Hel myslenj iyr postduiven Mensen zo a's er meer ziin Soberheid gewenst Perspectief voor de vrede VVonderen d«r ne'imr We heben reeds eerder een re- pcrtage gemaakt over postduiven En we willen u eeriijk bekennen, dat we door die liefhebberij zo be_ kcord werd, dat we. indien we neg eens over voldoende tijd en geld beschikken, we er ook aan begin nen. Trouwens, we zijn niet de enigen, die er op gecharmeerd zijn. Het aantal duivenmelkers neemt elke maand toe. En de duiven worden in ons land reeds bij tien- m'sschlen zelfs wel honderddui zenden geteld. We hadden het genoegen om een van de Paasdagen bij een duiven- liefhebber door te brengen. En na. tuurlijk kwam het gesprek op de postduiven. Trouwens er moesten er nog weer een pear b'nnenko- men. die naar Gouda waren ge zonden Postduiven zijn wmdere dieren en duivenh ouders zijn wondere mensen. Tenminste in de onen van uw verslaggever. Want tencijl er voor hem geen verschil merkbaar was, kende de duivenh ouder alle duiven uit elkaar. Terwijl ze nog in de lucht vlogen op een flinke hoogte en ik geen anderscheid kan bemerken, zag mijn vriend, dat ó'e duit van die of die k--am of dit of dat euenaardigheidje had Natuurlijk kwamen ze zo tussen de overge vreugden van een goed geslaagde Paasgastdag in te spre ken over de duiven en het myste rie. hoe ze hun woonstee terug kunnen vinden. Het zit hem niet in het Hoorden Want dit is inderdaad een my sterie. De duiven worden in man den gepakt, honderden kilometers thuis zün. Hoe ze het vinden? Och daar break je je nu telkens je hr~fd ov~. Wat is er toch voor geheimzinnigs met deze dieren? H°e kemt. het b.v. dat een d^f. d<e h~el uit Frankrijk komt en hier in de buurt moet wezen, plotseling z"*» vlucM etaakt pn bij mij neer. strijkt, terwijl zijn baas twee minu-> ten verder woont. En zijn baas kan hem helen, het geeft niet. de duif keert naar mijn koppel terug, zo dra hij los is. Ik heb eens twee volkomen on geoefende duiven meegegeven naar Sal?burg. De beesten hadden non nooit eerder aan een vlucht deelgenomen. Ja, ik weet wel, dat het eigenlijk onverantwoord is, m«ar de* is nou de duivensport, je wilt weten wat duiven kunnen ■presteren, je bent steeds maar nieuw sni°rig, dus ik gaf twee jon ge duiven mee. Ik wachtte in spanning af. wan. neer ze t°mg zouden komen. Wel nu. de een arriveerde na veertien, dé andere na zeventien daeen" Dat is nu het wonder van de postduiven naast tal van andere mysteries Hoe vinden deze dieren de weg terug? Door welk wonder Hik instinct worden ze geleid? We zullen het waarschijnlijk nooit Een postduif, een beetje schuchter in zijn hoekje weg gekropen voor de lens van on ze fotograaf. Maar die schuch terheid is verdwenen als zij met tientallen anderen hoog in de lucht in ongekende vaart naar huis vliegt, soms duizend meter per minuuti weggezonden, losgelaten en het merendeel vindt zijn plaats weer terug Dit is heel iets anders 1*n de vogeltrek. Onze trekvogels gaan regelmatig twee keer in het jaar een grote reis ondernemen. Maar het staat vrijwel vast. dat aan de kop van iedere trek een paar oude vogels gaan, die de trek meer dan eenmaal hebben meegemaakt en die daardoor verschillende her kenningspunten weten te vinden. Bovendien vliegen deze trekkers veelal op aanzienlijke hoogte, waardoor ze verschillende punten eerder in het oog krijgen. B.v. onze eilanden. Onze rivieren. Onze duin kant. Bij postduiven komt het echter veel voor. dat de duiven niet op grote hooge vliegen, maar dicht langs de grond scheren. Van het herkennen van