Mine Huriier
De Meifeest-Viering in de
Wieringermeer
Poolse tentoonstelling
bij Gerzon
Raad Alkmaar ging accoord zonder stemming
met verhuur korenbeurs aan wolfederatie
„Wij moeien van deze mensen af;
goedschiks of kwaadschiks!
Het noodlot van
Uit de afdelingen Wieringermeer van
10e Partij van de Arbeid, VARA en
I NW gevormde Meicomitè, organiseer
dc Zaterdagavond in de zaal van de
Maaier het Meifees; voor hare leden.
De zaal was 'uistekend bezet en het
iomite had voor een vrolijke passende
versiering gezorgd. Rode en groene
slingers waarbov<en lila Vulpen gaven
de zaal een vrolijke aanblik. Het po
dium was behangen met de nationale
driekleur en de verschillende vlaggen
van P.v.d.A. een aangesloten verent
gingen bij het NVV.
De avond werd namens he. Meico
mite geopend door de heer Goedhuis,
die op de "betekenis wees van de Mei-
leuze van dit Jaar.
Een bon; programma werd behalve
de Meirede van Ds. Vink het publick
voorgezet De heer J. G. Addens werd
gefeliciteerd met zijn verkiezing to; lid
van de Prov. Staven.
Gesteund door het koortje zong men
bi) de aanvang de Socialistenmars.
In htt midden van de zaal waande
men zich op de speelweide, daar was
een Meiboom opgesteld en werden op
de muziek van accordeon en mandoline
meidansen die door de heer Holl wa
ren Ingestudeerd door de jeugd uit
gevoerd.
He; programma bestond voor.s uit
kleine toneelschetsen, die door verschil
lende dames en heren werden opge
voerd. Mevr. Joustra-Napjes declameer
de enige gedichten van Adema van
Scheltema en Garm; Stuiveling.
Het koortje zong onder leiding
dc heer Holl o.m. Morgenrood, Eens,
hrt lied van de Arbeid en Op naar
het licht verwijl tot slot een goed ta
bleau „Verenigd Europa" me; spreek
koren en zang werd geboden.
De Meirede van Ds. Vink
De Meileuze: met een werkend Ne
derland voor een verenigd- Europa,
werd door Ds. Vink in een pakkend be
toog verklaart.
Spr. noemde deze leuze een geluk
klge leuze en zag hierin aangegeven
de concrete doelstelling en taak van
het democratisch socialisme, beiden ziyi
gebonden aan de verwerkeling van
he; internationale socialisme- Een wer
kend Nederland is nier denkbaar zon
der de socialistische ordening. Het
socialisme is de voorwaarde voor de
bevrijding van het gevaar der werke
loosheid. Daarom is de roep om ir.du
stralisaïie begrijpelijk; onze bodem kan
de eigen bevolking nier meer voeden,
wij moeten voedsel importeren om onze
gelijk moeten wij exponeren om onze
Invoer te betalen. Het gevaarlijke is
echter dat deze leuze overal weerklinkt
waardoor he; gevaar van overproduc
tie on'cstaat. Spr. wijst er vervolgens
op dat uit deze overproductie vergroo
door anderconsumptie loondr. te wijten
aan de concurrenae) weer crisis: stag
natie in de afzet, sluiting der fabrie
ken en massa ontslag teweeg brengt.
Spr. herinner,: aan de massa werke
loosheid uit de dertiger jaren, de mate
rlele en morele ellende die daar uit
voort Is gekomen en de voedingsbodem
die hei; communisme daarbij heeft.
De enige waarborg hiertegen is de
ordening, d.w.z. de geleide economie
die productie onder overheidsleidrng en
controle op grondslag van behoeftcra
ming. Spr. zet de tegenstelling tussen
geleide en vrije economie op duidelijke
wijze uiteen. Ook de vrije economie
heeft een behoefteschat.ing maar op
basis van winst, waarvan men de be
vrediging over laat ®an de individuele
ondernemers.
He'c ontoereikende van deze metho
de is ons overduidelijk gebleken.
