JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Trumans verkiezingsactie was meer
intensief dan die van Dewey
Abonneert U op
dit blad
Buitenlands overzicht
Nu de strijd gestreden is
U en wij zouden stil kunnen
gaan leven als we tien of minder
procenten zouden bezitten van
het aantal dollars, dat de demo
cratische en de republikeinse par
tij in de Ver. Staten aan hun
verkiezingsactie hebben besteed.
Stil leven en een aantal ma
len de aardbol rondreizen als
we dat zouden willen. We zou
den rustig televisie kunnen aan
schaffen en honderden andere
stille wensen kunnen gaan uit
voeren. We zouden.... Och, la
ten we ophouden. We hebben nu
eenmaal geen dollars. We kun
nen ons alleen lichtelijk verba
zen over die enorme sommen en
andere cijfers, die de Ameri
kaanse journalisten over de we-
Harry Truman
Harry S. Truman werd geboren op
een farm in de buurt van Kansas
City (Missouri) op 8 Mei 1884. Hij
heeft juridisch en militaire weten
schappen bestudeerd. In de eerste we
reldoorlog diende hij als artillerie-offi
cier in het Amerikaanse leger in
Frankrijk.
Na de oorlog werd hij deelgenoot in
een textielwinkel. Deze zaak verliep
echter ten gevolge van de na-oorlog-
se moeilijkheden, doch met behulp
van de invloedrijke politicus in Mis-
•ouri. Tom Pendergast, werd Tru
man èèn van de belangrijkste plaat-
lelijke politici en in 1934 tenslotte se
nator, hetgeen hij tot het uitbreken
van de tweede wereldoorlog bleef.
Toen werd hij benoemd tot voorzit
ter van de commissie voor onderzoek
der oorlogsproductie, hetgeen be
schouwd werd als een zeer verant
woordelijke functie van nationale be
tekenis.
Truman heeft herhaaldelijk verklaard
niet de post van president te verlan
gen. Zijn vrienden zijn van oordeel
dat hij dit eerlijk meende. In 1944
werd hij gekozen tot candidaat voor
het vice-presidentschap voor de demo
grafische partij.
In 1945, in het voorjaar, stierf pre
sident Roosevelt echter onverwacht
en Truman werd automatisch presi
dent. Door de omstandighedc i was hij
niet slechts in de gelegenheic. doch
ook gedwongen zijn politiek van de
middenweg in de practijk te brengen.
De rechtse en linkse groep vielen
hem af en vormden eigen partijen.
Weinig presidenten hebben zoveel be
langrijke beslissingen moeten nemen
als Truman. Hij moest beslissen wan
ner de atoombom gebruikt zou wor
den, in zijn ambtsperiode brak een
golf van na-oorlogse stakingen uit un
gevolge van de stijging van de kosten
van het levensonderhoud. Truman
moest bepalen welke politiek ten op
zichte van de Sowjet-Unie gevoerd
zou worden en welke houding Ameri
ka moest aannemen ten opzichte van
het Palestijnse vraagstuk, terwijl hij
zelf politiek afhankelijk was van gro
ten groepen Joodse kiezers in „sleutel-
itaten".
Hij had een zware ,.job"
KANTOORBEDIENDE KREEG
LEVENSLANO
De 24 jarige kantoorbediende F. H.
A. Michon te Nijmegen werd te
Leeuwarden veroordeeld tot levens
langvrijheidsstraf
Veertien dagen geleden eiste de
procureur-fiscaal dezelfde straf.
HU werd schuldig bevonden aan ver
raad van een groot aantal illegale
werkers, ^aarvar. een zestal niet le
vend uit handen der Duitsers terug
keerden.
reld uitstortten. Woensdagavond
vertelde candidaat Dewey, dat
hij vermoeid was.
We kunnen het ons voorstellen.
De man reisde sinds half Septem
ber zo'n kleine 25.000 km. in een
trein en tussen al die reizen
stak hij 170 redevoeringen af.
Dat is niet bepaald weinig, maar
Harry Truman deed toch meer.
