Ziekenhuisverpleging
DE LUCHTROOVERS VAN H0ITIKA
Vit Alkmaar
EEUWIG LEVENDE
TEEKENS
Radioprogramma
Hoofdredacteur: J. KEESMAN, Schagen
DE VERGADERING VAN
DE FEDERATIE.
Nog weinig verder. Centrali
satie of decentralisatie? Ver-
oanigingen moeten het zelf uit
maken.
Voor een vol bezette zqal kon de heer
Wiedijik, voorzitter van het Streekverband
«ijn openingswoord spreken.
Uit den aard dör zaak waren de leden
*oed vertegenwoordigd, daarnaast waren
(►■erachilltande niet-leden aanwezig.
Spr. memoreert de pogingen, in het werk
gesteld om onder leiding van de Federatie
te kooien lot een algemeen ziekenhuisver-
plegingsfonds, pogingen, die intusschen op
niets zijn uitgeloopen. Spr. doet het genoe
gen hier de heeren StoLk en Buyze, hoofd
bestuursleden deF Federatie te mogen be
groeten.
De heer Stolk, voorzitter van de Federa
tie, betreurde het uit de courantenverslagen
van de Zaterdag door Alkmaar belegde ver
gadering den indruk te hebben gekregen,
dat de Federatie op het oogenlblik te wei
nig deed. Dit is allerminst juist en Mj be
treurt de houding van Alkmaar, die zich
tot de Fedèratie had behoorèn te wenden.
Hii geeft vervolgens een overzicht van
den toestand, waarbij hij zich echter be
paalde beperkingen moet opleggen. Gedu
rende 16 jaar is spr. voorzitter van de Fe
deratie gbweest Gedurende -dien geheele»
tijd heeft men hem vertrouwd. Zoo er
•chter ooit 'vertrouwen noqdig is geweest,,
is dat nu.
Onjuist ls het te denken, dat de vereenl-
eiagcji voor Ziekenhuis verpleging hun taak
alK geëindigd zullen kunnen beschouwen.
Er zullen zijn toegelaten en erkende zie
kenfondsen. Toegelaten' ziekenfondsen zijn
die. welke de totale verstrekking geven,
gevorderd bij de wet. Erkende .ziekenfond
sen doen dit niet. De vereenigingen voor
eiekenhuisverpleging zullen dus moeten
volstaan met „erkenning" aan te vragen.
Er dienden echter geen nieuwe fondsen
bij tp komen. Met het oog daarop werd te
kennen gegeven, dat de Federatie de po
gingen om te komen tot een totale ver
strekking, diende te staken.
Aan vuil ingsbesluit.
Waarschijnlijk is zeer spoedig een aan-
vullingsbesluit te wachten volgens hetwelk
de ziekenfondsen hun risico's, als bv. ten
aanzien van^ziekcnhuisverpleging. moeten
herverzekeren bij instellingen, die zich
daarmee reeds bezig houden.
Daartegenover is iets van de Federatie
verlangd, namelijk meerdere concentratie.
Eén landelijk fonds zou in het gunstigste
geval kunnen tellen 250.000 vrijwillig verze
kerden. Deze organisatie zal echter de kern
moeten zijn, die de herverzekering der ver
plicht verzekerden zal moeten mogelijk ma
ken. Daarom is het zaak zoo spoedig mo
gelijk de noodige maatregelen te nemen en
zich aan te sluiten bij het op te richten cen-
traa'l-fonds.
Spr. adviseert allen plaatselijk zooveel
mogelijk intact te blijven.
Waarom landelijk fonds.
1 De kern daarvan is gelegen in het feit, dat
•veral dezelfde uitkeering zal geschieden,
terwijl daartegenover als contributie staat
een percentage van het loon. Dit komt neer
•p een landelijk: draagt elkanders lasten.
Ditzelfde zal echter ook moeten gelden
voor de vrijwillig verzekerden, die noodzake
lijk ook in één landelijke organisatie moeten
worden ondergebracht.
Spr. komt dan op het bedrag van f In
storting per lid in de centrale kas. Dit be-
érag is stellig te laag. Het zal moeten zijn
f 1.50.
