JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Een pleidooi voor verdere inpoldering]
van het IJselmeer
veiling'
©B DB II
Abonneert U op
dit blad
FzuiaeroN
HET GEHEIM VAN DE
GEI E NARCISSEN
1
(WERELDOORLOG II heeft 'n streep
getrokken door een van Nederlands
meest grootste projecten: de droogma
Icing van de Zuiderzee.
I Het weer uitleveren van de Wierin
germeer aan de zee behoorde tot de
gebeurtenissen, die ondanks de schors
yan afstomping, welke de oorlog om
so menig gemoed deed ontstaan, het
Nederlandse hart tot in zijn diepste
grond raakten; 'n marteling, even in
tens als de verwoesting van Rotter
dam of de opoffering van ons schoon
ete eiland, Walcheren.
De handen hebben niet gerust. De
.Wieringermeer is weer droog en de
^Toord-Oostpolder is, zij het met ver
traging, verder gevorderd.
De projecten van de drooglegging
zijn te groot en de kosten te hoog om
deze anders dan geleidelijk af te wer
ken. Dit is van meet af aan de bedoe
ling geweest, stuk voor stuk zouden
de nieuwe, onafzienbare vlakten van
het water worden bevrijd. Bij de tech
nische noodzaak van geleidelijke uit-
yoering heeft zich de twijfel gevoegd
Jtf de inpoldering economisch verant
woord was. De kosten zijn tegenge-
5vallen en wel zodanig, dat er gerecht
[.vaardigde twijfel rees of de in de toe
komst te verwachten voordelen der
landaanwinning een voldoende tegen
[.wicht konden vormen voor nieuwe
zware lasten voor een, reeds vóór de
ze laatste oorlog, berooide schatkist.
Ook deze discussies hebben op de uit
yoering remmend gewerkt.
Na deze oorlog was de vaart uit
het project. Dit was volkomen begrij
pelijk. Nederland had waarachtig wel
(,wat anders te doen. En, wanneer men
^et deprimerend trage tempo van on
ze wederopbouw ziet, moet men wel
'erkennen, dat Nederland ook nu
voorshands nog wel wat anders te
doen heeft. Willen wij, dat ons land
er weer zal uitzien als in 1939, dan
behoeven wij noch naar werk voor
honderdduizenden arbeidskrachten,
noch naar een besteding van vele mil
liarden te zoeken.
Noch aan honderdduizenden arbeids
krachten noch aan milliarden guldens
heben wij overvloed. Voor de eerste
jaren hebben wij ai zorgen genoeg
cm niet begerig te zijn nieuwe pro
jecten te entameren.
Dit alles is juist en het is evenzeer
Juist, dat de kosten van alle werk
zaamheden wederom zeer aanzienlijk
gestegen zijn en oude ramingen om
ver werpen.
De toekomH begint vandaag
Op het eenvoudige monument op
de Afsluitdijk staat een eenvoudig
j.'woord: „Een volk, dat leeft, bouwt
'aan zijn toekomst". Dit woord weru
fin gelukkiger tijden in de steen ge-
'beiteld, zoals geschiedt, wanneer men
Wil, dat latere geslachten zi-h over
een spreuk zullen bezinnen.
Geen volk en zeker geen regeerder
«rag zijn aandacht geheel in beslag
laten nemen door de zorgen van het
heden, hoe dringend die ook zijn. De
blik moet op de toekomst gericht
blijven, de grote lijn moet worden ge
volgd en gehandhaafd, de voorwaar
den voor de gewenste toekomstige
ontwikkeling voor zover in 's men
se hand moeten naar vermogen
worden voorbereid en geschapen.
Het stemt tot voldoening, dat onze
Regering op dit punt niet in gebreke
is gebleven. In de loop van dit jaar
heeft het kabinet-Beel, dat zeker aan
andere bij uitstek moeilijke vraag
stukken geen gebrek had, het Zuider
zeeprobleem weer in studie genomen.
