OUDERS SS
VOOR DEN ZATERDAGAVOND
van Dré
Tob nooit
DE LUCHTROOVERS VAN HOITIKA
Mosselen
't HOEKJE I
Radioprogramma
Amico,
Ulvenhcout, 16 Oct. 1941.
De blaren vallen. En... ze zijn op 'r schoonst.
Ze wemelen deur den amberen Octoberdag
lijk gouwen kapellen.
De blaren vallen. Bloedrood laten ze los van
m'nen achtergevel. Stille vallen ze neer. In
kussels langs den muur. Ik raap er een op.
Waarom... Ik weet 't nie. Ja, toch! Ik kan
er nie van scheien, 't Jaar hangt te sterven,
in 'n schoonheid, die 't scheien moeilqk maakt.
Zwaar.
We naderen Allerzielentij. 't Komt gevaren
langs brekende lochten, over 'n èèrde, die
zacht van versche graven is.
Herfst, Allerzielen, den weemoed krin
gelt op, uit 't vergaand gebl&art dood op den
natten èèrde.
Weer buk ik naar zoo'n vuurrood blaaike.
Den wind waait in m'n oogen, 'n traan drupt
over m'n hand.
Veurbij...! Bevend gonzen de klokkeslagen
uit onzen toren; ze zijgen ter èèrde deur den
nevel, lijk 'n vlucht moeie veugels. Deus
blaaike zal ik bewaren..'k Zal 't leggen in m'n
kerkboek.
„M'n koffie staat ingschonken!"
„Ja, ik kom, Trui!"
In den huis hangt den mergenduister van
deus tij. 'Nen turf ligt te knappen in de platte-
buis. Rossig gloeit 't hartvurmige pookgat
deur den duister.
Ah, daar zijn de baaskes!
't Doet me deugd Trui en de kleinmannen
bij me te hebben.
„Ge bent stillekes, Dré I?"
,,'t Is nog zoo vroeg, Dré III."
„Vroeg? Dat heb ik oe nog nooit heuren
zeggen...!"
Maar daar komtiemand over den erf.
"k Heur z'n voeten deur de blaren slissen,
'k Heb goesting te roepen „licht oew pooten
op!"
't Is Kiske-van-den-Smid. Den postbooi.
Brief van ons Wieske. Trui trekt 'n haar
speld uit 'r hoofd, rukt den brief open. Ze
neemt uit de tafellaai, daar boven haren
schoot, den bril; Kïske zoekt naar andere
posttukken' veur ons. 'n Krantje, 'n druk
werk, 'nen brief „Den Dré van Ulvenhout",
'nen lezer dus, nie veul anders kan Kiske
afgeven van den mergen.
,,'t Is hier lekker," zoo excuseert ie z'n
eigen. „Ge kunt al best 'n vuurke velen in
den huis." Maar Truin leest, leest mee 'n op-
loopende, kleur, den brief steeds dichter bij
heur oogen houdend. De twee kleinmannen
schransen, hebben veur niks anders den tijd,
dan zegt Trui veur haar eigen: „m&arr!"
Ze lacht efkes: „ochjeetoch!" Ze leest, ze
leest, ze vliegt deur de vier volgeschreven
kantjes!
Kiske... blijft! Gaat kwansuis z'n han
den staan wermen boven de plattebuis!
„Maar wat is er dan toch mee thuis...?"
vraagt Dré III eindelijk, ongeduldig.
„Eh..." zegt Trui: „eh... da gaat jouw niks
aan!" Meteen ziet ze naar mij.
Mee 'n schuin, plazierig oogske.
,,'k Zal 't oe straks wel 'ns zeggen", lacht
Trui: „groot nuuws!" En roets, den brief zit
in heuren zak, onder den rok.
„Dan zal 'k maar 'ns gaan", zegt Kiske.
„Verroest, zqde nog nie weg?" vraagt
Trui.
„Mergen samen!" Kiske-van-den-smid
smeert 'm als 'nen weggeschupten kater. Ver-
ontwèèrdigd kekt Trui 'm na, langs 't raam.
En foetert: „zq 'nen nuuwsgierigen lummel!"
