KAPPIE
3
In het land van de draken
De uitgifte van gronden in de
Noord - Oostpolder
Dat zou onze jongens ook smaken
e Amateur-Gentleman
Komodo, hei eiland van de Reuzen -Varanen
Zesendertig jaar geleden werd bekend, dat op een klein eilandje, Komodo,
veertienhonderd kilometer ten Oosten van Batavia, een hagedissen soort
leefde van geweldige afmetingen. Een lengte van vier meter was geen uit
zondering en de eerste beschrijvers spraken zelfs over exemplaren van zeven
meter, die tater echter nooit meer zijn waargenomen. Het spreidingsgebied
van deze reuzenhagedis, die de naam Komodo varaan kreeg, is bijzonder klein
Voor zover bekend, leven de dieren op Komodo, Rintja, het nog veel kleinere
eilandje Padar en op een smalle kuststrook van West Flores. alles In een
gebied van zestig kilometer in het vierkant, waarvan dan nog driekwart moet
worden afgetrokken als zeeoppervlak.
Deze varaan of monitor, zoals de f
grote tropische hagedissoorten vroeger
wel genoemd werden is geen „voor
historisch" monster, dat snuift en
•tampt cn vuur spuwt. Maar het Is
ceker een even zonderling dier te land,
•ls de walvis is in de zeet:n. En veel
zeldzamer. Leviathan eu monitor, hel
zijn allebei namen, die op onze verheel
ding werken. Vroeger, honderden eeu
wen geleden, moet de wereld bevolkt
Sgn geweest door diereu van dergelijke
afmetingen, of groter nog. En een her
innering daaraan leeft nog voort in
deze uitzonderlijke beesten. Het is. of
•e vergeten uit te sterren.
De bevolking noemt de Komodo va
raan „boeaja darat'' land krokodil
en heeft het er weinig op begrepen.
Ze vertellen, dat de reuzen varaan ge
makkeluk een dodelijke tik kan uitde
len met zün staart en ook wel byt als
•en roodil. Maar intussen wordt er
nooii tets anders gemold dan dat het
beest zich zo haastig mogelijk uit de
voeten maakt, als het mensen ziet, teo
zij het juist aan een prooi bezig is.
Ook wij ervaren niets anders. De reu
zenhagedis, die op Nieuw Guinea zon
Voorkomen is in de verhalen van de
Papoea bevolking minstens even gevaar
lijk, als die van KouxmIo zou moeten
zijn volgens hetgeen hier verteld wordt
De Papoea's, die ook de naam landkro
kodil gebruiken, dat het dier mensen
zou doden door zijn staart in 't lichaam
(zitvlak) van zijn slechtoffer te boren
Geen enkele reiziger heeft tot dusverre
dit fantastisch klinkende verhaal, kun
tien bevestigen en er is zelfs nog nooit
een wetenschappelijke beschrijving ge
geven van een Nieuw Guinea's reuzen
varaan. Maar een missionaris, die ja
tenlang in het Zuiden van het eiland
werkte, vertelde aüi, dat hU in elk ge
Val eens een soort hagedis ter lengte
van minstens drie nieter heeft gezien
Het was in het stroomgebied van de
Merauke, in de bossen tussen Boha en
Malob.
Een krokodil was het beslist niet
Nadere kennismaking heeft de missio
naris, die ongewapend was, vermeden
Overdag gaau we er vnitfc op uit. De
prooi, die w© hebben uitgezet, een van
de wilde varkens, waarmee de Ainbun
nezen van hun jachttochtcn terugkwa
■en, bi«ft onaangeroerd. De Komodo
varaan is vooral een aas vreter. Hij
komt op de lucht van btoed af en van
dood vlees, liefst nis het bedorven is,
maar ©ok met vers vlees stelt hu zich
wel tevreden. Hij is een rover. Zijn
epoor is gemakkelijk te rinden. Lig
loopt op de bal van zijn voet, de grote
klauwen staan iets naar builen en de
dikke gespierde poten houden de buik
vrij van de grond.
