KAPPIE M VOOR LENS Een groot tekort aan lokalen De .uens ».„tu u—.u 0 en de telefoon door de mens. Ogen schijnlijk is er geen enkel verbana tussen deze twee stellingen. Ze staan Volkomen los van elkaar Dat lükt maai zo. Ze hebben een bepaald iets gemeen. Zo min als God *ijn eigen schepping zou gaan veria gen, door deze te misbruiken voo- misplaat- te grappen, zo min moet de mens dat met de telefoon doen. 0ch arme! Als de telefoon spreken kon, zou ze het ons. anders kunnen vertellen. Op de meest zonderlinge wijze wordt Ze misbruikt Vooral door het zwakke geslacht. Zo waren er eens enkele ionge dames op een kantoor in de streek waar ons blad ver-chijnt Het was de befaamde middagpauze Het brood was op en de tijd moest gedood worden. Toen kreeg 'n geniale ster een inval De bekende sportzaak Cari Denig in Amsterdam werd opge beid en de boo-doenster deed he» voorkomen of de heer Denig me- Fannv Blanker*Koen sorak. Ze wil de. terstond een paar spikes hebben D?» maat en thuig te bezorgen. De om het toestel verzamelde dames genoten natuurlijk geweldig. Vooral toon oo beleefde toon geantwoord Werd, dat er voor zou worden gezorgd On het eerste gpzicht zou men zes gen: Een onschuldig mei*jesgrapje voelen ons toch geneigd om hé- misbruik te noemen En wii zouden e» tegen willen waarschuwen. De oude Churchill gaat volgend Jaar bij leven en welzijn nog eens een reisje ondernamen. Brazilië is ditmaal het doel De Braziliaanse regerins hoeft hem uitgenodigd en geloof maar dat Churchill drommels goed weet, da- er in Brazilië sigaren zijn van een kwaliteit, waaraan we hier in Europa voo-lopg nog niet aan kunnen tippen Pana'el'a'c- of iets dergelijks noemen Ze die dingen. Het staat er du« goed voor. voor de „good old". Tenminste a's zijn politieke bezigheden toelaten da- hij er tussenuit trekt. In Nederland is het de gewoonte om er mee op te houden als je eenmaal de 65 gepas seerd bent Churchill schijnt er noe niet aan te denken. En als we ons nie' verfrissen is hij al een eind in d-e ze veutig E«n klasse baas, die we graag een Braziliaans sigaartje gunnen. Er wordt in verschillende kringen reeds in ernst gesproken over de her bewapening van Duitsland en sommige mensen windenzich daar nog al over Op. De man die door de lens kijkt be griipt dat niet Waarom zouden de Dui'-ers ook geen pretje mogen heb ben? Ze willen immers niet liever, En geleerd hebben ze niet zo erg veel In deze oorlog. Wij zouden zo zeggen laat ze maar weer meedoen. Het is toch een rommel in de wereld en het feit of Duitsland nu .wel of niet ba- wapehd is. doet daar weinig aan af Misschien dat een Duitse herbewape ning de eenheid onder de vroegere bondgenoten weer tot stand zou bren gen. Daar is het tot nu toe droevig mee gesteld. Op dat punt zijn Hitiers voor spellingen goed uitgekomen. Het is een hele toer om de verschtl- lc de volkeren zo ver te krijgen, dat er van bepaalde eenheid sprake is. Vandaar dat de Verenigde Naties nier zo heel erg floreren Als wij echter in Nederland om ons heen kijken .is dat niet zo verwonderlijk. Neem nou die Friëzen bij ons. Die hebben in Fries land asjeblieft een strijdhond, die de Veelbetekenende naam draagt „Fries land vrij." En het is de heren ern-it ook! Er is een diepgaand onderzoek ingesteld naa rde vraag of Friesland ingesteld naar de vraag of Friesland Zich zelf kan redden en de uitkom sten van dit onderzoek waren zo, dat het boven elke twijfel verheven was Friesland kan zich