De memoires van clown Grock
Korte rokken
ÏIuuwJl uit dt
Ut was vleden week weer mis
VAN VROUW TOT VROUW
Sensationele koorddanserij
ïu zijn memoires, nu onder do titel
Zonder Gekheid verschenen, vertelt
Grock. 's werelds grootste clown, hoe
bij als jongen een gevaarlijke stunt
koorddanser uithaalde. Met toe-
«temming van de uitgever H. Nelis-
»en te Bilthoven nemen wij die pas
sage hier over.
Op een avond zwierf ik na zons
ondergang door de wijngaarden op de
heuvels rond de stad, toen een een
zame wandelaar mijn pad kruiste.
Voor mij stond Louis Bourquin. een
athleet en koorddanser, bekend in
heel Biel.
Ik heb toestemming om op de
Nieuwe Markt een avondvoorstelling
te geven, vriendje. Ik heb je nodig.
Waar hang je toch uit? Dagenlang
loop ik al achter je aan.
Op de leuning van een bruggetje
hangende, keek ik hem zonder een
woord te zeggen aan.
Bourquin, je neem me in de ma
ling
Hij trok de toestemming van de po-
liitie uit zijn zak en hield me die on
der mijn nous.
Geloof je me nu?
Samen liepen wij de helling af. Het
was reeds donker, maar bij het licht
van een lantaarn heb ik tot ria mid
dernacht op het grote sportterrein bij
de stad. waar altijd de gymnastiek-
uitvoeringen werden gegeven, „ge
oefend" alle bewegingen, alle hou
dingen en alle verbeteringen hierin,
die in mijn hoofd opkwamen, voerde
ik uit
Het was einde Mei. Op een on-
weersachtlge namiddag was een frisse
avond gevolgd. De voorbereidingen
voor de voorstelling, zichbaar voor 'n
teder en het nieuwtje, dat zich reeds
had verspreid, trokken al voor het
aanvangsuur een talrijk publiek. Ter
hoogte van de derde verdieping ver
bond. nauwelijks zichtbaar, het lange
koord het hotel „Schweizerhof" met
het café „du Jura", die tegenover el
kaar aan het plein stonden. Overal
verzamelden zich de boekhouwers
achter de vensters van de van boven
tot beneden verlichte huizen. Op het
laatste moment bemerkte men dat he'
vangnet onbruikbaar was. Bourquin
moest dus zonder vangnet de la
afstand over het koord afieggen. Wij
bevonden ons in een houten keetje,
dat als kleedkamer dienst deed.. Bour
quin .die zijn glimmend tricot al had
aangetrokken, stond te beven op zijn
magere benen. Hij barstte uit:
Ik kan het niet. ik kan het niet!
Cis heb een verschrikkelijke' planken
koorts. Doe jij het, Wettach. ga jij.
Laten we er om loten.
Ik had „kruis" gezegd en toen de
daalder weer op de grond wa3 geval
len. lachte de beeldenaar mij toe.
Ik zou dus zonder vangnet over 't
lange koord lopenMet de lange
balanceerstok In de hand besteeg ik
de drie verdiepingen van het hotel
„Schweizerhof". Tot op de huidige dag
zie ik de hotelkamer, gestoffeerd met
rood pluche, voor me. Aan de muren
hingen gekleurde lithographieën, por
tretten van Duitse vorsten en van de
oude Victor Emanuel. Er waren men
sen in de kamer, maar niemand zei
iets. Ik voelde, dat zij wel iets wilden
zeggen, maar zij waren er niet toe in
Staat.
Iemand, die me was gevolgd, greep
me bij mijn arm: „Beu je gek? Je ztr'
je nek breken!" Ik vas kalm, ook in
wendig.
Ik had maar één gedachte: wat
te doen in geval van gevaar? De ba
lanceerstok weggooien en het koord
grijpenStaande in het raam keek
Ik naar het toneel beneden op he
plein. Het door petroleumlampen ver
lichte podium vormde een heldere
witte vlek te midden van een zee van
hoofden.
Spannen.schiet op. spannen,
schreeuwde ik tegen de twee helpers,
die de spanning van het koord moes
ten controleren.
