Sabinc Huurt
KAP P IE
Wichelroede en geneeskunde
Grote voorzichtigheid aanbevolen
N'
Een taal
Mocht Dr.Sander zijn patiënt doden
Hef is zeer moeilijk uit te maken
waf werkelijk ongeneeslijk is
Hieuwe proefv'uchlen
van de cornet
Fransen volgen Hollands voorbeeld
op grote schaal na
ONZE OUDSTE EN JONGSTE
•4C
Het noodlot van
JOG ALTIJD schijnen er mensen
te zijn, die beweren, dat het
werken met de wichelroede zo onge>
Teer gelijk staat met toverij ot het
knoeien met koffiedik. Natnnrljjk, 'n
beetje geheimzinnigheid komt er wel
bij, doch de verschijnselen zijn toch
goeddeels te verklaren en bij nader
Inzien lang niet zo vreemd, als het
op het eerste gezicht Lijkt.
De wichelroede is enige tijd gele
den weer „in opspraak" gekomen
door het gebeurde in een sigarenfa
briek in Veenendaal, waar een aan
tal arbeiders in meer dan normale
omvang klaagde over ziek te ver schijn
eelen. Een onderzoek met de wichel
roede wees uit, dat er magnetische
aardstralen dwars door de fabriek
liepen. De arbeiders werden ver
plaatst en de ziekteverschijnselen
verdwenen geleidelijk.
Nu is dat op zichzelf niets nieuws.
Al jaren geleden heeft het wlchelroe
de-onderzoek uitgewezen, dat aard-
stralen en ziekten met elkaar verband
houden en dat het bijv. van het
grootste belang is dat men let „op de
plaats waar men slaapt". Staat 't bed
op een plaats, waar aardstralen een
kans krijgen, dan kunt ge er wel van
op aan. dat stoornissen in de gezond
beid zich gaan voodoen.
Hoe is dat alles mogelijk? Daarvoor
moeten we even terug naar het be
gin. Eerst dus de vraag: wat is een
wichelroede? Het is een gaffelvormi
ge tak, meestal van hazelaar (van
ouds staat de hazelaar in de reuk
van heiligheid en men heeft zelfs op
gemerkt, dat deze boom nimmer door
bliksem wordt getroffen), waarmee
men wateraderen onder de grond kan
opsporen.
Niet iedereen „kan" dat; men moet
daarvoor een bepaalde aanleg heb
ben. De roedeloper houdt het gaffel
vormige takje in de handen en als
hij boven een plek komt, waar wa
ter onder de grond zit, „slaat het
takje door".
Water zoeken
In het begin van de vorige eeuw
heeft een zekere von Bulöw, stichter
van de sterrenwacht bij Kiel, met de
wichelroede niet minder dan 10 plaat
sen aangewezen, waar water onder
de grond zat en bij proefboringen
blr-ek dat inderdaad juist te zijn. Niet
minder interessant waren de proeven
van een zekere Franzius, die in 1906
proeven nam bij Chamonix in Savoye
De wicrelroede sloeg duidelijk door
boven plaatsen, waaronder de rivier
de Ame stroomt.
Hoe ontstaan nu de aardstralen?
Afdoende verklaring daarvoor is nog
Uit de mond van taalgeleerden en
anderen hoort men zeer vaak de vol
gende tegenwerping: zelfs ais alle be
woners der wereld één zelfde taal
zouden leren, zou de eenheid spoedig
verdwijnen en verschillende talen zou
<ien verschijnen evenals de Romaanse
talen voortgebracht werden tengevol
ge van de splitsing der Latijnse taal.
Tegen deze opwerping hebben wij
twee critische opmerkingen: op de
eerste plaats is het taalhistorisch ar
gument niet juist; en ten tweede zelfs
als het zo was, moest dit ons niet
weerhouden te werken voor een in
ternationale taal.
Het is alleszins waar, dat de ge
schiedenis der talen vaak een neiging
toont tot differentiatie: het is bekend
dat de meeste Europese talen afkom
stig zijn van één en dezelfde taal.
