KAPPIE
rT0^°ff"Q~
HAAR KONINKRl)K
Telepaath raadt geheime plannen
VOOR I.KNS
een
Cultureel accoord is bijna
Nederlands probleem
De wonderen der telepathie
Enige tijd geleden kwam een groepje hoge officieren en een aantal ge
leerden samen op het Britse ministerie van Oorlog om daar het optre
den van een telepaath bij te wonen, die door zijn bijzondere gaven was
opgevallen en dientengevolge voor het politieke leven en in geval van
oorlog, eveneens uit militair oogpunt van groot belang' zou kunnen zijn.
De genodigden staken hun ongeloof in 's mans kwaliteiten in den begine
niet onder stoelen of banken. De helderziende eigenschappen van de man
die zij aan een onderzoek moesten onderwerpen, waren van zulk een on
waarschijnlijke aard dat degene die beweerde, deze te bezitten, hoogstens
een grappenmaker, een bedrieger of, in het ergste geval, een waanzinnige
kon zijn.
De man in kwestie was de vieron-
dertigjarige Maurice Vogel; volgens
ziin zeggen kon hij. ook op grote af
stand. de gedachten van andere men
sen lezen. De demonstratie begon;
de aanwezigen stelden tot hun grote
verbazing vast. dat zli tegenover een
merkwaardig phenomeen stonden,
dat zijns gelijke nog nooit gevonden
had
Een der Britse officieren begon
met de volgende vraag; ,.Op het
Ogenblik werkt men ln een afdeling
van het ministerie van Oorlog aan
een uiterst helangriik document Bent
U ln staat, ons hiervan de inhoud t©
onthullen*" Vogel herhaalde woord
voor woord dp Inhoud van het docu
ment in dezelfde volgorde, waarin er
aan gewerkt werd.
7,Hn volgende ongaaf was. iets te
vertellen over een gesorek, dat or>
betzelfde ogenblik on een oorlogsbo
dem tussen twee offreren van de
gonerale «staf nlaatsvond Ook dit
maal waren Voe«!s antwoorden tref
fend: met dezelfde nauwkeurigheid
zette hit alle details van nog te ho»
den manoeuvres uiteen, die een van
de aanwezige generaals kort te voren
had uitgewerkt.
Ook de daarop volgende exoerimen
ten lukten boven alle verwachtingen
Maar de twiifel der aanwezigen was
door dit alles toch nog niet weggeno
men en zij zochten naar een weg. om
Vogel otcnoe als fantast aan de kaak
te stellen M°n rond een radiogram
aan Pmfgssor RMne van de D"k«»-
Univer<Ht«»?t ln Noord flarolma (VS
en verzocht hem daarin. aan iets h«.
paalds te denVen. On hptz«l*de n"n«-
bl'k overhandigde men Vogel papier
en no*tood. die nu de gedachten va"
de profoqsnr on«ehre«f Bnige minu
ten lat«r telegrafeerde deze terug;
„Tk heh aan een sebln gedacht". Me"
onende nu het hlaadle napier van
Vogel en ziet. daarop stondi ..Op d"
moment denkt Rhtae aan een schip"
Geraden
Een Journalist, die zich voor deze
zaak interesseerde, vroeg toestem
ming om zelf eens met Vogel te ex
perimenteren. Vogel verzocht hem
danron de naam en het telefoonnum
mer van een van ziln vrienden op te
schrïlven Vervolgens wendde bil zich
tot de vrouw van de Journalist en
verzocht hnnr de naam van een ge
storvene. die haar man echter niet ge
kend had. op te schrüven. Deze
biaadles napier werden in een enve.