Het koord leek zeer stevig te zijn
bevestigd en het einde wa3 om de
ijzeren staander van dp trap gewik
keld. De twee kerels, geheel van
streek als nieuwelingen, waren bleek
van onrust; een van hen stond zelfs
zo op zijn benen te trillen dat hij
moest gaan zitten.
Vooruit! Een kort moment van vrees
was snel overwonnen. De balanceer
stok prikte uit hel venster, ik nam
hem horizontaal, en daarna zette ik
mijn voeten zonder haast en voi zelf
verzekerdheid op het koord en begon
te lopen. O. die geur van jasmijn, die
uit de nabijgelegen tuinen opsTeeg
Ik ruik het nog. Maar sedert die
avond houd ik 'er niet meer van, die
geur is een voorbode van rampen.
Op de hoogte waarop ik mij bevond
kon ik over de daken het open veld
zien. Het was een heldere sterren
nacht. Heel in de verte zag ik de on
weersbui aan de einder verdwijnen.
En ik was zo onder de indruk van
dit ogenblik dat ik eerst na enige tijd
in de verte 'n toren ontdekte die af
wisselend helder verlicht en dan weer
in duister gehuld was Een meikever
vloog zoemend tegen mijn wang aan.
Met vaste schreden en elegante be
wegingen was ik intussen reeds tot
op de helft van het koord gekomen.
Ik voelde de sympathie van de toe
schouwers naar mij opstijgen; niets
kon me meer aan hel schrikken bren
gen. Lichter, hoe langer hoe lichter.
Het was niet langer een koord waarop
ik mij zo gevaarlijk voortbewoog. Ik
zweefde als een slaapwandelaar, die
op wonderbaarlijke wijze zijn even
wicht bewaart, boven de afgrond, zo
gelukkig als ik nog nooit tevoren was
geweest.
Óp dat ogenblik durfde ik het on
mogelijke: in plaats van mijn weg te
vervolgen, draaide ik mij om
Aanstonds steeg er een ongerust ge
mompel op. Stop! Er klopte iels niet
Het koord begon licht te zwaaien. De
geopende vensters rond het plein le
ken plotseling van schrik gapende
muilen.Het koord zwaaide op
nieuw, het hing met een boog. Wat
zal er gaan gebeuren? Nauwelijks een
ogenblik geleden beheerste ik het
heelal naar geest en slof! En nu, en
kele seconden later, was ik alweer
armzalig teruggevallen in mijn zwak
heid. Waar ben ik. wie ben ik? Mijn
zelfverzekerdheid laat mij in desleek
daar is hel gevaar.. Ik wankel, er
is geen enkel houvast meer. Mijn ba
lanceerstok slaat door de lucht. On
der mij vlucht de menigte over het
podium, de stoelen omverwerpend
Met -een slag wordt een venster dicht
geslagen Een doordringende kreet
Om mij heen draait - alles, de nacht
en de lampen ,de bomen en de huizen.
Maar reeds heb ik met twee h'
den het koord als in een bankschroef
vastgeklemd. De truc van de goede
koorddanser, die in slaat moet zijn
zichzelf te redden!
En langzaam, systematisch met de
ene hand na de andere het koord vast
houdend, leg ik de afstand af die me
nog scheidt van de andere kant van
het plein .De menigie volgt mij met
de ogen. En als vier sterke armen m<
tenslotte weer in de hotelkamer heb
ben gehesen, loop ik gevaar va-
vreugde te worden verpletterdDe
trap wordt stormenderhand genomen
men tilt mij op de schouders, vrien
den en onbekenden dragen de held
van deze fantastische nacht in triomf
over het plein.
Op de Waddeneilanden treft men
nog vaak stukken walvisbeen aan, ala
herinnering aan de grote tijd van <tó
walvisvaart voor ons land, zo om-
streeks de 17e en 18e eeuw.
Een der gorte stuwdammen, welke
grote onvruchtbare gedeelten van die
V.S. bevloeien en zo het land in een
vruchtbare streek herscheppen.
lil
Goedkope kledingstukken, die in
massaproductie vervaardigd kunnen
worden en die ontworpen zijn door
vele vooraanstaande on;werpers inde
Verenigde Sla;en, stellen hel schone
geslacht in staat zich goed en mo
dieus te kleden.
