VOOR LENS
De
Avonturen
van Kappie
Revolutie in de kledingindustrie?
Landbouwpolitiek gaat een andere richting uit
r NIET ROKEN
Plaats van handeling: een wacht
kamer van een oogarts. Medespelen-
den: 'n groot aantal patiënten. Hoofd
rolvertolkers: een agent van politie,
ds oogarts.
Het is vol in de wachtkamer. De
hele wereld schijnt tegenwoordig met
een bril te lopen. En dus is het in
de wachtkamer altijd vol. Wat een
verschil echter met de wachtkamer
vsn een tandarts. Daar niets dar
sjagrijnige gezichten, hier een opge
wekt gezelschap, dat weet dat het
verlossing voor zijn kwalen kan vin
den zonder pijn. Terwijl we gezellig
babbelend wachten, treedt een poll
tieman met zijn zoontje binnen.
Hij ziet niet het geer duidelijke op
schrift aan de wand, dat het roken
verboden is in deze spreekkamer. En
dus trekt hij heftig aan de cigaret en
blaast grote rookwolken uit. Het pu
bliek richt zich op, kijkt toe De ge
sprekken stokken. Een politieman in
overtredng. Dan komt de arts binnen.
Hij ziet de rookwolken, snuift toornig
en kijkt rond, wie de snodaard is, die
de wet zo brutaal overtreedt Met
verontwaardiging constateert hij, dat
het een handhaver van orde en ge
zag is. Dan klinkt zijn stem:
„Ziet U niet. dat U hier niet roken
mag, mijnheer Is dat nu een houding
voor een politieman?" De dokter lcijkt
verstoord.
De politieman loopt rood aan. kijkt
dan naar de wand. frommelt de siga
ret uit en mompelt dat hy het niet ge
zien heefc
Het publiek, het meedogenloze pu
bliek meesmuilt. Hoe dikwijls zijn wij
geen slachtoffer geworden. als we
onwetend een overtreding begingen?
Een klein tikje leedvermaak was op
zijn plaats.
O
De melaatsheid, de gesel der Mid
deleeuwen is gelukkig grotendeels
bedwongen. Men hoort er nog sleohts
sporadisch over. Toch treft men in
Verschillende landen nog enkele
slachtoffers van deze vreselijke ziek
te aan. In Frankrijk zijn nog onge
veer 150 patiënten die er aan lijden
Het zijn voornamelijk oud-militairen,
die uit de koloniën komen. Ze zullen
nu in een inrichting verpleegd wor
den met een nieuw product van Ame
rikaanse vinding; waarvan men ver
wacht. dat het de ziekte volledig kan
overwinnen.
De wetenschap staat niet stil en het
stemt tot vreugde, dat het niet alleen
het atoomonderzoek is. waartoe ze
»ch bepaalt.
In Parijs wordt op het ogenblik een
tentoonstelling van katten gehouden
Een internationale tentoonstelling dan
wel te verstaan. We weten niet of het
is ter gelegenheid van de vergadering
der Verenigde Naties. In ieder geval
zal er op de tentoonstelling wel niet
zo'n spraakverwarring heersen als in
deze vergadering. Want de katten
Spreken nog steeds een internationale
taal Tolken zijn er niet nodig. Het
zou geen kwaad kunnen als de afge
vaardigden van de UNO er eens een
kijkje gingen nemen. Misschien kon
den ze van de katten nog wel iets
leren.
O
Ook in Frankrijk heeft men cc'1
soort staatsloterij. Deze maand heeft
Ze haar vijftienjarig bestaan gevierd
Ze heeft in die vijftien jaar 25 mil-
liard francs aan de gelukkige win
naars uitbetaald Gelooft U echter niet
dat het een menslievende instelling
is. Het tegendeel is het gevaL We
zouden het hoogstens een sympathieke
manier van -belasting heffen willen
noemen. Want de Franse staat heeft
uit die loterij ontvangen het niet on
aardige bedrag van 55 milliard. Ze
heeft er dus een slordige dertig mil
liard aan verdiend.
Het zou geen slechte oplossing zijn,
om op die manier aan de belasting
centen te komen. Als minister Lief-
tinck alle Nederlanders nu eens .ver
plichtte om voer een bepaald bedrag
aan loten te kopen, dan waren er in
ieder geval een hele boel gelukkige
prijswinnaar^ bij. En misschien waren
an nog mensen, d»e vergaten om
de prijs af te halen. Want dat ge
beurt in Frankrijk ook. Daar heeft
iemand vergeten om een prijs van
één millioen af te halen. Zo maar 'o
meevallertje voor de staat.
