K EMIE
De slimme burgers van Torento
L
C
DE AVONTUREN VAN HAANTJE ZWETS
Postzegels voor de
bestrijding
Deze keer kan ik niet vertellen, dat
lk zo-en-zoveel enveloppen met post
zegels heb gekregen, maar wel heb
ik een doos met gebruikte zegels ge
kregen van Koos Nool en Japie Tak
ken te Alkmaar. Er zaten er maar
liefst 7000 in!!!! Deze jongens ver
dienen een extra pluim voor al hun
moeite. Voordat ik deze 7000 zegels
van hen kreeg, stuurden zg mij reeds
tweemaal 3100 en nog eens een keer
3000! Samen is dat zo ongeveer 16000
Koos en Japie, hartelijk dank, hoor:
Ik zal Koos een boekje zenden, dan
moet hg daar Japie maar uit voorle
zen, want Japie, die 9 jaar is, is blind.
Japie, ik hoop, dat je het boekje mooi
zult vinden. Nogmaals hartelijk dank!
Natuurlek verwacht ik deze week
ook weer zegels voor de tb.c.-bestrg-
ding van anderen. Spaar en stuur on
beschadigde, gebruikte postzegels aan
OOM ROB, POSTBUS 3 SCHAGEN.
dni vJiantnfioekft
Trküe Nobel, Nledorp vraagt:
waar worden baleinen bezems van
gemaakt?
Antwoord: Echte baleinen bezems
zgn nu niet meer verkrijgbaar. Ook
in en voor de oorlog reeds niet meer.
De naam baleinen bezems dateert
nog van vroeger, toen men in ons
land veelvuldig ter walvisvaart ging.
Want de walvissen zjjn bezitters van
het echte balein. Later werden de ba-
leinen bezems vervangen door bezems,
die van taai en veerkrachtig riet wer
den gemaakt, maar in de volksmond
baleinen bezems bleven heten.
Dat is tot zover, maar je zult nu
ook nog willen weten, waar het echte
Balein is een eigenaardige, hoorn-
balein van gemaakt wordt,
achtige stof, die vervaardigd wordt
uit de „baarden" der Baardwalvis-
sen. Deze baarden zgn lange, driehoe
kige platen, die aan het verhemelte,
achter elkander zgn bevestigd als zg-
schermen van een toneel. De naar
binnen gerichte zijde is uitgerafeld.
De Baardwalvissen hebben geen tan
den en gebruiken de baarden om voed
sel op te nemen. De walvis zwemt
met open bek rond, waardoor deze
vol water loopt, waarin het natuur
lek wemelt van kleine diertjes, de
„walvisspijs" (plankton). Suit het zijn
bek, dan drukt de grote, dikke tong
het water terzijde, dat langs de baar
den wegspoelt. In de rafels, die als
zeef dienst doen, blijft de spijs han
gen. De tong drukt vervolgens het
Torento is niet altgd het bloeiende
stadje van tegenwoordig geweest.
Knappe bestuurders hebben er toe bij
gedragen de roem van de stad tot
ver over de grenzen te verspreiden.
Burgemeester Verstandig heeft daar
vooral een werkzaam aandeel in ge
had. Hij was dan ook een knap man.
Maar onlangs is er iets vreselijks in
Torento gebeurd. Dat was m de Tor
nadostraat, die erg smal is. Kleer
maker Naaigaren moest een nieuw
pak afleveren en liep daartoe door
de Tornadostraat. Plotseling kwam
van de andere kant op hetzelfde
voetpad geitebok Blaatmaar aanlo
pen. Een van tweeën moest tóen op
de rijweg gaan lopen, omdat de Tor
nadostraat zo smal is. Maar de geit
had er geen zin in en de kleermaker
ook niet. „Een geit behoort niet op
het voetpad", dacht de kleermaker en
Naaigaren begon hem te verjagen.
Maar Blaatmaar dacht: „Als je me
hindert, dan zul je met m'n horens
kennis maken!" En het werd ruzie!
