KAP PI E
m VOOR*LENS
De negentiende Ralleye
Het is een goede gewoonte van vele 1
mensen om aan vrienden en bekenden
ter gelegenheid van de jaarwisseling n
kaartje te zenden. Zo'n simpel vis.te-
kaartje, desnoods een ansicht. Het
doet zo plezierig aan. als je op de
eerste dag van het jaar een massa
kaartjes ontvangt. Naar alle waarschijn
lijkheid zullen er wel zulke mensen
xijn. Hoewel ik in een stadium kom.
Om dit te betwijfelen. Want nog deze
week heb ik een aantal mensen ge
sproken, die helemaal niet tevreden wa
ren over de gang van zaken met het
Nieuwe jaar. Zonder Uitzondering had
den ze een vijf en twintig a dertig
kaartjes verstuurd en ze hadden er
m-ai enkele teruegehad. En dan in de
regel nog een dag of wat later. Ik ben
er eens op gaan letten, maar zonder
uitzondering hebben alle mensen min.
der kaartjes ontvangen, dan ze verzon
den hebben. Het is trouwens bij ons
hetzelfde geweest Eigenlijk nog erger.
Want er waren er by ons dertig ver
stuurd en op de eerste dag van het
Nieuwe jaar ontvingen we er maar
twee terug. Het gevolg was Ontstem
ming bij verschillende mijner huisgeno.
ten, die na de eerste dag elke keer de
post met hernieuwde belangstelling te
gemoet zagen.
Dat is al enkele jaren zo. Maar hei
is nu voor het Idktst geweest. In hei
vervolg stuurt er geen mijner huisgeno_
ten een kaartje meer weg. Een adver
tentie is veel gemakkelijker. Dan ver
geet je tenminste niemand en je maakt
je ook niet nijdig op de rwnsen, die
jou vergeten hebben.
XXX
De Belgische kamerleden Borremans
en Jaquemotte hebben het met de po
litie te kwaad gehad ter gelegenheio
van de vertoning van de film „Hei
IJzeren gordijn". Ze raakten zelfs mei
de politie aan het vechten en een Pro
ces verbaal volgde, wegens verstoi,
van de openbare orae. Toen bemoei"-
de Belgische Kamer zich er mee- Wan:
Kamerleden zijn zogenaamd onscnend-
baar. En .de Kamerleden verklaarden
in de Kamer, dat het slechts een pro.
testbetoging zonder meer was geweest
en de openbare orde in het geheel niei
in het gedrang was geweest. En Ziet.
ten opzichte van de Heer Jaquomotce
werd de onschenabaarheid van toepas
sing verklaard, maar de heer Borremans
kon het niet zo ver brengen. Er is dus
in Beigië met twee maten gemeten.
Enfin, daar zullen we nog wel meer
van horen.
XXX
De bedevaart naar de heilige plaats
Mekka in Arabië heeft voor de Mo
hammedanen altijd grote aantrekking*
kracht gehad. Tienduizenden uit de hele
Arabiscne, juister gezegd Mohamme
daanse wereld trokicen er heen om op
de heilige plaatsen hun gebeaen te hou
den. Uit Batavia wordt gemeld, dat het
aantal in vergeiyking met vorig jaai
verdubbeld was en er door 33 scnepen
meer dan dertigduizend personen wer
den vervoerd. Ze behoeven in Mekka
geen vereniging voor vreemdelingenver
keer op te richten.
XXX
De heie wereld staat op zijn kop.
We hadden aityd geaaent, dat kleigrond
de beste en waardevolste grond was
en dat zanagrouo en met name woes-
tijngrond waardeloos was. Maar nu be
glnnen de mensen de boei onder de
grond weg te haien en nu blijkt, dat
er onder het zand veel meer goeds zit
dan onder de klei. In de Negeb woestijn
schijnt olie gevonden te worden en m
de woestijn van Sinaï is een bron aan_
geroerd, die niet minder dan veertig
duizend barrels per dag kan leveren.
Voorlopig zal de bron echter niet op
volle capaciteit benut worden. Wie
weet, wat er in de Sahara nog niet te
vinden is. Oorlog is er om die zandzee
nog nooit geweest, maar wat niet
kan komen.
XXX
In Suriname wordt goud gevonden.
