JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Een wonderbaarlijke visvangst
Huisvrouwen gaan er winkelen
per K.L.M
Jean Vaubaron bewijst
zijn onschuld
(Wat een zegen is voor de een,
is voor de ander een ramp)
Op een van onze zwerftochten door
Noord Holland, genietende van het
mooie herfstweer en de verschille
de kleine plassen, die vreedzr
tussen het riet liggen te sluimerc..
werd onze aandacht op een morgen
getrokken door een geplas achter
de rietkraag.
Nieuwsgierig stapten we van de
flets, legden deze tegen de grasberm
en zochten een plek op, waar we kon
den zien, wat er op de plas gebeurde.
We behoefden niet eens te vragen,
wat er aan de hand was. Een drie
tal vissers was bezig de plas af te
.Vissen.
Weet U wat een zegen is? Niet
voor de vissen. Voor de vissen is het
niet meer of minder dan een ramp.
Maar voor de mensen is het een ze
gen: een groot sleepnet. Wat is die
- naam eigenlijk wonderlijk goed ge
kozen. Zegen. Zegenrijk. Gezegend.
Inderdaad. Wat we er deze morgen
van gezien hebben, betekende een
gezegende vangst voor de vissers. En
aangezien het wel meermalen zal
zijn voorgekomen, dat dergelijke
Vangsten werden binnengehaald, kun
lien we ons nu voorstellen, dat de
Vissers aan dat grote net de naam
Van deze zegen hebben gegeven.
DE VIS WORDT OPGESCHEPT
U kijkt misschien een beetje gek te
gen deze titel op, maar naar wat we
«r deze morgen van gezien hebben
en naar wat .de vissers er ons van
Vertelden, is het bijna zo.
Het ging niet zo gemakkelijk, dat
gesprek met die vissers. We waren
ongenode gasten. We kwamen slechts
(toevallig voo.-bij en iedere visser
heeft er een uitgesproken hekel aan
als er buitenstaanders naar zijn werk
kijken. Het gesprek bepaalde zich
dan ook voorlopig tot een eenzijdige
conversatie. Veel vragen van onze
kant, slechts een onverstaanbaar ge-
mummel van de kant van de visser-
heden in de boot.
We lieten ons echter niet afsche,
pen, haalden demonstratief een goed
gi vulde shagdoos voor de dag en
draaiden er eentje. We badden de
tijd.
En we gaven onze ogen voorlopig
de kost. Was het de geur, die onze
cigaret verspreidde? We hebben er
ftiet naar geïnformeerd. We herinne
ren ons eigen'ijk niet eens hoe het
kwam, maar plotseling stonden de
mannen aan de wal en graaiden ze
in onze tabakszak.
Toen kregen we het verhaal të ho
ren. hoe die verraderlijke zegen ei
genlijk beter visopschepper kon
heten.
MUDZAKKEN VOL
De plas wordt afgezet aan de kant,
Waar ze aan een ringvaart grenst.
Met een staand net. Hermetisch afge
sloten. Er kan geen vis meer in of
uit. Alle vis, die in de plas zit, is
gevangen. Het is nu maar de kunst
om ze op het droge te krijgen. De
steeds maar zoekende mens heeft 'n
manier gevonden om dat feilloos te
doen.
Stel U voor een groot net, ter leng
te van eert twee, soms driehonderd
meter, ter hoogte van een meter of
drie. "»Van onder stukjes lood, van
boven kurken. Aan weerskanten een
balk, met lood verzwaard met een
treklijn. In het midden loopt het
net uit als een zak. Een grote lange
zak. Dat net wordt te water gelaten
aan het andere einde van de plas.
Het dode einde dus. Het hoeft echter
juist geen plas te zijn. Men kan het
zelfde in een stuk ringvaart doen'.
En dan trekken de vissers maar aan.
Op elke wallekant een, of als de
rietkraag dat verhindert, in schuitjes.
DE TREK BEGINT
We hadden het wel zo ongeveer
begrepen verklaarden we. En anders
zou het ons kijkende wel duidelijk
worden. Met een brutaal gezicht
stapten we in de schuit- Ongevraagd
is ongeweigerd. Aan elke kant ging
een visser aan de treklijnen staan.
De schuit waar wij ons bevonden,
voer naar het begin van de plas, dat
afgesloten was door het staande
want. Voetje voor voetje werd het
sleepnet over de bodem van de plas
getrokken.