Zij is door de jaren verouderd en
veroordeeld-
Vervolgens wijst spr. er op dat- het
socialisme is een voorwaarde voor een
verenigd Europa. In Europa zijn diep
gewortelde tegentellingen die uit his
torische oorzaken zijn te verklaren.
Het zijn niet alleen de rassen en cultu
rele tegenstellingen, doch vooral de
economische tegenstellingen die Europa
uiteen houden. Dit laatste is door he:
marxisme zeer scherp gezien. Men be
concurreert elkander werp»- hoge tol
muren op. alles gevolg van de kapita
listische wanorde waaruit steeds weer
oorlogen zijn ontstaan. Spr. gaat de
lijn na die Europa heeft gevolgd van
vanaf de oorlog van 1870, waaruit
steeds de imperialistische achtergrond
zich openbaarde.
Ordening van produc.ie en verdeling
van grondstoffen is een internationale
eis. Alleen een socialistisch geordend
Europa zal een verenigd Europa zijn
het breng; beëindiging van de kapit3lis
tische en imperialistische en militairis
tische 'tegenstellingen.
De grote schaduwzijde hiervan is de
de verbrokenheid van het socialisme
zelf Het gaat om de democratie of de
dictatuur. Het Communisme wil de kor":
ste weg. die de langste zal blijken te
zijn. De lange en moeilijke weg is die
van het democratisch socialisme- Het
communisme zal aan zijn eigen span
ningen bezwijken, maar voor het zover
is kan het nog veel onheil stichten.
Het coinmunLsme In Rusland begon
nen is een wereldmacht, en wat het zo
gevaarlijk maakt het heeft overal zijn
vijfde colonne: het speculeer; op de in
nerlijke zwakheid en verdeeldheid van
zijn tegenstanders.
Van belang noemt spr. daarom het
Atlantisch Pact: het zal ecber moeten
blijken of deze militaire macht. Stalin
alleen in bedwang kan houden.
Ook politiek en economisch moet
Europa ten eenheid zijn. di; betekent
socoalistische ordening. Wij zijn van
dat alles nog ver af-
Amerika waar het liberalisme nog
steeds hoogtij vier, gaat economisch
langs een afgrond. De ruk naar rechts
in verschillende landen en ook in ons
land, vergroot het gevaar voor mslaise
en de speculatie van Stalin op een cri
sis in Europa vergroot het gevaar voor
het communisme. Men behoeft maar
aan Italië, Frankrijk en Wes; Duits
land te denken: zonder oorlog vallen
deze landen Rusland in handen. Men
vergeet wel eens d3t het communisme
op 200 km van onze grenzen staat.
En wanneer de vloedgolf eens aan
he; rollen raakt God zij ons volk en
West Europa genadig
Tegenover deze achtergrond s'aat
de taak van het interna;ionaaI demo
cratisch socialisme; de opbouw van
een politiek en economisch verenigd
Europa, onafhankelijk van Amerika en
een bolwerk van vrijheid tegen Rus
land.
Een Europa waar mensen in vrijheid
en zerder vrees kunnen leven -n.
In het modemagazijn Gerzon in
Amsterdam wordt een tentoonstelling
gehouden, welke ten doel heeft het
Nederlandse publiek op de hooge te
brengen van wat men in Polen voor
het kind heeft gedaan sedert 1945
en wat men verder van plan is te
doen.
De onbevooroordeelde bezoeker van
de tentoonstelling zal zich ongetwij
feld nog enkele feiten herinneren,
zonder welke hij zich geen juist oor
deel zou kunnen vormen over het
geen hij ziet. Voor alles moet hij be
denken, dat in Polen voor 1930 de
bescherming van het kind weinig te
betekenen had. In de steden was deze
bescherming volstrekt onvoldoende,
op het land 69 pCt van de bevol
king van Polen leefde in die tijd op
het platteland ontbrak zij vrijwel
geheel. Datgene, wat wij thans zien.
is ontstaan in de jaren 1945, 1946,1947
1948 en 1949. Dat wil zeggen, in de
jaren onmiddellijk na de oorlog. Is
het nog nodig te zeggen, wat deze
oorlog voor Polen betekend heeft?
