Egmonds mooie duinen stonden in het
teken van de motorsport
Abonneert U op
dit blad
JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Twee kleine meisjes, een halve
wereld er tusen en
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
Kampioens terreinwedstrijden
Enkele veranderingen en men heeft
't mooiste parcours van Nederland
De Motorclub Alkmaar en Omstreken", heeft er eer bij ingelegd deze
Wedstrijden te hebben georganiseerd. Dank zü ook de onontbeerlijke steun
Tan Egmonds sportieve burgervader de heer Niele, WV-bestuur, Kapitein
V. d. Steur en Opperwachtmeester Dikma van de Rükspolitie, kortom allen,
die er het hunne hebben bijgedragen om de organisatie te doen sluiten als
een bus. Wtf stfn in onze hooggespannen verwachtingen zeker niet teleur
gesteld. Zelfs het weer was goed en dat wil wat zeggen in deze zomer.
Parcours uiierst zwaar
Op uitnodiging van secr. M. W.
©oljec zijn wij *g morgens reeds even
het parcours afgelopen en wij moesten
constateren, dat het de renners niet
gemakelijk gemaakt zou worden. Hier
moest worden gevochten om de hoog-
rte eer. Niet alleen de machines mes
ten perfect in" orde zijn, doch er zou
ook het uiterste worden gevergd van
de physieke kracht van de renners
zelf. Elke meter van het parcours had
aparte moeilijkheden. Hier was het
een zandkuil, even verder een zand-
heling, weer verder een smal paadje
met ernaast een ravijntje van een me
ts rof zes. Te veel moeilijkheden om
stuk voor stuk op te noemen en hier
kwamen reeds de renners ou hun lich
te en zware motoren het parcours ver
kennen. Volledig geconcentreerd om
alle moeilijkheden te overwinnen. De.'
ze sterke knapen hadden al gauw.
zoals dit heet „hun paadje gemaakt"
Uit sportief oogpunt bezien is een
tereinrit toch wel het allermooiste.
He is echter niet te vergelijken met
een snelheidswedstrijd.
JUNIOREN 125 C.C.
Het aantal ronden was voor de Jun.
klasse teruggebracht van 15 op 12
ronden, zodat er ongeveer 24 k.m. was
te rijden. Allereerst liet Jan Moeyes
de 250 c.c. starten, en minuut daarna
gevolgd door een elftal 125 c.c.-ers,
waarvan glechts drie renners het eind
punt zouden bereiken. Wat een prach
tige strijd tussen Adje Ruiter uit Alk
maar en de Amsterdammer Wierda!
Ruiter kon ronden lang een ruime
voorsprong behouden ondanks zijn
lekke achterband. Hij viel echter, zo
dat Wierda de kop kon nemen en
deze niet weer af te staan. W. Rui
tenbeek uit Amersfoort werd goede
derde.
JUNIOREN 250 C.C.
Men zou het ook kunnen noemen de
Velocette-klasse! Bij de start schoot
N. P. Slager als een pijl uit de boog
naar voren. Deze positie heeft hij
echter niet kunnen handhaven en er
ontwikkelde zich een felle strijd om
de eerste plaats tussen v. Vliet en Ter
Avest. 8 ronden lang lag v. Vliet in
slotte de eerste plaas laten aan de
.goed volhoudende Ter Aves uit Doe-
tlnchem. G. Baas uit Abbens kwam
met ruim 4 min. achterstand^als- derde
door.
Gemiddelde snelheid in deze twee
klassen ongeveer 27 km.
JUNIOREN 350 C.C.
Prachtig rijden van F. J. Vos uit
Dordrecht. In de 3e ronde reeds de
minuut achterstand ingehaald en ten
slotte zelfs alle 500 c.c.-ers achter zioh
latend. Wat heeft de populaire „Puk"
van Oorschot hem anders het leven
zuur gemaakt. Eén van de aardigste
fitten. De 500 c.c.-er Wilke comple
teerde het geheel, doch kon maar niet
6ver Vos heenkomen.
JUNIOREN 500 C.C.
