JIMMY BROWN ALS WIELRENNER Trumans verkiezingsactie was meer intensief dan die van Dewey Abonneert U op dit blad Buitenlands overzicht Nu de strijd gestreden is U en wij zouden stil kunnen gaan leven als we tien of minder procenten zouden bezitten van het aantal dollars, dat de demo cratische en de republikeinse par tij in de Ver. Staten aan hun verkiezingsactie hebben besteed. Stil leven en een aantal ma len de aardbol rondreizen als we dat zouden willen. We zou den rustig televisie kunnen aan schaffen en honderden andere stille wensen kunnen gaan uit voeren. We zouden.... Och, la ten we ophouden. We hebben nu eenmaal geen dollars. We kun nen ons alleen lichtelijk verba zen over die enorme sommen en andere cijfers, die de Ameri kaanse journalisten over de we- Harry Truman Harry S. Truman werd geboren op een farm in de buurt van Kansas City (Missouri) op 8 Mei 1884. Hij heeft juridisch en militaire weten schappen bestudeerd. In de eerste we reldoorlog diende hij als artillerie-offi cier in het Amerikaanse leger in Frankrijk. Na de oorlog werd hij deelgenoot in een textielwinkel. Deze zaak verliep echter ten gevolge van de na-oorlog- se moeilijkheden, doch met behulp van de invloedrijke politicus in Mis- •ouri. Tom Pendergast, werd Tru man èèn van de belangrijkste plaat- lelijke politici en in 1934 tenslotte se nator, hetgeen hij tot het uitbreken van de tweede wereldoorlog bleef. Toen werd hij benoemd tot voorzit ter van de commissie voor onderzoek der oorlogsproductie, hetgeen be schouwd werd als een zeer verant woordelijke functie van nationale be tekenis. Truman heeft herhaaldelijk verklaard niet de post van president te verlan gen. Zijn vrienden zijn van oordeel dat hij dit eerlijk meende. In 1944 werd hij gekozen tot candidaat voor het vice-presidentschap voor de demo grafische partij. In 1945, in het voorjaar, stierf pre sident Roosevelt echter onverwacht en Truman werd automatisch presi dent. Door de omstandighedc i was hij niet slechts in de gelegenheic. doch ook gedwongen zijn politiek van de middenweg in de practijk te brengen. De rechtse en linkse groep vielen hem af en vormden eigen partijen. Weinig presidenten hebben zoveel be langrijke beslissingen moeten nemen als Truman. Hij moest beslissen wan ner de atoombom gebruikt zou wor den, in zijn ambtsperiode brak een golf van na-oorlogse stakingen uit un gevolge van de stijging van de kosten van het levensonderhoud. Truman moest bepalen welke politiek ten op zichte van de Sowjet-Unie gevoerd zou worden en welke houding Ameri ka moest aannemen ten opzichte van het Palestijnse vraagstuk, terwijl hij zelf politiek afhankelijk was van gro ten groepen Joodse kiezers in „sleutel- itaten". Hij had een zware ,.job" KANTOORBEDIENDE KREEG LEVENSLANO De 24 jarige kantoorbediende F. H. A. Michon te Nijmegen werd te Leeuwarden veroordeeld tot levens langvrijheidsstraf Veertien dagen geleden eiste de procureur-fiscaal dezelfde straf. HU werd schuldig bevonden aan ver raad van een groot aantal illegale werkers, ^aarvar. een zestal niet le vend uit handen der Duitsers terug keerden. reld uitstortten. Woensdagavond vertelde candidaat Dewey, dat hij vermoeid was. We kunnen het ons voorstellen. De man reisde sinds half Septem ber zo'n kleine 25.000 km. in een trein en tussen al die reizen stak hij 170 redevoeringen af. Dat is niet bepaald weinig, maar Harry Truman deed toch meer. Hij legde in z'n speciale (peper dure) trein 37.000 km af en sprak nog honderd keer meer