Alleen de staart, die nauwelijks iets
korter is dan de romp, hals en kop te
samen, trekt meestal een streep tussen
de prent ran de poten. In de valleien
en langs de heuvelhellingen zün overal,
waar wij komen, op het Noord Westen
van het eiand, do sporen te vinden,
's Nachts blijven de dieren In hun stoe
len of in gaten, die ze zelf hebben
gegraven.
Ze zün doof of btiiia doof eu
moeten dus op hun gezichtsvermogen
vertrouwen. Water hebben ze, in tegen
•telling tot andere hagedissen, weinig
Bodig, al knnncn ze wel zwemmen
Daarom is het niet uoodzakeliik ze
alleen te zoeken in de nabijheid ran
het riviertje, waaraan we ons kamp ge
zet hebben. De prooi is in een vallei
gelegd en een dag of wat liggen* we
daar telkens urenlang op de uitkijk.
Maar alle theoriën ten spijt komen ze
niet op het kreng af, dat steeds on
draaglijker gaat stinken. Meer geluk
hebben we op onze zwerftochten door
het droge on Indische savanne achtige
land. Meestal zün het jonge dieren, die
we zien. Een enkele keer een oudere.
Ze richten de platte hagedissenkop hoog
op en verdwijnen snel, blijkbaar nog
eer ze zekerheid hebben dat er onraad
is. Ze hebben een goede schutkleur,
vooral de oudere dieren, tussen donker
bruingroen en zwaar leigrüs. Er loopt
een dikke iliad aan weerskanten langs
nek en romp, alsof daar het rugstuk
is vastgehecht aan buik en flanken.
Oudere beesten hebben zware zgdeling
se plooien langs bals en romp hangen.
Eenmaal kunnen we een oudje, naar
schatting büna drie meter lang, dicht
naderen. Do gespleten tong, diep inge
sneden, lang en heel licht van kleur,
komt tclkeus uit de iets geopend bek.
Een rugkam heeft de Komodo varaan
niet, wel een gekartelde rand over de
lengte van de staart.
Kort voor de eerste wereldoorlog werd
Komodo bekend. Er was een officier van
bet Jndische Leger op West Flores, die
van de bevolking verhalen hoorde over
de „boeja darat", daar voorkomend op
enkele plaatsen langs de kust en op
het eiland Komodo .Hij was nieuwsgie
rig genoeg, om eens Komodo over te
steken. Ilicr ontmoette hü twee vreem
delingen, leiders van een parglvloot, die
het eiland als basis gebruikten eu als
goede jagers meermalen een reuzenha
gedis op de korrel hadden gekregen. De
Initenant noterede zoveel mogelijk ge
gevens over de levenswgze van de die
ren cn schoot een exemplaar, waarvan
hg de huid naar de Plantentuin in Bui
ten zorg zond. Er kwam, na verdere on
derxoekingen. in 1912 een wetenschap
peiyke beschrijving van de „Varanus
Koraodoënsis" van de hand van de na
luurkunige Ouwens, En sindsdien is er
belangstelling geweest voor Komodo. Een
enkele wereldreiziger deed het algelegen
eiland in straat Sape aan. Dierentuinen
in Amerika en Europa wilden Komodo
waranen hebben. Nu en dan ging er een
wetenschappelgke expeditie, een paar
mujjl een Nederlandse en eens een Ame
rikaanse. In Indië kregen de Soerabajase
en de Bataviase dierentuin elk 'n paar
Komodo waranen.
Toen de Japanners kwamen, leek het
ncdig de dieren in de Bataviase tuin,
drie volwassen exemplaren, af te maken
Dat was in Februari '42.