Ondertusschen wit nog niemand wat er
veur belangrijks in den brief staat.
En Drè m zegt: „Opoeke, als ik nie weten
mag, wat er bij Vader en Moeder aan de
hand is, dan... dan zet ik oe, veur ik wegrij,
op oewen kop! Dieën brief zél ik lezen!"
Afijn, amico, ik wil jou ook nie langer in
onzekerheid laten: ten lange lesten kwam er
uit, dat... ons Wieske, na 10 jaren weer veur
den kindskurf moest gaan zurgen!
Dré III was even stil. Vergat te eten. Staar
de mee groote oogen op z'n bord. Dan... dan
sloeg ie mee twee vuisten op de tafel, dat heel
den ontbijtgerei rinkelde en hij riep: ,,'k Gaai
Zaterdagavond naar. Amsterdam! Trui, leg
onzen ham gereed! 't Beste is nou veur ons
Wieske!" Wat was dat baaske gelukkig.
„Eeker, daar vatten wij in stad 'nen boeren
jongen op, man!"
Den Eeker gichelde, zee: „allee dan maar,
Dré!"
Na den eten friemelde ik m'n rooie win
gerdblad in malkaar. Zóó is 't leven...! Den
eenen oogenblik stade te mijmeren bij 't val
lend geblaart, den anderen oogenblik vliegt,
nuuw, jonk leven om oewen nek!
En nou ik zoo wijd ben, nou zal ik 't dan
maar zwart op wit zetten, dien ik oe, na zoo-
veul jaren, geregeld schrijf.
De blaren vallen...! Wemelen, lijk 'nen gou
wen regen deur deu buiten van de Zaaimaand.
Wemelen, kantelen, flieren lijk schoone vlin
ders deur den lichtenden nevel, deur de
blaauwe dreven, naar de wachtende èèrdé,
waar ze voedsel worden veur 't nuuwe blad,
dat over weinige maanden weer, in 't jonge
Voorjaar, lijk keersenvlamkes te branden
staat op den zonbeschenen tak.
Dit is dan mijnen lesten Brabantschen brief
in oewen krant, 'n blaaike dat méévalt in den
Herfst der Tijen, 'n Blaaike dat lange jaren
in de zomerzon te rijpen stond en dat, zoo
hoop ik, dienen mag, tot voedsel van den
Nuuwen Tijd! Die rap gaat komen in den
nuuwen, vredigen glorie van 'n Voorjaar, lijk
den Schepper 't veur ons altij ten beste rege-
leert. Daaraan heb ik ginnen twijfel.
Nóóit gehad!
Ik heb alleen verwondering! En wel over de
massa menschen, die sjuust nóu, nou 't Ver
trouwen op Onzenlievenheer zoo'nen zachten
balsum is op schrijnende wonden in 't ziele-
ment, dat sjuust nóu dat vertrouwen zoo klein,
zoo gansch afwezig is dikkels.
Nooit heb ik de menschen gehaat, inteugen-
deel! Da's gin trotsigheid, als ik dat zeg,
da's ...dankbaarheid.
Leven in voortdurenden haat mot wel erg
zijn.
Nooit heb ik de menschen gehaat, ma&r...
vertrouwd heb ik alléén op O.L.H.
Vroeger. Nou. En in de toekomst.
Mee 'n traan in m'n oog zie ik deus blaaike
vallen. Maar in me huist 'nen jongen Dré Hl,
die mee beide vuisten op de tafel slaat en in
zenuwachtigen, plazierigen haast naar den
trein spoeit, mee 'nen zwaren, onbetaalbaren
ham onder den erm, om 't nuuwe leven te gaan
helpen.
Zóó wil God 't van ons. Dèt weet ik zekers,
amico!
Zoo denkt ook mijnen vriend-ons grijs pas-
toorke erover. Keareltje, dat z'nen zwaren
bussel van jaren draagt mee meer moed dan
mennigten jongen reus, in de kracht van z'n
leven!
Den Vic! Wat heb ik oe veul over mijnen
witten toovenèèr verteld, 't Bosch galmt soms
van zijnen zang. Dan heeft ie weer 'nen brief
van Hanneke gekregen, mee de leste feiten
daarin, over 't kleine Vic-ske.
