D
W
B
Kersnacht, schooner dan de daegen,
Hoe kan Herodes 't licht verdroegen,
Dat in uw duisternisse blinckt,
En word ge viert en aengebeden?
Zijn hooghmoed luistert na geen reden,
Hoe schel die in zijn ooren klinckt.
ij pooght d' onnoosle te vernielen,
Door 't moorden van onnoosle zielen,
En weckt een stad en landgeschrey,
In Bethlehem en op den acker,
En maecht den geest van Rachel wacker,
Die waeren gaet door beemd en wey.
an na het westen, dan na 'et oosten.
Wie zal die droeve moeder troosten,
Nu zy haer lieve kinders derft?
Nu zy die ziet in 't bloed versmooren.
Aleerze naulix zijn geboren,
En zoo veel zwaerden rood geverft?
- V ji.rï*
J( Y ziet de melleck op de tippen
Van die bestorve en bleecke lippen,
Gerucfkt noch ver sch van moeders borst
Zyziet de teere traentjes hangen,
Als dauw, aen druppels op de wangen:
Z y zietze vuil van bloed bemorst.
wtnj Klnertvsei)
utt d« vu
e winckbraeuw deckt nu met zijn booghjes
Geloken en geen lachende ooghjes,
Die straelden tot in 't moeders hart.
Als starren, die met haer gewemel
Het aenschijn schiepen tot een' hemel,
Eer 't met een' mist betrocken werd.
ie kan d'ellende en 't jammer noemen
En tellen zoo veel jonge bloemen.
Die dóen verwelckten, eerze noch
Haer frissche bladeren ontloken,
En liefelijck voor yder roken,
En 's morgens droncken 't eerste zogh?
oo velt de zein de korenairen.
Zoo schud een buy de groene blaeren,
Wanneer het stormt in 't wilde woud.
Wat kan de blinde staetzucht brouwen,
Wanneer ze raest uit misvertrouwen 1
Wat luid zoo schendigh dat haer rouwt 1
edruckte Rachel, schort dit waeren:
Uw kinders sterven martelaeren,
En eerstelingen van het zaed.
Dat uit uw bloed begint te groeien,
En heerlyck tot Gods eer zal bloeien
En door geen wreedheid en vergaet.
Joost van don Vondel