een weg is dan dus geen sprake. Te meer niet, omdat ze die weg nimmer gegaan zijn. ..Men heeft ons wel eens verteld" zo waagden we ons op glad ijs. dat de postduiven steeds ln Noordelij ke richting vlieeen.Zou daar wel licht een verklaring in te vinden lijn?" weten, want de duiven kunnen het niet vertellen en wij kunnen er slechts naar gissen. Maar dat staat voor ons na dit onderhoud wel vast, ze komen terug, onverschil lig in welke richting ze moeten vliegen. Is het misschien de liefde? Er zijn sommige dulvenhouders, die een dag voor de vlucht het man netje een beetje verliefd maken met een wijfje. De snelheid schijnt er door te worden opgevoerd. Dat is ten slotte nog verklaarbaar en zal sommige mensen niet helemaal onwaarschijnlijk in de oren klin ken. Maar dit licht de sluier niet op. Zijn er misschien onder onze lezers d'e een verklaring kunren geven? Die een antwoord weten on de vaag: Hoe vindt de duif zijn woning terug op zulk een on gelofelijke afstanden? „Droge hokken", zegt mijn vriend de dvlvenhouder. Die geven snelle vliegers, weet je en de wedstrijdsport is tenslotte de clou van de duivenhouderij." Onze vriend lachte. ..Een sprook- pe". verklaarde hij. Ik heb meer dere malen postduiven meegege ven naar de Noordelijke punt van Noord-Holland. Qm dan terug te komen ln Hilversum, moeten ze naar het Zuiden vliegen. Ze ko men promt terug. En in een heel korte tijd. Terwijl ik ze nu in het Zuiden heb zitten in Gouda en ze uren wegblijven. Neen. ze komen uit elke richting terug. Iets buitengewoons We zaten in het heerlijke Paas- sonnetje en keken naar het lief desspel der duiven, terwijl we ons zelf laafden aan een voortreffelij ke sigaar. (Voor een gewone jour nalist niet te betalen!). ,.Ja, deze duiven zijn er. nu voor het eerst op uit. Ze hebben nog geen vlucht van betekenis gemaakt en dat Is te merken ook, want het duurt verscheidene uren voor ze Sowjet-vliegenier vestigt record Luitenant-generaal Mikhail Gro. mof, de eerste persoon, die de ti tel ..held van de SowJet-Unie" ont ving. heeft een wereldrecord ge- vestigt door een vlucht van 10.000 kilometer van Moskou naar Cali- fornië te maken. Grcmof verklaarde te geloven, dat zün vlucht zou bijdragen tot de vriendschap tussen de Ameri kanen en Russen. Gromof zeide dat de „vijanden van de mensheid en van de cultuur" nu trachtten onenigheid tussen de volken van Amerika en de Sowjet-Unie te zaaien. „Wij vertrouwen echter, dat het gewone Amerikaanse volk geen gevolg zal geven aan provo caties". Boef'b°$oret/nq „DÏNIE N*ï»5MT DE LEIDING" De bekende schrijfster van meisjesboeken, die onlangs haar tachtigste verjaardag vierde heeft een nieuw ooek geschre ven, „Dinle neemt de leiding", dat de A1kmaarse uitgeverij Kluitman uitgaf. In een druk doktersgezin met 5 k'eine kinderen soeeit deze aar- di~e roman. Wanne-*' het hoo'1 des huiz°s. Dr. Ver'*»°t er'ze t"d naar Indonesië vertrekt en zün zwever de oraktijk waarneemt, wordt het groepje kinderen m«n of meer on zich zei» aangewezen, zodat de oudste der kinderen de l°iding ne^-rit en er voor zorat dat. de anderen niet te veel ruzie maken Bovendien ver'icht zij zo doende de taak vnn haar moeder Al d° gebeurtenissen, die voor varen türfann de afwezigheid van :'ader. we-den met veel humor en nsychoioeieeh inzicht beschreven. De stijl van deze soh -'ifeter Is zeer gemakköiük te begrüoen voor het Jeugdige pub.'ek. mevrouw Kok h°eft een ihamtarte en dlrecfe wüze va.i schrijven. Een grote orestari- v or icmar.d. dia d° 8 kf'sles al achter de rug heeft! Het o~ panier met een mooie grote letter gedrukte boek is z°ei peschikt voor kinderen van 10 14 laar Zij zullen het met olezler lezen. 