jlMMY BROWN ALS WIELRENNER
HET GEHEIM VAN DE
GEEE NARCISSEN
t
i 1 E H
FEUILLETON
Spannend verhaal van
IDGAR WALLACE -
„In Engeland en in Amerika ook, hoor ik of-
Schoon de Amerikanen op dit punt iets verlichter zijn
Is men tevreden, wanneer er een lid van een bende ge
arresteerd wordt, met hem de nodige strikvragen te
doen en hem alle gelegenheid te 'geven, om zich te oefe
nen in het bedenken van uitvluchten. Men stelt hem
vragen en vraagt en vraagt en men weet niet. of hij
.Waarheid spreekt of liegt".
Mr, Milburgh begon naar adem te hijgen.
„Is deze gedachte goed in je hersens doorgedrongen?"
yroeg Ling Chu.
„Ik weet niet, wat je bedoelt", zei Mr. Milburgh met
sidderende stem. „Al, wat ik weet, is, da( je ie schuldig
maakt aan een zeer
Ling Chu legde hem met een gebaar het zwijgen op.
„Ik weet heel goed, wat ik doe", zei hij. „Luister nu
naar mij. Ongeveer eeij week geleden werd Mr. Thornton
Lyne, je werkgever, vermoord gevonden in Hyde Park.
Hij was gekleed in hemd en broek en om zijn lichaam,
waarschijnlijk om de wond te stoppen, had iemand een
spreken, maar die je wel kent".
Milburgh's ogen verlieten geen ogenblik die van de
Chinees en hy knikte.
„Hij werd door jou vermoord", zei Ling Chu lang.
zaam, omdat hij ontdekt had dat je hem bestolen had
en je bang waart, dat hij je aan de politie zou over
leveren".
„Dat is een leugen", schreeuwde Milburgh. „Het is
een leugen ik zeg je, dat het een leugen is".
Hij stak zijn hand i nzijn blouse en Milburgh keek
hem in bespannen verwachting aan, maar hij haalde
niets vreselijks te voorschijn, slechts een zilveren siga
rettenkoker, die hij opende. Hij nam een sigaret en stak
die aan èn fookte een paar minuten zonder iets te zeg
gen, terwijl zijn peinzende ogen op Milburgh gevestigd
warén. Toen stond hij op en liep naar de kast, waaruit
hij een grotere fles nam, die hij naast de andere zette.
Ling Chu nam weer een trekje van zijn sigaret en
gooide die toen in de haard.
„Het is in het belang van alle partijen", zei hij op zijn
langzame, terughoudende wijze, „dat de waarheid aan
het licht komt, zowel terwille van mijn meester Lieh
Jen, de Jager, als van zijn Kleine Dame".
Hij nam zijn mes op en boog zich over de dodelijk
verschrikte man.
„Om Godswil, niet doen. niet doen", riep Milburgh,
half gillend, half snikkend.
„Dit zal je geen pijn doen", zei Ling Chu en trok
vief" rechte lijnen over de borst van de ander. De
scherpe rand van het mes scheen nauwelijks het vlees
te raken, toch was op de plek, waar het mes heen ge
gaan was, een dunne rode streep te zien, die op een kruis
geleek.
Milburgh voelde nagenoeg geen pijn, enkle een licht
schrijnen, meer niet. De Chinees legde het mes neer en
nam het kléine flesje po.
„Hierinn", zei hij, „zit een plantaardig extract. Het is,
wat jelui Spaanse peper "zoudt noemen, maar het is
niet precies hetzelfde als jelui peper, omdat het uit een
inheemse wortel getrokken is. In deze fles", hij nam
de grootste op, is een Chinese olie, die onmiddellijk
de pijn verdrijft; die de Spaanse peper veroorzaakt".
„Wat ga je doen?" vroeg Milburgh, worstelend om los
te komen. „Hond! Schurk!"
