Melkrijder, nu zwaar en hard beroep
uÜLexjJUjeld
In 2 jaar van woesternij tot
tweede luchthaven in Indonesië
MandeniridustrieHot spoedige
ondergang gedoemd?
f K^HoW1
Avontuur in Venezuela
Paf glaasje melk bij Uw ontbijt...
vroeger een zuinige betrekking
Techniek heeft enorme
verlichting gebracht
De Arasterdammer, die elke dag
gfln melk van de melkboer ontvangt,
heeft er weinig notie van, hoe het
■rel mogelijk is, dat dit maar zo re
gelmatig voortgaat. De bewoners van
Alkmaar denken er ook niet over na.
Ze betalen hun goede geld voor de
melk en voor de rest zal het hun een
gorg zyn. Precies evenzo denken de
Inwoners van Schagcn er over, of on
verschillig op welk dorp ook. En toch
ls het zo eenvoudig niet en moet er
een stevige portie arbeid verricht
worden, voor de familie Jansen in
Alkmaar en de familie Pietersen in
Amsterdam hun dagelijks rantsoen
melk in huis kragen.
Nog maar enkele tientallen jaren
geleden waren er heel weinig zuivel
fabrieken. De boeren karnden zelf en
vervaardigden de kaas, waaraan de
Alkmaarse markt haar beroemdheid
te danken heeft. Later werden de
eerste fabrieken opgericht en toen
kon men er in de meeste dorpen in
ons gewest elke morgen en avond
het schouwspel gade te slaan van de
talrijke boeren, die met paard en kar
of met de hondenkarren de melk naar
de fabriek vervoerden. Want geloof
niet, dat er toen 'n ophaaldienst was.
Elke boer ging zelf naar de fabriek.
Het was een geratel laags de weg en
het hele dorp fleurde er van op.
Nog weer later kwamen de boe
ren tot de ontdekking, dat het wel
verbazend gezellig was om de melk
■elf weg te brengen, maar dat er
ook een behoorlijke portie tijd in
kroop. Tyd, die ze vooral in het druk
ke seizoen maar node konden mis
sen. In die periode kwamen de melk
wagens te voorschijn. In de oorlog
hebben we er opnieuw mee kunnen
kennis maken. Ze zijn nu gelukkig
voor het grootste deel vervangen door
de melkauto's.
Gelukkig. Want het ophalen van
de melk met paard en wagen behoor
de wel tot een van de zuinigste be
trekkingen! We hebben er met de
autovervoerder, waarmee we op stap
zijn geweest, maar die voorheen zelf
op melkwagen had gezeten, lang en
breed overgesproken. We laten hem
zelf aan het woord.
„Nee meneer. Dat was geen pretje.
Elke dag kwam de route weer te
rug met de regelmaat van een klok.
Zn de zomer had je er niet zo veel
erg in, hoewel, als je zo met twee
wagens achter elkaar ging en erdan
een tachtig van die zware bussen op
en af moest zetten, dan kon je je
lol ook wel op. En dan met die paar
den, die nooit op tijd stil wilden hou
den of stil bleven staan, als je „vort"
zei. Nee. Een lolletje was het ook
in de zomer niet. Maar als je je brood
hebt, klaag je niet zo gauw. En zo
bleef ik maar op de wagen zitten.
Maar als het Juli was, begon je al
tegen de herfst op te zien. Want ge
loof maar gerust, dat. we dan onze
pret opkonden.
's Morgens ging het nog. Dan was
het immers licht. En by dag heb je
er niet zo'n erg in, als het slecht
weer is.
Maar dan de avonddienst. Voor je
kon beginnen met ophalen, was het
aardedonker geworden. Je stormlan-
taarntje gaf maar een schamel licht
je en u weet hoe het weer in de herfst
kan zyn. Felle regenvlagen met storm
achtige winden. Nee meneertje, dan
was het een hondenbaan. Dan zat
Je soms met kletsnatte kleren uren
op de wagen. Moeizaam klom je er
af en er op, trok en scheurde aan
de zware bussen, danste in de mod
derplassen. die by elke boerdery wel
aanwezig leken. En zo tegen een uur
of negen, soms nog later, kwam je
aan. Want de wijk moest immers zo
groot mogelijk worden gemaakt. Hoe
meer bussen je meenam, hoe beter
de verdiensten en daar was het om be
gonnen.