Muar twee maanden later werden er
jongen gezien, vijfentwintig ongeveer. Er
moesten dus eieren zün geweest, toen
d© grote dieren werden afgemaakt. De
jongen waren gemiddeld niet langer dan
twee decimeter en moesten al een tüdje
uit de eieren zün. Drie maanden later
waren er nog maar vyftien te zien. Had
den deze de andere opgevreten? Mis
sciiien omdat ze te weinig voedsel kre
gen? De grootste waren toen ongeveer
veertig centimeter Een half jaar later
waren er nog tien en na de oorlog, toen
eindelük voor het eerst regelmatige
waarnemingen mogelijk werden, bleken
er nog vüf of zes exemplaren over te
zyn.
Toen ze vijf jaar waren,' hadden ze 'n
li-ugte van gemiddeld een cn een derde
meter.
I«ang voor de oorlog kwam er een ver
bod, jacht te maken op de zeldzame
dieren, ze te schieien, te vangen, uit te
voeren, tenzjj met vergunning. Geen
kans mocht er zün, dat ze zouden uit
sterven.
En de rüke wildstaud in het kleine
spreidingsgebied maakt dat gevaar ook
en het
raadsel
van de
Rozenhouten kist
20. Opgewekt verlieten Kappie en de
Maat het politiebureau. Kappie had
de kostbare stenen in zyn tabakszak
geborgen en die hield LU na stevig
vastgeklemd in züu binnenzak.
„Jong, jong, wat zullen wü daar
een bult centen voor krijgen", merkte
Kappie op, „maar nu moeten we zien,
dat we aan boord komen, want die
klont fan een Meester zal niet weten
waar we blüven".
Plotseling stonden ze weer voor de
oude Chinees, die bü zün bootje wacht
te. Ze schrokken een beetje.
„Wat zou die nou weer moeten?"
vrqeg de Maat zich af, „die wil na
tuurlgk ook zün deel hebben en dat
geeft maar weer narigheid. Ik heb het
altüd wel gedacht".
Maar de Chinees maakte een diepe
buiging en sprak: „Velgun niü nedelïg
genoegen, U naai schip te mogen loei
en, dat my'u glootste beloning".
De Maat keek nog wel een beetje
achterdochtig, maar hg volgde Kappie
toch maar iu de boot en zonder verder
een woord te spreken bracht do oude
Chinees heir regelrecht naar ck Krank
waar de Meester reeds met een b'.jj
gezicht over de verschansing hing.
„We hebben hem", riep Kappie en
zwunide trlomfantelgk met zün tabaks
zak. „Kunnen we varen?" Haastig
slofte de Meester weg om zyn olie
spuitje te gaan zoeken.
EINDE.
Pioniers hebben voorrang, doch wachten
nog steeds
Aan het einde van 1947 konden in de Noordoostpolder ruim honderd flinke
bedrijven worden uitgegeven. Hiervoor kwamen in aanmerking de z.g. pioniers,
dus zij, die van het begin af in het nieu we land hadden gewerkt en er het hunne
toe hadden bijgedragen, dat de barre vlakte die in 1941 droogviel, in vrucht
bare akkers was herschapen. Bij eerste uitgifte kwamen echter niet alle pioniers
aan bod; van de overgeblevenen zou een bepaald deel in de naaste toekomst nog
een kans krijgen, terwijl de overigen te verstaan werd gegeven, dat zij niet vol
doende geschikt waren bevonden om t.z. t. een bedrijf in de Noordoostpolder te
beheren
Zal hoop in vervuiling
gaan
Een deel van de pioniers richtte dus
de hoop op de toekomst. Het werd een
teleurstelling, dat in 1948 geen nieuwe
uitgifte van gronden kon geschieden we
gons de slechte positie van materialen
en het tekort aan arbeidskrachten iu de
bouwng verheid.