1.200.000 DOOSJES PER DAG. Het Poolse luclfersmonopo lie gaat over tót de bouw van een nieuwe lucifersfa briek te Blonie. De fabriek zal in werkmg treden in de tweede helft van 1952. De fabriek te Blonie zal de grootste van dit soort in Polen zijn; de productie zal 1.200.000 doosjes per dag be_ dragen. EEN DRAVEND PALElS De „Ile de France" hernieuwd Het grootste Franse passagiersschip, „He de France", met zijn 45.330 bruto register ton en 4S.000 P.K., werd op 14 Maart 1926 tewatergelaten. Onlangs werd hij geheel gemoderniseerd en zal in Juli a.s. weer opnieuw zee kiezen op de Ujn Le HavreNey York. De prachtige stevige romp zal hem in staat stellen ora lange t\jd deze dienst te kunnen ver zorgen. De verscliilleude apparaten, mo toren, enz. zyn allen weer gereviseerd, verbeterd en de veiligheidsmaatregelen ervan versterkt. De 1 395 passagiers in de drie ver schillende klasseneerste, „cabines' cn touristenklasse, zullen het meest geraf f'neerde comfort genieten. De architecf Expert 1'<t er een zwembad, een „<W?" de Paris" en een toneelzaal met 35'V plaatsen, dus nog gro'er dan die van de „Normandië" in aanbrengen De grote salons, de rooksalon en de leeszaal ko men al'en op het promenade dek uit met uitzicht on zee. Twaalf luxe appnr tementen met beroemde oude namen, nl» Comniégne. Saint Germain, Noyon, Sen lis, Rambouiilet, Versnilles enz. zullen on zeer originele wijze gedecoreerd wor den. H:ervoor ziin <1<\ grootsten onder de hedendaagse beeldhouwers, schilders en decoratie kunstenaar» aaneezocht om mede te werken, zoek» b.v. Dandowski, Peudrv, Gaumont, Benard, Pongbeon, Yves Brayer, Mehewt. S;«»art, Leien, De spierre. Souverhie, Spade enz. l>e ..Ile de France" heef in ?0 jaar 730 000 passagiers vervoerd Zün we der-eboorte z»l et'e'K'-e milliarden Frnn se francs gekost hebben. Voorjaarsgras kan qevaarlijk ziin voor melkkoeien Als de Aprilmaand in het land is brengen de boeren hun vee van de stallen naar de welde. Het gras is dit voorjaar welig gegroeid. zo_ dat er mals voedsel in overvloed is. Aan die plotselinge overgang van stal- op grasvoeding, is in somml. go gevallen echter gevaar verbon den. Een landbouwer uit Meerkerk, die zijn koelen in de wel had ge bracht, vond b.v. 's morgens één der dieren dood en twee andere ernstig ziek. De veearts consta teerde eiwitvergiftiging. Het gra^ bevatte een hoog percentage eiwit dat de dieren, die aan hooi en dr gelijk voedsel gewend waren, niet konden verwerken. Van de zijde van het Ministerie van Landbouw, Visserij en Vced selvoorziening deelde men hierover mede. dat deze eiwitvergif^ging 't meest voorkomt bij de beste melk koeien. Deze nemen ni. door een grotere melkproductie meer kalk uit het bloed op dan de minder goede melkkoeien. Zij hebben daar door een lager kalkgehalte en zijn gevoeliger voor de eiwitvergifti ging. Een afdoend middel in dit verband zijn kalkinjecties, terwijl het nuttig is enige tijd hooi als bijvoeding te geven. Het Conqres qoochelt In Amsterdam zal van 17 tot 21 Augustus a.s. het wereldcongres van goochelaars worden gehouden. Dit congres wordt georganiseerd door de Internationale Federatie van Goochelaars. Dit congres wordt gepresideerd doo de heer Vermeyden te Am sterdam. Reeds nu is het vijwel zeker, dat goochelaars, illusionis ten e.d. uit België, Engeland, Frankrijk, Ver. Staten en Scan dinavië naar dit congres zullen komen. Tussen de wie'en