Ion gedaan, zonder dat iemand hen
gelezen had Vogel keek het echtpaar
enige minuten aan en rei dan: „U.
meneer, schreef het telefoonnummer
4959 in BnHngnark on; d« naam van
uw Vriend is Vernon. En u, mevr
„S'ddcrcnde *'an«"
werd in-ereV.=nd
Door de Arnhemse recherche wer
den d-'e 15-JaHge VB""®n anngehon
den dia zich p«n e»»ve'e., *n h»t ooV
kle'nr fnbraVon. hnd*on qcht*1dl«» rp
VTat h'»©tr ''-4 zl doel nl*
fpaoVten tn e»r hend«*. waarvan dr
z'ck ioo'don me» namen als do
t(fUddorendo alapg**. de ..houtduif"
Er kwamen eoduratuje da laatato
tlld dan ook allerlei kochten WJ d©
po'IUo Pn*anVeU*Vor werd het. toer
Jnh-oakSea ln scholen en on houw
werban «»©m«i«t OnV ln eer
{nMiSAnnint-qnrfnVol kwamen dft loU
p>nq hbnon om sneowme^l 1o pokken
s'ot V«n hot Hortin WO» dat de
©n bot «~I|M
1)11 "po 11 beeft (rnqiitiiord. Mogelllk *11'
Jen He Innnonn »recrtoori li«n rnn-ohro'
delde fantasie binnen de perken vnn
hof wnlnn te
dacht aan een bezoek dat de elf jaar
geleden overleden Jack Fry u eens
maakte"
Deze allermerkwaardigste experi
menten zullen binnenkort door nop
sensationelere proefnemingen gevolgd
worden. Vogel is van plan. dereeliilr©
telephatischp contacten op te nemen
met de piloot van een zich in de
lucht bevindend vliegtuig, met d~
commandant van een onder water
ziinde duikboot en met een passagier
van een of andore boot ergens mid
den op de oceaan
Op de vraag, hoe Vogel ziin ge-
tieimzïnnige gave verklaart, antwoord
hij: ..Tk weet het niet. ik werd
mij er voor het eerst van bewust
«en examen, toen Ik in de gedachten
van de professor het antwoord op *r
vraag las. dat ik anders niet gewe
ten zou hebben".
Een met zulke wonderho-n-i ui-
kracht uitgeest mens 7.011 zich in 'n
oorlog inderdaad zeer verdi«nstcliiv
kunnen maken, omdat hij zelfs de
meest geheime olanen kan onthullen
WOENSDAG 25 FEBRUARI 1950.
Hilversum I. 301 m 7.00 en 8.00
Nieuws en y.\pl.; 9.00 Voor d? zieken
9 303 Syraphonie concert; 11-00 Kamer
mzuiek; 11.15 Hoorspel; 12.00 Gev. pro
gramma: 13.00 Nieuws: 13.20 Orgelcon
eert; 14 00 Prom nade orkest; 14 35 A.-s
Contrapuntica; 15.00 Irrgdconcert; 16.15
jeugduitzending; 17.30 Acc.muziek; 18
u. Kerkkoor; 1900 en 20-00 Nieuws;
20.15 Volksliederen; 20.55 Caure.-Ie;'
21.25 Bruckner concert; 23.00 Nieuws.
Hilversum II. 415 m. 7.00 en 8.00
Nieuws en gr.pl.; 9 00 am"rmuziek.
1020 Voor de vrouw; 1100 Pop. gr.pl
1200 Oroelspe": 13 00 Nieuws; 14-1^
Teudconcert: 1500 Jeuodoroqramma:
16.3t Voor de zieken; 17 00 Het siord
ki d- krant* 17 3{) Tan Corduwenen 18
>1 Nieuws; 18 35 Promenade orkest;
'9.30 Voor d' ieuqd; 20.00 Nieuws:
30 30 G-nrprVchou-^orkc!4-; 290 Hoor
Pel; 22 20 Banjo ensemble: 3.00 Nws.