tot z'n kiezers dan Dewey. Op de voorpagina kunt U met grote letters lezen wat al die verkie zingsdollars hebben bereikt om het Amerikaanse volk te laten bepalen wie voor de komende vier jaar president wordt: Thomas Dewey Thomas Dewey werd in 1902 gebo ren te Owoso, een kleine stad in Mi_ chigan. Zijn vader was winkelier en uitgever van het plaatselijke weekblad Dewey was aanvankelijk van plan ope razanger te worden, doch tijdens zijn opleiding te New York veranderde hij van gedachte en ging aan de Colum- bia-universiteit rechten studeren. In 1926 werd hij aan de balie te New York verbonden, waar hij in 1829 assistent werd van de districts procureur. Dewey volgde deze in 1931 bv diens aftreden op. Elf jaar later vat te hij een particuliere practijk op. doch keek intussen uit naar een politieke loopbaan. m Het scheelde niet veel, of hij was al in 1938 tot gouverneur van New York benoemd. In 1940 werd hij door Wen- dell Willkie als candidaat der repu blikeinse partij voor het president schap verslagen. In 1942 werd hij ge •kozen tot gouverneur van New York. Dewey is gehuwd met de voormali ge revue-artiste Frances Hutt. Hij heeft twee zoons van respectievelijk 12 en 15 jaar Eigenschappen, die gewoonlijk door vrienden en in de pers aan Dewey worden toegeschreven, houden ver band met de woorden: „twintigste- eeuws" stralend wetenschappelijke be rekening, schitterende doelmatigheid, gestroomlijnd, vermogen om in politiek opzicht onmiddellijk te reageren, orga nlsatie, die tot in de kleinste bijzonder heden is uitgevoerd. Gedurende de ge hele campagne voor de presidents ver kiezingen hebben zijn treinen vrijwel precies op tijd gereden. Zijn tegenstanders critiseren hem ais een „mechanisch mens", een men selijke automaat, die zich voorname lijk bezig houdt met macht en stem men. Dewey trok voor het eerst de aan dacht van zijn land en de wereld als speciale aanklager, die aan het eind van de dertiger jaren de stad New York van gapgsters zuiverde. Dewey is thans een krachtig voor stander van nauwe betrekkingen met Engeland, van het plan Marshall en steun aan de West Eurepese Unie. Toekomstige planeetbewoners! Fantastisch plan van Dr. Stapledon Zijn eerste lezivan een serie, ge titeld Interplanetaire mensen", heeft dr. Olaf Stapledon te Londen de mo gelijkheden besproken van kolonisa tie der andere planeten door „nieuwe en speciaal toegeruste mensen- of quasi-menselijke rassen", die door eu genet iek zouden kunnen onstaan. De speciaal c gekweekte bewoner» van Mars, Venrs en andere planeten die een geheel e'gen levenswijze zou den hebben, zetden een nieuwe gee» tes ontwikkeling doormaken, die voor de aardemens op het ogenblik nog on denkbaar is. aldus dr, Stapledon. Mars acht dr. Stapeldon het meest geschikt voor kolonisatie. Indien de levensmogelijkheden daar verbeterd werden, zou een toekomstige bevol king van Mars het best uit de Tibe- taren opgekweekt kunnen worden omdat deze reeds gewend zijn aan een koud, droog klimaat en ijle lucht Voor Venus, welke planeet volgens dr. Stapeldon zuurstof en water nodig heeft, stelde hij voor proeven te ver richten met „equatoriaat variëteiten van ons mensengeslacht" om mensen te vormen, die tegen grote hitte be stand zijn. Voor de andere planeten zouden meer drastische eugenetische maat regelen genomen moeten worden: men zou een mensensoort moeten vor men „van zeer kleine gestalte In verband met de buitengewoon grote zwaartekracht aldaar". Hiermee zou misschien gepaard gaan