Maar de neiging tot differentiatie is
geenszins onvermijdelijk. Diegenen,
die menen, dat een taal overal en al
tijd moet uiteenvallen in een aantal
dialecten, vergeten de belangrijkste
wet in de levensleer der talen, name
lijk, dat voortdurend onderling ver
keer eenheid van taal schept, zelfs
daar, waar zij niet bestond en dat 't
ophouden van onderling verkeer taal
verschillen voortbrengt, waar tevoren
eenneid was.
DONDERDAG 8 JUNI 1950
Hilversum I KRO: 7.00 en 8.00
Nws, 8.30 Hoogmis. NCRV: 10.00 Gr.-
muz. en Morgendienst. KRO: 11.00
Voor de zieken, 11.45 Orgelspel,12.00
Lunchconcert, 13.00 Nws, 13.20 Zang
recital. NCRV: 14.00 30 jaar Ned. Chr.
Vrouwenbond, 14.45 Voor de vrouw,
15.30 Vocaal kwartet, 16.00 Bijbelle
zing, 17.00 Jeugduitzending, 17.30
Twentse uitzending, 18.00 Promenade
orkest, 18.40 Leger des Heils, 19.00
en 20.00 Nws, 20.05 Plaatvaria, 21.00
Mannenkoor, 21.15 Klankbeeld, 21.50
Zang recital, 22.15 De vaart der vol
keren, 23.00 Nws, 23.15 Vioolduo.
Hilversum n AVRO: 7.00 en 8.00
Nws, 9.00 Ochtendconcert, 9.30 Croon
Crew, 10.00 Morgenwijding, 10.15 Ar
beidsvitaminen, 11.00 Pianorecital,
11.30 Gram., 12.00 Les gar3 de Paris,
12.38 Pianospel, 13.00 Nws, 13.15 Ork.
Hugo de Groot, 14.00 Met naald en
schaar, 14.30 Zangrecital. 15.00 Voor
I zieken en gezonden, 16.00 Van vier
tot vijf, 17.00 Jeugduitzending, 17.50
en 18.15 The Skymasters, 18.00 Nws,
18.30 Strijdkrachten, 19.00 Voetbalre
portage ZwedenNederland door Aad
van Leeuwen, 21.00 Nws, 21.05 Symph
concert, 22.10 De stenen spreken, 22.30
Ensemble Roth, 23.00 Nws, 23.15 Sport 1
niet gevonden, doch een der meest
aanneembare veronderstellingen is
wel, dat het stromende water door
schuring electriciteit opwekt. Alleen
bij uiterst gevoelige personen slaat,
bij nadering van zulk een electrisch
veld, de wichelroede door.
Dat deze aardstralen soms zéér
sterk zijn, hebben de onderzoekingen
bewezen van de wichelroede-autori
teit Gustav Freiherr von Pohl. Deze
kwam tot de conclusie, dat door dik
ke ertslagen heen de stralen hun wer
king doen gevoelen en met een bal
lon op 1400 meter hoogte zwevend be
merkte hij nog zelfs daar hun invloed
Hiermede zijn wij direct midden in
het vraagstuk beland van het verband
tussen ziekte en aardstralen. Dit is
namelijk onmiskenbaar. Een wichel
roedeloper legde zijn bevindingen op
di gebied als volgt vast: „Ik ben er
vast van overtuigd, dat minstens 90
pet der rheumatiekgevallen door wa
teraders wordt veroorzaakt. Tal van
rheumatieklijders heb ik onderzocht.
Onder hun slaapplaatsen vond ik
steeds wateraders. Kinderen die bo
ven een sterke ader slapen lijden aan
bedwateren, exzeem, angstige dromen
slapeloosheid, etc.".
Zieken genezen.
Men hoort wel eens beweren, dat
de aardstralen kanker verwekken.
Met stelligheid is dit niet te zeggen.
Vermoedelijk echter is het zo, dat de
aardstralen op de duur de menselijke
constitutie verzwakken, waardoor de
vatbaarheid voor allerlei ziekten
wordt verhoogd. Von Pohl is op dit
punt zeer positief.Deze beweert
in 1929 in het Beierse stadje Vilsbi-
burg 54 plaatsen te hebben aangege
ven, waar bedden hadden gestaan,
waarin aan kanker lijdende personen
waren gestorven. Onder die bedden
liep steeds een waterader.