Nou en of Blaatmaar gehoorzaam
de niet en ging op z'n achterpoten
staan. Hij sprong op de kleermaker
toe, die tegen zoveel geweld niet op
Zoals verleden week gezegd, was
ik als enige haan in een hok geko
men met vijftien kippen. Allemaal
Noordhollandse Blauwen. Ze hadden
tot nog toe blijkbaar geen ander
pluimvee gezien dan zichzelf, want
schichtig en zenuwachtig staarden ze
mij vanuit een hoek van het hok aan.
Het was werkelijk hinderlijk. Als ik
me maar even bewoog, vloog de ene
kip kakelend op de andere. Het gaf
me niet of ik zacht klokkend zei, dat
er mooie schelpjes lagen en dat ger-
stemeel beter voor de slanke lgn is
dan maismeel. Met de koppen ver van
het Ig'f gerekt bleven ze me begluren
of ik een atoombom was, die op
springen stond
M'n collega Rooinek, die op een
boerenkar bg de buren stond, kraaide
van verre met een opdringerige ei
genwijsheid: „Mórgééén rééégenü"
Als er een specialist is op het ge
bied van regenvoorspellen, dan ben ik
dat Daar zijn ze in de Bildt nog maar
;wajongens bg. Dat zou ik Rooinek
wel eens even laten horen! Dus
schraapte ik mijn keel een beetje,
zette m'n beoea van elkaar en gilde:
„Je staat te liegéééééMet een
klein kikje hield ik opeens verbaasd
op. Toen ik begon uit te halen vlo
gen de kippen luid kakelend en rok-
tokkend tegen het gaas op. Drie kip
pen wrongen zich gelijktijdig in één
nest een ander vloog tot boven in het
hok en bleef er, met poten en snavel
aan een balk schrapend luid kleppend
voedsel in de keel van het dier, dat
daarna slikt.
Deze baarden kunnen groot wor
den. Bij de Groenlandse walvis be
reiken ze vaak een lengte van 2,50
meter, terwijl hun aantal veelal 400
is. Van deze baarden nu vervaardigde
men het balein, dat voor verschil
lende doeleinden - o.a. voor bezems
- werd gebruikt.
Ben je zo tevreden gesteld, Trinie
Wie heeft er nog een vraag? Vraag
maar raak als je iets niet weet. Men
zegt altijd: Van vragen wordt men
wijs! Als je dus iets te vragen hebt,
schrijf mÖ dan even een brief. Het
adres is en blijft: OOM ROB, Post
bus 8, Schagen.
kon. Hoe zou hij het mooie pak ooit
veilig bg de klant krijgen?
Maar toch wilde Naaigaren liever
schade lijden, dan zich te laten ver
jagen door zo'n lomp dier. Wijken,
dat nooit!
De geit scheen het te begrijpen,
want het dier stompte hem plotse
ling zo hevig tegen de borst, dat hij
achterover vloog door het venster
van bakker Meeldeeg. Tot overmaat
van ramp had bakker Meeldeeg de
trog met deeg voor het venster ge
zet en de ongelukkige Naaigaren
plote er met zijn hoofd middenin. Hol
lend kwam Meeldeeg de bakkerij bin
nen, maar b\j de deur bleef hij als
aan de grond genageld staan. Daar
lag Naaigaren hoestend en huilend in
het deeg te wentelen. Hg leek wel
een groot wittebrood, dat nog gebak
ken moest worden! Meeldeeg trok
Naaigaren met veel moeite uit de
trog.
Ondertussen speelde Blaatmaar met
het nieuwe pak kaatsebal. Hij wierp
het hoog in de lucht op zijn horens,
totdat het pak openscheurde en het
jasje er uit viel, precies met de mou
wen over zijn horens! Blaatmaar zag
hangen. Nou ben 'ik van nature niet
zenuwachtig, maar ik trok me het
verdriet van mijn vrouwen op dat
moment zo erg aan, dat ik na een
klein sprongetje gemaakt te hebben,
een geweldige aanloop nam om me
door het gaas heen te dringen. Ik
kwam niet verder dan mijn schouders
en hoe ik ook rukte of trok, ik kon
niet meer heen of weer. En achter
me waren de kippen bezig in het pas
met turfmolm bedekte hok, een rook
gordijn te maken of liever gezegd: 'n
stuifgordjjn. In het tumult merkte ik
nog dat Rooinek op de boerenkar zijn
hoofd als een periscoop omhoog rek
te. Wat hij me toeriep, hoorde ik
niet goed, maar het leek verdacht
veel op: „Struikelde jc?"
