„ledéreen stond verstomd over goede gang
van zaken bij England-Spiel..."
Gratis
Volksverhuizing in. Sudetenland
doet invloed reeds gelden
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Herr Kriminaldirecfor Schreieder verieli (III)
Argwaan in Engeland: doeltreffende
maatregelen bleven achterwege
Het „c«de-verh®or" van de onderschepte agenten gebeurde in het con
centratiekamp Haaren. Aan het hoofd van dat kamp Stond een zekere
Ernst May, een oude bekende van Schreieder uit Muenchen. De behan
deling was daar op uitdrukkelijk bevel van Schreieder zeer goed. Tij
dens het bezoek van Himmler aan Nederland in 1942 wist Schreieder ge
daan te krijgen, dat de gedropte agenten niet naar Duitsland afgevoerd
doch in Haarlem geïnterneerd konden worden. Hij zegt Himmler er
van overtuigd te hebben, dat 't 'n onvergeeflijke domheid zou zijn de
beste en dapperste zonen van 't Nederlandse volk te doden. Later zou-
den zij. na de Duitse overwinning in 1942 verwachtte Schreieder die
nóg de aangegeven mensen zijn om leidende functies bij industrie en
handel te vervullen. Schreieder beweert steeds een grote achting gehad
te hebben voor de houding der agenten. Van de 101 geheime agenten.
die hem in handen vielen, noemt hij zeker 95% het Ideale type van ge-
heim agent.
Onder hen varen 99 Nederlanders,
één Engelsman (een zekere Webster)
en een Russisch agent (genaamd Schul
ze). Deze, een Duitser van geboorte,
had bij het aan de macht komen van
Hitier in 1933 Berlijn en zijn boekhan
del daar verlaten en was naar Rusland
gevlucht. Daar kreeg hij een opleiding
tot geheim agent In 1944 werd hij
via Engeland naar Nederland gestuurd
om in ons land een Russissche inlich
tingendienst op te bouwen, zijn be
richten stuurde hij vanuit Nederland
In een voor de Engelsen onbekende
code naar Engèland, dat het bericht
dan weer aan Rusland doorgaf. Schul-
ze werd in 1944 te Amsterdam gevan
gengenomen. Toen hij door Frank op
het Binnenhof verhoord werd, sprong
hij uit het venster Schreieder zegt
opgemerkt te hebbn, dat Russische
agenen altijd ond.er zeer grote druk
«taan en steed3 gehoorzamen aan het
bevel zichzelf 'te doden wanneer zij in
handen van de vijand vallen.
Inkopen bij Bijenkorf
Zoals reeds gezegd: Schreieder liet
de gevangen genomen agenten in
Haaren zeer goed behandelen, naar hij
beweert uit achting 'voor hun hou
ding en omdat het ondoelmatig en in
Strijd met zijn beroepseer zou zijü hen
te doden. Hij beweert zelfs in de
Bijenkorf spelen e.d. voor de gevan
genen gekocht te hebben. Van Duitse
zijde werd tegen deze behandeling
herhaaldelijk geprotesteerd, doch dr.
Harster, die Schreieder's opvattingen
Over de behandeling van gevangenen
scheen te delen, dekte zijn onderge
schikte wanneer er moeilijkheden
dreigden.*De gevangenen in Haarlem
werden op bevel van Berlijn in ver
schillende klassen ingedeeld al naar ge
lang hun opdrachten, hun opleiding en
hun kwaliteiten. Deze statistieken
werden zorgvuldig door de Duitse ge
heime dienst bestudeerd en zij trok er
zóveel lering uit dat de Duitse agen-
tenscholen (o.a. die van Sorghvliet in
Den Haag) werden opgebouwd op de
beginselen van de Engelse agenten-
opleiding, terwijl de Duitsers bij de
opleiding van hun agenten het Engelse
voorbeeld op de voet volgden.
Kink in Kabel
Schreieder zegt dat Giskes en hü
(en ook Berlijn) verstomd stonden
over de goede gang van zaken bü het
England-Spiel. Men wist echter dat
dit niet eeuwig kon duren. De eerste
kink in de kabel ontstond door de
Vlucht van Dourlein en Gbbink. Ber
lijn was razend en de Duitsers in Ne
derland radeloos.
