KAPPIE Weldadig medeleven k,JEUGD VAN NEDERLAND" cifefelöi de Burgemeester.... De Ooievaar en de Kraai Een jonge man ontwierp een geboortekaart. Zijn gezin was vermeerderd. Het móet natuur lijk aan vrienden en bekenden worden meegedeeld. Maar niet te ouderwets, te traditioneel. Daarom werd het: „Heden per ooievaar gearriveerd" en dan de naam van de kleine. Maar men had ter plaatse een ouderwetse dominee. Een origineel man. En een man, die in zijn preek de actualiteiten niet vergat. 77 Zo brandde hij los op de volgende Zondag: „Ea dan schaamt de moderne mens. zich om het zijn vrienden en be kenden te zeggen, dat hij Gode dankbaar is, wanneer er een kind is geboren. Vroeger schreef men dan: „Met dank aan de Heere geven wij kennis van de geboorte van een zoon". Nu is het: „Heden per ooievaar aangekomen". Waarom zijn zulke mensen niet consequent? Laten zij dan hun rouwbrieven ook kleden in deze vorm: „Heden per kraai vertrokken....". door J. SCHEKKERMAN TjTTANNEER morgen de poonen 77 van de tentoonstelling „Jeugd van Nederland" opengaan, zullen fee eerste belangstellenden kennis kunnen nemen van het resultaat Van maandenlange voorbereidin gen. Veel is er al over deze ten toonstelling geschreven en gezeg'd. ,Er is gesproken over de bedoe ling; er is gesproken over wat te tóen zal zijn en over de vraag- •tukken, die met het onderwerp Van de tentoonstelling samenhan gen. „Jeugd van Nederland" ls dat onderwerp, en dat is rijk genoeg cm er veel over te zeggen, want hangen niet vele grote vraagstuk keen ten nauwste samen met da mroblemen van da jeugd en zijn het niet deze vragen, die om een ,©plossing schreeuwen. Laten we nog even in eigen land blijven, jWant de tentoonstelling heet „Jeugd van Nederland". Ongetwijfeld zal er op voor treffelijke wijze worden duidelijk gemaakt wat hier vóór en dóór de eugd gedaan is en gedaan wordt 1 daarbij slaat Nederland in ternationale kring lang geen jgek figuur. Maar ook zal deze ten toonstelling ons doen bezinnen, op al datgene wat nog gedaan moet jworden en op dat wat om een joplossing vraagt. En wij denken aan de problemen van de jeugdbeweging; aan de goede jvrije-tydsbesteding; aan het on derwijs, dat gelijke mogelijkheden jvoor ieder zou moeten bieden, enz. (En wij denken ook aan dat deel jvan onze jeugd, dat door materi ele oorzaken verstoken blijft van (datgene wat jeugd tot jeugd naakt; dat deel, dat geen onbe- :orgdheld kent. En zo heeft deze entoonstelling een dubbele be tekenis, doordat zij met gerecht vaardigde trots wijst op h°t h«- Ket doe* zo ech- goed aan. te merken, hoe sommige Nederlan ders meeleven me; ae soldaten, die jaren lang ln Indonesië 2ijn ge weest en nu weer in Nederland (terugkomen. Men hoort inderdaad verschillende staaltjes van onder nemers, die een plaatsje voor die Jongens ruim houden. Een zeer frappant staaltje van medeleven kwam ons echter deze week on der het oog. In het bekende blad Elsevier. Daar werd een villa te koop aan geboden. Uitsluitend voor een jon geman die uit Indonesië terug kwam. Anderen behoefden er niet op te reflec'eren. En de Koopprijs was zeer billijk. Voor slechts een 30.000 was je de man. He' doet toch wel weldadig aan. dat ook deze man. die zo maar een villa over heeft waar reeds Jaren lang verschillende woning zoekenden in gehuisves; hadden kur -en worden, cp deze wijze reikte, dat als basis