De bekende Nederlandse wichelroe
deloper J. Mieremet heeft een huis te
Voorburg onderzocht. Er stonden twee
bedden, die door aardstraling werden
beinvloed. Beide personen, die er in
sliepen, waren lijdend. De een aan
rheumatische pijnen, de ander aan
hardnekkige lendenpijn. Laatstge
noemde bleek te slapen precies op de
kruising van wateraders. De bezwa
ren waren spoedig verdwenen na het
verplaatsen der bedden
De wichelroede reageert vaak op
ziekteverschijnselen in het lichaam,
bijv. boven een rheumatische voet, of
ook wel boven wonden, die al jaren
geleden genezen zijn. Voor therapie
heeft dit echter vooralsnog weinig
betekenis. De wichelroede kan nu
eenmaal niet aanwijzen, gesteld dat
zij boven de borst doorslaat, wélk
orgaan ziek is. En daarom kan men
het best dé wichelroede inschakelen
als men wil weten, of er zich ergens
op uw terrein een verborgen bron
bevindt. Experimenten op het gebied
van de geneeskunde zijn, vooralsnc
minder gewenst!
EEN MOORD is voor iedereen een groot misdrijf, en de ter dood
veroordeling van zulk een misdadiger wordt door vele mensen
als een rechtvaardige daad beschouwd. Er blijkt uit, dat het opzettelijk ter
dood brengen van een mens door het algemeen-menselijke rechtsgevoel in
sommige gevallen als geoorloofd, ln andere als ongeoorloofd wordt be
schouwd. Waar moeten we de grens trekken?
Ï_IET PROCES dat onlangs in de
Amerikaanse staat New Hamp
shire tegen dr. Hermann Sander is
gevoerd, heeft het probleem weer
eens in discussie gebracht. Dr. San-
der behandelde nl. een patiënte, die
aan een ongeneeslijke ziekte leed.
Toen de toestand zo geworden was,
dat alle hoop op genezing was ver
dwenen en onduldbare pijnen optra
den, heeft hij door middel van een
injectie een einde aan haar leven ge
maakt. Bewees dr. Sander aan zijn
patiënte een weldaad of pleegde hij
oen misdaad?
Reeds in de vorige eeuw werd in
Engeland propaganda gemaakt voor
het toepassen van dodelijke injecties
bij mensen, de aan een ongeneeslijke
ziekte leden en alleen nog maar pij
nen te wachten hadden. Ook thans nog
telt deze euthanasie (eu-weldadig,
thanatos dood) vele aanhangers.
Ik geef graag toe dat iedere medi
cus, die in de practijk dit soort ge
vallen tegenkomt, wel eens naar eu
thanasie verlangt. Er zijn bepaalde
ziekten, zoals kanker, waarbij in de
laatste stadia onhoudbare pijnen kun
nen optreden. De patiënten durven
zich niet te bewegen, zijn radeloos; ze
geven niet om eten of drinken; ze
zijn uitsluitend bezeten door hun pijn
en tellen de minuten tot de zuster
met het morfinespuitje komt om ze
voor korte tijd van de pijn te ver
lossen. Inderdaad, in zulk een geval
is "t wei erg aanlokkelijk, het lijden
van de patóënt te bekorten door een
inspuiting.
En toch
Toch geloof ik niet dat in zulk een
geval de dokter het recht heeft over
leven en dood te beslissen en wel op
verscheidene gronden. In de eerste
plaats (en dit is ook het moest ge
bruikte tegenargument): waar is de
grens? In het begin worden alleen de
ernstige patiënten uitgekozen die aan
pijnlijke ziekten lijden; daarna wordt
de toepassing ruimer. Waarom zouden
we de gifspuit ook niet gebruiken
wanneer de ziekte hopeloos lijkt.
Waarom zouden we een ongeneeslijk
Krankzinnige dan ook niet uit zijn
lijden verlossen door een injectie?
Want dit zijn ook toestanden, waarin
voor patiënt en omgeving het leven
alleen nog maar narigheid brengt.