In deze klase willen wij een aparte
hulde brengen aan het doorzetten van
dfe Apeldoornse politieman Emmel-
kamp. Het type van een echte terrein
racer. Keer op keer bleef hijin de
zandhelling steken, af en toe zocht hij
<jte bosjes op, maar hij werd tenslotte
nog een goede tweede, na aanvanke
lijk aan de kop te hebben gelegen.
Wilke werd in deze klasse zoals reeds
gezegd eerste. Maar als v. Oorschot in
de voorlaatste ronde niet door pech
was achtervolgd, wellicht had hij het
zelfde knappe staaltje uitgehaald als
zijn collega Vos.
De middagraces
Het verhaal wordt eentonig als een
Dick Renooy in de 125 c.c. klasse mee
doet. Geen enkele risico nemend werd
hij natuurlijk eerste. De anderen volg
den op 1 of meer ronden, moilijk het
parcours volgende.
SENIOREN 250 C.C.
Slechts 4 renners startten in deze
klasse, maar zij hebben goede strijd
geleverd. J. v. Lent, gehandicapt om
dat zijn motor slechts een 200 cc.er
is, heeft een sportieve strijd gevoerd
met v. Breukelen, die tenslotte eerste
werd. Die wee ontmoeten elkaar nog'
wel eens. Van Dockum tenslotte werd
een goede derde.
SENIOREN 350 C.C
De race van A. Heida, fcorredijk
op zijn prachtige Matchless! Voor deze
renner bleken geen moeilijkheden te
ffestaan. Prachtig ging hij door de
bochten. De oude crack J. Reest werd
hier derde. Slechts 5 van de 13 ren
ners beëindigden tenslotte het par
cours, 4 van hen echter in een zeer
goede tijd.
SENIOREN 500 C.C.
Hier was de grote Jansema een klasse
apart. De man, die verleden week
reeds in Aalst had gewonnen, consoli
deerde ook hier op dit parcours zijn
superioriteit. Als op de weg ging hij
door het zand, de steile zandhelling
als het ware bespringend.
Jansema, Koning en Rietman had
den een geweldige voorsprong, gingen
soms met zijn drieën tegelijk de zand
helling op, tot dat Koning openeens
geheel in de achterhoede zat, door
pech achtervolgd.
Tenslotte wist Jansema: ook Riet
man van zich af te schudden en zo
ging hij dan tenslotte als eerste rege-
vierend op de eindstreep af.
Het moet Jansema boven het ge
luid van zijn machine uit wel getoe
terd hebben in zijn oren. Zo enthou
siast juichte het publiek steeds maar
weer, telkens wanneer hij de zand
heuvel doorstoof.
De gedetailleerde uitslagen waren:
Junioren 125 c.c.
1. W. Wierda, Abbenes D.M.F. 53 min
4.6 seconde.
2. A. Ruiter, Alkmaa.r Eysink.
3. W. Ruitenbeek, Amersfoort Eysink
Junioren 250 c.c.
1. W. ter Avest, Doetinchem Velocette
53 minuten 34.4 seconde
2. J. H. v. Vliet Bodegraven Vel.
3. C. Baas, Abbenes, Velocette
Junioren 350 c.c.
1. F. J. Vo3, Dordrecht Velocette
50 minuten 22.6 seconden
2. A. v. Oorschot, 'Valkenswaerd
Ariël
3. A. J. M. *v. Laarhoven, Best, Vel.
4. H. Grift, Soest, Matchless
Junioren 500 c.c.
1. C. Wilke, Heerde, Matchless 53
minuten 19.8 seconden.
2. B. P. Emmelkamp. Apeldoorn
Triumph.
Senioren 125 c.c.
1. D Renooij. Soest, Eysink 51 min.
18.2 seconden.
2. C. J. Langeveld, Lisse, Sparta
3. F. W. Visbach, Hillegom, D.K.W.
4. G. J. Westérveld, Apeldoorn,
Eysink.
Senioren 250 c.c.
1. J. v. Breukelen. Soesterberg, Ve
locette, 45 min. 39.8 sec.
2. J. v. Lent, Maasland, Eysink
3. P. v. Dockum, R'dam, Matchless
Senioren 350 c.c.
1. A. Heida, Gorredijk, Matchless
32 min. 50 sc.