Hij hekelt dan verder de houding van Alk
maar, dat zich nimmer iets van de andere
vereenigingen -heeft aangetrokken, dat se
dert kort lid is geworden van de Federatie,
dat zich echter thans niet heeft ontzien een
actie op eigen houtje te ondernemen.
Wat de uitlating van Dr. Deenaarts betreft,
deelt spr. mede, dat een conferentie met de
Mij> voor GeneesJ^inde wel degelyk heeft
plaats gehad.
Overigens zal ieder contract door Amster
dam moeten worden goedgekeurd en hij be
twijfelt of een dergelijke, goedkeuring ten
aanzien van een contract tusschen Alkmaar
en A.A.Z.A. zou worden verkregen.
Dat bijde bestuursleden de wensch zou
voorzitten om een machtspositie te verkrij
gen in de ziekenhuisverploging, werpt hij
verre van zich. Op hèt oogenblik is de toe
stand zoo, dat. zich 160.000 verzekerden heb
ben opgegeven.
Alkmaar aan het woord.
Het woord is dan aan den heer v. d. Vall
namens de afdeeling Alkmaar. Hij begint
met mede te deelen, dat anonieme brieven
waarop de heer Stolk heeft gezinspeeld,
niet voor rekening van Alkmaar komen.
Hij komt dan pp de vergadering te Amster
dam. Op deze bijeenkomst heeft spr. ge
waarschuwd tegen te groote centralisatie.
Elders, waar men in dit opzicht ie ver was
gegaan, had men een zekere decentralisatie
moeten doorvoeren. Alkmaar "nu had niet
meer gedan dan voeling nemén met het
A.A.Z.A., terwijl van de Federatie t<fch in
derdaad niets kwam. Want, aldus-de heer
v. d. Vall, er is. niet de minste twijfel aan
of de ziekenfondsen zijn hoofdzaak.
De handelingen van de Federatie om de ver
eenigingen niet in te lichten, acht hij weinig
sympathiek. Alkmaar zal erkenning blijven
aanvragen.
De groote grief tegen het door den
voorzitter ontwiihceld plan acht spr.
de te groote centralisatie. Hij ziet het
zoo, dat steeds dicht bij huis een
centrum moet zijn, waar men zich
toe kan wenden.
Spr. ziet bij een aantal verplicht verschei
den van wellicht een 125 000 in dit cayon
van Noord-Holland bij het ziekenfonds een
levensmogelijkheid voor de ziekenhuisver-
plegingsvereenigingen. Het is onjuist in de
gang van zaken te Alkmaar een ondergra
ving te zien. Indien het plan van-de Fede
ratie geen rayonorganisatie kent, voelt hij
er niets voor.
De afgevaardigde van Burgerbrug vraagt
hoe de plaatselijke vereenigingen straks ko
men te staan tegenover degenen, die strak^
verplicht zullen zijn zich bij het A,A.Z.A.
aan te sluiten.
De heer Stolk zegt, dat hij er op rekent,
dat de verplicht verzekerden straks lid der
zigkenhuisverplegingsvereeniging zullen
moeten blijven. Geschiedt dit niet, dan wor
den metterdaad de vereenigingeen leegge
zogen.
De heer De Jonge, Bergen, acht de wijze,
waarop dé heer Stolk het verslag van de
vorige vergadering heeft uiteengezet, on
juist.
De atgevaardigde van Warmenhuizen
vraagt of het 'mogelijk is, voor de vrijwillig
verzekerden door te gaan als tot dusverre.
Combinatie met andere ve renigingen lijkt
hem hierbij zeer wenschelijk.
De heer Stolk zege, uai uien alleen kan
voortgaan indien men een erkenning kan
vinden. Of dit mogelijk zal zijn bij 1200 vrij
willig verzekerden, kan hij niet zeggen. De
groote grief is echter, dat de versnippering
hier te groot is.
Den heer de Jonge zegt hdj. dat hij niet met
een plan wil komen, alvorens dit van hoo-
gerhand is goedgekeurd.
Zoo er een misverstand heeft bestaan,
schrijft spr. dit toe aan het verslag in het
Nrd. Holl. Dagblad, dat hij als basis heeft
genomen voor zijn inleiding.