O
De Franse Ambassade in ons land
heeft 'n groot feest gehouden in Was
senaar. Helaas behoorden wij niet
tot de genodigden. Want het is er
vrolijk toegegaan. De gasten waren
speciaal uitgenodigd om de beste
Franse wijnen te proeven en te keu
ren. En gelooft U maar, dat ze „Hun
gehemelte de zoete streling hebben
doen ondergaan van een symphonie
van dranken".
Dat was echter nog niet mooi ge
noeg. Er was ook gezorgd, dat het
oog iets te genieten kreeg- Een uitge
lezen gezelschap mannequins van een
Parijse modezaak luisterde het feest
op. Hm. hm, wijntje en Trijntje. Jam
mer dat we er niet bij geweest zijn.
O
Wat zouden we graag de stemmen
van beroemde mannen nog eens ho
ren, of hun beeltenis op de film zien
Helaas, niets vest ons van velen hun.
ner, dan de nagelaten werken. Ook
daar kunnen we van genieten. Maar
in de toekomst zullen We toch het
g.noegen smaken, dat we ons niet
alleen tevreden hehoeven te stellen
4. Toen de maat weer een beetje
van zijn verbazing bekomen was, liep
hy weer terug naar Kappie's hut.
,Ik heb hier het pakket'', zei de
maat, „en de Professor is weg-...
en ik moet er voor zorgen.... stof
afnemen.
„Klont, die je bent!" riep Kappie.
„Je had het pakket niet aan moeten
nemen. Wie weet wat er ia zit.
nu moeten We wel naar San Rico! Ik
had die professor met zijn pakket weg
willen sturen.... ik wilde er niets
mee te maken hebben. Maak dat je
wegkomt en gooi de trossen los. We
vertrekken!"
„Signor Capitano, gij Uw rustkalm-"
te bewaren!" zei Signor Rivaldi. „Wij
zijn oude amifo's.... ik U niet voor
de gekmal houden. Ik bitter ernstig
zijn. Die inventio zal U stinkrijk ma
ken!"
„Ik heb niets met die uitvinding
te maken!" zei Kappie boos. De maat
gooide met sombere voorgevoelens de
trossen los. „Wat zal dit voor een rel»
worden", dacht hij. „Wat zullen we
meemaken! Nooit eeng rust!"
met het nagelaten werk. Men maakt
nu van personen, die reeds tijdens
hun leven gen bepaalde beroemdheid
genieten een seort album, waarin fo
to's en levensbeschrijving voorkomen
en men laat een gramofoonplaat op
nemen, die U elk ogenblik de stem
van Uw lievelingsschrijver kan doen
horen. Bovendien wordt het geheel
gecompleteerd met een filmstrook,
waarvan het afdraaien een twintig
minuten duurt. Zelfs al is Uw hel
din of held gestorven. U kunt nog
jaren van haar of hem genieten. De
Fransen brengen deze nieuwigheid
onder het opschrift:
GROTE MANNEN IN BLIK.
Eigenlijk toch een profane titel.
Amerika brengt de Newesf-Look
Uit Amerika, natuurlijk uit Ameri
ka komen sensationele berichten over
de Newest-Look. De New Look schijnt
alweer oud te zijn. dus Olk Look. De
Newest Look bestaat voornamelijk
uit een drietal hoofdmotieven tw. het
„individuele", het „onverwoestbare"
en het „levende" costuum.
FOTOGRAFISCHE MAAT
KLEDING
Het kenmerkende van het indivi
duele costuum is. dat dit fotografisch
aangemeten wordt en de kleuren ge
combineerd worden met de haarkleur
en de teint van de desbetreffende
persoon. Dus hfet -wordt zo, dat ge in
de toekomst een modezaak binnen
stapt en vraagt om een costuum. De
modekunstenaar plaatst U voor een
9cherm, dat door verschillende ge
kleurde schijnwerpers wordt besche
nen. Op dit scherm staan een aantal
maten aangegeven, terwijl een zestal
spiegels de lijnen van het lichaam op
andere schermen weerkaatsen, zodat
vanuit elke richting de maat geno
men kan worden. Daarna wordt de
kleur gekozen, die het beste bij de
haarkleur, haardracht en teint past.
de maten worden genoteerd vanaf de
schermen en naar het model van de
cliënt wordt het costuum ontworpen
Nu worden de verkregen patronen op
een soort kleurenfotoplaat overge
bracht en daarna op de gekozen stof
gefotocopieerd .Iedere (vrouw of
- man!) verkrijgt op deze wijze een
eigen „individueel" costuum, hetwelk
waarlijk aan het lichaam „gegoten"
zal staan terwijl tevens naar figuur ea
kleur de juiste combinatie is gekozen
Een en ander (een uitvinding van de
Amerikaanse „Fotot-Farb-ïncorpora-
tion" is voorlopig voor de smallere
beurzen echter nog onbereikbaar.
