njEIIK^EKIEKP Zwanewaier, SCHOOH RIJK YAM KOHIHG LEPELAAR Avontuur in Venezuela Hier zijn zij thuis, deze onvergelijkelijk mooie vogelshier groot* De echte Amsterdammer mist sinds de oorlog' het gebimbam van de Am sterdamse Koopmansbeurs. De vijand heeft de Beursbengel gestolen en de Amsterdamse koopman kon niet meer door het klokkengelui aan stfn middag taak ter beurze worden herinnerd. Woensdag zal de nieuwe Beursben gel worden afgelevrd en weer in de toren worden gehesen. Z{j zal echter in de toekomst electrisch worden ge luid en daarvoor moeten enige veran deringen in het klokkenhuis worden aangebracht. Hiermede is men thans bezig. Een doorzicht van het klokken, huis met gezicht op de stad. huppelend konijntje; zonder ook te kort te doen aan de soms indrukwek kende schoonheid van dit landschap met z'n rijk-geschakeerde flora (duin. roosjes, hier en daar ziet de grond er wft van! lissen bij de vleet, geuren de bossen vlooienkruid, de muskus popel, het kleine vleesetende plantje Zonnedauw, de gevlekte Orchis het zijn zo maar een paar grepen die wij hier doen, één ding mag toch wel ge zegd worden over dit wonderlijke sprookjesland: het zou zijn vorstenhuis missen wanneer de Lepelaar* er niet waren. Vrome wens Het Zwanewater zien valt niet een ieder ten deel wie zal het de eige naar kwalijk nemen, dat hij voorzich tig is met mensen? Het schone Rijk van Koning Lepelaar blijve ongerept. Mischien dat eens, wanneer alle jonge mensen zijn opgevoed in eerbied en liefde voor de natuur, het vrijelijk be treden kan worden zonder gevaar voor zUn edele vorsten en hun sympathieke onderdanen. A. H. DONDERDAG 27 MEI 1948 Hilversum 1 301 m. 7.00 en 8.00 Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram.muziek; 7.50 Dagopening; 8.45 Klassieke gram .mu ziek; 0.15 Morgenwijding; 9.45 Arbeids vitaminen; 10.35 Gram-muzlek; 10.50 Voor de kleuters; 11.00 Chansons Bre tonnes; 11.20 Gram .platen; 12.00 Orgei_ concert; 12.38 The Skymasters; 13.00 Nieuws; 13.15 Les gards de Paris; 14.00 Voor de vrouw; 14.20 Kamerorkest; 15 00 Voor zieken en gezonden; 18.00 Van vier tot vijf, radio-programma in een notedop; 17.00 Kaleidoecoop; 17J0 Metropole-orkest; 18.00 Nieuws; 18.15 Sportpraatje; 18.30 Ned. Strijdkrach ten; 19.15 Radio-Volksmuziekschool; 20.00 Nieuws; 20.15 Residentie-orkest met ais vioolsolist de winnaar van het muziekconcours te Scheveningen, vioolsectie; 2215 The Romancers. Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00 Nieuws; 7.15 Granunuziek; 7.45 Mor gengebed; 8.30 Hoogmis; 9.45 School radio; 10.00 en 10.45 G<ram.muzlek; 10.15 Morgendienst; 11.00 De Zonne bloem; 12.03 Liederen van Schumann; 12.33 en 13.20 Kareol-septet; 13.00 Nieuws; 1345 Voor de vrouw ;14.00 Peter Nobino's musette-orkest; 14.46 Voor de vrouw; 15.00 Omroeporkest; 18.00 Bijbellezing; 17.00 Radio-Jeugd journaal; 17.30 De Raaff en Schutte; 18.00 De vijf Zakapara's; 18.30 Kamer muziek; 19.00 Nieuws; 19.30 Het ac tueel geluid; 20.00 Nieuws; 20.15 Jubi. leum concert Concertgebouworkest; 23 00 Nieuws. Archeologische vondst in de Kaukasus Russische archeologen hebben een aantal belangrijke ontdekkingen ge daan ln de streek, waar de grote hy- droelectrische centrale van Mintsje- gaoery, aan de Koerastroom wordt gebouwd. De geleerden hebben 8 verschillen de begraafplaatsen ontdekt, waarvan de oudste teruggaan tot 2000 jaar