AFSCHEID VAN ONZE LEZERS Dank aan onze meaewerkers Wa< zijn onze idealen? (Vervolg van pag. I) zwaar had gemaakt, nam de verzorging van de bla den De Vrije Alkmaar en De Nieuwe Schager op zich. Het gedeeltelijke nieuwe Stichtingsbestuur van de Vr^je Alkmaar besloot tot voortzetting van zijn Dagblad. Do directie werd vervangen en ons blad ging een nieuwe, zeer moeiltyke periode ln. Inmiddels schreven we December 1947 en het nieuwe Stichtingsbestuur was nog in'het bezit van een blad van ruim zesduizend abonnees, een chaotische administratie, een financiële warboel en stond voor dc taak met gebrekkiger technische middelen de sterker wordende collaboratie-pers, nog gesteund door de verraderlijke houding van de afgetreden be windvoerders, te beconcurreren. Er werd scherp gesaneerd; de boekhouding werd gereorganiseerd: de Stichting kreeg eindelijk over zicht van de financiële situatie, terwijl de redac tionele werkzaamheden onder haar contröle kwamen teneinde de ideologische grondslagen van de krant opnieuw en scherper geformuleerd uit te dragen. Ten dele slaagde deze opzet, ten dele niet. Ze slaagde niet ten aanzien van de noodzakelijke reorganisaties in het bedryf te Schagen. Hier was niet slechts de technische chaos oorzaak van de onvolkomen krant, doch daarnaast het volmaakte onbegrip voor het feit dat De Vrije Alkmaarder de spits af beet in de strijd met de collaboratiepers en daarom extra zorg behoefde. De leiding in Scha gen, voornamelijk in handen van de heer Poldervaart, schrok in wezen terug voor de strijd om een onaf hankelijke positie voor de oud-illegale bladen te be waren. De N.V. Sprekend Papier, door het wanbeleid van de voormalige bewindvoerders van De Vrije Alkmaarder ten opzichte van onze krant in een machtspositie geraakt, misbruikte deze machts positie tegen ons blad door op geen enkele wijze gehoor te geven aan de vele verzoeken en raad gevingen onzerzijds met betrekking tot het uit geven van ons blad. De leiding te Schagen speelde een spel, althans trachtte dit spel te spelen, dat er uitsluitend op gericht was de monopolie-positie van de Nieuwe Schager te handhaven met voorbijzien van de be langen van De Vrije Alkmaarder om uiteindelijk de N.V. Sprekend Papier in een zo gunstig mogelijke positie te brengen. De heer Poldervaart coquetteerde dikwijls met de idee de drukkerij, met of zonder de bladen, aan de meest biedende te j^rkopen. Wy wij zen in dit verband b.v. op het aanbod van de N.V. Sprekend Papier aan de N.V. De Arbeiderspers de dagbladen De Vrije Alkmaarder en De Nieuwe Scha. ger te verkopen, door middel van voorstellen aan de heer v. d. Waarden (destijds als commissaris voor de oud-illegale combinatiepromoter van de fusie met de collaboratiepers!!), zonder medeweten van het Stichtingsbestuur van De Vrije Alkmaarder. De VrUe Alkmaarder heeft bijna twee jaar getracht haar ideologische onafhankelijkheid te bewaren, on danks de betrekkelijke zakelijke afhankelijkheid. Steeds opnieuw werden onzerzijds protesten naar voren gebracht ten aanzien van de technisch slechte verzorging, steeds opnieuw werden de beste redac tionele krachten die De Vrije Alkmaarder bezat naar Schagen afgevaardigd, doch even zo vele malen slaagden de onwillige en eigenwijze Directie - en Hoofdredactieleden aldaar elke verbetering te ver hinderen. Waarom? Velen zulien zich hebben afgevraagd waarom de Vrije Alkmaarder vol drukfouten zat, waarom de Vrije Alkmaarder niet actueel kon zijn, waarom de Vrije Alkmaarder, gesteund door de sympathie van hon derden. in abonné-aantal steeds achteruitging, minder advertenties kreeg en tenslotte zelfs geen eigen plaat selijk karakter meer bezat? Dit „waarom" vindt zijn „daarom" in de gecompli ceerde toestand die te Schagen bestaat. Wie trekken er in de drukkerij van onze krant aan de touwtjes? In welke richting worden deze touwtjes getrokken? In de verkeerde richting. Waarom? Het bedrijf te Schagen is technisch in staat een dag blad te verzorgen. Hiertoe zijn nodig een bekwame leiding, gezonde financiering en geschikte, toegewijde arbeidskrachten. Boven alles echter, de wil de krant zo goed mogelijk te doen zijn. Is deze