Hij legde in z'n speciale (peper
dure) trein 37.000 km af en
sprak nog honderd keer meer
tot z'n kiezers dan Dewey. Op
de voorpagina kunt U met grote
letters lezen wat al die verkie
zingsdollars hebben bereikt om
het Amerikaanse volk te laten
bepalen wie voor de komende
vier jaar president wordt:
Thomas Dewey
Thomas Dewey werd in 1902 gebo
ren te Owoso, een kleine stad in Mi_
chigan. Zijn vader was winkelier en
uitgever van het plaatselijke weekblad
Dewey was aanvankelijk van plan ope
razanger te worden, doch tijdens zijn
opleiding te New York veranderde hij
van gedachte en ging aan de Colum-
bia-universiteit rechten studeren.
In 1926 werd hij aan de balie te
New York verbonden, waar hij in
1829 assistent werd van de districts
procureur. Dewey volgde deze in 1931
bv diens aftreden op. Elf jaar later vat
te hij een particuliere practijk op. doch
keek intussen uit naar een politieke
loopbaan.
m Het scheelde niet veel, of hij was al
in 1938 tot gouverneur van New York
benoemd. In 1940 werd hij door Wen-
dell Willkie als candidaat der repu
blikeinse partij voor het president
schap verslagen. In 1942 werd hij ge
•kozen tot gouverneur van New York.
Dewey is gehuwd met de voormali
ge revue-artiste Frances Hutt. Hij
heeft twee zoons van respectievelijk
12 en 15 jaar
Eigenschappen, die gewoonlijk door
vrienden en in de pers aan Dewey
worden toegeschreven, houden ver
band met de woorden: „twintigste-
eeuws" stralend wetenschappelijke be
rekening, schitterende doelmatigheid,
gestroomlijnd, vermogen om in politiek
opzicht onmiddellijk te reageren, orga
nlsatie, die tot in de kleinste bijzonder
heden is uitgevoerd. Gedurende de ge
hele campagne voor de presidents ver
kiezingen hebben zijn treinen vrijwel
precies op tijd gereden.
Zijn tegenstanders critiseren hem
ais een „mechanisch mens", een men
selijke automaat, die zich voorname
lijk bezig houdt met macht en stem
men.
Dewey trok voor het eerst de aan
dacht van zijn land en de wereld als
speciale aanklager, die aan het eind
van de dertiger jaren de stad New
York van gapgsters zuiverde.
Dewey is thans een krachtig voor
stander van nauwe betrekkingen met
Engeland, van het plan Marshall en
steun aan de West Eurepese Unie.
Toekomstige planeetbewoners!
Fantastisch plan van
Dr. Stapledon
Zijn eerste lezivan een serie, ge
titeld Interplanetaire mensen", heeft
dr. Olaf Stapledon te Londen de mo
gelijkheden besproken van kolonisa
tie der andere planeten door „nieuwe
en speciaal toegeruste mensen- of
quasi-menselijke rassen", die door eu
genet iek zouden kunnen onstaan.
De speciaal c gekweekte bewoner»
van Mars, Venrs en andere planeten
die een geheel e'gen levenswijze zou
den hebben, zetden een nieuwe gee»
tes ontwikkeling doormaken, die voor
de aardemens op het ogenblik nog on
denkbaar is. aldus dr, Stapledon.
Mars acht dr. Stapeldon het meest
geschikt voor kolonisatie. Indien de
levensmogelijkheden daar verbeterd
werden, zou een toekomstige bevol
king van Mars het best uit de Tibe-
taren opgekweekt kunnen worden
omdat deze reeds gewend zijn aan
een koud, droog klimaat en ijle lucht
Voor Venus, welke planeet volgens
dr. Stapeldon zuurstof en water nodig
heeft, stelde hij voor proeven te ver
richten met „equatoriaat variëteiten
van ons mensengeslacht" om mensen
te vormen, die tegen grote hitte be
stand zijn.
Voor de andere planeten zouden
meer drastische eugenetische maat
regelen genomen moeten worden:
men zou een mensensoort moeten vor
men „van zeer kleine gestalte In
verband met de buitengewoon grote
zwaartekracht aldaar". Hiermee zou
misschien gepaard gaan een mogelijk
noodzakelijke „verkleining van het
hersenvlies met als gevolg verminde
ring der intelligentie".
In alle gevallen zou men moeten
vaststellen, welke kenmerken van de
mens onmisbaar zijn. „Scherp zien.
hoge intelligentie, de mogelijkheid
tot samenwerking en handwerk sbe-
kwaamheid" acht dr. Stapeldon onmis
baar en daarom in aanmerking ko
mend voor zo mogelijke verbetering.