Och, ik zou geren alle figuren van Ulven
hout: den Fielp, den Jaan, den Blaauwe, den
Joost, Nolleke, Kee-van-de-Gouwen-Koei, tot
en met Herman, den gebrilden boxer, tot en
met Bles en Blek, ik zou ze geren allen veur
't front roepen veur afscheid.
Maar dat kan nie! 'k Zou 'n week te schrij
ven hebben. Ge zult er misschient zoo nou en
dan nog 'ns van hooren deur... den Radio. In
'n uitvoerige vertelling.
De blaren vallen. Dwerlen weg. Naar de
èèrde, om te vergaan. En 't doet pijn, ze te
zien losgaan van den steel. Tij van weemoed.
We gaan den Winter in. Dichter trekt
den doom over de velden. Steeds vroeger valt
den avond. Ik ga de blinden veur doen
Veur 't lest: veul groeten van Trui, Dré III,
den Eeker en als zooveul jaren, gin horke min
der van oewen
t.a.v.
DRÊ.
Kansen
Zij was bezig met het uitzoeken van de
bloemen, die ze eenige dagen tevoren op
haar verjaardag gekregen had. Wat nog
mooi was, kon bljjven staan, wat verwelkt
was, moest weg.
Een beetje aarzelend keek ze naar een
bouquet van verschillende bloemen. „Ook
weg maar", besliste ze toen, „die verwelkte
rozen zijn zoo'n akelig gezicht."
Een kennisje, dat bij haar was, zei: „jam
mer, om daar die heele bouquet voor weg
te doen, Marga."
„Neem dan die verflenste rozen er tus-
schen uit." „Dat is zoo'n werk," vond Marga.
„Och weineen, dat is zoo gedaan. Laat mjj
het maar doen, als het jou te veel moeite is."
Nel nam de bloemen allen uit de vaas,
legde ze op een courant voor zich, en zocht
de verflenste rozen eruit. Toen vulde zq de
vaas met schoon water, knipte van de
overige bloemen een stukje van de stelen, en
rangschikte ze opnieuw.
„Kijk nu eens," zei ze voldaan, „toch nog
mooi zoo."
„Ja, dank je," antwoordde Marga afge
trokken.
Ze stond bij een plant, die er weinig
levensvatbaar meer uitzag.
„Die moet maar weg," oordeelde ze, „dat
wordt niets meer. Gek. toen ik hem kreeg,
was hij zoo mooi." „Je hebt hem ook geen
water gegeven," zei Nel, met haar vinger
over de kurkdroge aarde wrqvend. „Die plant
is misschien nog best op te kweeken." „Neem
hem dan maar mee, als jjj er wat voor
voelt," zei Marga onverschillig, „ik vergeet
die dingen toch, heb er geen geduld voor."
71. Ezeltje-rijden, is an
ders leuker, dacht hij
en meteen zat hij onver
wacht boven op een
van de ezels. Die bleef
eerst stokstijf staan,
van schrik of van kop
pigheid. maar zette het
onverwacht op een
drafje, toen de drijvers
aan kwamen loopen,
zoodat Piet er weer
even vlug achterover
af-buitelde.
72. We moeten opschie
ten. drommelsche kwa
jongen. riep de vliege
nier nijdig en zette Piet
schrijlings op zijn
schouders, zijn beenen
stevig vasthoudende.
Ziezoo, en nu hou je je
koest, begrepen? Ja,
Pa, zei Piet en gebruik
te de ooren van zijn
nieuwe „ezel" om zich
aan vast te houden.
Nel nam de plant mee naar huis en gaf
zich de moeite, onderweg bij een bloemist
aan te gaan en te vragen, hoe deze planten
soort precies behandeld moest worden.
De bloemist zei haar. „Veel water, juf
frouw, en veel zon. Maar deze heeft lang
droog gestaan, zie ik. Daar kunnen deze
planten heelemaal niet tegen. Ik vrees, dat
hij te ver heen is. Enfin, u kunt het probee-
ren."