„Met een penseeltje zal ik Spaanse peper op deze plek
ken smeren" Hij raakte met zijn lange, witte vingers
Milburgh's borst aan. „Stukje na stukje, millimeter na
milimeter zal mijn penseel voortschuiven en je zult een
pijn voelen, zoals je nooit tevoren gevoeld hebt. Het
is een pijn, die je van je hoofd tot je voeten zal folteren
en die je hele leven in herinnering zal blijven. „Soms",
zei hij philosofisch, „maakt het iemand gek, maar ik
geloof niet, dat het jou gek zal maken".
Hij trok de kurk eraf en doopte een klein kemelharen
penseel in de vloeistof en haalde dit nat weer tevoor
schijn. Aldoor hield hij Milburgh in het oog en toen
de forse man zijn mond open deed om te gillen, wierp
hij een zijden zakdoek, die hij bliksemsnel uit zijn zak
zijden nachthemd gewonden. Hij werd vermoord in de
flat van een kleine dame, wier naam ik niet kan uit-
haale, in de geopende mond.
„Wacht, wacht!" hijgde de verstikte stem van Mil
burgh. „Ik heb je iets te vertellen iets dat je meester
moet weten".
„Dat is heel goed", zei Ling Chu kalm, en haalde de
zakdoek weg, „Je zult mij de waarheid zeggeh"
„Welke waarheid kan ik je zeggen?" vroeg de man,
die zweette van angst. Grote zweetdroppels stonden op
zijn gelaat.
„Je zult de waarheid bekennen, dat je Thornton Lyne
vermoord hebt", zei LingChu. „Dat is de enige waar
heid, die ik wil horen".
„Ik zweer je, dat ik hem niet vermoord heb! Ik zweer
het, ik zweer het! huilde de gevangene. „Wacht, wacht!"
kermde hij, toen de ander de zakdoek opnam. „Weet je,
wat er met Miss Rider gebeurd is?"
De Chinees staafcte zijn beweging.
„Met Miss Riger?" zei hij snel. (Hij sprak het woord
uit als „Lider")
Hortend, hijgend, ademloos vertelde Milburgh de ge
schiedenis van zijn ontmoeting met Sant Stay. In zijn
verwarring en geestelijke angst herhaalde hij niet alleen
getrouw ieder woord, maar ook iedere intonatie en de
Chinees luisterde met half geslotén ogen. Toen Milburgh
geëindigd had, zetje hij de fles neer en deed de kurk
erop.
„Mijn meester zou wensen, dat de kleine vrouw aan
het gevaar ontsnapt", zei hij. „Hij komt vanavond niet
terug, dus moet ik zelf naar het ziekenhuis gaan jij
kunt wachten".
(Wordt vervolgd).
De Engelsen zijn altijd een beetje
bijzonder geweest. Da kon je het
best merken aan die historie met de
Boerenoorlog. Terwijl wij hier in Ne
derland nog felle liedjes zongen, pap
ten de Boeren en de Engelsen al weer
broederlijk met elkaar aan.
Ze willen nu het ook eens met de
Duitsers proberen. In Wiltonpark,
waar gedurende de oorlog Duitse
krijgsgevangenen verblijf hielden,
wordt nu regelmatig een opvoedings
cursus gehouden 'voor mensen uit
Duitsland. Er zijn er reeds een zes
duizend geweest. En het resultaat
schijnt heej goed te zijn. Als de Dui-
sers in hun land terugkomen, richten
ze Wiltonpark-clubs op en proberen
hun plaatsgenoten er van te overtui
gen dat de democratie nog zo gek niet
is.
Het gezegde, dat een gezonde geest
slechts in een gezond lichaam kan
huizen, wordt door tallozen aanvaard-,
We kregen echter een dezer dagen een
uitspraak voor ons van een Frans
dokter, genaamd dr. Veron, die een
ander licht o'P de zaak werpt.
Dr. Veron beweert, dat een te- grote
oefening en vermoeienis der spieren
de kracht van het verstand vernietigt
en verminderd.
Wanneer we soms de woeste tone
len op sportvelden zien, zouden we
haast geneig' zijn om de dokter te
geloven.
In ieder geval weten we niet meer,
wat we ervan moeten denken.