een mogelijk noodzakelijke „verkleining van het hersenvlies met als gevolg verminde ring der intelligentie". In alle gevallen zou men moeten vaststellen, welke kenmerken van de mens onmisbaar zijn. „Scherp zien. hoge intelligentie, de mogelijkheid tot samenwerking en handwerk sbe- kwaamheid" acht dr. Stapeldon onmis baar en daarom in aanmerking ko mend voor zo mogelijke verbetering. „Tanden en hoofdhaar kunnen zo no dig gemist worden", aldus spreker. De eerste ministers van de Scandinavische landen zijn in Stockholm bij eengekomen, teneinde de problemen van onderlinge samenwerking te be spreken. V.Lnr.: de eerste ministers Gerhardsen (Noorwegen), Erlander (Zweden), Stefansson (IJsland) en Hedtoft-Hansen (Denemarken). 106op een manier zoals alleen meneer Babbel. „Sta of ik schiet", schieten!" gilde meneer Babbel, die apen dat klaarspelen en het scheen schreeuwde beneden de agent IJsbrand wel inzag dat als het op schieten uit- hem niets te hinderen dat op zijn rug met een brok stengun onder zijn arm liep het bepaald slecht met hem zou nog bengelde de thans hevig gillende rondhuppelend. „Niet schieten, niet aflopen. disti Voor het tijdvak van 7 t.m. 20 No vember 1948 geeft elk der volgende bonnen recht op het kopen van: BONNEN VOOR VLEES 361 Vlees 100 gr vlees 362 Vlees 400 gr vlees 363 Vlees 150 gr vlees ALLE BONKAARTEN 367 Alg 1 el 368 Alg 250 gr boter of margarine of 200 gr vet BONKAARTEN KA, KB, KC 812 371 Alg 250 gr boter of margarine of 200 gr vet 372 Alg 200 gr kaas of 250 gr korst- loze kaas 373 Alg 250 gr zachte zeep en 250 gr soda 374 Alg 125 gr koffie 375 Alg 50 gr thee B 385 200 gr kaas of 250 gr korst- loze kaas BONKAARTEN KD, KE 812 377 Alg 125 gr boter of margarine of 100 gr vet 278 Alg 100 gr kaas of 125 gr korst- loze kaas 379 Alg 500 gr zachte zeep en 500 gr soda TABAK- EN VERSNAPERINGEN- KAARTEN QA, QC 808. 127, 131 Tabak 2 rantsoenen siga retten of kerftabak BONKAARTEN ZA, ZB, ZC, ZD, ZE, MD, MF, MH 812 (btfz. arbeid, a.s. moeders en zieken) Geldig ztfn de bonnen van de strook V Deze bonnen zijn 14 dagen geldig. Bovenstaande bonnen kunnen reeds op Vrijdag 5 November a.s. worden gebruikt. De tussentijds aangewezen bon 336 alg. voor 100 gram vlees ls geldig t-m. 6 November a.s. De niet- aangewezen bonnen van strook 1 kun nen worden vernietigd, evenals de bon nen 115 tabak van de tabakskaart. ZUID - AMERIKA TREKT TALLOZE LANDVERHUIZERS. Curacao is thans reeds twee en een half jaar getuige van een grote trek van Spaanse emigranten naar Vene zuela en andere Zuid-Amerikaanse landen. Alleen reeds in de eerste helft van October kwamen ca. 260 personen per boot uit Spanje aan, welke allen per K.L.M. hun reis voortzetten. Het totale aantal emigranten sinds Febru arl 1946, toen de eerste boot de Anna- baal binnenvoer, bedraagt enige dui zenden, Byna al deze reizigers komen, bij hele families tegelijk, uit Spanje om in Venezuela een beter bestaan te zoeken. Zij komen per boot te Cu- racao aan en worden dan door de lucht naar Caracas vervoerd. Enkele hunner vliegen nar andere bestem mingen, zoals Maracaibo en Panama, doch het merendeel kiest Venezuela's hoofdstad als eindstation. De Span jaarden reizen op eigen gek rnheid en vinden in Venezuela vaak een uit stekende positie. Griekenland in nood Athene heeft het moeilijk. Er is de strijd met de partisanen van Markos, de kleine maar beweeglijke en goed bewapende legertjes, die een taai le ven blijken te hebben. Hoe vaak heeft de regering reeds niet