Schreieder was de eerste, die weer
tot bezinning kwam. Door zijn jaren
lange ervaring op het gebied der spion
nage beweert hij een goede kijk te
hebben op de psychologie van de men
sen, die hierbij werken. Hij stelde
vast, dat er overal een scherpe con
troverse bestaat tussen de mensen van
de contra-spionnage en de mensen
die actieve spionnuge bedrijven. Beide
groepen geloven dat hun dienst on
feilbaar is en de ene groep beschouwt
de andere als lastige en bemoeizieke
pottenkijkers. Op deze tegenstelling
speculerend, liet Schreieder naar En
geland seinen, dat Dourlein en Ub_
bink Duitse agenten waren. Niet zon-
'der voldoening verklaart hij, dat de
Engelsen er in trapten. De Engelse
spionnagedienst kon eenvoudig niet
geloven, zo zegt hij, dat hun dienst
niet goed zou functionneren en het
gevolg was, da't de twee gevluchte
agenten als onbetrouwbare individuen
beschouwd en gevangengenomen wer
den na aankomst in Engeland.
Naar aanleiding van de vlucht van
de twee agenten had Rau'ter reeds
willen Ingrijpen en Schreieder de zeg-
gingsschap over de gevangen agenten
in Haaren willen ontnemen. Dit ging
echter niet door. Er kwam alleen een
telegram van Kaltenbrunner, chef der
Gesbapo, waarin Schreieder met zijn
leven verantwoordelijk werd gesteld
voor de bewaring der agenten.
In Engeland schijnen sommige, lie
den door het relaas van Ubbink en
Dourlein toch argwaan gekregen te
hebben. Er werd een controle-com
mando, bestaande uit 810 man, per
boot naar Nederland gestuurd. Bij de
nadering van de Nedrelandse kust
zijn zij echter door een Duits marine
commando opgemerkt en na een ge
vecht gevangen genomen. Schreieder
zegt niet te weten, wat er van hen
geworden is. Hierover Is hij 25 Mei
1945 in Rotterdam door een Engels of_
ficier ondervraagd, bij welke gelegen
heid hij van een zestal geüniformeer
de Nederlanders een pak slaag kreeg
te incasseren
(Wordt vervolgd)
Smokkelhandel
in tapijten ontdekt
De ambtenaren der invoerrechten
en accijnzen hebben te Breda een
grote smokkelhandel in tapijten ont
dekt. Naar schatting zijn er verschei
dene duizenden tapijten mee gemoeid.
Ongeveer 50 personen zijn bij deze
smokkelhandel betrokken en ruim 10
arrestaties zijn verricht. De hoofdda
ders zijn de gebroeders M uit Chaam,
die met familieleden in Chaam en tra
wanten uit Oos'terhout en Dongen een
bende hadden gevormd. Deze had in
Oosterhout een magazijn, van waaruit
de tapijten per auto naar het Westen
werden vervoerd.
Tien Labourleden eisen
overleg met Moskou
Tien Labourafgevaardigden hebben
een motie ondertekend, waarbij de
bijeenroeping van een conferentie van
vier (met de SU) wordt geëist om
het Duitse probleem en de internatio
nale controle op hét Ruhrgebied te
onderzoeken.
Abonneert U zich vandaag
nog op ons blad!
U ontvangt de krant dan
tot 1 Juli a.s. gratis
Industrialisatie van Duitsland eerste gevolg
Nederland op tweesprong
Wellicht weten we allen nog wel
iets af van de Sudeten-Duitsers, die
onder aanvoering van Henlein zulk
een spectakel hebben gemaakt en
waarmee de Tsjechen nog al wat el
lende hebben gehad.
Toen Tsjecho Slowakije dan ook na
het einde van de tweede wereldoor
log weer een z.g. zelfstandige staat
werd, haastte 't zich gebruik te maken
van de bepalingen van de overeen
komst van Potsdam en verdreef de
Sudeten-Duitsers als ongewenste
vreemdelingen. Ruim drie millioen
Sudeten-Duitsers werden naar Duits
land getransporteerd, waar ze aan 'n
nieuw leven konden beginnen.
Deze mensen hadden, evenmin als
de andere tien millioen Duitsers uit
het Oosten, die van huis en hof ver
dreven zijn, iets om handen. Hun vas.
te goederen konden ze niet meenemen
en hun overige bagage mocht slechts
uit weinige kilogrammen per persoon
bestaan.
Het is geen wonder, dat de eerste
tijd er een was van ontzaglijke chaos.
Een chaos die nog lang niet hersteld
is. maar waar 'coch'reeds enige teke
ning in "begint te komen.