Al sinds jaren. Er zijn honderden men
sen onder ongunstige omstandigheden
aan het werk om het goud uit de grond
te halen. Veel resultaat hebben ze ech.
ter niet. Van het goudzoeken worden
Ze niet direct rijk. Die honderden men
sen hebben in het afgelopen jaar 129
kilogram goud uit de aarde geseiiu.#eld
Daar heooen ze duizenaen tonnen
gronds voor moeten uitwassen. Nee",
ae goudzoekers van Suriname vinden
geen grote kiompen. Misschien dat ze
een daguurtje haien. Maar meer ook
niet Het klinkt wel aardig, gouazoeker
maar het is niet zo erg romantisch meer.
XXX
In Amerika heeft professor Campbell
een lezing gehouden aan de een of an„
dere universiteit, waarin hij een en an
der mededeelde over de atoombom. De
bom zelf was mischien zo groot als 'n
flinke voetbal, maar de eigenlijke in
wendige ontplofbare inhoud had maar
een omvang van een klein kinderballe
tje van 10 cm doorsnee. Het gewicht van
de ontplofbare stof was hoogstens 13
kilogram. Als de wetenchap dus nog
iets verder komt en, dat zal wel, want
de geleerde heren staan voor niets, dan
nemen we binnenkort een atoombom,
die een hele stad kan verwoesten in
onze zak mee. Wat een tijd voor anar_
chisten, die nog eens een bomaanslag
willen doen!
Er schijnt steeds meer uranium en
thorium te komen, want de professor
verklaarde, dat er iedere maand nieuwe
mijnen worden ontdekt. Er is op het
ogenblik al een voorraad voldoende om
tienduizend bommen te maken. Dat is
een hele geruststelling voor Ons. Dan
is er tenminste kans dat we ter zijner
tijd van het bevolkingsvraagstuk afko
men. Iedere bom een stad en elke stad
een vijftig- a honderdduizend slachtof
fers, dan ruimt het al aardig op. We
houden ons hart vast voor de weten
schap, zolang de beschaving nog op
zo'n laag niveau blijft.
Wie is wereldburger III
De volgelingen van de Amerikaan
«iarry Davis, „wereldburger, nummer
strijden te Wenen om de eer zich
als „wereldburgers" aan de zijde van
l)avis te scharen.
Davis zelf, die te Parijs zijn Hoofd
kwartier heeft, benoemde Gisela Schleu
ter. een toneelspeelster uit Keulen, tot
„wereldburgeres 2".
Gustav Krisch maakt aanspraak op
de titei van „wereldburger 3". Zijn
„hoofdkwartier" in de Mariahilfestrasse
te Wenen wordt bestormd door verslag
gevers en fotografen, vergezeld van Pe
ter Hinterhof er, Oostenrijks schrijver
componist, die hem deze titel be
twist. Hmterhofer heeft verleden week
zijn Oostenrijks geboortebewijs in het
stadhuis te Wenen verscheurd.
De geldigheid der aanspraken is ge
daald, sinds bericht is, dat Davis zelf
deze titel heeft gegeven aan een Duitse
emigrant. Weense studenten hebben
trofoir voor het caf' bezet om het pu
bliek in redevoeringen het voor en te
gen van wereldburgerschap als middel
tot wereldvrede voor te houden.
Uitvinding voor blinden
Een blinde geleerde in Canada
maakt van de nationale raad voor on.
heeft een „uiterst gevoelig ap
paraat" voor het opvangen van gelui,
den uitgevonden, dat zeer geschikt
om blinden de weg te wijzen.
De uitvinder, Jön Swajl, beweert, dat
zijn apparaat hem in staat stelt alle
hinderpalen te ontdekken, die zich bin
nen een straal van vijf meter bevinden.
Hij wordt voor hun nabijheid gewaar
schuwd door electrische trillingen, die
door zijn vingers worden opgevangén,
elke vinger stemt overeen met een be
paalde afstand. Dit apparaat bevat een
voor het geluid uiterst gevoelige zen
der en ontvanger, die de trillingen op,
vangt. Het apparaat weegt 12 kg. maar
de uitvinder hoopt dit gewicht te kun
nen verminderen.
en de
Chinese
Mandarijn
11, De fakir holde over de kade en verdween toen in een nauw,
rommelig straatje met vele winkeltjes aan weerszijden. De verkopers,
die bijna allemaal ongunstige gezichten hadden, prezen op luide toon
hun waren aan en de fakir keek van links naar rechts, totdat hij
eindelijk iets in het oog kree. Hij ging naar het winkeltje toe, dat
een uitstalling had van goedkope artikelen.