aangekondigd, dat zij in de pan gehakt waren. Maar altijd kwam na verloop van tijd de mededeling dat nü het beslissende of fensief zou worden ingezet. Dan wa ren weer nieuwe lichtingen gerecru- teerd. dan waren er weer communi- qué'g over nieuwe leveringen van Amerikaanse wapens, dan kwamen weer de legerorders die spraken van grote overwinningen, van definitieve uitroeiing van Markos' legerscharen. Maar daarop verstomde weer de zege vierende taal, kwamen er berichten dat Markos weer hier of daar was op gedoken, nieuwe reeksen beschuldigin gen aan het adres van de Noordelijke buren, nieuwe gruwelverhalen over de onmenselijkheid van de communisten. Ondertussen verbloedt de jeugd van Griekenland op de slagvelden, groeit de ontevredenheid van het volk. De strijd put de schatkist uit, de belasting betaler bezwijkt bijkans onder het juk. Er is onenigheid tussen Athene en Washington over de wapenleveranties; de Grieken klagen steen en been dat zij niet voldoende geholpen worden, de financiers van over de oceaan trek ken bedenkelijke gezichten. Zij gaan zich spiegelen aan het voorbeeld van China, die bodemloze dollarput. En zij oefenen voortdurende critiek op 't be leid en de bekwaamheid van het Griekse opperbevel, dat met-de han den in het haar zit. Het valt niet te verwonderen, dat onder deze omstandigheden het mon sterverbond van populisten en libera len, dat de regering vormde, uiteen dreigt te vallen. Tsaldaris. de man van de populisten, stond van de beginne af lijnrecht tegenover Sofoelos, leider der liberalen. De eerste is door en door nationalist, voorstander van een sterk gecentraliseerd bestuur. Sofoelos is van huis uit democraat. Maar zijn principes hebben in de schaduw van de sterke man menige veer moeten laten. Dit is misschien wel het gevaarlijk ste in de situatie, dat de democratie in Athene er zo zwak voorstaat. De enige kans om de revolutie té keren, is, zo ergens, dan zeker hier een ver door gevoerde democratie, medezeggen schap van het volk in al zijn geledin gen, een behoorlijk sociaal stelsel en bescherming van de arbeid. Maar daar komt niet veel van terecht. En het volk mort en klaagt. Het schijnt zelfs dat het reeds verder gaat en hier en daar de vuist schudt Bebler, de afge vaardigde van Joego-Slavië, legde in de UNO-vergadering inderdaad wel de vinger op een schrijnende wond toen hij wees op de staat van beleg in de Peloponesos „toch een heel eind van de grenzen der Noordelijke buur staten", zei hij. We kunnen ons inden ken dat het leedvermaak door zijn woorden heen geklonken zal hebben. Indien de grote Westelijken ten op zichte van Griekenland een princi piële fout gemaakt hebben, dan is het wel deze, dat zij verzuimden om de machtigste bondgenoot van Markos te bestrijden. Men heeft Athene de vrije hand gelaten, dat wil zeggen dat de generaals en achter hen half-feodale machten aan bod waren. Het ware be ter geweest om de stem 'van het volk van de boeren en arbeiders, mid denstand en de intellectuelen ...achtt ger te laten spreken. Thans zit Athe* ne met groeiende conflicten, die zij minder dan ooit kan gebruiken. Ea van de Verenigde Naties in Parijr heeft zij. helaas, even weinig werke lijke hulp te verwachten als Marko er werkelijk gevaar vair te duchte. heeft. A. H. KAMPCOMMANDANT VAN AMERSFOORT KRUGT 15 JAAK De advocaat-fiscaal bü het Amster dams Bijzonder Gerechtshof, r**- J C. Louet Feischer, eiste gisterm ag 15 jaar gevangenisstraf tegen de 41-jari- ge plaatsvervangend wachtcomman dant van