Er bestaat hoop, dat in 1949 wel gron
den zullen worden uitgegeven. Bg de
geschikt bevonden pioniers bestaat ech
ter de vrees dat het Ministerie van Fi
nanciën, dat via do dienst der domeinen
bemoeienis heeft met deze aangelegen
beid, om economische redenen grotere
bedrijven wil stichten dan aanvankelgk
de bedoeling was. Zou dit inderdaad ge
beuren, dan zou het aantal gegadigden,
dat geholpen kan worden, niteraard ge
ringer worden.
UITGIFTEPLAN
Het roorloiMj oitglttcpian voor löj'.f H <w>r •"O"»
spreekt van 91 Nik te geven bedrüvcn,
waarvan 28 van 48 ha, 1 van 42 ha,
18 van 36 ha en 44 ran 24 ha. Hiervan
zullen waarschgnlük 22 bedrijven wor
den gegeven aan boeren van Walcheren,
zodat er voor de groep pioniers dan nog
09 overblgven. Hiermee kunnen niet alle
nog wachtenden worden geholpen. De
Huister van Financiën heeft toegezegd
o.m., alvorens een definitief uitgifteplan
vast te stellen, overleg te plegen met de
Stichlng voor de Landbouw. De Stichting
voor de Landbouw acht een vrü groot
aantal kleine bedrijven gewenst.
TOEZEGGING
De Minister van Waterstaat heeft des
tqO in de Tweede Kamer de toezegging
gedaan, dat de eerste bedrijven, voor
zover mogelgk is, zullen worden gegeven
aan lien, die behoren tot de eerste groep
van 600 pioniers. Hoewel de positie van
de tweede groep pioniers onzeker is en
hierover nog geen uitspraak Is gedaan,
streeft de Stichting voor de-Landbouw
in overleg met de Polderdirectie ernaar,
heel gering. Er is altgd voedsel genoeg
voor die enke,n duizenden (meer zgn er
naar schatting niet) gulzige vleeseters,
die ons noch als eersten, noch als
laatsten de reis deden maken naar
Komodo, halverwege in de Kleine Soen
da eilanden, ergens aan de rand van de
Indische Oceaan.
(Uit Wapeubroeers)
hiervoor richtlijnen vast te «tellen. In
het algemeen is de vereiste, dat men
vier jaar bg de Cultuurtechnische Dienst
in de Noordoostpolder heeft gewerkt en
wel zo, dat men zich zowel theorethisch
als practlsch heeft ontwikkeld. Er wordt
ook scherp gelet op betrouwbaarheid en
financiële zekerheid van de candidaten
Of alle pioniers, die door de polderdirec
tie geschikt worden geacht, binnen af
zienbare tijd aan een bedrijf kunnen wor
den geholpen, is momenteel echter een
open vraag, waarop we niet eerder een
antwoord zal komen dan wanneer straks
na de oogst, opnieuw tot uitgifte van
gronen in de Noordoostpolder zal wor
den overgegnan.
INTERNATIONAAL
JEUGDVERKEErt
De Vereniging voor Internationaal
Jeugdverkeer daartoe in staat gesteld
Dbpaalde landen verstrekt eerrespon
dentle adressen o.a. uit Amerika, Duits
land. Canada. Engeland, Zwitserland en
Finland. Aanvragen t« richten aan het
Centraat Bureau, Plantsoen 25. Lelden.
Synthetische rubber gaat
natuurlijke verdrijven
Bijzonderheden over nieuwe
producten geheim
Naar het „Wallstreet Journal" schrijft
lijk thet er op, dat synthetische rubber
het naturulijke product in do toekomst
meer en meer van de markt zal verdrij
ven. Volgens de deskundigen, die zich
bezig houden met het onderzoeken van
binnenbanden, zijn er verrassende en ver
bazingwekkende ontwikkelingen onder
weg.
De bijzonderheden worden echter nog
angstvallig geheim gehouden.
Wel is bekend, dat een nieuwe symhe
tisclie rubbersoort is ontwikkeld, welke
buitengewoon buigzaam is, hetgeen van
belang is voor de zykantcu van banden.
