•AJ HET
'OOR-ÖAPJF
Welwillénd glimlachend zien we
toe. als een twee-jarige zich onge
kleed in het voorbadje zit té verma
ken. Textiel is immers nog schaars
en wie zo nauw kijkt is een knies
oor. Inmiddels zyn we onze tocht
aangevangen. De schoen worden uit
getrokken en spiedend lopen we
langs de vloedlijn. Waarom zullen we
u spreken over kwallen? Och ja, we
zijn ze tegengekomen, maar doen we
.lat niet dagelijks? Moeten we daar
zo'n kabaal over maken? Neen. er
pa veel meer te zien.
der stilte, om vervolgens weer in een
drukker oord aan te komen. De zee
deinsde slechts lichtelijk, de zon
scheen onbarmhartig, de mensen die
voor het eerst een dag aan 't strand
waren (waaronder ook wy) toonden
neiging rond te lopen.
We .benijdden de dame, die r.ustig
in een strandstoel zat, aan haar voe
ten een lief gedresseerd ventje van
het weinig voorkomende soort, dat
het de ouders nooit lastig maakt.
eev saa
HET WAS werkelijk een dag,
waarop alle mensen de zee schenen
te hebben opgezocht. Niet alleen de
jeugd, maar ook de ouderdom. Da
mes gekleed in degelijke zwarte ja-
ponnen (waarvan alleen het gezicht
je al deed transpireren) haalden ge
waagde stukjes uit en ontdeden zich
op het vrye strand van kousen en
schoenen, tilden de rokken op, om
de verraderlijke golfjes geen kans te
geven en waadden statig door 't wa
ter. Waarschrjnlyk hebben zé
's avonds pret gehad over hun moed.
Intussen zwoegden we voort. Ver
lieten de drukte, betraden het rjjk
Hst vornee. wofZorv&T Her
De dame zelf zat te breien. Onver
stoorbaar. Waarschynlyk heeft ze
geen oog gehad voor de schoonheid
van de zee of de er boven drijvende
meeuwen. Ze schonk ook geen aan
dacht aan ons, hoewel het duidelijk
was, dat er een krabbel van haar
op het papier werd gezet. Ze maakte
een welwillende opmerking tegen 't
kind, trok de stoel iets achteruit,
als het water kwam opzetten en
heeft waarschijnlijk het werkstuk in
de loop van de dag afgekregen.
„Een vrouwenhand en een paarde-
tandnietwaar!
TA*TH. UAA/SJS»
8aome6«TE./3
TUSSEN BERGEN AAN ZEE en
Camperduin begonnen we neiging te
vertonen om het byltje er btf neer te
gooien. We waren min of meer ont
kleed, maar helaas genoodzaakt de
kleren mee te sjouwen. Ons gezicht
was volkomen verbrand. Armen en
schouders zouden waarschijnlijk een
paar dagen niet te gebruiken zyn.
Toen hadden we die ontmoeting,
die ons weer nieuwe kracht gat. Wie
was die onbekende schone, als het
vare zo uit Hollywood gekomen om
rer te strijken aan de Hollandse
<i:«t? We hebbên haar naam niet
ge/raagd. We hebben ons slechts in
haar nabijheid neergelaten. Welwil
lend liet ze zich uitbeelden, conver
seerde minzaam en inspireerde ons
tot voortzetting van onze expeditie
iangs de zeekust. Het afscheid van
onze kant was hartroerend. We zet
ten ons beste beentje voor, formu
leerden voortreffelijke volzinnen,
waaraan een ontijdig einde werd ge
maakt, door een uit een in de na
bijheid staande tent komende stem,
die op onheuse toon informeerde,
hoe lang dat gedrans nog moest du
ren.
Verschrikt hielden we op, keken
met medelijdende blikken naar de
schone „ster" en waren een kwartier
later in de gonzende n.enigte te
Camperduin.
Het was er druk. Méér dan dru,k.
We hadden er kunnen blijven, maar
we hadden het juist in ons hoofd ge
zet om Callantsoog te halen. Toen
we echter de Hondsbosse vooi ons
zagen liggen, ontbrak ons de moed
en de kracht. We hebben gebruik
gemaakt van moderner middelen
WE WAREN ER nog maar nau
welijks, terwijl de zon gelukkig iets
van haar kracht begon *e verliezen,
toen het schetsboek voor de dag
De
rerlop
in eei
oeber
Jer rr
togvot
De
ivarer
koel i
hoon
werd gehaald. Voorzichtig werd
vinger op de lippen gelegd en sn*en d
verschenen de omtrekken van eepl st<
dame. die in verband met haar omvan c
boren
vang „de vloed zou doer. opkome^oeg
als ze zee koos". ktaai
Alsof ze deze boze bewering va^noes
een onzer wou logenstraffen, iartel
Vr<
-aar
in er
liend
iet
legde
lach
'erti
•aadi
Zij
i>eze
7TZe&DT ONrvoDej.
zee in en zwom voor onze verbaas,
ogen als een bruinvis.
Onze zwerftocht was ten einde g<
komen. Ons restte alleen nog de ti
rugtocht. Uitgeput zonken we nei
en genoten van het opgewekl
strandleven, dat aan Hollands kust<
in deze dagen hoogtij viert.
Lager en lager daalde de zon, bewant
gon de hemel rood te kleuren. Eej?^'
lichte nevel hing over de zee. Autqstap
bussen en luxe auto's brachten d|gang
mensen weer naar hun huizen. Ootzich,
wy hoorden daar tenslotte toe. Menobe
pijniyke ledematen hingen we opi*°^"
nieuw in de overvolle bus. De we{naaI
terug was begonnen. Aan het str&njzich
werden de strandstoelen bijeen ge M
sleeptsten
maa
spra
gete
toe.
na
om,
op i
will
„slag
te z
de
niet
uur
war
van
hou
B
niel
ste
ver
der
str<
vla:
pas
spr
klo
En
eer
vre
me
zie
set
tor
de
dei
sts
Vl€
de
zee friBST,
jtx oe VLOBO nés
