Sabine
Klaas Iwema
,,Van Gabbatha naar
Golgotha"
LAND UITZEE
De herdenking van het 20-jarig
bestaan van de polder
Eenvoudige mensen spelen
van wonderlijke schoonheid
.TEGELEX! Het is niet meer een
voudig de naaiu van een gemeente,
het is niet meer een klank voor ve
len. het is geworden tot de uar.m
van ecu gemeente, die tot ver over
'onze landsgrenzen bekendheid heeft
verworven door de roep die er uit-
1 gaat van de Passiespelen. Eu al
wie dit gezien heeft, ondergaan heeft
de machtige invloed van dit spel en
diep ontroerd is geworden door de
I vertolking van dit drama, dat zich
eeuwen geleden heeft afgespeeld, en
j.l. Zondag opnieuw ten leven werd
gewekt, die zal niet meer vergeten.
Hier heeft de Limburgse Priester-dich
ter Jac. Schreurs M.S.C. een groots
lyrisch werk gewrocht, waarmede hij
fxer gehele Nederlandse volk heeft
verrijkt.
Dit kunnen wij zeggen nu wij de
'opvoering hebben kunnen bijwonen
in het openluchttheater ,,De Doolhof'
in een omgeving waarvan een diepe
en zinrijke bekoring uitgaat.
Deze bekoring ondergingen wij toen
we Zaterdagavond in deze rijk met
groen omzoomde omgeving toefden.
Voor ons de Tempel, de Voorhof de
Hof van Olijven - in een diepe haast
tastbare stilte - en wie het Bijbels
verhaal kent, die ziet de lijdensweg
van Christus, zoals die eenmaal door
Hem is gegaan. En een ieder die dit
voorrecht geniet en daar in alle een
zaamheid zijn gedachten de vrije
loop kan laten gaan, die voelt aLs
het ware de tijden van eeuwen terug
óp zich afstormen - bij vergelijkt ze
met de tijden van nu en dan - dan
verlaat hij diep in gedachten deze
plaats. Dan voelt hij ook in zich de
juiste sfeer om alles wat te zien en
te horen zal worden gegeven, om dit
•lies op zich te laten inwerken.
En dat alles - een spel door eenvou
dige Tegelaren, die in alles overheer
sende overgave beleven het gebeuren
handelingen die getuigden van die
pe devotie.
Tegenover dit kan slechts de mens
zwijgen, wordt een ieder tot in de
ziel getroffen door de grote tragiek
van dit drama aller tijden.
Kier was elk toneel een openbaring
'een schoonheid van spel en enscene
ring; zo natuurgetrouw, dat men
plee hts bewondering kau hebben
voor de kunstzinnigheid van de re
gisseur, die in zijn dagelijks leven
directeur van een fabriek is.
Diepe bewondering voor de spele's
•r. speelsters, die gestalte en leven
'fiebben gegeven aan het werk van Po
Ier Scheurs, diepe bewondering voor
'de wijze waarop zij - de hoofdvertol-
keis(sters) - zich uitleefden in hun
fcielestrijd en hartstochten.
Luid beierden de klorkken van Te-
gelen ten teken dat het spel was aan
gevangen en nauwelijks zijn de zwa-
re klanken verklonken of zacht rui
sen de tonen van een Bachmotief over
de 5000 toeschouwers, die in diepe
Het openluchtspel
j In ons verslag van het concours te
Slootdorp hebben wij toegezegd, nog
I nader terug te komen op het open-
f luchtspel „Hoe 't Weeuwtje uit „Het
^Hof van Holland" gevrijd werd", wat
's avonds door de Openluchtspelers
van de Oranjevereniging Midden- en
Oosi-Wieringen werd opgevoerd.
Oorspronkelijk is dit stuk een no
velle van Potgieter, die in zijn tijd
ongeveer een eeuw geleden op rake
wijze zijn tijdgenoten en hun moraal
op geestige en rake wijze wist te te
lkenen.
Deze novelle die voor toneel is be
werkt door Charivarius, is jarenlang
op H.B.S. en studentenavonden eer.
dan.cbaar programmanummer geweest
De heer N. Klomp te Wieringen
heelt het stuk, wat in de vergetelheid
was geraakt, opgediept uit stoffige la
den en het voor openluchtspel be
werkt, en als zodanig is het met suc-
ces enige malen op Wieringen uitge
voerd.