Het wachten is op de uitvoeringscirculaire,
die spoedig wordt verwacht.
Ten slotte beantwoordt hij den heer v. d.
Vall.
Het voorstel op de vergadering te Amster
dam was toe te schrijven aan dezelfde ge
dachte als die, waardoor Alkmaar zich heeft.
laten leiden: de tijd drong en men wilde
iets doen. De toestand was nog niet te over
zien, gelijk dat overigens nog thans niet het
geval is. Hij meent overigens, dat het bestuur
van Alkmaar tooh geen stappen had behob-
ren te doen zonder althans voeling te nemen
met de Federatie of het Streekverband. Dit
was oorzaak, dat het Streekverband aan de
vereeViigingen ontraadde deel te nemen aan
de actie van Alkmaar.
Het bezwaar van Alkmaar is de te groote
centralisatie bij een landelijke organisatie!
Op den. weg van Alkmaar komt men z.i.
toch weer tot een landelijke organisatie en
hij acht de door Alkmaar gekozen route een
omweg. Immers, dan komt tusschen de plaat
selijke en dè landelijke organisatie nog de
rayon-organisatie.
Wil men echter nivelleering, ook voor de
vrijwillig verzekerden, dan kan dit misluk
ken zoo m%n het rayonsgewijs gaat doen.
Omdat dan de draagkracht in een bepaald
rayon te klein zou kunnen zijn. Uit bespre
kingen met den betreffenden directeur-gene
raal heeft hij begrepen, dat een rayonindee-
lirig niet wenschelijk moet worden geacht.
Hij meent dan ook de plannen van Alkmaar
te moeten afraden, hij laat de beslissing ech
ter aan de vereenigingen zelf. Als het beste
oordeelt hij aansluiting bij de Federatie,
maar hoe men er ook over denkt: de tijd
dringt.. Vóór 1 November moet de zaak in
orde zijn. Men mo.et meedoen met de Fede
ratie of vóór.1 November erkenning gekregen
hebben. Is deze er niet, dan staat men op
1 November stop.
De vereenigingen zullen in te houden
huishoudelijke vergaderingen hun houding
moeten bepalen.
LIJK VAN LENIN NAAR OERAL
OVERGEBRACHT?
New-Yorik, 15 Oct. (A.N.P,) De cor
respondent der Hearstbladen te Sjanghai,
von Wiegand, meldt dat de bolsjewieken
het lijk van Lenin, dat op het Roode Plein
te Moskou in een mausoleum was opge
baard. vandaar hebben weggevoerd, waar-1
schijnlïjk naar den Oeral. Verder schrijft
von Wiegand, dat God blijkbaar de gebeden
van den aartsbisschop van Canterbury om
de goddelooze Stalin-regeering te redéeri,
niet heeft verhoord. Dat was dezelfde bis
schop. die het als een zware zonde zou
hebben beschouwd, een gescheiden Ame-
rikaansche dame 'met den hertog van
Windsor in 'het huwelijk te verbinden. Nu
echter heeft dieze aartsbisschop het wel
met zijn godsdienst kunnen vereenigen de
bolsjewistische moordpartijen te vergeten en
te bidden voor die moordenaars.
INCIDENT TIJDENS REDE VAN
ALEXANDER.
Stockholm, 15 Oct. (A.N.P.) Tij
dens een rede van den eersten lord der
Britsche admiraliteit. Alexander, in War-
thing, kwam het tot een pijnlijk incident.
Toen Alexander sprak over de Engelsche
hulp aan de SovjekUnie, riep een van zijn
toehoorders plotseling: „Eieren voor Enge
land -zijn belangrijker dan granaten voor
Moskou" Een andere stem uit het publiek
riep toen: „De Sovjet-Unie heeft afgedaan,
helpt Engeland om ons dit zelfde lot te
besparen." Eerst nét verscheidene minuten
kon de rust hersteld worden.