Inmiddels was de baas op al die
herrie komen toelopen en bevrijdde
mij uit mijn hachelijke positie en wel
dra was de rust in het kippenhok
weergekeerd.
Even later hoorde ik Rooinek weer
treiterend kraaien: „Moorrrrgééééén
rrréééégéeeeen Ik heb me ver
ontwaardigd omgedraaid.
er uit als de duivel in eigen persoon!
Achter het vreemd uitgedoste diei
kwam een tweede verschijning opda
gen: de met deeg bewerkte Naaiga
ren! Deze wilde Blaatmaar het nieu^
we pak afhandig maken, maar de
geit ging er van door en het werd
een dolle jacht door het dorp. Hel
tweetal werd spoedig gevolgd door
de hele bevolking van Torento en
luid gillend hielden ze voor het raad
huis stil.
Burgemeester Verstandig werd juist
wrakker van zijn middagdutje en met
schrik luisterde hg, naar de kreten
van de burgers: „De duivel is in aan
tocht! De Duivel!" Burgemeester
Verstandig beefde van schrik. Als de
duivel het raadhuis binnen zou ko
men, dan zou hij stellig hem, de bur
gemeester halen! Hg moest een schuil
plaats zoeken, maar waar? Wacht
hij zou in de schoorsteen kruipen.
Maar dan werd hij pikzwart!
Steeds duidelijker klonk het angst
geschreeuw der burgerij. Elk ogen
blik konden ze, gevolgd door de dui
vel, zgn bureau binnenstormen. En
wat moest hij dan beginnen Zijn be
sluit stond nu vast. De schoorsteen
was zijn enige toevlucht. Bevend
kroop hij in de zwarte opening en
werkte zich, naar adem snakkend,
een einde de schoorsteen in. Ver
kwam hij niet, daar de schoorsteen
wel berekend was op een slanke
schoorsteenveger, doch niet op een
dikke burgemeester. Toch voelde hjj
zich daar veilig en met kloppend hart
wachtte hij op de dingen, die komen
zoudén.
Binnen enkele minuten was de def-
tige kamer gevuld met een opgewon
den menigte. De mannen beetden, de
vrouwen jammerden, de kinderen
huilden. Zg vreesden de duivel! Maar
Blaatmaai'' was 't jasje kwijtgeraakt!
en weer rustig naar zijn stal gegaan!
Toen nam gemeente-secretaris Inkt
mop die er ook bij was, het woord:
„Hier is de duivel niet, dappere in
gezetenen! Stellig is hij door de
schoorsteen ontvlucht. Dat doen alle
goede duivels!"
„Maar als hij er toch nog eens in
zat?" zeide de koeherder Tweehoorn.
„De duivel is slimmer dan alle inwo
ners van Torento samen!"
Inktmop glimlachte even. „Bent u
bang, meneer Tweehoorn?" vroeg hij.
„Ik niet en dat zal ik u bewijzen!"
En hij liep op de haard toe.
De dikke burgemeester had onder
tussen angstige ogenblikken beleefd.
Het roet drong in ogen, neus en mond
en hij kon bijna geen adem meer ha
len.
Juist op het moment, dat Inktmop
bij de haard kwam, kreeg hij een he
vige niesbui. „Hatschie! Hatschie!"
klonk het tweekeer door de schoor
steen. Hierdoor raakte de burgemees
ter zijn houvast kwijt en in een wolk
van roet rolde hij uit de schoorsteen.
Met wijd opengesperde ogen staar
den de burgers naar hun burgemees
ter. Was hg de duivel? Nee, het was
burgemeester Verstandig!
Wat er verder is geschied, dat kun
nen jullie wel raden! Natuurlijk werd
die arme burgemeester geholpen en
ook keerde de rust in Torento weer.
(Uit: Slimme Burgers).