Het aantal mensen, dat Polen ver
loren heeft, is gelijk aan de hele be
volking van Zweden, terwijl volgens
de Amerikaanse journalist John Gun-
ther. alleen reeds Warszawa, de Pool
se hoofdstad, in de oorlog meer men
senlevens heeft verloren, dan de Ver
enigde Staten en het Britse Rijk te
zamen.
Het programma van zorg voor het
kind maakte deel uit van het drieja
rig herstelplan van Polen, evenals
thans van het zesjarig industrialisatie
plan. Dat is trouwens volkomen na
tuurlijk. Het industrialisatieplan van
Polen is immers tegelijkertijd een
socialisatieplan. Stellig heeft nooit 'n
land een begin gemaakt met staats
zorg voor het kind onder zulke moei
lijke omstandigheden, bij zulk een
nijpend gebrek aan middelen, onder
de druk van zo'n grote nooddruft.
Dit is wat men in gedachten moet
houden bij het bekijken van deze ten
toonstelling.
Zoveel is zeker, dat Polen zijn jeugd
geeft wat het kan, om in haar geheu
gen de kwade herinneringen aan de
oorlog uit te wissen en *n generatie
op te voeden, over wier wieg de nieu
we Republiek'zich heeft gebogen als
een moeder, om het opgroeiend ge
slacht voedsel, geneesmiddelen, speel
goed, boeken en scholen te verschaf
fen, de schoonheid van haar zee, de
wouden van Krynica en de sneeuw
van Zakopane.
Stichting particulier
vervoer in propaganda
vergadering
Door samenwerkende combinatieste
Alkmaar en omstreken van de stichting
particulier vervoer is een propaganda-
vergaderltrg belegd op Zaterdagavond
in café Central te Alkmaar. Op deze
vergadering zal het woord gevoerd wor
den over de noodzakelijkheid van de
commericiele samenwerking in de be
drijfstak van bet particulier vervoer en
over De stichting particulier vervoer
als federatieve overkoepeling van de
commerciële combinaties en haar doe!
stelling.
Spr. besluit met de opwekking in lief
den en trouw aan dit ideaal tewerken.
De bijeenkoms werd gesloten door
de heer Holl. met een hartelijk woord
van dank aan Ds Vink voor zijn gloed
volle rede.
Mr. BERKHOUWER over noodschouwburg
De Alkmaarse korenbeurs aan het Luttik Oudorp is voor de periode van
anderhalf jaar verhuurd aan de coöperatieve Wolafzetvereniging te Bergen.
In een zeer langdurig debat, waarin door de raadsleden van verschillende
partijen ernstige bedenkingen over deze verhuur werden uitgesproken, Is
het voorstel tenslotte toch met algemene stemmen aanvaard. Er zyn harde
woorden gesproken op deze raadsvergadering, zowel aan het adres van de
gemeente, die de wolafzetvereniging boven andere gegadigden verkoos
naar burgemeester Wytema meedeelde, omdat deze vereniging het gebouw
slechts voor beperkte tijd begeerde - als ook aan het adres van de stichting
Noodschouwburg, die volgens een contract met de gemeente de beschikking
heeft over de korenbeurs. Het bestuur van deze stichting heeft thans voor
anderhalf jaar haar rechten op het gebouw laten varen.
„Van de Wadden tot
het IJ" opnieuw ter
sprake
3 en W van Alkmaar menen, dat
de vestiging van een wolindustrie in
deze stad gunstige perspectieven
biedt, hetgeen door de raadsleden
niet ontkend werd. Er zal voor deze
industrie een kabel moeten worden
aangelegd op kosten van de gemeen
te. Deze kabel zal echter te zijner
tijd dienstbaar gemaakt kunnen wor
den in verband met de overbelasting
van het electriciteitsnet. De huur van
de korenbeurs bedraagt f 5009 per
jaar.