voor meer en ander jeugdwerk kan dienen. De wereld is echter klein ge worden en „Jeugd van Nederland" roept ook in onze gedachten Jeugd van Europa en Jeugd van de We reld. Deze jeugd, die we tegenko men in de rapporten van de Inter nationale vluchtelingenorganisatie en van de U.N.A.C. Die vaak alleen maar op papier voor ons bestaat, maar die ons niettemin vaak zo schrijnend duidelijk voor de geest komt het is moeilijk om een tehuis te vinden voor de zieke en de gebrekkige kinderen en voor de jongeren tussen de 16 en 18 jaar, de groep dus, die geen onbezorgde jeugd heeft gekend; die nog niet oud genoeg is om zelf een weg in het leven te zoeken, maar die alle hoop en verlangen verloren heeft om ooit naar 't eigen land terug te keren." En tussen de regels doorlezend weten we, dat dit „het is moei lijk" practisch betekent „het ia onmogelijk". En het rapport ein digt dan ook met de vraag: „Wie zullen zich over deze kinderen ontfermen?' Een vraag, die onze tentoonstel- lii.g niet kan en zal oplossen, maar die ze wel oproept. Austra lië zal 500 van deze jongeren van 16 tot 18 jaar opnemen en men ia zeer dankbaar voor dit aanbod, maar het is slechts 1 van het totaal, dat directe hulp nodig I heeftGedurende deze zomer j verblijven 52.000 van deze kin-e- ren in zomerkampen, om lichame lijk en geestelijk wat versterkt te worden. Maar dan? Zullen zij zich ontwikkelen als een onrustig ele ment in onze samenleving of zul len we er in slagen ze een goede verantwoorde plaats te geven? Misschien kunnen we nog eens ko men tot een tentoonstelling „Jeugd van de Wereld". Maar dan van ae wereld, waarin ln ieder geval voor de kinderen geen gebrek en angst meer bestaat, maar rust en veilig heid, zodat ze kunnen opgroeien tot evenwichtige wereldburgers, die zich hun verantwoorde! iikheid bewust zijn. En nu weer terug naar eigen en naar ons uitgangspunt: de ten toonstelling. Laten wij dit dan vooral tot de jongeren zeggen: Het kan zijn dat je eigen jeugdorgani satie of groep medewerkt en dan zul je natuurlijk willen zien welke plaats zij in het geheel inneemt. Het kan ook zijn, dat je niet rechtstreeks bij de zaak betrokken bent, maar ga dan in ieder geval toch heen om te zien wat ande ren reeds deden. Misschien ontdek je dan ook iets om zelf te doen. toch ook zijn steentje bijdraagt aan de Nederlandse zaak. E11 het is wel tekenend, dat het uitgesproken Elsevier moest zijn. dat werd uitverkoren, om van de ze vaderlandsliefde kennis *e ge ven. Klassegevoel. Aboeh, Abah. p* a* :r l. a. m. lichtveld in Nederland aangekomen. heer L. Lichtveld, beter bekend onder zijn pseudoniem Al- ber? Helman, is aangekomen uit Suriname, waar hij lid is van het College van Algemeen Bestuur van Suriname voor Onderwijszaken. De heer Lichtveld voor zijn bureau in zijn woning te A'dam. DONDERDAG, 25 Augustus na 12 uur: Hilversum I, 301 m 12,00 Saxo phoonspel 13,00 Nieuws 13,20 Luncconc 14.00 Kamerorkest 15,00 Canzonettasextet 16,00 Bijbellezing 17,00 Jeugdulfzen ding 18.00 Leger des Heils 19,00 en 20,00 Nieuws 20,15 Plaafcvaria 21,30 Tuinconcert 22,35 gr muziek 23,00 Nieuws Hilversum II. 415 m 12,38 Sky masters 13,00 Nieuws 13.15 The Avrollans 14,15 Solisten concert 15.00 Klimop 16,00 Coloriet 17,00 Reizen en trekken 18,00 Nieuws 18,30 Muziek Journaal 19.30 Cabaret 20.00 Nieuws 20.15 Symph concert 21.00 Hoorspel 22,15 Romancers 