Eén ding hebben deze Sudeten-Duit_
sers echter wél meegenomen. Da't is
Eén dag in geurend hooi
„Blaren als kwartjes: 's reporters
handen stonden in brand"
In een onbewaakt ogenblik zyn we
zo dom geweest om tegen een van
onze kennissen, die er een boerderij
op nahoudt, te zeggen, dat een dag
in het hooiland ons één van de pret
tigste dingen leek die je in de zomer
kan meemaken.
Prompt volgde de uitnodiging om
dan maar eens een dag te komen
helpen. Onze kennis kon wel hulp
gebruiken en misschien, dat wij wei
een reportage konden maken van
een dag by de hooioogst.
Een da^ hadden we niet afgespro
ken. Dat gaat nu eenmaal niet bij
het hooien. Zodra het een heldere,
zonnige dag was moesten we maar
komen.
Eindelijk kwam er na een periode
van koude en nattigheid een dag
waarop de zon in volle glorie aan de
hemel stond, toen we ons bed uit
stapten. Nou is dat niet zo heel erg,
want de zon is er onhebbelijk vroeg
bij tegenwoordig, zodat je nog niet
direct een langslaper behoeft te zijn,
als ze al vrij hoog staat.
Een oud pakje aangetrokken, en
kele ogenblikken later zaten we op
de fiets en peddelden onder het flui
ten van een luchtig deuntje naar de
boerderij.
Onze vrees, dat we "te laat zouden
zijn, bleek ongegrond. De hele fa
milie stond net klaar om naar het
hooiland te gaan. Eerst moest de
dauw er af zyn!
De oudste dochter, een struise ver
schijning van een twintig jaar, zat
op de schudder. De jongste zou hel
pen een wonderlijk instrument, de
schuiver, te bedienen. De boer zelf,
zijn zoon en uw verslaggever zouden
zich onledig houden met het in el
kaar zetten van de roken en het
bijwerken vaa de walen.
We genoten met volle teugen. De
zonnewarmte streelde ónze leden
heerlijk na de koude dagen, die we
achter de rug hadden, de leeuwe
rikken jubelden hoog in de lucht en
een windje streelde langzaam langs
ons heen.
Telkens en telkens weer, de eerste
minuten, schoten ons de dichtregels
te binnen: „Hoe genoeglijk rolt het
leven eens gerusten landmans
heen
Och arme, wat zouden we in de
loop van de dag anders praten. Lang
duurde het niet eens. Want de boer
liet ons niet met rust. Er werd ons
een hark in de handen gestopt en
we mochten beginnen met het ge
keerde hooi op walen te halen.
Zelfs dat leek ons een prettig
werk. De machine had het meeste
werk al gedaan, en nu moesten wij
er achter aan, om de walen een
beetje te ordenen, zodat de schuiver
ze straks tot grote massa's bijeen
kon schuiven en wij er met de minst
mogelijke moeite roken van konden
mal^^
We keken eerst het goede werk
eens af van de boer en zijn zoon.
Het leek zo spelend te gaan, dat we
de hark met het volste vertrouwen
ter hand namen. Na een uur hadden
we dezelfde hark het liefst stuk ge
slagen. De zon, die we eerst zo ju
belend waren tegemoet getreden,
maakte het in het hooi brandend
heet, zodat we stilletjes vloekten.
Ons boordje, zaliger nagedachtenis
aan een ontvluchte beschaving, was
mateloos kwellend. Stof bedekte ons
gelaat, waarop het aflopende zweet
genoeglijk voortkabbelende beekjes
te voorschijn toverde.
En dah die handen. Ze stonden in
brand. We werden heftig gepijnigd
en zouden ongetwijfeld hebben opge
geven, als we ons niet groot hadden
willen houden voor de verdraaid aar
dige dochters, die telkens als ze ons
passeerden, gezeten op de schudder
of lopende bij het paard van de
schuiver, bemoedigende blikken naar
ons wierpen, vergezeld van een lief
tallig glimlachje, wat wellicht be
loften voor een verre toekomst In
hield.
Gode zij dank: er kwam een ogen
blik, waarop de arbeid gestaakt
werd. Reeds hadden we gevreesd, dat
de familie als een perpetuum mobile
de hele dag zou doorgaan, maar het
verschijnen van de boerin met een
S~ote tas met inhoud was het sig
naal tot de rust.
