RIA's WIEGJE IS EEN
GROENTEKIST
WAAR NEDERLANDSE PATIËNTEN
GENEZING ZOEKEN
GEWAARSCHUWDE BRITTEN
GREPEN HUN KANS
Abonneert U op
dit blad
HET GEHEIM VAN DE
GELE NARCISSEN
OP „BABY-INVASIE" IN VERPLEEGHUIS
NIET GEREKEND
Dochter blijft in het vak
J^la slaapt zo -é in haar groenlenkistje, alsof het de heerlijkste
wieg ia, ooit door een moeder gemaakt. En waarom ook niet. Als
ie ter wereld komt en er is geen bedje voor je, omdat op zo'n baby
invasie zelfs „Het Verpleeghuis" in Oostzaan niet is berekend,
aanvaardt je alles.
Och wat, je bent nog te klein om iets goed of niet goed te vinden,
Je slaapt, slaapt, slaapt en drinkt zo tussen da bedrijven door.
En of je nu in een satijnen wieg ligt of in een kistje van de B.
P.O.-Beemster, dat maakt niets, maar dan ook niets uit.
Er zyn er velen gelukkig geworden door hun eenvoud van geboorte
«n vel«sfi ten onder gegaan door te grote weelde, waarin zy verkeer
den en die zjj zelf niet hadden verdient..,.
Het is stormachtig, als wy deze
avond in de hobbelbus door Oost-
Eaan rijden. Een mijnheer stapt in.
„Gaat U naar Amsterdam?"
yraagt hij de chauffeur, die juist
©en slok thee uit zyn thermosfles
heeft genomen
mijnheer. U ook?" zegt de
V. achter het stuur en wat ver
bouwereerd kruipt de nieuwe pas
sagier naar achteren.
„Verpleeghuis!"
We stappen uit. En we voelen
Ons zoals alle mannen zich op zo'n
pgenblik moeten voelen: de' prie
mende ogen van de overige bus-
freizigers in je rug. Twee mannen
haar „Het Verpleeghuis?" Zeker
een kleintje.
Inderdaad een kleintje. „Hoog"
bezoek voor Hendrika Fredrika
Hartog, in de aanvallige leeftijd
van een week. De dochter van A.
H. Hartog en E. Wals uit Lands
heer zal later van vader en moe-
tier een vergeelde krant krijgen
fn zich zelf zien liggen in het
kistje hebben weggeslagen, om-
kemaakt Als ryp fruit, fris als de
morgendauw
Het kistje is zo maar gewoon
bp een tafel gezet. Maar keurig.
Gek, maar het doet even aan een
pinterklaastafel denken. Zo een
knet een wit laken erover. Een pop
In een doos erop. Dadelijk komen
tia kinderen de kamer in en zul
len het speelgoed vinden.
„Ik kom even naar mijn doch-
ieitje kijken", horen we dan een
item, als we het lakentje van het
kistje hebben weg geslagen, om
dat de tekenaar natuurlijk niets
£an het net verzorgde bedje heeft,
hiaar juist de ruwe kist wil zien.
We keren ons om. De gelukkige
bader. Felicitaties en: „Ik heb nog
in da groenten gewerkt" zegt hij
Oan.
OPOE SCHOUTEN
/wDus ae dochter blyft in het
bak", merken we lachend op en
hij vindt het een goede mop, die
hij gauw aan zyn vrouw gaat ver
tellen. En in de stilte, die nu volgt,
iwordt getekend en gezwegen tot
©en van de zes babies een keel op
Eet en de rust verdwenen is. Fi
naal weg. Het is voor de meisjes
en jongens gewoon een fuif zo al
die grote mensen. Als ze het maar
JWisten....
ËVoor de oudjes, die in „Het Ver-
ïeghuis" een rustige oude dag
bben, is het ook feest
Opoe Schouten, 92 jaar, zit
■•nminste rechtop in haar W, -»1b
ZUSTER WALINGA
de onvermoeibare directrice
wij binnen komen en achter een
kamerschut vandaan klinkt een
stemmetje van een 87-jarige:
„Nou, nou, dkt benne nog late
vrijers".