Deze nieuwe rubber zou even belangrijk
zgn als de onlangs ontwikkelde „koude
rubber" (bewerkt bg lage teinperatu
reu) als een superieure grondstof voor
het baudenloopvlak.
IN DE KINDERSCHOENEN
Volgens de onderzoekers staat de pro
ductie van synthetische rubber nog
slechts in de kinderschoenen. Zü ver
wachten een grote verscheidenheid van
nieuwe soorten synthetische rubber, wel
ke speciaal zullen worden vervaardigd
voor bgzondere doeleinden. Zo zni er 'n
bijzondere rubbersoort zgn voor loop
vlakken van banden, een andere voor zü
kanten, andere voor rubberslangen en
riemen eu weer andere voor schoeisel,
speelgoed en hospitaalgoedercn. Het
staat rast, dat de fabrikanten van rub
berproductcn nooit meer afhankelijk zün
van één enkel materiaal voor alle doel
einden, zoals natuurrubber.
Op zoek naar avontuur
Er worden sinds 1948 beurzen voor
studiereizen uitgereikt aan leerlingen
van de hoogste klassen van de Franse
Lycea. Deze leerlingen worden door hun
eigen kameraden gekozen, welke keus
door de leraren wordt bekrachtigd. Eu
deze beurzen bieden de jongelui vau vyf
ten jaar niet alleen de eglegenheid om
zo maar eens een reisje te maken, maar
het is het echte avontuur dat hen wacht,
met alles wat dit woord aan onbekends
aan moeilykheden, moeite en zelfs be
proevingen inhoudt; maar het zün be
proeviugen die hun geest rijker zullen
maken en hun karaktervastheid zullen
geven.
De jongen, die de beurs krijgt, moet
er alleen op uitgaan naar een min of
meer v»rafg%(egen streek. Hij kiest een
onderwerp dat hij speciaal zal bestude
ren, waarvan hü na zijn terugkomst ver
slag zal uitbrengen. HU moet met een
klein bedrag toekomen. Ook meet hij
minstens dertig dagen wegblijven. De
reis moet door hem alleen gemaakt wor
den en wel of te voet per fiets of In een
kano. Hij Is geheel vrij om zelf zijn route
in Frankrijk of in het buitenland te be
palen.
Zo hud in 194S een jongen het idee
om Teude en Brigue, die pas sinds kort
Frans grondgebied waren geworden, te
gaan bestuderen. Acht jongens trokken
naar Engeland. Eén ervan bleef drie
niaadon lang in Schotland. Vier bczoch
ten Holland, één Duitsland, drie Zwitser
land, drie Italië, twee Spanje, drie Nrd
Afrika. Eén jongen is zelfs tot aan de
Niger gekomen, waar hü de irrigatie
werken bestudeerde, en Jtwee andere zga
naar Zweeds Lapland gegaan.
„Het avontuur is dus nog niet dood'
in deze eeuw van mechanisatie. Hulde
aan de Universiteit, die de mogelgkheid
schiep om de droom tot zwerven, die
in elk jongenshart schuilt, ts verweze
lgken.
DINSDAG 15 MAART 1949
Hilversum I 301 meter 7.00 eu 8.00
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram. muziek;
9.00 Lichtbaken; 9.30 Kamermuziek;
10.15 Operamuziek; 10.40 Schoolradio;
11.00 Muziek houdt fit!; 11.40 Gram.
muziek; 12.03 Zangrecital; 12.33 Orkest
zonder naam; 13.00 Nierws 13.25 Be
roemde koren zingen; 13.50 Stichts pia
nokwRrtet; 14,30 Voor de vrouw; 15.00
Schoolradio; 15.30 Luchtige middagklun
ken: 16.00 Voor de zieken; 17.00 Voor
de jeugd; 18.00 KRO amusementsorkest
18.30 Ned. Strijdkrachten; 19 00 en
20 00 Nieuws; 19.15 Katje Berndsen
zingt; 20.12 Altvioolrecital: 2030 Lydons
medidatie; 21 30 Concertgebouworkest;