Plotseling vertoonden de kurken
van het staande want een felle ruk.
Er was een grote vis tegenaan ge
zwommen. De visser in het schuitje
plompte een paar keer. De vis moet
weer teruggejaagd worden. De zegen
schept ze immers wel op. Ze moeten
in de zak. Verschillende malen stoot
te er een vis tegen, maar eindelijk
was de zegen tot aan het staande
net getrokken.
DE VANGST KOMT BOVEN
Voorzichtig wordt het staande net
over de onderkant van de zegen ge
duwd. Ziezo, nu is de buit binnen.
Ontsnappen is bijkans onmogelijk.
TenzijMaar daarover straks. Ons
geduld werd echter nog op een zwa
re proef gesteld. Eerst natuurlijk
shag. En toen begon het inhalen van
het honderden meters lange net, dat
maar steeds niets opleverde. We
voelden ons min of meer bekocht.
We mompelden zelfs zo iets als: Al
les ontsnapt! Een medelijdend lachje
was het antwoord. We wisten er dan
ook niets van. De zak moest immers
nog komen. Welnu de zak kwam. En
de inhoud was iets wonderbaarlijks.
Brasems, zoals men ze aan de hen
gel bijna nooit vangt. Niet enkele.
Tientallen. Honderdtallen. Daar tus
sen door witvis, baars en snoek. Tal
van snoeken. Het werden zonder
overdrijving, mudzakken vol. Tot 'n
totaal gewicht van meer dan duizend
pond.
Plotseling was er een heftige be
weging in het water. Een vissenlijf
flitste door de lucht, een snoek van
geweldige afmetingen sprong over
het net heen.
We zullen U de gepeperde opmer
kingen onthouden. We konden er uit
afleiden, dat het niet voor de eerste
keer was, dat die .hufter" het de
vissers leverde.
Tcch leefden we met die snoek
mee. De vangst was evengoed behoor
Jijjï Gezegd hebben*" we dat echter
niet We waren te dankbaar, dat we
de sensatie van deze wonderbaarlijke
visvangs* meemaakten.
Het Vliegtuig in West-lhdië
Was de witte West-Indische schoener met zijn bijna zeventiende eeuw-
se achtersteven nauwelijks veertien jaren geleden nog het enige vervoer
middel tussen de eilanden in het uitgestrekte Caraibische gebied, sinds
de KLM in 1935 haar West-Indisch Bedrijf op Curagao vestigde, is de
verkeerssituatie daar aanzienlijk verbeterd. Reeds lang, eigenlijk al van
haar oprichting in 1919 af, had de KLM oog voor de moeilijkheden, die
dit eilandrijke gebied tussen de beide Amerika's voor de luchtvaart biedt.
Talrijke problemen echter waren oorzaak, dat de KLM nog 16 jaar ge
duld moest hebben voor de plannen werkelijkheid werden.
Toen in December 1934 de Fokker
F18 „Snip" zijn befaamde tocht
over de Atlantische Oceaan maakte
van Amsterdam naar Curagao, waren
niet alle problemen opgelost, maar
in elk geval was de situatie wel zo,
dat men veilig 'n poging kon wagen.
De trouwe „Snip" bleef na de
moeilijke maar succesvolle tocht op
Voor rekening van een Franse scheepvaartmaatschappij worden bij
„De Schelde" te -Vlissingen twee grote vrachtschepen gebouwd, waarme
de goede vorderingen worden gemaakt. Hier ziet men de beide schepen
Op de helling.
De ongerustheid groeide me, de mi- «rijd gebleven was. „Waar ia Jimmy lijk eet, klein opgewonden jongetje
nuut en met alleen de ongerustheid Brown? werd er geroepen en na kwam aangesneld, dat een de, jury.
maar ook de nieuwsgierigheid, want verloop van tijd begonnen de mensen leden aan zijn jasje trok
het publiek wilde natuurlijk graag zelfs spreekkoren te vormen. „Waar
weten, waar de held van deze wed- is Jimmy gebleven? Tot er 'einde-
Curagao en met dit vliegtuig zou men
de grondslag gaan leggen van het
West-Indisch Bedrijf der KLM. In
de loop der jaren heeft het zich ech
ter zo voorspoedig ontwikkeld, dat
het veel meer is geworden dan de
oorspronkelijke opzet en heeft ook
zonder een transatlantische luchtlijn
reden van bestaan.