Daar zaten we dan. allen bij el
kaar, een tafereeltje, dat wé zo me
nigmaal hadden gezien en dat we zo
prachtig r,landelijk" vonden. Wan-
trbuyvend bekeken we de' gezichten
der 'anderen. Ze zagen warm zonder
meer. Ze schtertsten en lachten en
aten en dronken. In tegenstelling tot
uw verslaggever, die alleen maar
dorst had en wantrouwend het bin
nenste van zijn handen bekeek, waar
in een vuurtje leek te. branden.
Het spel begon wèer.
Twintig minuten later waren we
weer aan de slag. Steeds meer moes-
Jaarlijks worden door het stormweer duizenden basaltblokken, van de af
sluitdijk weggeslagen. In de zomermaanden wordt de geleden schade her-
steld. Thans zijn de herstelwerkzaamheden in volle gang: het dijkgedeelte
van de voorgrond is weer gereed, het aansluitende gedeelte wordt bijgestort.
ten we vechten tegen de opkomende
lust om 't bijltje er bij neer "te gooi
en, maar de gedachte aan de spot
tende uitroepen hielden ons er van
terug.
We begonnen er trouwens doorheen
te raken. We werden apatisch gelijk
een slaaf nu eenmaal is en we prezen
ons gelukkig, dat eindelijk de hou
ten hark rust kreeg en we de hark
konden verwisselen voor de vork.
We zouden nu roken gaan zetten.
Menigmaal hadden we er- met ver
wondering naar staan kijken, als we
die slachtige kerels daar mee bezig
zagen, terwijl de roken met grote
snelheid verrezen. Het leek zo spe
lende te gaan.
Nu weten we beter. Want toen het
een beetje diep in de middag was
geworden waren zelfs de vakbekwa
me werkers vermoeid.
Kunt ge u voorstellen hoe wij ons
voelden? We hebben als idioten
staan trekken aan de plokken hooi,
waar een ander mee scheen te spelen.
We voelden overal pijn. In de schou
ders, in de rug, in de lenden en in
de benen. En juist die pijn was oor
zaak, dat we door konden gaan. An
ders hadden we met het oog op de
toestand onzer handen het bijltje er
al lang bij neer gegooid.
Toen we in een stadium waren
gekomen, dat alles ons pijn deed.
hadden we geen speciale aandacht
meer aan onze handen besteed, maar
toen vlak voor de tijd van melken
we opnieuw door de boerin onthaald
werden op versterkende levensmidde
len en de laatste rook Inmiddels on
der handen was genomen, deden we
de ontdekking, dat onze handen vol
blaren zaten. Blaren als kwartjes.
Omdat het werk op een oor na ge-
gevild was hadden we de kracht er
om te lachen. Al3 trouwe wachters
stonden -de hooiroken. Het hooi geiir_
de heerlijk, maar we hadden er geen
aandacht meer voor. De natuur rond
om ons was van een alles overwel
digende pracht. We hadden alleen
oog voor een tas koffie. In één dag
tijd waren we volkomen veranderd.
Hadden we geleerd, dat het slechts
schijn is, wanneer we zulke landelij
ke tafereeltjes zien: schijn, waar
achter enorm harde en zware arbeid
verborgen ligt.
Het hooi staat aan de rook. De
boer is half gerust. Want helemaal
tevreden is hij pas, als het eenmaal
veilig en wel In de berg is, zodat hij
weer. wintervoorraad voor zijn bees
ten heeft
En de koeien zullen deze winter
hooi consumeren, waarin zweetdrup
pels voorkomen, die door een argelo
ze reporter zijn gestort.
hun arbeidskracht en hun ervaring,
die ze vooral op industrieel gebied
hebben, 't Sudetengebied is van oud#
een terein, waar belangrijke indu
strieën gevestigd zijn.
Industrieën op het gebied van glas,
aardewerk, byouterieën, lederwaren
en wat voor de verplaatste personen
heel belangrijk is: deze takken van
industrie waren niet in enorm grot»
bedrijven ondergebracht.
De mogelijkheid om in Zuid Duits
land opnieuw te beginnen hébben ze
dan ook met twee handen aangegre
pen en zo is in een paar "jaar t;jds
daar een nieuwe tak vaij industrie
ontstaan.
Door hun ervaring en vakkennis
hebben dg personen die deze industrie
gesticht hebben e^n voorsprong op de
Tsjechen, die wel geprobeerd hebben
de plaats van de Sudeten in te ne
men, maar daar door gebrek aan ar
beidskrachten slechts zeer ten dele in
zijn geslaagd.