Zijn we eenmaal zover, dan doen
we juist, wat na de oorlog aan het
Nazi-regiem is verweten als zeer on
menselijk en misdadig! Er is wel eens
voorgesteld om een staatscommissie
van onkreukbare en hoogstaande me
dici te benoemen die in eik afzonder
lijk geval over de euthanasie zon oor
delen. Maar ook dit sluit misdrijven
niet uit.
In de tweede plaats beschikken we
gelukkig in alle gevallen van pijn
lijke ziekten over middelen, hetzij
operaties of geneesmiddelen zoals
morfine, waardoor we elk ondraaglijk
lijden kunnen verzachten. Er zal geen
enkele dokter zijn, die aan deze hulp
behoevenden niet met ruime hand de
verdovende middelen geeft. En in die
periode voelt de patiënt zich toch nog
steeds gelukkig door het bezit van
zijn hoogste goed: het leven. Ik heb
nog nooit iemand gezien, die hoe
afschuwelijk de pijnen ook waren
werkelijk om de dood smeekte.
In de derde plaats is de diagnose:
ongeneeslijke ziekte noodt hele
maal zeker. We hebben het in de
laatste jaren gezien: tuberculose
en krankzinnigheid golden voor
ongeneeslijk.
Dank zij de moderne behandelings
methoden zijn er grote groepen van
deze zieken gered. Wat moet het niet
afschuwelijk zijn om iemand (langs
euthanatische weg) gedood te hebben
en erna te moeten constateren, dat er
genezing mogelijk was geweest.
In Nederland is euthanasie op het
ogenblik volgens de wet niet geoor
loofd; m.i. bestaat er geen enkele re
den cm hierin verandering te bren
gen.
Tanken in de lucht zal binnenkort
door de „Cornet", het veelbesproken
Britse straalvlieguig voor passagiers,
tijdens een .serie speciale vluchten in
Engeland worden beproefd. Het is te
voorzien, dat roiJ een vliegtuig als de
„Comet", die een gemiddelde snelheid
heeft van 490 mijl per uur, het over
brengen van brandstof uit een veel lang
zamer tankvliegtuig enige moeilijkheden
met zich mee zal brengen.
Het doel van de proefvluchten, waar
bij de Comet in formatie zal vliegen
met een tankvliegtuig, is om deze moei
-ijkheden te onderzoeken, zulks ter voor
bereiding van het inschake'en van de
„Comet" in de dienst op Noord Amer:
ka. Wil de Comet het gehele jaar dOor
op deze route de volle lading van 48
passagiers en bagage vervoeren, dan is
boven de Atlantische Oceaan twee maa!
tanken nodig gedurende de vlucht in
Westelijke richting en één maal op de
Oostelijke vlucht. Men hoopt echter ook
de noodzaak "oor dit tanken tc vermin
deren door de sne'Jieid va nde straal
moteren te vergroten, en tegelijkertijd
het brandstofverbruik te verminderen.
Ook zal men trachten de brandstofvoor
raad aian boord te vergroten.
Ontginningen in Frankrijk
DE BUITENGEWOON grote droogte waarvan vele Europese lan
den verleden zomer zo geleden hebben, heeft wel doen inzien
dat goede irrigatie-werken onontbeerlijk zijn, vooral voor de landbouw
streken, daar deze toch het allermeest de dupe zijn van de seizoenswisse
lingen. Het stoutmoedige plan om van de Rhóne-delta een proefterrein
voor de Franse landbouw te maken en waarmee al flinke vorderingen
werden gemaakt, staat meer dan ooit in het centrum van de belangstelling.