23.00 Nieuws PROGRAMMA III 13,15 Vrolijk allerlei 14,30 Octet 15,30 BBC ork 17,00 Batavia 19.30 Operaklanken 20.00 Verz progr 22.15 Dansmuziek PROGRAMMA IV 12.30 BBCork 16.00 Kamermuziek 17,10 Ens Joe Heyne 18.30 Gev progr 20.30 Verz progr 21.30 Ork Bob Farnon VRIJDAG, 26 Augustus, vóór 12 uur: Hilversum I. 301 m 7.00 en 8,00 Nieuws en gr pl 9.15 Zlekenpro gramma 10,30 Morgendienst 11.00 Kamermuziek Hilversum II 415 m 7.00 en 8.00 Nieuws en gr pl 10,00 Morgen wijding 10,30 Voor de vrouw 10.45 Kamermuziek 11.25 Jan Vogel PROGRAMMA III 10.00 Blos cooporgel 11,00 Zigeunerorkest Ralph Elman PROGRAMMA IV 9,10 Verzpro gramma v d huisvrouw 10,00 Le Ménage en muslque (Buiten verantwoordelijkheid van de redactie) Over „Militair Gezag" In het artikel „Bloemlezing" ln uw blad van Vrijdag 19 Augustus worden een aantal voorbeelden ge geven, van de wijze waarop in de eerste maanden vari de bevrijding met 's Lands gelden ls omgespron gen Die voorbeelden zijn niet uit de lucht gegrepen, doch ontleend aan het verslag van de Algemene Rekenkamer Aan het slot van het artikel zegt de schrijver: „Een pe riode, waarin we overgeleverd wa ren aan mensen waarvan men meende, dat ze doordat ze een unl form droegen, wel ln staat zouden zijn de boel recht te houden" Natuurlijk mag men dit niet zo verstaan, alsof zou zijn gezegd, dat met deze periode tegelijkertijd de moeilijkheden tot het verleden be hoorden De krant doet ons dage lljks mededelingen, die er op wij zen dat dit alles nog maar een on handig gedoe, een zoeken en tas ten ls geweest naar het begin van wat ik zou willen aanduiden als „het gouden tijdperk" Het begon feitelijk, toen minls ter president Schermerhorn door de radio mededeelde, dat het MG was opgeheven Nadat hij in korte trekken had uiteengezet hoe krankzinnig er door die Instelling was huisgehouden volgens hem behoorden vele van de heren van het MG eerder in het concentra tiekamp, dan anderen, die er door hun toedoen in waren terech; ge komen vertelde hij terloops, dat de man. die bij dit alles de leiding had en er dus voor vorantwoor delijk behoorde te worden gesteld als erkenning van zijn verdien sten was benoemd tot chef van de generale staf Vermoedelijk zullen bij deze me dedelingen velen naar hun hoofd heben gegrepen En dat ls dan te verklaren ZIJ hebben dan gerede neerd. dat wanneer de feiten al zo liggen dat Iemand. d!e zo weinig zijn verantwoordelijkheid heeft be grepen, niet achter slot en grendel behoort, het toch te dwaas is. bij het misdadige af, om hem opnieuw In een vertrouwingsfunctie te plaatsen Hen die zo redeneren, willen we er toch op wijzen, dat zij hoe vreemd het moge schijnen toch er naast zijn Hier ls de ge wone gang van zaken gevolgd Bij de Zuiderzeewerken b v hebben we iets dergelijks meegemaakt Daar werd de man. die aansprakelijk moest worden geacht voor het ver dwijnen van tientallen millioenen. op een dusdanige post gezet, dat het hem mogelijk was de weg vrij te maken voor nieuwe rooftochten Waaruit kan blijken, als uit zo veel dat ls gepasseerd, dat niet het goed doen functioneren van de Staatsmachine het grote doel ls. doch het schepr>en van een dus danige chaos, dat bij voorbaat alle controle op de gang van zaken Is uitgesloten En terw"i het volk word; nltgo kleed tot op zijn hemd om o m de door het militair gezag gestolep millioenen aan te zuiveren, conff