefd, dankten wij
aan de omstandigheid, dat wij zee
vaarders waren.
Tien.
Slechts in één opzicht heeft het ver.
keer te water nog een voorsprong be
houden.
Het is voordeliger. Er kunnen ont
zaglijke vrachten worden meegeno
men en over de zeeën behoeven geen
wegen te worden aangelegd.
In de laatste twintig jaar is er
echter een nieuwe mededinger geko
men, die als we ons niét vergissen
een nog veel grotere omwenteling te
weeg zal brengen als de stoommachine
heeft gedaan.
We doelen hier op de ontwikkeling
van het vliegwezen, dat zich in een
verbluffend snel tempo voltrekt.
Hierdoor worden alle machtverhou
dingen in de wereld op andere basis
gebracht.
Gold voorheen, dat wie de zeeën
beheerste, de wereld bezat, in de
naaste toekomst zal wellicht blijken,
dat de beheersing van het luchtruim
nog belangrijker is.
De grote landmassa's zullen in de
toekomst voordeel blijken te zijn,
want nog altijd is het vliegen boven
land te verkiezen boven vliegen over
de oceanen.
Tenzy zelfs de grote wateropper
vlakten geen enkele belemmering
meer voor de vliegtuigen zouden in
houden. Dat kunnen wij ons echter
nog niet voorstellen.
Tussenstations zijn uitgesloten en de
bevrachting zal dus altijd te lijden
hebben onder de grote hoeveelheid
benzine die moet worden meegeno
men of straks atoomenergie
Toch- zien we het in de toekomst
zo ver komen, dat het personenver
voer over de oceanen voor het groot
ste deel wordt overgenomen door
vliegtuigen,
De cijfers voor het jaar 1947 wij
zen dit reeds duidelijk uit.
Nog slechts weinige jaren geleden
stak kolonel Lindbergh voor de eer
ste maal de oceaan over.
En nog geen geen vijf- en twintig
jaar later werden in één jaar tijds
385 000 personen de oceaan overge
bracht in vliegtiugen.
eHt aantal zeereizigers won het ech
ter nog. want 575000 mensen werden
met de oceaanstomers van het ene
vasteland naar het andere gebracht.
Zoals men ziet. de zeevaartmaat
schappijen winnen het mog.
Hoe lang echter?
En van welke invloed zal deze ont
wikkeling op de toekomstige machts
verhoudingen tussen de verschillende
landen zijn?
Eer gezelschap van ongeveer zeven
tig veefokkers uit ï&geland heeft, na
e-i?e dagen in „Holland" te hebben
ver'cefd. ook een bezoek aan Fries
land gebracht Onder hen bevonden
zich enkele fokkers die de Friese
vaat 7 en kochten, welke indertijd door
onze regering aan Engeland ten ge
schenke zijn gegeven.
i volgen ,toch op de HBS, Lycea, en*,
terecht komt. Er zijn toch immers je
toelatingsexamens en de adviezen, die
door hoofden van scholen worden ge
geven.'
Hier schuilt nu juist het kardinale
punt Aan tal van kinderen is op de
leeftijd van twaalf tot dertien jaar 'n
bepaalde hoeveelheid parate kennis 4
bijgebracht, zodat ze met goed gevolg
het examen kunnen afleggen. Waar
men echter niet over kan oordeiep, is
of ze na verloop van een aantal ja
ren op de M.O.-scholen doorgebracht,
in staat zullen zijn om werkelijk zelf
standig te werken.
De Onderwijvernieuwing. die thans
wel zeer de belangstelling heeft, stelt
zich nu tot taak. dit zelfstandig wer
ken reeds op de lagere scholen te be
vorderen.
Als maatregel om te ontkomen aaa
het grote aantal kinderen, dat tussen
tijds de M.O.-scholen verlaat, wordt
nu gedacht aan de instelling van een
zogenaamde brugklasse. waarin reed*
vakken worden onderwezen, die op de
M.O.-scholen zijn.
In'deze brugklasse mogen de can-
didaten voor het M.O. niet blijven, zit
ten. Gebeurt dat toch, dan is plaatsing
op de M.O.-scholen onmogelijk.
Ook hierin schuilt echter een ge
vaar. daar het dikwijls voorkomt, dat
kinderen zich na de twaalf of dertien
jarige leeftijd van een heel andete
kant beginnen te tonen.
Interessant is ook het vraagstuk van
.het zitten blijven ,of een beetje defti
ger gezegd, het doubleren. Blijft een
leerling in de derde klasse van HBS
of Gymnasium zitten, dan moeten alle
vakken een jaar lang weer worden
doorgeworsteld, ook al zijn er vakken
bij, waar de leerling reeds meer dan
voldoende in is. Is hier misschien ver
betering in te brengen??
Zo behandeltde ze brochure tal van
problemen, die we natuurlijk niet al
lemaal kunnen aanroeren. Alleen reeds
het vraagstuk huiswerk zou vele pen
nen in beroering kunnen brengen. Men
neme echter kennis van het geschrift.