het uit de bezettingstijd be-- ruchte kamp Amersfoort, de NSB-er Nicolaas Sundahl uit Amsterdam. De verdachte was in hoofdzaa'c ten laste gelegd, dat hij in de herjv van 1942 een gewonde en uitgeputte Jood se gevangene, die dicht bij de om rastering van het kamp machteloos op de grond lag, met een machinepistool had gedood. In Hamburg zal een straat naar Graaf Beïnadotte genoemd worden, die hier bijzonder populair was van wege de „Zweedse maaltijden", die in de afgelopen winter aan de Ham- burgse kinderen werden uitgedeeld VRIJDAG 5 NOVEMBER 1948. Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00 Nieuws; 730 en 8.15 Gram.muzfek; 9.00 Lichte morgenklanken: 9.30 Kwint*« van Mozart; 10.00 Morgenwijding; 10. Voor de vrouw; 10.45 Franse liederen 11.15 Voordracht; 11.30 Bekende ouver tures; 12.00 Lyra-trio; 1233 Sport en prognose; 13.00 Nieuws; 13.20 Prome nadeorkest 14.00 Kookpraatje; 14.21 Solistenconcert; 15.00 Ons volk in zijt. dichters; 15.20 Gram muziek; 16.00 Jo- han Jong; 16.30 Tussen twaalf en zes tien; 17.00 Filmland; 17.20 Wij en do muziek; 18.00 Nieuws 18.30 Ned. Strijd krachten; 19DO Denk om de bocht; 1930 Nederland en zijn gewesten, le zing; 20 00 Nieuws; 20.05 Te Deum van Bruckner 20.30 Cursus „Midden in de wereld" 21.00 Men vraagt en w$ draaien 21.30 „Kermis der ijdelheid*. hoorspel; 22.15 Swing and sweet; 2? 4? Avondwyding; 23.00 Nieuws. Hilversum ü'415 m. 7.00 en 8,0* Nieuws; 7.15 en 8.15 Grarm.muziekt 7.45 Een woord voor de dag; 9.15 Voor de zieken; 9.35 Beethoven-concer«j 10.30 Morgendienst; 11.00 Kamermi* ziek; 11.30 Holanda-sextet; 1200 Om roepkoor; 12.33 Orgelconcert; 13.00 Nieuws; 13.15 Mandolinata; 13.45 Mu- setteklankcn; 14.20 Van oude en nieu we schrijvers; 14.40 Kamerorkest; 1530 Ensemble Apollo; 16.00 Voordracht! 16.20 Werken van Elgar; 17.10 Piano» duo; 17.30 Sans Soucci; 18.00 Cello» spel; 18.45 Koor; 1900 Nieuws; 19 3t Regeringsuitzending; 20.00 Nïeuwn 20.15 „Strijder in de Branding", hoos» spel; 21.00 Radio-Philharmonisch or kest; 22.00 Lezing over Arabië; 22.20 Zangrecital; 22.45 Avondoverdenking! 2300 Nieuws. FEUILLETON Jean Vaubaron bewijst zijn onschuld door c XAVIER DE MONTEPIN (26) Om bij de magnetiseur te komen, moesten zij voor bij het wassenbeeldenspel van Curtius en daar, toen Vaubaron bij cle wonderdokter hoorde, dat hij nog zeker een uur zou moeten wachten en hij Blanche gaarne een verpozing gunde, besloot hij met haar voor anderjialve stuiver de wassenbeelden te gaan zien. De eigenaar zelf leidde de bezoekers rond en ten laat ste waren ntfg maar Vaubaron en Blanche alleen over. Wat zegt u van de beelden? vroeg de eigenaar. Ik vind ze mooi, antwoordde de werktuigkundige, maar u zou nog oneindig meer succes kunnen hebben. Hoe dan? vroeg de ander nieuwsgierig. Door te maken, dat uw beelden zich bewogen. De man begon te lachen. Weet gij wel, zei hij, dat mij dat honderdduizenden francs am kosten? Neen, zei Vaubaron, dat zou het u niet. Ik ben werktuigkundige en ik heb een zeer goedkope wijze ont dekt om beelden in beweging te brengen. En zou u dat voor mij willen doen? Ik zou er niet alleen toe bereid zijn, maar ik wil mij zelfs verbinden, dit tot een goed einde te brengen. Geef mij uw adres. Nog deze avond zal ik u een van mijn beelden zenden, maak daarvan een automaat die op billijke prijs komt te staan, en niet alleen zal ik u ruimschoots betalen, maar ik zal u zelfs een aandeel in de winst van mijn onderneming schenken, want het is, niet meer dan billijk, dat u