„Mooie juwelen.... diamanten, robijnen en saffierenzestig
karaats I"
,Ik weet er alles van", zei de fakir. „Die steen daar; hoeveel
kost die?"
„Ach! Deze!" zei de verkoper. „Dit is de mooiste steen van mijn
verzameling. Een echte diamant.... zestig karaats!"
„Je hoeft mij niks wijs te maken!" zei de fakir. „Het is een stukje
geslepen glas.... zestig karaats glas!"
Na lang over en weer praten werden ze het over de prijs eens.
Intussen stond de Mandarijn de komst van de fakir af te wachten.
„Hoe lang zal het nu nog duren, voordat ik eindelijk zal weten, wat
een Mandarijn moet doendacht hij.
van ÏÏlottU Goa£o
ER STARTEN 27 NEDERLANDERS
DE NEGENTIENDE RAILLYE
De vermaard geworden Rallye van
Monte Carld staat weer voor de deur.
De meeste deelnemers zijn reeds ver
trokken naar hun startplaatsen; de drie
daagse rit zelf begint op de 25ste van
deze maand.
Het is voor de automobielwereld een
sensatie geweest na zovele oorlogsjaren
weer te kunnen meedoen aan deze
grootste sportieve krachttoer, die EurO-
pa kent voor zijn sportieve rijders. Het
vooroorlogse programma was in menig
opzicht ongetwijfeld zwaarder; er wa-
Glasgouw, 3 uit Stockholm, 1 uit
Praag en tenslotte nog een zeldzame
uit Oslo. Onder de namen van de
equipes treffen we nog bekenden ulf
de vooroorlogse Railyes aan, zoals
Van Beeck Calcoen, Van Cleef uit Was
senaar. mevrouw Van Limburg Stirum,
Van'Strien e.a.
De verwachting is, dat het dit jaar
een niet zo moeilijke Rallye wordt, aan
gezien het vrijwel nergfens In Europa
hard „wintert"; in stede daarvan re
geert de griep over vrijwel het gehele
terrein van deze Rallye.
DE 19? RALLYE VAN MONTE-CARLO
Ondergrondse fabriek
in Sowjet-Armemë?
Volgens de „New York Times", heeft
de Sowjet Unie in Sowjet Armenië een
grote ondergrondse fabriek voor her
vervaardigen van splijtbare stoffen uit
uranium gebouwd.
Sulzberger, die zich beroept op „een
gedetailleerd bericht uit een bron, die
tot nog toe betrouwbaar is gebleken",
deelt mee, dat de fabriek aan de rivier
de Sanga ligt, enkele kilometers ten
Noorden van Erivan (50 km. ten Noor
den van de Perzische grens en 230 km
verwijderd van de Turkse grens). De
fabriek zou zijn opgericht door Lavren-
tie Beria, plaatsvervangend minister
president, die „naar men aanneemt
voorzitter is van de Sowjet Russische
commissie voor de atoomenergie".
Volgens de ontvangen inlichtingen
zijn zes grote onderaardse holen in de
heuvels uitgegraven om plaats te ma
ken voor de fabriek. Naar verluidt zijn
andere uraniumlagen door Sowjet Rus
sische mineralogen ontdekt in het ge
bied van Ossetia, ten Noorden van Tif-
lis, en in Svanetia in het Noord Westen
van de republiek Georgië.
STOF TEGEN
VERMENIGVULDIGING
VAN KANKERCELLEN
Een stof, die de vermenigvuldiging
van de kankercellen vertraagt, werd in
de menselijke urine ontdekt door twee
Amerikaanse biologen, namelijk Norris
en John Majnarich van de universiteit
van Seattle in de staat van Washington
Deze stof werd genoemd vitamine B 14,
maar vertoont veeleer de aspecten en
eigenschappen van een hormoon dan
van een vitamine. Zoals bekend, wordt
het hormoon voortgebracht door het
menselijk lichaam. De vitaminen zijn
echter in het voedsel voorhanden. Be
vonden werd dat de vitamine B 14 een
tegengift is voor het sulfathiazo], dat.