TERWIJL ze In de coupé stapte, was direct te merken, dat ze geen vrede had met de wereld. Haar nKdepessr'-'n s werden met mon sterende blikken opgenomen. Zo ongeveer bekijkt een kolonel een regiment recruten. die er maar weinig van terecht brengen. Ook zij was niet bevredigd door wat ze zag. Met op elkaar geklemde lip pen liet ze zich statig neer op de bank. Op een wratje .dat haar bo venlip lichtelijk ontsierde, groei, den twee haartjes. Ik pijnigde mijn hersens vergeefs met de vraag, waarom deze dame er slechts twee en Adamson er drie had. Een mederelzigster poogde een gesprek aan te knopen. Ach arme. Had ze zich eerst maar om advies tot mij gewend. Ik had haar met wiskundige zekerheid kunnen zeg gen. dat ze bot zou vangen. Der gelijke dames soreken slechts in uiterste noodzaak. Het Is inmiddels vermeldens waard dat, sedert de binnenkomst van de wratten-met-haar-dragen de ijskoningin er ln de coupé stilte heerste. Vooral, toen de eerste aanval geen succes had. De stilte was ijselijk, maar wij verdroegen haar ijskoud. Ondanks de zonne stralen die met de Paasdagen ons land en ons hart hebben verwarmd Het zonnetje scheen heerlijk ln de coupé. Oude botten werden er door verwarmd en tot nieuw leven gewekt, terwijl Jonge botten dui delijk sporen vertoonden van zon nebrand en aanraking met dorre heidestruiken. Het geheel was ver. kwikkend. Een liefelijke eenvoud, welke glimlachjes toverde op ar geloze gelaten. In de -coupé naast ons werd over het weer gesproken. Er was im mers reden toe met de Paasdagen en aangezien wij Hollanders men sen zijn met een meer dan gewone dosis intellect, verveelt het ons nooit iets te constateren, dat met het weer van doen heeft. Aldus werd in de coupé naast ons met lof over het weer en de zon gesproken. Bij ons was de depressie reeds zeer goed merkbaar, tot de dame in kwestie zelf voor een aanzien lijke stijging der barometerkoers zorgde, door als eerste woord op deze prettige Paasmorgen te lan ceren: „Die vuile rot zon schijnt me net in mijn gezicht". De wrat. glom. De haartjes beef den, de ogen fonkelden. En wij? Wij monkelden. Onze eerste taxa tie was niet zo verkeerd geweest. Kwade kolonel. Weinig mensen kennis, geen gevoel voor humor, en helemaal geen zelfkennis. Tegenover me zit een dame van moeilijk te bepalen leeftijd. Ze 'kan drie en twintig, maar ook drie en dertig geweest zijn. Te oorde len naar de spataderen die op de benen zonder kousen duidelijk zichtbaar zijn .neig ik tot een schatting van drle_ a vijf en der tig jaar. Naast haar een heer, even moeilijk vast te stellen. Hij draagt een lange broek, weshalve zijn leeftijd zich nog moeilijker laat schatten. Dit vanwege 't niet kun_ nen constateren of er spataderen aan- of afwezig zijn. Een voorzich tige beoordeling geeft ook hem 'n vijf en dertig. Ze zien er oerdege lijk uit* Zo stellen we ons een paar voor, dat zich niet door kleinighe den laat beïnvloeden. Zulks on- "'s het gemis van kousen a?*- de benen van de dame. waarvoor de textielnood nog steeds verant woordelijk kan worden gesteld. In me zelf begin ik ze te Idealiseren. Natuurlijk afkomstig van het-pla- teland. En dan uit de boerenstand. Want hoewel ik zelf niet het voor recht heb uit deze stand te stam men. ben ik wel zo zeer doordron. gen van de bloed en bodemtheo rie, dat ik voetstoots aanvaard, dat alle goeds uit het land en alle slechts uit de stad voortkomt. Ik zie het stel met welbehagen. Maar dan plotseling, dreigt mijn hart stil te staan. De man van vijf en dertig jaar gedraagt zich als een