Vooral zij, die kinderen op dergelij
ke instellingen hebben, moeten ook
iets weten van de talloze problemen,
die zich hjer voordoen. Dat voorkomt
dikwijls nutteloos mopperen op on
derwijzers en leraren.
EEN EETHUIS VOOR WERKENDE
VROUWEN
Na een tweetal dagen „proefgedraaid"
te hebben is thans door de wethouder
van sociale zaken van Den Haag offi
cieel het „Eethuis voor de Werkende
Vrouw" in Den Haag geopend.
Elke gedachte aan een restaurant
is hier misplaatst, aldus de wethouder
de alleenwonende werkende vrouw in
Den Haag moet in een vertrouwde
omgeving in een geheel eigen sfeer
haar warme maaltijd kunnen gebrui
ken.
De overweging, dat vele werkende
vrouwen een salaris ontvangen, dat
haar niet in staat stelt elke dag in
een restaurant een warme maaltijd
te gebruiken, terwijl gemeenschappe
lijk egbruikte keukens andere dan fi
nanciële moeilijkheden opleveren,
heeft er toe geleid, dat alle deelnem-
sters tegen een zeer lage prijs in het
eethuis, dat voorlopig in een zaal van
„Het Hof van Holland" in de Wagen
straat is ondergebracht, terecht kun
nen.
FEUILLETON
•Naar het Engels
door
JOHN STUDLEY
(81
Rofdy haastte zich, naar alle kan
ten buigend en knikkend en danhc-nd
naar buiten. Onder de lampen van de
Alameda keek Mc. Kildrick hem
achr'ms aan.
Wat betekende die comedie eigen
lijk? vroeg hij.
Wel, ik dwing Sam zich bloot te
geven verklaarde Roddy. en ik sta
zelf niet langer op de zwarte lijst. Let
eem op het record dat ik geslagen
heb! Ik heb iedereen beledigd. Ik
heb Rojas beledigd. Vega beledigd,
Coldwell beledigd, allemaal vijanden
van Alvarez. Dus .nu zal die berde
van Alvarez wel dol op me zijn! Nu
vertrouwen ze me! Als ze me er oo
het ogenblik op betrapten dat ik de
tunrel aan het openmaken was en ik
vertelde ze dat ik een vuurtoren bez;g
was te bouwen, zouden ze me geloven.
•Als ik er nog een paar menser. bij
bo cd:g geven ze me de orde van S:-
moR Bolivar!
De volgende morgen ging Roddv
naar de kerk. Maar zijn gebeden na
men hem niet helemaal in beslag. Hij
ontdekte Senorita Inez Rojas pas, toen
de kerkgangers waren opgestaan om
weg te gaan. Roddy vond dat ze nog
nooit zo mooi was geweest als nu.
in haar zwart satijnen kleed met de
zwarte kanten ftiantilla om haar ge
zicht heen.
Ze liep in gezelschap van haar moe
der en haar zuster en tóen ze toeval
lig opkeek ontdekte ze hem. Ze gaf
een teken van herkenning, maar plot
seling uitte ze een lichte kreet en
maakte 'n gebaar alsof ze wat ver
geten of verloren had en ging haastig
terug.
Senora Rojas en haar oudste doch
ter liepen door naar de deur. telkens
opnieuw begroet door kennissen, die
ze voor het eerst ontmoetten na een
afwezigheid van twee jaar. Inez be
merkte dat ze niet op haar letten,
stond stil en keek Roddy aan. Haar
blik was niet onvriendelijk en Roddy
die maar weinig aanmoediging nodig
had. haastte zich om haar op een af
stand te volgen. De kerk was heel
donker. Er viel alleen wat zonlicht
naar binnen door de opgetrokken gor
dijnen bij de verste ingang en de mis
dienaren waren al bezig de kaarsen
dit te doen, die het altaar hadden ver
licht. Terwijl Inez zich in het schip
van de kerk tussen de bidstoelen voort
haastte, liep Roddy door de zijbeuk,
verborgen achter "de pilaren.
Inez bukte en bleef besluiteloos om
zich heen staan kijken, nadat ze een
waaier en een gebedenboek had opge
raapt. Roddy kwam voorzichtig te
voorschijn uit de zijbeuk van achter
de laatste pilaar. Inez liep vlug naar
hem toe.
Roddy gaf Inez de hand. toen- ze
samen achter de grote pilaar stonden,
die hen verborg voor allen, die vóór
in de kerk waren. De ogen. die in de
zijne keken waren ernstig en berouw
vol.
Het sPÜt me zo vreselijk, smeek
te ze. kunt u me vergeven?
U vergeven! fluisterde Roddy.
De opgetogen klank in zijn stem was
al antwoord genoeg. Inez trok met 'n
lichte glimlach haar hand terug en
stak hem een klein stukje papier toe,
dat ze uit de binnenkant van haar
handschoen haalde.
Ik heb dit voor u meegebracht,
zei ze.
Roddy greep het verlangen.