Keizer Augustus heeft 2000 jaar ge
leden op zijn „doorreis" reeds gezegd
„Dit land moest een tweede Egypte
worden". En of de grote man deze
woorden nu wel of niet heeft uitge
sproken, toch zit er, volgens Eduard
Herriot, die al dertig jaar burgemees
te van Lyon is, „een grond van waar
heid in". ,De Rhöne zou in het zuid
oosten van Frankrijk dezelfde rol
moeten spelen als de Nijl in Egypte'
Gedachtig aan deze wens van de gro
te staatsman, werd in 1921 de Com
pagnie Nationale du Rhöne opgericht
met het plan om allereerst de loop
van de rivier zo te maken, dat hij
tot in Zwitserland bevaarbaar zou
zijn; de elecrische waterkrachtmoge
lijkheden te exploiteren, waarvan de
stuwdam in Génissiat een recent en
die van Donzère-Mondragon een toe
komstig voorbeeld is. Maar deze bei
de prestaties van de Rhone doen maar
al te vaak de taak vergeten die hij
ten aanzien van de landbouw heeft
te vervullen.
De ontginning van de Rhone-Delta
behoort met die van de Tennessee
Valley Authority in Amerika tot één
der kolassaalste ondernemingen ter
wereld: een uitgestrekt stuk land in
de loop der eeuwen „der zee ontrukt"
wordt daardoor vruchtbaar gemaakt
Om zijn uitstekende geologische lig
ging werd de beneden-Rhone en ook
de Limagne, waarvoor plannen op 't
ogenblik in studie zijn genomen, ge
kozen om er proeftuinen van te ma
ken. En de resultaten van de in
1942 begonnen werkzaamheden om
vat: het aanleggen van kanalen om
dit uitgestrekte land te bevloeien;
electriciteit aan de boerderijen te ver
schaffen door de stroom van de op
de Rhone gebouwde stuwdammen;
mechanisatie van het landbouwbe
drijf; het bouwen van coöperatieve
kelders en koelhuizen voor het con
serveren van vruchten en bodem-pro
ducten; het oprichten van jam- en
vruchtensapfabrieken naast die van
melkproducten en tenslotte het aan
binden van de strijd tegen parasieten
rpuskieten, malariakoortsen en ook
nog het exploiteren van de badplaat
sen.
P*N DE PIONIERS van deze ge-
durfde onderneming hebben nu
al weer plannen in voorbereiding om
de huidige opbrengst 30 a 50 pet te
verhogen en weer nieuw land te win
nen door het droogmaken van vijvers
en moerassen en ontginnen van wei
landen, dank zij de droogmaking, ver
betering, bevloeiing en drainering.
Zo zal na het uitbaggeren van de
rivier de Vistre, de groenteteelt over
een uitgestrekheid van 1000 a 3500
h a. kunnen plaatsvinden; de 3000 h.a.
weilanden en veevoederbouwlanden
zullen 7000 h.a. worden en de koren
velden krijgen een oppervlakte van
8000 h.a. inplaats van 5000. In de vlak
ten van Beaucaire zal door de bevloei
ing en verbetering van de grond de
groenteteelt ook over een driemaal zo
groot oppervlak uitgebreid kunnen
worden. Dit geldt ook voor St. Gilles
en Aigues-Mortes, waar de exp!<-
tie van 8000 op 24000 h_a. moet wor
den. gebracht Ook bestaat het plan
om in de kuststreek de wijnbouw
aanzienlijk uit te breiden en daarbij
tevens de kwaliteit van het product
nog weer te verhogen.
Het gebied van de Camargue zal in
de naaste toekomst een prachtig voor
beeld zijn van de wijze waarop een
beruchte landstreek geschikt werd
gemaakt voor de rijstcultuur, die met
groot succes in het kader van de oni
ginning van de beneden-Rhone wordt
volbracht; afgezien nog van de ka-
toenaanplant en die van de kwekerij
van jonge Chinese plantjes waarvan
de vruchten een voor de beroemde
Franse parfum-industrie onontbeerlijk
product leveren. Wat de rijst be
treft, levert het Franse moederland
nu reeds niet alleen &n groot deel
van eigen consumptie, maar hoopt
zeer spoedig ook tot de uitvoerende
landen te gaan behoren.
Zo wordt de Rhone, door Victor
Hugo eens met een „tijger" vergele
ken, die nu getemd, meer dan 12
milliard K.W.U. electrische stroom le
vert, de „voedende stroom v. Frank
rijk" volgens president Herriot.
„Hij zei: ik weet mijn weet
En laat mij niet bedotten"
Gewichtigdoenerij,
De waardigheid der zotten!