HET „ONVERWOESTBARE"
COSTUUM
Meer in het bereik voor het gewo
ne publiek ligt het resultaat van een
andere uitvinding, die van de „Pho-
toné-Ros-Smith Corporation". Hierbij
'worden kleurpatronen in de handel
gebracht die gefotocopieerd op een
soort weefsel, voornamelijk bestaande
uit nylon en boomwol, de mogelijk
heid scheppeii om een japon te ver
vaardigen, waarvan de stof niet
kreukt of verkleurt en waarin vlek
ken uitgesloten, zijn. Onzichtbare pa-
tentsluitingen, hierin op vernuftige
wijze aangebracht, maken het moge
lijk door een eenvoudige handeling
een rok en blouse in een aardig mor-
gentoiletje te veranderen. Een zeer
groot aantal variaties'kunnen op deze
manier toegepast worden, zodat het
costuum op elk ogenblik van de dag
gedragen kan worden. Deze zeer duur
zame en goedkope klederdracht
schijnt de oplossing te worden voor
de smallere beurzen.
HET DURE VITALON
De derde Amerikaanse uitvinding
op kledinggcbied is het „Vitajon", een
$tof bestaande uit een weefsel van
natuurlijke wol en geweven dierlijke
vezels. De voornaamste eigenschap
van dit weefsel is, dat het bij koude
samentrekt en bij warmte uitzet. Om
dat de stof dubbel geweven is, komt
er een isolerende laag tussen het
weefsel, waardoor bij kou geen warm
te verloren gaat, terwijl bij warmte
de stof werkt gelijk de poriën in de
huid van de mens en daardoor uit
waseming van het lichaam mogelijk
maakt. Het bezwaar van dit „Vita-
lon" is echter, naast zijn kwaliteiten
als „opperhuid" dat de prijs schan
dalig hoog is nl. zo'n 200 i 300 dol
lar. Men hoopt evenwel bij massapro
ductie ook deze stof in het bereik van
ieders beurs te brengen.
Nieu
we koers
Ook nu zal grote stuurmanskunst vereist zijn
Voor wie het nog niet mocht we
ten, zal het uit het antwoord van de
Minister op het Voorlopig Verslag
van de Tweede Kamer op de begro
ting van Landbouw en anders uit de
gevoerde Kamerdebatten wel duidelijk
zijn geworden: Er gaat iets verande
ren in de tot dusver gevoerde poli
tiek van prijzen ten aanzien van de
la ndbou wpr oduc ten.
Er zullen verschillenden onder on
ze lezers zijn, die deze mededeling met
een zucht van verlichting begroeten,
omdat er aan het tot dusverre gevolg
de systeem fouten en gebreken kleef
den. Aan welk systeem kleven deze
echter niet?
Het heeft geen zin, om over deze
fouten en gebreken uit te weiden. Nut
tiger lijkt het ons, het nieuwe systeem
onder de loupe te nemen en daarbij
onze bemerkingen te maken.
Want ook aan het systeem dat
men nu wil toepassen zitten ha
ken- en ogen. Het komt dus hier op
neer, dat in het vervolg richtprij
zen of minimumprijzen voor tal van
producten zullen komen te verval
len. In de plaats daarvan krijgen
we vastgestelde Prijzen voor de z.g.
verdelingsproducten. Er wordt dus
een prijs vastgesteld voor vlees, bo
ter, melk, kaas, suiker," brood e-d.
en bij het vaststellen van deze prij
zen wordt er van -uitgegaan, dat da
gewassen welke de productie van
vlees, enz. bevorderen, een zodanige
prijs opbrengen, dat een lonend be
staan voor de landbouwer of boer
gewaarborgd is.
Er zit veel aanlokkelijks in dit sy
steem. Het is immers niet meer no
dig, dat de grote bedrijven b.v. kool
Boekbespreking
DE BAND DER BANDELOZEN
door Hans Penna rts.