2210 Zangreeital; 22.45 Avondgebed;
23.00 Nieuws.
Hilversum II 415 meter 7.00 en
.800 Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. p'aten
8.55 Van vrouw tot vrouw; 9.00 Werken
van Saictana; 9.35 Aubade; 10.00 Mor
gomvyding 10.15 Arbeidsvitaminen 11 00
Soft and Sweet; 11.30 Voor de zieken;
12.00 The RhyMim Club 12.40 Piano
spel; 13.00 Nieuws; 13 20 Metropole or
kest; 14.00 Met naald en schaar; 14 30
Radio matinee 16 40 De Schoolbel; 17 00
Kinderkoor; 17-30 Pianorecital Fhmis
Reixenatein; 18 00 Nienws; 18.30 RVU
uitzending; 19 00 Radiostrip; 19 30 The
Kotnancers; 20.00 Nieuws 20.15 Bonte
Trein met Snip en Snap; 21.45 Bnitenl.
verzicht: 2200 Rei Hellmig introduceert
Lol* Butler; 22,30 Ik zou zo graag....
23.00 Nieuws.
In Italië zgn in 1948 376.529 huwe
lijken gesloten, hetgeen 50.518 minder
Ls dan in het vorige jaar. De bevolking
Is in 194S met 506.528 .zielen toegeno
men; 988.582 kinderen werden geboren
en 482.054 personen zgn overleden
In het havengebied van San F ran cis
co is gister om half vgf plaatselyke tgd
een krachtige aardschok waargenomen.
Er werd geen melding gemaakt van
schade.
JËFFERY FARNOLi
Barna ba*, tn het mondaine Lon
den van de vorige eeuw, heeft nu
een wildpaard en tuil, om popu
lair te wordendeelnemen aan de
grote wedren. Maar er is iemand,
die hem dat beletten kan. Het is
Curnaby, de gevierde man in hogere
kringen, dezelfde die hij in hei bos
neergeslagen heeft toen hij het Cle-
one lastig wilde maken. Een gezwo
ren vijand dus.
33)
Die kamerdienaar Peterby was in
derdaad onbetaalbaar. Een vakmanne
tje Precies om vier uur 's middags van
de derde dag stond Barnabas voor een
grote spiegel in de kleedkamer van
zijn nieuw huis met grote voldoening
naar zijn spiegelbeeld te kijken. Zyn
zilverknopige blauwe jas. hoog in het
middel en met een prachtig ronde
kraag, was een kleermakerstriomf; zijn
zwarte broek, nauwsluitend van heup
tot enkei en daar toegeknoopt, liet de
gespierde kuit op ietwat ontstellend!
wijze uitkomen; zijn sneeuwwit vest
was van een origineel model en snit
en zijn das, geplooid en gestreeld door
Peterby's bedreven vingers, was een
bijzonder meesterwerk, een creatie, zo
als dié nog nooit in Londen gezien was.
Barnabas was een dandy geworden van
de kruin van zijn krulhaar tot de zijden
kousen en lakschoenen, en hij was wer
kelijk met zichzelf ingenomen.
JJev, die jas is een wonderstuk!" riep
Dick impulsief uit. toen hü de kamer
binnenkwam. „Ik zweer het je keer
je eens om. Wat een snit!"
„Ik hoopte, dat je hem mooi zou vin
den." zei Barnabas. „Ik heb weinig ver
stand van die dingen zie je, en
„Mooi vinden! Kerell En de snit!"
„En de broek?"
„Chic, man, bijzonder chlct"
„De eer komt helemaal ar.n Peterby
toe," zei Barnabas. „John, waar ben
je?" Maat- Peterby was verdwenen.