De heer Sietsma (PvdA) vroeg zich
af, hoe het dan met de landbouwten
toonstelling moest, die elk jaar in
September in de Korenbeurs gehou
den wordt en vele bezoekers naar
Alkmaar brengt. De heren Hoytink
en Van de Borden (AR en CH) acht
ten het niet juist, dat de gemeente
zonder overleg met de andere reflec
tanten hel gebouw wilde verhuren
aan de Wolafzetvereniging. De heer
Toorenvlied (CPN) zeide verbaasd te
zgn, dat het bestuur van de stichting
ngodschouwburg niet direct bereid
was geweest het gebouw af te staan
„Over anderhalf jaar hebben wij van
hetzelfde laken een pak" zeide het
communistische raadslid. „Wordt het
niet tijd, dat hier iets gedaan wordt?
De heer Vleugel (KVP) meende, dat
er door dit besluit in de toekomst
meer werkgelegenheid te Alkmaar zou
komen.
Mr. dr. Berkhouwer (WD) kwam
in een boeiende toespraak op hetcon
tract. dat de gemeente met de stich
ting Noodschouwburg heeft De juri
disch geschoolde spreker viel dit con
tract op rechtskundige gronden zeer
scherp aan. Hij gaf een korte histo
rische uiteenzetting van de nood
schouwburg. waaruit bleek, dat het
gebouw eerst door de Duitsers tot op
slagplaats is gebruikt. Daarvoor werd
het voor vele grote bijeenkomste*n.
die niet in een schouwburgzaal ge
houden konden worden, gebruikt.
„Wy hebben een gebouw nodig" zo
zeide mr Berkhouwer, „waarin vele
grote evenementen, die niet voor de
schouwburgen geschikt rijn. kunnen
plaats hebben. Sportverenigingen kun
□en hier prachtig uitvoeringen
ven". Sprekende over de noodschouw
burg zeide de heer Berkhouwer nog.
dat dc gemeente op één of andere
manier van dit contract afkomt. „W'
moeten van deze mensen af. als het
niet goedschikt gaat, dan maar kwaad
schiks" zo zeide spreker, die met dit
laatste kennelijk op het hen» welbe
kende procederen doelde.
Schouwbur gkwestie
brandend
Burgemeester Wytema zeide in zijn
antwoord, dat hij hier niet wilde spre
ken over het contract met de stich
ting noodschouwburg. De schouwburg
kwestie is hier in Alkmaar nog steeds
brandend en het bestuur is nog steeds
overtuigd, dat het zijn plannen tot
uitvoering kan brengen.
Naar aanleiding van de opmerkin
gen van de heren Hoyink en Van de
Borden zeide de voorzitter, dat de
gemeente als overheid niets heeft ge
daan. dat zij niet had horen te doen.
De gemeente behoefde de vroegere
gegadigden geen voorrang te verle
nen.
Voor de landbouwtentoonstelling is
al een andere oplossing gevonden. Het
blijft een feit, dat door de verhuur
van dit gebouw Alkmaar een goede
vergaderruimte verliest, doch de bur
gemeester meende, dat aan een ver
huur gedurende het gehele jaar voor
keur gegeven moest worden boven 't
gebruik gedurende slechts enkele da
gen voor gymnastiekverenigingen of
politieke vergaderingen.
Mr. Leesberg gaf als wethouder v.
bedrijven een korte toelichting op de
aanleg van de kabel, die voor het be
drijf noodzakelijk is. De wethouder
uitte zich voorts in enkele welgeko
zen en voorzichtige woorden over 't
contract met de noodschouwburg.
In tweede instantie bleek de heer
Van de Borden (CH) het nog niet
eens met de opvattingen van het col
lege over de behandeling van de
vroegere gegadigden. „Wat zal er over
anderhalf jaar geschieden?" zo vroeg
de heer Van de Borden.
De heer Toorenvlied (CPN» sprak
scherpe woorden over de noodschouw
burg. „Wij zijn reeds twee jaar lang
met een kluit in het riet gestuurd"
aldus dit raadslid, „deze zaak moet
thans afgedaan worden, want de kwes
tie Is voor Alkmaar van zeer groot
belang". De heer Toorenvlied sprak
over andere mogelijke stappen, die
hij in deze kwestie zou doen.