zelf redden. Een knap staaltje. Nederland kan het niet. Daar moet Marshall nog aan te pas komen. Laten we dus zeggen: van rriemand begmt ue victorie Als ze ons nu maar eens willen vertollen, hoe ze dat zo knap hebben aangelegd. Want in dat opzicht willen we graag wat leren. Mïschien dat de Friese am bassadeur in Amsterdam over enkele jaren wel eens een persconferentie wil beleggen, om dit uit de doeken te doen. B.v ter gelegenheid van de interna tionale voetbalwedstrijd Holland- Friesland. En we mogen ook wel zor. gen voor een goede wacht op de af sluitdijk in verband met deviezen- smokkel. Want er komen nu binnen kort ook nog wel Friese dubbeltjes en kwartjes. Mevrouw Fanny Blankers—Koen is niet alleen een groot athlete. Het wil ons toeschijnen, dat ze ook een goede zakenvrouw Is. Misschien is haar echt genoot daar debet aan. In ieder geval weet ze de belangstelling levendig te houden. Eerst zotr Ze naar Australië zonder kinderen, toen met kinderen en tenslotte helemaal niet omdat de kin deren niet meekonden Toen zou ze naar Amerika. Met kinderen natuur lijk. Nu lezen we, dat ze toch weer naar Australië gaat, toch weer zonder kinderen en nu laat ze Amerika weer varen. In ieder geval is er weei nieuws van het Koen-front Wedden dat ze binnenkort ook nog wel naar Amerika gaat? In de restaurants zal het weer als van ouds worden. Ze krijgen meer vet. Nou om u de waarheid te zeggen, vin den we dat geen overbodige luxe. Want wat je er kreeg, had met vet niet erg veel van doen. Vandaar, dat we niet begrijpen, dat ze meer vet krijgen; Wij hadden altijd begrepen, dat ze in de restaurants in het geheel geen vet kregen. Wij hebben in de saus tenminste geen vette bestandde len kunnen ontdekken. Het goedje zag er bruin en dik en meelachtig uit en het was vloeibaar. We herinneren ons dat we eens een kwak op ons pak hebben gemorst. Toen het eenmaal droog was, stoof het. Een vetvlek bleef er niet van achter. Wilt u geloven dat we het bericht, dat ze 50 meer vet krijgen, wantrouwen. Want als ze nooit iets hebben gehad, is 50 meer nog niets. We wachten de ontwikkeling van deze vethistorie niet heelmaal gerust at Vet en vleeshistories vertrouwen we sedert enkele maanden maar matig. Sport in nood Beroep op het Ministerie Naar aanleiding van het gemeen schappelijk schrijven van de ministers van Onderwijs, Kunsten, en Weten schappen en van Wederopbouw en Volkshuisvesting van 30 December '47 waarbij de bouw en inrichting van school-gymnastieklokalen voorlopig werd stopgezet, heeft de vergadering van sportbonden, aangesloten bij het NOC, het bestuur van laatstgenoemd lichaam opgedragen de betrokken mi nisters er op te wijzen dat deze maat regel onder de huidige omstandighe den funeste gevolgen moet hebben voor het LO en de Volksgezondheid Het bestuur van het NOC heeft zich thans tot genoemde ministers gewend met een memorandum waaraan het volgende ontleend is: Zoals bekend mag worden veron dersteld. is uit Wetenschappelijke onderzoekingen gebleken dat de groeiprocessen zich niet uit zichzelf harmonisch voltrekken. Waar de noodzakelijke uitwendige prikkels ontbreken, zoals nu door het gebrek aan oefengelegenheid bij een be langrijk deel van de schq^ljeugd en van de schoolvrije jeugd het geval is, zullen de nadelige gevolgen voor groei en ontwikkeling niet uitblijven Lichamelijke opvoeding binnen schoolverband is blijkens medische onderzoekingen zeer noodzakelijk, doch deze zal binnen enkele