WTPT PTV^fpif
YorT>vTVO HfUfT rvrTF-ri?OS«
20 amateurs boMy»n njjp eeu door
De Kamnfoen uit Haarlem georganl-
spprdo ju; ninm©f©r lange cvrleeroaa
In de dnluon nabil Kraan He Td»k te
Overveen d©olirenom©n. yn ppT) „ntin
nend« fin'«h 7««0niorfle Oerrit Voor
Hng. De ulfs'ng Itildt:
1 G. V<vmt«ug pr^nrlem 1 uur 8 min
24 sec. 2 Vnn Pmm Haarlem zelfde
tijd. R Visser Hanr'em zelfde tijd
4 A. VoorMng Haarlem
HET WEET EEN ENKELE keer te
gebeuren, dat indien een redenaar 'n
redevoering houdt, er plotseling iets
gebeurd, dat als het ware de toe-
spr.iak van de spreker nadrukkelijk
onderstreept. Het kan een krachtig
efftct hebben, het kan ook een min
of meer humoristische tint aan de
zaak geven. We hebben het onlangs
meegemaakt dat in een kerkgebouw
een oproep werd gedaan om er aan
te willen denken, dat het gebouw no
dig moest worden opgeknapt. De toe
stand kon zo niet langer bestendigd
worden. En om de woorden van d«
spreker kracht bij te zetten kwam
olotseling een plankje van een der
banken naar beneden zeilen en trof
een der toehoorders op het hoofd Ge
lukkig kwam het best af en werd er
aan het betrokken hoofd geen schade
toegebracht Maar dit was nu eens 'n
gelukkig voorbeeld, waarbij het be
toog op klemmende wijze werd on
dersteund. Al voelden sommige toe
hoorders het tragische van het geval
niet en hadden ze meer oog voor 't
humoristische.
Het kan trouwens nooit geen kwasd
het humoristische m het oog te hou
den. Wat denkt u hv. vnn dat geval
met het Amerikaanse slagschio TT1ss-
«uri? O. weet u daar nog niets van?
Dan moeten we het u toch nog even
vertellen. Het Is zo'n monri©raeM,,t
groot oorlogsschip waarop Ik weet
niet hoeveel kanonnen en matrozen
en wat nog al niet meer hn'st. Men
heeft lenskijker wel eens willen wiis
maken, dat ze nergens verveerd voor
ziin en overal door heen dringen De
maritieme kennis van lenskiiker
echter niet groot genoeg om dat te
beoordelen. Het kan dus wel bluf ook
rlïn. Maar wij kiiken niet hoog meer
bij die slavscbonen op. want laat me
nu toch die MissourJ voor de Ameri
kaanse kust in de modder lonen en
©r niet meer uit kunnen komen Fr
kwamen wel dertig sleepboten bij te
nas en het heeft daven geduurd, voor
ze er elndelfitr fn slaagden hmvevino
in de kolossus te krijgen. Dat vinden
we nu weer zo'n prachtig humoris-
fsch geval 7it me zo'n machtig schin
in de modder Alleen Jammer, dat
«r niet veel meer van die modder-
banken zijn. Als alle oorlogsschepen
daar dnn in vastliepen, hadden ze er
van onzentwege geen sleephot .Pr
naar toe te zenden om ze los te wur
men. Rustig laten zitten. Dan zijn ze
nog op hun voordeligst.
Dat heibeltje in de Veiligheidsraad
was ook nog al humoristisch. Weet
u wel. van die Rosen die boos weg
Hepen, omdat de Ohinese afgevaar
digde van de nationalistische rege
ring. die is weggesmolten als sneeuw
voor een Maarts zonnetje, bleef zit
ten. Wij ziin blu'. dat we niet ln de
hoge politiek zitten. Want behalve
humoristisch is het moeilijk ook
Want zee u nou zelf. zo'n machtig
afgevaardigde van een machteloze re
gering, dat is toch maar een ellendig
gezicht. 0«iukkig zün de r"hie©7cn
zo verstandig om niet zo d'kwijls van
het vetorecht gebruik te maken al*
de Russ°n Anders zou u het tooount
van humoristisch werken kunnen
meemaken: Een afgevaardigde van 'n
regering, die nog slechts op panier
bestaat, zou de maatregelen van de
Veiligheidsraad, die nog maar op na
pter waarde hebben, met papier kun
nen torpederen.