2. M. Vierdag, Amersfoort, Velocette
3. J. Roest, Ter Aar, Velocette
4. C. Jonkers Valkenswaard Triumph
5. J. Heukelom, Hilversum, Matchless
Senioren 500 c.c.
1. B. L. Jansema, Hengelo, Matchless
32 min. 9 2 sec.
2. H. A. Rietman, Doetinchem
Matchless.
3. A. Koning, Oosterwolde, Triumph
In 't rennerskwariier
Na afloop van de wedstrijd waren
wij nog even in het rennerskwartier
en wij hebben gevraagd naar deme-
ningen over het parcours. Men had
het erg zywar gevonden. Jansema
vond het een prachtig parcours, het
kon hem niet te zwaar.
Of zij een volgende keer weer van
de partij waren? Natuurlijk zouden zij
komen. Het moest een jaarlijks terug
kerend evenement worden!
En dit wordt het ook volgens Jan
Moeijes. Natuurlijk was de organisatie
nog niet geheel 100 procent. Het kan
nog beter. Maar voor een volgende
keer zal een iets lichter parcours uit
gezet worden, een 500 meter langer
en Egmond wordt het mooiste parcours
in Nederland, zowel voor de renners
als de toeschouwers, want.het i3 thans
reeds zo, dat men op de toppen der
heuvels het terein vrijwel geheel kan
overzien. Bovendien is het parcours
gevaarloos, want er zijn geen bomen,
waar men tegen aan kan vliegen.
Laten wij hopen, dat de Motorclub:
„Alkmaar e.o." het initiatief in han
den kan houden.
Wij voorspellen, dat een volgende
keer de heuvels zwart zien van de
mensen!
11 Daar was aan de razende ru gevolge gehad. De man was tegen een
van de wielrijder een ontijdig einde boom gesmakt en zat suizebollend te
gekomen. Zijn voorband was met een staren naar zijn ongelukskarretje,
harde knal gesprongen en dat had Toen hij eindelijk wat was bijgekomen,
een salto mortale van den berijder ten liep hij -- begluurd door Jimmy in
dv telefoonpaal naai z-, 11 iets en
inspecteerde met een diep teleurge
steld gezicht zijn voorband.
een boel drukte voor de UNAC
Het informatieblad van de Ver
enigde Naties meldt uit Lake-Suc-
cess het volgende „aardige" geval:
Twee kleine meisjes, tienduizend
mijl van elkaar, hebben de UNAC
(de ipternationale organisatie voor
hulp aan kinderen, red.) voor een
niet alledaags geval geplaatst, waar
voor de UNAC haar best doet om
het op te lossen. Een van de meisjes
woont in de stad Ahipara, Nieuw-
Zeeland, en haar naam is Truce Met-
calfe.
Het andere kind woont, naar men
gelooft, in de stad Kavaja, in Alba
nië. Haar naam weet men niet, el
dat maakt het probleem nogal moei
lijk.
Het meisje uit Nieuw Zeeland zag
een advertentie van het UNAC-co-
mité in een krant, welke annonce de
lezers aanspoorde: „Geef een dag,
red een kind". Er was een foto b\j
van een weesje met een bedroefd ge
zichtje, hopeloos en armoedig ge
kleed in wat rafelige vodden. Het
onderschrift luidde o.m.:
„Wat is de nieuwe mode (the
„New Look") waard?
Dit is de oude modevan ar
moe, honger, gebrek aan kleren en
schoenen en liefderijke zorg en alle
andere dingen die er voor de jeugd
moeten zijn.
Dit meisje met haar lieve toetje
lief genoeg om een kind van u zelf
te zijn, is maar een van die millioe-
j)~nën, die worstelen om honger, kou
r étt ziekte te overlevenAlleen on
ze hulp kan hen er anders doen uit
zien („give them the New Look")
kleur op hun wangen, goed voedzaam
eten, behoorlijke kleren en een eer
lijke kans om te leven".