„Tanden en hoofdhaar kunnen zo no
dig gemist worden", aldus spreker.
De eerste ministers van de Scandinavische landen zijn in Stockholm bij
eengekomen, teneinde de problemen van onderlinge samenwerking te be
spreken. V.Lnr.: de eerste ministers Gerhardsen (Noorwegen), Erlander
(Zweden), Stefansson (IJsland) en Hedtoft-Hansen (Denemarken).
106op een manier zoals alleen meneer Babbel. „Sta of ik schiet", schieten!" gilde meneer Babbel, die
apen dat klaarspelen en het scheen schreeuwde beneden de agent IJsbrand wel inzag dat als het op schieten uit-
hem niets te hinderen dat op zijn rug met een brok stengun onder zijn arm liep het bepaald slecht met hem zou
nog bengelde de thans hevig gillende rondhuppelend. „Niet schieten, niet aflopen.
disti
Voor het tijdvak van 7 t.m. 20 No
vember 1948 geeft elk der volgende
bonnen recht op het kopen van:
BONNEN VOOR VLEES
361 Vlees 100 gr vlees
362 Vlees 400 gr vlees
363 Vlees 150 gr vlees
ALLE BONKAARTEN
367 Alg 1 el
368 Alg 250 gr boter of margarine
of 200 gr vet
BONKAARTEN KA, KB, KC 812
371 Alg 250 gr boter of margarine
of 200 gr vet
372 Alg 200 gr kaas of 250 gr korst-
loze kaas
373 Alg 250 gr zachte zeep en 250
gr soda
374 Alg 125 gr koffie
375 Alg 50 gr thee
B 385 200 gr kaas of 250 gr korst-
loze kaas
BONKAARTEN KD, KE 812
377 Alg 125 gr boter of margarine
of 100 gr vet
278 Alg 100 gr kaas of 125 gr korst-
loze kaas
379 Alg 500 gr zachte zeep en 500
gr soda
TABAK- EN VERSNAPERINGEN-
KAARTEN QA, QC 808.
127, 131 Tabak 2 rantsoenen siga
retten of kerftabak
BONKAARTEN ZA, ZB, ZC, ZD,
ZE, MD, MF, MH 812
(btfz. arbeid, a.s. moeders en zieken)
Geldig ztfn de bonnen van de strook V
Deze bonnen zijn 14 dagen geldig.
Bovenstaande bonnen kunnen reeds
op Vrijdag 5 November a.s. worden
gebruikt. De tussentijds aangewezen
bon 336 alg. voor 100 gram vlees ls
geldig t-m. 6 November a.s. De niet-
aangewezen bonnen van strook 1 kun
nen worden vernietigd, evenals de bon
nen 115 tabak van de tabakskaart.
ZUID - AMERIKA TREKT TALLOZE
LANDVERHUIZERS.
Curacao is thans reeds twee en een
half jaar getuige van een grote trek
van Spaanse emigranten naar Vene
zuela en andere Zuid-Amerikaanse
landen. Alleen reeds in de eerste helft
van October kwamen ca. 260 personen
per boot uit Spanje aan, welke allen
per K.L.M. hun reis voortzetten. Het
totale aantal emigranten sinds Febru
arl 1946, toen de eerste boot de Anna-
baal binnenvoer, bedraagt enige dui
zenden,
Byna al deze reizigers komen, bij
hele families tegelijk, uit Spanje om
in Venezuela een beter bestaan te
zoeken. Zij komen per boot te Cu-
racao aan en worden dan door de
lucht naar Caracas vervoerd. Enkele
hunner vliegen nar andere bestem
mingen, zoals Maracaibo en Panama,
doch het merendeel kiest Venezuela's
hoofdstad als eindstation. De Span
jaarden reizen op eigen gek rnheid
en vinden in Venezuela vaak een uit
stekende positie.