Ai pratende voort, had onze ver
teller de auta'ult de garage gereden
en zo begonnen we onze tocht door
het polderland, langs de rechte we
gen, waar weer kleine sprietjes van
bomen staan: een armzalige afscha
duwing van wat een jaar of wat ge
leden lommerrijke wegen waren.
Inmiddels hadden we in de cabine
plaatsgenomen en de grote wagen
zette zich in beweging. Onze praat
grage gids begon weer.
„Dat was in de herfst. Maar het
zou nog erger worden. De winter
stond immers voor de deur. Ik wil
niet te veel klagen. We hebben dik-
wyls genoeg winters gehad, dat het
van een leien dakje ging. Maar dan
had je er af en toe één tussen, dat
je geen mens meer was, als je het
er op had zitten. Vooral niet, als
je dan evengoed twee maal op een
dag moest. Dat gebeurde ook, al
werd het later wel zó, dat de melk
dan alleen 's morgens werd opge
haald.
Ik heb het één keer meegemaakt.
Ik weet niet precies meer.in welke
winter het was, maar elke dag harde
Oostenwind en felle vorst, wegen vol
sneeuw. Twee paarden heeft het me
die winter gekost. En zelf zat je
alle dagen onbeschut boven op die
wagen. Nee. Het was niet om te
harden.
Inmiddels zijn we aan het einde
van de wijk gekomen en nu is het
zo ongeveer de tyd, dat de boeren
klaar zijn met melken. Af en toe
hebben we reeds bussen aan de weg
zien staan. De lege bussen worden
afgezet, de volle er met een zwaai
opgesmeten. De bussen zyn niet altyd
leeg als ze terug komen. Soms zyn
ze gevuld met wei, soms met onder-
melk, maar deze keer waren ze leeg.
In de oorzaak er van hebben we ons
niet verdiept. Zo gaat de tocht voort.
Hier een praatje makend met een
boer, die het op het nippertje klaar
was, soms even wachtend, want de
ene boer is nu een maal vlugger dan
de andere!
„Klaas is vanzelf weer niet klaar",
moppert onze chauffeur, als we weer
het hek van een boerdery naderen.
Nog geen melkbus te bekennen. Drif
tig wordt er op de claxon gedrukt.
Welgemoed haal ik myn shagdoos te
voorschijn.
„Even tijd voor een Caravellis",
zeg ik uitnodigend. Het humeur van
de chauffeur wordt er echter niet
door verzoend, hoewel hij een extra
dikke draait.
„Het is altijd weer aan met die
kerel. Als al mijn klanten zo waren
kwam ik nooit op tyd op de fabriek.
Nogmaals drukt hy op de claxon.
Dan komt in de wei een boer met
een kar met bussen aanhollen. Zyn
gezicht is met zweet bedekt. Hy hygt
als een stoommachine. En heeft nu-
tuurlyk zijn smoesje klaar.
Een ogenblik later rijden we alweer.
Als ik mijn man zo bezig zie met
die bussen op de wagen te smijten,
kan ik me nauwelyks voorstellen dat
deze arbeid zo zwaar zou zyn. Het
lijken wel veertjes. Helaas ben ik zo
dom om. deze veronderstelling onder
woorden te brengen, zodat ik het by
een volgende boerdery zelf mag pro
beren. Er staan vier bussen klaar.
België besteedt veel aandacht
aan kern-onderzoek
Voor de eerste maal bevat het jaar
verslag van het Belgisch Nationaal
Fonds voor Wetenschappelyk Onder
zoek een overzicht van het werkpro
gramma van het Interuniversitair In
stituut voor Kern-physica, waarvoor
op de begroting 1947 van het Minis
terie van Onderwys een bedrag van
frs. 10 miliioen werd uitgetrokken.
Volgens dit verslag heeft het In-
terunicersitair Instituut voor Kern-
physica slechts het zuivere weten
schappelijke onderzoek ten doel.