jaren nog slechts voor een gering percentage van de Nederlandse jeugd mogelijk zijn als gevolg van het schreeuwende tekort aan oefenruimte. Ook mag niet worden vergeten, dat het gymnastieklokaal in het schoolle ven een zeer bijzondere betekenis heeft als verzamelplaats, en in veler lei opzicht een centrum vormt van veelzijdige opvoedkundige activiteit Wat betreft de lich opv. en sport buiten schoolverband hebben de sport bonden met alle ten dienste staande middelen medegewerkt om de door de oorlog ontstane morele en lichamelijke ontreddering van het opgroeiende ge slacht zo veel en zo snel mogelijk on gedaan te maken. Vooral het Konink lijk Gymnastiek Verbond is in beslis sende mate afhankelijk van het al of rtïet kunnen beschikken ove. gym nastieklokalen. TEKORT AAN LOKALEN. Zo maken than, vele gymnastiek- en sportverenigingen speciaal ten plat- telande, gebruik van noodlokalen en wordt geoefend onder omstandigheden. welke ternauwernood nog verantwoord kunnen worden genoemd. Met kunst en vliegwerk past de nationale sport- beweging ziöh aan het belemmerende tekort aan oefenruimte aan. De vorming buiten schoolverband door middel van lich. opv. en sport van grote aantallen volwas-enen en van rijpere jeugd komt hierdoor in het gedrang. Er is aan de Nederlandse jeugd betere verzorging der lichamelijke opvoeding beloofd. De lichamelijke opvoeding .sportbeoefening en hy giëne behoren tot de grondvesten van ons onderwijs. De hieraan be stede gelden zullen met rente terug keren in de vorm van betere volks gezondheid. groter volkskracht, stij gende volkswelvaart en groeiend volksgeluk. Het N.O.C. vraagt steun voor het werk aan het ideaal van alle in het NOC samenwerkende nationale sport bonden: een krachtig, harmonisch. naar. lichaam en geest gezond Nederlands volk. AMSTERDAM EEN VEILIGE STAD? Het belangrijkste nieuws ,dat op de persconferentie over de acties van de hoofdstedelijke politie voor veilig ver keer werd bekend gemaakt, was, dat het aantal dodelijke ongelukken mogelijk als gevolg van toevallige omstandigheden sterk daalt. Tot nog toe zijn in de maand October geen dodelijke verkeersongelukken in de hoofdstad gebeurd. Nieuwe Bondspresident van Zwitserland. De heer M. Nobs ,de nieuwgekozen bondspresident van Zwitserland Biedt Tito het Westen een kans? Terwijl de Noordelijke Chinese legers vechtend Napking naderen heeft het China van Tsjang Kai Tsjek ook een diplomatieke nederlaag van de eerste orde geleden: de missie van de echt genote van de generalissimus in Wash ington liep op niets uit. De Ver. Staten schijnen er niet meer voor te voelen, daarginds met goed geld naar kwaad geld te gooien. De koele ontvangst ,die mevr. Tsjang Kai Tsjek ten deel viel, betekent dat Wash ington China reeds heeft afgeschre ven. Opmerkelijk ook was de toon van bitterheid en teleurstelling, die pres. Buttenlands Overz'cht 4Truman onlangs liet horen over het beleid der militaire grootheden van Athene. De mooie kans om Markos te slaan heeft men late» glippen", zo constateerde hijZijn réde kan nauwe lijks uitgelegd worden als een aanmoe diging voor Wallstreet al werd ver dere Hulp toegezegd. Markos heeft ze waarschijnlijk met veel genoegen ge hoord of gelezen. Zijn guerilla's zyn, naar de berichten doen geloven, Weer met frisse moed gestart. Washington kan ook hier de zaken niet forceren ,het heeft tijd nodig om zijn krachten te verzamelen, zijn a.s bondgenoten van het Atlantisch pact