Opoe Schouten is nog kwiek
Ze lacht maar en praat aan één
stuk door. „Soms zing ik nog wel
eens, maar dan zeggen ze: Mens
nou op! En waarom? Ik zeg ma'ar
zo: vrolijk door het leven, dan
kom je het verst".
Nu daar heeft ze gelyk in. Als
dit het levenselixer is, dan moeten
we dus onze mondhoeken wat
ieer omhoog trekken en lachen
n zingen. Dan zitten we ook nog
op 92-jarige leeftijd rechtop in bed
voor een tekenaar te poseren.
De 87-jarige Tryntje Crok, die
naast opoe Schouten nieuwsgierig
ligt te kijken, begrijpt het niet
helemaal. Maar als de directrice
haar de tekening laat zien, komt
ze los: „Nou, ik doch zou 't een
portret weze en nou is 't er een.
Nou, had ik gelaik?"
En als we de zaal afgaan, zegt
opoe Schouten nog: Ja, mijn oud
ste zoon en dochter wonen ook
iog op Oostzaan. Hij is 70 en zjj
De directrice zyn wij even ver
geten, tot zy het portret aan Trijn
tje Crok toont Excuses directrice,
maar nooit heeft onze tekenaar
zo zyn best gedaan. Zijn jas moest
er by uit en steeds wiste hij met
zyn zakdoek de „transpiratie-
droppelen" van zijn hoog voor
hoofd.
„Hoe kwam U op het idee van
het aardappelkistje?" vragen we
in de gezellige kamer, die op het
bruggetje uitziet, dat naar „Het
Verpleeghuis" voert.
„Och, we hebben wel eens meer
onze toevlucht tot iets anders dan
een wieg moeten nemen. We leg
gen de babies soms wel even in
een wasmand of een rieten koffer.
De wasmand was vol. De rieten
koffer heeft een halve nacht en
dag dienst gedaan en toen zag ik
dit kistje in de schuur. Maar ik
hoop, dat de mensen niet denken,
dat ik Ria zo maar in een ruw
houten kist heb gestopt".
R»A 10/ HA*£ EeeSTS. gBOifi-
J. k. da. Aetyen.
MEVROUW AELLEN UIT ENKHUIZEN
GROTE PLANNEN
HEEFT
JTwitserland schijnt een bijzondere aantrekkingskracht te bezitten voor
ons, Hollanders, die zo gaarne dat sprookjesland eens anders dan
alleen van foto's willen kennen.
Het is een grote overgang voor ons, lieden van het vlakke polderland,
plotseling midden in dat romantische land van bergen te worden ge
plaatst. En men zou méér ogen willen bezitten om al die schoonheid in
zich op te nemen. Die fraaie alpenweiden op de bergen, waartegen die
pittoreske, typisch Zwitserse huisjes staan aangeplakt, architectonisch
zuiver, in de geest van het land met lof- en sierwerk en veelal in zachte
pastelkleuren bepleisterd*of geschilderd. En wanneer men met de trein
in grote snelheid over bergen en door dalen door het land slingert,
komt men onwillekeurig onder de indruk van de vele variaties in na
tuurschoonheid, die Zwitserland ons biedt.
Het zijn die enorme rotshoogten, waarop de sneeuw zelfs in de zomer
niet verdwijnt, waarvan de top is omhuld door een wolkensluier, het
zijn die ravijnen, die dalen met dorpjes, die duizenden ruisende water
vallen en die reinheid van het landschap, die imponeren. Het is net
groot speelgoed!
BIJ „MOEDER THUIS"
Er zijn echter ook nog andere
personen, die het land van Willem
Teil bezoeken. Onder hen zijn zij,
die de hoge lucht op de bergen
van node hebben voor herstel van
gezondheid. Vele Nederlandse sa
natoria, die reeds jaren in Zwit
serland bestaan, zijn evenzo vele
bewijzen van welk een grote be
tekenis de berglucht is voor de
gezondheid van de mens.