Ja. als we geen zin voor humor
hadden, was het leven niet veel
zaaks. Dan zouden we ons af en toe
erperen. Aangezien ergeren echter
slecht is voor de gezondheid van de
mens. hebben we ons voorgenomen
om dat niet meer te doen. Wat zegt
u er echter van. dat er gebrek aan
vis begint te komen, omdst de T-Tmui
der vissers riet uitvaren. Die vissers
willen wel. Graag zelfs. Want het is
niet zo erg leuk om werkeloos aan
de wal te h'ggen. Want de uitkeringen
ziin nog altijd la^er dan de lonen.
Maar de wil van de vissers h°efthler
niets in te brengen. Ook niet hef
feit dat er gebrek aan de vis Is. De
beren reeders zeggen: We varen pas
uit. als we verzekerd zijn van een
flinke winst. Nou zou le je daar wet
over kunnen opwinden, maar wat
geeft dat' Daarmee hebben we onze
vis niet op de wal Laten we het
maar liever van de humoristische
kant bekiiken en net doen of we
geen vis lusten. Anders mochten ze
nog denken, dat ze ons er mee heb
ben.
We hebben lichtelijk genoten van
EN DE WONDERLIJKE SCHELP
8 De reis verliep tot ze bij de plaats
van bestemming waren in goede orde.
Slgnor Ravaldi vermaakte zich met
gesprekken met Ah Sing en Kappie
bracht soms een bezoek aan de machi
nekamer. waar hij allerlei van de
meester leerde, en hij las al Kappie'3
boeken, zonder daar iets van te be-
grlioen. Zo vloog de reis om. behalve
voor de maat. die van allerlei narig
heid verwachtte.
Op een m<-irg°n naderden ze de kust
van een koraal eiland. Signor Rival-
die holde de brug op. Hij vouwde
een grote kaart open en wees. „Hier-
daar die plaatsplek van zeeschelpen!
riep hij. ..Haltstop die vaartuig! In de
ze leerboek alles over haltstoppen
van sleepvaartuigen bij ene koraai-
kust! Signor Capitano spoedig snel le
zen"! „Dacht U soms niet hoe ik mijn
schip bij Koraaleiland moest la
ten stoppen!" zei Kappie op beledigde
toon. „Nu zullen we het krijgen'"
mompelde de maat. „Tot nu toe heb
ben we tenminste nog rustig kunnen
varen, maar nu gaan de popoen aan
het dansen!" Signor Rivaldi greep een
verrekijker en boog zich met dat ding
voor ogen over de verschansing. Het
water was zo helder, dat hij op de
bodem kon zien, waar het inderdaad
vol lag met bizondere soorten schel
pen. .Carambissima!" riep Signor Ri
valdi. „Welk een weeldelust voor Je
oogkassen!"
Indonesië kent ,,boekennood'
Initiatief kan rijke vruchten dragen
Tot de talrijke problemen waarmede de nieuwe regering van het aou-
vereine Indonesië kampt, en tot welker oplossing Nederland aanzienlijk
kan bijdragen. behoort het boekentekort ln Indonesië Het cultureel ac-
ran Maarseveen op de slotzitting.rentle werd bes'oten en dat het onder
werp w-s v°n de rede van minister coord. waartoe ter ronde tafelconfe
maakt het bijna tot een Nederlands probleem.
bovendien vnn veel diepere betekenis
Dit tekort ia veel groter dan men
ln het p"*om"prl 7011 vrwaehten
het steekspel tussen enkele heren uit
de Schager gemeenteraad en het Land
bouwhuishoudonderwijs. En toch zijn
we er niet ten volle door bevredigd
Maar dat zal hem wel aan de onte
vreden natuur van lenskiiker liggen.
We hadden echter nooit durven ho
pen, dat we zulke krachtige woorden
uit de mond van de heer Nobel zou
den horen. Want om u de waarheid
te zeggen en we roepen allen die h *n
kennen tot getuige, we hadden nor"'
gedacht, hii zulke krachtige woor
len in de mond zou nemen. Het was
jet mis. Fn lenskiiker zou zo zeggen
lat kan de tegenpartij toch niet on
r.<ph laten zitten. Er staat ons dus
tu'sschlen nog wel wat te wachten
^>at interesseert ons niet zo heel veel.