Trouwens, ook de uit Silezië ver
dreven personen, die nu in Duitsland
vertoeven, proberen in Duitsland in 'de
kleinindustrie aan de slag te komen.
Mede tengevolge van de heersende
spanning tussen Oost. en West Duits
land komen nu de bepalingen van de
overeenkomst van Potsdam, waarbij
het voornemen bestond om van Duits,
land een landbouwstaat te maken,
steeds meer in het gedrang.
Betekenis voor ons land
Wat betekent dit nu voor ons land?
Zijn wij er ook bij geïteresseerd?
Naar onze mening wei degelijk! Indien
Duitsland het grote industriële cen
trum van Europa wordt, en we laten
dan de zwaar-industrie buiten beschou
wing, dan betekent dit, dat ons land,
dat met het oog op de dichtheid on
zer bevolking „teeds meer op industri
alisatie is aangewezen, in de toekomst
een geduchte concurrent zal krijgen.
Wat dit betreft is dit dus een som
ber vooruitzicht. Daar staat echter te_
genover, dat een dichtbevolkt indu
strieel centrum in het hart van het
oude werelddeel voor de land- en tuin
bouw góede perspectieven biedt. Ech
ter zullen we niet moeten vergeten,
dat andere landbouwgebieden (als
Hongarije en Italië» ey?i;zeer naar af.
zetgebied zoeke-
VRIJDAG 18 JUNI 1948
Hilversum 1 301 m. 7.00 Nieuws:
7.30 Ontbijtmuziek; 8.00 Nieuws; 8.18
Johan Jong, orgel; 9.00 Gram. Edward
EIgar 10.00 Morgenwijding; 10.30 Voor
de vrouw; 10.45 Gram.platen; 11.15
Voordracht; 11.30 Licht orkestconcert;
16.00 Lichte orkestwerken; 36.30 Tus
sen twaalf en zestien; 17.00 Filmland;
17.20 Bespreking van Haydn; 18.00
Nieuws; 18.30 Ned. Sbrijdkr.; 19.00
Denk om de bocht; 19.15 Accordeon
orkest Jan Vogel: 19.30 VPRO cursus;
..Waar is Uw God"; 20.00 Nieuws; 20.05
Ned. Kamerkoor 2030 Cursus: 21.00
Men vraagt— wij draaien; 21.30 De
Ducdalf;, 21.50 Op vleug'len der mu
ziek; 22.00 I^iitenl. weekoverz.; 22.15
Swing and sweet; 22.45 Avondwijding;
2300 Nieuws; 23.15 Symph. Avond
concert
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 8.30 Symph. concert; 9.15 Och
tendbezoek bij zieken; 9.35 Opgewekte
melodie; 10.30 Morgendienst; 11.00
Strijkorkest;. 11.30 Sopraan en piano;
15.00 Ere_promotie Jan Smuts; 1600
Voordracht; 17.15 Holanda-sextet; 17.45
Bekende orkesten, bekende melodieën
18.30 Intern. Jeugdleidersconferentie;
18.45 Wognums Zangkoor 19.00 Nieuws
19.15 Regeringsuitzending; 19.30 Actu
eel geluid; 20.00 Nieuws; 20.15 Viool
en piano; 20.45 Toespraak 21.05 Om
roeporkest; 22.00 Vragen aan voorbij
gangers; 22.30 Negro-spirituals; 2245
Avond-overdenking 23.00 Nieuws:
23.15 Gram. serenade.
FEUILLETON
Spannend verhaal van
EDGAR WALLACE -
9)
„Neen," zei hij kalm. „Ik stond in directe verbinding
met de politie in Shanghai, en ik was van plan mij te
verbinden met Scotland Yard; eigenlijk kwam ik voor
dat doel over. Maar door verschillende omstandigheden
opende ik mijn eigen detective-bureau on de belang
rijkste dezer omstandigheden was, dat Scotland Yard
weigerde mij de vrije hand te laten, wat ik beslist nodig
had!"
De ander knikte snel.
China was vervuld van de heldendaden van Jack
01iver Tarling. of, zoals de Chinese criminele wereld
hem noemde, ais parodie op zijn naam, „Lick Jen," „De
Menschenjager".
Lyne beoordeelde alle mensen naar zijn eigen maat
staf en zag in deze onaandoenlijke man een mogelijk
werktuig en naar alle waarschijnlijkheid een geschikt
medeplichtige.
