SPEURHONDEN
KAPPIE
HoucH U een paar kippeH°s?
Opdat de Nederlanders sneller
gaan rijden in Assen
Gratis!
1 0CT. a.s. GRATIS
Het Huis aan de Baai
»N ALLE KRANTEN stond deze
week, dat in de omgeving van
Hoofddorp een roofoverval is ge
pleegd op tioee oude mensen,
broer en zuster, die zwaar gewond
werden aangetroffen. En in een
enkel regeltje stond er bij, dat
rijksspeurhondengeleider J. Ipen-
burg, uit Zaandam, met zijn hond
aanwezig was.
Rijksveldwachter Ipenburg, die
op de Havenstraat woont, is een
van de drie speurhondengeleiders,
die in Noordholland zijn gcstation-
neerd. Collega's wonen in Heiloq
en Santpoort. En de drie mannen
hebben de verzorging van de her
dershonden, die er op uit gaan als
de politie in dorp en stad assisten
tie verzoekt bij het opsporen van
misdadigers- En de kerels, die hun
handen niet konden thuishouden,
die op roofmoord of diefstal uit
gingen, ze hebben een kijkje op
die honden.
fJET IS zoals Ipenburg vertelde:
„Zo'n hond gaat z'n gang,
soms recht op het doel af, worüt
niet geïntimideerd, luistert niet
naar leugens, die hond ruikt en
Wijst aan. Meer niet. Een hond is
een stille zoeker en de verdachten
weten, er niets tegen te kunnen
doen. 'k Heb 't meegemaakt in
Aalsmeer, een feitelijk onbedui
dend geval.
iJaar was een boom vernield. De
po..lie wilde persé weten wie dat
had gedaan en ik werd er met m'n
hond bijgeroepen. Casso rook even
aan een voetafdruk. Hij liep met
me naar een woning, maar vóór
dat de bewoner iets was gevraagd
zei hij: „Moet daar nou zo'n drukte
van worden gemaakt? Jonge,
jonge, de hond moet er al bij. Ja,
ik heb 't gedaan in m'n dronken
kop".
.,ie man had bij 't zien van de
hond al de overtuiging: ontkennen
baat toch niet, want zo'n hond
weet 't."
Niet altijd raak.
Of Casso weet, hoeveel onrust
hij in reeds niet rustig kloppende
harten brengt? Wie zal 't zeggen
Met de lucht In de neus gereed
voor de start gaat hij een
maal zitten, dan helpt er geen
ontkennen meer aan. Zelden
zal hij falen.
Ze praten niet over
de mannen
Een Amerikaans vrouw entijdschri ft,
heeft onlangs een aantal van zijn leze
ressen de vraag gesteld welk onderwerp
Zij het meest njet elkaar bespraken. II
denkt natuurlijk dat het antwoord luidde
„Mannen!" MisM Het onderwerp waar
zij het het meeste over hadden was: ..De
duurte".
Waar daarna het meest over gepraat
werd7 LI zoudt misschien verwachten-
„De Mode" of ..De opvoeding van de
kinderen", maar dat is evenmin het ge
val. Het onderwerp, waar op een na
het meeste over gesproken werd. was:
„De economische toestand".
Onderwerpen, welke de tongen der
vrouwen eveneens veel in beweging
brachten, waren- De betrekkingen met
Rusland, Plaatselijke Problemen en de
Regeringsuitgaven (:n deze volgorde).
Naar aanleiding van de vraag over
welke vraagstukken de Amerikaanse
huisvrouwen zich het meeste bezig hiel
den, antwoordde een dame uit Illinois:
„Het wordt misschien wel een beetje
afgezaagd, maar wij hebben het nog
steeds over hetzelfde onderwerp waar
wij twee jaar geleden al over mopper
den „De Prijzen".
gerijmde \tffl ijsheid
Die afstand doet van alle hoop.
Hem !s een zoete slaap beschoren:
Die elk verwachten varen laat
Hem wordt het hoogst geluk geboren
Ge kijkt verrukt naar boven
Omdat de morgen klaar is;
Wil toch den dag niet loven
Vóór dat de avond daar is.