Als het onderwijs er maar niet onder
fljdt. Want dat zou ons zeer spijten.
Wat hebben we raar opgekeken
over die affaire in Aartswoud. waar
d« mensen van die oude munten in
de grond vonden. En dat je die nu
nog niet eens mag honden. Als het
o*>s overkom°n was. zouden we *e in
atle gemoedeliikheid ook hehhen ge
bonden. Want wij dachten altijd, dat
Ie mocht houder» wat je on je eigen
grond vond. Maar we willen eerJHk
toegeven, dat we maar eenvoudig 7t:-»
en dus niet behoren tot de Neder
landse burgers, die geacht worden
de wet te kennen. We ziin er echter
door gewnarschu«-H Ais "*e ooit een
-~vat v»M«n Jn ons eigen tuint'-
kaosie ral wel he*d klein r'in. want
het is p! ettelüke keren omeewroet
dan we'en we hoe we moeten hnn-
ri<den F-n k"'lt?e in de »r«-«nd roa'-an
«n daarin fluisteren. zd"k koning
Midas* harh'-r deed. M'ssch'en w»ft'
u niet. dat M'das ezelsoren had. Dat
zaor ziln barhier. want als de konin<*
geknipt moest worden, ging de muts
af en toen kwam de schande bloot
De barbier booreen dat bli b«t teeon
niemand mocht zege«n en toen maak
te bij een .kuiltje ln de grond en
fluisterde daarin ziln geheim Z« rnu
den we met rmze schat doen. Want
we zouden het toch aan Iemand of
Iets moeten toevertrouwen en we
zonden hem niet kwijt willen raken.
zo bleek ons uit een gesprek dat
wij hierover hadden met mr. van Her
werden, directeur van de stichting
grafisch exportcentrum ln Amster
dam. de bedrijfsorganisatie van hen.
die betrokken zijn bij de export van
grafische producten.
Het cultureel contact tussen Indo-
nsië en ons land is voor beide partij
en van grote betekenis - zo betoogt
onze zegsman. Het kan namelijk een
hand vormen, waaraan bijvoorbeeld
het eeonom'ach contact een stevig
houvast heeft.
Een van de belangrijke doelstellin
gen van d» regering van de Ver fSa
ten van Indonesië Is. de bestriidlnr
van het ana'nhabetlsme de Babasa
Indonesia. de gemeenschappelijke
taal in Ind-neslë. staat nog niet on
hetzelfde ueil a.1s een westerse taal
Daarom maakt de Nedprlandsp tan!
ln ieder geval in de nabUe toekomst
nog een goot'kans. zo relde ons de
heer van Perwe^den die zelf jaren
lang tn Indonesië heeft, gewerkt en
goed on de hoogte bleek te ziin van
de omstandigheden. Vrijwel nlle In
donesische fntel'ectnele kringen Is
onze taal dan ook dlkwij! de spreek
taal.
De tookomaf ran Indonesië eist een
ruime ontwikkeling vnn bet volk. Er
is vraag naar duizenden, tienduizen
den. hogere en laprorp ambtenaren, e-
conomen, Indnstrë'en. leraren enz
eer eroot aantal ion ge Indonesiërs
zal hiervoor ongeleid moeten worden
Dl' kan het eenvoudigst voorionle io
de Ne^erlaudaa taal. omdat de nood
aako'Hke lltpratnnr daarvoor reed»
'n dez« taal hestpat. Daarom Is er
dus grote vraag naar d'0 Hteratnnr
maar het ontbreekt de Nederiands°
nlfgeve-swerold aan de mogelHkbeJd
v«n Hl export Hoezeer het
Nederlandse hoek Jn Tndonesië ee-
vraaed wordt, hieek ut» de hari.eUJ-
ke ontvangst door president Snkarno
van de Nederlandse h^et-tiantfelaar
die kortgeleden nnsr Djokia relsd°
op d»ar pan hoekentnko opende.