Griekenland
in nood
Athene heeft het moeilijk. Er is de
strijd met de partisanen van Markos,
de kleine maar beweeglijke en goed
bewapende legertjes, die een taai le
ven blijken te hebben. Hoe vaak heeft
de regering reeds niet aangekondigd,
dat zij in de pan gehakt waren. Maar
altijd kwam na verloop van tijd de
mededeling dat nü het beslissende of
fensief zou worden ingezet. Dan wa
ren weer nieuwe lichtingen gerecru-
teerd. dan waren er weer communi-
qué'g over nieuwe leveringen van
Amerikaanse wapens, dan kwamen
weer de legerorders die spraken van
grote overwinningen, van definitieve
uitroeiing van Markos' legerscharen.
Maar daarop verstomde weer de zege
vierende taal, kwamen er berichten
dat Markos weer hier of daar was op
gedoken, nieuwe reeksen beschuldigin
gen aan het adres van de Noordelijke
buren, nieuwe gruwelverhalen over de
onmenselijkheid van de communisten.
Ondertussen verbloedt de jeugd van
Griekenland op de slagvelden, groeit
de ontevredenheid van het volk. De
strijd put de schatkist uit, de belasting
betaler bezwijkt bijkans onder het juk.
Er is onenigheid tussen Athene en
Washington over de wapenleveranties;
de Grieken klagen steen en been dat
zij niet voldoende geholpen worden,
de financiers van over de oceaan trek
ken bedenkelijke gezichten. Zij gaan
zich spiegelen aan het voorbeeld van
China, die bodemloze dollarput. En zij
oefenen voortdurende critiek op 't be
leid en de bekwaamheid van het
Griekse opperbevel, dat met-de han
den in het haar zit.
Het valt niet te verwonderen, dat
onder deze omstandigheden het mon
sterverbond van populisten en libera
len, dat de regering vormde, uiteen
dreigt te vallen. Tsaldaris. de man van
de populisten, stond van de beginne
af lijnrecht tegenover Sofoelos, leider
der liberalen. De eerste is door en
door nationalist, voorstander van een
sterk gecentraliseerd bestuur. Sofoelos
is van huis uit democraat. Maar zijn
principes hebben in de schaduw van
de sterke man menige veer moeten
laten.
Dit is misschien wel het gevaarlijk
ste in de situatie, dat de democratie in
Athene er zo zwak voorstaat. De enige
kans om de revolutie té keren, is, zo
ergens, dan zeker hier een ver door
gevoerde democratie, medezeggen
schap van het volk in al zijn geledin
gen, een behoorlijk sociaal stelsel en
bescherming van de arbeid. Maar daar
komt niet veel van terecht. En het
volk mort en klaagt. Het schijnt zelfs
dat het reeds verder gaat en hier en
daar de vuist schudt Bebler, de afge
vaardigde van Joego-Slavië, legde in
de UNO-vergadering inderdaad wel de
vinger op een schrijnende wond toen
hij wees op de staat van beleg in de
Peloponesos „toch een heel eind
van de grenzen der Noordelijke buur
staten", zei hij. We kunnen ons inden
ken dat het leedvermaak door zijn
woorden heen geklonken zal hebben.
Indien de grote Westelijken ten op
zichte van Griekenland een princi
piële fout gemaakt hebben, dan is het
wel deze, dat zij verzuimden om de
machtigste bondgenoot van Markos te
bestrijden. Men heeft Athene de vrije
hand gelaten, dat wil zeggen dat de
generaals en achter hen half-feodale
machten aan bod waren. Het ware be
ter geweest om de stem 'van het volk
van de boeren en arbeiders, mid
denstand en de intellectuelen ...achtt
ger te laten spreken. Thans zit Athe*
ne met groeiende conflicten, die zij
minder dan ooit kan gebruiken. Ea
van de Verenigde Naties in Parijr
heeft zij. helaas, even weinig werke
lijke hulp te verwachten als Marko
er werkelijk gevaar vair te duchte.
heeft. A. H.
KAMPCOMMANDANT VAN
AMERSFOORT KRUGT 15 JAAK
De advocaat-fiscaal bü het Amster
dams Bijzonder Gerechtshof, r**- J C.
Louet Feischer, eiste gisterm ag 15
jaar gevangenisstraf tegen de 41-jari-
ge plaatsvervangend wachtcomman
dant van het uit de bezettingstijd be--
ruchte kamp Amersfoort, de NSB-er
Nicolaas Sundahl uit Amsterdam.
De verdachte was in hoofdzaa'c ten
laste gelegd, dat hij in de herjv van
1942 een gewonde en uitgeputte Jood
se gevangene, die dicht bij de om
rastering van het kamp machteloos op
de grond lag, met een machinepistool
had gedood.
