Ziekenhuisverpleging DE LUCHTROOVERS VAN H0ITIKA Vit Alkmaar EEUWIG LEVENDE TEEKENS Radioprogramma Hoofdredacteur: J. KEESMAN, Schagen DE VERGADERING VAN DE FEDERATIE. Nog weinig verder. Centrali satie of decentralisatie? Ver- oanigingen moeten het zelf uit maken. Voor een vol bezette zqal kon de heer Wiedijik, voorzitter van het Streekverband «ijn openingswoord spreken. Uit den aard dör zaak waren de leden *oed vertegenwoordigd, daarnaast waren (►■erachilltande niet-leden aanwezig. Spr. memoreert de pogingen, in het werk gesteld om onder leiding van de Federatie te kooien lot een algemeen ziekenhuisver- plegingsfonds, pogingen, die intusschen op niets zijn uitgeloopen. Spr. doet het genoe gen hier de heeren StoLk en Buyze, hoofd bestuursleden deF Federatie te mogen be groeten. De heer Stolk, voorzitter van de Federa tie, betreurde het uit de courantenverslagen van de Zaterdag door Alkmaar belegde ver gadering den indruk te hebben gekregen, dat de Federatie op het oogenlblik te wei nig deed. Dit is allerminst juist en Mj be treurt de houding van Alkmaar, die zich tot de Fedèratie had behoorèn te wenden. Hii geeft vervolgens een overzicht van den toestand, waarbij hij zich echter be paalde beperkingen moet opleggen. Gedu rende 16 jaar is spr. voorzitter van de Fe deratie gbweest Gedurende -dien geheele» tijd heeft men hem vertrouwd. Zoo er •chter ooit 'vertrouwen noqdig is geweest,, is dat nu. Onjuist ls het te denken, dat de vereenl- eiagcji voor Ziekenhuis verpleging hun taak alK geëindigd zullen kunnen beschouwen. Er zullen zijn toegelaten en erkende zie kenfondsen. Toegelaten' ziekenfondsen zijn die. welke de totale verstrekking geven, gevorderd bij de wet. Erkende .ziekenfond sen doen dit niet. De vereenigingen voor eiekenhuisverpleging zullen dus moeten volstaan met „erkenning" aan te vragen. Er dienden echter geen nieuwe fondsen bij tp komen. Met het oog daarop werd te kennen gegeven, dat de Federatie de po gingen om te komen tot een totale ver strekking, diende te staken. Aan vuil ingsbesluit. Waarschijnlijk is zeer spoedig een aan- vullingsbesluit te wachten volgens hetwelk de ziekenfondsen hun risico's, als bv. ten aanzien van^ziekcnhuisverpleging. moeten herverzekeren bij instellingen, die zich daarmee reeds bezig houden. Daartegenover is iets van de Federatie verlangd, namelijk meerdere concentratie. Eén landelijk fonds zou in het gunstigste geval kunnen tellen 250.000 vrijwillig verze kerden. Deze organisatie zal echter de kern moeten zijn, die de herverzekering der ver plicht verzekerden zal moeten mogelijk ma ken. Daarom is het zaak zoo spoedig mo gelijk de noodige maatregelen te nemen en zich aan te sluiten bij het op te richten cen- traa'l-fonds. Spr. adviseert allen plaatselijk zooveel mogelijk intact te blijven. Waarom landelijk fonds. 1 De kern daarvan is gelegen in het feit, dat •veral dezelfde uitkeering zal geschieden, terwijl daartegenover als contributie staat een percentage van het loon. Dit komt neer •p een landelijk: draagt elkanders lasten. Ditzelfde zal echter ook moeten gelden voor de vrijwillig verzekerden, die noodzake lijk ook in één landelijke organisatie moeten worden ondergebracht. Spr. komt dan op het bedrag van f In storting per lid in de centrale kas. Dit be- érag is stellig te laag. Het zal moeten zijn f 1.50. Hij hekelt dan verder de houding van Alk