De tweede wereldoorlog heeft dit
duidelijk aangetoond. Toen immers
was het-van zijn hoofdader in Neder
land afgesneden en moest het zelf
maar zien hoe het rond moest komen.
Ondanks alle moeilijkheden, als te
kort aan personeel en materiaal, wer
den in deze zware jaren, niet alleen
de bestaande diensten gehandhaafd,
maar wist men in 1940, de 4058 km.
lange luchtnet meer dan te verdub
belen. Bovendien nam het vervoer
van passagiers, vracht en post jaar
na jaar toe.
LUCHTNET VAN 10.000 KM.
Thans bedraagt de lengte van het
West-Indische luchtnet bijna 10.000
km. Een snelle ontwikkeling, als men
bedenkt, dat het nog geen veertien
jaar geleden is, dat de KLM haar
activiteit op het Westelijk Halfrond
begon met de exploitatie van het
117 km. lange luchtlijn„tje" tussen Cu
ragao en Aruba. Behalve naar de
vier Nederlandse eilanden, Curagao,
Aruba, Bonaire en St. Maarten en
Paramaribo in Suriname, vliegt de
KLM geregeld nog naar een 12-tal
plaatsen buiten het eilandenrijk.
Wie in deze streken niet bekend
is, kan zich van de uitgestrektheid
van dit eilandengebied moeilijk een
voorstelling vormen. De afstand b.v.
tussen de beide Nederlandse eilanden
Curagao, St. Maarten bedraagt ruim.
900 km.; dit is even ver als de af
stand AmsterdamOslo. Om van
Curagao naar Havanna te reizen,
moet men een afstand afleggen van
bijna 1900 km., wat te vergelijken is
met een reis van Nederland naar Por
tugal. Het grootste traject, dat door
de KLM gevlogen wordt, is dat van
Miami naar Paramaribo, een afstand
van 3800 km, die gelijk staat met een
reis van Amsterdam naar Bagdad.
Het lag dan ook voor de hand, dat
het vliegtuig bij zijn komst in deze
streken met enthousiasme werd be_
gtoet. In kort tijd heeft zich de- lucht
vaart dan ook zó populair weten te
maken, dat hij een factor in het ver
keer is geworden, die er eenvoudig
niet meer is weg te denken. Niet al
leen wat het vervoer van passagiers
betreft, maar zo mogelijk nog meer,
waar het gaat over het transport van
vracht en in het bijzonder van verse
levensmiddelen, zoals groenten, vlees
vis, etc. -
WINKELEN PER KLM
Het beeld, dat een „passagierspa
rade" in West-Indië te zien geeft, is
dan ook geheel anders dan in Eu-o-
pa. Méér nog dan voor de Europeaan
betekent een luchtreis voo- de be
woner van het Caraïbische gebied
de gewoonste zaak van de wereld.
Voor al op de korte trajecten stapt
hij even gemakkelijk in een vliegtuig
als een Nederlander in een gemeente
tram. Vele gegoede huismoeders uit
Venezuela gaan per KLM in het
goedkopere Curagao winkelen.
Tussen dfr ABC-eilanden ziet men
hele families per vliegtuig heen en
weer reizen. Groepen padvinders
gaan op andere eilanden op verken
ning uit en zij gaan er' naar toe per
KLM. De mooiste meisjes van de
Brits West-Indische eilanden gaan
zich elk jaar in schoonheid meten
op Trinidad en al deze „Caribbean
beauty queens" reizen per vliegtuig.
In 1947 werden 77.000 passagiers
vervoerd en men hoopt door het in
stellen van weekend- en dagretours
dit getal flink op te voeren.
Dat ook het vrachtvervoer door de
lucht steeds meer toeneemt, blijkt
wel duidelijk uit een vergelijking
van de vervoerscijfers der twee laat
ste jaren. In 1946 werd 395.000 kg.
vracht vervoerd, in 1947 was het aan
tal kg. tot bijna 1.000.000 gestegen.
Met een staf van ruim 1000 man
en een luchtvloot van 12 vliegtuigen
waarvan zes Douglas' DC3, drie
Douglas DC—4 en drie foto-machi
nes voor luchtkartering is de KLM,
bezig het Caraïbische gebied te ver
overen. Het ziet er naar uit, dat dit
deel van het Westelijk Halfrond de
overwinning gaarne aanvaardt.