Twaalf onderzoekers van naam en
een twintigtal technici zullen hiertoe
in zes wetenschappeiyke centra te
werk worden gesteld. Er zijn vijf cen
tra van kern-onderzoelc in België:
Leuven, Brussel, Gent, Luik en Ber
gen.
Urk krijgt 6011 nieuwe visafslag. Het gebouw is vrijwel gereed. De vol
gende maand zal het officieel geopend worden.
Och, arme. Hoewel ik de bussen op
de wagen heb „gewurmd" was ik
meteen al bekocht. Myn rug leek uit
elkaar te zyn en de bussen als lood
zo zwaar.
Na enkele uren zyn we by de fa
briek. Het is er een oorverdovend la
waai. Er wordt met bussen en dek
sels gesmeten. De melk wordt ge
wogen, gecontroleerd, ontroomd en
dan zullen straks de tankwagens ko
men om de melk naar de steden te
vervoeren en naar weet ik wat voor
verafgelegen plaatsen.
Als de wagen leeg is, wordt ze
weer volgezet met andere bussen, dit
maal met wei er in, die weer naar
de boeren moet.
Zo zyn duizenden melkrijders alle
dagen in de weer om te zorgen, dat
u uw glaasje melk of uw bordje pap
krygt. Gelukkig hebben ze nu bijna
allemaal een auto, zitten ze tenmin
ste beschut tegen weer en wind. Laat
dat een geruststelling voor ons zijn,
als wy in onze huiskamers de melk
rijders horen gaan by regen en zon
neschijn, by licht of donker.
Herdenking van de
vrede van Munster
Zaterdagmorgen 5 Juni zal het ge
restaureerde Prinsenhof te Delft wor
den heropend, tegelijkertijd met de
opening van" de tentoonstelling ter
herdenking van de Vrede van Mun
ster 16481948. De openingsplechtig
heid geschiedt in de Waalse Kerk al
daar. Onder meer zullen Ir. S. Stof
fel en Mr. J. K. v. d. Haagen het
woord voeren. Voorgedragen zal wor
den de moord op Prins Willem van
Oranje uit de Nederlandse Historiën
van P. C. Hooft.
De herdenking van de afkondiging
van de Vrede van Munster zal door
de Nederlandse regering In de Nieu
we Kerk geschieden des middags half
drie. Opgevoerd wordt een declaraato-
rium met muziek van Robert de Roos
gecomponeerd op tekst van Vondel
ter gelegenheid van de Vrede van
Munster.
Via „in the mood"
in de petoet
Op 9 Maart miste een no
taris in Rotterdam zowel 'n
bedrag van f 3500.— als zijn
dienstbode. Na vijf weken is
zij in gezelschap van haar
verloofde in Amsterdam ge
arresteerd. Op kosten van de
Rotterdamse bankier had
den zij zich in die tijd te
goed gedaan aan met wijn
versierde dinertjes van 50
tot 60 gulden. In het restau
ï-ant hadden zij reeds een g
reserveerde plaats en de
band moest iedere avond
hun lijflied „In The Mood"
spelen. Beiden zijn nu van
„The Mood" naar de petoet
verhuisd.
Het luchtnet van d«^ K.L.M. in In
donesië is na de oorlog uitgegroeid
tot een web van ïynen over de gehe
le archipel. Dat deze te samen reeds
een lengte hebben van meer dan
21.000 km. (de helft van de aardom
trek!) is een overtuigend bewys van
de energie, waarmee men ook in de
tropen aan het herstellen en uitbrei
den van de weg door de lucht. Vlieg
veld Batavia het „Schiphol van
het Verre Oosten", is het grote knoop
punt van het dichte lynenstelsel en
tevens eindstation van de dagelykse
verbinding met Amsterdam. Maar
daarnaast neemt ook het vliegveld
van Soerabaja, Tandjong Perak, een
belangryke plaats in. Vanuit Soera
baja kan men 28 van de voornaamste
plaatsen in de Archipel bereiken. Pe
rak, thans de tweede luchthaven van
Indonesië, wordt dagelyks aangedaan
door 12 tot 15 K.L.M.-toestellen.