Nel verzorgde de plant nauwgezet, zette
die op een lichte, tochtvrije plaats en gaf
eiken dag water. Al na twee dagen hingen
de blaadjes minder slap, langzamerhand
keerde het bijna verkwijnde leven terug.
Toen Marga drie weken later eens bij haar
kwam, stond zr in volle fleur.
„Kijk," zei Marga, „dat is net zoo'n plant
al ik toen gekregen had. Die is zeker dood
gegaan?"
Nel glimlachte.
„Het is dezelfde plant."
Zij had haar kans gekregen en was opge
leefd. Zooveel is in het leven noodeloos triest
omdat wij het geen kans geven.
Die hopeloos ongezellige kamer, waarvan
wij overtuigd verklaren, „dat er toch niets
van te maken is," terwijl wij nog nooit
onze vindingrijkheid aanwenden om er iets
van te maken.
Het dier dat, schuw en onooglijk, overal
verdreven werd en dat schuw en onooglyk
werd omdat het te lang een voldoende voe
ding en vriendelijke -behandeling ontbeerde.
De mensch die hard en gesloten werd,
doordat veel zorg en verdriet op hem gela
den werden, en doordat hij van zijn mede-
menschen bitter weinig medeleven onder
vond. Haast iedereen ontwijkt hem, omdat
h^ bij oppervlakkige kennismaking niets
aantrekkelijks heeft.
Er is zooveel, zoo ontzaglijk veel in het
leven dat vraagt om een kans, dat van
VOOR OE (l .- -ÈgA
In oorlogstijd
We leven in oorlogstijd. D/tt brengt allerlei
mr ilqkheden mee; sommige van zeer ernsti-
gen aard, andere minder ernstig maar wel
lastig. In mijn omgeving is bijvoorbeeld de
verlichting een lastig probleem. Aangewezen
op petroleum voor verlichting zit er bij de
huidige schaarste aan deze brandstof niets
anders op dan lang „schemeren" en vroeg
naar bed gaan. Zoo geschiedt ook in mijn ge
zin. Er zit nu eenmaal niets anders op. Ik zou
dit alles niet verteld hebben, als niet toeval
ligerwijze mijn vrouw vanavond me de stof
leverde voor een Ouderhoekje! De zaak zit zoo
Terwijl ik in mijn studeerkamer te peinzen
zat over een geschikt onderwerp, hoorde ik dat
mijn eega in de huiskamer onze kleine meid,
die, nu net als vele kleine kinderen veel van
licht houdt en een hekel aan schemeren heeft,
wat voorlas uit een sprookjesboek. Ongemerkt
trad ik de woonkamer binnen en genoot van
een alleraardigst tafereel. Bij het licht van 'n
kleine petroleumlamp zag ik moeder gebogen
zitten over het sprookjesboek, de kleine meid
half op een stoel en half op de tafel en opoe
met haar onafscheidelijk breiwerk (je kunt op
zoo'n leeftijd blijkbaar in het donker wel
breien).
Toen Moeder het lezen wilde staken, „zeur
de" Opoe (ruim zeventig jaren oud!): „Nog
één bladzq, mama!" En de kleine puk viel
terstond bij: „Ja, toe Mama."
En moeder las weer verder!
Een meisje van 15 jaar vertelde mij:
„Nu het 's avonds zoo vroeg donker wordt
en we spaarzaam moeten zijn met het licht
(de bekende en angstaanjagende oploopende
meter!!) blijven we 's avonds langen tijd sche
meren. Pa leest ons dan wat voor."
Dit meisje komt uit een groot gezin en heeft
oudere broers en zusters.
Ik moest vanavond aan dit gezin denken!
Een hee' eenvoudig arbeidersgezin! Maar hoe
teekent zoo'n sobere mededeeling ineens de
sfeer!
We leven in oorlogstijd.
De omstandigheden zijn voor ons allen wel
heel moeilijk. En toch zijn er die zelfs in tijden
van zware beproevingen en druk van het leven
iets moois kunnen maken.
Mijn vrouw gaf me vanavond het voorbeeld.
Het 15-jarige leerlingetje eveneens.