maar, dat zich nimmer iets van de andere vereenigingen -heeft aangetrokken, dat se dert kort lid is geworden van de Federatie, dat zich echter thans niet heeft ontzien een actie op eigen houtje te ondernemen. Wat de uitlating van Dr. Deenaarts betreft, deelt spr. mede, dat een conferentie met de Mij> voor GeneesJ^inde wel degelyk heeft plaats gehad. Overigens zal ieder contract door Amster dam moeten worden goedgekeurd en hij be twijfelt of een dergelijke, goedkeuring ten aanzien van een contract tusschen Alkmaar en A.A.Z.A. zou worden verkregen. Dat bijde bestuursleden de wensch zou voorzitten om een machtspositie te verkrij gen in de ziekenhuisverploging, werpt hij verre van zich. Op hèt oogenblik is de toe stand zoo, dat. zich 160.000 verzekerden heb ben opgegeven. Alkmaar aan het woord. Het woord is dan aan den heer v. d. Vall namens de afdeeling Alkmaar. Hij begint met mede te deelen, dat anonieme brieven waarop de heer Stolk heeft gezinspeeld, niet voor rekening van Alkmaar komen. Hij komt dan pp de vergadering te Amster dam. Op deze bijeenkomst heeft spr. ge waarschuwd tegen te groote centralisatie. Elders, waar men in dit opzicht ie ver was gegaan, had men een zekere decentralisatie moeten doorvoeren. Alkmaar "nu had niet meer gedan dan voeling nemén met het A.A.Z.A., terwijl van de Federatie t<fch in derdaad niets kwam. Want, aldus-de heer v. d. Vall, er is. niet de minste twijfel aan of de ziekenfondsen zijn hoofdzaak. De handelingen van de Federatie om de ver eenigingen niet in te lichten, acht hij weinig sympathiek. Alkmaar zal erkenning blijven aanvragen. De groote grief tegen het door den voorzitter ontwiihceld plan acht spr. de te groote centralisatie. Hij ziet het zoo, dat steeds dicht bij huis een centrum moet zijn, waar men zich toe kan wenden. Spr. ziet bij een aantal verplicht verschei den van wellicht een 125 000 in dit cayon van Noord-Holland bij het ziekenfonds een levensmogelijkheid voor de ziekenhuisver- plegingsvereenigingen. Het is onjuist in de gang van zaken te Alkmaar een ondergra ving te zien. Indien het plan van-de Fede ratie geen rayonorganisatie kent, voelt hij er niets voor. De afgevaardigde van Burgerbrug vraagt hoe de plaatselijke vereenigingen straks ko men te staan tegenover degenen, die strak^ verplicht zullen zijn zich bij het A,A.Z.A. aan te sluiten. De heer Stolk zegt, dat hij er op rekent, dat de verplicht verzekerden straks lid der zigkenhuisverplegingsvereeniging zullen moeten blijven. Geschiedt dit niet, dan wor den metterdaad de vereenigingeen leegge zogen. De heer De Jonge, Bergen, acht de wijze, waarop dé heer Stolk het verslag van de vorige vergadering heeft uiteengezet, on juist. De atgevaardigde van Warmenhuizen vraagt of het 'mogelijk is, voor de vrijwillig verzekerden door te gaan als tot dusverre. Combinatie met andere ve renigingen lijkt hem hierbij zeer wenschelijk. De heer Stolk zege, uai uien alleen kan voortgaan indien men een erkenning kan vinden. Of dit mogelijk zal zijn bij 1200 vrij willig verzekerden, kan hij niet zeggen. De groote grief is echter, dat de versnippering hier te groot is. Den heer de Jonge zegt hdj. dat hij niet met een plan wil komen, alvorens dit van hoo- gerhand is goedgekeurd. Zoo er een misverstand heeft bestaan, schrijft spr. dit toe aan het verslag in het Nrd. Holl. Dagblad, dat hij als basis heeft genomen