Uitgever A. Voorhoeve, R'dam
Hoewel geheel op zichzelf staand, is
het boek „De band der bandelozen
het eerste deel van een serie jongens-
romans, verschijnend onder de titel
„Waf wil jij worden?", geschreven
met het doel om te komen tot een
goede beroepskeuze. Dit eerste deel
behandeld de lotgevallen van zes jon
gens uit de vierde klasse der HBS en
een jongen van de MULO. Door hen
wordt een club opgericht met het doel
zich tegen de dagelijkse sleur te ver
zetten. Een en ander leidt tot exces
sen en het komt to moeilijkheden op
de school en conflicten thuis. Toch
komt alles weer goed door het op tijd
ingrijpen van de HBS-directeur. In dit
boek worden de jongens één voor één
in een apart hoofdstuk „onder de lens"
genomen, zoals dit later in een -voor
hen geschreven boek gebeurd. Zo krij
gen we achtereenvolgens „Rolletje de
zeekapitein" door C. Borstlap. „Ru-
pert Versteeg, de piloot" door A. van
Uls, „Robert Tesselaar, de wereldrei
ziger" door Evert Siderius, „Henk
Vermaas, de zendeling" door J. Wage
naar, „Hans Du waar, de journalist"
door Hans Pennarts, „Bernard Verhoe
ven, de vliegtuigbouwer" door ir. J.
P. Valkema Blouw. Voorts zijn de
twee delen „Jan Vos, de uitvinder" en
„Albert Steepler de geoloog" nog in
voorbereiding. De gehele serie vormt
een prachtige en uit paedagogisch oog
punt niet onderschatten collectie
boeken, die hun weg wel zullen vin
den. Een waarborg hiervoor is de vak
manschap der onafhankelijk van el
kaar werkende schijves.
gaan verbouwen. Ze kunnen een lo
nend bestaan vinden in de verbouw
van veevoedergewassen. We moeten
zelf veel meer veevoeder produceren
en indien men een lonende Prijs
voor deze gewassen garandeert, mid
dels de vastgestelde prijzen voor de
veredelingsproducten, zullen de boe
ren wel veevoeder gaan verbouwen.
En daar er op het ogenblik nog een
vrijwel onbeperkt tekort aan veevoe
der is. kan er voor velen een lonend
bestaan worden verzekerd.
DE VRIJHEID HERLEEFT
Inderdaad. De landbouwende bewi
king krijgt hiermee een stuk van haar
vrijheid terug en het aantal contro
lerende ambtenaren zal in niet onbe
langrijke mate kunnen worden inge
krompen. Twee voordelen, die niet
onderschat mogen worden en die met
vreugde zullen worden begroet, want
nog altijd is het zo, dat de boer graag
baas is op eigen erf.
Er zit o.i. nog een voorde.. t.a:..
dat wellicht niet zou worden opge
merkt. maar dat toch waard is ge
noemd te worden.
Het zal voor de landbouwende
bevolking het voordeligst blijken,
alg z« uiteindelijk de verwerking
van de veredelde producten in ei
gen hand krijgt, waardoor de winst
waar anders tussenpersonen mee
gaan strijken, aan de bewerkers van
de bodem ten goede kor Het kan
niet anders of de coöperatieve ge
dachte, die in Nederland op land
bouwgebied reeds sterk is doorge
drongen, zal zich nog krachtiger
doen gelden. Het behoeft geen be
toog, dat dit weer voor de agra
riërs zeer belangrijk is.
Wie nu echter meent, dat de vrij
heid volledig kan en zal herleven,
vergist zich. Er zal een sterke mate
van ordening moeten blijven. We zou
den dit aan de hand van de slechte
uitkomsten van de aardappelcultuur
willen aantonen. In de öerste plaats
moet de vraag worden gesteld of men
de aardappel onder veevoeder zal on
derbrengen. Het is o.i. niet waar.
schijnlijk.
Aangenomen mag worden, dat de
grote bedrijven zich zullen moeten
toeleggen op de teelt van veevoeder
gewassen. De kleine bedrijven zullen
hierin immers nooit een lonend be
staan kunnen vinden. Hebben de gro
te bedrijven nu de volledige vrijheid
om aardappels te gaan verhouwen?
Indien dit zo zou zijn, zouden deze
bedrijven, die ook de aardappel door
de mechanisatie veel goedkoper kun
nen produceren dan de kleine bedrij
ven, het aan de kleintjes onmogelijk
maken om vla de aardappelcultuur
een boterham te verdienen.