een gedeelte krijgt vaa het grote vermogen, dat ik dan aan u te danken zou hebben. Neemt u dit voorstel aan? Of ik het aanneem? riep de werktuigkundige uit op wiens gelaat een glans van 'blijde verrassing ver scheen. Natuurlijk meneer, ik neem het aan, en ik dank de hemel, die mij tot u "heeft gevoerd! Gedurend dit gesprek was er bijna een uur verlojl/i. Blanche had alles gezien, alles bewonderd. Zij begon verzadigd te worden van het genot en haar oogjes wer den moe van het staren. Vaubaron gaf zijn adres aan Curtius en ging getroost, bemoedigd en vol hoop heen. Voor de eerste maal in zeer lange tijd scheen de toe komst hem schitterend toe. Zijn uitvindingen zouden ten laatste ophouden onuitvoerbare en onvruchtbare droom beelden te zijn. Zijn arbeid zou brood, wellicht rijkdom geven aan de twee wezens, die hij meer dan zijn eigen leven beminde. Een geluk komt zelden alleen, dacht hij. half dron ken van vreugde. De somnambule, die zich nimmer be driegt, zal mij ontdekken, ik gevoel het, dat de dokters uit onwetendheid gelogen hebben, en dat Martha door liefde en zorg nog kan gered worden. Zo waren de gedachten, waarmee Jean Vaubaron zich bezig hield op het ogenblik, dat bij zich met Blanche wederom naar het buis van dokter Horner begaf. Hij werd aanstonds bij de magnetiseur toegelaten. De kamer, die hij met zijn dochtertje binnentrad, was zeer mim en geheel met zulk donkerkleurig fluweel be hangen, dat het bij de erste oogopslag zwart scheen, ter wijl gordijnen van dezelfde stof, die voor de ramen hin gen, zelfs op het midden van de dag het vertrek in een diepe duisternis hulden, Het zwakke schijnsel van een aan het plafond opgehangen lamp, met een bol van dof glas, verspreidde door de kamer een schemerachtig licht en gaf aan alle voorwerpen een fantastisch aanzien. Er waren overigens geen andere meubelen dan hier en daar een stoel, een grote divan tegen de muur en 'n zeer grote fauteuil met achterover hellende leuning in het midden van 't vertrek. Een hoogrood en zeer dik tapUt lag op de vloer en verdoofde 't geluid der voetstappen geheel en al. In de grote fauteuil zat, of liever lag, een jonge vrouw in het wit gekleed, die men nog schoon had kunnen noe men, niettegenstaande hoor buitengewone bleekheid, haor vermoeid uiterlijk en de blauwe kringen om haar ogen, die zo donker waren, dat men gemeend zou hebben, dat zij er met houtskool rondom waren getekend. Deze jonge vrouw was zo mager, dat men wanneer men haar zag zitten, zich onwillekeurig afvroeg, hoe het mo gelijk was, dat zij zou kurihen opstaan en zich staande houden of lopen, zonder te buigen en ineen te zinken. Dikke vlechten van blauwzwart haar omgaven haar be langwekkend, doch zonderling gelaat. Vaubaron begreep dadelijk, dat bij de somnambule voor zich zag. Dokter Horner, een man van tussen de vijf en dertig en veertig jaren, lang, mager en sterk gespierd, stond naast de fauteuil. Hij droeg een zwart fluwelen jas van vreemd model, een groot wit yest met uitgesneden kraag en een geruite broek. Het gelaat van de dokter was volstrekt niet gesctfkt, om vertrouwen in te boezemen. Meneer, begon de werktuigkundige, toen de kwak zalver hem gevraagd had wat bij wenste. Ik wilde graag weten of mijn vrouw kan blijven leven, of er nog een middel is om haar van de dood te redden. Daartoe dien ik een voorwerp van u te krijgen, dat aan de zieke toebehoort of toebehoord heeft. (Wordt vervolgd!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1948 | | pagina 3