Hoe volkomen anders was de situ
atie twee en een half jaar geleden.
Met emmer en bezem.
Midden October 1945 trok een klein
groepje personen naar het vliegveld
Perak om zich van de toestand op de
hoogte te stellen. Wat zy aantroffen
bood weinig reden tot optimisme.
Hoog uitgegroeid gras, dat alles over
woekerd had en door de Japanners
achtergelaten vervallen en vervuilde
gebouwen. Hier begon de opbouw niet
met troffel en betonmolen, maar met
emmers en andere schoonmaakhulp-
middelen. Toen het 60ste Royal Air
Force Squadron arriveerde was de
3ituatle al enigszins verbeterd. Dit
squadron begon onmiddeliyk met
vluchten naar Batavia en Semarang,
hoofdzakeiyk uitgevoerd voor militai
ren. De niet bezette ruimte werd gra
tis voor burgerpassagiers ter beschik
king gesteld. Een dagelykse postver
binding tussen Semarang en Batavia
en de Krokodillenstad was de volgen
de stap. Japanse Sorongmachines, ge
vlogen door Japanse bemanningen,
voerden deze vluchten uit. Een zestal
rottanstoelen waren beschikbaar voor
passagiersvervoer. Hoe groot de vraag
in die dagen ook was: het mocht niet
gelukken om hiervoor ook maar één
passagier te vinden. Deze Japanse
toestellen maakten een naar Neder
landse begrippen wel erg onsolide in
druk...
Het was November 1945, een maand
Een van onze oudste ambachten wordt
door hout en staal verdrongen
De mandenindustrie treft men in
Nederland aan overal waar zich de
uitgestrekte griendianden, die de
grondstof leveren voor de manden-
vlechterij, bevinden en er zijn vele
productiegebieden, nl. de streek rond
Vlymen, de Bommelerwaard en het
land van Maas en Waal, langs de Lek,
de streek rond Zwolle en ten slotte
kleinere gebieden, zoals by voorbeeld
Noordwolde, waar zich talrijke op de
plaatselijke behoefte georiënteerde
mandenmakeryen bevinden.
In de laatste jaren staat de manden
industrie, die het grotendeels van de
export moet hebben, voor grote moei
lijkheden. Ook de afzetmogelijkheden
in het binnenland zijn aanzienlijk ver
minderd als gevolg van Je toepassing
van houten emballage voor tal van
producten, die vroeger in manden
werden verpak^ en in binnen- en bui
tenland werden vervoerd.
Er werd een rapport opgemaakt,
waarin men tot de conclusie kwam,
dat de mandenindustrie verouderd is.
De eisen, die thans door de afpemers
aan de verpakking der producten wor
den gesteld, dreigen een der oudste
Nederlandse industrieën vertoren te
doen gaan.
Waar vroeger voor de export van
vis, bloembollen, zacht fruit, enz. uit
sluitend manden werden gebruikt.
gaat men er thans hoe langer hoe
meer de voorkeur geven aan kisten,
terwijl zelfs de aardappelmand In
sterke mate bedreigd wordt door de
„stalen" manden, die tegenwoordig in
de handel zijn.
De mandenindustrie heeft vele ar
gumenten, die vóór de mand spreken.
Eén der belangrijkste ls, dat alle an
dere emballagemiddelen vervaardigd
worden uit grondstoffen, die in het
buitenland worden aangekocht, terwijl
de mandenindustrie uitsluitend met
binnenlandse grondstoffen werkt.
Voorts voert men aan, dat de mand-
verpakking in vele gevallen hygiëni
scher is dan de kist. Manden bieden
meer ventilatiemogelijkheden dan kis
ten en dit zou bijvoorbeeld voor ver
pakte vis een groot voordeel zijn. De
slijmstoffen lopen door de naden van
de mand weg en de vis wordt „luch
tiger" gehouden dan in de kist. waarin
het slijm zich ophoopt Bovendien kun
nen manden gemakkelijker worden
schoongemaakt eenvoudig door er
een flinke straal water op te zetten
dan kisten, die in hoeken en reten
verzamelplaatsen bieden voor vuil en
kiemen.