Een viervoudig huwelijk. Te Goirle bi] Tilburg treden Dinsdag de heer C. van
Boxtel en zijn drie dochters gelijktijdig in het huwelijk. Na da kerkelijke plechtig
heid poseeren de vier bruidsparen voor den fotograaf (Hél Zuiden-Spiarings)
67. Piet lift zich dat
zoo maar niet welge
vallen en deed alk
moeite om zich los te
wringen. Het werd een
formeele worstelpartij
en al draaiende
wentelende waren
vlak bij een der ezels
gekomen. Bij een
krachtige poging van
Pief om ios te komen,
botste een der mangen
zoo hard tegen een zal
aan. dat deze scheurde
en alle wijn op den
grond stroómde.
68. Ezel, hoorde Piet
opeens lichter zich roe
pen. en het dier, waar
ze tegenaan gevallen
waren, begon op het
hooren van zijn naam
een van zijn lievelings
liedjes te balken en met
zijn achterpooten in de
lucht te slaan.
VOEDSELCOMMISSARIS VEROORDEELD
TOT EEN BOETE VAN I 250.-^
Utrecht, 15. October. Terzake van
diefstal van eenhoeveelheid koffie en sui
ker ten nadeele van den staat had zich
veertien dageu geleden voor de Utrechtsche
rechtbank te verantwoorden de 51-jarige
A. J. de Goeij, uit Monlfoort, voormalig
voedselcommissaris in de provincie
Utrecht. Verdachte had zich koffie en sui
ker van t!en staat toegeëigend volgens zijn
zeggen om daarvan gebruik te maken
voor representatiedoe'.einden. Hij erkende,
dat hij in dat geval beter een declaratie
formulier had kunnen invullen, waarop de
door hem gemaakte onkosten voorkwamen,
doch uit. nalat^hcid was daarvan niets ge
komen. De officier van justitie mr. Klein
eischte een gevangenisstraf voor den tijd
van drie maanden. De rechtbank veroor
deelde verdachte tot f 2o0 boete subsidiair
1 maand hechtenis. (Reeds in een gedeelte
oplage van gisteren vermeld).
Tentoonstelling van voiksche
zinnebeelden geopend,
's-Gravenhage, 15 October. Met in
gang van heden is in de bovenzalen van
het gemeentemuseum aan de Stadhouders
laan te 's-Gravenhage een tentoonstelling
van voiksche zinnebeelden onder den ken-
titel .Eeuwig levende teekens" geopend.
De voiksche werkgemenoschap stelde
deze tentoonstelling samen met medewer
king van het departement van Volksvoor
lichting en Kunsten, welks gevolmachtige
voor volkscultuur, dr. H. Ropohl uit Den
Haag, het ontwerp hiertoe leverde.
Het aantal toepassingsmogelijkheden van
de op zichzelf niet zoo talrijke zinnebeelden
uit de geschiedenis van ons volk is zeer
groot en d-aarvan hebben onze voorouders
cn latere geslachten op treffende wijze
blijk gegeven.
Niet minder dan 24 zalen en kamers treft
men op deze tentoonstelling aan; die alle
aan belangwekkende uitbeeldingen van
voiksche J:eekens in de deelen van ons
land gewijd zijn. HieVbij zijn er die van
duizend jaren vóór Christus dateeren en nog
al-tijd voortleven. Zij zullen dat- ook in de
toekomst doen. Op uiterst leerzame wijze
ziin deze zinnebeelden en hun toepassingen
gerangschikt en schriftelijk toegelicht.
Hieruit spreekt groote liefde voor ens volk
en zijn historie, die dan ook aller belang
stelling verdient.
De zon als levenbrengster is op zes zon:
teekens weergegeven: het radkruis,
daaruit ontstane hakenkruis, het wem
rad. de zonnespiraal, de ringenzon en
zesster. Elk dezer teekens treffen we
motief op een of ander bouwwerk, sier va
werp of gcbruiksstuik aan en aan elk
nebceld is een historie verbonden;
Andere zinnebeeldj|i zijn de levensibooi
die de aarde met het licht verbindt,
irmin-zuil. het hart. de heilsfitnoop e
diverse runenteekens en sibben.