Hij is dolblij ais ae telefoon gaat,
dat wel. Dan blaft hij in zijn hok
achter het huis. Maar bij hem zal
zeker niet de gedachte voorzitten:
„Ik zal er weer eens een te gra
zen nemen".
Casso ruikt en zoekt. En vindt.
of niet.Want niet ieder schot is
een eendvogel. Daar weten trou
wens de rechercheurs over de ge
hele wereld van mee te praten
Ook zij moeten het wel eens op
geven. Hoevelen zullen vermoord
zijn, zonder dat de politie houvast
kreeg? Dus kan ook een hond fa
len. Niet wegens een gebrek aan
de reukorganen, maar alleen, om
dat er niets te ruiken was.
Casso in adie.
Maar het is toch in Bloemendaal
gebeurd, dat Casso twee inbrekers
aanwees. En in Bloemendaal is
toch een poiitie-apparaat, waar zo
gezegd „de kou van af is". Het
onderzoek liep echter vast en
daarom kwam Ipenburg met z'n
hond. Er waren twee arrestanten.
Mannen, die in Haarlem onder
verdachte omstandigheden in de
nacht waren ontdekt, maar wie
tenslotte niets kon worden ten-
laste gelegd. Doch bij de villa,
waar ingebroken was, had de po
litie een schroevendraaier ontdekt.
En daar zette de hond de neus
tegenaan. De voorwerpen, die de
mannen in de zak hadden, werden
bijeen gelegd en één verdachte
moest bij het onderzoek blijven.
De ander wachtte in de cel zijn
beurt af. Casso ging feilloos op de
bezittingen van de man af. Tot
tweemaal toe, a!sof-ie zeggen wou:
„Die schroevendraaier is van die
man, dat ruik ik!"
„Ik zeg niks", zei de man, k
wil er een nachie over slaper.
Rothond!"
„Wat zei m'n maat?" vroeg de
man in de cel.
„Oh, hy wil er een nachtje over
siapen. Morgen maar".
„Hè.Nou, als je nu zo per
tinent wordt aangewezen, dan lijkt
't me beter te bekennen. Ik zal 't
meteen maar doen".
Even later volgde de ander dit
goede voorbeeld.
Hij „sorteert".
In zo'n geval is de baas ver
heugd. Misschien ook de hond? Hjj
snuffelt sorteert, zeggen vak
lui en laat zich bewonderen
door het publiek, dat in een speur,
hond vaak een dier met filmische
eigenschappen ziet.
„Je kunt 't wel zien", zeggen de
mensen dan, „een schrandere
snuit. Hè, wat ziet-ie er slim uit
Want een speurhond is een dier,
dat tot de verbeelding spreekt.
Met grote ogen volgt men zijn
gangen, men port elkaar in de
ribben als-ie op eens de neus in
de lucht steekt, of weer verder
gaat.
„Als zo'n hond achter je aan zit,
nou meneer, steek dan je handen
maar op, je bent voor de haaien!"
Maar men vergeet, dat een
speurhond les kreeg in Den Haag.
Niet alle herdershonden zijn zo bij
de hand (of liever by de neus),
want er komt heel wat voor kij
ken voor hij weet wat er van hem
wordt gevraagd. En die les, dat
is weer een hoofdstuk apart.
En alle verdachten reageren weer
anders op zo'n speurder. De een
begint te schelden, de ander zegt:
„Wat heb ik met zo'n beest te.
maken!" en de derde begint ze-:
nuwachtig te worden. De meesten;
hebben er niet van terug. Want
een speurhond zegt niets. Dat is
eigenlijk een machine met kop en
staart. Die gaat door en blijft zit
ten waar z'n fijne neus hem voor
ging. Het is moeilijk ontkennen
als zo'n hond gaat zitten en schijnt
te zeggen: „Asjeblieft baas, dat
moet 'm zijn, de rest is voor jou.
En als je een goede kluif voor me
hebt, graag!'