En, na rijp beraad, heeft het vorige
kabinet beslist de drooglegging van
de Zuiderzee voort te zetten.
Na beraad de daad
Wij weten niet in hoeverre het
nieuwe kabinet zich aan het besluit
van zijn voorganger gebonden zal ach
ten, noch welke uitvoering het aan
dit besluit zal geven, indien het deze
beslissing zou overnemen.
Waar de grote lijnen der politieke
inzichten dit slechts veroorloven,
dient de continuïteit ln de Regerings
politiek te worden gehandhaafd. Een
keten van tegenstrijdige besluiten
leidt tot opzair.eling van onbesliste
vraagstukken en lediggang in de uit
voering. Wie iets wil dóen, kan niet
aan het overwegen blijven, maar
moet, na gevallen besluit, doorzetten.
Geen overdrijving
Dat doorzetten is gemakkelijker ge
proclameerd dan gedaan. Wie een
vuist wil maken moet eerst een hand
hebben. En aan die Nederlandse hand
ontbreekt, zoals wij zagen, momen
teel heel veel. Maar vergeten wij bij
deze erkenning niet, dat er nóg iets
nodig is, n.1. de wil om van de hand
een vuist te maken. Is die wil aan
wezig, dan gaat het desnoods met 'n
hand met drie vingers ook.
Dat hej winnen Van nieuw land
voor Neder'aad wenselijk is, behoeft
geen lang betoog. Een vergr4>ting on
zer landbouwproductie zal onze Im
portbehoefte doen dalen en onze ex
portpositie versterken, gelijk de Wie
ringermeer reeds bewezen heeft. En
men bedenke, dat de Wieringermeer
met haar 20.000 ha maac een beschei
den begin is geweest. De Noord-Oost
polder beslaat 48.000 ha, de Zuid-
Westpolder (tegenover Marken—Enk
huizen) 56.000 ha en de Zuid-Oost
polder (tegenover de Gooi. en Ve-
luwekust) niet minder dan 95.000 ha,
te zamen dus 219.000 ha. Een gebied
van de grootte van Limburg (2205
km2) of Groningen (2394 km2) is ook
een zware inspanning waard.
Er wordt en terecht gewaar
schuwd tegen de verwachting, dat
deze gebieden een belangrijke be
volking zullen kunnen opnemen. De
ze gebieden van meest machinale
landbouw zullen, naar raming van des
kundigen, slechts een 150.000 mensen
kunnen herbergen. Per jaar neemt on
ze bevolking met 'n bijna even groot
aantal zielen toe. Voor slechts één
jaar zal Nederland dus „lucht" of
liever land krijgen. Dit is zeker min
der dan velen zullen hebben ver
wacht! desondanks blijft het plicht
"dezé"mogelijkheid aan te grijpen. Nie
mand zal de boeren, die emigreren
omdat zij in den vreemde een bete
re toekomst mogen verwachten dan
"rr onlr overbevolkte land, anders dan
i TW goeds wensen, Maar het feit
b.ijft, dat elke boot met flinke land
bouwersgezinnen t onze nationale
kracht afroomt, want zolang deze
I i.j der land ars niet binnen het Rijk
kinnen emigreren gaan zij voor
tis land voor goed verloren. Het is
Nederlands taak niet om die emigra
tie te belemmeren, maar wel om te
Het bekende klooster Einsiedein trachten die voorwaarden fe schep-
in Zwitserland heeft dit jaar zijn pen, waarbij zo weinig mogelijk Ne-
1000-jarig bestaan herdacht, met als derlanders worden genoopt het va-
hoogtepunt eeo lichtprocessie. derland te verlaten.
In Eelseviers Weekblad trof
fen wen nevenstaand artikel
aan, dat een pleidooi inhoudt
voor verdere inpoldering
van het IJsselmeer met be
hulp van het Miarshall-plan.
De schrijver ontwikkelt hier
verschillende stellingen waar
door voortzetting der werken
misschien mogelijk zou zijn.
Gezien de belangstelling die
overal bestaat voor een ver
dere inpoldering nemen wij
dit artikel over.