iji.gfling IV de eer-te slag van de molen beet heeft en begint ln het openbaar handjes te stre len. En de dame geeft kneepjes terug. Alsof dat nog niet genoeg is. eist ze een sigaret. Die haar grif wordt gegeven. Zij het met on handige bewegingen. Even later roken ze allebei. Ze werpen elkaar onsmakelijke blikken toe. terwijl het streel, en knijpspelletje zich ondanks de warmte in de coupé en de aanwezigheid van ettelijke rei zigers herhaalt. Mijn aangeboren vrolijkheid en zin voor humor hebben het nu van mijn veront waardiging gewonnen. Wat blik sem, waarom zouden deze lieden, die wellicht in hun tweede jeugd verkeren en hun eerste nog moe ten beleven, het lied der modernen niet na-apen? Opgewonden komen ze binnen. Blagen van achttien a twintig. Een zestal, waarvan drie trachtten manlijk te doen. Ze behoren ech ter tot het vrouwelijk geslacht. De andere drie. die proberen vrouwlijk te doen, zijn daarentegen „man nen". Ze praten druk, gebaren nog drukker en lachen belachelijk. Een oppervlakkig toeschouwer zou geloven, dat ze enorme lol heb ben. In werkelijkheid zijn ze bezig een kleine comedie op te voeren. Zij het dan wellicht een tragi-co_ medie. Ze herinneren aan duiven. Misschien kent u dat spelletje ook wel. De duivenmannen, die zich zo opwinden en druk maken en rond dansen en net doen of ze zo ont zaglijk belangrijk zijn en de dui ven vrouwtjes die zich dat laten welgevallen en er af en toe als mannen bij staan. Dan krijg ik het door. Er is er een bij, die de soeciale aandacht heeft van de doffers. Pardon, van de mannen. En ze heeft nog niet besloten aan wie ze haar gunst zal verlenen. Wat doen re hun best. Ze deen alsof ze overal wat van weten. Een heeft er een foto toestel en een pijp. Van de pijp weet hij allicht heel wat. maar wat valt er nu over een pilp te vertel len. Van een fototoestel weet hij niets. En toch beweert hij er een massa dtnsren over. Tot ik miin lachen niet meer kan houden. En hem op zijn enormiteiten opmerk zaam maak door een licht knip oogje. Het knipoogje vermag ech ter zün brutaliteit niet te temtie ren. Want beroept zich nu zelfs on mün 1" ^emmiug. Die ik niet heb kunnen eeven. want toen moest ik er helaas uit. Meesjes in Je brievenbus Voor het vierde achtereen volgende jaar heeft een meesjes-apar zijn nest ge bouwd in de brievenbus van een bewoond huis in de Bus ken Huetlaan te Bloemen- daal. De bewoonster had dit jaar tijdig een nestkastje naast de brievenbus gehan_ gen, doch de meesjes vertik- het om daarin te bouwen. Ze hielden vol. zelfs nadat de bewoonster tweemaal de sprietjes .had verwijderd. Toen zij toch door bleven bovicen, heeft zij zich weer laten vermurwen. Over twee derde gedeelte van de sleuf van de brievenbus is nu weer een papier geplakt, waarop ie lezen staat, dat een mees- jesapar beslag heeft gelegd op de brievenbus en men dus verzocht ivordt de brieven in .J Ged. Staten van Noord Brabant constateren, dat leden van ge. meentebesturen te veel gebruik maken van auto's in gevallen waarin men wellicht met verlies van weinig tijd evengoed met een openbaar vervoermiddel zou kun nen reizen. Het autogebruik kan naar hun mening belangrijk wor den verminderd waardoor de kos ten weeens dienstreizen zullen da len. Met klem wordt de uiterste soberheid aanbevolen. Een Middel'andse zee pact? Volgens de diplomatieke mede werker van de „Daily Telegraph" zullen na de besprekingen, die ln de loop van de volgende maand tussen de Britse minister van bui tenlandse zaken Bevin en zijn Turkse collega Sadak zullen wor den