De heer Hoytink achtte het nood
zakelijk, dat B en W alsnog met de
andere gegadigden zou gaan praten.
De heer Hoytink vroeg eveneens, wat
er nu over anderhalf jaar met het
gebouw zou gebeuren.
De burgemeester besloot de debat
ten met te zeggen, dat het moeilijk
v/as te zeggen, wat er over anderhalf
jaar zal gebeuren.
Geen van de leden verlangde stem
ming. Zodoende werd dit voorstel, dat
een ware spraakwaterval aan de raad
had ontlokt, toch met algemene stem
men aanvaard.
Advocaat of whisky?
Enig debat was er nog over het
voorstel van B en W om aan de mi
nister van Sociale Zaken een verzoek
te richten, opdat aan de tentoonstel
ling ..Van de Wadden" een fSpver-
gunning zou worden verleend. Enige
leden, waaronder de heer Van de Bor
den (CH) ergeren zich aan de in het
voorstel gebruikte uitdrukking, dat
een tapvergunïng noodzakelijk was
voor de goede service aan het pu
bliek. „Er is tegenwoordig geen sa
menkomst, of er wordt een borrel ge
dronken", zeide de heer Van de Bor
den. Dit verwekte enig gelach bij de
andere leden, die uitriepen „borrel?
Advocaat,, en whisky"! De burgemeea
ter kon zich wel met de opmerkingen
van de heer Van de Borden verenigen
Verder had deze geen bezwaren, zo
dat het voorstel zonder stemming
werd aangenomen.
Nogmaals de
tentoonstelling
Door de Alkmaarse VVV is aan de
raad een garantie van f 7500.ge
vraagd voor een kaasmarktspel, dat
vertoond zal worden op de tentoon
stelling „Van de wadden tot het IJ"
Enkele leden van de raad bleken va
huiverig voor dit voorstel, omdat zij
niet wisten, of de tentoonstelling nu
wel in kannen en kruiken was. Ande
ren meenden, dat de VW hiervoor
niet bij de overheid moest aanklop
pen. Al deze opmerkingen werden
door burgemeester Wytema met veei
diplomatie weer in het goede spoor
geleid. Het zal. zo bleek uit de ver
klaring van de burgemeester, een
soort openluchtspel worden, in de
trant van de spelen van Carel Briels.
Er is zojuist een ontwerp ingediend
door de Amsterdamse toneelschrijver
Vesseur. De gemeente heeft geen sub
si die willen geven; wel een garantie,
aangezien het bij een batig saldo mo
gelijk is, dat de gemeente iets terug
krijgt. De gemeente krijgt de beschik
krng over de costumes, die later dooi
de VVV voor reclame naar ander*
landen gestuurd kunnen worden.
Toen burgemeester Wytema er nog
óe nadruk op had gelegd, dat het
hier reclame betreft voor een typisch
Alkmaarse zaak, bleken er geen op
posanten. Zonder stemming werd het
besluit aangenomen.
Dierenbescherming
Zwervend :s te Alkmaar aangetrof
fen een klein rwart hondje, leeftijd on
geve/r drie maarden- Adres. Breunng,
Straatweg 548. Heiloo.
Ter beschikking staat voorts een wit
keeshondje, leeftijd vier maanden en "n
langharig donker hondje, ongeveer ne
gen maanden oud. beiden van het man
neiijk geslacht. Ter beschikking een
mooie poes. anderhalf jaar oud. en en
kele jonge poesjes. Het adres van de
inspecteur Ittidt: Baaostraat. Aikmaar.
Een -brief Was het Iets m?t.r
dan een vage hoop op een levenste
ken van Gerard? Hij kou verloren
raken, het schip dat hem vervoerde
kon schipbreuk lijden. Duizend -n
één mogelijkheden speelden Sabine
door het hoofd als zij dacht aan wat
er met deze brief kon gebeureu. Het
kon ook best zijn dat Gerard zelf
kwam. Sabine voelde zich zwak wor
den in haar knieën. Zo uliij werkelijk
zelf komen? Ja, zou hij haar narei
zen?