Voor mij? riep hü enthousiast
uit Hoe wist u dat ik hier zou zijn'?
Het meisje keek hem een ogenblik
strak aan. Toen vloog een blos over
haar gezicht en haar ogen begonnen
te sehitteren. Ze glimlachte hem toe
op dezelfde plagende en tegelijk liefe-
l:jl c manier, die hem al twee kee-
eerder getroffen had.
Hoe wist u, dat ik hier zou zijn?
anlv.oordde ze schalks daarop. Toen
liep ze vlug weg.
Roddy liet haar een poosje de tijd
om weg te komen en kortte zichzelf
de «ijd door alle geldstukken, die hij
!n zijn zakken vond, in het armen
busje te stoppen, omdat hij dat voor
het ogenblik de meest voor de hand
iiggtt.-de wijze vond om uiting te ge
ven aan zijn gevoelens. Van de kerk
haakte hij zich naar een lege bank
in de Alameda en opende het briefje.
Tot zijn grote verrassing zag hij dat 't
van mrs. Broughton kwam. de vrouw
van de Engelse consul in Porto Ca-
beïlo, ook een Amerikaanse van ge
boorte en veel jonger dan haar man.
Sinds Roddy in Porto Cabello was,
kwam hij geregeld bij hen aan huis.
Hij kon urenlang met hun kinderen
in de tuip. spelen, zonder het nodig
te vinden hun vader of moeder mee
ie delen dat hij op het toneel aanwe
zig was en de Broughtons en hij had
den heel wat avonden in zijn „patio"
gezeten en Ameiikaanse tijdschriften
gelezen, zonder dat een van hen een
overbodig woord had gesproken als
ze olk2ar goeden nacht zeiden. Maar
seuert zijn te''u«T^ornst u*c Curagao
was Roddy teveel door de gebeurte
nissen in beslag genomen om aan z;jn
oude vrienden ie denken.
Het briefje luidde:
Beste mr. Forrester. Mijn man en
ik hebben u in geen tijd gezien en
de kinderen jammeren om Oom
Roddy. Wilt u met mr. de Peystor
overmorgen komen theedrinken? De
enige, die nog méér komt, zal u dit
briefje geven.
De Broughtons waren al vijf jaar
:n Porto Cabello en Roddy zag wel in
dd. het vanzelf sprak dat de twee
Amerikaanse meisjes elkaar goed ken
den. Hij vond zichzeil een ezel dat hij
d.arop uit zichzelf niet gekomen was.
Maar veel tijd voer dergelijke over
wegingen gunde hij zich niet; hij
sprong jubelend overeind en voerde
e. n solo-dans ui: op het grintpad Hij
scheurde het briefje in kleine stukjes
en gooide die ie lucht in.
- Mary Broughton. riep hij verrukt
uit, je bent een schat!
Hij was zo ve/vi-'d van dankbaar
heid dat hij da e"tste de beste ban
ketbakkerswinkel binnenliep en een
uaa: pond van d;e geconfijte vruchten
aan haar adres liet bezorgen, waar
door Venezuela beroemd is. Ih dit
bijzondere geva! strekten zij om de
kmieren Brough-on een paar dagen
ma.-gpijn te bevrgen.
Die avond weri de aanval op de
tunnel hernieuwd met een kracht,
war raan, geen cemeu' of roestig ijzer
wc»-stand kon bieden. Roddy zwoegde
ris een kolendra,;et. geïnspireerd door
de gedachte dat hij de volgende dag
Inez zou zien en dat zijzelf verlangde
h te zien en bovendien vol verlan
gen om haar verslag uit te brengen
ove- de vorderingen van 't reddings-
e- k Zijn geestdrift vuurde Peter en
Mc Kildrick tot een even grote in
spanning aan. Om negen uur waren
ae grote keien uit elkaar gewrikt en
een kille, muf.!e luchtstroom die naar
buiten woei in de warme geurende
avond en op de vermoeide lichamen
van de drie mannen, bewees hun dat
tiet ene eind van de *unnel open was
VII.
Poddv wilde dadelijk de «e. .rap
af om de tunnel te onderzoeken, maar
Mc Kildrick hield hem tegen.
Je zou het Seen minuut uithou-
teu kerel; het duurt misschien dagen
voordat we v-eilig naar binnen kunnen
D?< is vijftig jaa: lang een grafkelder
geweest, waar geen zon en geen frisse
iuchi zijn binnengekomen en zich al
le; lei schadelijke dampen hebben op
gehoopt.
En ik ga toch naar binnen, hield
Roady vol.
En ik zeg je dat je niet gaat. ant
woordde Mc. Ki.dr'ck.
Ben ik de gouverneur van deze
vesting of ben ik het niet? Roddy
lachte. Dit is mijn expeditie en als ik
spreek hebben mijn volgelingen te ge
hoorzamen.
Mc. Kildrick merkte dat er toch
niet tegen te redeneren vieL Hij h.ial-
öe een touw, waarvan hij het ene
einde als een ius onder Roddy's aru»
doortrok.