reert zijn gewezen chef HIJ confe reert met de grootsabelslepers van andere landen om te komen to£ een goede verdediging van West Europa, zoals dat heet ZIJ beraad slagen, waar de atoombommen zul len neerdalen Wat de consequen tie's van dit alles zijn niemand met gezond verstand, die zich daar nog enige illusie omtrent maakt Wij weten nu al, dat Neder land gevechtsterrein wordt, wanf hier worden de gemeenschappellj ke vliegvelden aangelegd Europa zal worden verdedigd, doch Neder land wordt vernietigd En dat om buitenlandse kapltaalbelangen vel lig te stellen Ons volk ls ln dit alles nog nooit gekend Het ls een stelletje gewetenloze lieden, die achter de schermen alles naar hun hand zetten Daar kunnen we het althans wel over eens zijn En toch laten we Gods water over Gods akker lopen Indonesië ls nog geen waarschuwin ggenoeg Men denkt: ..Na ons de Zond vloed"! Alsof de Zondvloed daarop zal wachten Bergen NH, 22 Aug '49 J BROERSMA EEN DRIELING ls geboren ln het ge zin van de fam. Nederkorende Boer, Amsterdam. Er zijn twee meisjes. Jok* wegende 1940 gram en Tfeesje, wegen de 1840 gram en een jongen met het flinke gewicht van 6 pond. De beidt meisjes vertoeven in een couveuse. Moe der_ en zoon maken het zeer goedL DE IJSÜEL BIJ DEVENTER Als ten or^ed zilveren lint kronkelt de IJssel zich ln de nabijheid van Deventer de stad, welke door haar uiterst gunstige ligging, bezig is zich le ontwikkelen tot een industrieplaats van betekenis Hoog boven het water vormt de verkeersbrug met zijn strakke lijnen een machtige oeververbinding en het Apeneiland 41. Langzaam kwamen Kappie en Jacobus in de richting van de Maat „Geef mij de zee maar" brom de Kappie, „daar kan een mens tenminste behoorlijk vooruit komen. Maar hier, tussen al die mieserige struiken, bah!" Hij zweeg, daar Jacobus hem met een verschrikt gezicht aan zijn mouw trok en met een j bevende vinger in de verte wees. „Ziet gij daar ook iets bewegen? Straks komen wij een monster tegen". stamelde hij. Het was maar gelukkig, dat de Maat niet hoorde, waarvoor hij werd uitgemaakt, want hij had het heus al erg genoeg. „Ik geloof, dat ik die zware huid maar afgodi". mompelde hij. ..anders komt er nog veel meer narigheid van. Is me dat een uitrusting voor een fatsoenlijk zeeman. Een mens zou er de kriebels van krijgen". Maar omdat hij in zijn hart nog veel banger was voor een ontmoeting met de mensapen, besloot hfj, om er toch nog maar even mee te wachten. Ondertussen liep hij regelrecht in de armen van Kappie en Jacobus. De laatste had zijn geweer van de schouder genomen. „Al is h^ maar een oud geweer, toch leg ik er een beer mea neer", zei hij bibberend. En voordat Kappie goed wist wat er gebeurde had hij het wapen aan de schoü der gebracht en legde aan. door N. J. P SMITH Mevr. Poortmans is bij Harry op de werkkamer gekomen: en voor eerst gaat ze niet terug ook. Ze heeft veel te bepraten. 79 „Ik heb voor het eerst van mijn le ven gehoord, dat de Harrelaars met lof over je spreken... De ochtendkrant heeft een heel verslag; heldhaftig op treden van een burgemeester bij brand dat klinkt"! z»i mevr. Poortmans Harry lachte even. „Maar dat is het niet alleen", ging zij voort. „Er is uitgelekt, wat Derk- sen en zyn compagnon voor plannen hadden wat ze je voorstelden.... Ik heb gehoord, dat je O vermeer over zijn uitbreidingsplannen hebt aange vallenje bent goede vrienden met Wouters geworden.... Ik begin nu zélf te geloven, dat die ziekteverklaring niet zo dwaas is het komt me heus voor, dat je veranderd bent en daar om"..