voor Christus en de jongste tot de 7e eeuw. In de graven zijn meer dan 88000 voorwerpen van huishoudelijke en godsdienstige aar^ gevonden, evenals wapens en een grote steen waarop twee pauwen en woorden in een on bekende taal zijn gegrift. dags al heel vroeg weg. Toen hij aan het water zat wilde hij even gaan rusten tegen een hooihoopje. Maar htf viel in slaap en werd niet eerder wak. ker dan 's avonds. HU schrok en sprong overeind. De visser dacht* „Wat zal mijn vrouw wel zeggen, wanneer ik zonder vissen thuis kom?" Maar hij wist er wel raad op! Hij ging naar een visboer en kocht een kilo vis en liet het op de rekening zetten, want hij had geen geld bij zich. Hij stapte op de fiets, reed naar huis en gaf vol trots de vis aan zyn vrouw. Nu had hij toch wat gevangen! Maar later kwam de rekening bij zijn vrouw en toen kwam het toch uit.... Ingez. door Marien de Vries. Twee kikkers (a de modder van een sloot iliepen eens twee kikkers met een groen hansopje aan! Tjonge! Wat een dikkers! „Word eens wakker" kwaakte Kwak tot zijn kameraadje. „Na zo'n lange winterslaap wil ik graag een praatje" „Ik wil slapen" gromde Kwik ,,'t IJs ligt in de sloten" Toen trok Kwak zo voor de grap Kwik eens aan zijn poten. „Suffertje!" rikkikte Kwak „Laat me los", zei Kwikje Nu het werd een vechtpartij in een ogenblikje. Maar al heel gauw zaten zij om het hardst te gapen. „Later vechten wij 't wel uit! We gaan nu eerst nog slapen!" Wie se gadeslaat, ver geet het krljsconcerl van honderden mauwende meeuwen Bij elke stap, die wij opklimmen legen de zacht-glooiende, maar van dorre hei en uitgedroogd mos uiterst gladde helling, wordt het trompettend gekrijs luider, wordt het zoeven der ontelbare witte vleugels nadrukkelij ker, vliegen er meer meeuwen van htm nesten omhoog en scheren er meer wieken met feller, vijandiger tuime lingen ons dichter om de oren. Het is een spektakel van belang, dat deze bende witte rakkers boven onze hoof den maakt, nu wij zo dicht hun eieren naderen en het ziét er naar uit, dat zij elk ogenblik tot een massale aan val over zullen gaan. dat hun hon derden scherpe, harde bekken in een onfeilbaar zekere tuimeling zullen grijpen naar oren, neuzen en ogen van die logge mensentroep. Redde zich dan, wie zich redden kan! Maar zover komt het niet; het blijft bij het deksels lawaai van schril en schor schreeuwende kelen, het dreigend geklap van honderden wie ken en een enkel licht bombarde ment van pure nijdigheid en angst mét de lichte, witte materie die hun daarvoor er beschikking staat. Met een zakdoek veeg je deze soort bom men van schouder en boordje. Vliegercapriolen Geamuseerd, maar toch onder de in druk van het hels kabaal van de op geschrikte kolonie kijken wij tegen de scherpe lucht opwaarts en volgen met bewondering de vlugge wenteling dier witte wieken, da onstuimige valpar. tijen en de sierlijke, krachtige wen dingen omhoog, het zeilend voortglij den op roerloos gestrekte vleugelen en het even, weifelend stilstaan de zware kop hangt met de krijsend- mauwende bek ver opengesperd neer juist vóór een nieuwe suizende val omlaag. De mensenogen zoeken en tasten langs al deze bewegingen en standen om tientallen moment-opnamen van lijn en vorm en witte gratie voor al tijd op te bergen in hun herinnerings- schuren, maar zij slagen er niet in er voldoende bijeen te brengen voor een