gevoerd, hetzij door de Britse, hetzij door de Amerikaanse rege ring. definitieve voorstellen wor den gedaan, om tot het sluiten van een verdedigingsverdrag voor het Middellandse-zeegebied te komr Volgens de medewerker zal i»* bondgenootschapsverdrag een a. vulling vormen van het Atlan- pact en van het handvest der V« - enigde Naties. Er zouden reeds in leidende besprekingen op hoog_i^ venu züu «Tehor"'en Epri ve'-ievl- se-zeegebied zou waarschijnUk door Engeland, de Verenigde S - ten. Frankrilk. Turkije, Grieken land en Italië worden getekend. De mogelijkheid bestaat, dat Spanje zal worden uitgenodigd eveneens aan een verdedigingsver. drag voor het Middellandse-zeege bied deel te nemen. De diploma tieke medewerker van de „Daily Telegraph" schrijft hieromtrent dat „men te Washington en vooral in militaire kringen, steeds meer tot de mening overhelt, dat de stra teglsche positie van Spanje be langrijker is dan de vorm van zijn regering". Stuurman wist te ontsnappen Stuurman De Wijn van de IJ. 5, wilde de Paasdagen graag bij vrouw en kinderen in Den Helder door brengen. En daarom stapte hij, met toestemming van de kapi tein, in Lubeck van boord en reed mee met een vistransport naar de Nederlandse grens. Uit economi. sche overwegingen voeren nl. de Nederlandse logger,s die ln noor delijke, wateren vissen naar Ne derland. De stuurman vergat echter in Lubeck een z.g. „exit permit" aan te vragen en werd daardoor aan de Duits-Nederlandse grens bij Denekamp door Engelse militairen aangehouden en in arrest gesteld. Dit geschiedde 10 April. Van Ne derlandse zijde werd al het moge. lijke gedaan cm De Wijn vrij te krijgen, zonder dat deze pogingen evenwel resultaat hadden. Donderdag wist de stuurman uit zijn gevangenis te ontsnappen en de Nederlandse grens te bereiken. Hij zei drie dagen practisch zon der eten te hebben geleefd. De Ne derlandse grenscontrole liet hem passeren, zodat hij nog voor Pasen bij vrouw en kinderen aankwam. DE SWAN WORDT VERKO°?rT. HFFRHUGOWA APD Naar we vernemen zal de Zwaan (In de volksmond „de Swan") binnen kort een nieuwe evenaar krü^en. Het pand is overg°ga*n in han den van de heer K. Evers. OVER DE GRENS Er schijnt een vredeswindje op te ste ken. Conferentie in het Waldorf Astoria hotel, waar tal van geleerden aan deel nemen. Conferentie te Parijs. Doel, strekking en werkwijze ongeveer eena luidend. Geruchten ovet het zenden van eeu Russische afgezant naar Amerika, om over vredesvoorstellen te spreken, enz. enz. Alleen reeds deze uitdrukking is vol doende ora aan te tonen, hoe gespannen de internationale toestand is gewe?s*. En nog is. Owhwks het opstekende windje, dat uit Oostelijke richting waait. De wind die daar vandaan kwam was in de regel een vrieswind. De houding vnn de vertegenwoordigers nit Rusland op verschillende conferen tie9, zowel in als buiten de organisatie van de Verenigde Naties was nu juist niet zo bijzonder meegaand. In dit kort bestek is het onmogelijk aan te tonen, wie van heide partyen het meest heeft gedaan om het werk van de Verenigde Naties te bemoeileken. Misschien is het zelfs wel misplaatst om de schuldvraag in het geding te bren gen. Het wantrouwen tussen het Oos ten en het Westen ia wederkerig zo groot, dat vruchtbare samenwerking büna onmogelijk lijkt. Het hanteren van het recht van veto is echter door Rusland zo veelvuldig geschied, dat de VN geen- praktisch werk konden leveren. Uit tal van orga nisaties van de VN is Rusland wegge lopen. Het had er geen vertrouwen in. Zomin als liet vertrouwen