voor zijn inleiding. Het wachten is op de uitvoeringscirculaire, die spoedig wordt verwacht. Ten slotte beantwoordt hij den heer v. d. Vall. Het voorstel op de vergadering te Amster dam was toe te schrijven aan dezelfde ge dachte als die, waardoor Alkmaar zich heeft. laten leiden: de tijd drong en men wilde iets doen. De toestand was nog niet te over zien, gelijk dat overigens nog thans niet het geval is. Hij meent overigens, dat het bestuur van Alkmaar tooh geen stappen had behob- ren te doen zonder althans voeling te nemen met de Federatie of het Streekverband. Dit was oorzaak, dat het Streekverband aan de vereeViigingen ontraadde deel te nemen aan de actie van Alkmaar. Het bezwaar van Alkmaar is de te groote centralisatie bij een landelijke organisatie! Op den. weg van Alkmaar komt men z.i. toch weer tot een landelijke organisatie en hij acht de door Alkmaar gekozen route een omweg. Immers, dan komt tusschen de plaat selijke en dè landelijke organisatie nog de rayon-organisatie. Wil men echter nivelleering, ook voor de vrijwillig verzekerden, dan kan dit misluk ken zoo m%n het rayonsgewijs gaat doen. Omdat dan de draagkracht in een bepaald rayon te klein zou kunnen zijn. Uit bespre kingen met den betreffenden directeur-gene raal heeft hij begrepen, dat een rayonindee- lirig niet wenschelijk moet worden geacht. Hij meent dan ook de plannen van Alkmaar te moeten afraden, hij laat de beslissing ech ter aan de vereenigingen zelf. Als het beste oordeelt hij aansluiting bij de Federatie, maar hoe men er ook over denkt: de tijd dringt.. Vóór 1 November moet de zaak in orde zijn. Men mo.et meedoen met de Fede ratie of vóór.1 November erkenning gekregen hebben. Is deze er niet, dan staat men op 1 November stop. De vereenigingen zullen in te houden huishoudelijke vergaderingen hun houding moeten bepalen. LIJK VAN LENIN NAAR OERAL OVERGEBRACHT? New-Yorik, 15 Oct. (A.N.P,) De cor respondent der Hearstbladen te Sjanghai, von Wiegand, meldt dat de bolsjewieken het lijk van Lenin, dat op het Roode Plein te Moskou in een mausoleum was opge baard. vandaar hebben weggevoerd, waar-1 schijnlïjk naar den Oeral. Verder schrijft von Wiegand, dat God blijkbaar de gebeden van den aartsbisschop van Canterbury om de goddelooze Stalin-regeering te redéeri, niet heeft verhoord. Dat was dezelfde bis schop. die het als een zware zonde zou hebben beschouwd, een gescheiden Ame- rikaansche dame 'met den hertog van Windsor in 'het huwelijk te verbinden. Nu echter heeft dieze aartsbisschop het wel met zijn godsdienst kunnen vereenigen de bolsjewistische moordpartijen te vergeten en te bidden voor die moordenaars. INCIDENT TIJDENS REDE VAN ALEXANDER. Stockholm, 15 Oct. (A.N.P.) Tij dens een rede van den eersten lord der Britsche admiraliteit. Alexander, in War- thing, kwam het tot een pijnlijk incident. Toen Alexander sprak over de Engelsche hulp aan de SovjekUnie, riep een van zijn toehoorders plotseling: „Eieren voor Enge land -zijn belangrijker dan granaten voor Moskou" Een andere stem uit het publiek riep toen: „De Sovjet-Unie heeft afgedaan, helpt Engeland om ons dit zelfde lot te besparen." Eerst nét verscheidene minuten kon de rust hersteld worden. Een viervoudig huwelijk. Te Goirle bi] Tilburg treden Dinsdag de heer C. van Boxtel en zijn drie dochters gelijktijdig in het huwelijk. Na da kerkelijke plechtig heid poseeren de vier bruidsparen voor den fotograaf (Hél Zuiden-Spiarings) 67. Piet lift zich dat zoo maar niet welge vallen en deed alk moeite om zich los te wringen. Het werd een formeele worstelpartij en al draaiende wentelende waren vlak bij een der ezels gekomen. Bij een krachtige poging van Pief om ios te komen, botste een der mangen zoo hard tegen een zal aan. dat deze scheurde en alle wijn op den grond stroómde. 