Wereldtitel Dammen
Nederland
Naar het A.N.P. verneemt heeft de
internationale dambond het tournooi
om de wereldtitel 1948 aan Nederland
toegewezen. De Nederlandse Dambond
onderzoekt de mogelijkheid om het
tournooi op 23 October a.s. te openen
en met enige rustdagen zou de finale
dan op 13 November plaats vinden.
Het ligt in de bedoeling het tournooi
in een dubbele ronde te organiseren.
Bepaaldpis, dat Frankrijk en Neder
land elk drie deelnemers, België twee
en Zwitserland één kan afvaardigen.
Voor Nederland staat de deelneming
vast van Piet Roozenburg, kampioen
van Nederland en nummer twee, de
IJmuidenaar Laros. Men hoopt, dat de
tienvoudige kampioen Keiler de 3e
man zal zijn. Reeds twee Fransen zijn
bekend: Bonnard kampioen van
Frankrijk 1948 en Post, kampioen van
Noord-Afrika. Of Gesthem zal uitko
men is nog niet bekend. Tussen hem
en de Franse dambond is n.1. een ge
schil gerezen, dat eerst dient te wor
den opgelost. Gesthem eist, dat de
titel in één match wordt gespeeld.
Voor België komen uit: Domesmae-
cker, kampioen 1948 en de Antwerpe
naar Verpoest. Georges Reptan zal
Zwitserland vertegenwoordigen.
WAAR „DE GOD DER SCHEPPING"
DRAAIT.
Naar wij vernemen, zal de film
„De God der Schepping", waarover
wij een dezer dagen een bericht opl
namen, in de volgende plaatsen draail
en: 20 September in de Ger. kerk te
Heerhugowaard, 21 Sept. in de Ger.
kerk te St. Pancras, 22 Sept. in de
Ger. kerk te Broek op Langedijk, 23
Sept. in Concordia te Noordscharwou-
de, 24 Sept. in café Laan te Winkel
en 25 Sept. in zaal-Hees te N. Niedorp
arkten
WARMENHUIZEN 17 SEPT.
70.900 kg aardappelen. Schotse mui
zen 5.60—6.10; Eigenheimers 5.10—5.90
Bevelanders 5.105.40; Noordelingen
5; Koopmans Blauwe 6.20; Bintjes
5.106; Vooram 3.20; 7500 kg rode
kool 6; 1700 kg gele kool 5.50—5.80;
86000 kg witte kool 5; 800 kg groene
kool 9.20; 5300 kg slabonen 2438;
1600 kg bieten 6; 2800 kg uien 66.40
Grove 6.30; Drielingen 6.90; Nep 14.
N. SCHARWOUDE 17 SEPT
20.000 kg aardappelen: Eerstelingen
5.206.40; Eigenheimers 5.20; BL Eigh.
6.20—6.60; Bevelanders 530—570; 28000
kg rode kool 6—7.60; 17000 kg gele
kool 5.50—6; 164000 kg witte kool 5;
10000 kg bieten I 6, II 4.50; 15000 kg
uien 6.10—6.80; grove uien 6.70—7.80;
drielingen 7.50; Nep 13.90; 21000 sla-
bonen 25.00—42.00.
60. Zij lieten een ravage achter
zich, want overal lagen hoeden, pet
ten, half vertrapte racefietsen en an
dere attributen, overblijfselen van 'n
dwaas gevecht eif temidden van dat zitter was, kwam het eerst t°t zy
alles stond een beduusde jury, die positieven. „Drt gaat zó maar niet!",
niet wist, of zij lachen of huilen riep hij. „Ik diskwalificeer die aap!"
moest. Meneer Babbel, die de voor.
Men kan de wereld onderverdelen
in mensen, die bij de kraag moeten
worden gevat en hier of daar naar
toe moeten worden gesleept en men
sen, die anderen voort slepen. De
krachtigen en de zwakkelingen. Men
kan deze twee soorten reeds onder
scheiden als ze in de wieg liggen
Sommige kinderen kan men met een
speen zoet houden, anderen werpen
hetzelfde voorwerp met minachting
weg.