Het zijn niet alleen de long
lijders, die naar het hooggebergte
worden uitgezonden. Van zeer
groot belang is ook de immer toe
nemende uitzending van Neder
landse asthmapatiënten. Het is
zeer verheugend de goede resul
taten te horen, die door een ver
blijf in het hooggebergte bij asth-
ma-patiënten werden waarge
nomen.
In ons eigen land is herstel vrij
wel niet mogelijk. Bij de bestrij
ding bepaalde men zich voorname
lijk tot de daarvoor geijkte genees
middelen: inhalaties en injecties.
Maar een totale genezing behoorde
daarmee tot de zeldzaamheden.
Het veranderlijke klimaat in Ne
derland is bovendien zeer schade
lijk voor herstel. Ook al Is het
weer in Zwitserland bij lange na
niet altijd even gunstig, de ijlere
'""M. !n bezit ee~
bijzondere geneeskracht. In dat
land verricht mevrouw Aellen in
G s t a a d veel productieve arbeid
voor het herstel van Nederlandse
astma-patiënten. In haar gebied is
zij de centrale figuur. Zij heeft
niet alleen vele Nederlanders in
haar eigen chalet opgenomen,
maar nog veel meer landgenoten,
die herstel van gezondheid zoch
ten, een behoorlijk tehuis bezorgd.
Zij doet dat alles, omdat zij zich
het lot van de asthma-patiënten
zeer aantrekt En zij doet het met
een bewonderenswaardige harte
lijkheid. Met alle Nederlanders, die
zil een olaats weet te seven, on
derhoudt zij boveftdlen een pret
tig contact en zij treedt als bemid
delaarster op, daar, waar dat no
dig is.
Het chalet van mevrouw Aellen
ligt ongeveer honderd meter boven
•Gstaad. Wij hebben er een wandel
tocht en het beklimmen van een
bars aaarne voor over gehad om
haar een bezoek te brengen. En
hij het betreden van de gezellig©
woning werden wij onmiddellyli
„opgenomen in de vriendelijke hui
selijke sfeer.
Hoe kan het ook anders. Me
vrouw Aellen is zelf een Noord-;
hollandse, geboortig uit Enkhui
zen. Dus het is te verklaren, dat
zij zoveel met die hulpbehoevende
Nederlanders op heeft Men waant
zich niet zo ver van huis. De har
telijke vrouw, haar kinderen en
haar tijdelijke pleegkinderen spre
ken natuurlijk alleen Nederlands
en druk wordt er gekeuveld over
alles wat Hollands is.
Uit het gesprek, dat wij met onze
gastvrouw hadden, bleek, dat zij
nog vele plannen heeft. Het was
haar gebleken, dat het onderbren
gen van Nederlanders In een Zwit
sers gezin niet de ideale oplossing
is. Men voelt zich dan wat onwen
nig in die vreemde omgeving bij
die buitenlanders. Meer ideaal ia
het wanneer de patiënten in een
Hollands gezin kunnen worden on
dergebracht of in een gezin, waar
tenminste nog meer Nederlanders
aanwezig zijn.
„Maar ik "heb plannen" zei
mevrouw Aellen. „Ik wil trachten
in Sehönried een centrum van Ne
derlandse asthma-patiënten te
stichten. Dan kan men het eikaar
gezellig maken, geheel in Neder
landse geest
Aarzelingen in dé Nederlandse achterhoede
werden op doelmatige wijze afgestraft
(Van onze sportredacteur.)
LONDEN, ZATERDAGAVOND.
Het Nederlandse elftal telt niet
meer mee in het Olympisch voet-
baltoornooi. Dat is de harde rea
liteit, die we zonder meer hebben
te aanvaarden. Vanzelfsprekend
gaat men na een nederlaag de oor
zaken zoeken. Die oorzaken zijn ln
dit geval gemakkelijk te vinden.
Daar was in de, eerste plaats het
feit, dat onze jongens dicïnaal te
genover een tegenstander kwa
men, die in de twee voorgaande
wedstrijden tegen het Nederlandse
elftal de tijd had gevonden de
kracht van onze ploeg te peilen.