T>p Nedpz'andsa rpo-ering kamot me*
dpvjpzpnmoel'tikhpdpn en voorionle
behoort de Te^-reispbe gutden uop
♦ot de zeer zwakke valuta's. Een
hreed opgezet handelsaccoord dien'
oo korte tezniHp om de waarborg te
geven. d«t artikel ifi van het cultu
reel accoord der rn",,«,afeieonferen-
tle op royale wJJza verwezenlükt zal
worden. Dit artikel omschrijft n.t.
de wense'Hktipid. dat boeken, couran
ten en tHdschrHten die Jn een der
helde landen ziin uitgegeven. vrHelllk
toegang vinden op bet grondgebied
van het andere land. waarbö ge
streefd wordt naar vrijdom van reoh
ten en van andere beperkende maat
regelen. De Uivoer van genoemd ma
teriaal zal slechts beperkt kunnen
worden op grond van maatregelen ln
het belang van de openbare veilig
heid en het zedeH5^ welzijn van het
volk ln maatschappij en staat.
Toch - z> vervolgde de heer van
Herwerden zal de devlezentnoelink
held overwonnen moeten worden. Wl]
onze regering niet het risico lopen
dat de British Gouncll en-of de A-
merican Tuformntfon Service Ind6-
ne8fë xuTTen gaap voor-»ton van het
materiaal. dAt nu aan Nederland ge
vraagd wordt Hoewel En «reis slechts
door weinig TiutnuoRiars vlot kan ge
sproken en gelezen worden ls 't ook
cultureel de naaste concurrent van
onzp taal.
Tot de souverelnlteltsotverdracht
marVfp de zogenaamde ttiosanriero-
kpnfpg Je exnort van Nederlandse
schoolboeken tof een bedrag van 1
10 mtt'lopn gulden per Japr moee-
i'Jk. Per 1 Januari 19R0 Js deze cro-
(Hat 1-pVontn» pvonwel OPgehpvep.
Wat Jn de kringen van de Neder
landse bopkpnexnortenra noodzakelijk
v-ord geacht. Js - zo «eidp onze zegg
man - dai d« Ne*priapdaa regoriug
'n nieiiw predtot fpr hpspMkktng stelt
zi.dat de PTPori: van schoolboeken,
wetppqnVappptHkp \perkep ^npde
iMlfSnotinlntroloofiini- OP ruime sr»hpf»|
kan worden ho»-wai WorWt zpj na"W
overleg me* de Tndones'seha rego-
ring podlg '"n Maar 70 Kaoloo» de
heer van He-wo-dan Nederland
zal Mer spoedig J»©» fnUtaHef moet©n
nemen. Ho r'U»o vrnoli'on daar**ar> 7ii|
lap Tater «TtthfcoT ©Ti darars gooo»st
Vtmnen WOrdop v„u vqp Neder
land pn vap To*nn©etS. 7o ooit. dan
"•eldf bil di- oplosatp» VPP t10* P*"0-
hleem ..bookennood 'n -pdpnPS'ë'4
voor ons land da OU do regel: ..Dê
koot gaat voor de baat uit".
W«no«n» Wrninn n'at al f© langp
'ttd bet n"lo-OrA-1ntr stand fs ge
komen moge d't piavi©PTO een der
eerste agendapunten zffn.
Een tankhnof van eeu Tn«nfsehapoi|
t© Hutshllrg fs OP do IVooor pmtnloft
doordat twee ledon van de beman
ning de bevroren ventlels van do
'Al.ka met e©n ncoMaonbmn Iradit
'en te ontdooien. D« o©u werd gedood
de ander zwaar gewond.
Do tvdftfe te Boiogne ontd©vte na
arrestatie van Satvatoro p©d©|e. var
dacb* van Vcamt©. dat zjjn belde
•„vrouwen" 14 Jaar waren.
Griekenland herdenkt fn 1951 het
feit. dat Paulns 1900 Jnar geleden In
GrleVpplnnf* kwrm.