Sabine bleef op het bed zitten pein
zen ot zij opgeschrikt werd door hoef
gekletter van enige ruiters. Zij hoor
de dat de ruiters elkaar toeriepen.
Ook beneden in huis klonk gerucht,
de buitendeur sloeg hard dicht en zij
hoorde Egileon en Nancy roepen, li-
ven bleef Sabine bewegeloos zitten.
Toen stond zij vastgesloten op, be
reid om naar beneden te gaan. In n
stukje spiegel, bevestigd tegen de
deur zag zij haar gezicht. Sabine
schrok. Was zij dat werkelijk? Vlug
maakte zij een beetje toilet, alvorens
de steile trap naar beneden af te da
len.
Egilson was met drie bezoekers te
ruggekomen. Een hunner, die een lau
ge baard had, droeg op zijn borst h?t
insigne van sheriff, dat Sabine in Bos
ton reeds had gezien. De beide ande
ren zagen er nog vevweerder uit dan
de handhaver van wet en orde. Zij
roken overigens alle vier naar paar
den, leer en tabak.
Geen der vier mannen lette op Sa
bine omdat tegelijkertijd Nancy, ge
volgd door de landgenoten van Sa
bine, binnenkwam.
„Dat zijn ze", zei Egilson.
De drei bezoekers monsterden de
emigrauten met scherpe blikken.
„Allemaal even goed luisteren",
nam tenslotte de sheriff het woord.
,Jk ben de sheriff en ik wijs er op
dat iedereen verplicht Is te arbeiden
in dienst va ndegeen, aan wie hij is
toegewezen. Niemand behoeft een po
ging te doen om weg te lopen, la do
woestijn si het onmogelijk om lang
in het leven te blijven. En wordt 'u
ontvluchte gepakt, dan wacht de ge
vangenis, alsmede een pak ransel als
gerechte straf. Zo, nu weten jullie
hoe het hier toegaat!" en zich to*
Egilson richtend vroeg de sheriff de
namen.. De laatste noemde deze.
„Drie mannen, twee vrouwen ea
vier kinderen. De contracten zullen
ons wel uitsluitsel geven over de
prijs.
„Twoe man heb ik zelf nodig", zo
merkte Egilson op. „en bovendien
moeten de anderen een deel van de
„En dat meisje?" vroeg een der
farmers met zijn duim op Sabine wij
zend.
„Die kan geen arbeid verrichten,"
antwoordde Egilson.
„Wat zeg je9 Waarom niet? Wie
is zij dan?" klonk het vol verba
zing.
„Wie zij is gaat jou niets aan, Tom"
zei Egilson luider dan wellicht no
dig was.
„Ook al goed" en met die woorden
haalde de met Tom aangesproken
farmer eeu platte fles tevoorschijn.
„Laat die eeuwige fles whiskey
met rust" zei Egilson.
„Ik neem een slokje als ik er trok
in heb" was het geprikkelde ant
woord en Tom zette de fles aan zijn
mond.
„Doe die fles weg" stoof Egilson
plotseling op. Tom wilde overeind
springen om van repliek te dienen.
maar de dorde man kwam met rus
tige stem tussenbeide.
„Egilsou heeft gelijk. Laat die fles
maar een poosje met rust."
„Ik heb hem toch alleen maar de
naam van dat meisje gevraagd,
Johnnle" bromde Tom.
.Maak nu eens geen ruzie, jongens"
drong de sheriff aan. ..We moeten
eerst deze zaak afwerken. Welke
mannen houd jij in dienst. Einard?"
informeerde hij bij Egilson. Deze
wees Weber en Hiltv aan. „Deze twee
lijken mij geschikt."
„Eu wie is de derde dan? Ilij heeft
meer weg van een hansworst, Hoe
kon je die nu meenemen?"