VRIJDAG, 16 September na 12 u.:
Hilversum I, 301 m 12,00 Man
nenkoor 12,33 De Bietenbou
wers 13,00 Nieuws 13,20 Ork.
Evaristo 14,00 Zangrecital
14,30 Cabaret 15,00 Schoolradio
15,30 Metropole-orkest 16,00
Ziekenbezoek 17,00 Jeugduitzen
ding 18,00 Planoduo 19,00 en
20.00 Nieuws 19,30 Brabants
halfuur 20,12 Omroeporkest
21.40 Kamermuz. voor blaasintsr.
22,08 Hoorspel 23,00 Nieuws
23,15 Dansmuziek.
Hilversum Et, 415 m 12,00 Or
gelspel 12,33 Sport 13,00
Nieuws 13,20 The Avrolians
14,00 Kookpraatje 14,20 en
15,20 Kamerorkest 15,00 Poëzie
16.00 Gev. progr. 16,30 Jeugd-
ui'.z. 17,20 Muzik. praatje
18,00 Nieuws 18.15 Orgelspel
19,30 Cursus 20.00 Nieuws
20,05 Chopin 20.30 Cursus
21.00 Verz. progr. 21,35 Barca-
rolle 22.15 Swing and Sweet
23.00 Nieuws 23,15 Avondcon
cert.
ZATERDAG, 17 September, vóór
12 uur:
Hilversum I, 301 m 7,00 en 8,00
Nieuws en gr. pl. 8,45 Hoogmis
op Airborne-Cemetery te Ooster
beek 10,15 Kamermuz. 11,00
Radioziekenbezoek.
Hilversum II. 415 m 7,00 en 8.00
Nieuws en gr. pl. 9,00 Orkest
concert 10,00 Morgenwijding
10.35 Amusem. muz. 11,30 Pia
norecital.
Hij valt er buiten.
Geen bezwaar!
Er heerst een lichte ontstemming bij
de beroepspluimveehandelaars- Ze me
nen dat ze achter gesteld worden bij
degenen die om de wille van een zacht-
gekookt eitje en uit liefhebberij kippen
houden. De beroepspluimveehouders val
len n.1. onder de verplichte registratie
en moeten daartoe een heffing van f 1-50
per hen betalen.
Beroepspluimveehouders worden ge-
acht alleen te worden aangetroffen on
der degenen, die hun hoofdberoep vin
den in de land en tuinbouw.
Nu is het wel een onaangename his
torie dat deze mensen een heffing moe
ten betalen, daar staat tegenover, dat
ze gedistribueerd voer ontvangen. Bo
vendien krijgen ze een toewijzing van
kuikens. Degenen die dus niet onder de
aqrarische bevolking vallen, mogen vrij
kippen houden, maar ze zullen het
en de kuikens op de vrije markt moétén
kopen. Ze kunnen bij eventuele verkpop
van de eieren ook n'et profiteren
het afzetfonds. dat uit de heffingen
wordt gesticht. Vermelden we nog dat
een ieder een ongelimiteerd aantal kip-
Pen mag houden.
De beroepspluimveehouders zijn ech
ter nog enigszins gebonden door de -kui
kentoewljzingen. Wilt u echter 10 kip
pen te broeden 2etten dan is daar geen
bezwaar tegen.
Nieuwe werkkledingbonnen
Het Centraal Distributiekantoor deelt
mede, dat de bonnen voor werkkleding
H 18 en L 18 -tot nader order geldig zijn
voor het kopen van werkkleding. Op
de bonnen H 18 kan men kopen: een
overall of een werkpak van drill, keper
of satijn, een lange stofjas, een lange
witte jas. een laboratoriumjas of een
mouwschort. Op de bonnen L18 kan
men kopen: een werkbroek of werkjasje
van keper, drill. satijn, beaverteen, En
gels leer, manchester of pilow. Een kor
te witte jas. een koksbuis of een korte
stofjas.
De bonnen H 13 t.m. H17 en L13
en L 17 blijven voorlopig geldig.
Goliath onder de bekers...