De reprise die van het stuk werd
gegeven in het bosje te Slootdorp mag
goea geslaagd heten. Dat bosje heelt
geen openluchttheater, dus moest er.
evenals op Wieringen gebruik wor-
den gemaakt van de zgn. dubbelrol-
len, d.w.z. het gesproken woord van
de acteurs en actrices werd per mi
crofoonversterking door de dubbelrol
gesproken. Dit vereist natuurlijk een
grondige studie en de speler en degene
die de rol moet spelen. Beiden moe-
;ten hun rol goed kennen, al mag de-
geen die voor de microfoon staat het
boekje er bij hebben.
Het moet zo zijn dat het publiek er
j?<geen erg in mag hebben. Daar man-
-keerde op deze avond nog al een en
■ander aan.
(Overigens niets dan lof voor de op-
wccring zelvè. De verschillende typen
■worden goed uitgebeeld, het mooie
ascor en de costumes werkten bijzon-
udor mee om zich de sfeer van het
midden, der 19e eeuw in te denken.
Het publiek dat in grote getale aan
wezig was, gezien de gunstiger weers
j omstandigheden van overdag, beloon
de de speelsters en spelers met har
pte lijk applaus na afloop.
Een apart compliment is op zijn
f plaats voor Mart. Oden als ziekenbe-
Lfcoeker en H. Schoonbeek als Huibert
k-Wc armee we de anderen geenszins te
fkoit willen doen.
De Hoge Baad stelt
Jezus in staat vau be
schuldiging.
stilte zien en horen naar wat gaat
komen. Zo bleef het tot het einde.
En door dit alles heeri ervaart de
toeschouwer de schoonheid van de
tekst. Het spel „van Gabbatha naar
Golgotlia"' is geschreven in prach
tige. welluidende verzen, die als van
zelf lijkeu te ontstaau en een onge
kende rijkdom aan klank en rijm open
baren Men proeft uit dit alles de
dichter voor wie de poëzie is als 'n
instrument dat hij kan doen zingen
en lachen en weeklagen.
En de Tegelaren die aan dit alles
leven en bezieling gaven bewijzen
dat er nog grote mogelijkheden zit
ten in ons volk. die niet voor een-
tiende genoeg worden verwezenlijkt:
er is een drang naar schoonheid, die
niet voldoende voedsel krijgt; er slui
meren krachten, die als ze gewekt
worden, ons leven op cultureel gebied
een stuk omhoog zouden kunnen bren
gen.
Dankbaar mogen wij zijn dat juist
in een tijd van crisis die op cultureel
gebied dreigt, zich weer in het volk
de krachten openbaren van het her
stel. belichaamd in de voormannon
en kunstenaars, die de bakens uitzet
ten voor de nieuwe koers die zal moe
ten worden gevaren. Men zal dit nieu
we ✓ook dienen te aanvaarden, maar
daarbij zal een grote plaats moeten
worden ingeruimd aan het eigene,
waarin het volk zich naar eigen aar»!
zal kunnen ontplooien.
Woorden schieten tekort om de iu
drukken weer te geven die de toe
hoorder opdoet bij het aanschouwen
van het spel. Het is zelfs banaal om
in gewone zinnen op te wefiken tot 'n
bezoek, alsof het een kijkspel ware.
Het is veel en veel meer dan dat. Het
moet voor de werkelijke toeschou
wer een belevenis zijn vau schoon
heid, die hij immer met zich mee zal
dragen, omdat het onvergetelijk is,
hoe vgrang en rauw het verhaal
ook is.
Het is voor de Tegelaren een taak
een roeping geworden, waaraan zij
zich niet meer vermogen te onttrek
ken.
In deze wonderlijk mooie, door de
natuur zo rijk aangevulde omgeving
is het goed dit alles te beleven en te
ondergaan. Hier zwijgt elke critiek
tegenover een vertolking, waarvoor
meer dan menselijke gave uodig is
Zo is het spel ..van Gabbatha naar
Golgotha"' geworden tot een geeste
lijk goed, dat moge worden uitgedra
gen onder het gehele Nederlandse
volk.
J. Keizer
Christus ondergaat op de
trappen van de Tempel v
d. Hoge Raad het eerste er
hoor na zijn gevangenne
ming.
BRiEF UIT AMERIKA
50 jonge Nederlandse boeren, waar
onder een drietal uit de Wieringer-
meer Klaas Iwema, Eize Kits, Jan
Boer vertrokken op 3 April per
„Volendam" naar Amerika teneinde
zich op de hoogte te stellen van de
landbouw in het land van de onbe
grensde mogelijkheden.