Ik zag twee kinderen. Leeftijd zes
jaar. De dag was heet en zoals alle
menselijke wezens werden ze door
dorst gekweld. Ze slenterden langs
de straat. Toen viel hun oog op een
kraan van het waterleidingbedrijf,
die aan een garage bevestigd was.
De een stormde er op af, draaide
de kraan open, zodat het water er
nijdig uitspoot en leste zijn dorst. De
ander scheen te twijfelen of het wel
geoorloofd was. Want 't water stroom
de snel weg. H(j kwam inmiddels
niet nader, hoewel ook hem de dorst
verteerde. Het kind van de daad
maakte er een einde aan. Resoluut
stapte hij op de ander toe, greep hem
bi) de kraag en zeulde hem naar de
verfrissende waterstraal. Een heftig
geblaat volgde, maar dat duurde maar
kort, want even resoluut werd het
hoofd onder de straal gehouden. De
dorstige moest zwijgen en drinken. Ik
ben toch benieuwd, wat deze twee
.in het latere leven zullen worden.
'D: houd ze in de gaten,
ib
Verstrooidheid is een lastige kwaal,
die in alle kringen voorkomt. In de
vergadering van de Staten van Suri
name werd medegedeeld, dat een be
groting die door die Staten was aan
genomen, niet wettig was.
Door de nieuwe staatsregeling is
dit college namelijk in de plaats ge
komen van de Raad van bijstand. De
leden zijn dezelfde gebleven, maar
ze moesten opnieuw de eed afleggen.
En dat was door de heren maar ver
geten. Inmiddels heeft dc gouver
neur onmiddellijk de heren weer bij
elkaar geroepen en ze thans de eed
afgenomen, waarna de begrotingen
en wetten opnieuw in behandeling
zijn genomen.
Als we ons niet vergissen is mr.
Buiskool ook nog in ons land. An
ders was dit wei niet voorgekomen.
Een luxe auto is niet alleen 'n ver
voermiddel, waarin mensen worden
vervoerd. Men treft er soms de won
derlijkste voorwerpen in aan. Zc werd
onlangs nabij de Belgische grens 'n
prachtige limousine tot staan ge
bracht, waarin zich niet minder dan
32 biggen bevonden, die men van na
tionaliteit wilde doen veranderen. De
biggen bleken er niet veel bezwaar
tegen te hebben. Ze hielden zich ten
minste tamelijk rustig. De douane
echter bad overwegende bezwaren
en pikte biggen, eigenaar en auto ge
lijktijdig in.
In de Speelwagen treffen we een
beschrijving aan van de werktijden
waarmee de landarbeiders in 1900 ge
zegend waren. Dagelijks in de zomer
slechts vijftien uur per dag, waarvan
een uur afging om te middagen. Zon
dags echter maar vijf uur op een
dag. De rest van de Zondag ging
heen aan slapen. Dan moesten de kin
deren het huis uit, omdat er een
vreemde lag te slapen. Want dat die
snurkende man hun vader was, moest
hen met geweld worden bijgebracht.
Vacantie was iets voor de intellec
tuelen. Het loon bedroeg zes gulden
per week. Dat was in het begin van
deze eeuw.
Ziekte? Ja, wie niet werkt zal niet
eten. Tenminste, zo dacht men er
toen over. En deze mensen behoor
den .tot de categorie der gelukkigen.
Want ze hadden vast werk.
Toch wel eens aardig om over na
te denken.
Een hoge medische autoriteit in
Engeland, Sir Rock Carling is bezig
gratis medische adviezen uit te ge
ven. Niet aan zieken. Zo ver heeft
bij 'het nog niet gebracht. Hij geeft
de adviezen aan de ouden van dagen.