..O, hij is schoenmaker van zijn
vak" antwoordde Egilson. „Hij kan
laarzen en gereedschappen repare
ren. Nieraaud kan dat hier in Bed
fort"
Drie paar ogen doorboorden Bi-
anchi.
„Laat Tom hem maar nemen" stelde
Egilson voor. „Hij kan m huis en op
de maïsvelden heus wel het nodige
werk doen. Daarenboven kan hij dan
zijn vak uitoefenen. Over de kosten
d©r reparaties worden we het wel
eens. Tom zal er niets bij te kort
komen."
„Accoord Tom?" vroeg de sherif.
„Voor mijn part" was het korte ant
woord. „maar wat moet ik voor hem
betalen?"
„He. daar jij." riep de sheriff te
gen Biancbi, „jij komt bij Tom Brad
ley hier in dienst. En nu de vrouw."
„Veel te oud" bromde de farmer, die
practisch nog niets gezegd had.
„Zo oud is zij nog niet" wierp Egil
sou tegen, „zij heeft nog een kind
van vier jaren
„Zijn dat je kinderen?" vroeg de
sheriff aan de vrouw van Weber.
maar hij kreeg geen antwoord want
zij verstond geen woord Engels.
„Dat tuig verstaat je niet eens" mop
perde hij. „Waarom heb je mensen
genomen die de Engelse taal niet
eens verstaan?"
„Omdat de anderen drie keer zo
duur zijn"' legde Egilsou hem uit.
„Ik nee ui de beide oudste kinderen
zei nu de farmer die met Johnnie
was aangesproken.
„Jullie daar" riep de sheriff en
keek snel op het papier, waarop hij
de namen gentoeerd had. „Maric
en Louise Weber mee met John Hus-
sy."
..Al verstond de vrouw van Weber
dan geen Engels, zo voelde zij dat
men haar van haar kinderen wilde
scheiden. Met wijd uitgespreide ar
men stond zij Ineens voor haar vier
kinderen.
„De kinderen blijven bij elkaar en
bij mij" riep se vastbesloten.
„Wat wil die vrouw?" vroeg de
sheriff verbaasd en hij streek met
de hand over zijn insigne.
,.Ze vraagt haar en de kinderen
niet te scheiden" zei Sabine. die on
deraan de trap stond en stomme ge
tuige bij dit toneel was geweest.
„Waar bemoei je je mee?" riep
de sheriff kwaad. „Laat dat meisje
haar. mond houden" blafte bij tot E-
gilson. „Ik wil iu Bedfort geen moei
lijfcheden met lijfeigenen hebben. Jul
lie weten net zo goed als ik wat er
wLaten wij het dan zo doen" viel
kort geleden op een farm bij fort
Pilt is voorgevallen."
Egilson de sheriff in de rede. „de
moeder en de vier kinderen- gaan met
Johnnie mee. Hij heeft het grootste
huis en dus de meeste plaats. Hij be
taalt alleen voor de twee oudste kin
aeren. wij nemen dan het geld voor
de moeder en de twee andere kinda
ren voor onze rekening. Zij kunnen
dan een handje helpen, waar het on-
dig mocht zijn."
„Dat zal niet zo eenvoudig zijn"
antwoordde de sheriff, een opmerkiug
waarmede Hussy instemde.
„Wat kun je eigenlijk door kind
ren van vier en zes jaar loten doen?"
riep Tom Bradley.
„Dat komt best in orde" zei Egil
son, „jullie vergeten dat hun con
tract veel langer loopt dan van de
volwassenen. Laten we het -au maar
doen zoals ik gezegd heb,"
De drie mannen knikten. „Best'
zei Hussy. „alleen zullen we een
en ander precies moeten regelen."
„Het lijkt wel of jullie de ziekte
in het mais totaal vergeten zijn."
Met die woorden gooide Egilson het
gesprek over een andere boeg. „Ik
heb vanochtend overal rondgekeken,
omdat wat ik er gisteren over hoor
de me als koud water op mijn dak
viel. Mijn velden zijn ook al aange
tast. Willen we de oogst redden dan
zullen we nu meteen moeten begin
nen. En dan zullen we alle handen
kunnen gebruiken, ook die van de
kleine kinderen, tenzij jullie in de
herfst lege kolven willen binnenha
len."