had in het werk vnn de VN. TVii rechte? Ten on rechte? Kuunen wjj als buitenstaander dat steeds beoordeleu? Neen immers. Maar zelfs een volslagen leek op het gebied van de buitcnlnndse politiek, be grijpt, dat het werk vnn de VN volsla gen lnmgelegd wordt, als de deelstaten niet willen meewerken. In feite is de organisatie der VN reeds eeti aauflui tiug geworden, in de zelfde mate als de Volkenbond het was. Gelukkig is er nog geen definitieve breuk en zijn er nog geen '4 iden uitgelopen, maar de «temming is in mineur. Vertrouwen in de VN heeft b\ina niemand meer. Het tot stand komen van het Atlantisch pact ia daar het bewijs van. Indien de VN goed hadden gefutic tionneerd, indien goed werken niet re gelnwtig onmogelijk werd gemaakt, door het misbruik van het reeht van veto, zou dit pact niet nodig z\jn geweest. Het moet voor Rusland ongetwijfeld een grote teleurstelling zy'n geweest, dat dit Atlantisch pact tot stand kwam hoewel te verwachten was, dat er iets ging gebeuren. Heeft Rusland teveel ver trouwd op de kracht van het isolatio rüsme in Amerika? Of heeft het ge meend dat de weerstand in de landen vnn West Europa onder invloed van de communistische partijen groot genoeg zou zijn om de totstandkoming van het te verhinder? Het heeft zich in ieder geval vergist. Het Atlantisch pact is be houdens ratificatie in onderscheidene parlementen een feit. Er is een nietiwe maehtformatie tot stand gekomen^ De een zegt dat het een bedreiging vnn Rusland is, de nnder dot het een mid del is om Rusische agressie te voorko men. We willen ons met die strijdvraag in dit artikel niet bezighouden. We kun nen slechts constateren, dat er een macht gevormd is, die ia de toekomst van betekenis kan worden en waarmee Rusland rekening heeft te houden. Wat heeft nu deze ontwikkeling ia Europa te maken met het vredeswin'Jje, dat over de wereld waait? Ogensehünlijk niets. En toch is er een onverbrekelijk verband tussen. Rusland heeft er geen belang bij, dat de VN uit elkaar spria gen. Het is door de jongste ontwikke ling der gebeurtenissen voor Rusland belungrü'k geworden, om verdere blok vorming te voorkomen. Het heeft in de VN een te hoog spel gespeeld en verder gaan kan alleen maar meer scherven brengen. Zou het zo verwonderlijk zijn te ver onderstellen, dat Rusland in de VN in de toekomst een minder hoog diploma tiek spel gaat spelen? Dat het een ver zoenender houding zal aannemen, doo» de harde rea'iteit gedwongen? Bjj een verzoeuender houding pnsv«-n deze vredesklanken wel. Vooral om Jat er noch ln Amerika, noch in vele Jan den van West Europa ook maar enige nuimo is om oorlog te voeren onder grote groepen der bevolking en er een siukL» stroming is die de vrede wd, zonder over de prijs na te denken. Wo gt loven niet, dat deze congressen tot iet behoud van de vrede zullen l»ü «.r.izo» Niet op deze congressen wo'dt beslist over oorlog of vrede. Daarover t.>i-;»!en nelaas nog niet de volken. Ni^t in Amerika en niet in Rusland. Beslis s i-»r ti nog of vrede z<jn nog srceda militaire en economische overwegingen Het zacht Oostenwindje kan 't vredes vuurtje tjjdelük een weinig doen oplaai en, het zal nog wel nie voldoende blij ken, om het een blijvend vuur te doen worden. Een blüvend vuur, een lichtbaken kan het pas worden, als de machthebber» van het Oosten en die van het Westen elkaar willen verstaan. Dat komt echter niet tot uiting op coiyessgn In Parün of New York. De plaats daarvoor in Lake Buccess.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1949 | | pagina 3