Een andere "grote handicap voor de
geteisterde mandenindustrie, die in de
gebieden waar zij voorkomt, talrijke
arbeiders van generatie op generatie
werk verschaft, wordt gevormd door
de y nieuwe invoermaatregelen in En
geland. Dit land was vroeger een der
grootste afnemers van Nederlandse
manden. Als gevolg van de moeilijk
heden. die zich ook daar in de man
denindustrie doen gelden, heeft de re
gering ter bescherming van hej eigen
product een invoerrecht van 30 pet
ingevoerd op Nederlandse manden.
Hierdoor wordt het voor de Neder
landse mandenmakerij onmogelijk in
Engeland te concurreren. Deze tegen
slag zou nog op te vangen zijn indien
de mandenindustri$ in Nederland zelf
een afzetgebied vond.
Doch dit is niet zo. De moderne af
nemer wenst nu eenmaal de kisten-
verpakking, die weliswaar goedkoper,
doch veel korter houdbaar is dan de
mand. Zelfs voor het vervoer van
fruit dat in een mknd langer vers
blijft eist men kisten. -
Bij dit alles komt nog de omstan
digheid, dat de jongere mensen de
bekoring van de mandenmakerij
door vaklieden één der oudste echte
ambachten genoemd niet meer zien.
Zij werken liever ln de fabriek of de
garage, hetgeen, zelfs indien de afzet
mogelijkheden voor manden groter
werden, een factor zou blijven vormen
die het oude ambaóht bedreigt en
waarmede terdege rekening moet wor
den gehouden. Het merkwaardige is,
dat het loon van een geschoolde man
denmaker hoger ligt dan dat van een
fabrieksarbeider.
De totale met griend beteelde op
pervlakte in Nederland, bedroeg in
1932 15000 ha, .thans nog slechts 7000.
na de „heropening" dus, dat een Mit-
chell-bommenwerper (B-25) met en
kele autoriteiten uit Batavia aan
boord op „Tandjong Perak" neer
streek. zy kwamen de mogeiykheld
onderzoeken van een regelmatige
dienst op Soerabaja: twee dagen la
ter reeds werd een dagelijkse dienst
Batavia Semarang Soerabaja
v.v. uitgevoerd door DC-3 vliegtui
gen.
Waren het aanvankelijk de meest
hoofdzakelyke levensbehoeften als
medicynen en kleding, die met deze
toestellen vervoerd werden, spoedig
vlogen evacuées, Rode-Kruisteams en
doktoren Soerabajawaarts. Een Squa
dron van de Koninkiyke Marine as
sisteerde op uitstekende wyze en on
derhield verbindingen met Batavia en
Makassar.
Perak, steeds meer één der centrale
punten van het groeiende luchtnet.
Zo werd in Januari 1946 het lfln-
net uitgebreid met een twee maal
wekelijkse diens1 naar Makassar en
verder de Grote Oost in. En dit, on
danks de wel zeer moeilyke omstan
digheden, waaronder in de toen woe
lige en vaak chaotische tijd gewerkt
moest worden.
Maal tyd als salaris t
De man, die voor de luchtpassagiers
zorgdroeg was tevens de man, die in
de keuken de scepter zwaaide. Het
eerste goede maal, dat uit de kam
pen van Semarang en omstreken te
rugkerende vrouwen en kinderen ont
vingen, kregen zy op het vliegveld
Tandjong Perak. Er werd in die tijd
slechts gelet op werkcapaciteiten.
Een edeir die werken wilde, was
welkom op het vliegveld er kon be
ginnen tegen redelijke iK,aIIng van
een goede maaltijd.' Geld was n.1.
waardeloos in deze dagen.
Het onkruid en de vervallen ge
bouwen van 214 jaar geleden zfln ver-
dwenen. Wat nu Tandjong Perak heet
is een vliegveld, waar keurig geüni
formeerde K.L.M.-ers de passagiers
naar hun vliegtuig brengen. Een
vliegveld waar met de regelmaat van
een goed functionnerend uurwerk de
K.L.M.-vogels aankomen en vertrek
ken van en naar alle grote steden in
de Archipel.