Nationale kolfwedstrijden
te Langedijk officieus
geopend
r
J.ANGENDIJK Vrijdagmiddag wer
den de nationale kolfwedstrijden offi
cieus geopend door de voorzitter vas
„Vriendenkring", de heer G. Deute-
fcom. Aanwezig waren de heer Schenk
yice-voorzitter der Ned. Kolfbond, de
j>urgemeester van Langedijk, en het
Pagelijks Bestuur der Ned. Kolfbond.
De wedstrijden worden dit jaar gehou
den in e kolfbaan van „Concordia".
In zijn openingswoord heette de heer
Deutekom alle aanwezigen welkom en
yrees op het v,ele werk, dat verzet
moest worden eer de wedstrijden kon
den worden gehouden. De sociëteit en
het bestuur hadden hierbij alle mede
werking ondervonden en spr. sprak
hiervoor zijn dank uit.
De afslag werd vervolgens door bur
gemeester Schelhaas verricht, zowel
met gummi als met sajet.
De wedstrijden
Over het algemeen zijn er geen bij
zonder goede partijen gespeld. Ver
scheidene spelers bleven ver beneden
hun gemiddele, maar dat is met de
'grote wedstrijden op de erste dag wel
vaker het geval. Aanvankelijk kon
niemand een serie van 40 maken.e
maar tenslotte glukte het de her C.
Groot 45 punen bij elkar te slaan. De
hoogste serie werd gemaakt door de
heer de Rijke met 50 punten. Het
totaal lag eerst geruime ijd op 87 pnt.
maar de beste prestaie werd 's avonds
verrich door de heer K. Jes, die in
twee series gummi in totaal 92 pnt
slog. Er werden twee atracieprijzen
uigereikt, van welke de heer Schenk
de eerste won (bstemd voor de kolf-
ver., die in één serie in totaal 11 pnt
had gemaakt en de tweede verd ver
overd door d heer P. Wijdenes.
De geetaillerde uitslagen luidden:
Jn. Blom 87 pnt- L. Dekker 72 pnt; C.
Jongsma 78 pnt; Th. Maars 68 pnt; St.
de Rijke 77 pnt; Jac. Prijs 51 pnt; S.
Timmerman 58 pnt; G. Greeuw 47 pnt
P. Wijdenes 57 pnt; C. Liefhebber 63
pnt; Jn. Snijders 75 pnt; Jn. Bergen
78 pnt; W. Kuin 74 pnt; C Groot 89
pnt; Jb. Beers 69 pnt; G. Dirkmaat 56
pnt; P. Beers 48 pnt P. Beers 41 pnt;
P. Waker 60 pnt; W. Kuyt 50 pnt; A.
v. d. Pijl 67 pnt; S. Klaver 77 pnt; KI.
Jes 92 pnt; Fl. Blauw 88 pnt; P. Ka-
ter 60 pnt; P. Voorna 69 nt.
Feestavond van de
Langedijker Middenstand
LANGEDIJK De winkelattractie,
die door de Langedijker neringdoen
den ter gelegenheid van de Jubileum
feesten werd georganiseerd, werd
Donderdagavond afgesloten met een
feestelijke bijeenkomst in Concordit.
Hierbij waren uitgenodigd: 't Cen
traal Oranjecomité, de burgemeester
en secretaris der gemeente Langedijk,
de deelnemende neringdoenden en be
sturen der Middenstanersorganisaties.
De avond werd geopend door de hr
J. Keizer, die in zijn openingswoord
er op wees, dat de winkeliers van de
Langedijk met de uitgeschreven étala
ge-wedstrijd een goede indruk heb
ben gemaakt. Eén en ander was boven
verwachting geslaagd.
Hierna werden de prijzen van de
étalage-wedstrijd uitgereikt en kon de
heer A. J. de Groot uit Broek op Lan
gendijk niet alleen de eerste prijs,
maar ook de wisselprijs, uitgeloofd
door de Nieuwe Langedijker Courant
in ontvangst nemen.
Hierna bracht het gezelschap v.