Die kleine Truce Metcalfe nam het
letterlijk op, dat dat andere meisje
„lief genoeg was om van je zelf te
zijn". Ze schreef aan de minister van
Tijdens de officiële herdenking van het vijf-en-twintig Jarig jubileum van
het WitKïele Kruis te Utrecht heeft da minister voor Sociale Zaken, de
heer Drees, aan zuster J. A. v. d. Metf den u" net district «oord-ttrabant,
de door H.K.H. de Prinse9 Regentes verleende gouden medaille, behoren,
de bij de Orde van Oranje Nassau, overhandigd.
Financiën, Walter Nash. die in de
UNAC werkzaam was:
„We zouden dit meisje graag wil
len hebben. Ze,lijkt zo sprekend op
mijn zusje Colleen, die twaalf jaar
was toen ze op 15 Februari stierf
Ik heb nu niemand om mee te spelen
en ik weet, dat Colleen het graag
zou willen, dat wij haar namen. We
hebben een boel kleren van Colleen
die haar wel zullen passen.
Myn moeder wil haar even graag
hebben als ik. Geef ons alsjeblieft
haar naam en adres. Moeder en ik
hebben wel erg weinig geld, maar
we hebben genoeg ruimte voor dit
kleine meisje. Doe daarom alstublieft
alles wat u kunt doen voor ons om
haar te krijgen".
De heer Nash zond een afschrift
van deze* brief, naar de heer Aake
Ording. directeur van de UNAC, in
Lake Success. Daar, op het hoofd
kwartier, plozen ze na dat de foto
genomen was in Kavaja, in Albanië
En men vroeg aan de heer T. L. P
de Nieuwburgh, de Albanese direc
teur van het Noodfonds van de
UNAC,, om te helpen het kind op
te sporen.
De beste manier om zo veel mo
gelijk kinderen te helpen is nog al
tijd dezelfde voor iedereen is dat
om een dag salaris aan de UNAC
te geven. De kinderen, die dringend
hulp nodig hebben het zijn er zo'n
230.000.000 kunnen niet een voor
een, en zelfs niet met twee tegelijk
geholpen worden.
Maar In dit speciale geval doet de
UNAC z'n best voor twee kleine
meisjes, tienduizend mijl van elkaar
Ansjovis en haring keerden
teruq in Waddenzee
Na het gereedkomen van de Af
sluitdijk leek het er veel op, dat het
met de Halinger Waddenzee-visserij
geheel gedaan was. Haring en ansjo
vis verdwenen en men rekende er niet
op, ze ooit weer op de Waddenzee te
zullen vangen.
Nu, zestien jaar na de afsluiting,
is de ansjovis evenwel terug geko
men. Er worden door de Harlinger
vissers zelfs grote vangsten gemaakt,
welke flinke besommingen opleveren.
Soms komen de vissers aan de afslag
met een vangst van 1300 tot 1500 kg.
Ook is er de laatste tijd weer ha
ring gevangen. Het betrof hier ech
ter nog slechts enkele exemplaren,
welke naar het Rijksinstituut voor
Visserijonderzoek zijn gezonden, daar
het vermoeden bestond, dat het exem
plaren van het vroegere Zuiderzee-ha-
ringras zouden zijn. Dit werd, na on
derzoek bevestigd.
Men verwacht niet, dat de haringen
evenwel in groten getale zullen te
rugkomen. Ten aanzien van de ansjo
vis lijkt de toekomst gunstiger. Men
ondervindt evenwel nog veel schade
door de aanwezigheid van grote aan
tallen zeehonden.
Dubbele namen worden in
China afgeschaft
In China is onlangs voorlopig een
bepaling goedgekeurd, waarbij het
verboden zal zijn voor een persoon
om meer dan één naam te voeren. t
De Chinese gewoonte om meer dan
één naam te gebruiken, heeft steeds
veel verwarring veroorzaakt. Indien
deze nieuwe bepaling definitief goed
gekeurd wordt, zullen zij, die op een
andere naam dan waaronder zi.
de volkstelling geregistreerd zijn,
geld bij een bank deponeren en op
deze wijze trachten belasting tt ont
lopen, het risico lopen dat hun bank
saldo door de regering in beslag
wordt genomen. Indien een anders
naam wordt aangenomen om dienst
plicht te vermijden zullen gevange
nisstraffen van één tot drie jaar
worden opgelegd.