Het Britsg team wist wat hV. aan
zijn tegenstander had, wr k,
dat er tegen deze ploeg slee! cén
raiddel is: een grote dosis enthou
siasme van de eerste tot de laatste
minuut.
Een andere oorzaak van het voor
ons zo teleurstellende resultaat
menen we te kunnen zoeken in de
omstand cid, dat er enige spelers
te veel geconcentreerd waren op
de strijd van Zaterdag, hetgeen
vanzelfsprekend zijn stempel drukte
op hun spel. Vraagt men ons of de
Britse zege verdiend was, dan zeg
gen wij: Ja! Immers, de Britten
beschikten over een behoorlijke
techniek, die er toe leidde, dat zij
met veel enthousiasme onze jon
gens uit hun spel brachten. We
geven toe, het zat de Nederlanders
niet mee, maar daarentegen kun
nen de Britten hetzelfde beweren
ten aanzien van het onthouden van
twee zuivere strafschoppen, die
werden veroorzaakt door de soms
wel wat te fors spelende Terlouw.
Het was opmerkelijk, dat er in
de Nederlandse ploeg ditmaal geen
specifieke uitblinkers waren. Daar
entegen bleven enige spelers, van
wie men gewoonlijk kan zeggen
dat zij tot de besten behoren, ver
onder hun kunnen. Piet Kraak
oijv. had beslist een kwade avond.
Aanvankelijk maakte zijn spel de
jobruikelijke vertrouwde indruk.
■aar toen hij bij het eerste doel-
junt een blunder maakte, begon de
.ïalaise. Zyn ingrijpen liet nadien
veel te wensen over, het derde
doelpunt had hij kunnen voorkomen
en de vierde en beslissende goal
ontstond, toen de Britten een vrije
schop mochten nemen, omdat onze
tLoeiman c.e bal buiten het straf-
xhopgebied met de handen had be
werkt.
Van Bun was voldoende, al
was zijn spel niet sterk S c h ij v e-
naar begon vrij zwak, doch naar
mate de strijd vorderde, kwam hij
er iets beter in. Over het algemeen
lag er een zekere matheid over zyn
gpel. Over de middenlinie kunnen
we ditrngal niet zo tevreden zyn.
Terloüw deed veel goed werk,
maar zijn spel werd ditmaal ont
sierd door enige minder prettige
overtredingen, waartegen de Deen
se scheidsrechter een enkele maal
te lankmoedig optrad. De Vroet
I bleef onder zijn normale vorm, of
schoon hij zeer zeker voldoende
haalde. De BWer Krijgh was
de minste in de halflinie. Herhaal
delijk liet hij de gevaarlijke Britse
linksbuiten Kippax vrij en boven
dien was zijn plaatsen zeer zwak.
Appel was soms
een goudreinet
In de voorhoede is debutant
A p pel meegevallen. Hij was zeer
actief en maakte zelfs twee doel
punten. De rechtervleugel was
zeer matig: Rijven loste twee
maal een ferm schot, maar overi
gens was hij nergens en Van der
Tuyn bracht het er iets beter af,
maar over het algemeen bereikte
zijn spel toch geen grote hoogte. De
linkervleugel deed het beter:
Leristra had een aandeel in alle
Nederlandse doelpunten, hetgeen
genoeg zegt en Wilke»
maakte een keurig doelpunt, gat
JESSE CAR. r
De voortreffelijke twaaiidc inan
van ons elftal had het Zater
dag extra zwaar toen zijn va
derland streed tegen het land
waar hij zijn bestaan heeft ge
vonden.
goede passes, maar bezondigde zich
nog te vaak aan individueel spel.
In het Britse team was doelman
Simpson uitstekend op dreef. Ook
de backs Neale en Manning waren
ten volle voor hun taak berekend.
Uitblinkers waren verder linksbin
nen Kelleher en linksbuiten Kip
pax, die als amateur in de profclub
Burniey speelt.
