KAPPIE 3 In het land van de draken De uitgifte van gronden in de Noord - Oostpolder Dat zou onze jongens ook smaken e Amateur-Gentleman Komodo, hei eiland van de Reuzen -Varanen Zesendertig jaar geleden werd bekend, dat op een klein eilandje, Komodo, veertienhonderd kilometer ten Oosten van Batavia, een hagedissen soort leefde van geweldige afmetingen. Een lengte van vier meter was geen uit zondering en de eerste beschrijvers spraken zelfs over exemplaren van zeven meter, die tater echter nooit meer zijn waargenomen. Het spreidingsgebied van deze reuzenhagedis, die de naam Komodo varaan kreeg, is bijzonder klein Voor zover bekend, leven de dieren op Komodo, Rintja, het nog veel kleinere eilandje Padar en op een smalle kuststrook van West Flores. alles In een gebied van zestig kilometer in het vierkant, waarvan dan nog driekwart moet worden afgetrokken als zeeoppervlak. Deze varaan of monitor, zoals de f grote tropische hagedissoorten vroeger wel genoemd werden is geen „voor historisch" monster, dat snuift en •tampt cn vuur spuwt. Maar het Is ceker een even zonderling dier te land, •ls de walvis is in de zeet:n. En veel zeldzamer. Leviathan eu monitor, hel zijn allebei namen, die op onze verheel ding werken. Vroeger, honderden eeu wen geleden, moet de wereld bevolkt Sgn geweest door diereu van dergelijke afmetingen, of groter nog. En een her innering daaraan leeft nog voort in deze uitzonderlijke beesten. Het is. of •e vergeten uit te sterren. De bevolking noemt de Komodo va raan „boeaja darat'' land krokodil en heeft het er weinig op begrepen. Ze vertellen, dat de reuzen varaan ge makkeluk een dodelijke tik kan uitde len met zün staart en ook wel byt als •en roodil. Maar intussen wordt er nooii tets anders gemold dan dat het beest zich zo haastig mogelijk uit de voeten maakt, als het mensen ziet, teo zij het juist aan een prooi bezig is. Ook wij ervaren niets anders. De reu zenhagedis, die op Nieuw Guinea zon Voorkomen is in de verhalen van de Papoea bevolking minstens even gevaar lijk, als die van KouxmIo zou moeten zijn volgens hetgeen hier verteld wordt De Papoea's, die ook de naam landkro kodil gebruiken, dat het dier mensen zou doden door zijn staart in 't lichaam (zitvlak) van zijn slechtoffer te boren Geen enkele reiziger heeft tot dusverre dit fantastisch klinkende verhaal, kun tien bevestigen en er is zelfs nog nooit een wetenschappelijke beschrijving ge geven van een Nieuw Guinea's reuzen varaan. Maar een missionaris, die ja tenlang in het Zuiden van het eiland werkte, vertelde aüi, dat hU in elk ge Val eens een soort hagedis ter lengte van minstens drie nieter heeft gezien Het was in het stroomgebied van de Merauke, in de bossen tussen Boha en Malob. Een krokodil was het beslist niet Nadere kennismaking heeft de missio naris, die ongewapend was, vermeden Overdag gaau we er vnitfc op uit. De prooi, die w© hebben uitgezet, een van de wilde varkens, waarmee de Ainbun nezen van hun jachttochtcn terugkwa ■en, bi«ft onaangeroerd. De Komodo varaan is vooral een aas vreter. Hij komt op de lucht van btoed af en van dood vlees, liefst nis het bedorven is, maar ©ok met vers vlees stelt hu zich wel tevreden. Hij is een rover. Zijn epoor is gemakkelijk te rinden. Lig loopt op de bal van zijn voet, de grote klauwen staan iets naar builen en de dikke gespierde poten houden de buik vrij van de grond. Alleen de staart, die nauwelijks iets korter is dan de romp, hals en kop te samen, trekt meestal een streep tussen de prent ran de poten. In de valleien en langs de heuvelhellingen zün overal, waar wij komen, op het Noord Westen van het eiand, do sporen