Wij ontvingen een brief van Klaas
Iwema vanuit Ada in de staat Min
nesota. waar hij op een bedrijf is ge
plaatst. Deze brief is van de 7e Mei
Hieronder volgt het relaas van Klaas
z'n eerste indrukken.
Zoals u weet zijn we voor dat we
naar Amerika vertrokken eerst 3 da
gen in Amersfoort geweest teneinde
kennis te maken met onze overige
x-eisgenoten De jongens komen uit
alle provincies, behalve Limburg, en
waren tevens afkomstig van verschil
lende en uiteenlopende bedrijven, zo
dat we in Amerika op bedrijven ge
plaatst worden waar we het. best in
passen.
In Amersfoort werden ons tevens
diverse goede raadgevingen verstrekt
en zo ongeveer een indruk meegege
ven wat ons te wachten staat aan de
andere kant van de oceaan.
Het s.s. „Volendam" meet 15.434
bruto register ton en bracht op deze
reis emigranten naar Canada.
We vertrokken op 3 April uit Rot
terdam en arriveerden op 12 April
in Halifax.
De reis over *ae oceaan is nogal
rustig vei-Iopen, slecht weer hebben
we bijna niet gehad, alhoewel het
voor verschillende passagiers toch
nog te erg golfde, met het bekende
gevolg „vissen voeren".
De Paasdagen hebben we op zee
doorgebracht en hadden goed weer
zodat we op het dek konden verblij
ven. We verdreven de tijd met een
gezelschapsspel ..Bingoé genaamd, 'n
spel waar een ieder aan kan deelne
men.
Bij aankomst in Halifax was er
veel te zien, en voor velen beteken
de dit de aankomst in het nieuwe
land, waar ze nieuw thuis en een
goede toekomst hopen te vinden. De
ontscheping duurde tot de volgende
middag, zodat wij nog even de kans
kregen om in Canada de voeten aan
wal te zetten om de stad Halifa
bezichtigen. We waren er echter
gauw uitgekeken want er lag nog
veel sneeuw, hetgeen in 65 jaar niet
was voorgekomen dat er om deze tijd
nog sneeuw lag.
Van Halifax ging het op New York
aan. De zee was rustig en we hadden
een mooi uitzicht. Hoe dichter we
New York naderden des te drukker
werd het met de scheepvaart. Door
kijkers werd de kust afgetast en de
eerste gebouwen doemden voor ons
op. We stoomden de Hudson op en
kregen een loods aan boord die ons
over zijn reis door de
Verenigde Stalen
schip veilig voor de wal bracht.
De aankomst was geweldig. Het
vrijheidsbeeld, de ponten die er vaar
deix van oever naar oever en niet te
vergeten de wolkenkrabbers van
Manhattan en de Brooklyn Bridge.
Koi-tom het was te veel om op te noe
men.
Van New York ging het naar Wash
ington, waar we in het touristenkamp
werden ondergebracht. Dit kamp be
staat - uit kleine houten huisjes, die
men voor een paar dagen of langer
kan huren, voor 2 of meerdere per
sonen. Wij namen hier onze intrek
voor enige dagen. Hier splitste zich
ook het gezelschap.
Washington was op z'n mooist toeh
wij er waren. Duizenden bezochten
de stad om te kunnen genieten van
de prachtige cherry blossoms. Van de
gelegenheid om Washington te bezich
tigen hebben we dan ook een dank
baar gebruik gemaakt. We bezichtig
den het Jefferson Memorial, welk mo
nument geheel van marmer is en ge
legen aan het Tidal Basin, een grote
vijver, die midden in het park ligt
met autopaden langs de oevers cherry
trees (kersenbomen), met op de ach
tergrond het Lincoln Memorial. ook
van marmer. We beklommen het 555
feet hoge Washington monument, van
waar je een schitterend uitzicht hebt
over de stad en omgeving. Verder
zagen we het „Witte Huis" wat des
avonds, evenals het Wasington monu
ment. prachtig verlicht is. We heb
ben zeer veel gezien. Ook werd nog
Óen bezoek gebracht aan het museum
waar het eerste vliegtuig en het toe
stel van Lindbergh zijn onderge-
tiracht en nog veel bezienswaardig
heden op het gebied van dc ontwik
keling van de luchtvaart. Op ver
schillende dagen werden we door di
verse personen'toegesproken. We be
zochten een ice-cream fabriekje en
een nieuwe ijs- en melkfabriek. Hier
hadden we ontmoeting met een oude
bekende uit de Wieringermeer. name
lijk Ir. van Kretschmar, die ons met
talrijke zaken hielp en er voor zorg
de dat we enige dollars kregen voor
ons verblijf in Washington.