(KLM—NIEUWS)
Nief praten
niet snoepen
Toen we een dezer dagen in de bus
stapten, na een poos in een druilerige
regen te hebben gestaan, verheugden
we ons op een praatje met de conduc
trice. Een heel onschuldig babbeltje
natuurlijk.
Het liep echter anders. Want onze
aandacht werd getrokken door een
fraaie muts, die het hoofd van de
conductrice dekte.
En dus begonnen we daarover. Een
ijzig stilzwijgen was het resultaat.
Toen begonnen we over het weer. Ook
op deze opmerking kregen we geen
antwoord. We zijn echter vasthoudend
en waagden een derde poging.
Toen legde de conductriice de vin
ger op de mond en verliet óns,
Enkele uren later spraken we haar
en toen kregen we uitièg.
Er zijn nieuwe ordonnantiën uitge
geven voor de conductrices.
Ze mogen in de bus niet meer met
vrienden of bekenden kletsen!
Ze mogen nog veel meer niet.
Het is ze verboden om blootshoofds
in de bus te zijn. Ze mogen hun jasjes
niet uittrekken. Ook al is het smoor-
heet in de bus.
En vanzelfsprekend mogen ze ook
niet meer met blote benen lopen. Ja
de zorg voor de conductrices strekt
zich nog veel verder uit. Ze mogen
geen gekleurde of open schoenen meer
dragen.
Nu nog zwarte kousen en dan valt
er toch ongetwijfeld niets meer op
de conductrices aan te merken?
O ja, dan is er nog iets.
Heeft U zich er ook wel eens aan
geërgerd als een conductrice in de
bus zat te eten of een pepermuntje
snoepte?
Wij niet. maar wij nemen het niet
zo nauw.
Uit is het er mee! Het mag niet
meer. Offreert U dus de conductrice
geen snoepje meer? Breng ze niet in
verzoeking.
Misschien heeft NACO wel gegron
de redenen voor deze maatregelen. Wij
persoonlijk stellen ze echter niet op
prijs. Het wordt zo erg model en be
gint een beetje somber te worden.
Daar hebben we in deze tijd helemaal
geen behoefte aan.
schrijvende lezers
EéN WERELD
EéN FEDERALE REGERING
Ik wil niets van de diplomaten zeg
gen, daar deze verplicht zijn voor de
belangen van hun eigen land op te
komen. Doch een kleine vraag: „Wat
is het resultaat van hun werk? Van
af 1815, toen de Heilige Alliantie ont
stond, zijn ze bezig geweest om vrede
op aarde te scheppen, om een wereld
organisatie te vormen; eerst de Hei
lige Alliantie, daarna de Volken
bond en nu de UNO en wat is tot nu
toe het resultaat? Wat zijn de voor
uitzichten voor de toekomst? Het ant
woord is: „Een wereldramp". Daar
moet iets niet kloppen. Ik geef toe,
de mannen van de wereldpolitiek,
noem maar op, zijn grote mannen
maar het „algemeen" menselijke wil
zo graag worden vergeten. En juist
in naam van de menselijkheid, (de
liefde) moeten wij het werk begin
nen. Alleen dan, kunnen wij een ver
nuftige organisatie bouwen, die op
een zodanige wijze in elkaar zit, dat
zij functioneert, ook met het gebrek
kige mensenmateriaal, waarmee wij
moeten werken en waarvan wij zelf
deel uit maken. Dit m o e t mogelijk
zijn en de volgende keer zullen wij
meer vertellen over deze organisatie,
want er is een Wereldorganisatie, die
nu reeds 20.000.000 leden telt, ver
spreid over de gehele aarde. Er
wordt volgens een vast omlijnd plan
gewerkt. Wij hebben ook goede voor
uitzichten dat wij zullen slagen en
iedereen die zich bij ons gaat aan
sluiten, maakt de kans op oorlog
kleiner en de kans op b 1 ij v'e n-
d e vrede sterker.