Naar algemeen gezegd werd, deed het detective
corps in Shanghai wonderlijke dingen en nam het niet
al te nauw met de eigenlijke letter van de wet. Er
liepen zelfs geruchten, dat de „Menschenjager" er niet
voor terugdeinsde om zijn gevangenen te pijnigen, wan
neer hij op die wijze bekentenissen kon uitlokken, die
betrekking hadden op een grote misdadiger. Lyne was
niet en kon niet op d? hoogte zijn van al de legenden,
die rondom de naam „De Jager", waren ontstaan en
evenmin kon men verwachten, dat hij de waarheid
van de leugen wist te scheiden.
„Ik weet wel zo ongeveer, waarom u mij ontboden
hebt", vervolgde Tarling. Hij sprak langzaam en enigs
zins temend. „In uw brief gaf u mij een ruwe schets.
U verdenkt iemand van uw personeel, dat hij reeds
jarenlang de firma geregeld bestolen heeft. Een zekere
Mr. Milburgh, uw eerste afdelings-chef."
Lyne legde hem met een gebaar het zwijgen op en
sprak op zachte toon.
„Ik wens, dat u dit voor een poosje vergeet, Mr.
Tarling." zei hij. „In werkelijkheid ga ik u voorstellen
aan Mr. Milburgh en het is' niet onmogelijk dat Mr.
Milburgh ons met mijn voornemen kan helpen. Ik zeg
niet, dat Milburgh eerlijk is, of dat mijn verdenking
ongegrond was. Maar voor hét ogenblik heb ik een ge
wichtiger zaak bij de hand. en u zult mij zeer ver
plichten wanneer u alles vergeet, wat ik u omtrent
Milburgh heb gezegd. Ik zal hem nu opbellen."
Hij liep naar een lange tafel, die de halve lengte der
kamer besloeg, nam de hoorn van de telefoon, die op
het ene eind stond en sprak tegen iemand.
„Zeg Mr. Milburgh, dat hij in de eetkamer komt,"
zei hij.
Toen wendde hij zich weer tot zijn bezoeker.
„Die zaak van Milburgh kan wachten," sprak hij.
„Ik weet niet zeker, of ik er wel verder werk van zal
maken. Hebt u al enig onderzoek ingesteld? Zo ja, dan
was hét beter dat u mij de hoofdzaak daarvan vertelt
voor Milburgh hiér komt."
Tarling nam een wit kaartje uit zijn zak en keek er op.
„Hoeveel salaris geeft u aan Milburgh?"
„Negenhonderd per jaar," antwoordde Lyne.
„Hij leeft overeenkomstig een inkomen van vijfdui
zend." zal Tarling. „Het' zou zelfs kunnen zijn, dat hij
doet alsof hij een nog groter inkomen heeft. Hij is
eigenaar van een huis hogerop' aam de rivier, is zeer
verkwistend
Maar de ander schoof ongeduldig deze kennisgeving
terzijde.
„Nee, laat dat rusten." riep hij uït. „Ik zeg u, dat ik
nu belangrijker zaken om handen heb. Milburgh mag
een dief wezen
„Hebt u mij laten roepen, mijnheer?"
Hij keerde zich snel om. De deur was geruisloos
open gegaan en een man stond op de drempel der
kamer, beminnelijk glimlachend en onophoudelijk in zijn
handen wrijvend, alsof hij deze waste met' onzichtbare
zeep.
HOOFDSTUK IL
De Jager weigert zijn prooi.
„Dit is mijnheer Milburgh," zei Lyne onzeker.
Zo Mr. Milburgh de laatste woorden van zijn patroon
had gehoord, dan verried zijn gelaat er niets van. Zijn
lach was echt, niet maar alleen een plooien van de
lippen, doch ook zijn grote, glansloze ogen lachten.
Tarling schonk hem een snelle blik en maakte zijn
gevolgtrekkingen. De man was een geboren livrei-knecht,
met grof gelaat, kaalhoofdig en gebogen schouders, alsof
hy onophoudelijk een nederige houding aannam.
„Doe de deur dich't, Milburgh en ga zitten.Dit i»
Mr. Tarling."
„E Mr. Tarling is e detective."
„Werkelijk, mijnheer?"
Milburgh maakte eer{ eerbiedige buiging in de rich
ting van Tarling, de detective, die nauwkeurig lette op
enige verandering van kleur, enige gelaatsbeweging
een dezer kentekenen, die hem zo dikwijls de betrapte
misdadiger verrieden wachtte tevergeefs.
„Een gevaarlijk iemand," dacht hij.
(Wordt vervolgd.*