na bij een rat te zijn ingespoten Snel
bloedarmoede veroorzaakt.
poneerde. Als vingerwijzing was nog
op de enveloppe geschreven „For the
little girl, that got the big reward of
two biscuits". Ria van de Broek heeft
de cheque intussen ontvangen. Zo le
verde zelfs een koekje nog rente op.
ren immers de roemruchte startplaatsen
Athene, Talinn, St. John o'Groats, Pa-
lermo, die thans buiten de organisatie
blyven moesten. Nu zijn de trajecten
gelijk gesteld op 3100 kilometer, terwijl
de verste punten Lissabon, Glasgow,
Oslo en Stockholm werden.
De Nederlandse deelneming is buiten
verwachting groot geworden. Van de
28 deelnemende auto's van Nederlandse
nationaliteit is er ten leste slechts één
fgeval'. -n. z 27
ten, waarvan 18 uit Monte Carlo, 4 uit
80.000 FRCS VOOR EEN BOEK
Een exemplaar van de eerste uitgave
van „En route", de bekende roman van
Huysmans, werd bij 'n boekhandel in
Parijs voor 80.000 Franse francs ver
kocht. In 1922 ging het manuscript van
„En route" op een verlcooP voor 6000
francs.
TOUR DE FRANCE TE
VOET.
René Nouailetas kwam op
1 Januari terug in Saint Jean
d' Ang'ly, een stadje in het
westen van Frankrijk en had
de 7500 K.M. van de Tour de
France te voet afgelegd. Hij
was hier gestart op 9 Mei
1948 en heeft dit dus binnen
acht maanden gepresteerd.
DE SCHATTEN
VAN DE ESTERHAZY'S
Gemeld wordt, dat de historische
schatten, die het bezit zijn van de fa
milie Esterhazy, in het familieslot te
Boeda zijn ondekt en in beslag geno
men. Het gebouw was tijdens de oorlog
door bombardementen vernield en on
der het puin heeft men, naar men zegt,
waardevolle mantels, die aan de Hon
gaarse koningen van de 15de eeuw heb
ben behoord, evenals de beker en de
ring van koning Mathias, ontdekt.
Volgens de bladen geldt het hier sa
botage door de huidige Prins Paul Es-
terdazy, die, zoals bekend, onlangs als
medeplichtige van mgr Mindszenty is
aangehouden, daar hij geweigerd heeft
de schatten in veiligheid te brengen.
EUROPESE EENHEID.
De Commissie voor Europese een
heid van de Westerse Unie is vandaag
te Parijs bijeengekomen om besprekin
gen te voeren over een handvest voor
een Europese Unie. De afgevaardigden
zetten het standpunt van hun regeringen
uiteen. Dez eeerste vergadering duurde
anderhalf uur.
Een vreemde club
De Venlose politie stond gedurende
de laatste weken voor een raadselach
tige serie inbraken, waaroij vooral scho
len en werkplaatsen het doelwit waren
Behalve kleine geldbedragen werden
de meest uiteenlopende zaken als pot
loden, stoelen en flessen slaolie ont
vreemd, alsmede gereedschappen e.d.
Het gelukte de politie een spoor te vin
den, dat tot de ontdekking van een
jeugdige dievenbende leidde, waarvan
de oudste jongen 17, de jongste 12 jaar
was. De club bestond uit vijf man en
hield er in de bossen in de omgeving
van Venlo een hol op na, dat gestof
feerd was met gestolen stoelen en bij
len. Het geld was grotendeels aap-no^p
goed besteed. Drie der jongelieden \*e>
den te Roermond ingesloten.
Bij de duivel te biecht
Een zekere H. uit Velden had wel
buitengewoon pech, toen hij met een
partij zilveren lepels en vorken, die
hy volgens zijn zeggen van een Duits
militair in Straelen gekocht had voor
10 kilo vlees, terecht kwam bij de ju
welier N. te Venlo, wien hij het zilver
te koop aanbood.
De juwelier zette grote ogen op, toen
hij aan het monogram ontdekte, dat 't
zijn eigen bestek was, dat hij bij terug
keer van de evacuatie uit Venlo had
vermist. De politie werd gealarmeerd,
welke de Veldenaar aan de tand voelde
en als resultaat hiervan de verdwenen
eigendom van de juwelier in Venlo,
Tegelen en Velden kon opsporen. H.
werd naar de gevangenis te Roermond
overgebracht.