wil er? We menen van niet, als we onze lezers moeten zeg gen dat b.v. de tegenwoordige verantwoordelijk re dacteur, de heer v. Zoonen, schriftelijk verklaarde: „geen belang meer by de zaak te hebben en er zich niet voor te interesseren". „De zaak" Is In dit geval ons dagblad De Vrije Alk- maarder. Daarnaast, als grotere handicap, de financiële toe stand van het bedrijf te Schagen. Dit bedrijf, dat tech nisch en financieel op betrekkelijk solide basis stond, is door het gemis aan werkelijkheidszin van zijn directeur, om het nog niaar zacht te zeggen, in Sep tember 1949 in de afgrond van het faillissement ge stort. Het faillissement zou. zo beweerde de heer Polder vaart, de noodzakelijke verlichting brengen en een rustpunt geven voor een reorganisatie, aantrekking van kapitaal, en uiteindelijk herstel; in werkelijkheid bracht het nog groter chaos en nog onmogelijker toe standen. De salarissen van verschillende personeelsleden zijn traag of slechts ten dele betaald. De correspondenten wachten en wachtten maandenlang op hun afreke ningen, aan de krant wordt de minimum zorg be steed; de voorpagina wordt van derden betrokken en is daardoor volkomen verouderd, nog afgezien van het onjuiste beeld dat hierdoor ten opzichte vart de lezers ontstaat, die ten onrechte geloofden dat ons blad nog gemaakt werd door redacteuren, bezield met de idealen van de illegaliteit. Het Stlchtingbestuur heeft deze toestand geduld, tij delijk. Waarom? Het werd ln de afgelopen twee jaren duidelijk, dat ons blad slechts dan aan de eisen die het lezerscorps zeer terecht stelde kon voldoen, in dien de krant, ten opzichte van de drukkerij, in een leidinggevende po6itie zou kunnen verkeren. Daarom werd van de zijde der Stichting gepoogd middelen te verschaffen, teneinde in het bedryf te Schagen, of elders, een dusdanige invloed te verkrijgen, die goede technische uitvoering waarborgden. De faillissementstoestand maakte het mogelijk, doch ook dringend noodzakelijk, een definitieve - oplossing te vinden. Het Stichtingsbestuur had deze oplossing ge vonden. Onze Stichting was in staat financieel deel te nemen ln het bedryf en daardoor ons blad te behouden. Hiertoe werd onzerzijds, via zakelijke deskundigen en met goedkeuring van de curator, mr. Bondam, een voorstel aan de heren ds. Oosterbaan (President commissaris van Sprekend Papier) en Poldervaart ge daan. Ei- vonden diverse besprekingen plaats en het scheen alsof de leiding van de N.V. Sprekend Papier werkelijk bereid bleek met de Stichting De Vrije Alk- maarder een eerlijke samenwerking aan te gaan. Tot onze spijt echter werden opnieuw moeilijkheden ge maakt en bleek begin April dat van een nieuwe sa menwerking geen sprake was. Desondanks werden onzerzijds, tot begin Juni, voorstellen gedaan, minder verstrekkend dan het aanvankelijke reorganisatieplan, doch onzerzijds met voldoende minimum basis om een behoorlijk dagblad te doen verschijnen. Deze laatste pogingen, in hoofdzaak betrekking hebbende op redac tionele waarborgen en technische en financiële mede zeggenschap, stuitten af op het streven van de finan cieel geïnteresseerden bij de N.V. Sprekend Papier, die zichzelf ten koste van principes, zoveel mogelijk willen bevoordelen. Wij zijn daarom van mening dat de tegen woordige toestand van de N.V. Sprekend Papier onvermijdelijk zal leiden tot liquida tie, of, wat waarschijnlijker schijnt, een fusie in een dergelijke geest dat van verlaten der idealen der illegaliteit kan worden gesproken. Het Stichtingsbestuur van De Vrije Alk maarder wil deswegen geen verantwoorde lijkheid meer dragen voor de tegenwoordige inhoud van do krant en voor de toekomstige ontwikkeling van de N.V. Sprekend Papier, met, misschien, een ongedacht lot van zijn dagblad. Het Stichtingsbestuur besluit daarom de pu blicatie stop te zetten en slechts terug te keren indien de nastreving van zijn ideële doelstellingen gewaarborgd is. Tegen onze wil zal veel op deze pagina een bittere klank hebben, moeten hebben helaas, omdat de feiten bitter zijn. Op deze plaats echter zouden wy uitdrukking willen geven aan onze gevoelens van dankbaarheid jegens de velen die hebben