OP IMRS 01UL00FIM VIEL BETER
Dl OP JlllLIE MRDEf'
üll
Eén volk, éen taal, éen land en
toch geen Führer
Joris Nooitvervaard seint ons
MENSEN MET VIER
TANDEN
Het is met een weekblad helaas
zo, dat het slechts eens per week
uitkomtVandaar natuurlijk ook
de voortrefelijk gekozen naam.
Voor een journalist is het echter
een kwelling, als hij belangrijk
nieuw&heeft en dat niet direct kan
doorgeven. Wij waren echter ge
bonden aan onze afspraakdat de
eerste berichten van Joris Nooit
vervaard uitsluitend en eerst zou
den worden gepubliceerd in
,.Week-end in Noord-Holland".
Als de lezer zich echter de moeite
getroost om dit artikel te lezen
zal het hem duidelijk worden, dat
wij met publicatie bijna niet kon
den wachten
Ge herinnert u wellicht de historie
nog. Joris Nooitvervaard was op
Mars aangekomen, levend en wel,
heeft er zijn radioinstallatie in wer
king gesteld en we waren er in ge
slaagd contact te krijgen.
Twaalf uur nadien zou Joris weer
uitzenden en het spreekt wel van
zelf, dat wij in de grootst mogelijke
spanning zaten te wachten.
Slaap hadden wij in die twaalf uur
niet gehad. De gebeurtenissen waren
te enerverend geweest en het resul
taat van onze publicaties had zo'n
storm van geestdrift en verontwaar
diging in de wetenschappelijke we
reld verwekt, dat wij om de vijf mi
nuten werden opgebeld en beurte
lings voor stomme fantasten en
voortreffelijke genieën uitgekreten
werden.
Er heerste op de golflengte, waar
op we anders de wonderlijke seinen
opvingen en waarover we ons vorig
artikel al schreven, een geheimzin
nige stilte. Niets werd gehoord. In
middels hadden we contact opge
zocht met de grootste sterrenwacht
ter wereld, met verzoek Mars zo
nauwkeurig mogelijk te willen gade
slaan. Helaas ontvingen we vanmid
dag het bericht, dat Mars aan elke
waarneming onttrokken was, al en
kele weken, door een overvloedige
hoeveelheid regenwolken.
Plotseling echter begon de radio
ontvanger weer te leven. Dat wil
zeggen: hij produceerde geluiden. De
Morse-seinen klonken scherp door
ie ruimte en het papierlint nam de
r ekens op. Terwijl de marconist be
zig was, ze om te zetten in fatsoen
lijk Hollands, bogen hol-ogige redac
teuren met ongeschoren kaken zich
over hem heen en lazen wat Nooit
vervaard seinde.
Het begin was veelbelovend. De
eerste woorden waren nu juist niet
geschikt om ons bepaald gunstig te
stemmen. Wij laten hier het relaas
onverkort volgen, af en toe voorzien
van commentaar onzerzijds:
Jullie op aarde stelletje sufferds -
Hier op Mars nog nooit enig radiote
ken van jullie opgevangen - Sein ook
niet met eigen toestel, dat slechts kin
derspeelgoed is in vergelijking met wat
ze hier hebben - Stop jullie uitzendin
gen naar Mars als zijnde energiever
spilling tot ik terug ben
We keken elkaar met min of meer
toornige blikken aan. Joris had nooit
aan bescheidenheid geleden, maar
wat hij nu uithaalde was toch wel
een beetje héél erg. U moet niet ver
geten, dat hij, ondanks zijn tech
nische bekwaamheid, nog maar een
gewoon huis-, tuin- en keukenredak-
teurtje is van een gewoon streek-
blaadje.
Inmiddels seinde Joris verder:
Opvatting dat de aarde en de mens
die er op woont belangrijkst en meest
interessant zouden zijn volslagen on
juist - Aarde slechts een stofje, mens
een onbetekenende, bijkans onzichtbare
bacil Leidt aan zelfoverschatting In
zeer ernstige mate - Aarde in de ont
zaglijke wereldruimte zo goed als on
bekend en zéér slecht zichtbaar - ln
afgelopen jaren slechts af en toe licht
gevende plekken, waarschijnlijk veroor
zaakt door enorme branden -
Het jongste lid onzer redaktie
stond op punt te ontploffen en we
moeten inderdaad toegeven, dat de
toon van Joris onuitstaanbaar begon
te worden. We hadden echter geen
tijd o mer lang over te spreken, want
onze nieuwsgierigheid won het van
ons gekrenkt gevoel voor waardig
heid en we lazen verder:
tJiewoners van Mars van onbe
schrijflijke schoonheid vooral vrou
wen tonen een natuurlijke gratie als nog
nimmer aanschouwd - Gebruik van
verfstoffen voor kleuring menselijke op
perhuid hier reeds sedert eeuwen afge
schaft ls schoonheid slechts ten goe
de gekomen - vindt geen woorden om
te beschrijven
Hier begonnen we hatelijk tegen
elkaar te grijnzen. We kennen Joris'
licht ontvlambaar gemoed. Bovendien
stelden we ons één en ander voor
van de ontmoeting tussen Joris en
zijn vrouw, als hij er tenminste ooit
in slaagt onze veelgesmade planeet
weer te bereiken. In verband met
zijn arrogantie, die enkele malen gro
ter zal zijn geworden begonnen we
bijna te verlangen, dat hij niet terug-
zou komen.