Op de leiding viel heel wat aan
te merken. De Deense scheidsrech
ter die in een trainingspak liep
nam zijn beslissingen veelal te
laat, hetgeen de goede verstandhou
ding niet ten goede kwam. Toch
werd over het algemeen verheu
gend fair gespeeld.
Het Nederlandse elftal is dus
voor de eerste maal in dit seizoen
geslagen. De jongens mogen als be
loning voor hun zwoegen nog even
in Londen blyven en kunnen zich,
bevrijd van concentratie en wed-
strijdzenuwen, nog verdienstelijk
maken door hun andere landgeno
ten flink aan te moedigen. Opdat
Holland toch nog een woordje mee-
spreke! A. K.
—7.0; 200 kg. Slabonen 36—40; 400 kg.
Rode kool 6.
BR. OP LANGENDIJK 3 AÜG.
25000 kg. aardappelen: Eigenhei
mers 7—8; Eerstelingen 6508.20;
90.000 kg. Rode kool 6-8.70; 12.000
Gele kool 13.80—17.30; 24.000 kg. Witte
kool 44.60; 41000 gt. Bloemkool 19
29; 900 kg. Uien 10—13.90; 1200 kg.
Slabonen 3948.
veiling
arkten
WARMENHUIZEN 3 AÜG.
40.000 kg. aardappelen: Schotse mui
zen 6.908.50; Drielingen 5.505.1
Kriel 3.10; Eigenheimers 7.608.50;
Eigenh.drielingen 3.50; Bintjes 7.10
NRD. SCHARWOL'DE 3 AUG.
97.000 kg. aardappelen: Eerstelin
gen 7.108.10; Rode eerstelingen 8.50;
Eigenheimers 7.608.30; Blauwe Ei
ge.imeimerg 7.208.10; Bintjes 7.20
7.30; Koopmans Blauwe 7.50; IJssel—
ster 7.50; 43.000 kg. Witte kool 45.80;
14 000 kg. Rode kool 6—6.40; 4000 kg.
Gele kool 7.709.30; 3400 kg. Slabonen
3848; 270 kg. Tuinbonen 14.80; 1200
kg. Bieten I 3.56—3.70; 500 kg. Zil—
veruien 3.40; Drielingen 6.50; Nep 15.20
—16; 200 st. Bloemkool 'I 31.
FEUILLETON
Spannend verhaal van
edgarwallace -
Haar kalme ogen ontmoetten de zijne.
„Er was eens een beroemd politicus, die zei „Wacht
ea zie", sprak Tarlin® „een raadgeving, die ik je ver
zoek op te volgen. Nu wil ik je nog iets vertellen, Miss
Rider", vervolgde hy. Morgen ga ik je bewakers weg
nemen, ofschoon ik j<e zou raden om nog een poosje in
dit hotel te blijven. Het is beslist onmogelijk voor je, om
naar je woning terug te keren".
Het meisje huiverde.
„Praat daar niet van", zei ze zacht. „Maar is het no
dig, dat ik hier blijf?"
„Er is nog een mogelijkheid", zei hij langzaam spre
kende, „een mogelijkheid", zei hy haar strak aanziende
*en dat is, dat je naar jé moeder in Hertford gaat".
Zij keek snel op.
„Dat is onmogelijk", zei ze.
Hij zweeg een ogenblik.
„Waarom schenk je mij je vertrouwen niet, Miss Ri
der?" zei hy. „Ik zou je vertrouwen niet beschamen.
Waarom vertel je mij niets over je vader?"
„Mijn vader?" zij keek hem verbaasd aan. „Mijn va
der. zegt u?"
Hij knikte.
„Maar ik heb geen vader", zei het meisje.
„Heb je hy kon geen woorden vinden en het leek
hem, dat ze moest raden, wat ging komen. „Heb je een
beminde?" vroeg hij tenslotte.
„Wat bedoelt u?" was haar wedervraag en zij sprak
enigszins uit de hoogte.
„Ik bedoel dit" zei Tarling kalm. „Wat is Mr. Mil_
burgh voor je?"