volkomen en gaaf totaalbeeld van dit haastig gedwarrel; er is reeds iets an. ders. dat hun blikken naar beneden dwingt. Eieren zoeken Onze voeten lopen nu over de broed plaats. Eieren zoeken? Dat is niet mo gelijk uitkijken dat je er niet op trapt is bier de boodschap. Als de aan staande ouders wisten, hoe zorgvuldig die indringers hun tenen neerplantten en met hoeveel bewondering ze de mooie donker gevlekte in verschillen de tinten groen geschilderde woningen van hun toekomstig kroost bekeken, zouden ze hun kelen sparen. Nu gaar het gekrijs en jauwconcert aan één •tuk door. onvermoeibaar, onvermurw baar. pijnlijk scheurend aan je trom melvliezen. Eayptenaren Hier, boven op de ronde heuveltop, waar de meeuweneieren in groeoje3 van drie en vier voor het opraper. liggen, is er nog iets anders dat klem mend de aandacht vraagt. Even ve.* der op, tussen de hoge rietstengels aan de kant van het blinkend watervlak, ligt dan het trotse bezit van een van Neerland's mooiste natuurreservaten Naar dit ogenblik hebben wij allen met verlangen uitgezien en onze verwachtingen waren niet te hoog ge spannen. Daarginds zit een groep van die prachtige, uitgedoste Egyptische vogels neen, het is niet juist om ze zo te noemen, want, al brengt men hun gratie-volle gestalte onwillekeu rig in %rerband met de wuivende pal men van de NUU al hadden de aude Egyptenaren deze vogels reeds zo Lei dat zij ze heilig verklaarden, hun ge boortegrond is hier: zij zijn hier thuis, hier grootgebracht met Hollandse gai - nalen van Hollands wijde zee hier zit- FEUILLETON Naar het Engels door JOHN STUDLEY 91) Mrs. Broughton glimlachte hem •chelms toe. Door een zonderlingen samenloop van omstandigheden, begon ze op ter gend langzame toon, verwaardigde 'n anders buitengewoon trotse jonge da me zich vanmorgen om bij me raad te komen vragen. Zij wantrouwt mij niet. Zij gelooft.... En wat voor raad hebt u haar gegeven0 Klonk het ongeduldig. Om in de tuin te wachten, om u te vragen Roddy was al bij de deur. In welk deel van de tuin? En- gebxachi mei Hollandse garnalen Hei Zwanewaier zien Het Zwanewater zien is dat niet de wens van een ieder die weet hoe mooi Moedertje Natuur kan zijn? Een wens, die helaas lang niet voor iedereen in vervul ling gaan kan, want deze be faamde vogelbroedplaats bij Callantsoog, een van de wei nige Lepelaar-domeinen in ons land, mag niet al te vaak gestoord worden. De enkelingen die, zoals onlangs een twintigtal leden van het I.v.A.0. uit de om geving, kennis mogen maken met dit prach'tig plekje grond en zijn bewoners mogen zich gelukkig prijzen: èn om het aanschouwen van landschap en dier èn om het' voortref- lijk geleide van de gids, de heer J. van Honschooten, die als jachtopziener het 800 ha. grote landgoed niet alleen beschermt, maar het ook door en door kent. Uw ver slaggever was er bij en in het artikel hiernaast geeft hij enkele van zijn indrukken weer. ten ze om en bij hun nesten, over dit riet en boven dit duinmeer sloegen zij voor het eerét hun jonge vleugels uit en zij passen zeker niet minder bij dit bekoorlijk plekje grond dan bij Je warme, vruchtbrenger de rivier, de strakke zon en de slanke, schaduw rijke bomen van het verre Egypte. Nadere kennismaking Ja, onvergelijkelijk mooi zijn ze, deze waadvogels. Bij het kijken nmr hun rustig, zacht schommelend zit ten op de bovenste takjes van