Vanuit Washington vertrokken we
naar onze plaats van bestemming.
Met drie man gingen we per trein
naar de staat Minnesota. We reisden
dag en nacht door. *s Nachts zaten
we in dezelfde coupé, lieten de rug
leuning wat zakken en sliepen dan
in. Drie nachten hebben we zo ge
slapen. De reis van Washington ging
via Chicago naar St. Paul. Alles was
prima geregeld. In Chicago moesten
we naar een ander station, dit ging
per taxi, waar we een kaartje voor
hadden. In St. Paul werden we van
de trein gehaald, en hadden we een
dag de tijd die we dan ook goed be
steed hebben, door met mr Hanson
een van ons drieën naar het plaatsje
Rochester te brengen, een stadje 90
mijl van St. Paul. waar een zeer be
kend ziekenhuis staat en zeer bekwa
me dokters werken.
St. Paul en Hjnneapolis. twee ste
den, gescheiden^K>or de Mississippi.
hebben resp. 300.000 en 500.000 inwo
ners. Hier bezichtigden we het Ca-
pitool dat plm. 40 jaar oud is. Een
pracht gebouw met zuilen en trap-
Ere-comité benoemd
Dezer dagen is het door het hoofd
comité de samenstelling van het ere-
comité voor de herdenking van het
20-jarig bestaan van de polder bekend
gemaakt. De samenstelling luidt als
volgt:
PROF. MR. P. LIFFTINCK,
Minister van Financiën;
S. L. MANSHOLT
Minister van Landbouw, Visserij
en Voedselvoorziening;
MR. D. G. W. SPITSEN,
Minister van Verkeer en Water
staat;
DR. E. J. BARON DE VOS VAN
STEEN WIJK.
Commissaris der Koningin in de
provincie Noordholland;
DR. IR. V. J. P. DE BLOCQ VAN
KUFFELER,
Oud-Directeur-Generaal der Zui
derzeewerken;
IR. J. F. R. VAN DE WALL,
Hoofdingenieur-Directeur Rijks
waterstaat. Hoofd Dienst Zuider
zeewerken;
IR. C. KRIJN,
Hoofdingenieur adjunct Directeur
Provinciale Waterstaat Noordhol
land. Voorzitter voormalige Com
missie Wederopbouw Wïeringcr-
Een aantal prominente figuren
ons volk heeft zijn naam willen ge
ven aan deze herdenking die in de
eerste weken van September zal plaats
hebben.
Het voorlopige programma is als
volgt:
6 September om 2 uur opening
„Land uit Zee" door de Commissaris
der Koningin. Om half zes een voet
balwedstrijd tussen Haarlem en het
Noordhollands KNVB-elftal.
7 September. In de morgenuren
paarden- en rundveekeui-ingen. Na de
middag ruiterdemonstraties en voor
pen van marmer. Schilderijen van
verschillende staatslieden van Minne
sota, vaandels en wapens uit oorlo
gen met indianen. We hebben een
kamer bezichtigd waarin voor meer
dan een millioen dollar aan meubi
lair en schilderijen was onderge
bracht. De wand was met klaar goud
bewerkt. Schitterend!!
Van St. Paul ging het wederom per
trein naar onze bestemming Ada, een
212 mijl van St. Paul.
Het bedrijf waar ik op geplaatst
werd is 320 acres groot en bestaat
hoofdzakelijk uit bouwland en een
klein beetje grasland. In Ada werden
we door de County-agent van de
ti-ein gehaald. Zijn werk bestaat uit
het voorlichting geven aan de boeren.
Het gebied hier is even vlak als
bij ons in de polder. Vierkante stuk
ken land, zonder sloten. Wel echter
langs de wegen want die zijn met
de grond hiervan opgehoogd, zodat de
sneeuw er over waait in de winter.