Hoe kunnen we vaak, als we maar willen,
de sfeer in ons gezin voor onze kinderen on
vergetelijk maken.
Zoo'n halfuurtje voorlezen of sprookjesver
tellen, wat een mooie gelegenheid om het kind
voor het slapen gaan tot rust te brengen! En
wat zal dit na jaren nog nawerken! Misschien
wel tot in volgende geslachten! We kunnen dat
nooit voorspellen, doch er zijn er onder ons,
die ongetwijfeld nog zullen terugdenken aan
hun kinderjaren toen hun moeder of vader
voorlas! Dergelijke herinneringen maken ons
weer een oogenblik gelukkig en doen ons al
het leed en de zorgen van den dag vergeten.
Het wordt weer winter. De lange avonden
komen. Met licht en vuur zal spaarzaam om
gegaan moeten worden. Gelegenheid om bui
tenshuis ontspanning te vinden, is er minder
dan ooit. Veel zullen we moeten missen, maar
als we onder alles onszelf weten te blijven, de
toekomst onzer kinderen steeds voor oogen
weten te houden, zullen we ook in den ko
menden winter middelen vinden om het huise
lijk leven te vermooien. Een der middelen
daartoe is het voorlezen van boeiende verha
len. Eiken avond een gedeelte bijv. van een
mooi boek. Dan verlangt het kind weer naar
het „vervolg" en ik zag het zelf vanavond
vragen de ouderen om „nog één bladzij".
Er zqn mooie kinderboeken genoeg. Ik denk
aan het altijd mooie boek: „Alleen op de we
reld" van H. Malot. Een prachtboek om iede-
ren avond uit voor te lezen;
Er zijn nog andere. Een boekhandelaar, of
anders de bibliothecaresse der plaatselijke
leeszaal, zal U gaarne niet raad en daad ter
zijde staan! OVEEKA.
binnenuit, zij het zonder woorden, schreeuwt
om een kans.
Houdt uw hart en uw oogen openen geeft
die kansén. Het is uw menschenplicht en uw
eigen kans op levensvolheid.
Dr. Jos de Cock.
EEN HEERLIJK VOEDSEL.
Nu het mosselen-seizoen spoedig
weer begint.
Het Voorlichtingsbureau van den Voedings
raad deelt het volgende mede:
Zoo langzamerhand zijn de mosselen weer
verkrijgbaar. Jammer genoeg genieten zij
nog niet overal die bekendheid en populari
teit, die zij wel verdienen.
Mosselen zijn rijk aan kalk-, phosphor- en
ijzerzoutcn en vitaminen, stoffen, die ons
lichaam niet kan missen. Zij bevatten daar
enboven zooveel eiwit, dat een V2 K.G. mos
selen (d.i. 100 g. mosselvleesch) gelijk te stel
len is met 75 g. rundvleesch, iets wat men
in dezen tijd niet vergeten mag.
Men staat misschien wat vreemd tegenover
een voedingsmiddel dat men niet kent en
dat er zoo anders uitziet dan wat men tot
nu toe gewend was. Het gebruik van mos
selen zal velen echter meevallen, want mos
selen zijn geheel als vleesch of in gerechten,
die anders grootendeels uit vleesch bestaan
te verwerken, hetgeen in eenige recepten zal
worden aangetoond.
Sommigen "zijn huiverig voor het gebruik
van mosselen, omdat zij bang zijn voor ver
giftiging. Mosselenvebgiftiging komt vrijwel
niet voor, mits men maar geen doode of
rauwe mosselen eet. Wel kunnen eenige per
sonen niet tegen mosselen. Zij zijn er over
gevoelig voor. Deze overgevoeligheid blijkt
eerst nadat men eenige malen mosselen heeft
gegeten. Daarom is het verstandig in het be
gin slechts weinig mosselen te eten en de ge
volgen af te wachten. Blijven de gevolgen
uit dan kan men ze gewoon eten.
Thans volgen eenige recepten:
Mosselen schoonmaken.
De open mosselen (deze zijn dood) verwij
deren, evenals de slijkmosselen, die doordat
de schelp met slijk gevuld is, zwaarder aan
voelen, dan de andere.