wat laag struikgewas, naar de even rus tige vlucht van een aantal anderen, vergeet men zelfs het oorverdovend gekrijs der meeuwen. Verjaardagskalender BESTE JONGELUI! Er zijn jongens en meisjes, die mij schrijven, wanneer zij jarig zijn. Soms is dat vrij spoedig, soms duurt het nog heel lang. Wanneer iemand over veer_ tien dagen jarig is en ik lees dat in een briefje, dan feliciteer ik dat nicht- Je of neefje met haar of zijn verjaar dag. Dat hebben jullie misschien wel eens gelezen. Toen ik met de Pinkster dagen ergens in het zonnetje aan al mijn vriendjes en vriendinnetjes zat te denken, heb ik gedacht: Dat moes ten we eens anders doen! We gaan aen verjaardagskalender maken! Hoe dat gaat? Kijk zo! Veertien dagen voordat je jarig bent niet eerder en niet later dan schrijf je mij op welke dag of datum je jarig bent. In de Kin derkoerier, die dan vlak voor je ver jaardag verschijnt, komt dan je ver jaardag te staan, waarbij ik jullie dan feliciteer! Hoe vinden jullie dat? Wie is er eind Mei of begin Juni ja rig? Schrijf het maar, hoor! Heb je iels Ie vragen? Sommige jongens zijn erg weetgierig en verschillende meisjes ook! Of zijn die alleen maar nieuwsgierig? Dat schreef een jongen mij laatst eens! Maar hoe het ook zü: jullie hebben allemaal wel eens iets te vragen, is het niet? Moet je luisteren! Met in gang van volgende week komt er in fin dat doet er niet toe. Hij bedacht met schrik dat mrs. Broughton hem wel eens de weg zou kunnen willen wijzen. Doet U maar geen moeite; ik vind haar wel. Inez stond bij de bank waar ze gisteren van elkaar gegaan waren. Boven haar en om haar heen fluister, den en trilden de bladeren van de bamboes en beschaduwden haar als een baldakijn van groen, mee goud van zonneflitsen doorweven. De andere keren dat ze samen waren geweest hadden de ogen van het meis. je altijd ernstig en onbeschroomd in de zijne gekeken. Nu ontweken ze hem schuw, maar toch met een stralende glans. Zij vermeden hem en glim lachten naar de mooie zonnige tuin, alsof ze die een verborgen en geluk kig geheim toevertrouwd had. Ik heb U laten halen, begon ze, om u te vertellen Roddy schudde heftig het hoofd. —Ik heb me niet laten halen. Ik kwam uit mezelf! Gisteravond heb je van Hollands wijde ie* Wij dalen af en zoeken onze weg door een lage moerrasstrook voor een nadere kennismaking. Nu en dan zom pen de schoenen door het water, ach ter ons neemt de kracht van 't meeu wenconcert snel af de dieren keren terug naar hun eieren en het is, of er een plechtige en feestelijke stilte neerdaalt om onze nog onwennige oren De Lepelaars ontvangen ons met een kalme waardigheid. Hun roepen klinkt bijna hoffelijk en uitnodigend en, al verheffen zij zich, de een na de an der, op hun brede vleugelveren nu wU nader komen, zij geven geen ogenblik blijk van vrees of onrust. Plechtstatig heffen zij zich met kalme wiekslag in de frisse voorjaarslucht zie eens, hoe dat twee'tal, vlak voor ons, weer neerstrijkt. Even raakte, bij het sche ren over het door de wind gestriemde water, de punt van een sneeuwwitte vleugel bijna een golftop, licht suizen dan de ver vooruit geschoven snavels, de lange halzen en de ronde rompen getweeën rakelings over het riet, de wieken klappen boven d^ blanke lij ven samen, nek en poten vouwen ln en de vogels zetten zich gelijktijdig neer. Twee, drie seconden zitten zij