om hun moeilijkheden te boven te komen. Er wordt hard gewerkt in dit kamp om „orde op zaken" te stellen, teneinde straks, met een ,„gësIoten front" de rij van strategische succes sen van het Kremlin te kunnen cou peren. In het bijzonder de UNO-vergadering in Parijs heeft vele gelegenheden tot nauwer contact en nader overleg tus sen de Westelijke partners geschapen. En zij zijn dankbaar benut. Maar ondertussen wint de Sovjet Unie politiek terrein. En, waar de grenzen van de „sfeer" reeds zijn vast' gelegd, wordt de „invloed" successie velijk versterkt. In Polen gaan de socialisten'en de communisten fuseren. In Hongarije betekent de recente premier-wisseling na het verdwijnen van Zoltan Tildy en de vlucht van minister Nyardi maatschappelijk: het doorvoeren van een kolchoz-landbouwpolitiek naar Russische trant en politiek: de verster king van de heerschappij der commu nisten. Het is waar, dat Istvan Dobi, de minister-president die Dinnyes op volgde, niet de enige is der gezagsdra. gers, die tot de partij der Kleine Boe ren behoort. Er zijn ook nog socialis ten in de regering. Maar de commu nisten beschikken ovèr Binnenland-e Zaken en Justitie en vooral, de macht van de Partij der Kleine Boeren, die in '47 nog een overweldigend verkie zingssucces behaalde. I? zeer geslonken Haar heterogene samenstelling zij fungeerde aanvankelijk als vluchtheu vel voor alle behoudende elementen bleek haar Achilleshiel; de aanval len van de strijdvaardige communisten werden met grote bekwaamheid en een nooit-aflatende energie op haar uitgevoerd. Zo wordt ook Hongarije rijp gemaakt voor de „volksdemocra tie". Het Westen moet deze ontwikkeling werkeloos aanzien. Er zijn te weinig „aangrijpingspunten" achter het „ijzeren scherm" voor een tegen-actie die enig succes op zou kunnen leve ren. Misschien, dat Joego-Slavië hierop een uitzondering gaat maken? Tito heeft veel moeite met het sluiten van handelsaccoorden met de Balkan-lan den en een missie naar Moskou mis lukte. De V.S. en Engeland schijnen van deze situatie ogenblikkelijk ge bruik te willen maken door hun uit voer naar Joego-Slavië te vergroten. In de hoop uit Belgrado een koevoet te smeden om het Oostelijk blok uit elkander te wrikken als het politiek getij eens keert? De kans moge gering Üjken, deze prompte reactie is in elk geval tekenend voor de gevoeligheid die de politiek thans beheerst. A. H. Concurrenlienijd leidde tot ontvoering Een Wel zeer ongewoon geval van ontvoering heeft zich gisteren voor gedaan tijdens atletiekwedstrijden te Moskou. Vladimir Izotov .trainer van de bekende Dynamo sportvereniging presteerde het nl. om de sprintster Krapivnitskaya, lid van een concurre rende vereniging, voor de start van het nummer waarop zij zou uitkomen, op zijn motorrijwiel mee te voeren om te voorkomen dat de Dynamo-meisjes het vuur te na aan de schenen zou worden gelegd. Izotov bracht zijn bult naar een plek in het bos, waar zij onder bewaking werd gesteld. De ontvoerde athlete wist echter te ontsnappen, maar kwam te laat aan de start ZATERDAG 18 DECEMBER 1948. Hilversum I, 301 m. 7 DO en 8.00 Nieuws; 7.30 en 8.15 Gramofoonplaten 9.30 Mozart-concert; 10 DO Morgenwij ding; 10.35 De jonge Flierefluiters; 11.00 PS-cabaret; 11.35 Vioolrecital; 1200 Operette-klanken; 13.00 Ned Str.