.Ja, als de Indianen de velden niet
in brand hebben gestoken," antwoord
de de sheriff. Er ontstond een korte,
veelbetekenende stilte. Jammer dat
ik de omweg over fort Pitt gisteren
niet heb gemaakt." merkte Egilson
toen op. „Als ik geweten had wat jul
lie gehoord hebben, enfiu, een
ons allen moet zo spoedig mogelijk
daarheen. Wie is daartoe bereid.?"
„O. dat doe ik wel" liet Hussy zich
horen. „Veel zullen ze daar ook wel
niet weten. Maar toch...."
„Wanneer denk je te gaan?"
Hussy haalde de schouders op.
„Zo gauw als ik tijd heb en de ziekte
in het mais is bedwongen."
Jullie kunt gaan" wendde de she
riff zich tot de ingedeelde landslie
den van Sabine. „wie niet bij Egil
son blijft zal morgen afgehaald wor
den."
Zonder verder iets te zeggen ver
lieten de slaven het vertrek. Ook Sa
bine wilde haar landslieden volg'-n
doch toen zij Bradley passeerde hield
hij haar tegen. „Jc hebt een goede
keus. Bgilsou!" flapte hij er -uit.
„Heb je weer de whiskeyfles aan
gesproken?" antwoordde de laatste
op scherpe toon. Maar Bradley schec.n
niet op het antwoord te letten. „Nu
kan ik Nancy zeker wel meenemen?"
vroeg hij.
„Houd je kiezen op elkaar!" zo
schreeuwde Egilson. Sabine was In
tussen, met een kleur als vuur langs
Bradley geglipt. „Ik heb zojuist ge
hoord dat u naar Fort Pitt gaat, mijn
heer Hussev", wendde ze zich tot
■deze, „kan ik niet met u meegaan?"
Hussy keek Egilson aan. „Het
meisje kan doen wat ze wil", zei de
laatste.
Wat wilt u op Fort Pitt doen?"
vroeg Hussy nu aan Sabine.
„Ik zoek bet regiment Roval Arae-
rlcans!"
.Waarvoor?" vroeg Hussy weer.
De commandant ls e«n landge
noot van mij".
Je wilt je zeker beklagen he?"
vroeg de sheriff," „laat ik je dan eveu
vertellen dat hier in Bedfort alles
precies volgens de wet gebeurt. Ik
kan me volledig verantwoorden!"
„Ik ga me niet ergens over bekla
ger.. mijnheer Flagler!" antwoordde
Sabine rustig, „ik zou niet eens we
ten waarover."
„Kan het meisje mee?" vroeg Hus
sey aan Egilson.
„Ik heb al een keer gezegd dat zti
vtü is om te doen eu laten wat 2lj
wil!" antwoordde Egilson op onver
schillige toon.
„Dank u mijnheer Egilson!"
Sabine en met die woorden verliet rij
de kamer. Nauwelijks bad zij de deur
achter zich gesloten of de sheriff
overlaadde Egilsoc tnet een vloed van
verwijten. „Hoe kon je zo'n melsja
na meenemen? Dat betekent nog eer
kostganger meer in je huis. Wer
ken kan ze niet, dus
„Wel dan zet ik haar w el weer bui
ten de deur", was bet onverschillig®
antwoord van Egilson. Het heeft geen
zin daarover nu woorden vuil te ma
ken. Ik vind de bedreiging van d«
maisoogst veel en veel erger!"
Nog een half uurtje bleven de vier
mannen bijeen. Toen eerst vertrok
ken zij. met veel geroep over en
weer. Egilson ging de kamer weer in
een trof daar Sabiue, die hem meteen
vroeg, welke arbeid zij in huis kon
doen. „Ik wil hier niet voor niets
wonen en eten en drinken", zei het
meisje vastbesloten.
Wordt Igd