In Hamburg zal een straat naar
Graaf Beïnadotte genoemd worden,
die hier bijzonder populair was van
wege de „Zweedse maaltijden", die
in de afgelopen winter aan de Ham-
burgse kinderen werden uitgedeeld
VRIJDAG 5 NOVEMBER 1948.
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 730 en 8.15 Gram.muzfek; 9.00
Lichte morgenklanken: 9.30 Kwint*«
van Mozart; 10.00 Morgenwijding; 10.
Voor de vrouw; 10.45 Franse liederen
11.15 Voordracht; 11.30 Bekende ouver
tures; 12.00 Lyra-trio; 1233 Sport en
prognose; 13.00 Nieuws; 13.20 Prome
nadeorkest 14.00 Kookpraatje; 14.21
Solistenconcert; 15.00 Ons volk in zijt.
dichters; 15.20 Gram muziek; 16.00 Jo-
han Jong; 16.30 Tussen twaalf en zes
tien; 17.00 Filmland; 17.20 Wij en do
muziek; 18.00 Nieuws 18.30 Ned. Strijd
krachten; 19DO Denk om de bocht;
1930 Nederland en zijn gewesten, le
zing; 20 00 Nieuws; 20.05 Te Deum van
Bruckner 20.30 Cursus „Midden in de
wereld" 21.00 Men vraagt en w$
draaien 21.30 „Kermis der ijdelheid*.
hoorspel; 22.15 Swing and sweet; 2? 4?
Avondwyding; 23.00 Nieuws.
Hilversum ü'415 m. 7.00 en 8,0*
Nieuws; 7.15 en 8.15 Grarm.muziekt
7.45 Een woord voor de dag; 9.15 Voor
de zieken; 9.35 Beethoven-concer«j
10.30 Morgendienst; 11.00 Kamermi*
ziek; 11.30 Holanda-sextet; 1200 Om
roepkoor; 12.33 Orgelconcert; 13.00
Nieuws; 13.15 Mandolinata; 13.45 Mu-
setteklankcn; 14.20 Van oude en nieu
we schrijvers; 14.40 Kamerorkest; 1530
Ensemble Apollo; 16.00 Voordracht!
16.20 Werken van Elgar; 17.10 Piano»
duo; 17.30 Sans Soucci; 18.00 Cello»
spel; 18.45 Koor; 1900 Nieuws; 19 3t
Regeringsuitzending; 20.00 Nïeuwn
20.15 „Strijder in de Branding", hoos»
spel; 21.00 Radio-Philharmonisch or
kest; 22.00 Lezing over Arabië; 22.20
Zangrecital; 22.45 Avondoverdenking!
2300 Nieuws.
FEUILLETON
Jean Vaubaron bewijst
zijn onschuld
door c
XAVIER DE MONTEPIN
(26) Om bij de magnetiseur te komen, moesten zij voor
bij het wassenbeeldenspel van Curtius en daar, toen
Vaubaron bij cle wonderdokter hoorde, dat hij nog zeker
een uur zou moeten wachten en hij Blanche gaarne een
verpozing gunde, besloot hij met haar voor anderjialve
stuiver de wassenbeelden te gaan zien.
De eigenaar zelf leidde de bezoekers rond en ten laat
ste waren ntfg maar Vaubaron en Blanche alleen over.
Wat zegt u van de beelden? vroeg de eigenaar.
Ik vind ze mooi, antwoordde de werktuigkundige,
maar u zou nog oneindig meer succes kunnen hebben.
Hoe dan? vroeg de ander nieuwsgierig.
Door te maken, dat uw beelden zich bewogen.
De man begon te lachen.
Weet gij wel, zei hij, dat mij dat honderdduizenden
francs am kosten?
Neen, zei Vaubaron, dat zou het u niet. Ik ben
werktuigkundige en ik heb een zeer goedkope wijze ont
dekt om beelden in beweging te brengen.
En zou u dat voor mij willen doen?
Ik zou er niet alleen toe bereid zijn, maar ik wil mij
zelfs verbinden, dit tot een goed einde te brengen.