roerloos; prachtig tekent hun gedaan te zich af met een smetteloos wit te gen de zachtgroen en grijze achter grond van riet en water. Alsof zij voor ons poseren Het is, alsof zij voor ons poseren om hun lange, over de nek hangende kuif en hun vreemdgevormde snavel vooral goed te laten bewonderen. Dan slaan zij hun vleugels wederom uit en een geheel ander, grillig gevormd siL houet, wonderlijk krachtig van lijn, tekent zich nu boven onze hoofden af tegen de grijsblauwe lucht. Het is een komen en gaan dan van gevederde vliegers, ze glijden af en aan in wijde cirkels, nauw hoorbaar ruisen hun vleugels en het is alsof zij zich in spannen om zich vooral zo sierlijk en voornaam mogelijk te gedragen. Ook de jongen, die misschien nog slechts enkele vleugellessen achter de rug hebben, tonen hun aangeboren talen ten. Er zijn er slechts enkelen, die de Kinderkoerier een vraagboekje. Als je iets te vragen hebt, dan schrijf Ja mij dat maar en dan plaats ik de week daarop in het VRAAGHOEKJE Je vraag met het antwoord erbij wan neer ik dat tenminste weet. Maak het me maar flink moeilijk, hoor! Je mag van alleB wagen. Bijvoorbeeld: Waar. om heten de oude bewoners van Ame. rika Indianen en geen Amerikanen? Waar kun je dat of dat boekje kopen? Wie bezocht het eerst de Noord- of Zuidpool? Waar staan jeugdherbergen? enzovoort! Alles wat je niet weet en wat je graag wilt weten, kun je vra gen. Wie zendt de eerste vragen in?? Was ie oplossing goed De antwoorden op de raadsels van veertien dagen geleden waren; 1. Op welk bed gaat niemand slapen? Op een bloembed of hunnebed, 2. Wie heeft geen hoofd, maar toch een hals? Een fles. 3. Wie heeft wel tanden, maar geen mond? Een kam of een vork. 4. Welke schol kun je niét eten? Een 5. Noem een ander woord voor banaan. Een pisang. 6 In welke maand eten de Amerika nen het minst? In Februari. Er waren vele goede oplossingen en om de prijzen moest worden geloot De doos postpapier werd gewonnen door: Elly Klaver, Holleweg G 66 te Heiloo. Het boek: „De ondergang van O 18" me ook niet laten halen en toch heb ik de halve nacht bij je huis gezeten en vanmorgen ben ik hier gekomen o*ndat ik je hier 't laatst had gezien. En nu vind ik je hier al. Dat is een teken. Ik dacht dat mijn hart me hier gebracht had, maar nu merk ik dat het de goden zijn. Dia staan aan mijn kant. Ze vechten voor me. Waarom probeer jij je dan nog te verzetten? Zijn stem was zacht en teder. Het meisje dat hem nog niet dorst aan te kijken zonk op de bank terwijl Roddy naast haar ging zitten en zich over haar heen boog. Denk er aan, fluisterde hij, al malen de molens langzaam, ze malen gewelcig fijn. Er zal een dag komen waai op je me nooit meer zult hoe ven laten halen. Je kunt er niet aan ontsnappen, ik ben in Je leven geko. men.... en ik blij' er! Het meisje haalde snel adem en als om aan de bekoring van zijn stem en de gevoelens die zij wekte, te ontko men strekte ze plotseling haar handen niet meedoen aan dit machtig vlleg- feest dat zijn de donzige snuiters, die nog kort geleden de veilige be scherming van het warme ei hebben verlaten. Hier, tussen het riet, op iets meer dan een armlengte afstand, zit zo'n grappig geval naar ons te kijken het Is opvallend, hoe rustig of ook dit jong zich al gedraagt. Geen heldendaad, ro'n jong te kapen Het moet niet zo moeilijk zijn om zo'n klein ding te pakken