Haar hand ging naar haar mond en ze keek hem met
grote ogen ontsteld aan, en toen:
„Niets!" zei ze schor. „Niets, niets!"
HOOFDSTUK XVIH
De vingerafdrukken
Tarling liep met zijn handen in zijn zakken, de kin
op de borst en gebogen schouders langzaam over het
brede trottoir van Edgware Road, op weg van het hotel
van het meisje naar zijn flat. Met gegronde reden zag
hij het niet onbelangrijke feit onder het oog, dat hij zelf
verdacht werd. Hij, een betrekkelijk onbekend detective
uit Shanghai was door zijn verwantschap met Thornton
Lyne en te meer nog omdat zijn eigen revolver gevonden
was op het toneel van de moord, ht onderwerp van
enige verdenking van de zijde der hogere autoriteiten,
die zeker niet het denkbeeld zouden verwerpen, dat hij
in enige verbinding stond met de misdaad, omdat hij
toevallig in deze zaak betrokken was.
Hij wist, dat de gehele ingewikkelde machinerie van
Scotland Yard werkte en met volle kracht werkte, om
hem in dit treurspel te betrekken. Hoe stil en onzichtbaar
deze werkzaamheden ook mochten zijn, ze waren secuur.
Hy glimlachte even en schrapte zichzelf, schouderopha
lend, van de lijst van verdachten.
De eerste en belangrijkste verdachte was Odette Rider.
Hij nam geen ogenblik aan, dat Thornton Lyne haar
had liefgehad. Thornton Lyne was de man niet om lief
te hebben. Hij was iemand, die begeerde en weinig vrou
wen hadden hem weerstand geboden. Odette Rider was
een uitzondering. Tarling wist alleen, wat zich had af
gespeeld tussen Lyne en het meisje op de dag, toen
zijn hulp was ingeroepen, maar er hadden ongetwijfeld
meer pynlijke gesprekken plaats gehad, pijnlijk voor het
meisje en beschamend voor de dode millionnair.
Maar hoe het zij, dacht hy dankbaar, Odette was het
niet. Hij had zich gewend aan haar te denken als aan
„Odette", een ontdekking, die hem amuseerde. Hij kon
haar uitschakelen, omdat zy natuurlyk niet tegelyker-
tyd op twee plaatsen kon zyn. Toen Thornton Lyne in
Hyde Park werd gevonden, met Odette Rider's nacht
japon om zyn wond gewikkeld lag het meisje zelf in een
dorpsziekenhuis te Ashford op vyftig mijlen afstand.
Maar hoe stond het met Milburgh, die vriendelijke
zoetsappige man? Tarling herinnerde zich het feit, dat
zyn dode bloedverwant hem had ontboden om een on
derzoek in te stellen naar Milburgh's Leefwyze en dat
Milburgh ervan verdacht werd de firma te bestelen. Stel,
dat Milburgh de misdaad had gepleegd? Stel, dat hy,
om zijn fraude te verbergen, zijn werkgever had ge
dood? Deze redenering ging enigszins mank, omdat
de dood van Thornton Lyne de ontdekking van de ver
duisteringen van de boekhouder eer zou verhaasten
er zou een accountants-onderzoek ingesteld worden en
dan moest alles uitkomen. Milburgh zelf was niet on-
kundig van di't voor hem gunstige feit, zoals weldra
zou blijken.
Maar hiertegenover stond, dacht Tarling, dat misda
digers dikwijls dwaze dingen doen. Zy hielden weinig of
geen rekening met de onmiddeliyke gevolgen van hun
daad, en een "man als Milburgh, kon, in zyn wanhoop,
best de mogelijkheid over het hoofd zien, dat zyn mis
daad aan het licht kon komen door de daad zelf, die
hy pleegde, om zich zelf te beschermen.
Hy had het einde van Edgware Road bereikt en sloeg
juist de hoek van de straat om, terwijl hU naar
Marble Arch keek, toen hy zich hoorde roepen en een
cab met vaart langs de rand van het trottoir zag komen.
Inspecteur Whiteside sprong er uit.
Wordt vervolgd