W. F.
VRIJDAG 22 OCTOBEF
Hilversum I 7.00 Nieuws; 7.15
Gymnastiek; 7.30 Gram. muziek; 8.00
Nieuws; 8.18 Operaprogr.; 8.50 Voor
de huisvrouw; 9.00 Gram. muziek;
10.00 Morgenwijding; 10.20 Gram.
muziek; 10.30 Voor de vrouw; 10.45
Viool en piano; 11.15 Voordracht;
11.35 Gram. muziek; 12.00 -Orgel en
zang: 12.30 Weerpraatje; 12.33 Sport;
12.45 Dé Maui Eilanders; 13.00 Nws;
13.20 Musette-orkest; 13.50 Grain. mu
ziek; 14.00 Kookkunst; 14.20 Kamer
orkest; 15.00 Boekenschouw; 15.20
Kamerorkest; 16.00 Benjaminio Gigli;
16.30 Tussen 12 en 16: 17.00 Deanne
Durbin; 17.20 Viool en piano; 18.00
Nieuws; 18.15 Felicitaties; 18.30 Strijd
kr.19.00 Denk om de bocht; 19.15
Accordeola; 19.30 Nederland en zijn
gewesten; 19.50 Tien voor acht; 20.00
Nieuws; 20.05 Sonate; 20.30 Cursus;
21.00 Men vraagt en wij21.30
Hoorspel; 22.00 Buitenl. overzicht;
22.15 Zang; 22.40 Mej. Dr. N. A. Brul-
ning; 23.00 Nieuws; 23.15 Concert:
24.00 Sluiting.
Hilversum II 7.00 Nieuws; 7.15
Gewijde muziek; 8.00 Nieuws; 8.15
Gram. muziek; 9.00 Balletmuziek;
9.15 Voor de zieken; 9.35 Gram. pL;
10.30 Dienst; 11.00 Gram. platen; 11.45
Zang en orkest; 12.00 Strijkorkest;
12.30 Weeroverzicht; 12.33 NCRV-
koor; 13.00 Nieuws; 13.15 Orgelcon
cert; 14.00 Gram. platen; 14.20 Over
schrijvers; 14.40 Pianotrio; 15.05
Strijkorkest; 15.30 Zang; 16.00 Voor
dracht; 18.20 Kwartet; 17.00 Musette-
klanken; 17.15 Bioscooporgel; 17.35
Ensemble Lachman; 18.05 Violoncello
18.30 Esperanto; 18.45 Geestelijke lie
deren; 19.00 Nieuws; 19.15 Regerings
uitzending; 19.30 Actueel geluid; 19.45
CNV-kwartier; 20.00 Nieuws; 20.15
Omroeporkest; 21.00 Reportage; 21.20
Twee walsen; 21.30 Pianorecital: 21.50
Twee walsen; 22.00 Arabië; 22.20
Chansons; 22.30 Cyclus Divertiment;
22.45 Avondoverdenking; 23.00 Nws;
i 23.15 Gram. platen; 23.45 Zürich*«
mannenkoor; 24 00 Sluiting.
FEUILLETON
door
X AVI ER DE MONIEPIN
14). Een lange, onverbeterlijk nagemaakte bruine
snor, maakte het ten slotte bijna onmogelijk om de ver
momming van deze persoon te ontdekken.
Werner-Rodille, of liever Rodille, wij zullen hem
voortaan slechts bij deze enkele naam noemen, bekeek
zich eens in de "grote spiegel, van voren en van ter
zijde, en scheen zeer tevreden over zijn eigen persoon,
daar zijn rechterhand tenminste een gebaar van goed
keuring maakte.
Hij stak vervolgens in de zijzak Van zijn jas een
kleine met goud geborduurde portefeuille, die enige,
met een adellijk kroontje prijkende, visitekaartjes be
vatte, rolde onachtzaam een paar lichtgele handschoenen
tussen zijn vingers op, stak een sigaar aan, en verliet
de kamer No. 5, waarvan hij de deur zorgvuldig achter
zich sloot
Twee minuten later liep hij de rue de Valois door,
vervolgde zijn weg onder de zuilengalerij.
Even later trad hij de tuin van het Palais-Royal binnen.
De speelhuizen, welke men hier vond, evenals de
andere plaatsen van vermaak, trokken zowel stadgenoot
als vreemdeling.
Toen Rodille hier aankwam, werden juist de lampen
aangestoken. Hij wachtte tot een der tafeltjes van het
café de la Rotonde leeg kwam, ging toen zitten en liet
zich een plombières brengen, waarvan hij blijkbaar met
welgevallen smulde.