te krijgen en van de ouders af te nemen. Er is geen durf voor nodig, want de oude vogels zullen het niet beletten. Het zijn geen vechtjassen. Ze zullen er alleen onrustig en angstig en wie kan het zeggen? misschien zelf» be droefd om zijn. Wat deert dat de mens die niet maalt om wel en wee van een aantal Lepelaars, wien het niet schelen kan of zo'n kolonie onherstel bare schade wordt toegebracht, die alleen belust is op een paar armzalige honderd gulden en 't misschien al een hele prestatie vindt om daarvoor des nachts dwars door 't moeras te gaan? Wie echter ook maar een grein gevoel heeft voor deze schoonheid heeft maar één qualificatie voor de schennende daad, dia hier onlangs er werden een 70 80 jonge vo gels geroofd gepleegd is: misselijk Het is te hopen, dat, als de daders gevonden worden, ze een voorbeel dige straf zullen krijgen. Want wat reeds éénmaal geschiedde, n.L dat de Lepelaarskolonie van het Zwanewater nagenoeg werd uitge roeid dat mag niet meer voorkomen. Het zou een schande zijn voor ons land, wanneer wij niet in staat zouden zijn om een rijkdom, die ons oirer de gehele wereld wordt benijd, veilig te bewaren. Vorsten en onderdanen Rijkdom ja, dat is deze levende stoffering van dat prachtige plekje tussen de duinen van Callantsoog toch zeker. Zonder al die andere bewoners te kort te doen, de luidruchtige zilver- én kapmeeuwen, de dappere wulp die boven de heidevlakte charge op charge uitvoert tegen het opdringend en be gerig meeuwenvolk om voor zijn broed sel te vechten, de bruine kiekendief die wij laag aan den einder pijlsnel over een duinrug zagen scheren, de honderden wilde eenden, de oever- zwaluwen, de koekoek, het vrolijk langs een gele zandhelling omhoog werd gewonnen door: Nanne Benlt, A 44. Winkel. Jullie prijzen zal lk zo vlug moge- jlijk versturen hoor! Alle andere kin- jderen hebben nu hun prijsje thuis ge kregen, "hè? Verborgen plaatsnamen Ia de volgende zinnen ziften een aantal plaatsnamen verborgen- Zoek ze er uit en stuur ze op. Je kunt er een prijs mee winnen! 1. Wij kwamen doornat thuis. 2. Oog, oor en mond zijn onmisbaar. 3. Moeder, mag ik een snee koek? 4. Ik hoor niemand In hét huis. 3. Hij stopte de helm onder het bed. 8. Jan had een hengel op zijn schouder 7. Kom mensen, doorlopen! 8. Zijn hand zwol lelijk op. 9. Haal meloenen, Jaap! 10. Piet Zwart holt en Gré Groen loopt Let op, hoor! In sommige zinnen zit ten zelfs twee plaatsnamen verborgen! Oplossingen vóór Woensdag 2 Juni aan OOM ROB, Postbus 3. Schagen. Vergeet nooit je naam, je adres en Je leeftijd in en op Je brief te ver melden. Onder de goede oplossers wor. den twee prijzen verloot! Postzegels stromen binnen Deze week werden mij de volgende hoeveelheden postzegels toegezonden voor de t.b.c—bestrijding: Wim Bruin, Anna Paulowna 710 uit en wendde zich vlug om, om hem aan te zien. Ik moet je vertellen wat het zo moeilijk maakt, zei ze, cn waarom ik niet naar je luisteren moet. Het is niet Pino die tussen ons staat zo. als jij dacht. Ik voel niets voor hem. maar hij wil met mij trouwen en moe der is bang. dat. als Ik hem weiger, hij vader daaronder zal laten lijden en dus heeft zij hem hoop gegeven; lk niet. Dat is de reden waarom WJ be. weert dat ik zijn toekomstige vrouw ben. Maar er is iets anders, iets veel gewichtigers. Ik mag niet aan me zelf denken. Ik mag niet aan jou