Het water volgt hier de weg van de
minste weerstand door de laagten die
hier in het veld zijn. Hier is nog niets
aan het werk gedaan, alle sneeuw is
nog niet gesmolten. De 14 dagen dat
ik hier nu ben was het steeds slecht
weer. Het land is nog zeer nat en
sommige velden staan nog onder wa
ter. Het is hier betrekkelijk nog een
jong gebied, de grond is ongeveer 50
jaar in gebruik. Het was heel vroeger
een meer, een van vele meren. Min
nesota heeft nu nog 10.000 meren. De
gix>nd is, voor ik dat beoordelen kan
goed en we zullen dan ook maar eens
afwachten wat we hier kunnen leren
op de bedrijven.
Met vr. gr. KLAAS IWEMA.
Ada. 7 Mei 1950.
wedstrijden Nat. Kampioenschappen
der Landelijke Rijverenigingen.
8 September. Voortzetting der voor
wedstrijden en na de middag de Nat.
kampioenschappen Land. Rijver.
9 September Openluchtmanifestaties
terwijl een sterrit in voorbereiding is.
Carel Briels die de artistieke ver
zorging van de tentoonstelling hééft,
bouwt de paviljoens met tribunes zo
danig dat een binnenterrein wordt
omsloten waar de verschillende ma
nifestaties zullen worden gegeven.
In deze paviljoens worden onder
gebracht verschillende stands betref
fende het maken van de afsluitdijk,
de Wieringermeerdijk, gemalen en
kanalen .de ontginning, planologie,
boerderijenbouw,, de onderwaterzet
ting en de wederopbouw. Verschillen
de Ministeries en Diensten hebben
hun medewerking in deze toegezegd.
Daarnaast zal handel en industrie
uit de polder en ook van buiten in de
gelegenheid worden gesteld te expo
seren in de paviljoens. Ook instellin
gen. organisaties die nauw betrokken
zijn bij het maatschappelijk of cul
turele leven in de Wieringermeer zul
len hebben hun deelneming toegezegd.
Vergadering
V olksonderwijs
Vi-ijdagavond hield de afd. Wierin
germeer van de Ver. Volksonderwijs
in ty>tel „Smit" de jaarvergadering.
De opkomst was niet groot toen voor
zitter de heer S. Breebaart de ver
gadering opende.
Na het voorlezen van de notulen
door de secretaris de heer Holl, bracht
deze een zeer uitvoerig jaarverslag
uit. De vereniging kan, aldus het
jaarverslag op een zeer actief jaar
terug zien. Gememoreerd werd de
opichting van een schoolvereniging,
als gevolg van het uittreden van de
Rooms Katholieken uit de Wieringer
meerscholen. Het ledental van de af
deling groeide van 108 leden tot 214,
eer vooruitgang dus van ruim 100
ledtn. Notulen en jaarverslag werden
onder dankzegging aan de samenstel
Ier goedgekeurd.
Mevr. Slagter-De Vries gaf <v
overzicht van de stand van financiën.
De heer Lindenbergh deelde namens
de controlecommissie mede, dat boe
ken en bescheiden in orde zijn bevón
den. De aftredende bestuursleden de
dames Slagter-De Vries en Swier-
Nierop werden herkozen.
Vervolgens werd besproken de mo
gelijkheid van het indienen van voor
stellen voor de Algemene Vergade
ring en het candidaat stellen van
Hoofdbestuursleden.
Bij de rondvraag werden verschil
lende interne aangelegenheden aan de
orde gesteld, waarover een geanimeer
de bespreking plaats had. Hierna volg
de sluiting.
Platte lands vrouwen
op reis
De afdeling Wieringermeer van de
bond van Plattelandsvrouwen heeft
een reisje in voorbereiding wat men
op Dinsdag 27 Juni a.s. hoopt te hou
den. Een fabriek van diepvriespro
ducten zal worden bezocht in Zaan
dam. Verder zal men een bezoek
brengen aan het Muiderslot, terwijl ir-
Bussum een kwekerij bekeken zal
worden en tot slot een wandeling
naar de hei op de Lage Vuurse.
De tocht wordt per bus gemaakt.
Groentezaak in
Slootdorp
Zaterdag a.s. hoopt de heer A. Ba
ron de herbouwde groentezaak te
Slootdorp te openen. Voor Slootdorp
en omgeving betekent dit weer een
stap vooruit bij de wederopbouw va»
het dorp, en een groot gemak voor
de huisvrouwen. Wij komen nader op
deze zaak terug.
Het noodlot van
„Ja, je kuut er nu wel de draak
mee steken." aldus Hussy, ,'.eu ik
moet er zelf ook om lachen, maar <le
zaak is in de grond toch te ernstig
Ik voel er niet veel voor mijn leer
te laten gebruiken voor schoenen
door een potsenmaker, die zo gauw
zwicht voor een paar mooie donkere
ogen. Eigenlijk is dit diefstal. en
moest de sheriff het hem maar eens
inpeperen."