te vinden, 's Nachts blijven de dieren In hun stoe len of in gaten, die ze zelf hebben gegraven. Ze zün doof of btiiia doof eu moeten dus op hun gezichtsvermogen vertrouwen. Water hebben ze, in tegen •telling tot andere hagedissen, weinig Bodig, al knnncn ze wel zwemmen Daarom is het niet uoodzakeliik ze alleen te zoeken in de nabijheid ran het riviertje, waaraan we ons kamp ge zet hebben. De prooi is in een vallei gelegd en een dag of wat liggen* we daar telkens urenlang op de uitkijk. Maar alle theoriën ten spijt komen ze niet op het kreng af, dat steeds on draaglijker gaat stinken. Meer geluk hebben we op onze zwerftochten door het droge on Indische savanne achtige land. Meestal zün het jonge dieren, die we zien. Een enkele keer een oudere. Ze richten de platte hagedissenkop hoog op en verdwijnen snel, blijkbaar nog eer ze zekerheid hebben dat er onraad is. Ze hebben een goede schutkleur, vooral de oudere dieren, tussen donker bruingroen en zwaar leigrüs. Er loopt een dikke iliad aan weerskanten langs nek en romp, alsof daar het rugstuk is vastgehecht aan buik en flanken. Oudere beesten hebben zware zgdeling se plooien langs bals en romp hangen. Eenmaal kunnen we een oudje, naar schatting büna drie meter lang, dicht naderen. Do gespleten tong, diep inge sneden, lang en heel licht van kleur, komt tclkeus uit de iets geopend bek. Een rugkam heeft de Komodo varaan niet, wel een gekartelde rand over de lengte van de staart. Kort voor de eerste wereldoorlog werd Komodo bekend. Er was een officier van bet Jndische Leger op West Flores, die van de bevolking verhalen hoorde over de „boeja darat", daar voorkomend op enkele plaatsen langs de kust en op het eiland Komodo .Hij was nieuwsgie rig genoeg, om eens Komodo over te steken. Ilicr ontmoette hü twee vreem delingen, leiders van een parglvloot, die het eiland als basis gebruikten eu als goede jagers meermalen een reuzenha gedis op de korrel hadden gekregen. De Initenant noterede zoveel mogelijk ge gevens over de levenswgze van de die ren cn schoot een exemplaar, waarvan hg de huid naar de Plantentuin in Bui ten zorg zond. Er kwam, na verdere on derxoekingen. in 1912 een wetenschap peiyke beschrijving van de „Varanus Koraodoënsis" van de hand van de na luurkunige Ouwens, En sindsdien is er belangstelling geweest voor Komodo. Een enkele wereldreiziger deed het algelegen eiland in straat Sape aan. Dierentuinen in Amerika en Europa wilden Komodo waranen hebben. Nu en dan ging er een wetenschappelgke expeditie, een paar mujjl een Nederlandse en eens een Ame rikaanse. In Indië kregen de Soerabajase en de Bataviase dierentuin elk 'n paar Komodo waranen. Toen de Japanners kwamen, leek het ncdig de dieren in de Bataviase tuin, drie volwassen exemplaren, af te maken Dat was in Februari '42. Muar twee maanden later werden er jongen gezien, vijfentwintig ongeveer. Er moesten dus eieren zün geweest, toen d© grote dieren werden afgemaakt. De jongen waren gemiddeld niet langer dan twee decimeter en moesten al een tüdje uit de eieren zün. Drie maanden later waren er nog maar vyftien te zien. Had den deze de andere opgevreten? Mis sciiien omdat ze te weinig voedsel kre gen? De grootste waren toen ongeveer veertig centimeter Een half jaar later waren er nog tien en na de oorlog, toen eindelük voor het eerst regelmatige waarnemingen mogelijk werden, bleken er nog vüf of zes exemplaren over te zyn. Toen ze vijf jaar waren,' hadden ze 'n li-ugte van gemiddeld een cn een derde meter. I«ang voor de oorlog kwam er een ver bod, jacht te maken op de zeldzame dieren, ze te schieien, te vangen, uit te voeren, tenzjj met