Zelst-Klinkert het eerste gedeelte van
een non stop revue „Daar gaat-ie
dan". In de pauze vond de trekking
plaats van de attractie, waaraan tal
Enorme voorraden boter, vlees en eieren worden langzaam door het vuur
verteerd in de brand, die Zaterdagochtend werd ontdekt in de koelhuizen
„Amerika" en „Australië" van het Blauwhoeden- en Vrïeseveem aan de Oos
telijke Handelskade te Amsterdam. Met alle beschikbare materiaal bestrijdt
de brandweer het vuur, dat met enorme rookwikkeling gepaard gaat
Een luchtfoto van het brandende complex.
rijke mooie prijzen waren verbonden.
De artisten werkten daarna het
tweede gedeelte van het programma
af me een weergaloos élan. De aan
wezigen, die zich een plaatsje hadden
weten te veroveren, kunnen de Lan
gedijker winkeliers dankbaar zijn
voor een schitterend geslaagde avond.
WOENSDAG 15 SEPTEMBER 1948
Hilversum I 301 m 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram.muziek;
7,45 Een woord voor de dag; 9.00 Voor
de zieken; 9.30 Symphonisch concert;
10.30 Morgendienst; 11.00 Pianorecital;
11.30 Lichte klanken; 12.00 Ancöra-
trio; 12.33 NCRV-koor; 13.00 Nieuws;
13.15 Orgelconcert; 13.45 Engels con
cert; 14 30 Ensemble Lachmann; 15.00
Jeugdconcert; 16.00 Postzegelpraatje;
16.15 Voor de jeugd; 17.30 Zangrecital;
18.00 Ohr. muziekver.; 18.30 Ned. Str.
krachten; 10.00 Nieuws; 19.15 NCRV-
kwartet; 20.00 Nieuws; 20.15 Radio-
Philharmonisch orkest; 21.20 Leven en
werken van Jhr. de Savcrnin Lohman
21.40 Kerkkoor; 22.10 Sanssoucci; 22.45
Avondoverdenking; 23.00 Nieuws.
Hilversum II 415 m 7 DO en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram.muziek;
8.50 Voor de vroU)W; 9.00 Werken van
Rossini en Rimsky-Korsakow; 10.00
Morgenwijding; 10.20 Voor de vrouw;
11.00 Populair nonstop; 12.00 Malando
speelt; 12,30 Johan Jong, orgel; 13.00
Nieuws; 13.15 Metropole-orkest; 14.00
Gesproken portretten; 14.15 Kamermu
ziek; 15.00 „De herberg halverweg"
hoorspel; 15.35 De Regenboog; 16.00
De Roodborstjes; 16.15 Het stond in
de krant; 1645 Vragen staat vrij;
17.15 Miller-sextet; 18.00 Nieuws; 18.30
RVTJ-uitzen ding; 19.00 NJG-uitzen—
ding; 19.30 Voor de jeugd; 19.45 Le
zen in de bijbel; 20.00 Nieuws; 20.15
Operaconcert; 21.15 „Artistenflat in
Mei", hoorspel; 21.55 Nu en morgen,
cabaret; 22.45 Van boek tot boek; 23.00
Nieuws.
We dachten, dat het uit de ijd was.
Maar we zijn tot de conclusie geko
men, dat he oude vermaak in som
mige plaatsen nog volledig in ere is.
Alleen is het een beetje gemoderni
seerd. De meisjes vragen nu - eerst
thuis of het goed is, dat er een vrijer
komt en dan telefoneren ze de uitslag
aan de sollicitant.. En de afstand
speelt geen rol meer. Zo hoorden we
deze week van een telefoontje tussen
Nieuwe Niedorp naar de Schermer.
We hopen over de resulaten nog
eens nader te horen.
56
Niemand trok zich echter iets aan van
deze vreselijke bedreiging en dit
scheen den goeden burgervader zo te
verdrieten, dat hij de daad bij het
woord voegde hij schoot!
Zo'n harde knal kan wonderen te
weeg brengen, maar in dit hete ge.
vecht hoorde niemand iets, niemand
behalve Jimmy Brown.
Dat is het startschot, dacht Jimmy.
„En nu moet ik weg wezen. Dat heb«
ben ze me uitdrukkelijk op het hart
gedrukt".