Egilson haalde de schouders op.
„Stuur hem maar eens bij mij. dun
zal ik hem wel eens onder handen ue
men. Eu nu wat anders: wanneer
gaan we op de buffeljacht. Dan heb
je voorlopig weer leer genoeg."
De volgende avond zag Sabine de
„schoenmaker" die arme „Bianchi"
zoals zij hem betitelde, door een d'üi'
grote poorten binnenkomen. Zij stak
groetend een hand omhoog en steide
meteen niet zonder verwondering
vast, dat hij zich-gedeeltelijk in
nieuwe kleren liad gestoken. Hij
droeg een paar oude, lioge laarzen,
die al verschillende keren opgelapt
waren en welke hij dank zij hard
nekkig poetsen nog enige glans
had gegeven. Om zijn schouders had
hij een helrode deken met gele stre
pen geslagen, precies zoals de Indi
anen die droegen en op zijn hoed had
hij een rij bonte veren gestoken.
Sabine liep hem tegemoet en zei
verwijtend: „Hoe kon je nu tocli zo
iets doen Antonio" "Want zij had ook
het een en ander gehoord over de
nieuwe schoenen van Nancy. Haar
woorden lieten in het midden of zij
op de schoenen sloegen dan wel op
Bianchi's uiterlijk.
„Wees niet boos op me, o. Konin
gin" citeerde de schoenmaker een
zijner rollen, en Sabine moest zich
vlug omdraaien om haar lachen
verbergen.
„Meld je maar bij meneer Egilson
die zal je wel wat anders zeggen
zei ze toen.
Egilson zat op een houten bankje
bij lxet vuur, waarboven een pot met
bonen hing te koken.
„Ah, de schoenmaker" riep Egil
son, ,,je weet misschien dat in dit
deel vau de wereld de sheriff diefstal
lec opheldert en de daders streng b
Straft. Je mag blij zijn wanneer je
niet opgehangen wordt."
Bianchi stond als een arme zon
daar voor de farmer.
„Ja. mijnheer Hussy had inder
daad nog een tas uit dat leer kunnen
krijgen" merkte hij op en zijn stem
klonk uiterst deemoedig. alleen zou
tfie veel en Teel kleiner zijn uitgeval
len. En als er straf uitgedeeld maet
worden dan ben ik de enige die schuld
heeft. Alleen voel ik er niet voor om
opgehangen te worden."
Dat had anclers gemakkelijk genoeg
kunnen gebeuren" viel Egilson iu.
„Hier in het westen zijn er wel man
neu opgehangen die minder op huu
geweten hadden. Waarom heb je je do
kop op hol laten brengen door die
heks? Overigens zal zij haar straf
evenmin ontlopen."
„Neen", riep Bianchi, „neen Jat
verdient zij niet. Ik heb me het hoofd
niet op hol laten brengen. Of...
zo goed als niets. Luister, mijnheer
Egilson. zo af en toe heeft een mens
het nodig een ander gelukkig te ma
ker. Heus, ik moet zo nu en dan mijn
gevoel later spreken, anders sterft
dat uit eu wordt een mens hard e"
bitter.
Egilson staarde na deze uitbar
sting in de vuurgloed. „Er zijn hier
in het westen," aldus merkte hij
langzaam sprekend op. „mensen. d;e
niet één maar al vele winters moe
derziel alleen in een houten hut heb
ben doorgebracht, honger lijdend en
des winters half bevriezend. Zij wa
ren alleen met hun geweer, waarmé
de zij geen woord konden wisselen.
Hoogstens zagen z'j zo nu en dan e'-B
Indiaan, met wie zij alleen door ge
baren konden spreken, of zij liepen
kans het leven bij zo'n ontmoeting
in te schieten."
Bianchi keek de farmer nadenkend
aan. Op deze ernstige woorden wist
hij geen antwoord te vinden. Ook een
citaat schoot hem nu niet te binnen
Hij wenste mijlen verwijderd te zijn
var. de farmer die zijn aanwezigheid
vergeten scheen te zijn. Slechts he»
geknetter van de houtblokken in (1p
oven was te horen en werd duidelijker
toer Egilson een brandend eind pakte
om zijn pijp aan te steken eu «E*
daarna tussen de blokken duwde.