Hy zegt tegen hen, dat ze moeten
blijven werken zolang ze er maar toe
in staat zijn. Het kan best zijn, dat
de dokter gelijk heeft. We weten het
zo niet. Maar aanlokkelijk vinden we
het niet. Het advies schijnt ons op
zijn plaats in het Jaar 1900, waar we
zo boven over schreven.
Misschien stamt de dokter ook wel
uit die tijd.
Misschien weet U wel, dat de schil
der Charles Eyck de opdracht heeft
gekregen om een schilderij te ma
ken van de inhuldigingsplechtigheid
van koningin Juliana. Misschien wist
U het nog niet. Het doet er ook niet
veel toe. Maar U zult het met ons
eens zijn, dat hij in ieder geval de
inhuldiging goed moest kunnen zien
om 'n schilderij te maken. Dus ging
hij op die dag naar de kerk. Zonder
toegangskaart. De koster evenwel
hielp hem binnen en bracht hem naar
de preekstoel, vai_waar hij een prach
tig uitzicht had.
Helaas werd ontdekt, dat hij geen
zwart pak aanhad en vanwege deze
zonde werd hij van zijn verheven
plaats verwijderd en kreeg 'n plaatsje
ver achter de leden van de Staten
Generaal, waar hij niets kon zien.
Jammer voor hem. Naar we verne
men komt er toch evengoed 'n schil
derij. We wachten met belangstelling
de resultaten af.
Als het maar niet allemaal ruggen
zijn.
ZONDAG 19 SEPTEMBER 1948
Hilversum I 301 m. 8.00 Nieuws;
8.30 Hoogmis; 9.30 Geref. kerkdienst;
11.00 Gram. muziek; 12.35 Orkest zon.
der naam; 1300 Nieuws; 13.40 De
avonturen van Spineuza; 14.00 Ka
mermuziek van Pijper; 14.30 Missa in
die festo van Diepenbroek; 15.55 Mu
zikale tombola; 16.10 Sport; 16.25 Ves
pers; 17.00 Ned. Herv. kerkdienst;
18.30 Ned. Strijdkr.; 19.00 Geestelijke
liederen; 19.30 Nieuws; 19.50 In 't
Boeckhuys; 20.12 Klein orkest; 20.49
„De gevleugelde dolk", hoorspel;
21.20 Zang en orgel; 21.45 Filmnieuws;
22.45 Avondgebed; 23.00 Nieuws.
Hilversum H 415 m. 8.00 Nieuws;
8.40 Ensemble Intermezzo; 9.16 Mea
vraagt en wij draaien; 10.00 Meester-
trio; 10.30 Briefgeheim; 10.50 De Flie
refluiters; 11.15 Triangel; 12.00 Staf«-
muziek der A'damse politie; 12.40
Dameskoor; 13.00 Nieuws;13.20 En.
semble Tom Erich; 14.05 Boekenhalf
uur; 14.30 Radio-Philharm. ork.; 15.39
Thé dansant; 16.30 Sportflitsen; 17.00
Zang en harmoniemuziek; 15.45 Sportf
18.00 Nieuws; 18.30 De Gelijkenis;
19.00 Studiodienst; 20.00 Nieuws; 20.15
21.15 De Speeldoos; 21.35 Drie man.
nen in de sneeuw; 22.05 „Die Jahres-
zeiten" van Haydn; 23.00 Nieuws.
MAANDAG 20 SEPTEMBER 1948
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram. muziek;
7.45 Een woord voor de dag; 9.15
Voor de zieken; 9.30 Gram. muziek;
10.30 Morgendienst; 11.00 Gram. mu
ziek; 11.20 Van oude en nieuwe schrjj
vers; 11.40 Zangrecital; 12.00 Orkest
André Kostelanetz; 12.33 Ancora_trio;
13.00 Nieuws; 13.15 Sangh en Spel;
14.00 Radiouitzending voor de scho
len; 14.35 „La danse des morts" van
Honegger; 15.00 Gram. muziek; 15.30
Omroepkoor; 16.00 Bijbellezing; 17.00
Voor de kleuters; 17.15 Pianorecital;
18.00 Dubbel Vier; 18.30 Ned. Strijd
kr.; 19.00 en 20.00 Nieuws; 1915 On
der de leeslamp; 20.15 Hollands strijk
Leoncavallo; 16.00 „Uit het duister".