„Je beiu onbegrypelykste kerel,"
zei de jonkheer.
„Waarom?"
„Omdat je er blijkbaar op sclujnt té
staan jong te sterven."
„Hoe zo?"
„Nu, als je meerijdt in de race zon
der je nek te breken, zal Carnaby een
woordje met je te spreken hebben, en
als hij je niet neerschiet, zal Chlchester
het zeker doen de volgende keer."
„De volgende keer?"
„O, ik weet alles van die quaestie
met hem over de tafel Beverly, wat
een roekeloze kerel ben jy!"
„Maar hoe weet je dat?"
„Van Clemency."
„Heb je haar dan weer gesproken,
Dick?"
„Ja, natuurlijk dat wil zeggen, ik
heb gisteren Moonraker afgereden
en toevallig ben ik die kant uitge
gaan."
„Ah!"
„En zij heeft mij alles verteld hoe je
die kerel hebt behandeld. Ik zweer
je, dat hij gebeefd heelt in
zyn schurkenschoenen, al ia hy nog
zo'n goed duellist. En dan heb ik nog
een andere schavuit gezien, toen ik
hierheen kwam ik bedoel dia
Smivvle. Was hij hier geweest?"
„Ja."
„Bedelen zeker?"
„Hij heeft wat geld van ma geleend
voor zijn vriend Barrymalne*
Dick kreeg een vuurrode kleur en
keek Barnabas heel boos aan. „Mis
schien weet je niet, dat dit een naam
is, die ik in myn tegenwoordigheid niet
laat uitspreken."
„Neen. Waarom niet?"
„In de eerste plaats omdat hü ls
wat hij is
„Cleone's broer."
„Halfbroer, maar desniettemin een
ploert"
„Hoe zo
„Ik bedoel, dat hü een gewone val-
s e speler is."
„Haar broer
„Halfbroer!"
„Een valse speler. Weet je het ze
ker?"
„Beslist zeker. Ik had het ongeluk het
te ontdekken. En het heeft henj in Lon
den onmogelijk gemaakt; alle clubs heb
ben natuurlijk hun deuren voor hem ge
sloten, hij werd op straat genegeerd
het wordt als een schande beschouwd In
zijn gezelschap gezien te worden of ook
maar zijn naam te noemen."
„En toch," zei Barnabas, zuchtend en
hoofdschuddend, „moet ik morgen naar
hem toe."
„Naar hém toe? Ben je gek?"
„Neen, maar hü is Haar broer en
„Maar waarom je het zo moeiiijk go-
maakt voor zo'n kerel?"
„Omdat Zij van hem houdt ^en my
gevraagd heeft hem te helpen."
„Heeft zü het je gevraagd?"
„Ja."
„En geloof je, dat je het kan?"
„Ik zal het proberen."
„Hoe?" -
„In de eerste plaats door zün schul
den te betalen."
„Ken je hem heb je hem al ont
moet?"
„Neen, Dick, maar ik houd van zün
2usler" v 1 j
„En daarom zou jy zyn schulden
betalen? Ah, maar dat kan je niet en
als je me vraagt waarom, dan zeg ik je,
omdat Jasper Gaunt, de woekeraar,
hem in zün macht heeft en hem daarin
houden wil Zover ik weet, heeft Bar-
rymaine tweemaal het geld gehad om
zün schuld te liquideren maar
Gaunt heeft hem op de een of andere
manier aan het lyntje gehouden tot hy
het weer kwijt was. Ik zeg je, Bev,
Jasper Gaunt heeft hem in zün klau
wen, zoals hy er mü bi hebben zou als
hij kon. Ja, Gaunt heeft hem in zyn
klauwen en zal hem nooit meer lo#-
lsten nooit!"
„Dan moet ik Jasper Gaunt zo gauw
mogelijk «preken."
Worat vervolgd).
111 V ""l-L