WOENSDAG 26 MEI 1948
Hilversum 1 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws? 7.30 en 8.15 Gram.muziek; 8.50
Voor de huisvrouw; 9.00 Lichte mor
genklanken: 9 30 Mozartprogramma;
10.00 Morgenwijding; 10.20 Kookpraat-
je; 10.30 Voor de vrouw; 11.00 Popu
lair non-stop; 12.00 The Rambiers;
12.38 The Kilima Hawaiians; 13.00
Nieuws; 13.20 Vaudeville-orkest; 1400
Gesproken portret van Buziau; 14.15
Kamermuziek; 15.00 „En dat allemaal
om een mummie", hoospel voor de
jeugd; 15.30 De Roodborstjes; 15.45
Voor de zieken; 16.15 Vragen staa;
vrij; 16.45 Hét stond in de krant; **-$5
Nieuws 18.00 Ned. Strijdkrachten;
18.25 Reportage van de interland-voet.
balwedstrUd NoorwegenNederland ta
Oslo door Ir. van Emmenes; 20.30 Ope_
ra-programma; 21.35 ,.De klucht van
de koe", hoerspel; 22.18 Vioolrecital.
Hilversum II 415 m. 790 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram.muziek; 7.45
Een woord voor de dag; 8.30 Ouge-
wekte morgenklanken; 9.00 Voor da
zieken; 9.35 Werken van Elgar en Wal
ton: 10.30 Morgendienst; 11.00 Kwar
tet; 1130 „Stanley", hoorspel; 12.00 Me
tropole-ork.; 12.33 Omroepkoor; 13.00
Nieuws; 13.15 Gesare-trio; 13.50 Ka
mermuziek; 14.00 Bondsdag van Ge-
ref. vrouwenverenigingen; 15.30 Ka
merkoor; 16.00 Postzegelpraatje; 16.15
Voor de jeugd; 18.00 Chr. Muziekver.;
19.00 Nieuws; 19.30 Reportages; 20.00
Nieuws: 20.15 Dubbel vier; 21.15 Ra
dio Philharmonisch orkest; 22.15 Hol-
landia-sextet; 22.45 Avondoverdenktng
23.00 Nieuws.
FEUILLETON
te Muizen.
i
Naar het Engels
door
JOHN STUDLEY
Halverwege kwamen Peter en Mc.
Kildrick hem tegemoet, die, toen ze
gemerkt hadden dat het koord los
was, angstig over zijn lot, de tunnel
waren ingegaan- Ze gaven hem bei
den een arm en de frisse lucht deed
hem spoedig weer bijkomen.
Uit zijn beschrijving van de muur
•an de andere kant kon Mc. Kildrick
opmaken hoe deze geopend moest
Worden.
Maar zonder een bondgenoot aan
de andere zijde, zei hij, zal het niet
gelukken.
Dan verklaarde Roddy, is de tijd
gekomen om Vincente op te nemen
in de zeer geheime Orde van de Wit
Op hun terugweg naar Roddy's huis
gingen ze by Vincente aan en nadat
Roddy hem allerlei vervaarlijke eden
had laten zweren, werd hij ingewijd
in het geheim van de tunnel. Met
tranen van vreugde in de ogen en met
al het pathos van zijn zuidelijke ziel
verklaarde de verbaasde en verrukte
medicijnmeester, dat hij zijn leven
zou willen geven onj hen te helpen.
Mc. Kildrick verzekerde hem nuchter
dat zij al op die offervaardigheid had
den geanticipeerd. Het was noodzake
lijk dat de muur tussen de tunnel en
de cel bij de eerste slag vieL Een po
ging om hem langzaam te ondermij
nen of weg te hakken, zou noodzake
lijk tot ontdekking leiden. Dus moest
één enkele dynamietontploffing het
werk doen. Voor de mannen in de
tunnel, die wisten wanneer de mijn
zou ontploffen en die dan oP een vei
lige afstanj konden gaan staan, lever
de dit geen gevaar op, maar wel voor
de man, die zij wilden bevrijden. De
lading dynamiet moest sterk genoeg
zijn om in de muur een gat te slaan,
waardoor Rojas in de tunnel kon ont
snappen en toch niet zo sterk dat er
gevaar bestond dat het P""* van de
muur Rojas en de man, die bij hem
moest zijn om hem te waarschuwen,
zou bedelven.