vergunning. Geen kans mocht er zün, dat ze zouden uit sterven. En de rüke wildstaud in het kleine spreidingsgebied maakt dat gevaar ook en het raadsel van de Rozenhouten kist 20. Opgewekt verlieten Kappie en de Maat het politiebureau. Kappie had de kostbare stenen in zyn tabakszak geborgen en die hield LU na stevig vastgeklemd in züu binnenzak. „Jong, jong, wat zullen wü daar een bult centen voor krijgen", merkte Kappie op, „maar nu moeten we zien, dat we aan boord komen, want die klont fan een Meester zal niet weten waar we blüven". Plotseling stonden ze weer voor de oude Chinees, die bü zün bootje wacht te. Ze schrokken een beetje. „Wat zou die nou weer moeten?" vrqeg de Maat zich af, „die wil na tuurlgk ook zün deel hebben en dat geeft maar weer narigheid. Ik heb het altüd wel gedacht". Maar de Chinees maakte een diepe buiging en sprak: „Velgun niü nedelïg genoegen, U naai schip te mogen loei en, dat my'u glootste beloning". De Maat keek nog wel een beetje achterdochtig, maar hg volgde Kappie toch maar iu de boot en zonder verder een woord te spreken bracht do oude Chinees heir regelrecht naar ck Krank waar de Meester reeds met een b'.jj gezicht over de verschansing hing. „We hebben hem", riep Kappie en zwunide trlomfantelgk met zün tabaks zak. „Kunnen we varen?" Haastig slofte de Meester weg om zyn olie spuitje te gaan zoeken. EINDE. Pioniers hebben voorrang, doch wachten nog steeds Aan het einde van 1947 konden in de Noordoostpolder ruim honderd flinke bedrijven worden uitgegeven. Hiervoor kwamen in aanmerking de z.g. pioniers, dus zij, die van het begin af in het nieu we land hadden gewerkt en er het hunne toe hadden bijgedragen, dat de barre vlakte die in 1941 droogviel, in vrucht bare akkers was herschapen. Bij eerste uitgifte kwamen echter niet alle pioniers aan bod; van de overgeblevenen zou een bepaald deel in de naaste toekomst nog een kans krijgen, terwijl de overigen te verstaan werd gegeven, dat zij niet vol doende geschikt waren bevonden om t.z. t. een bedrijf in de Noordoostpolder te beheren Zal hoop in vervuiling gaan Een deel van de pioniers richtte dus de hoop op de toekomst. Het werd een teleurstelling, dat in 1948 geen nieuwe uitgifte van gronden kon geschieden we gons de slechte positie van materialen en het tekort aan arbeidskrachten iu de bouwng verheid. Er bestaat hoop, dat in 1949 wel gron den zullen worden uitgegeven. Bg de geschikt bevonden pioniers bestaat ech ter de vrees dat het Ministerie van Fi nanciën, dat via do dienst der domeinen bemoeienis heeft met deze aangelegen beid, om economische redenen grotere bedrijven wil stichten dan aanvankelgk de bedoeling was. Zou dit inderdaad ge beuren, dan zou het aantal gegadigden, dat geholpen kan worden, niteraard ge ringer worden. UITGIFTEPLAN Het roorloiMj oitglttcpian voor löj'.f H <w>r •"O"» spreekt van 91 Nik te geven bedrüvcn, waarvan 28 van 48 ha, 1 van 42 ha, 18 van 36 ha en 44 ran 24 ha. Hiervan zullen waarschgnlük 22 bedrijven wor den gegeven aan boeren van Walcheren, zodat er voor de groep pioniers dan nog 09 overblgven. Hiermee kunnen niet alle nog wachtenden worden geholpen. De Huister van Financiën heeft toegezegd o.m., alvorens een definitief uitgifteplan vast te stellen, overleg te plegen met de Stichlng voor de Landbouw. De Stichting voor de Landbouw acht een vrü groot aantal kleine bedrijven gewenst. TOEZEGGING De Minister van Waterstaat heeft des tqO in de Tweede Kamer de toezegging gedaan, dat de eerste bedrijven, voor zover mogelgk is, zullen worden gegeven aan lien, die behoren tot de eerste groep van 600 pioniers. Hoewel de positie van de tweede groep