- krachten; 13.30 Accordeonorkest Jan Vogel; 14.00 NJG-uitZending; 14.30 Harmonie-muziek; 15.00 Gronings pro gramma; 1525 OmroepkamerOrkest; 16.15 Marsen en walsen; 17.00 Nieuws van de Platenmarkt; 17.30 Om en na bij de twintig; 18.00 Nieuws; 1830 Ned. strijdkrachten; 19.00 Artistieke staal kaart; 19.30 Wat doet de kerk?; 20.00 Nieuws; 2015 The Rambles; 21.15 De bonte Bal; 22.00 Stradiva-*extet; 22.25 De Mens en 'sj" 'ïefhebberijen; 23. t) Nieuws. Hilversum n, 415 m. 7 ut) en 8.00 Nieuws; 7.15 en 8.15 Gramofoonplaten; 9.05 Morgenconcert; 10.15 Muziek houdt fit!; 1100 De Zonnebloem; 11.45 Schoolradio; 12.33 KRO-amusements- Orkest; 13.00 Nieuws; 13.25 Duetten; 13.50 Film en toneel; 14.40 Tenor en orgel; 15.10 Naar het wonderland der muziek; 15.30 Gram.muziek; 1600 Har- moniemuziek; 16.30 De schoonheid van het Gregoriaans; 17.00 De Wigwam; 18.00 Kareolseptet; 18.30 Weekoverzicht 19.00 en 20.00 Nieuws; 1915 Promena- f de-orkest; 20 20 Lichtbaken; 21.00 Ne gen heit de klok; 22 00 Weekend-sere nade; 23.00 Nieuws. mi de vreern klok 29. Kappie, Signor Rivaldi en de maat zagen wel dat ze door de hoofdman uitgelachen en bespot werden. „Grijnslach niet!" schreeuwde Signor Rivaldi, en hij duwde Kappie en de maat ruw achteruit. „Gij bevindt U contra een Signor Rivaldi! Ik laat mij niet begrxjnslachen, facio del bulbakkio! Zijn wij hier in een filmvertonings-studio? Waarom draag jij een costuumpak van duizend jaartijden terug?" De hoofdman had eerst even geluisterd, toen was hij opgestaan, terwijl z'n gezicht steeds roder werd en er een gevaarlijke uitdruk king in zijn ogen kwam. „Genoeg!" schreeuwde hij' toen. „Gij zult met zijn allen met de leeuw Largo moeten vechten. Hij zal iedereen verslinden. Ik verheug mij op de voorstelling, die ik met al mijn onderdanen bij zal wonen. Ik heb gezegd." „Nee, nee!" gilde de maat. „Ik wil niet! Een leeuw! Verslinden! Nee! Help! Help!" FEUILLETON Jean Vaubaron bewijst zijn onschuld dooi XAViER DE MONJEPIN 63). Na verxoop daarvan 'hoorde Jean Vaubaron een gedruis, dat steeds meer naderde en waarvan de oorzaak gemakkelijk te raden is. De commissaris en zijn agenten waren, nadat zij al de lagere verdiepingen vruchteloos doorzocht hadden, ten slotte aan de vliering genaderd, waar de vluchteling eën schuilplaats had gevonden. Ofschoon ieder het voor onmogelijk hield, dat hij zich in de kazerne verborgen zou hebben, had de commis saris, die een zeer stipt man was, zijn plichtsbetrach ting zover gedreven, dat hy het onderzoek tot zelfs daarheen uitstrekte, om zijn eigen geweten gerust te stellen en te zorgen dat men hem later niet het minste verzuim zou kunnen ten laste leggen. Vaubaron hoorde het gedruis en het gestommel voort durend naderen' en in dezelfde mate nam ook zijn onge rustheid toe. Hij vroeg zichzélf af: Wat gebeurt ;er toch? Wat zal er nu volgen? Het antwoord op deze vragen liet znch niet lang wachten. De zoldertrap kraakte en dreigde te bezwijken onder het gewicht van de troep, die haar beklom. De deur werd geopend en de toortsen verspreidden tussen de binten en balken hun flikkerend licht. Niemand keek échter in de richting van Vaubaron en men vertrok ten slotte teleurgesteld. De vermoeienis was voor de vluchteling echter te groot geweest en hij viel op de balk in slaap. Hij werd door een hevig gedreun gewekt, zo nabij hem, dat hij in het eerst dacht, dat het dak instortte. De dag was aangebroken en op de hoge wal, zeer dicht in zijn nabijheid, werd het. kanon afgeschoten. Dat kanonschot was bestemd, om overal in het omlig gende land bekend te maken, dat een galeiboef ont snapt was. Vaubaron