.Mewoners van Mars tien maal meer
begaafder dan bewoners aarde - Voe
ten zodanig ontwikkeld, dat het precies
handen zijn - beschaving onvergelijkelijk
veel groter - hier slechts één taal, waar
mee ik nog een weinig moeite heb -"
„Hoe bestaat het", zuchtte de
marconist en het was ons niet duide
lijk of die verzuchting een bespotting
van Joris was of dat hij jaloers was
op die ene taal van Mars. We gin
gen er niet op in, want ondanks onze
ergernis over de manier waarop Jo
ris over ons, aardbewoners, seinde,
werden we toch geboeid.
Het ontvangapparaat noteerde on
bewogen door:
..Grenzen onbekend - heel Mars één
land. één volk. één vaderland en toch
geen Führer - heb grote moeite om de
Marsbewoners duidelijk te maken, hoe
de toestanden op de aarde zijn - vele
woorden die bij ons het meest bekend
zijn. komen op Mars niet voor als b.v.
werkloosheid, oorlog, vernietiging, enz.
Heb een poging gedaan duidelijk te
maken, dat Mars bij ons oorlogsgod
was - Ben halverwege opgehouden -
Schaamde me
De hoofdredakteur, die nogal van
behoudende aard is, snoof verachte
lijk. Op zijn gelaat stond te lezen,
dat hij zeer sceptisch tegenover Je
mededelingen van Joris stond. We
schonken echter geen acht op hem.
Onze belangstelling voor Mars was
gewekt. De volgende zinnen deden
dezelfde hoofdredakteur op de tafel
slaan:
..Geld hier reeds lang onbekend - Elk
mens arbeidt eer? bepaald aantal uren -
Naar wat ik er van gezien heb. slechts
enkele op één dag Wie kleren nodig
heeft haalt ze en brengt de oude terug -
Wie schoenen wil hebben kan ze krij
gen - Wie honger heeft gaat eten en
wie dorst heeft drinkt - sterke drank
onbekend mensen drinken alleen als ze
dorst hebben - bewoners van Mars lij
ken in dat opzicht op dieren - Roken
trouwens ook niet - Heb hiertegen gro
te bezwaren
Opnieuw kwam de vuist van de
hoofdredakteur met kracht op de
tafel neer, terwijl hij luidruchtig ver
kondigde, dat de publicaties van Jo
ris Nooitvervaard als zijnde té on
zinnig niet konden worden gepubli
ceerd. Letterlijk zei hij: „Die kerel
ziet alles daar even mooi en stelt het
zo voor, dat je je haast schamen
zou om mens te zijn. Geen oorlog en
geen werkloosheid en alles kunnen
krijgen, wat je maar begeert. Het ia
te dol om los te lopen".
„Ik vind het nog zo gek niet",
zei de jongste redakteur met de gro
te mond.
Gelukkig liet een nieuwe bewerkte
strook mededelingen van Nooitver
vaard geen verdere discussie toe.
We lazen het volgende:
„Wordt morgen rondgeleid over een
deel der planeet - Kanalen van Mars
inderdaad kanalen, van een grootte
waarvan wij geen idee hebben Moes
ten gegraven worden daar oceanen ont
breken en de regen overvloedig valt -
Kanalen niet alleen waterwegen, maar
hoofdzakelijk waterbergingsplaatsen. die
voor verkeer gebruikt worden - Heel
Mars één groot Venetië - Auto's, fiet
sen, spoorwegen onbekend Boten ech
ter van sprookjesachtige schoonheid en
enorme snelheid - Middel van voortbe
weging mfj nog onbekend - Lopen ech
ter bijna geruisloos - Lawaai hier trou
wens weinig voorkomend, vandaar be
veroor zaakte"
roering, die aankomst klein-atoomraket
Er trad nu een adempauze in. De
ontvanger zweeg en wij hadden ge
legenheid om onze voorlopige indruk
ken te verwerken.
Wonderlijk genoeg, bleef het In hei
vertrek waarin we ons bevonden ge
ruime tijd. Ieder was met zijn eigen
gedachte bezig.
Zou het werkelijk mogelijk zijn,
dat op een andere planeet wezens
woonden, die er in waren geslaagd
een hogere trap van beschaving te
bereiken dan de bewoners van de
aarde
Zou het sprookje van Bellamy op
een ander hemellichaam werkelijk
heid zijn geworden. Zou de mensheid
hier op aarde nog maar in een eerste
stadium van beschaving verkeren en
zou onze aarde niet de spil zijn,
waar alles om draait?
Het begon ons te duizelen, hoe
meer wij over het wonderlijke avon
tuur van Joris nadachten. Want
waar zouden we dan blijven met ons
scheppingsverhaal
Sprakeloos staarden we elkaar aan.
„Vliegtuigen en luchtschepen onbe
kend - Radio echter op zeer hoog peil.
evenals de kennis van andere hemel
lichamen - Volgens eersfe mededelingen
ook tal van andere planeten bewoond,
waar wij geen vermoeden van hebben -
Zet nu uitzendingen voor een week
stop - Droombeeld van vrouwelijke
schoonheid staat naast me Zal me in
de geheimen van de taal der Marsbe
woners inwijden - Luistert over precies
een week weer. dan volgen nadere ge
gevens".
Toen sprong één van onze redak
teuren overeind en rende naar een
telefoontoestel. Hij draalde het num-
mr van Jori' echtgenote om haar
voor te bereiden op de komende pu
blicaties. Ondanks al zijn draaien,
kreeg hij geen gehoor. Enfin, ze zal
over Joris' reis wel het een en ander
te horen krijgen.