Dit enkele voort>eeld demonstreert,
dat volledige vrijheid er slechts toe
zou leiden, dat de kleine bedrijven
wirden omgebracht door de grote.
Er zal dus wel degelijk ordening
moeten zijn. Alleen is het de vraag,
hoe er geordend zal worden. Hierover
tasten we nog in het onzekere.
VRAGEN VRAGEN
Meerdere vragen komen naar vo
ren Hoe zal het met de kool zijn*
Zullen de grote bedrijven naar vrij
heid kool mogen voortbrengen? Of le
het waarschijnlijk, dat ze allen zul,
len worden aangetrokken door <K: lo
nende veevoederprijzen en er de kool
bouw aan zullen geven? Het is moga-
lijk, dat ze dit zullen doen, wanneer
de koolbouw een paar jaar -niet lo
nend is. Zo lang kunnen de klein#
tuinders echter niet wachten.
Moet achter het nieuwe systeem
misschien een poging gezocht worden
om het grootbedrijf weer uitsluitend
graanbedrijf te laten worden en de
tuinder te geven wat des tuinders is?
Het is mogelijk. Het is misschien ook
wenselijk. Want de hi9torie van dit
jaar met overvloedige oogsten van
aardappelen en kool leert ons, dat
men van bepaalde producten niet te
veel mag hebben, daar ze anders een
verkeerde bestemming krijgen.
Men zal toch bezwaarlijk kunnen
volhouden, dat aardappelen en kool
bij uitstek veevoeder 1». De landbouw
zal nog een moeilijke weg gaan. Mogrj
de goede schipper aan het roer staan.
f^éipprogrammc
VRIJDAG 19 NOVEMBER 1MI
Hilver.um I 301 m. 7.00 en 8.9§
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram. muziek;
9.00 Werken van Schubert; 10.00 Mor
genwijding; 10.30 Voor de vrouw; 10.45
Vioolrecital; 1125 Licht orkestconcert;
12.00 Engelse variété-muziek; 13.00
Nieuws; 13.20 John Renova and his
music; 14.00 Kookpraatje; 14.20 en
15.20 Omroepkamerork.; 15.00 Boe
kenschouw; 16.00 Johan Jong, orgel;
16.30 Tussen twaalf en zestien; 17 00
Filmland; 17.20 Wij en de muziek;
18.00 Nieuws; 18-30 Ned. Strljdkr.'
19.30 Nederland en zijn gewesten;
20.00 Nieuws; 200 Cellorecital; 2020
Cursus „Midden in de wereld"; 21.00
Mer. vraag en wy draaien; 21.30
„Kermis der ijdelheid", hoorspel;
22.15 Virginia Paris zingt; 23.00 Nws.
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8.00
Niuews; 715 en 8.15 Gram. muziek;
9.15 Voor de zieken; 9.35 Morgencon
cert; 10.30 Morgendienst; 1100 Kamer
muziek; 11.30 Zangrecital; 1200 Be
kende orkestwerken; 12.33 Orgelcon
cert; 1.300 Nieuws; 13.20 Metropole-
ork.; 1400 Kamermuziek; 14.40 Mu-
setteklanken 15.00 Pianosoli; 15.30
NCRV-koor; 1620 „Orphee und Eu-
rydice" van Gluck; 1720 Amati-trio;
18 00 Cellospe!; 19.00 Nieuws; 19.30
Het actueel geluid; 20.00 Nieuws; 20.15
Geestelijke liederen; 20.50 ,J>e Blik
semafleider", hoorspel; 21.35 Sym-
phonie-ork.: 2300 Nieuws.
FEUILLETON
Jean Vaubaron bewijst
zijn onschuld
door
XAVIER Db MONJEPIN
Voor de rechter.
De deur der kamer werd zacht geopend en een man
trad binnen.
Het was volkomen duister en Blanche. die wakker
werd, kon niets van zyn gedaante onderscheiden.
Hij trad voorzichtig op het meisje toe en zei zacht:
Roep niet. -mijn kind! Ik kom van je vader en hij
wenst je te spreken.
Waarom komt hij zelf niet? vroeg Blanche on
gerust.
Omdat'hij in de gevangenis is. Je weet toch, dat.
Ja, ja. zei 'het meisje. Mag ik nu naar hem toe
gaan? En laiju tr.evder dar.?
S;ii! Luis _-.ee i»cd;ue. cv ze man was natuur
lijk anders, stil- zy slaapt.
Hij stak Blanche de hand toe en het kind volgde hem.
Buiten stond een rijtuig klaar.