De mosselen, die reeds geknipt zijn afgele
verd, d.w.z. ontdaan van de trossen, waar
mee ze met elkaar verbonden zijn, verder
schoonmaken door ze te wasschen, af te bor
stelen en ze een poosje in water met zout
(30 g. zout op 1 liter water) te leggen, waar
door zij schoonspoelen. De ruwe mosselen
eerst van elkaar knippen en van dradenbun-
dels en verder afval ontdoen.,
Mosselen koken.
3-K.G. mosselen (600 g. netto), zout, ui, pe-
terseli, selderij, thijm. Voor de saus 25 g.
bloem of 20 g. aardappelmeel, 3 dl. mossel
water, 3 dl. taptemelk, boter, peper, zout, pe
terselie.
De mosselen opzetten met een bodempje
kokend water, zout en kruiden, weer snel aan
de kook brengen en met de deksel op de pan
koken tot alle schelpen open zijn (ongeveer
15 min.)
De mosselen uit de schelpen halen en met
de saus bij de aardappelen en groenten
(kool, koolraap, bieten, winterpeen, sla) ge
ven. Daartoe het mosselwater zeven, de tap
temelk toevoegen en het vocht binden met
de aangemengde bloem of het aardappel
meel. Wat boter toevoegen en de saus op
smaak afmaken met wat peper, zout. en fijn
gehakte peterselie. Liefhebbers eten de mos
selen direct uit de schelp en dopen ze even
in een mengseltje van azijn en zout.
Stamppot van mosselen met kool.
600 g. gekookte mosselen (3 kg. ruwe mos
selen), P/2 kg. aardappelen, 1 kg. eavoye-
ZONDAG 10 OCTOBER.
Hilversum I. 415,5 m.
8.00 Gewijde muziek (gr. pl.). 8.30 B.N.ONieuwsbs.
richten. 8.45 Gramofoonmuziek. 10.00 Gewijde muziefc
(gr. pl.). 10.30 Studlodlenst. 12.00 Salonorkest. 12y
B.N.O.Nieuws- en economische berichten. 1.00 Neöet-
landsch Verbond voor Sibbekunde: Wie en wat waren
onze voorouders? 1.15 Philharmonisch kwartet. 2.00 Orgel-
concert. 2.20 Ensemble Jonny Kroon. 3.00 RadiotooneeL
3.45 Otto Hendriks en Klaas van Beeck en hun orkesten
5.00 Zondagmiddagcabaret. 5.30 Pianovoordracht. col
Sport van den dag. 6.30 Ensemble Bandl Balogh. 7.00
Actueel halluurtje. 7.30 De Ramblers. 8.00 Gramofoon
muziek. 8.30 Berichten (Engelsch). 8.45 De Melodisten,
solist en dameskoor „Aethercharme". 9.30 Berichten
(Engelsch). 9.45 B.N.O.: Nieuwsberichten. 10.0010.16
B.N.O.: Engelsche uitzending: An American sees Holland.
Hilversum II. 301,5 m.
8.00 Gramofoonmuziek. 8.30 B.N.O.: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek. 10.00 Zondagmorgen zonder zor-
gen. 12.00 Causerie „Vrouw helpt vrouw". 12.15 Haagsth
vocaal ensemble en gramofoonmuziek. 12.45 B.N.O.:
Nieuwsberichten en economische berichten. 1.00 De Rol
mancers, soliste en gramofoonmuziek. 1.45 Gramofoon-
muziek. 2.00 Boekbespreking. 2.15 Omroepsymphonte-orkest
en gramofoonmuziek. 4.00 Causerie „Ons oude steden
schoon". 4.15 „Das Wohltemperierte Klavier" van Johann
Sebastiaan Bach*, causerie met muzikale illustratie. 5 00
Duitsche taalcursus. 5.25 Gramofoonmuziek. 5.30 B.N.O
Sportuitslagen. 5.40 Gramofoonmuziek. 5.45 Voordracht
6.05 Gevarieerd programma. 7.00 Actueel halfuurtje. 7.jq
Gramofoonmuziek. 7.45 Reportage. 8.00 John Kristel en
zUn orkest en soliste. 8.30 „Het weerspannige bruidspaar"