68. Ezel, hoorde Piet opeens lichter zich roe pen. en het dier, waar ze tegenaan gevallen waren, begon op het hooren van zijn naam een van zijn lievelings liedjes te balken en met zijn achterpooten in de lucht te slaan. VOEDSELCOMMISSARIS VEROORDEELD TOT EEN BOETE VAN I 250.-^ Utrecht, 15. October. Terzake van diefstal van eenhoeveelheid koffie en sui ker ten nadeele van den staat had zich veertien dageu geleden voor de Utrechtsche rechtbank te verantwoorden de 51-jarige A. J. de Goeij, uit Monlfoort, voormalig voedselcommissaris in de provincie Utrecht. Verdachte had zich koffie en sui ker van t!en staat toegeëigend volgens zijn zeggen om daarvan gebruik te maken voor representatiedoe'.einden. Hij erkende, dat hij in dat geval beter een declaratie formulier had kunnen invullen, waarop de door hem gemaakte onkosten voorkwamen, doch uit. nalat^hcid was daarvan niets ge komen. De officier van justitie mr. Klein eischte een gevangenisstraf voor den tijd van drie maanden. De rechtbank veroor deelde verdachte tot f 2o0 boete subsidiair 1 maand hechtenis. (Reeds in een gedeelte oplage van gisteren vermeld). Tentoonstelling van voiksche zinnebeelden geopend, 's-Gravenhage, 15 October. Met in gang van heden is in de bovenzalen van het gemeentemuseum aan de Stadhouders laan te 's-Gravenhage een tentoonstelling van voiksche zinnebeelden onder den ken- titel .Eeuwig levende teekens" geopend. De voiksche werkgemenoschap stelde deze tentoonstelling samen met medewer king van het departement van Volksvoor lichting en Kunsten, welks gevolmachtige voor volkscultuur, dr. H. Ropohl uit Den Haag, het ontwerp hiertoe leverde. Het aantal toepassingsmogelijkheden van de op zichzelf niet zoo talrijke zinnebeelden uit de geschiedenis van ons volk is zeer groot en d-aarvan hebben onze voorouders cn latere geslachten op treffende wijze blijk gegeven. Niet minder dan 24 zalen en kamers treft men op deze tentoonstelling aan; die alle aan belangwekkende uitbeeldingen van voiksche J:eekens in de deelen van ons land gewijd zijn. HieVbij zijn er die van duizend jaren vóór Christus dateeren en nog al-tijd voortleven. Zij zullen dat- ook in de toekomst doen. Op uiterst leerzame wijze ziin deze zinnebeelden en hun toepassingen gerangschikt en schriftelijk toegelicht. Hieruit spreekt groote liefde voor ens volk en zijn historie, die dan ook aller belang stelling verdient. De zon als levenbrengster is op zes zon: teekens weergegeven: het radkruis, daaruit ontstane hakenkruis, het wem rad. de zonnespiraal, de ringenzon en zesster. Elk dezer teekens treffen we motief op een of ander bouwwerk, sier va werp of gcbruiksstuik aan en aan elk nebceld is een historie verbonden; Andere zinnebeeldj|i zijn de levensibooi die de aarde met het licht verbindt, irmin-zuil. het hart. de heilsfitnoop e diverse runenteekens en sibben. Ook vogelparen (in Friesland vooral zwaan), paardekoppen en daaraan leende motieven hebben in het leven ons volk steeds een belangrke rol gesp» Voorwerpen van hooge kunst en ook ia eenvoudige werkstukken getuigen daarra op deze tentoonstelling klaar en duideliji De invloedssfeer der Friezen, der Nt der-Saksers en der iNeder-Franken ia W ver in ^Europa in den loop der eeuw doorgedrongen.