Rentegevende koekjes
Toen een maand geleden een zesjarig
meisje uit een dorpje in de omgeving
van Helmond een portefeuille vond met
een inhoud van 1100 gld kreeg zij als
eerlijke vindster van de eigenaar twee
koekjes als dank.
Dit bericht kwam in de internationale
pers en eind November verscheen in
talrijke Engelse bladen het volgende
bericht: „Reward two biscuits".
Helmond, Holland- „An eight year
old Dutch girl, Jean van Deal, found
a purse. containing 1100 guilders. Re_
turned it after spending two days tra-
cing the owner, and received as a re
ward two biscuits".
Hoe men aan de naam „Van Deal"
kwam is niet duidelijk, want het kind
heette Rla v. d. Broek, maar dit doet
weinig ter zake. In Dublin las een con
ducteur, Joseph McManus- het bericht
en hij 'stuurde promt een cheque van
10 shilling aan het meisje om er iets
voor te kopen. De brief werd door de
post bij een zekere heer Van Daal be
zorgd, die uit de krant van het geval
vernomen had en brief met inhoud bij
het plaatselijke blad in Helmond de
DONDERDAG 20 JANUARI 1949
Hilversum I 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram.platen; 9.05
Koorzang; 9.40 Schoolradio; 12.03 Piano
recital; 12.33 KRO-amusementsorkest;
13.00 Nieuws; 13.25 Operamuziek; 14.00
Orkest André Kostelanetz; 14.40 Voor
de vrouw; 15.15 Omroeporkest; 16.00
Bijbellezing; 17.00 Voor de jeugd; 17.30
Vocaal Kwartet; 18.30 Ned. Strijdkrach
ten; 19.00 en 20.00 Nieuws; 20.15 Studio
steravond; 21.30 Familiecompetitie; 22.00
Gram.muziek; 22.25 Ned. Kamerkoor:
23.00 Nieuws.
Hilversum II, «5 m. 7.00 en 8 00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram muziek; 9.00
Pianorecital; 10.15 Arbeidsvitaminen;
11.00 Symphonisch concert; 12.00 En
semble Jo Bo_; 12.33 Pianospel; 13.00
Nieuws; 13-20 Argentijns gr.platenprogr.
14.20 Solistenconcert; 15.00 Voor zieken
en gezonden; 16.00 Van vier tot vijf;
17.00 Voor de jeugd; 17.35 Gram.muz.;
18.00 Nieuws; 18.30 Gram.platen; 19.10
Avondschool; 20.00 Nieuws; 20.15 Om-
roep-kamerorkest; 21.00 Liefde en mis
verstand, hoorspel; 21.15 Promenade-
orkest; 22.05 BBC symphonie-Orkest;
23.00 Nieuws.
FEUirXETON
Jean Vaubaron bewijst
zijn onschuld
door
KAVItR Ob MONIbHIN
89). Dit geld was voor het ogenblik een werkelijke
•chat voor Paul, die niets meer bezat.
Paul gebruikte haastig een versterkend maal, dat hij
wel nodig had; daarop ging hij naar de paardenposterij
om inlichtingen te bekomen. Hij verkreeg weldra de
zekerheid, dat op vertoon van een behoorlijk paspoort
tegen twee uur in de namiddag postpaarden verstrekt
waren.
Hij ondervroeg daarop de postiljons en hoorde van een
van hun, dat hij na een kort oponthoud in de rue des
Amandiers een rijtuig met drie personen naar de wis
selplaats te Sèvres had gebracht.
Die drie personen waren twee lieren en een jong
meisje en zijn ambtgenoot te Sèvres was met hen naar
Versailles gereden. Er bleef voor Paul geen twijfel meer
over, dat Blanche zich niet vergist had, toén zij Bretagne
als het doel der reis opgaf; de stations Sèvres en Ver-
■ailles waren de eerste op de weg naar Quimper.
Maar welke reden konden Rodille en de magnetiseur
hebben, om zich daarheen te begeven?
En waarom namen zy Blanche mee?
Op de grote weg van Parijs naar Quimper, ongeveer
zes of zeven mijlen van Ploërmel reed een wagen met
een klein mager paard er voor.