pioniers onzeker is en hierover nog geen uitspraak Is gedaan, streeft de Stichting voor de-Landbouw in overleg met de Polderdirectie ernaar, heel gering. Er is altgd voedsel genoeg voor die enke,n duizenden (meer zgn er naar schatting niet) gulzige vleeseters, die ons noch als eersten, noch als laatsten de reis deden maken naar Komodo, halverwege in de Kleine Soen da eilanden, ergens aan de rand van de Indische Oceaan. (Uit Wapeubroeers) hiervoor richtlijnen vast te «tellen. In het algemeen is de vereiste, dat men vier jaar bg de Cultuurtechnische Dienst in de Noordoostpolder heeft gewerkt en wel zo, dat men zich zowel theorethisch als practlsch heeft ontwikkeld. Er wordt ook scherp gelet op betrouwbaarheid en financiële zekerheid van de candidaten Of alle pioniers, die door de polderdirec tie geschikt worden geacht, binnen af zienbare tijd aan een bedrijf kunnen wor den geholpen, is momenteel echter een open vraag, waarop we niet eerder een antwoord zal komen dan wanneer straks na de oogst, opnieuw tot uitgifte van gronen in de Noordoostpolder zal wor den overgegnan. INTERNATIONAAL JEUGDVERKEErt De Vereniging voor Internationaal Jeugdverkeer daartoe in staat gesteld Dbpaalde landen verstrekt eerrespon dentle adressen o.a. uit Amerika, Duits land. Canada. Engeland, Zwitserland en Finland. Aanvragen t« richten aan het Centraat Bureau, Plantsoen 25. Lelden. Synthetische rubber gaat natuurlijke verdrijven Bijzonderheden over nieuwe producten geheim Naar het „Wallstreet Journal" schrijft lijk thet er op, dat synthetische rubber het naturulijke product in do toekomst meer en meer van de markt zal verdrij ven. Volgens de deskundigen, die zich bezig houden met het onderzoeken van binnenbanden, zijn er verrassende en ver bazingwekkende ontwikkelingen onder weg. De bijzonderheden worden echter nog angstvallig geheim gehouden. Wel is bekend, dat een nieuwe symhe tisclie rubbersoort is ontwikkeld, welke buitengewoon buigzaam is, hetgeen van belang is voor de zykantcu van banden. Deze nieuwe rubber zou even belangrijk zgn als de onlangs ontwikkelde „koude rubber" (bewerkt bg lage teinperatu reu) als een superieure grondstof voor het baudenloopvlak. IN DE KINDERSCHOENEN Volgens de onderzoekers staat de pro ductie van synthetische rubber nog slechts in de kinderschoenen. Zü ver wachten een grote verscheidenheid van nieuwe soorten synthetische rubber, wel ke speciaal zullen worden vervaardigd voor bgzondere doeleinden. Zo zni er 'n bijzondere rubbersoort zgn voor loop vlakken van banden, een andere voor zü kanten, andere voor rubberslangen en riemen eu weer andere voor schoeisel, speelgoed en hospitaalgoedercn. Het staat rast, dat de fabrikanten van rub berproductcn nooit meer afhankelijk zün van één enkel materiaal voor alle doel einden, zoals natuurrubber. Op zoek naar avontuur Er worden sinds 1948 beurzen voor studiereizen uitgereikt aan leerlingen van de hoogste klassen van de Franse Lycea. Deze leerlingen worden door hun eigen kameraden gekozen, welke keus door de leraren wordt bekrachtigd. Eu deze beurzen bieden de jongelui vau vyf ten jaar niet alleen de eglegenheid om zo maar eens een reisje te maken, maar het is het echte avontuur dat hen wacht, met alles wat dit woord aan onbekends aan moeilykheden, moeite en zelfs be proevingen inhoudt; maar het zün be proeviugen die hun geest rijker zullen maken en hun karaktervastheid zullen geven. De jongen, die de beurs krijgt, moet er alleen op uitgaan naar een min of meer v»rafg%(egen streek. Hij kiest een onderwerp dat hij speciaal zal bestude ren, waarvan hü na zijn terugkomst ver slag zal uitbrengen. HU moet