- De tentoonstelling brm dit aanschouwelijk naar voren. Elk dezer tentoonstel lingsafdeelia biedt een schat van gegevens voor nf bestudeering en voor diepere kennismati met de historie van ons volk. Een rijk geïllustreerde catalogus is Mï voor in het licht gegeven, waarin alle la toongestelde „Eeuwig levende teekens"® duidelijke verklaring in talrijke toepassinj vormen zijn opgenomen. VRIJDAG' 17 OCTOBEB. Hilversum I. 415,5 m. 0.45 Gramofoonmuzlek. 6.50 Ochtendgymnastiek. Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 BJit Nieuwsberichten. 8.15 Gewijde muziek (opn.). 9.15 V« de hulsvrouw. 9.20 Grnjnofoonmuzlek. 10.40 VoordrK* 11.00 Ensemble Jenny Krobn. 11.50 Orgelconcert, li: Klaas van Beeck en zijn orkest. 12.40 Almanak. U "B.N.O.: Nieuws- en economische berichtten. 1.00 De Bu blers. 1.30 Gramoföonmuzlek. 2.00 Haarlemsche orts vereenlglng en solist en gramofoonmuzlek. 4,00 Blfe lezing. 4.20 Zang met pianobegeleiding. 4.45 Gersrd M en zijn orkest. 5.15 B.N.Q.: Nieuws-, economische- beursberichten. 5.30 Musette-orkest en soliste. 7.00 AttJ halfuurtje. 7.30 Orgelconcert. 8.15 John Kristel en I orkest en soliste. 8.45 Causerie: „Wie was Jan Klssw! 9.00 Ensemble Bandl Balogh. 9.45 B.N.O.: NleuwsberleS» 10.00—10.15 B.N.O.: Engelsche uitzending: Economie from Holland. Hilversum II. 301,5 m. 0.45—8.00 Zie Hllversumi I. 8.00 B.N.O.: Nieuwsberichte 8.15 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 10.15 voordracht en gramofoonmuzlek. 11.00 Voor de k' 11.20 Zang met pianobegeleiding en gramofooni 12.00 De Bomancers. 12.45 B.N.O.: Nieuws- en econoS sche berichten. 1.00 Amabile-Sextet. 1.40 Gramofoonr ziek. 2.00 Salonorkest, solist en gramofoonmuziek. I Voor de. vrouw. 3.45 Gramofoonmuziek. 4.30 Voor de Jh| 5.00 Gramofoonmuziek.'5.15 B-N.O.: Nieuws-, economud en beursberichten. 5.30 Otto Hendriks en zijn orkesi gramofoonmuziek. 6.30 Sportwetenswaardigheden. I Gramofoonmuziek. 7.00 Actueel halfuurtje. 7.30 Ons foonmuziek. 7.45 Reportage. 8.00 Gramofoonmuziek. I Voordracht. 9.00 Gramofoonmuziek. 9.45 B.N.O.: Nlcci berichten. 10.00 Gramofoonmuzlek. 10.1010.15 wUding. FEUILLETON door AKSEL SANDEMOSE Toen de meisjes te bed gebracht waren en. Rasmus aanstalten maakte tot vertrekken, zei Pedersen: %oo'n jonge man als jij', en bovendien vrijgezel, die het land hier kent, moest zich bij ons aansluiten; dan worden we een heele kolonie, daarginds in Alberta. Rasmus stond wijdbeens en zag hem aan. Ja, zei hij, dat zou kunnen; maar het lijkt me beter, als je naar Denemarken schreef, om een of ander vrouwmensch op te schom melen voor die kolonie van je. Dat zou meer op z'n plaats zijn met je twee kleine meisjes. Pedersen keek naar den grond. Je hebt gelijk, stemde hg coe. Rasmus bleef hem nog een tijdje staan aanlc'»:en. Daarop zei hij, dat hij den volgen den dag zou terugkomen en ging naar Moose Jaw. De familie Pedersen' trof geenerlei voorbe reiding om verder te trekken. Rasmus bracht •en groot deel van den dag bij hen door, maar over P.edersens voorstel werd, geen woord gesproken. Ook den dag daarna kam peerde Pedersen bij