Geef mij uw adres. Nog deze avond zal ik u een
van mijn beelden zenden, maak daarvan een automaat
die op billijke prijs komt te staan, en niet alleen zal ik
u ruimschoots betalen, maar ik zal u zelfs een aandeel
in de winst van mijn onderneming schenken, want het
is, niet meer dan billijk, dat u een gedeelte krijgt vaa
het grote vermogen, dat ik dan aan u te danken zou
hebben. Neemt u dit voorstel aan?
Of ik het aanneem? riep de werktuigkundige uit
op wiens gelaat een glans van 'blijde verrassing ver
scheen. Natuurlijk meneer, ik neem het aan, en ik dank
de hemel, die mij tot u "heeft gevoerd!
Gedurend dit gesprek was er bijna een uur verlojl/i.
Blanche had alles gezien, alles bewonderd. Zij begon
verzadigd te worden van het genot en haar oogjes wer
den moe van het staren.
Vaubaron gaf zijn adres aan Curtius en ging getroost,
bemoedigd en vol hoop heen.
Voor de eerste maal in zeer lange tijd scheen de toe
komst hem schitterend toe. Zijn uitvindingen zouden ten
laatste ophouden onuitvoerbare en onvruchtbare droom
beelden te zijn. Zijn arbeid zou brood, wellicht rijkdom
geven aan de twee wezens, die hij meer dan zijn eigen
leven beminde.
Een geluk komt zelden alleen, dacht hij. half dron
ken van vreugde. De somnambule, die zich nimmer be
driegt, zal mij ontdekken, ik gevoel het, dat de dokters
uit onwetendheid gelogen hebben, en dat Martha door
liefde en zorg nog kan gered worden.
Zo waren de gedachten, waarmee Jean Vaubaron zich
bezig hield op het ogenblik, dat bij zich met Blanche
wederom naar het buis van dokter Horner begaf.
Hij werd aanstonds bij de magnetiseur toegelaten.
De kamer, die hij met zijn dochtertje binnentrad, was
zeer mim en geheel met zulk donkerkleurig fluweel be
hangen, dat het bij de erste oogopslag zwart scheen, ter
wijl gordijnen van dezelfde stof, die voor de ramen hin
gen, zelfs op het midden van de dag het vertrek in een
diepe duisternis hulden, Het zwakke schijnsel van een
aan het plafond opgehangen lamp, met een bol van dof
glas, verspreidde door de kamer een schemerachtig licht
en gaf aan alle voorwerpen een fantastisch aanzien. Er
waren overigens geen andere meubelen dan hier en daar
een stoel, een grote divan tegen de muur en 'n zeer grote
fauteuil met achterover hellende leuning in het midden
van 't vertrek. Een hoogrood en zeer dik tapUt lag op de
vloer en verdoofde 't geluid der voetstappen geheel en al.
In de grote fauteuil zat, of liever lag, een jonge vrouw
in het wit gekleed, die men nog schoon had kunnen noe
men, niettegenstaande hoor buitengewone bleekheid, haor
vermoeid uiterlijk en de blauwe kringen om haar ogen,
die zo donker waren, dat men gemeend zou hebben, dat
zij er met houtskool rondom waren getekend.
Deze jonge vrouw was zo mager, dat men wanneer men
haar zag zitten, zich onwillekeurig afvroeg, hoe het mo
gelijk was, dat zij zou kurihen opstaan en zich staande
houden of lopen, zonder te buigen en ineen te zinken.
Dikke vlechten van blauwzwart haar omgaven haar be
langwekkend, doch zonderling gelaat.
Vaubaron begreep dadelijk, dat bij de somnambule
voor zich zag.
Dokter Horner, een man van tussen de vijf en dertig
en veertig jaren, lang, mager en sterk gespierd, stond
naast de fauteuil. Hij droeg een zwart fluwelen jas van
vreemd model, een groot wit yest met uitgesneden kraag
en een geruite broek.
Het gelaat van de dokter was volstrekt niet gesctfkt,
om vertrouwen in te boezemen.
Meneer, begon de werktuigkundige, toen de kwak
zalver hem gevraagd had wat bij wenste. Ik wilde graag
weten of mijn vrouw kan blijven leven, of er nog een
middel is om haar van de dood te redden.
Daartoe dien ik een voorwerp van u te krijgen,
dat aan de zieke toebehoort of toebehoord heeft.
(Wordt vervolgd!