Ook vogelparen (in Friesland vooral
zwaan), paardekoppen en daaraan
leende motieven hebben in het leven
ons volk steeds een belangrke rol gesp»
Voorwerpen van hooge kunst en ook ia
eenvoudige werkstukken getuigen daarra
op deze tentoonstelling klaar en duideliji
De invloedssfeer der Friezen, der Nt
der-Saksers en der iNeder-Franken ia W
ver in ^Europa in den loop der eeuw
doorgedrongen.- De tentoonstelling brm
dit aanschouwelijk naar voren.
Elk dezer tentoonstel lingsafdeelia
biedt een schat van gegevens voor nf
bestudeering en voor diepere kennismati
met de historie van ons volk.
Een rijk geïllustreerde catalogus is Mï
voor in het licht gegeven, waarin alle la
toongestelde „Eeuwig levende teekens"®
duidelijke verklaring in talrijke toepassinj
vormen zijn opgenomen.
VRIJDAG' 17 OCTOBEB.
Hilversum I. 415,5 m.
0.45 Gramofoonmuzlek. 6.50 Ochtendgymnastiek.
Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 BJit
Nieuwsberichten. 8.15 Gewijde muziek (opn.). 9.15 V«
de hulsvrouw. 9.20 Grnjnofoonmuzlek. 10.40 VoordrK*
11.00 Ensemble Jenny Krobn. 11.50 Orgelconcert, li:
Klaas van Beeck en zijn orkest. 12.40 Almanak. U
"B.N.O.: Nieuws- en economische berichtten. 1.00 De Bu
blers. 1.30 Gramoföonmuzlek. 2.00 Haarlemsche orts
vereenlglng en solist en gramofoonmuzlek. 4,00 Blfe
lezing. 4.20 Zang met pianobegeleiding. 4.45 Gersrd M
en zijn orkest. 5.15 B.N.Q.: Nieuws-, economische-
beursberichten. 5.30 Musette-orkest en soliste. 7.00 AttJ
halfuurtje. 7.30 Orgelconcert. 8.15 John Kristel en I
orkest en soliste. 8.45 Causerie: „Wie was Jan Klssw!
9.00 Ensemble Bandl Balogh. 9.45 B.N.O.: NleuwsberleS»
10.00—10.15 B.N.O.: Engelsche uitzending: Economie
from Holland.
Hilversum II. 301,5 m.
0.45—8.00 Zie Hllversumi I. 8.00 B.N.O.: Nieuwsberichte
8.15 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 10.15
voordracht en gramofoonmuzlek. 11.00 Voor de k'
11.20 Zang met pianobegeleiding en gramofooni
12.00 De Bomancers. 12.45 B.N.O.: Nieuws- en econoS
sche berichten. 1.00 Amabile-Sextet. 1.40 Gramofoonr
ziek. 2.00 Salonorkest, solist en gramofoonmuziek. I
Voor de. vrouw. 3.45 Gramofoonmuziek. 4.30 Voor de Jh|
5.00 Gramofoonmuziek.'5.15 B-N.O.: Nieuws-, economud
en beursberichten. 5.30 Otto Hendriks en zijn orkesi
gramofoonmuziek. 6.30 Sportwetenswaardigheden. I
Gramofoonmuziek. 7.00 Actueel halfuurtje. 7.30 Ons
foonmuziek. 7.45 Reportage. 8.00 Gramofoonmuziek. I
Voordracht. 9.00 Gramofoonmuziek. 9.45 B.N.O.: Nlcci
berichten. 10.00 Gramofoonmuzlek. 10.1010.15
wUding.
FEUILLETON
door
AKSEL SANDEMOSE
Toen de meisjes te bed gebracht waren en.
Rasmus aanstalten maakte tot vertrekken,
zei Pedersen:
%oo'n jonge man als jij', en bovendien
vrijgezel, die het land hier kent, moest zich
bij ons aansluiten; dan worden we een heele
kolonie, daarginds in Alberta.
Rasmus stond wijdbeens en zag hem aan.
Ja, zei hij, dat zou kunnen; maar het lijkt
me beter, als je naar Denemarken schreef,
om een of ander vrouwmensch op te schom
melen voor die kolonie van je. Dat zou
meer op z'n plaats zijn met je twee kleine
meisjes.
Pedersen keek naar den grond.
Je hebt gelijk, stemde hg coe.