Moose Jaw. Nog steeds zei hij niets over het meegaan van Rasmus; hg was een man die in het verborgene ar beidde en kon wachten. Wat Rasmus betrof, zijn besluit hing af van wat Charles Villeneuve ervan dacht. Toen eenmaal het idee op hem geënt was vond hg, dat het een reuzengrap kon wezen, heelemaal mee te sjokken naar Alberta. Ook viel hem ineens in, dat hij heelemaal niet wist, welke plannen Charles had. Die man scheen een soort globetrotter te zijn, die wel niet zou opzien tegen een reis naar Alberta, als hij tenminste geen ander, absoluut vast doel had. Op een oude landkaart bij den Chi nees begon Rasmus de aardrijkskunde van Albferta te bestudeeren. Het land zag er op papier heel mooi uit; misschien lag dé&r wel het paradijs, als 't er op aankwam. Toen Charles terug kwam, spral Rasmus met hem over de Deensche kolonisten en stelde hem voor, zich bij hen aan te sluiten. Charles stemde dadelijk toe, en deed de verrassende mededeeling, dat hij daar woon de en een farm had in de buurt van Beaver Coulee. Hij was er op uit geweest om paar den te koopen en verkoopen. Die, welke er" beneden aan de Souris P-iver vandoor gegaan waren, waren overgebleven van een grooten troep, dien hij naar het Oosten gedreven en daar verkocht had. Rasmus hoorde hem niet uit, waarom hij dan niet meteen naar huis terug gegaan was. Zeker moeilijkheden met de vrouw, dacht hij. En bovendien, wat zoo'n half-Injun eigenlijk in z'n kop had, daar zou je wel nooit heelemaal achter komèn. Ras mus mocht hem graag, daarom onderzocht hij de beweegredenen van z'n kameraad niet nader. Weinige uren later brak de karavaan op en trok in Noord-Westelijke richting naar de Saskatchewan River. Eenige dagen Tater zet ten Rasmus en Charles door, dat de wagen vernieuwd werd en dat Pedersen zich een ordentelijk span paarden aanschafte. Hij keerde z'n shillings vele malen om en om, eer hij er 'toe overging en probeerdë ook hen te overreden, een gedeelte van de kosten te dragen. Maar dat ging niet; dus gaf hg toe om z'n gezelschap niet kwijt te raken. IV. Bij een station in het Westen nam de ka ravaan een Deen op, die eensklaps den lust in zich had voelen opkomen, de Staten den rug toe te keeren en op avontuur uit te gaan. Hij was een man van half de veertig, maar zag er niet uit als iemand, die van het avon tuurlijke houdt. Hij was een wandelend beeld van menschelijke zuurheid; zijn kleine, nij dige oogen zochten naar fouten, z'n mond stond scheef van ergernis en verdriet over zijn medemenschen. Je zult zien, dat hg een heilig man is, mompelde Rasmus, zonder tegen iemand rechtstreeks te spreken. In zoo'n snuit kun je-je niet vergissen, 't Zal niet lang duren voor hij mij vertelt, waar ik terecht kom. Maar Rasmus vergiste zich deerlik. Jansen was niet heilig. Hij was vrijdenker. Het duurde niet lang, of iedereen had schoon genoeg van Jensen. Zelfs in deze kleine, voorttrekkende ge meente, vond hij gelegenheid tot kwaadspre ken; en als zij des avonds bij hun vuur zaten, kon Rasmus den lust in zich voelen opkomen, naar den vrgdenker toe te gaan en z'n ellen- digen hals te breken, die op een koolstronk leek. Maar als de man gevaar vermoedde, kwam er in zijn oogén een uitdrukking als van een vierjarig kind en deed hg denken aan een dashond, die opzit. Zoodat niemand het over zich kon verkrijgen, den kleinen baby Erik Jensen op z'n huid te komen. Ze