De meeste Amerikaanse ontwerpers
geven deze lente en zomer de voor
keur aan kortere rokken en laten 't
slanke figuur goed uitkomen. In te
genstelling tot de eenvoudige snit van
het vorige jaar (1949). worden nu de
mouwen en de schouders geaccentu
eerd. In het algemeen zijn bij d"
dagjaponnen de zomen 37.5 tot 40 cm
van de grond
De korte avondjurk heeft in het lo
pende seizoen nog niets van haar po
pulariteit verloren.
De populairste lente en zomercos-
tuums hebb enlichte getailleerde, vorm
vaste jassen, rokken voor slanke heu
pen en ingezette mouwen. Andere bij
zonderheden van de mode zijn jassen
met ceintuur en blousende ruggen,
kleine kragen en laag geplaatste zak
ken. Gabardine voert de boventoon
en wordt in popularieit gevolgd door
wollen stoffen en tweedstoffen. Voor
de lente is de korte jas los en
ruim zittend of rhet ceintuur en blou
serid hypermodern. De mouwen
worden wijder en voller, de kragen
zijn opgerold, de zakken groot en de
jasjes worden met ceintuur gedrag
Er is een grote verscheidenheid in
de japonnen de slanke taille, de
manteljapon, het mantelpakje en het
deux pieces. Men geeft voor lange
avondjurken de voorkeur aan ruisen
de stoffen, hoewel soepele stoffen ge
durende de lente en de zomer ook ge
dragen worden.
Het type jurk, dat deze lente ve-
opgang gemaakt heeft, heeft een blou
?'»end bovenstuk met ronde schouders
diepe armsgaten. De schouders van
nVantelpakken en jassen zijn deze len
j le meer opgevuld dan het vorige jaar
vï(1949), hoewel ze nog niet zo vier
kant zijn als enkele jaren geleden.
WE ZATTE vleden week met een
ontevreden gezicht in de skeerwinkel
Deer hadde Kees en Klaas en Tinus
en Dirk en de barrebier en nag een
srik of wat are ut toch de hele eivend
had over de Belgische koning en de
verkiezinge en zeg nou zelf, wat moet
je deer nou over skroive. Alles wat
al lang al in alle krante staan heb,
ken je toch niet nag erus opskroive.
Want ze teute er de hele eivend over,
maar er was gien nuuw gezichtspunt
Dat wai hadde ons er al mee troost,
dat we een vraie eivend hewwe zou-
we, maar deer komt zo teugen slui-
tingstoid de skoolmeister nag binnen.
Een beste kirrel, deer niet van, maar
een sportmaniak. Nou kenne wai ons
voorstelle, dat ie niet altoid over de
skool praie wul. want dat zou je be
ginne teugen te staan as je zo'n hele
dag tussen de joos zittt. Maar om v
nou altoid over de sport te hewwen,
nou. deer moet je ok teugen kenne.
Maar wai ware er nou toch dankbaar
voor, want er kwam toch nag weer
AAN HET WERK
Er is geen groter genot voor de
kleine kinderen dan moeder te
mogen helpen. Als deze er een
beetje begrip voor heeft en
welke echte moeder heett dat
niet? zal ze dat natuurlijk
goed vinden. Er is echter één
schaduwzijde aan die hulp: onze
dochter neemt het niet zo nauw
met haar kleding. Al gauw zit
ze vol met waterspatten, en even
later is dit misschien aangevuld
met lelijke vat- of andere vlek
ken. Dit alles kan natuurlijk
worden voorkomen als we het
kind een schort geven, dat we
gemakkelijk kunnen wassen.
Moeder, die zelf hard werkt, en
dochter hebben dus behoefte aan
een schort, zodat de afgebeelde
modelletjes te pas zullen komen.