Hij had het nauwelijks op of een bedelaar kwam op
hem toe en fluisterde, terwijl hij de hand uitstak, waarin
Rodille .een geldstukje legde, een paar geheimzinnige
woorden. v
Onmiddellijk betaalde hij zijn vertering, stond op en
volgde de haveloze kerel. Zij begaven zich beiden
naar een berucht speelhuis, waarboven het nummer 113
prijkte. Even er voor stond de bedelaar stil en zei:
Longjumeau zendt me. Hij is ginds bij 113.
Goed, zei Rodille zacht terug en begaf zich dade
lijk naar een elegant geklede jongeman, die voor het
restaurant van het speelhuis op en neer liep.
Er is, geloof ik, een mooi zaakje te doen, mijnheer
Antoine, zei de jongeman.
Rodille scheen niet in het minst verwonderd zich zo
te horen noemen.
Vlug, antwoordde, hij, wat is er?
Kijk eens door de ruiten van het café! Ziet gij daar
die jonge man zitten?
Zijn gezicht past weinig bij zijn avmoedige kleren.
En wat is hij bleek!
Hij was straks nog veel bleker. Ik heb hem moe
ten ondersteunen. Hij had gespeeld en is zeldzaam ge
lukkig geweest. Hij heeft tien duizend twee honderd
francs gewonnen. De bankbiljetten heeft hij in een klein
rolletje in de linkerzak van zijn jas.
En waarom heb je hem er niet van ontlast?
Er stonden te veel mensen omheen. Ik ben nog pas
een beginneling. Trouwens u had mij alleen verzocht u
de gelukkige spelers aan te wijzen. Welnu, ik bevond
mij zo even in 113, toen die snaak binnenkwam. Hij keek
verwonderd rond, was zenuwachtig, greep cpeens sen
twintig francstuk uit zijn zak, wierp het op rood en
deed de ogen dicht. Rood won.
Heb ik Verloren? vroeg hij.
Nee, zei men, gewonnen! Scheidt ge nu ai uit?
Nee, zei hij, ik speel door.
Hij veranderde niet van kieur en negen maal achtereen
won rood. Hij had toen t»en duizend twee honderd francs
gewonnen.
Nu is liet genoeg! riep hij.
't Was of hij krankzinnig werd, hij beefde en ik zag
twee tranen over zijn wangen rollen. Beneden aan de
trap zakte hij haast in elkaar. Ik heb hem toen gehol
pen het café binnen te gaan. Stilt daar komt hij aan.
Inderdaad verliet de jonge man met de tien duizend
francs, nog zeer bleek, maar met schitterende ogen het
café.
Deze jonge man was Jean Vaubaron.
Wat was er met hem gebeurd, dat hem tot deze stap
had kunnen brengen?
De woorden van de dokter lagen hem als lood op
het hart. Zijn vrouw stervende, zijn kind ten dode op
geschreven. Hij moest het onmogelijke beproeven cm
het laatste althans te redden.
Drie dagen geleden had hij zijn horloge naar de bank
van lening gebracht en van het bedrag, dat hij had
gekregen, was nog twintig francs en enig kleingeld over.
Hoe lang zou hij hiermede rond kunnen komen?
Eenskl8ps werd er gescheld. Vaubaron stond zachtjes
op en ging cp de tenen de kamer uit. teneinde de sla-
penden niet wakker te maken. Hij deinsde verschrikt
terug, toen hij daar de deurwaarder voor rich zag, die
met de vervo.ging was belast voor de schuld aan de
machinefabrikant.
Ja mijn beste mijnheer Vaubaron, zei de man met
een zekere verlegenheid, daar ben Ik al we era Ik be
grijp zeer goed, dat mijn bezoek u verre van aange
naam is, maar ik had ook gehoopt, dat u nog wel eens
bij mij op he* kantoer zou komen om wat at te betalen-
Misschien was het mij dan gelukt wat uitstel voor u te
krijgen.
Maar, mijnheer Baudier, aan mijn goede wil heeft
het niet gelegen.
Uw zaken gaan dus nog altijd even Siteht?
Een bittere glimlach vertoonde zich om de lippen vun
de jonge werkman.
Nee, antwoordde MJ. nee- «II
voorspoediger. Zij gaan integendeel rwl slecht,--, en
ik twijfel er niet san of uw bezoek van dese morden
voorspelt mij weinig goeds, 1# 't wiiï
(Wordt vervolgd)*