met een klein bedrag toekomen. Ook meet hij minstens dertig dagen wegblijven. De reis moet door hem alleen gemaakt wor den en wel of te voet per fiets of In een kano. Hij Is geheel vrij om zelf zijn route in Frankrijk of in het buitenland te be palen. Zo hud in 194S een jongen het idee om Teude en Brigue, die pas sinds kort Frans grondgebied waren geworden, te gaan bestuderen. Acht jongens trokken naar Engeland. Eén ervan bleef drie niaadon lang in Schotland. Vier bczoch ten Holland, één Duitsland, drie Zwitser land, drie Italië, twee Spanje, drie Nrd Afrika. Eén jongen is zelfs tot aan de Niger gekomen, waar hü de irrigatie werken bestudeerde, en Jtwee andere zga naar Zweeds Lapland gegaan. „Het avontuur is dus nog niet dood' in deze eeuw van mechanisatie. Hulde aan de Universiteit, die de mogelgkheid schiep om de droom tot zwerven, die in elk jongenshart schuilt, ts verweze lgken. DINSDAG 15 MAART 1949 Hilversum I 301 meter 7.00 eu 8.00 Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram. muziek; 9.00 Lichtbaken; 9.30 Kamermuziek; 10.15 Operamuziek; 10.40 Schoolradio; 11.00 Muziek houdt fit!; 11.40 Gram. muziek; 12.03 Zangrecital; 12.33 Orkest zonder naam; 13.00 Nierws 13.25 Be roemde koren zingen; 13.50 Stichts pia nokwRrtet; 14,30 Voor de vrouw; 15.00 Schoolradio; 15.30 Luchtige middagklun ken: 16.00 Voor de zieken; 17.00 Voor de jeugd; 18.00 KRO amusementsorkest 18.30 Ned. Strijdkrachten; 19 00 en 20 00 Nieuws; 19.15 Katje Berndsen zingt; 20.12 Altvioolrecital: 2030 Lydons medidatie; 21 30 Concertgebouworkest; 2210 Zangreeital; 22.45 Avondgebed; 23.00 Nieuws. Hilversum II 415 meter 7.00 en .800 Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram. p'aten 8.55 Van vrouw tot vrouw; 9.00 Werken van Saictana; 9.35 Aubade; 10.00 Mor gomvyding 10.15 Arbeidsvitaminen 11 00 Soft and Sweet; 11.30 Voor de zieken; 12.00 The RhyMim Club 12.40 Piano spel; 13.00 Nieuws; 13 20 Metropole or kest; 14.00 Met naald en schaar; 14 30 Radio matinee 16 40 De Schoolbel; 17 00 Kinderkoor; 17-30 Pianorecital Fhmis Reixenatein; 18 00 Nienws; 18.30 RVU uitzending; 19 00 Radiostrip; 19 30 The Kotnancers; 20.00 Nieuws 20.15 Bonte Trein met Snip en Snap; 21.45 Bnitenl. verzicht: 2200 Rei Hellmig introduceert Lol* Butler; 22,30 Ik zou zo graag.... 23.00 Nieuws. In Italië zgn in 1948 376.529 huwe lijken gesloten, hetgeen 50.518 minder Ls dan in het vorige jaar. De bevolking Is in 194S met 506.528 .zielen toegeno men; 988.582 kinderen werden geboren en 482.054 personen zgn overleden In het havengebied van San F ran cis co is gister om half vgf plaatselyke tgd een krachtige aardschok waargenomen. Er werd geen melding gemaakt van schade. JËFFERY FARNOLi Barna ba*, tn het mondaine Lon den van de vorige eeuw, heeft nu een wildpaard en tuil, om popu lair te wordendeelnemen aan de grote wedren. Maar er is iemand, die hem dat beletten kan. Het is Curnaby, de gevierde man in hogere kringen, dezelfde die hij in hei bos neergeslagen heeft toen hij het Cle- one lastig wilde maken. Een gezwo ren vijand dus. 33) Die kamerdienaar Peterby was in derdaad onbetaalbaar. Een vakmanne tje Precies om vier uur 's middags van de derde dag stond Barnabas voor een grote spiegel in de kleedkamer van zijn nieuw huis met grote voldoening naar zijn spiegelbeeld te kijken. Zyn zilverknopige blauwe jas. hoog in het middel en met een prachtig ronde kraag, was een kleermakerstriomf; zijn zwarte broek, nauwsluitend van heup tot enkei en daar toegeknoopt, liet de gespierde kuit op ietwat ontstellend! wijze uitkomen; zijn sneeuwwit vest was van een origineel model en snit en zijn das, geplooid en