K 3956/9. Het lijfje van dit
schortje heeft een ronde hals
uitsnijding-en een paar gerimpel
de volants. Benodigd voor 100 cm. bovenw. 3 m. stof van 90 cm. breedte
K 3950/9. Een snoezig schortje voor de allerkleinste. Benodigd voor de
leeftyd van 4 jaar 1.55 m. stof van 90 cm. breedte.
K 3951/9. Dit schortje sluit van achteren met een rij knopen. Benodigd
voor de leeftijd van 5 jaar 1.35 m. stof van 90 cm. breedte.
De knippatronen van de kindermodellen zijn a i 0.75, van het grote
model a 0.95 verkrijgbaar bij „Bella" Patronëriservice, Kromme
Nieuwe Gracht 66, Utrecht. Betaling uitsluitend per postwissel.
0C 3956/9 is verkrijgbaar voor 94, 100 en 108 cm. bovenwijdte, K 3950/9
voor de leeftijd van 2, 4 en 6 jaar en K 3951/9 voor 3, 5 en 7 jaar.
De modellen zijn overgenomen uit „Bella". Het Nieuwe Modeblad,
waarop U zich kunt abonneren bij de administratie van deze krant.
een skeerwinkel uit te voorskoin.
En weer over de voetbalsport. Deer
hewwe we ut een week of drie leden
ok al over had. meskien wete jullie
dat nag wel. Dat was oei die wed-
stroïd teugen Engeland toe heel Ne
derland zo'n beetje gele was, want 't
Oranjeleeuwtje had zoin klauwe weer
een keer toont. En nou is ut weer
mis weest.
Deer in Zweden kenne ze er be
paald ok een beetje van en ze gawe
ons lik op stuk. De vorige keer teu
gen Engeland wonne we met drie
doelpunte verskil en nou verlore we
met drie doelpunte verskil. En deer
begon meister over te janken. Das
nou wel gien mooi woord, maar wai
kenne dat nou ieiunaal niet aars zien.
Zo maar neikaarten op niks of. En
moppere en grommele, nei, je konne
zien. dat ie er al een paar nachte zo
wat niet van sleipen had.
Nou benne wai in de skeerwinkel
ok miserabel sportief. Deer niet van.
Maar je moete niet gelouve, dat wai
er een stik minder om ete of een
minuut minder om sleipe as ut bloikt
dat de klauwe van de Oranjeleeuw
niks om ut loif hadde. Den neme wai
dat. De iene keer is de ien wat maz
zel, de are keer de aar. En er benne
grotere rampen as een verloren wed-
stroid.
Afoin, de barrebier leit die man 'n
toidje prate, maar op ut lest begon
ut hem te verveulen. En nou heb die
barrebier een rare menier. Hai be
waart zowat alle krante die hai te
pakken kroige ken. Dat hai smoit de
zeipkwast in ut bakkie en hai gaat
nei de kamer en deer komt ie met 'n
slik of wat krante an
..Moet je dut erus léze", zoid ie e.i
hai smoit metien de krante op tafel.
Niks as voetbalvevslage van interland
wedstroide".
Ut was nel of meister al naitighoid
voelde. Kai pakte gien krant op en
hai zoi niks. Maar Kees en Klaas ware
derek'. vol vuur bezig de krant te le
zen heje stik was gieniens nodig.
As je allien de koppe zagge. dan had
je al genog. Teugen de Beige was ut
vezelf goed mis Toe deugde er van
ons voetbal hillegaar niks. Vooral die
voorhoede. Dat was een stelleije prut
sers. Verskrikkeluk. Je zou we ze al
lègaar een cent geve.
Toe leugen Engeland. Voor dt
klucht heb Kees efkes voorlezen, wa
de ien of ave idioot deer over ski
Ut was glorieus. Ut was uit met de
misère met de voorhoede. We konne
Wie heelt er het meeste belang bij een
goed ingericht huis
weer skiete en al zokke kunsles meer.
Ut ien nag mooier as ut are. En toe
las Kees een stikkie voor van diezelf
de snuiter van dezelfde krant. Maar
dat gong over die wedstroid teugen
de Zwede.