Roman naar hei Engels door Ida Boyd
10) Wanda bleef zitten peinzen, nadat
lady Betty was weggegaan. In haar
geest zag ze weer bevend van af
schuw en aangetrokken tegelijkertijd
het spookachtige olelntje met bul
zen, die van vroegere grootheid ge
tuigden. nu vervuild onder een laag
kleverige aanslag met zijn sinister
zwijgen, met zijn herinneringen aan
een moord.
Met een huivering stond ze op en
liep naar de telefoon. Ze draaide 't
nummer dat op het kaartje stond.
„Ik heb uw naam en adres opgege
ven aan lady Betty Mould". zei ze.
toen dr Roderis stem haar antwoord
de. „Het zou kurmen zijn. dat zij u
verscheidene patiënten aanbracht als
Uw behandeling haar bevalt".
„O nu weet Ik wie u pent", zei
dr. Rodpr opeens na een kort zwij
gen. „Wanneer mag Ik u weerzien
©m u te bedanken voor deze vriende
lijkheid?"
Wanda lachte tuchtig en verbrak
de verbinding.
„Wanda is hier geweest", zei Ar-
thur.
Linda werd rood.
„Ik vreesde al. dat ze dat wilde
doen zei ze.
.Je had haar het adres niet moe
ten geven", zei Arthur.
Dat heb ik niet gedaan, Arthur.
Dat begrijp Je toch? Ze griste een
pakje brieven uit mijn hand en vdór
ik het het beletten kon. las ze het
adres op de briefkaart, die ik je ge
schreven heb".
Arthur vloekte binnensmonds. Wan
da had Loutje hem de indruk gege
ven. dat Linda haar het adres ge
zegd had. „O je adres heb ik van
Linda" had ze gezegd. Hij had het
kunnen weten.
„Was ze erg Linda bleef ste
ken.
„Opdringerig?" voltooide Arthur.
.Ja. dat was ze. Verschrikkelijk! En
Loutje is tot over zijn orende
idioot. HIJ gelooft, dat 7.e van een of
ander bovenaards maaksel is".
„Het is. dat ze zo mooi is en
haar maniertjes", zei Linda met een
zucht.
».Jaeens ben ik net zo gek ge
weest als Loutje.
Er was iets' in de toon. die niet
strookte met de woorden of meen
de Linda dat alleen maar te horen?
Bij het vernemen van Wanda's be
zoek aan deze zolderkamer was haar
de schrik om het hart geslagen, fce
had geen vertrouwen i nzich zelf. In
haar eigen hoedanigheden. De ge
dachte aan Wanda als kaapster op
deze barre kust omklemde haar met
een verstikkende greep. Hoe kon ze
Arthur beschermen tegen Wanda's
onweerstaanbaarheid? Hoe kon ze.
bij dit nieuwe gevaar, nog iets aan
geluk redden uit de schipbreuk van
Arthur's leven? Ze was begonnen e *n
vage hoop te koesteren, de mogelijk
heid te zien van een bescheiden stil
geluk, maar wat zou daarvan kun
nen overblijven als Wanda hem kwam
verstrikken met haar grote, blauwe
ogen. haar prachtig figuur, haar zoete
lach? Wanhoop voor haar (Linda)
en nog meer verdriet voor Arthur
dat betekende het; en van die twee
was haar eigen wanhoop voor haar
minder smartelijk dan de gedachte
aan zijn lijden.
Hij keek naar haar gebogen noefd
en een golf van verlangen overstroom
de zijn hart Wist hU wat er in haex
omging? Neen, hij wist het nie* -_n
durfde niet spreken. Hoe zou hij ra,
onder deze omstandigheden, kunnen
zeggen, wat er in hem omging!
Hij moest er niet aan denken. H>j
moest God danken, dat hij haar m
rielijden en vriendschap had. En hij
dacht er dus des te meer aan en >ij-
-r.igde zyn hersens en lag halve nach
ten wakker en wist geen vrede te vin
d^n
WfUtda kwam terug en kwam weer.