Rasmus bleef hem nog een tijdje staan
aanlc'»:en. Daarop zei hij, dat hij den volgen
den dag zou terugkomen en ging naar Moose
Jaw.
De familie Pedersen' trof geenerlei voorbe
reiding om verder te trekken. Rasmus bracht
•en groot deel van den dag bij hen door,
maar over P.edersens voorstel werd, geen
woord gesproken. Ook den dag daarna kam
peerde Pedersen bij Moose Jaw. Nog steeds
zei hij niets over het meegaan van Rasmus;
hg was een man die in het verborgene ar
beidde en kon wachten.
Wat Rasmus betrof, zijn besluit hing af
van wat Charles Villeneuve ervan dacht.
Toen eenmaal het idee op hem geënt was
vond hg, dat het een reuzengrap kon wezen,
heelemaal mee te sjokken naar Alberta. Ook
viel hem ineens in, dat hij heelemaal niet
wist, welke plannen Charles had. Die man
scheen een soort globetrotter te zijn, die wel
niet zou opzien tegen een reis naar Alberta,
als hij tenminste geen ander, absoluut vast
doel had. Op een oude landkaart bij den Chi
nees begon Rasmus de aardrijkskunde van
Albferta te bestudeeren. Het land zag er op
papier heel mooi uit; misschien lag dé&r wel
het paradijs, als 't er op aankwam.
Toen Charles terug kwam, spral Rasmus
met hem over de Deensche kolonisten en
stelde hem voor, zich bij hen aan te sluiten.
Charles stemde dadelijk toe, en deed de
verrassende mededeeling, dat hij daar woon
de en een farm had in de buurt van Beaver
Coulee. Hij was er op uit geweest om paar
den te koopen en verkoopen. Die, welke er"
beneden aan de Souris P-iver vandoor gegaan
waren, waren overgebleven van een grooten
troep, dien hij naar het Oosten gedreven en
daar verkocht had. Rasmus hoorde hem niet
uit, waarom hij dan niet meteen naar huis
terug gegaan was. Zeker moeilijkheden met
de vrouw, dacht hij. En bovendien, wat zoo'n
half-Injun eigenlijk in z'n kop had, daar zou
je wel nooit heelemaal achter komèn. Ras
mus mocht hem graag, daarom onderzocht
hij de beweegredenen van z'n kameraad niet
nader.
Weinige uren later brak de karavaan op
en trok in Noord-Westelijke richting naar de
Saskatchewan River. Eenige dagen Tater zet
ten Rasmus en Charles door, dat de wagen
vernieuwd werd en dat Pedersen zich een
ordentelijk span paarden aanschafte. Hij
keerde z'n shillings vele malen om en om,
eer hij er 'toe overging en probeerdë ook hen
te overreden, een gedeelte van de kosten te
dragen. Maar dat ging niet; dus gaf hg toe
om z'n gezelschap niet kwijt te raken.
IV.
Bij een station in het Westen nam de ka
ravaan een Deen op, die eensklaps den lust
in zich had voelen opkomen, de Staten den
rug toe te keeren en op avontuur uit te gaan.
Hij was een man van half de veertig, maar
zag er niet uit als iemand, die van het avon
tuurlijke houdt. Hij was een wandelend beeld
van menschelijke zuurheid; zijn kleine, nij
dige oogen zochten naar fouten, z'n mond
stond scheef van ergernis en verdriet over
zijn medemenschen.
Je zult zien, dat hg een heilig man is,
mompelde Rasmus, zonder tegen iemand
rechtstreeks te spreken. In zoo'n snuit kun
je-je niet vergissen, 't Zal niet lang duren
voor hij mij vertelt, waar ik terecht kom.
Maar Rasmus vergiste zich deerlik. Jansen
was niet heilig. Hij was vrijdenker.
Het duurde niet lang, of iedereen had
schoon genoeg van Jensen.
Zelfs in deze kleine, voorttrekkende ge
meente, vond hij gelegenheid tot kwaadspre
ken; en als zij des avonds bij hun vuur zaten,
kon Rasmus den lust in zich voelen opkomen,
naar den vrgdenker toe te gaan en z'n ellen-
digen hals te breken, die op een koolstronk
leek. Maar als de man gevaar vermoedde,
kwam er in zijn oogén een uitdrukking als
van een vierjarig kind en deed hg denken
aan een dashond, die opzit. Zoodat niemand
het over zich kon verkrijgen, den kleinen
baby Erik Jensen op z'n huid te komen.