Die Engelsen hebben trouwens nog
meer van die rare liefhebberyen. Zo
liggen ze nog al overhoop met de Jo
den. En een hele poos geleden wer
den er een paar schepen met Joden
uit Duitsland aangehouden. De Joden
werden na tal van omzwervingen
weer naar Duitsland teruggebracht,
waar ze in een kamp opgesloten wer
den. Het waren er zo ongeveer 4500.
Dus niet zo erg weinig.
Nu trok het de laatste tijd de aan
dacht van de omwonenden, dat er tel
kens groepen Joden langs de wegen
liepen. De aandacht der betrokken
autoriteiten werd er op gevestigd. Er
zou een onderzoek ingesteld worden.
Gelukkig duurde het een hele poos
voor het onderzoek werd ingesteld.
En toen het dan eindelijk gebeurde,
bleek, dat er in het hele kamp geen
enkele gevangene meer te vinden uas.
En ook buiten het kamp konden ze
niet worden opgespoord. Waarschijn
lijk hebben de Engelsen gewetens
wroeging gekregen over die opsluite-
rij. En hebben ze het zo goed willen
maken. Inderdaad een elegante op
lossing.
September 1940. Hitier heeft voor
de radio gesproken. Hoogst verbol
gen. Want het vredesaanbod is door
Engeland afgeslagen en dus is hij bij
na wel genoodzaakt om een offensief
tegen Engeland te beginnen. Dus
maar redevoe.cn Londen zou ausra-
diert worden. Weggevaagd.
Inderdaad hebben de Duitse eska
ders tal van verwoestingen in Londen
aangericht. Het heeft er gespannen.
September 1948. Volgens een radio
uitzending van de BBC zullen voor
het eind van het jaar alle geheel of
gedeeltelijk verwoeste huizen ia Lon
den weer „daargesteld" zijn. Dat *s
anders dan in Duitsland. Een grote
mond kan niet altijd bogen op het
beste resultaat
ECHTVRIENDEN
De trein staat op het punt om te
vertrekken. In de coupé zit naast an
dere mensen het hoofd van de echt
vereniging. Op het perron staat in
druk gesprek met naar alle waar
schijnlijkheid een zuster, zijn echt
vriendin.
De echtvriend ergert zich onmatig
aan het afscheid, dat hem zichbaar
te lang duurt. Hij begint te moperen,
gelijk het een goede echtvriend be
taamt. Overtuigend, zonder hatelijk te
worden. De echtvriending geeft beur
telings een heftig antwoord aan de man
in de coupé en een lieflijk antwoord
aan de zuster buiten.
Het pubüek, dat zich amuseert, be
gint zich ermee te bemoeien. Ook hier
twee kampen. Eindelijk zet de trein
zich in beweging. De echtvriendin
schommelt naar haar plaatsje. Dan
zegt ze: „Toe Jan, moet je nou nog
niet even wuiven?"
De echtvriend is reeds weer verte
derd en maakt aanstalen. Dan echter
hoont het publiek: „Ja, toe Jan, doe
dat even". Dat is de maat die de em
mer doet overlopen. Nijdig ploft hij op
de bank neer en zegt tot grote vreugde
van de aanstokers: „Verrek jij met je
flauwe kul". Dan kijken de echtge
noten elkaar aan en beginnen beiden
hartelijk te lachen. Ze hebben het al
eens eerder bij de hand gehad!
Misschien herinnert u zich Fanny
nog wel. Onze Fanny. Dat Hollandse
vrouwtje, dat zo hard kon lopen. Nou
om u de waarheid te zeggen, twijfelen
we een beetje aan haar. Want laat ze
me nou als beloning voor dat harde
lopen van haar buren een fiets gekr-
gen hebben. Natuurlijk gunnen we
haar die fiets graag. En we vinden 't
ontzettend leuk, dat de buren zo goed
voor haar gezorgd hebben.
Maar we hebben ons zelf de vraag
gesteld, als je nou zo hard lopen kan
waarom heb je dan toch eigenlijk een
fiets nodig.
We vragen ons met zorg af, of ze
reeds begint af te takelen.