Gezamenlijke eigendommen moeten
worden geregistreerd op naam van
de gezamenlijke eigenaars en nist
op naam van hun „tong". Een tong
is een instelling, waarvan alle leden
eenzelfde naam hebben of dezelfds
"stamboom. Personen, die aangifte
doen van eigendommen, welke niet
op de juiste naam geregistreerd zijn,
kunnen aanspraak maken op 30
van de in beslag genomen eigendom
men.
Als «en olifant aan
verstopping lijdt
Dat de behandeling van een zieke
olifant niet zo eenvoudig is, bleek een
dezer dagen, toen Sheila, één der twee
grootste olifanten van het Noorder
Dierenpark te Emmen (Drenthe),
ziek werd. De bekende dierenarts van
Artis in Amsterdam, Dr. Folmer, werd
in consult geroepen door de dieren
arts te Emmen. De heren stelden vast
dat het dier leed aan koliek en ern
stige verstopping tengevolge van het
eten van scherp zand en stenen. Een
clysma werd toegediend, hierbij wer
den niet minder dan zes emmera(!)
lauw zeepwater door een slang in de
ingewanden van de olifant ingevoerd.
Daarna werd een injectie toegepast
achter het oor, in een dosis, genoeg
voor drie zware paarden. De resulta
ten bleven niet uit: de volgende dag
bleek het dier een grote hoeveelheid
zand en stenen te zijn kwijtgeraakt
en het dier is nu weer volkomen ge
nezen.
BELGISCHE SPOORWEGEN
LIJDEN ENORME VERLIEZEN
Vorig jaar hebben de Belgisch*
spoorwegen gewerkt met een verliet
van bijna twee millioen francs per
dag. Nu wordt aangenomen, dat het
dagelijks verlies dit jaar anderhalf
millioen zal bedragen. Het totale ver
lies bedraagt thans fr. 1.546 millioen.
Vooral het reizigersvervoer bete
kent een grote verliespost: van de
19.5 millioen reizigers, die per maand
worden vervoerd, reizen er niet min
der dan 88 procent tegen verminder
de prijzen en het verlies stijgt met
iedere nieuwe reizigerstrein, die
wordt ingelegd. Het goederenvervoer
is de laatste tijd als gevolg van de
verminderde economische bedrijvig
heid sterk terug gelopen.
feuiLLETON
Spannend verhaat van
EDGAR WALLACE -
9i>.
„Och toe, spreekt u daar alstublieft niet over," zei
ze zacht.
Hij voelde zich een bruut, maar hij wist, dat zij een
verhoor zou moeten ondergaan door mannen, die min
der rekening hielden met haar gevoelens.
„Ik wou, dat u openhartig met mij sprak," smeekte
tyj. „Ik ben er zeker van, dat ik u gemakkelijk door
el deze moeilijkheden heen zou kunnen helpen."
„Mr. Lyne haatte mij," zei ze, „ik vermoed, dat ik
^Om op zijn zwakste plek heb getroffen arme man
lil zijn ijdelheid. U weet zelf, hoe hij die misdadiger
naar mijn woning zond, om daar bewijzen tegen mij
binnen te smokkelen."
H;j kniitte,
„Hebt u Stay ooit tevoren ontmoet?" vroeg hij.
Zij schudde-haar'hoofd.
„Ik geloot wel, dat ik over hem hoorde spreken,"
■ei ze. „Ik weet, dat Mr." Lyne zich het lot had aange
trokken van een misdadiger en flat deze misdadiger
hem aanbad. Eenmaal bracht Mr. Lyne hem mee in hét
magazijn en wilde hem een betrekking geven, maar de
man wilde het niet aannemen. Mr. Lyne heeft mij eens
verteld, dat Sam Stay alles ter wereld voor hem
doen zou."
„Stay denk't, dat u de moord hebt gepleegd," zei
Tarling botweg. „Lyne heeft hem blijkbaar van u ver
teld,. en dat u hem haatte en ik geloof werkelijk, dat
Stay veel gevaarlijker voor u geweest zou zijn dan de
politie, maar gelukkig heeft de kleine dwaas zijn ver
stand verloren."
Zij keek hem verwonderd an.