„Kolk erus meister", zoi Kees en
hai was nagal zachtzinnig, „kolk erus
deer is nag al heel wat verskil tus
sen. En wat ut gekke is ut was meist
de zelfde voorhoede. Er was maar len
verandering in. En een maand leden
ware ut de redders van ut in de bc
nauwdhoid zittend vaderland, t®i
vleden week deugde ze weer voor de
honde niet. Ut was stik voor stik een
anfluiting. Teminste as je die kirrel
gelouve magge. Èn ik vind ut een
beetje wonderhik dat jij je deer deur
loime leite.
As je met je oigen skoolelftal an
de gang benne, den weet je toch ok
wei, dat ut de iene keer beter lukt as
de are. En ok dat je teugenstanders
de iene keer aars benne. Maar je elf
tal is ut zelfde. Pcrsies ut zelfde. En
as jij den de iene keer zegge, dat ut
een prachtelftal is, weer je trots op
benne en de are keer dat er niks van
deugt en dat ze van voetballen niks
kenne, den is er wat niet in orde.
Niet bai dat elftal, maar bai je zelf.
En zo is ut bai ut Nederlands elftal
ok. Dat elftal is moin goed genog.
Al zit je jezelf meskien bai de luid
spreker te verboiten. Maar wat ei
niet in orde is, dat is die verslaggeve-
rai. En das gien wonder. Want as je
nou nei die radiouitzertdinge luistere,
den hei je ut ok al in de gate, as ut
voor de oigen partai niet goed gaat
is er een begrafenisstemming. Met
zo'n krantekirrël persics ut zelfde.
Hai had z'n oigen vezelf vergalop-
peen mei die Engels# overwinning
en nou was ie katterig en dat most
ie uite. En toe kreeg ut Nederlandse
voetbal de skuld. Nei. de skuld hier
is die treurige sensatieverslaggeverai,
die een overwinning van ons ophe
melt om er misseluk van te v/orren
ei» een overwinning van de teugen-
partai niet hewwe kenne. En den noe
me ze d'r oigen sportverslaggever.
Maar sportieve verslaggevers benne
ut niet. FIGARO.
U BENT misschien geen liefhebber
van verslagen van raadsvergaderin
gen? Ik ook niet. Niet orriBai ik ge
meenteraden geen nuttige instellingen
vind, maar omdat er zo veel in staat,
dat me geen belangstelling inboezemt.
En toch, ik moer bet u eerlijk beken
nen, lees ik de laatste tijd af en toe
verslagen van bijeenkomsten van
vroedschappen. Dat heeft natuurlijk
een bepaalde reden. U wert even goed
als ik. dat er woningnood is en dat
alle gemeentebesturen proberen zo
veel mogelijk huizen te bouwen. De
een heeft daarbij meer geluk dan de
ander. Maar het moes goedkoop zijn.
Dat lees je in alle gemeenteraden. En
het moet ook geriefelijk zijn. Daar
wordt een enkele, keer ook over ge
sproken. En als het dan zo ver is. dan
komt er een manlijke architect en 'n
manlijke gemeenteopzichter en een
manlijke burgemeester en manlijke
wethouders en manlijk» raadsleden
en dan buigen ze zich gezamelijk over
tekeningen en praten honderd uit over
dit en das de woning betreffende,
waarbij het accent gelegd wordt op
de huurprijs en het uiterlijk.
Dat is normaal. We mogen immers
bij al deze manlijke elementen een
groot portie verantwoordelij kheidsge
voel verwachten en dus ook de no
dige ernst. Of zou het een beetje co-
medie zijn? Ik kan er niets aan doen.
maar ik heb de indruk, dat ze zich
er niet veel om bekommeren of de te
stichten woning aan alle eisen vol
doet, maar dat ze zich in de eerste
plaats afvragen, of de stichting er van
commercieel wel verantwoord is.
Want als die mannen nu eens werke
lijk zich ernstig bezig hielden met wo
ningproblemen. zoudt u dan niet met
mij denken ,dat men toch wel eens
het advies ging vragen van ons vrou
wen? Wie zitten er toch het grootste
deel van hun leven in het huis, waar
heen ze hun echtgenoot overeenkom
stig wettelijk voorschrift moeten vol
gen? Dat zijn immers wij vrouwen.