Met band en plaat voor U paraat;
22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nws.
Hilversum II 415 m. - 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. muziek;
935 Werken van Wagner; 10.00 Mor
genwijding; 10.80 Voor de vrouw;
10.45 Voor de zieken; 11.20 Werken
van Brahms; 12.00 Vindobona-schram.
mel'n; 12.38 Orkest Harry James; 13.00
Nieuws; 13.20 Johan Jong, orgel; 14.00
Gram. platen; 14.45 „Paljas" van
Leoncavallo; 16.00 „Uit het dusietr",
hoorspel; 16.30 Miller_sextet; 17.00
De school is uit; 17.30 Gram. platen;
18.00 Nieuws; 18.20 Piano en orgel;
19.00 De geschièdenis van de acht-
urendag, klankbeeld; 19.30 Zangplaat
jes; 20.00 Nieuws; 20.15 Operettecon
cert; 20.50 De Ducdalf; 21.10 Volks
concert; 22.10 Er zijn er maar weinig;
22.30 PS-cabaret; 23.00 Nieuws.
Spannend verhaal van
EDGAR WALLACE -
„Het was tevens een dekking voor jou", zei Tarling,
„en daardoor werd je naam niet in deze zaak gemoeid".
„Ja", zet Milburgh, alsof deze gedachte nog niet in
hem was opgekomen, „ja, dat is zo. Ik had Miss Rider
in grote haast weggezonden. Ik verzocht haar om niet
in de buurt van de flat te komen, beloofde, dat ik er zelf
heen zou gaan, de nodige artikelen voor de reis in te
pakken en ze in een taxi naar Charing Cross zou bren
gen".
„Ilc begrijp het", zei Tarling, „dus jij pakte het valies
in?"
„Pakte het half", verbeterde Mr. Milburgh. „Ziet u,
ik had mij vergist in het uur, waarop de trein vertrok.
Eerst toen ik het valies pakte, drong het tot ntij door,
dat ik onmogelijk op tijd aan 't station kon zijn. Ik had
met Miss Rider afgesproken, dat hc, wanneer ik niet
Üerug kon komen, haar een kwartier voor de trein ver
trok, zou telefoneren. Zij zou op mij wachten in een
nabij gelegen hotel. Ik had gehoopt minstens een uur
vóór het vertrek van de trein bij haar te zijn, omdat ik
de aandacht niet wilde vestigen op mijzelf, of" voegde
hij er aan toe, „op Miss Rider. Toen ik op mijn horlo
ge keek en zag dat ik 't onmogelijk kon halen, liet ik 't
valies staan, zoals het stond, half-ingepalct en ging naar
het station van de ondergrondse spoor om te telefoneren"
„Hoe kwam je binnen en ging weer weg?" vroeg Tar
ling. „De dienstdoende portier aan de deur zei, dat hij
niemand gezien had".
„Ik ging achteruit", legde Mr. Milburgh uit. „Het is
werkelijk de eenvoudigste zaak ter wereld, om in Miss
ftider's flatwoning te komen, door de garage er achter,
Iedere huurder heeft een sleutel van de achterdeur,
waardoor ze hun fietsen in en uit kunnen brengen en hun
steenkolen binnenkrijgen".
„Dat weet ik" zei Tarling. „Ga voort".
„Ik ben het eigenlijke verhaal een weinig vooruit ge
lopen", zei Milburgh. „Het pakken van het valies maakt
dat mijn verhaal een beetje verder gaat, dan ik van plan
was. Toen ik afscheid had genomen van Miss Rider,
bracht ik het overige van de avond door met het verder
Uitwerken van mijn plannen. Het zou van geen nut zijn",
zei Milburgh met een luchtig wuiven van zijn hand, „als
ik u al de argumenten vertelde, die ik hem wilde voor
leggen".