denken, behalve..behalve als aan de enige, die mijn vader kan redden! Be. grijp je me? Maak lk het duidelijk genoeg? Ik maak misbruik van je. Ik heb je steeds verder gedreven. Ik heb je bij me gehoudenom hem. Ik offer je op.... voor hem! Ik moest 't je vertellen. Ik mag niet aan mezelf denken. Zolang hij niet vrij is besta ik eenvoudig niet. Ik ben alleen maar Gré Bakker, Den Oever 280 Nan Tijsen, Dirkshorn 220 Stijnie en Tiae Benlt, Winkel 200 Jan en Nanne Benit, Winkel 200 Jan Stubenitsky, Alkmaar 147 Bertje" Govers, Alk maar 100 Annie van Genderen, Breezand 100 Plonie v. cL Sande, Alkmaar 70 Jo Anton KooU', rt Zand 30. Natuurlijk zorgen jullie er voor, dat ik ook deze week weer een massa postzegels krijg toegestuurd Wie zorgt voor de eerste zending? Sturen aan: Oom Rob, Postbus 3, te Schagen. KOERIERTJES Anneke Volger van Camperduin schreef me, dat zij een corresponden tie-vriendinnetje heeft gekregen door een „Koerlertje". Een „Koeriertje" ls een advertentie in de Kinderkoerier, die er alleen in geplaatst mag worden door kinderen, die aan de Kinderkoe. rier meedoen. Fijn, Anneke, dat Je nu schrijven kunt. Jopie schrijft mij ook vaak! Nan Tijsen, B 59, Dirkshorn, soekt een correspondentievriend van onge- veer 13 Jaar, die veel van voetballen houdt. Lies Quak, Barak M 23. Petten, is 13 jaar en «ij vraagt een vriendinne tje om mee te corresponderen. Welk meisje, dat 12 k 13 jaar ls, schrijft haar? In deze rubriek kunnen jul'ic een vriendje of vriendinnetje vragen om mee te corresponderen, Je kun? post- segels ter ruiling aanbieden en ook albumplaatjes en boeken. De visser Op een mooie zomerdag wou een visser gaan vissen. HU ging des mid- de dochter van mijn vader. En Je bent maar de man, die hem kan redden. Voor jij kwam dacht ik altijd aan hem, nooit aan iets anders dan aan hem. Ik droomde van hem, vreselijke dro men soms, die me overal vervolgden. En toen kwam jij- En nu kan lk niet anders dan aan jou denken. En daar kan ik geen vrede mee hebben. Ik ben vergeten hoe hij lijdt. Ik ben zelfs ver. geten hoeveel ik van hem hou. Ik wil niets liever dan naar Jou luisteren Allt droefheid en alle ellende van de laatste twee jaar schijnen van me af te glijden. Ik voel alleen dat het er niet tos doet dat niets er toe doet. Ik ben alleen maar gelukkig, dwaas en redeloos gelukkig! In zijn eigen overweldigend geluk strekte Roddy zUn hand uit. Maar Ine* trok de hare terug en staarde voor zich uit met haar kin ln haar hand gesteund en haar elleboog op haar knie. En ik heb gemerkt, fluisterde ze dat ik het nu vreeselijk vind om jou dit werk te laten doen. Drie weken geleden toen je uit Curacao wegging vond ik, dat een man zijn leven niet kon wagen voor een mooier doel dan dit Het leek me een plichteen prochtige plicht. Maar nu ben ik bang om jou. Ik wist het opeens dien avond toen je wegzwom en ik volgde je met mfja ogen, omdat ik ieder ogenblik bang was Je te zien zinken en sterven Ze keken elkaar in de ogen. Nu weet je het, fluisterde ze. Ik moeBt 't Je zeggen. Ik heb gewild dat Je om me ging geven ln de hoop dat Je zou doen wat ik verlangde. Maar ln plaats daarvan ben ik van jou gaan houden. Al* je me veracht kan ik dat - begrijpen, al8 je nog v*n me houdt.. Nog van je houd.... riep Roddy. Ik houd onnoemelijk veel van Je! (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1948 | | pagina 3