DICK RENOOY mag dan een mannetje zUn, waarmee de
buitenlandse motorrenners in Assen rekening te houden heb
ben In de zware kl. tellen de N ederlanders itfet mee. Arthur
Bell Nello Pagani en Leslle Graham grinniken wat om de
Hollanders, die al een gat ln de lucht springen als ze tot
een vijfde of zesde plaats komen. Dat alles verdroot de di
rectie van de ,.Indiana"-fabrflek voor lederen kleding ln
Den Haag en om de Nederlandse motordulvels extra te sti
muleren heeft men een knaap van een wisselbeker beschik
baar gesteld voor de Nederlandse renner, die ln de 350 cc
of 500 cc-klasse het best geklasseerd wordt.
Een halve meter hoog, breedte
29 cm en met een totaal gewicht
van 7,5 kg is het een Goliath on
der alle bekers. De Hagenaar Fred
Jullings heft slapeloze nachten
gekend voor hij met zn ontwerp
gereed was waari- hij 2.5 kg zui
ver zilver, 20 gram goud en 5 ro
bijnen moest verwerken, 't Is dan
ook een pronkstuk geworden en
misschien heeft u de kans. dat u
omdat de TT nog vér is de
beker ziet In n zaak waar Indiana
motorkleding wordt verkocht.
Rozen en kaasjes
In Praag wordt op het ogenblik
gevolleybald om het kampioen
schap van Europa. Rond dat tour-
nooi is aanvankelijk een heleboel
deining geweest er werd een
stevig Kominformruzietje uitge
vochten. De Tsjechen wilden nl de
Joego Slaven geen visa verstrek
ken, waarover de volgelingen van
de weerbarstige maarschalk
hoogst verbolgen waren Rusland
Is de grote favoriet, terwijl Neder
land op het terrein van volleybal
tot de zwaktsten behoort en tegen
elk der Oost-Europese landen bij
voorbaat kansloos is. De teams,
die zich in de eindronde plaats
ten wisselden vlaegeties uit. De
Romenen gaven de Russen rode
rozen, terwijl de Nederlanders zich
oopulair maakten door hun tegen
standers ln de verliezersronde de
Hongaren Edammer kaasjes aan
te bieden.
Tropische wielerkoorts
Wegwedstrijden zijn ln onze con
treien populair als nooit- tevoren
men k^n mt« of meer van ..wie
lerkoorts" sprekenOp Java ls
men er thans ook mee besmet,
want een zekere meneer Petlt in
Bandung heeft een wegwedstrijd
Bandung—Batavia on staDel ge
zet. Helaas de race zal niet
doorgaan, want de verkeerspolitie
ln Batavia kon meneer Petit geen
ongestoorde fln'*v> waarborgen, zo
meldt Aneta. M-f^eer Petlt (kop
pig-) heeft de idaa van een tropi
sche weeweds'.rijd echter niet uit
z'n hoofd gezet: op 2 Octobr zul
len de renners starten voor Ban
dung—Putlak heen en terug.
Dollarmoe?
Luc van Dam is hersteld van de
operatie aan zijn achillesoees en
zit boordevol olannen weer te
gaan boksen. Hij heeft twee maan
^...Goud, zilver en robijnen
3000 plek.
den een gipsverband meegesjouwd
en toen men dat verwijderde,
bleek het ene been half zo dik als
het andereNu is hij ir> con
tact met Lew Burston, een Ame
rikaans promotor, die niets liever
zou willen dan dat Luc met z'n
gezin naar de V.S. gaat, Maar Luc
(hoe ls 't mogelijk, ledereen wil
wél) voelt er niets voor. Hij heeft
hier een goede Job en krijgt aan
biedingen genoeg. %1 zijn daar dan
ook geen dollars mee te verdienen.
En hij hoopt ook zonder vestiging
in de V.S. kans te k'riien? op een
titelma'ch als vu s'raks w°pr he
lemaal de oude ls.
Abonneert U zich vandaag
nog op ons blad!