kregen hoe langer hoe meer te verzor gen. Rasmus had een groote kooi met kippen gekocht niet al te florisante gediertes, en Charles had zich acht ossen aangeschaft. Pedersen had de gewoonte, alle ouwe rommel te verzamelen, die in vroeger tyden door an deren was weggegooid bij hun tocht door het land. Rasmus plaagde den oude door stiekum heele balen verroest prikkeldraad, gebroken wielen en ander „vullis" van den wagen te laten vallen. Soms eischte Pedersen kwaad, dat de karavaan halt zou houden, tot hg z'n oud roest weer opgehaald had. Je kon nooit weten,hoe het nog e£ns te pas zou komen, zoo diep in de wildernis. Dat man keerde er nog maar aan, dat puik staal draad en zoo goed als nieuwe wielen zouden blijven rondslingeren op de prairie mis schien was er in Alberta een hoogen prijs te maken voor oud roest! Geen van z'n zoons bemoeide zich met hun schermutselingen; maar de jongste, Frede- rik, begon Rasmus te haten, omdat deze zich niet onderwierp aan den wil van zijn v%r- standigen vader. De düdste ging gewoonlijk, samen met Charles, op korten afstand van de overigen. Jensen 'iep alleen en dacht, ddt deze menschen niet wisten, wat goed voor ze was. Het was nu midden zomer en heel warm; de plantengroei der prairie ontaardde op sommige plaatsen in een ware wildernis, een jungle van hoog opschietend gras met slingerplanten en klaprozen. Rond de ontel bare kleine meertjes en moerassige poelen stond jong bosch: A,.jistaltige, dorre staken, groote heiboenders gelykend, opschietend uit de wortels. Ze hadden het vernielende vuur, dat moordend over de prairie trok, overleefd. Slechts zelden zagen zij een krom gegroei- den den bij een-moeras, meestal waren M populieren en ahornen. In de poelen leefde: massa's^hvatervogels, en boven het zon-gi- schroeide land zweefden als gouden blac> ren kleurige zomervogels. lederen dag levf S( de Charles een nieuwen voorraad wild, ve# zonder z'n buks te gebruiken. Gele aardmo zen keken nieuwsgierig de karavaan na; a mummelden met spitse snuitjes, om dan eens met den staart omhoog weg te schletfi in hun holletjes, waaruit 7e echter metw weer te voorschijn kwamen om dat wonde."' lijke, merkwaardige verschijnsel na te ooga Als stompen drijvend hout zwommen bevers naar een veilige plaats, langzau voortglijdend door het water; de kleine, afe me oogen glansden. Zij hadden hun fortt van leem en takken en waren voorbereid ei don komenden winter, zorgend dat h- luchttoevoer in. orde was. Bg zonsondergatf streken honderdduizenden spreeuwen neer e) de met riet begroeide strooken grond in moerassen. Als Charles buiten zijn gew«! 'afschoot, stoven ze in -vilde vaart naar alli richtingen uiteen. Na donker begonnen d' coyottes den nacht uit te dagen; eerst f0 paar ijle klokkentonen, dan een langgereH huilen, dat nergens vandaan scheen te I» men, en van alle kanten tegelijk klonk. M het eerste geblaf werd de half-wilde die de karavaan volgde, en die van Rasmd den naam Nicoline had gekregen, onruaty en begon zenuwachtig heen en weer te ren- nen; en als de wolven zwegen, jammerdi Nicolmt. Het was niet het janken van coyotte en niet dat van een hond het W als 'het gillen van een vrouw in barenznefd Dan grinnikte Pedersen en streelde rtj baard: We hebben onze eigen muziek m* f Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Dagblad voor Hollands Noorderkwartier | 1941 | | pagina 2