gevoelde, dat de rust. die hij had genoten, hem onbeschrijfelijk veel goed had gedaan en dat zijn krachten grotendeels waren teruggekeerd. Ofschoon bij de vorige avond op de ziekenzaal heel weinig had gegeten, voelde hij geen eetlust. Hij werd daarentegen door een hevige dorst geplaegd. De dag ging langzaam voorbij. Vaubaron wachtte, evenals de vorige avond, niet slechts tot dat de duisternis gevallen was, maar totdat de klok der kazerne het uur van middernacht geslagen had, alvorens hij van ztyn balk afklom, en tot handelen overging. Toen begaf hij zich naar het afgelegehste gedeelte der vliering en het mes uit zijn zak halende, sneed hij daarmede een deel der latten door, waarop de pannen rustten. - Toen dit gedaan was, viel het hem niet moeilijk, om zonder gedruis de pannen van hun plaats te nemen en een opening te maken, groot genoeg om zijn lichaam door te laten. Door die opening klom hij op het zeer steile dak en, met zijn voeten op de rand van de dakgoot steunende, wachtte hij tot zijn ogen genoeg aan de duisternis ge wend waren, cm het terrein te kunnen overzien. Het regende hevig, waardoor hij tot op de huid doornat werd. Hij vond ten laatste een stevig ijzeren voorwerp, waar aan hij zijn touw vast kon maken en liet zich naar beneden glijden. Eensklaps ondervond hij een afgrijselijke gewaar wording. Hij was aan het einde van het touw gekomen en nog Voelde hijv niet ónder zijn voeten, terwijl hij niet wist, of de afstand, die hem van de grond scheidde, zodanig was, dat hij zich kon laten neervallen, zor^pr zich te verpletteren. Hij wist evenmin, of wellicht daar benedeu scherp gepunte rotsen waren, waarop zijn lichaam verbrijzeld zou worden. In Gods naam! zuchtte hij en liet zich vallen. Fluitend ontsnapte de lucht aan zijn borst; het bloed sprong hem uit de neus en het was hem, alsof hij door een- wolk van vuur ging; daarop viel hij met een vrese lijke slag op een zachte moerassige grond neer cn ver wonderde zich, toen hij enige ogenblikken daarna weer tot zichzelf kwam, dat hij nog leefde. Epn onbeschrijfelijk gevoel van vreugde maakte zich tegelijkertijd van hem meester. Hij had zijn doel bereikt; hij was uit het bagno, buiten de «tad. De lucht, die hij inademde, was die der vrijheid. De regenbui, die zyn medehelper was geweest, scheen, nu het werk eeVmaal volbracht was, te bedaren. De wind alleen bleef hevig waaien en joeg de wolken mét snelle vaart zeewaarts. Reeds werden hier en daar hel dere met sterren bezaaide plekken aan de hemel zicht baar. Jean Vaubaron, even nat alsof hij in de zee gevallen was, koud tot in het merg van zijn gebeente en van het hoofd tot de voeten met slijk bedekt, stond haastig op. Hij stak de slecl* onderhouden weg, die naar de for tificatiën voerde, over, sloeg het eerste gebaande pad in, tlat hij vond, en liep snel voort Waar ging hij heen? Hij wist het zelf nog niet. Eerst met het aanbreken van de dag zou hij het land trach ten te verkennen en de bepaalde richting kiezen. Het nodigste op -dit ogenblik was, van* de duisternis gebruik te maken, om zich van Brest te verwijderen en de grootst mogelijke afstand tussen hem en het bagno te stellen, want bij de eerste schemering van het dag licht zou men het touw aan de muur zien hangen en de jagers, die twee dagen lang het spoor niet hadden kun nen vinden, zouden zich ogenblikkelijk op de jacht begeven. <Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1948 | | pagina 5