-.. .Daarom?" Harry was opgestaan maar moest zich aan zijn stoel vasthouden. Hij voelde, dat hij weer duizelig werd het was hem, of alles in de kamer draaide..... „Daarom wil ik het nog wel eens proberenals de verandering blijft als je mij beter behandelt dan vroe ger.... dan... dan wil ik trachten het yerleden te vergeten, Jol" Harry voelde, dat hij, als de van- moral-insanity-genezen-echtgfcnoot nu zou moeten opstaan dat hij haar in zijn armen zou kunnen nemen om het nieuwe verbond met een kus te beze gelen. Hij deed het niet hij bleef zitten. Hij werd vuurrood en hy voelde zijn slapen kloppen. Neen, dat niet hij wilde niet! „Waarom zeg je niets?" Harry zocht naar woorden. „Het spijt mij heel erg... ik... ik had liever gehad, dat je de scheiding had doorgezet dat je weer met verwijten en met boze woorden gekomen was, zoals de eer ste keerje maakt het me zo moei lijk". „Zo moeilijk?" Hij stond op het punt haar te be kennen wie hij was, doch op het laatste ogenblik vond hij het beter, haar het be richt van de dood van haar man te be sparen. Het resultaat zou hetzelfde zijn: een scheiding. „Het kan gewoon niet", zei Harry stug en weer beheerst. „Het beste is, dat ik wegga. Nee, nu moet je niet denken, dat dit voorstel nu zo maar bij me opkomt. Ik heb er lang over nagedacht in het ziekenhuis, na je eerste bezoek heb ik er al over gepiekerd en gisteren heb ik mijn besluit genomen: ik ga weg. Alles wat hier is, is van jou ik zal een nieuw leven dienen t« beginnen". Harry keek haar niet aan en vervolgde rustig, nu zij zwijgend met zijn woorden scheen in te stemmen: „In het bureau liggen nog twaalf duizend gulden daar kan ja je voorlopig wel mee red den". „Zo", zei ze op spottende toon. „Dus toch een scheiding?En als ik nu eens weigerde?" „Als je.als je weigerde?" hakkelde hij. Die mogelijkheid had hij niet voor zien. „Als je weigerde?".... „Precies: Als ik weigerde - wat dan? Of liever: wat nu! Want ik weiger in derdaad. Ik wil geen scheiding. Als jij vertrekt, ga ik mee! Onverschillig waar heen!" „Maar dat gaat niet dat kan niet", zei Harry wanhopig. „Het lijkt mij anders nogal eenvou dig", merkte mevrouw Poortmans op. „Dat Je mij die 12000 van „Mon Plaisir" aanbiedt is voor mij een bewijs te meer, dat je karakter veranderd is, Jo. Dat zou je vroeger nooit gedaan hebben". Vroeger vroeger, altijd vroeger! Dat verleden van die burgemeester zou hij toch nie't kwijt raken. Harry richtte zich op in zijn stoel, keek mevrouw poort- mans nu strak aan en sprak langzaam en met nadruk „Ik bèn je man niet ik bèn bur gemeester Poortmans niet!" Hij wachtte even. Nu zou ze bezwijmen ze zou vluch ten om hulp roepen? Er gebeurda niets van dit alles. Alleen keek zij hem met gróte ogen aan. Natuurlijk ze gelooft me niet za denkt misschien wel, dat ik nu hele maal gek geworden ben. „Begrijp je me?" vroeg Harry, toen zij geen antwoord gaf, maar hem stil bleef aankijken. „Ik ben een wildvreemde voor je. Ik ben burgemeester Poortmans niet ik ben je man niet!" „Dat wist ik al", zei ze eenvoudig. Harry had het gevoel of hij door da grond zakte. (Wordt vervolgd.)!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1949 | | pagina 3