U ontvangt de hrant dan tot
en het
Apeneiland
60. Doch nadat ze zich overtuigd hadden, dat de
mensaap niet de minste plannen in die richting had,
raakte iedereen verschrikkelijk opgewonden, vooral
de aanvoerder van het troepje. ..Wat een aanwinst
voor het witte doek!" riep hij uit. „Ik zal hem een
contract voor zeven jaar aanbieden. Ik zal de grootste
filmheld Van hem maken, die de wereld ooit aan
schouwd heeft". En zo werd het monster mee aan
boord genomen, tot grote spijt van de Meester. „Nou
heb ik net een machinist en zo van hem gemaakt en
nou moet hij filmacteur worden, mopperde hij- Maar
Kappie en de Maat mopperden niet, want de film
magnaat reikte Kappie een dikke bundel bankbil
jetten toe en sprak. „Laat het mij vergund zijn, u op
deze wijze te mogen belonen voor alles wat gij voor
ons gedaan hebt Wij zullen het nooit vergeten".
Nadat de motorboot de bemanning van de Kraak
aan boord had gezet keerde zij naar het jacht terug
en even later lichtten de beide schepen het anker.
„En nu mijn prentebriefkaarten" zei de Maat terwijl
ze over de verschansing hingen en de filmmensen
toewuifden.
EINDE
Andrew Mackenzie
Koior.ei simpkin» laat in het Huis
aan de Baai zyn wapenverzameling
zien. Plotseling ontdekt dominee
Barlow dat er kort geleden nog
mee geschoten is. Onmogelijk, zegt
de kolonel. Hij roept onmiddellijk
de butler Roberts die verdacht vlug
present is. Heeft hij achter de deur
staan luisteren? Hoe dan ook, hij
constateert dat het oude geweer ge
bruikt is.
14)
U vergeet de jachtopzieners, me
neer, begon de butler tot de koloneL Ik
zet hun wapens hier altijd neer. Nu ik
me goed bedenk, herinner ik me, dat
er over geredetwist werd, of sommige
van deze wapens nog gebruikt konden
wordep. Een van de jachtopzieners
ik geloof dat het Barthelomeus was
hield vol, dat dit geweer uit elkaar
zou springen, als iemand het gebruikte.
Ik beweerde, dat hij het volkomen vei
lig kon hanteren. Hij zei dat hy het
voor geen geld zou afschieten. Toen ik
hem zei, dat hij een lafaard was, stond
hij ér op er enige schoten mee te los
sen om te bewijzen, dat hij dat niét
was. Een paar avonden geleden heeft
hy ermee in de bossen geschoten.
De kolonel staarde naar zijn butler.
Ik kon duidelijk zien, dat hij zich met
moeite beheerste, maar de kalmte van
de man tegenover hem maakte, dat de
boze woorden niet over zijn lippen
kwamen.
Nu, je moet in het vervolg voor
zichtiger zijn, bracht hij er tenslotte met
moeite uit Barthlomeus had gelijk.
Het is nooit zeker, of deze dingen niet
zullen exploderen. Als de man er in
gebleven was, zou de politie ons zeker
lastig gevallen zyn. Laten dergelijke
dingen niet meer voorkomen.
Nadat de butler met een buiging en
een onbewogen gezicht verdwenen was,
bleef de kolonel doorgaan met jam
meren.
Ik vind het vreselijk als een bur
ger omgaat met vuurwapens, zei hij. Ze
willen altijd proberen, wat er gaat ge
beuren, zoals die stommeling van een
Roberts. Als ik het te zeggen had, zou
den maar héél weinig mensen een ver
gunning krygen tot het bezitten van
een geweer of zelfs een revolver. Zo
iets vraagt gewoonweg om ongelukken.
Maar waarom zijn uw jachtopzie
ners dan gewapend? vroeg de dominee.
Deze vraag had ik zelf ook aan mijn
gastheer willen stellen.
De kolonel scheen verlegen te zyn
met deze vraag.