Ge zijt voor de verleiding
Van 't koopje toch gesneefd?
Bedenk: niets is goedkoop, vrind.
Als men 't niet nodig heeft.
Natuurlijk kunnen we schortjes
voor onze kinderen kopen. Dit heeft
echter veel bezwaren, en het be
langrijkste bezwaar is wel, dat onz*
dochter groeit en het schortje niet.
Een gekocht schortje heeft door
gaans kleine zomen, zodat het meis
je er spoedig niet veel meer aan
heeft omdat de jurk er toch onder
uit komt Het dan maar direct weer
afdanken is echter een te kostbare
liefhebberij.
Als moeder zelf een schort maakt
en zo heel moeilijk is dat toch
niet. als we handig met de naald
zjjn! kan ze het schortje wat op
de groei instellen: met grote zomen
en lange schouderbanden, en met in
het lijfje brede zijnaden. En als ze
dan nog één van de hier afgebeelde
patronen neemt, zal haar dochter
er beslist mee in haar schik zijn
K 3952/9. Een tresband langs hals- en armsgaten en ook langs dc
zakjes en de zoom vormen een aardige garnering op een kinderschortje
van effen stof. Ons modelletje sluit van achteren met knoopjes. Beno
digd voor de leeftijd van 6 jaar 1.40 m. stof van 90 cm. breedte.
K 3953/9. Dit schortje heeft gerimpelde volants langs de armsgaten.
Het rokje is vooral middenvoor sterk ingerimpeld. Benodigd voor de
leeftijd van 7 jaar 1.75 m. stof van 90 cm. breedte.
K 3954/9. Ook de bakvis draagt een practische schort. In de rok zijn
figuurnaden aangebracht. Benodigd voor 96 cm. bovenwijdte 2.60 m.
stof van 90 cm. breedte.
De knippatronen van de kindermodellen zijn a 0.75, van het grote
model a 0.95 verkrijgbaar bij „Bella" Patronen service, Kromme
Nieuwe Gracht 66, Utrecht. Betaling uitsluitend per postwissel.
K 3952/9 is verkrijgbaar voor 4, 6 en 8 jaar, K 3953/9 voor 5, 7 en 9 jaar
en K 3954/9 voor de bovenwijdten van 90, 96 en 102 cm.
De modellen zijn overgenomen uit „Bella", Het Nieuwe Modeblad,
waarop U zich kunt abonneren bij de administratie van deze krant.
*S9W/9
9°-?6.7oz
11 Jcsefus bracht zijn koffers naar
de passagiershut, en de maat rende
naar het logernen'; Het vergulde Anker
om zijn eigendom op te balen. Een uur
daarna vertrokken ze. Kappie en de
maat gingen naar de brug, en troffen
daar Josefus aan. die bezig was alle in
S:rumenten te bekijken.
De maat ging met een trots gezicht
ach'cer het stuurrad staan. „De wind is
Zuidoost!" zei hij blij tegen Kappie.
De zee zal kalm zijn. .en geen wolkje
aan de lucht. Ik geloof toch, dat ik nie":
voor boer geschikt zou zijn geweest!
Ik voel.me een stoere zeerob!"
Josefus voelde, dat hij teveel was op
de brug. Hij ging dan ook naar beneden
en keek nog eens met een minachtend
gezicht achterom naar de maat.
Josefus ging naar de Baron. Hij klop
te netjes op de deur van diens hut, en
stapje daarna binnen.
„Wanneer ik zo vrij mag zijn het op
te merken, geloof ik, dat ik blij mag
zijn. dat ik me"; U ben meegrgaan, mijn
heer de Baron!' zei hij. „Wanneer ik
tenminste de onhandige bewegingen van
die stuurman op de brug zie..."
„Ze zullen jou nog wel eens nodig
hebben. José!' zei de baron. „Er hoeft
maar ie'cs t0 gebeuren, of die kerel be
gint te huilen! Wacht maar af!"
„Juist, mijnheer de Baron!" zei Jose
fus. „Ik denk niet, da'; ik lang zal be
hoeven te wachten!"