Wie heeft er de grootste narigheid
var als een huis onpractisch ingericht
is? Niet de man, die er 's avonds in
komt, gaat eten, een pijp en pantof
fels haalt en er zijn gemak van neemt
In het gunstigste geval valt het hem
op. dat de plaats van de haard niet
prettig is .waardoor hij in de winter
in de tocht zit Als hij nog eens een
enkele keer op de zolder moet zijn.
moppert hjj wellicht op een te stijle
trap ut op een te kleine kelder alj hij
de aardappelen op moet bergen.
Daarmee is het afgelopen. Maar
wie sukkelt met een keuken, die te
ver \an de woonkamer af ligt? Wie
marltlt met een te kort aan bergruim
te voor kolen of aardappelen? Wie
ondervindt de meeste last van bevro
ren waterleidingen die op de aller be
roerdste plaatsen zijn aangelegd?
Wie sukkelt met alle mogelijke on
gemakken die aan zo vele huizen kis
ven? Dat zijn niet de mannen, dat
zijn wij, vrouwen. En daar beklaag
ik me niet over. Het is noodzakelijk,
dat wij meer in huis zijn dan de man
nen. Maar zou het dan niet logisch,
zijn, dat we ook eens gingen meepra
ten over woningproblemen en hoe ze
op ue beste manier op te lossen in
verband met de best mogelijke be
woon- en bemerkbaarheid voor de
vrouw V
/.cuden we niet op tal van punten
waardevolle adviezen kunnen geven?
On'dnkken we in onze huizen niet vs
le lekov-komingen .die opgeheven zou
den kunnen worden, zonder extra koa
ten met ..>ch te brengen?
Onze manlijke minister van VoIks-
huisvcsting. waar ik overigens een.
groot respect voor heb, ondanks dat
hij v-ïh man is. heeft nu het voorne
men ten prijsvraag uit te schrij-zen
voor t et vervaardigen van de meeat
aantrekkelijke woning voor de ge
ringst mogelijke kosten. Aantrekke
lijk dan in die zin, dat ze van do
meest uitgebreide gemakken zullen
zijn voorzien.
Een lofwaardig streven. Maar ai
weer stel ik de vraag: Wie buigen zich.
over de ingekomen ontwerpen? W
bestuderen ze, laten er desnoods vee
anderinger in aan brengen? Het zijn
de manlijkevul* u de rest zeil
maar *u En opnieuw heeft de vrouw,
degu.e die eigenlijk de hoofdbewr.on
s cr »s. die alle gemakken en onge
makken van een woning op ha-c
duimpje kent, er niets, maar dan colt
nie's t,* et te zeggen Behalve dan ia
de zeer enkele gevallen, waarin een
vrouw lid is van een gemeentebestuur
om van de vrouwlijke architecten ia
het geheel niet te spreken.
Ik vraag me zelf af, of onze Bond
voor Plattelandsvrouwen hier geen
baanbrekend werk kan verrichten. Ai
zou de bond maar een geschrift uit
geven. waarin alle wensen en wenken
van de huisvrouwen verwerkt zijn.
De tijd is er nog niet, dat we de meer
derheid die we in de bevolking heb
ben ook omzetten in een meerderheid
in de bestuurscolleges. Dar zal nof
wel even duren. Maar ik maak me
toch sterk, dat er aandacht besteed
zou worden aan een geschrift, waarin
wij als vrouwen onze richtlijnen voor
een doelmatige v.*oninginde!ing zou
den geven.
Zou het zo dwaas zijn? Is het een
beetje opschepperig als we menen,
dat we ook op dat gebied aan da maa
nen goede raad zouden kunnen geven?
Ik geloof van niet en ik hoop dat er
eindelijk eens aan gedacht wordt, dat
de man weliswaar het hoofd van het
gezin, maar de vrouw de hoofdbe
woonster van het huis is. NEL.
De dierentuinen in de gehele wereld
hebben graag een nieuwe aanwinst.
In Afrika wordt dan ook regelmatig
jacht op wilde dieren gemaakt. Deze
negers uit de Belgische Congo vingen
een grote mensaap.