„Als daaronder het verraad van Miss Rider niet be
grepen was, ben ik een boon", zei Tarling. „Ik ken maar
al te goed die argumenten, die je wilde gebruiken".
„Mr. Tarling, vergun mij dan u geluk te wensen
met uw bekwaamheid als gedachtenlezer", zei Milburgh
„omdat ik mijn heimelijke gedachten aan geen enkel
menselijk wezen heb meegedeeld. Maar hoe het zij dit
heeft niets met de zaak te maken. Ik was van plan om
een beroep te doen op Mr. Lyne. Ik was van plan, hem
te herinneren aan mijn jarenlange eerlijke diensten, be
wezen aan wijlen zijn vader; en wanneer de bekentenis
niet werd aanvaard en wanneer hij vasthield aan zijn
wraakzuchtig plan dan, Mr. Tarling, dan was ik van
plan om mij voor zijn ogen dood te schieten". Hij zei
dit met een zeldzaam dramatisch effect, maar het maakte
geen indruk op Tarling en Whiteside keek, met een flik
kering in zijn ogen, van zijn aantekeningen op.
„Je schijnt nog al eens idee te hebben om zelfmoord
te plegen en dan van plan te veranderen", zei hij.
„Het spijt mij, dat ik u zo lichtzinnig hoor spreken
over zo'n érnstig onderwerp", zei Milburgh. „Zoals ik
zei, ik wachtte even te lang, maar ik wachtte tot het ge
heel donker zou zijn, om naar de flat te gaan. Dit laatste
viel mij niet moeilijk, omdat Odette mij haar sleutel had
gegeven. Ik vond zonder moeite haar valies het stond
in haar eetkamer op een plank en zette het op haar bed;
ik trachtte zo goed ik kon, want ik ben niet erg goed op
de hoogte van de toiletartikelen van dames, die dingen
bü elkaar te zoeken, die zij op ïeis nodig kon hebben.
„Ik was hier juist mee bezig, toen, zoals ik reeds zei,
het tot mij doordrong, dat ik mij vergist had in het uur
van de trein en op mijn horloge kijkende zag ik tot
mijn schrik, dat ik onmogelijk op tijd aan het station kon
zijn. Gelukkig had ik afgesproken om haar op te bellen,
zoals ik u reeds verteld hev"-
„Een ogenblik", zei Tarling. „Hoe was je gekleed!"
„Hoe ik gekleed was? Laat eens kijken. Ik droeg een
dikke overjas, dat weet ik zeker', zei Mr. Milburgh,
„want de avond was kil en een weinig mistig zoals u
zich zult herinneren".
„Waar was de revolver?"
„In de zak van de overjas", antwoordde Milburgh
onmiddellijk.
„Had je je overjas aan?"
Milburgh dacht een ogenblik na.
„Neen, dat had ik niet Ik had haar op een haak aan
het voeteneinde van het bed gehangen, bij de alkoof, die
Miss Rider naar ik geloof, als kleerkast gebruikte".
„En toen Je ging telefoneren; had je je overjas aan?"
„Nee, dat weet ik heel zeker", zei Milburgh rad. „Ik
herinner mij» dat ik later dacht, hoe dwaas het was om
een overjas bij zich te hebben en die niet te gebruiken".
„Ga voort", zei Tarling.
„Wel, ik bereikte het station, belde het hotel op en tot
mijn verwondering en ergernis gaf Miss Rider geen ant
woord. Ik vroeg de porier, die mijn telefoontje aannam,
of hij geen jongedame gezien had, zus en zo gekleed,
die wachtte in het hotel en hij antwoordde, nee. Daarom
zei Mr. Milburgh nadrukkelijk, „zult u moeten toestem
men, dat het mogelijk is dat Miss Rider noch aan het
station, noch in het hotel was en dat het volstrekt niet
onmogelijk is, dat zij zich uit de voeten had gemaakt".
(Wordt vervolgd)