Ik dacht wel, dat u dat zoudt vra
gen, dominee, maar ik kan u vertellen,
dat ik min of meer gedwongen word
dit te doen, om mijn personeel te hou
den. Anders zouden ze er met hun allen
vandoor gaan.
Waarom?
O, het is natuurlijk allemaal onzin,
antwoordde de kolonel vaag. Maar u
weet, hoe vrouwen zijn. Ze zyn altijd
angstig en zien overal spoken. Ik dacht
dat ik met dat soort dingen in India
voor goed had afgerekend. Maar tot
mijn verrassing kwam ik dit verschijn
sel wederom hier in het rustige Engel
se landleven tegen.
Aan de uitdrukking van het gezicht
van de dominee zag ik, dat hij zeer ge
ïnteresseerd was in hetgeen de kolonel
vertelde.
U wilt toch niet zeggen, dat de
legendarische figuur met de masker ksp,
die naar men zegt op het terrein
van het Huis aan de Baai rondspookte,
wederom gezien is? vroeg hy.
De kolonel antwoordde od gedempte
toon.
De oude vrouw, die hier kookt,
zwesrt, dat ze een dergelijke figu*~ niet
een puntkap, waarin alleen twee sple
ten voor de ogen, ln het bos heeft ge
zien. Bovendien zag Roberts ook iets,
dat hij niet geheel kon plaatsen. Ik was
toen wel genoodzaakt mijn maatregelen
te nemen.
Geruchten over het weer optreden
van een dergelijke mysterieuze figuur
doen de ronde in het dorp, merkte de
dominee nadenkend op. Een van de
dorpelingen, Tom Jenkins, ging vaak
met met mee op mijn excursies om het
vogelleven te bestuderen. Hy kende
tot mijlen in de omtrek de broedplaat
sen, Maar hy weigert tegenwoordig na
schemering in de buurt van het IIuls
aan de Baai te komen. Ik vroeg hem
de reden en hij mompelde iets van dat
het daar niet veilig was voor normale
mensen.
Maar bent u zelf helemaal niet
bang, dominee? vroeg ik.
Nee, meneer, het is nu eenmaal
mijn plicht als dominee om dergelijk
bijgeloof te negeren en de kop in te
drukken. Dat er wonderlijke dingen ge
beuren tussen hemel en aarde, die wij,
mensen, niet kunnen verklaren,"wil ik
niet ontkennen. Maar als geen enkele
dorpeling in deze buurt wil komen
wegens dergelijke dwaze spookvoor-
stellingen, dan voel ik mij geroepen
hun een voorbeeld te stellen.
Ik wilde, dat u iets van uw geloof
aan mijn personeel kon geven, lachte de
kolonel. Dat zou me de kosten van twee
bewakers besparen. Maar hoe dan ook,
ze houden óók de stropers op een af
stand. Het wild is hier zeer overvloe
dig.
Hebben de jachtopzieners zelf die
geestverschijning wel eans .gezien?
vroeg ik.
Als dit het geval is, hebben ze het
mü in ieder geval niet verteld, ant
woordde de koloneL
Ik hoorde het geluid van een auto, die
aan de voorkant van het huis voorreed.
Dit gewone alledaagse geluid bracht mij
tot de werkelijkheid terug. Het was in
dit sombere huis, dat temidden van
de dennenbomen lag, helemaal niet
moeilijk aan bovenaardse verschijnse
len te gaan geloven. Ik liep naar het
raam, doende alsof ik een van de wa
pens beter wilde bekijken, maar in
werkelijkheid wilde ik zien, wat er
buiten gebeurde. De lange jachtopzie
ner, die eruit zag als een ex-bokser,
stond op z'n gemak een pypje te roken
op het voorplein. De schemering maak
te, dat de dennebomen er nog somber
der dan anders uitzagen. Het geluid
van de auto was niet meer te horen.
Na een ogenblik zette de jachtopziener
zich in beweging, verdween voor een
paar seconden en kwam daarna terug
met een geweer onder zijn arm. Binnen
enkele minuten was hij uit het gezicht
verdwenen tussen de bomen van het
bos.
(Wordt vervolgd.)