„Krankzinnig?" vroeg zij. „Arme kerel! Heeft deze
vreselijke geschiedenis hem
Tarling knikte. 4
„Hij werd vanmorgen naar het County Asyl gebracht.
Hij kreeg een toeval op mijn bureau en toen hij bij
kwam scheen hij zijn verstand geheel verloren te heb
ben. Nu, Miss Rider, nu zult u mij alles openhartig ver
tellen, nietwaar?"
Weer keek ze hem aan en glimlachte droef.
„Ik vrees, dat ik niet openhartiger tegen- u kan zijn,
dan ik geweest ben, Mr. Tarling," zei ze. „Wanneer
u wilt, dat ik u vertellen zal waarom Ik de naam Ste
vens aannam of waarom ik uit Londen wegliep, dan
kan ik dit niet vertellen.
„Ik had een goede reden zij hield op, „en ik had
misschien nog beter reden om weg te lopen...."
Zij zei bijna „weer", maar slikte het woord in.
„Hij legde zijn hand op de rare.
„Toen ik u van deze moord vertelde," zei hij ernstig,
„zag ik aan uw verwondering en opwinding, dat u on
schuldig waart. Later was de dokter in staat een alibi
te bewijzen, waaraan niét valt te tornen. Maar Miss
Rider, toen ik u overviel, sprak u, alsof u wist, wie de
misdaad had gepleegd. U had het over een man en ik
moet de naam van die mah weten."
Zij schudde haar hoofd.
„Die zal ik u nooit noemen," zei ze eenvoudig.
„Maar bedenkt u dan niet, dat u vervolgd kunt wor
den als medeplichtige vóór of na de daad?" vroeg hij.
„Ziet u dan niet in, wat dit betekent voor u en uw
moeder?"
Haar ogen slo'ten zich toen de naam van haar moe
der werd genoemd, alsof ze deze mogelijkheid niet onder
de ogen kon zien.
„Spreek daar niet over, spreek daar niet over!" mom
pelde zij, alstublieft, Mr. Tarlingl Doe wat u wilt.
Laat de politie mij artesteren, verhoren of ophangen
maar vraag mij niet om meer te zeggen, want ift
wil niet, ik wil niet!"
Tarling zonk, verbijsterd en uit hét veld geslagen
terug in de kussens en er werd verder niets meer gezegd.
Whiteside was aan de trein met nog twee mannen,
wien het dadelijk was aan te zien, dat zij behoorden
tot Scotland Yard.
Tarling nam hem terzijde en legde met enkele woor
den'de situatie uit.
„Onder deze omstandigheden," zei hij, „zal ik geen
gevolg geven aan het bevelschrift"
Whiteside was het met hem eens.
„Zij kan onmogelijk deze misdaad begaan hebben,"
zei hij, „tenminste wanneer er aan de verklaring van
de dokter rflet valt te tornen?"
„In het minst niet," zei Tarling, „en ze werd beves
tigd door de Stationschef te Ashford, die het uur van
het ongeval heeft opgetekend in zijn journaal en zetf
geholpen heeft, om het meisje uit de trein te dragen."
„Waarom noemde zij zich Miss Stevens?" vroeg Whi
teside. En wat was de aanleiding, dat ze Londen ze
overhaast verliet?"
Tarling maakte een wanhopig gebaar.
„Dat ia iets, wat ik graag zou weten," zei hty „en
juist datgene, waaromtrent Miss Rider mij niet w*
inlichten. Ik zal haar naar een hotel brengen," ver
volgde hij. „Morgen zal ik haar meenemen naar Scotland
Yard. Maar ik betwijfel of de Chef Iets zal kunnen
zeggen, wat haar aan het praten brengt.
„Was zij verwonderd, toen je haar van de moord
vertelde? Noemde zij een naam?" vroeg Whiteside.
Tarling aarzelde en toen, een van de weinige keren
in zijn leven, loog hij.
„Neen," zei hij, „ze was alleen van rtreakaf
noemde niemand."
Hij braert het meisje in ten taxi naar bet rustige^
kleine hotel, dat hij had uitgekozen een toch» niel
zonder emotie, want er hing nu een dichte mist -- en
overtuigde zloh, dat ze comfortabel Sogle* had.
{Word* vervolgd*