Ze kregen hoe langer hoe meer te verzor
gen. Rasmus had een groote kooi met kippen
gekocht niet al te florisante gediertes,
en Charles had zich acht ossen aangeschaft.
Pedersen had de gewoonte, alle ouwe rommel
te verzamelen, die in vroeger tyden door an
deren was weggegooid bij hun tocht door het
land. Rasmus plaagde den oude door stiekum
heele balen verroest prikkeldraad, gebroken
wielen en ander „vullis" van den wagen te
laten vallen. Soms eischte Pedersen kwaad,
dat de karavaan halt zou houden, tot hg
z'n oud roest weer opgehaald had. Je kon
nooit weten,hoe het nog e£ns te pas zou
komen, zoo diep in de wildernis. Dat man
keerde er nog maar aan, dat puik staal
draad en zoo goed als nieuwe wielen zouden
blijven rondslingeren op de prairie mis
schien was er in Alberta een hoogen prijs
te maken voor oud roest!
Geen van z'n zoons bemoeide zich met hun
schermutselingen; maar de jongste, Frede-
rik, begon Rasmus te haten, omdat deze zich
niet onderwierp aan den wil van zijn v%r-
standigen vader. De düdste ging gewoonlijk,
samen met Charles, op korten afstand van
de overigen. Jensen 'iep alleen en dacht, ddt
deze menschen niet wisten, wat goed voor
ze was.
Het was nu midden zomer en heel warm;
de plantengroei der prairie ontaardde op
sommige plaatsen in een ware wildernis,
een jungle van hoog opschietend gras met
slingerplanten en klaprozen. Rond de ontel
bare kleine meertjes en moerassige poelen
stond jong bosch: A,.jistaltige, dorre staken,
groote heiboenders gelykend, opschietend uit
de wortels. Ze hadden het vernielende vuur,
dat moordend over de prairie trok, overleefd.
Slechts zelden zagen zij een krom gegroei-
den den bij een-moeras, meestal waren M
populieren en ahornen. In de poelen leefde:
massa's^hvatervogels, en boven het zon-gi-
schroeide land zweefden als gouden blac>
ren kleurige zomervogels. lederen dag levf S(
de Charles een nieuwen voorraad wild, ve#
zonder z'n buks te gebruiken. Gele aardmo
zen keken nieuwsgierig de karavaan na; a
mummelden met spitse snuitjes, om dan
eens met den staart omhoog weg te schletfi
in hun holletjes, waaruit 7e echter metw
weer te voorschijn kwamen om dat wonde."'
lijke, merkwaardige verschijnsel na te ooga
Als stompen drijvend hout zwommen
bevers naar een veilige plaats, langzau
voortglijdend door het water; de kleine, afe
me oogen glansden. Zij hadden hun fortt
van leem en takken en waren voorbereid ei
don komenden winter, zorgend dat h-
luchttoevoer in. orde was. Bg zonsondergatf
streken honderdduizenden spreeuwen neer e)
de met riet begroeide strooken grond in
moerassen. Als Charles buiten zijn gew«!
'afschoot, stoven ze in -vilde vaart naar alli
richtingen uiteen. Na donker begonnen d'
coyottes den nacht uit te dagen; eerst f0
paar ijle klokkentonen, dan een langgereH
huilen, dat nergens vandaan scheen te I»
men, en van alle kanten tegelijk klonk. M
het eerste geblaf werd de half-wilde
die de karavaan volgde, en die van Rasmd
den naam Nicoline had gekregen, onruaty
en begon zenuwachtig heen en weer te ren-
nen; en als de wolven zwegen, jammerdi
Nicolmt. Het was niet het janken van
coyotte en niet dat van een hond het W
als 'het gillen van een vrouw in barenznefd
Dan grinnikte Pedersen en streelde rtj
baard: We hebben onze eigen muziek m*
f Wordt vervolgd