gestreeld door Peterby's bedreven vingers, was een bijzonder meesterwerk, een creatie, zo als dié nog nooit in Londen gezien was. Barnabas was een dandy geworden van de kruin van zijn krulhaar tot de zijden kousen en lakschoenen, en hij was wer kelijk met zichzelf ingenomen. JJev, die jas is een wonderstuk!" riep Dick impulsief uit. toen hü de kamer binnenkwam. „Ik zweer het je keer je eens om. Wat een snit!" „Ik hoopte, dat je hem mooi zou vin den." zei Barnabas. „Ik heb weinig ver stand van die dingen zie je, en „Mooi vinden! Kerell En de snit!" „En de broek?" „Chic, man, bijzonder chlct" „De eer komt helemaal ar.n Peterby toe," zei Barnabas. „John, waar ben je?" Maat- Peterby was verdwenen. „Je beiu onbegrypelykste kerel," zei de jonkheer. „Waarom?" „Omdat je er blijkbaar op sclujnt té staan jong te sterven." „Hoe zo?" „Nu, als je meerijdt in de race zon der je nek te breken, zal Carnaby een woordje met je te spreken hebben, en als hij je niet neerschiet, zal Chlchester het zeker doen de volgende keer." „De volgende keer?" „O, ik weet alles van die quaestie met hem over de tafel Beverly, wat een roekeloze kerel ben jy!" „Maar hoe weet je dat?" „Van Clemency." „Heb je haar dan weer gesproken, Dick?" „Ja, natuurlijk dat wil zeggen, ik heb gisteren Moonraker afgereden en toevallig ben ik die kant uitge gaan." „Ah!" „En zij heeft mij alles verteld hoe je die kerel hebt behandeld. Ik zweer je, dat hij gebeefd heelt in zyn schurkenschoenen, al ia hy nog zo'n goed duellist. En dan heb ik nog een andere schavuit gezien, toen ik hierheen kwam ik bedoel dia Smivvle. Was hij hier geweest?" „Ja." „Bedelen zeker?" „Hij heeft wat geld van ma geleend voor zijn vriend Barrymalne* Dick kreeg een vuurrode kleur en keek Barnabas heel boos aan. „Mis schien weet je niet, dat dit een naam is, die ik in myn tegenwoordigheid niet laat uitspreken." „Neen. Waarom niet?" „In de eerste plaats omdat hü ls wat hij is „Cleone's broer." „Halfbroer, maar desniettemin een ploert" „Hoe zo „Ik bedoel, dat hü een gewone val- s e speler is." „Haar broer „Halfbroer!" „Een valse speler. Weet je het ze ker?" „Beslist zeker. Ik had het ongeluk het te ontdekken. En het heeft henj in Lon den onmogelijk gemaakt; alle clubs heb ben natuurlijk hun deuren voor hem ge sloten, hij werd op straat genegeerd het wordt als een schande beschouwd In zijn gezelschap gezien te worden of ook maar zijn naam te noemen." „En toch," zei Barnabas, zuchtend en hoofdschuddend, „moet ik morgen naar hem toe." „Naar hém toe? Ben je gek?" „Neen, maar hü is Haar broer en „Maar waarom je het zo moeiiijk go- maakt voor zo'n kerel?" „Omdat Zij van hem houdt ^en my gevraagd heeft hem te helpen." „Heeft zü het je gevraagd?" „Ja." „En geloof je, dat je het kan?" „Ik zal het proberen." „Hoe?" - „In de eerste plaats door zün schul den te betalen." „Ken je hem heb je hem al ont moet?" „Neen, Dick, maar ik houd van zün 2usler" v 1 j „En daarom zou jy zyn schulden betalen? Ah, maar dat kan je niet en als je me vraagt waarom, dan zeg ik je, omdat Jasper Gaunt, de woekeraar, hem in zün macht heeft en hem daarin houden wil Zover ik weet, heeft Bar- rymaine tweemaal het geld gehad om zün schuld te liquideren maar Gaunt heeft hem op de een of andere manier aan het lyntje gehouden tot hy het weer kwijt was. Ik zeg je, Bev, Jasper Gaunt heeft hem in zün klau wen, zoals hy er mü bi hebben zou als hij kon. Ja, Gaunt heeft hem in zyn klauwen en zal hem nooit meer lo#- lsten nooit!" „Dan moet ik Jasper Gaunt zo gauw mogelijk «preken." Worat vervolgd). 111 V ""l-L

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1949 | | pagina 3