Een armoedig gekleed man, met een lange grijze baard
en een grote strohoed op het hoofd, leidt het paard
bij de teugel.
I11 zijn rechterhand houdt hij een knoestige met ijzer
beslagen stok. Een grote schone grijze hond loopt vrolijk
nu eens voor dan weder achter de wagen en komt van
tijo tot tijd op zijde van zijn meester, om een liefkozing
te ontvangen.
Die man is Jean Vaubaron, vergezeld van zijn getrou
wen Tristan.
Jean Vaubaron, of liever de Man met de wassenbeel
den, want zo werd hij overal genoemd, reisde heel
Frankrijk door met zijn wagen, waarin zich een twaalf
tal wassenbeelden bevonden, die door hem waren ver
vaardigd en die hij door de vernuftige vinding, waar
van hij zich vroeger zoveel voorstelde, beweegbaar ge
maakt had.
Aan de eerste herberg hielden zij stil om de nacht
door te brengen. Midden in nacht begon Tristan ge
weldig te brommen.
Dat is niet natuurlijk, dacht Vaubaron. Wat mag
het toch te betekenen hebben? Ik begrijp er niets van,
maar ik zal er onderzoek naar doen.
Hij sprong uit zijn bed, kleedde zich haastig aan, deed
zyn zakdoek als een halsband om de nek van de hond,
om hem in bedwang te kunnen houden en opende de
deur.
Tristan deed, zodra de deur open was. zulk een woe
dende sprong om naar buiten te komen, dat hij bijna
ontsnapt was, maar Vaubaron was op zija hoede en
hield hem stevig vast.
Op de plaats liepen stalknechts met lantaarns heen
en weer.
In de straat stond een postsjess met een vers span
te wachten.
Vaubaron, geleid, of liever voortgesleept door zijn
hond, ging naar het rijtuig.
Hy had echter de tijd niet meer, om het te bereiken.
De nieuwe postiljon sprong in het zadel, klapte met
de zweep, gaf liet paard, dat hij bereed, de sporen en
liet rijtuig reed in vliegende vaart weg. De hond liet
een klagend gehuil horen en wrong zich onder de hand
van zijn meester om weg te komen.
Het was duidelijk, dat zijn instinkt hem ingaf het
rijtuig te volgen, en dat hij aan een hevig verdriet ten
prooi was, dat hij 0^ zijn wijze te kennen gaf, omdat
hij gedwongen werd te blijven.
De postiljon van het vorige station, die het rijtuig
liad gebracht, maake zich gereed om weer terug t«
keren.
Vriend, vroeg Vaubaron, welke zijn de personen,
die gij hier hebt gebracht?
Ik weet het r.iet. antwoordde de postiljon. Al wat
ik van hen weet is, dat zy liefhebbers zijn van hard
rijden en dat zij royaal betalen.
Zijn het enkel mannen?
Het zijn twee mannen, die een jong meisje bij zien
hebben, dat, met eerbied gezegd, zo schoon zou zijn
als Onze Lieve Vrouw, wanneer zij er niet zo bleek
uitzag.
En, hernam Vaubaron, waarheen gaan zy?
Wel, zij gaan naar Josselin, dat is zeker, want dat
is de eerstvolgende wisselplaats, doch verder weet ik
er niets van. Gij begrijpt wel, dat ik niet weet wat zfj
in hun schild voeren.
Twee mannen en een jong meisje, wat gaat dat
my aan? Maar waarom treft mij die gedachte zo zeer
aan dat jonge meisje, dat hier in gezelschap van die
twee mannen is doorgereisd?....
De afstand tussen Ploërmel en Quimper bedraagt v'-r
en dertig mijlen. De postsjees legde die atstar.d in
twaalf uur af en kwam in de morgen van de volgende
dag te Quimper aan.
Blanche, die gedurende haar gevangenschap in het
huis van P.odille zeer zwak geworden was, bezweek
bijna van vermoeidheid.
Horner verklaarde Rodille ten stelligste, dat hetmr-isj®
enige uren ru5t moest genieten, daar zij anders ojiv«£*
mijdelijk ziek sou worden, hetgeen hun voor het .igeubük
beletten zou, van haar gave van ntlderzien het zo :io3itff
gebruik te kunnen maken.