Ik, riep Vincente, zal degene
zijn di.e bij hem is!
Prachtig! zei Roddy. Dat is de
rol, die we jou ook hadden toege-
daoht. Jij moet generaal Rojas voor
bereiden, hem uit de buurt van de
muur houden, als die opgeblazen
wordt en hem door de opening heen
helpen.
En als we hem in de tunnel heb
ben. waarschuwde Vincente, die zo
opgewonden was alsof de strijd al In
volle gang was, moeten we nog voor
zyn leven vechten. De ontploffing zal
maken dat iedere soldaat in het fort
naar de cel komt en ze zullen ons
vervolgen.
Ei* zijn verscheidene scherpe
bochten In de tunnel zet Mc. Kildrick
en achter een van die zou één man
met een revolver de hele troep kun
nen tegenhouden.
Dat zal ik doen, riep Roddy,
aangestoken door Vicente's opwin
ding.
Maar Peter protesteerde: Je schiet
geweldig slecht, Roddy. Als jij daar
in de gang aan het schieten gaat zul
je ons alle twee naar de andere we
reld helpen. Je moest liever een base
ball bat nemen en ze doodslaan als
ze om de hoek komen.
En dan, riep Roddy overeind-
springend, rennen we met Rojas naar
de boot. Binnen twaalf - uur hebben
we hem veilig en wel op Curagao!
Mc. Kildrick bekoelde de oplaaien
de- geestdrift op zijn nuchtere, laco
nieke manier.
Als we hem eerst eens uit de ge
vangenis haalden, hé? adviseerde hij-
Toen. Vlcente opstond om weg te
gaan, verklaarde Roddy dat hij te op
gewonden was om te kunnen slapen
en wilde de dokter naar huig bren
gen. Maar de oorzaak van zijn behoef
te aan een wandeling was niet gene
raal Rojas, waar diens beminnelijke
dochter, die vanmiddag zo-niet-om-
te-begrijpen, zo ontroerend lief tegen
hem geweest was. En wat hem naar
de maanbeschenen Alameda lokte,
was zijn behoefte om ongestoord aan
Inez te kunnen denken en om, voor
hij ging slapen, het huis, dat haar
beschutte' goede nacht te wensen.
Toen hij de volgende morgen wak
ker werd, wag zijn eerste gedachte
dat hy Inez moest zien en liefst zo
gauw mogelijk. Want hij werd ge
kweld of haar tederheid van gisteren
niet medelijden was geweest omdat
zij nooit voor hem zou kunnen zijti
wat hij verlangde. Hij had geen rust
voor hij haar weer zag. Maar hij
moest zichzelf bekennen dat hij niet
wist waar hij haar zo gauw vandaan
moest toveren. Dan maar een bede
vaart naar de plek waar hij haar het
laatst gesproken had, waar de herin,
nering aan gisteren dubbel levendig
zou worden.
Het ongetvone uur van zijn bezoek
scheen mrs. Broughton niet te verras
sen. Het was bijna of zij hem ver
wachtte.
De reden, waarom ik op deze tijd
kom, begon Roddy een beetje ver
ward, is om mijn verontschuldiging
te maken voor het feit dat ik gisteren
weggelopen bep zonder goede nacht
te zeggen. Ik herinnerde me op
eens
De jonge vrouw viel hem met oen
verontwaardigd gezioht In de rede.
—Ik ben erg teleurgesteld, Roddy
en eigenlijk erg boos, dat je een oude
vriendin niet in vertrouwen wilt ne
men, terwijl ze ja toch ao vreselijk
graag helpen wil.
Roddy liet ai zUn voorwendsels
varen en zei met blijde verrassing
in zijn «era:
Wilt U me helpen, mrs. Brough.
ton? Dat vind Ik vreselijk lieg van U.
Dan moet U maken dat ik haar spre
ken kan. Ik ben zo ellendig, voegde
hij er jongensachtig bU. en lk
gelukkig.
(Wordt vervolgd*.