Maar de reis verliep heel rustig. Het
was goed weer, de Kraak liep beS; en
de maat had geen last van huilbuien.
Integendeel! Hij zong dag in. dag uit
met een ^alse tem zeemansliederen, tot
dat iedereen er akelig van werd.
Toen hij kwam was mijn moeder
ziek en stierf. Daarom zal hij me ver
moedelijk meegenomen hebben naar
Bedfort".
Nancy bukte zich en wierp hout in
het vuur, zodat de vouken in het
rond vlogen.
„En nu is hij ook dood; de Indianen
nen hebben hem doodgeslagen!"
„Nancy, schaam je je niet om der
gelijke dingen te zeggen?" riep Sa-
bine uit, opstaande en het vertrek
verlatend. Zij kon na deze op onver
schillige toon door Nancy gebezigde
woorden niet met haar in de hut blij
ven. Haastig ging zij naar de grote
blokhut, het kwartier van de comman
dopost van het fort. De wachtpost
weigerde haar echter door te laten.
Toen zij teleurgesteld terug wilde
gaan zag zij de jonge luitenant staan
die haar zo hoffelijk te woord had ge
staan bij haar eerste bezoek aan het
fort.
Hij bleef staan en vroeg: „Hoe
maakt u het, juffrouw Murner?"
Sabine haalde moedeloos de schou
ders op: „Ik probeer sinds gisteren
al de commandant te spreken te krij
gen, maar het lukt niet!"
„Hij is in drie dagen niet uit de
kleren geweest. Enfin, gaat u maar
mee, ik zal zien wat ik voor u kan
doen."
Aan de zijde van de luitenant kon
Sabine ongehinderd de wachtpost
passeren. Voor de denr van het ver
trek, waar de commandant verbleef
moest zij echter blijven wachten. En
kele minuten dunrde dit, minuten, die
het meisje, dat in de enge gang rus
teloos heen en weer liep, uren leken
Toen ging de deur open en wenkte
de luitenant haar om binnen tc komen
Kapitein Ecuyer zat achter zijn
bureau. Sabine had hem een week
lang niet gezien. Hij zag er slecht
uit, op van vermoeidheid. Bovendien
was zijn uniform gehavend en be
smeurd met rode leem. Twee officie
ren stonden voor het burean: ook zij
drogen gehavende uniformen en hun
gezichten wezen eveneens uit dat zij
iu lang niet hadden kunnen slapen.
De luitenant, die Sabine bij de
commandant had gebracht verliet de
kamer. Ecuyer knikte het meisje
vriendelijk toe, wenkte dat zij kon
gaan zitten en wendde zich opnieuw
tot de twee officieren, met wie hij
zich over een grote landkaart boog.
Sabine kon het gesprek dat gevoerd
werd, niet volgen. Het ging over
versterkingen, afweervuur, offensie
ven. Slechts af en toe ving zij ter
men op, welke voor iedereen in het
fort begrijpelijk waren: gebrek aan
kruit, lege depots, gevaar voor de
scheurbuik!
Steeds maar door gingen de stemmen
Sabine werd moe; als uit de verte
hoorde zij da officieren praten. Laug
zaam sloot zij de ogen.
Ecuyer, die af en toe een bezorg
de blik op Sabine had geworpen,
wendde zich tot haar: ,.U bent aan
het eind van uw krachten, juffrouw
Murner" zei hij,
Zij deed een poging om de vermoeid
heid te verbergen: ,,Mag ik n wat
vragen, kapitein?"
„Natuurlijk, dat weet u wel
Jammer overigens, dat ik u er niet
van heb kunnen overtuigen, dat u be
ter naar Philadelphia had kunnen
gaan. toen u naar overste Bouquet la
formeerde".
..Dat doet er thans niets toe", weer
de Sabine af. „Weet u dat in Bedfort
twee inwoners achtergebleven zijn?"
De kapitein knikte.
„Is er geen enkele mogelijkheid hen
te helpen?"
„Juffrouw Murner. ik heb n reed»
zodra u met de andere kolonisten iu
het fort kwam. gezegd dat ik daartoe
geen kans zie!"