Place du Palais-Royal! zei* Rodille.
Blanche was zó vermoeid, dat zij reeds in het rijtuig
in slaap viel.
Op de Place du Palais-Royal-aangekomen nam Rodille
een ander rijtuig en liet zich naar de Champs-Elyséés
brengen. Van hier begaf hy zich naar het huisje in de
Avenue de Neuillv, het slapende kind op zijn arm
nemende.
Alles was goed gelukt, doch Rodille was te voor
zichtig en te berekend, om het gestolen kind zo spoedig
in de handen van de dokter over te leveren.
Zonder twijfel zou men zich ten minste gedurende
enige dagen in de straat Pas-de-la-Mule met de plotse
linge verdwijning van het kind van Jean Vaubaron,
de moordenaar, bezighouden.
Wanneer zij nu terzelfdertijd optrad als somnambule
in het huis op de Boulevard du Temple zou dit tot ge
vaarlijke gevolgtrekkingen kunnen leiden, die tot elke
prijs vermeden moesten worden.
Rodille had daarom besloten, het kind een paar weken
aan ieders ogen te onttrekken en haar niet te laten
verschijnen, voor dat de publieke belangstelling, die in
Parijs zo gauw op een ander voorwerp zich vestigt, zich
met iets anders bezighield.
Geen veiliger schuilplaats kon men vinden dan het
dubltele huij :u öe Avenue de Neuüly, waarheen Rodille
zich m*: de kleine b-erche tl.-u tok tegaf.
Op het ogenblik, dat hij de sleutel ia het sleutelgat
«tak, werd het kind met een zucht wakker.
We zijn er, zei Rodille. Binnen enkele minuten
zal je nu je vader zien, mijn kind. En hij deed de
deur open.
Het duurde niet lang of Jean Vaubaron werd voor de
rechter van instructie gebracht.
De rechter was een man van ongeveer vijftig jaren,
met een achtbaar uiterlijk en een ernstig en ondoor
dringbaar gelaat. Zijn hoog voorhoofd duidde een groot
verstand aan.
Op het ogenblik, dat Jean Vaubaron en zijn gelei
ders binnentraden, nam de rechter achter zijn grote
lessenaar plaats, waarop zich verscheidene voorwerpen
bevonden, onder andere de graveerstift, een touw met
knopen en ijzeren haak, een in vieren gevouwen bank
briefje, een klein rood juweeldoosje, enige gezegelde
papieren en het uitgebreide rapport van de commissaris
van politie, aan wie de gevangenneming was opge
dragen.
De secretaris van de rechter zette zich tegelijkertijd
aan een tafel bij het raam en legde een inktkoker, pen
nen en verscheiden grote vellen papier in behoorlijke
orde voor zich.
Toen hij de drempel van de kamer overschreden had.
ondervond Vaubaron een zenuwachtige spanning, die
hem over al zyn leden deed beven. Hij bemerkte deze
zwakte met een gevoel van angst.
Mijn God! dacht hij; ik beef als een misdadiger.
De rechter die mij zal ondervragen, kan dat voor vrees
aanzien, en dat zal een nieuwe beschuldiging tegen mij
zijn. de ernstigste van alle wellicht. Alles spant samen,
om my in het verderf te storten.
Daarop aan een plotselinge en onweerstaanbare aan
drang toegevende, riep hij uit:
Mijnheer, ik vraag recht van u! Voor andere moogt
gij een rechter zijn, voor mij zijt gij een redder. Nimmer
heeft een misdadiger de folteringen ondervonden, die
ik sinds heden lijd. En toch ben ik onschulig. Ja, bij
de levende God. die mij hoort, bij mijn vtouw en mijn
kind, die ik bemin, zweer fk u, mijnheer, dat ik onschul
dig ben!
De rechter van instructie antwoordde niet. Met een
snelle beweging, die hem door de gewoonte eigen was
geworden, zette hij zijn bril recht en gedurende enig#
ogenblikken beschouwde hij de trekken van Jean Vau
baron zeer aandachtig.
Die man beeft inderdaad geen slecht voorkomen,
sprak hy. nadat hij zijn onderzoek had geëindigd.
Hij trok uit die eenvoudige opmerking echter vol
strekt geen gevolg ten gunste van de gevangene. In de
loop van zijn lange ambtsbetrekking had hij vaak
afschuwelijke schurken gezien, die de eerlijks ich-
ten hadden, dat hij volstrekt op liet uiterlijk nii ver
trouwd#
iWor»; Vüivolgi),