bijgedragen tot de poging tot het verwezenlyken van onze doelstellingen. Onnoembaar velen inderdaad die hun krachten heb ben gegeven, zowel aan de organisatie als op redac tioneel gebied, die ons in moeilijke omstandigheden ter zyde stonden, zowel materieel als moreel en die tijd en werkkracht ter beschikking hebben gesteld. In het bijzonder ook denken we aan onze medewer kers in vast dienstverband, die iets van onze krant en haar bedoelingen begrepen hebben en die zo vaak onder uitermate moeilijke omstandigheden hebben moeten werken. Namen noemen heeft geen zin, want hoe zouden wij zonder tientallen te vergeten een opsomming kunnen geven, noch afgezien van ieders verdienste naar be horen te vermelden. Hoe zouden we al onze abonnees en adverteerders kunnen noemen, die ons door de jaren trouw gebleven zijn en die tenslotte door de volkomen onleesbaarheid van de krant hebben moeten opgeven. Laten we mogen volstaan met hun allen onze warme dank te betuigen. Onze dank voor hun belangeloze medewerking, die zo weldadig afstak bij de manipu laties van degenen, die van de krant slechts wilden profiteren. Laten we mogen eindigen met het uitspreken van de hoop, dat wy te zijner tijd opnieuw een beroep op deze medewerking zullen mogen doen. HET STICHTINGSBESTUUR VAN HET DAGBLAD DE VRIJE ALKMAARDER. Toen het duister was in ons land en de stappen der Duitsers door onze lege straten klonken, bogen de kranten zich in het stof en verkondigden zij het Hei dense evangelie van Hitier en Goeb- bels. Ons volk las de bonnenlijst en maakte met de steeds kleiner en Duitserwordende kranten de kachel aan. Dat was de steun voor de zondeval van de serviele pers en diens serviele dienaren. En van overzee klonk verboden voor onze oren de stem van de vrije we reld. Wij luisterden met angst, want luisteren was voor de Duitsers misdaad. Enkele dapperen zij worden helaas steeds minder gewaardeerd noteer den dat nieuws uit de vrije wereld en zij maakten kleine stencil-krantjes, die clandestien in onze brievenbussen ge deponeerd werden. Eerst geschiedde dit in oplagen van enkele tientallen, later waren het duizenden en zelfs tiendui zenden exemplaren, die het nieuws uit de vrije wereld aan de Nederlanders verkondigden. Toen kwam de bevrijding. De vlaggen hingen uit in stad en dorp, omdat de Duitse slavernij ten einde was, werd de collaboratiepers verboden. Een ieder voelde: hier wordt recht gedaan. En ieder was voldaan, in de overtuiging, dat alles anders zou worden. Uit het duister trad de oud-illegale pers in het licht. Stuntelig en onbehouwen misschien maar eerlijk en bezield door het ideaal van een betere wereld, waarin het schoon zou zijn te wonen. In deze geest is ook „De Vrije Alkmaar der" begonnen. Het blad steunde daar bij op de drie hoofdbeginselen van het in de bezetting uitgegeven „Parool- Vrü Nederland Manifest". Die hoofdbe ginselen luiden: Geestelijke Vrijheid Sociale gerechtigheid Economische ordening. Teneinde vorm te geven aan de opzet om op deze basis een onafhankelijk en vooruitstrevend dagblad uit te geven, werd de stichting „De Vrije Alkmaar der" in het leven geroepen. In de oprichtingsacte van deze stichting werd bepaald, dat het doel van het door de stichting uit te geven blad zou zijn, het publiek voor te lichten, cultureel te vormen en bewust te maken van zijn verantwoordelijkheid voor de ophouw van een gezonde Nederlandse samen leving. De eventuele winst, die het uit geven van dit blad zou opleveren,-moest worden besteed aan culturele doelein den. Aan de lezers werd invloed ver schaft door middel van het instellen van een z.g. lezersraad, welke was be last met het toezicht op het beleid van het stichtingsbestuur. Op deze wijze waren de voorwaarden geschapen, die het onmogelijk maakten, dat om der wille van commerciële belangen aan de ideële doelstellingen van het blad af breuk kon worden gedaan. Dat een en ander niet heeft mogen lei den tot de verwachte resultaten vindt zijn oorzaak in de betreurenswaardige gang van zaken betreffende zuivering etc., die wij uitvoeriger in dit nummer uiteenzetten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1950 | | pagina 6