Ze begon op de onbeschaamdste ma
niet met Arthur te flirten, stuurde
LoutJe op boodschappen uit en kwam
vertrouwelijk op het veldbed zitten,
met haar arm om Arthurs schouders
Maar ook niet eenmaal merkte ze aan
woord of gebaar, dat de oude liefde
nog in zijn hart smeulde, dat daar
nog een vonk over was, die weer
tot gloed kon worden aangeblazen.
Meer dan eens zelfs moest hij zich
uit alle macht beheersen om haar niet
in haar gezicht te zeggen, hoe hij over
haar dacht. Over Linda sprak hij
nooit en zij evenmin.
Natuurlijk begon haar die houding
al spoedig te verbitteren doch ook
niet één seconde kwam de gedachte
bij haar op. dat de oorzaak bij haar
lag. Zij
schreef zijn houding toe aan zijn ge
wonde trots, aan de voor hem zo pijn
lijke herinnering, aan vroeger dagen,
aan, ja. aan alles, behalve aan de
mogelijkheid, dat hij ongevoelig zou
zijn voor haar bekoorlijkheden.
Na enige tijd veranderde zij van
tactiek en begon ze de goede fee te
spelen, de beschermster, degeen, die
haar in vloed kon doen gelden.
Ze zei. dat het op deze manier niet
kon voortgaan. Er moest een betrek
king voor hem gevonden worden;
waarom had Linda daar niet aan ge
dacht? Het was bespottelijk onmo
gelijk, dat een oude vriend in zulk
een situatie gelaten werd door haar,
en Lenda wier echtgenoten zoveel
connecties en invloed hadden. Zy zou
die zaak eens ter hand nemen en
Arthur. met een hart vol ver'angen
naar Linda. greep met beide handen
haar hulo aan. Als 7.iJ een fatsoen-
llïke werkkring voor hem vinden
kon
Ze zat daar in de wankele kraken
de stoel honderd uit te praten over
wat hi| graag zou willen en wat x.ïi
misschien voor hem doen kon. Ze
beloofde en voorspelde en streelde
haar handen en klopte hem op de
schouwer en ten slotte hief ze haar
rezleht naar hem op om een kus tot
beloning te ontvangen. Hij kuste hoer
weng
Die was zo zacht en geurig en waim
Hil sloot zijn ogen.
Hoe schaamteloos was ze, zou ze me
nen. dat ook h:l gcc gev-icl van
sch» amte had daar zo hom op d«/e
wrte in verzoeking bt ?.chc? Ze keek
-en- in de ogen, s' haar laug^ -.vim
per.» op en ging een stap echten:it
Jlet is aardig van Je. je zoveel
ai'-e ie voor mij te geven", rei ï.y.
En Ik mag dat van jou ook wol aan
nemen. want we heobon elxaar ons
IvïV leven gekened. nietwarjMijn
e«iste goede betro'.king heb ik door
je \-?dcr gekregen. Het zou „ardlg zijn
als ik nu mijn tweede door jou kreeg
Tk ton je erg dan<roa.tr.
Zij verliet hem bij de bushalte en
zond hem glimlachtjos toe. zolang
zU hem zien kon. En in de bus. toén
hij uit het gezicht was bleef ze in
zichzelf glimlachen, tevreden. Hoe
wonderlijk had hij gekeken toen hij
haar gekust had. Nu zou het haar zo
veel moeite niet meer kosten, xiin
hoofd op hol te brengen tenminste
hem aan haar voeten te kriigen. Wat
een lieve jongen was hij eigenlijk. Fn
zo knap! Zeldzaam knap! Zij bleef
glimlachen en neuriede nu en dan een
wijsje. En weer thuis was ze wonder
lijk geheimzinnig tegenover de arme
Fred. die zich afvroeg, wat er in
hemelsnaam nu weer in haar omging.
„Ik zou graag de politierechter, mr.
Franco eens ten eten hehben". zei ze
en toen Fred vroeg waarom, lachte
ze en praatte er omheen Maar mr.
France kwam dineren, juist zoals r.o
het wenste.
v, (Wordt vervolgd