komische opera. 9.45 B.N.O.: Nieuwsberichten. 10.0#
B.N.O.: Toelichting op het Weermachtsberlcht. 10.10-
10.15 Gramofoonmuziek.
INTERESSANTE GREPEN:
Ernstige muziek: Te 18.15 uur Hilversum II, begint een
serie belangrijke uitzendingen, waarin Hans BrandU
Buys ln een twaalftal voordrachten alle preludia en
fugae uit de belde deelen van „Das Wohltemperierie
Klavier" van J. Seb. Bach ten gehoore brengen. Ter in.
leiding van deze claveclmbel-concerten, die wekeiykj
plaats zullen vinden, houdt de speler een inleiding, waar.
ln hij de geschiedenis en de bouw van het werk aan de
hand van muzikale voorbeelden bespreekt.
Te 17.30 uur Hilversum I, kunnen wij George van
Renesse beluisteren in een concert voor piano-compoil-
ties van Schumann en Fauré. Het eerste deel van het
concert van het Omroep Symphonle Orkest o.l.v. Plerre
Reinards van 14.1516.00 uur, Hilversum II, heeft els
motto: Vrouwenkarakters in de Muziek". Het orkest
speelt de Ouverture tot Kleist's Drama „Das Kathchen
von Hellbronn" van Hans Pfltzner, de „Gretchen Epl.
sode" uit de Paust Symphonle van List. en de dans uit
de slotscène uit Richard Strauss" Opera „Salome". De
soliste Is de sopraan Ruth Jost Arden, die in het tweeis
deel van het concert, dat aan Richard Wagner gewijd is,
Isoide' Llebestod uit het muziekdrama „Tristan und'
Isolde" zal vertolken.
Sport. Van 18.0518.30 uur Hilversum I; ln de uit-
zending „Sport van den dag", geeft Ing. van Emmenes
een ooggetuige-verslag van ,den ln Rotterdam te spelen
wedstrijd „Sparta—Het Gooi".
Het gesproken woord: Van 17.45—18.05 uur Hilversum
II, houdt Adrlaan van Hees een voordracht over Jan
Pieter Heye, een volk dichter uit grootvaders tijd.
Reportages. Van 19.45—20.00 uur Hilversum II, wordt
de reportage uitgezonden uit de filmstad Babelsberg bil
Berlijn. De reporter Wybrands Marcussen voert een aan
tal gesprekken met filmsterren in spé.
0.45 Gramofoonmuziek. 6.50 Ochtendgymnastiek. 7 00
Gramofoonmuziek. 7.45 Ochtendgymnastiek. 8.00 B.N.Ó-
Nieuwsberichten. 8.15 Gewijde muziek lopn.). 8.30 Gramól
foonmuziek. 9.15 Voor de huisvrouw. 9.20 Gramofoonmu.
ziek. 10.40 Voordracht. 10.50 Sylvestre-trio. 11.30 Voor
dracht. 11.40 Orgelconcert. 12.00 Zang met planobegelel-
ding en gramofoonmuziek. 12.40 Almanak. 12.45 BNO-
Nieuws- en economische berichten. 1.00 Pianovoordracht
en gramofoonmuziek. 1.45 Gramofoonmuziek. 2.15 John
Kristel en zijn orkest en soliste. 3.00 Voor de vrouw. 3 45
Gramofoonmuziek. 4.00 Cyclus „Gods leiding". 4.20 Grs-
mofoonmuzlek. 4.45 Voor de Jeugd. 5.15 B.N.O.Nieuws-
economische en beursberichten. 5.30 Omroeporkest. 6.15
Boerenland in boek en krant. 6.30 De Ramblers. 700
Actueel halfuurtje. 7.30 Orgelconcert en zang. 8.00 Land-
?S?5„Lust^ 830 Berichten Engelsch I. 8.45 De Romancen.
9.30 Berichten (Engelschj. 10.00—10.15 B.N.O.: Engelsche
uitzending: Things worth fcnowing about Holland.
Hilversum II. 301,5 m.
6.45—8 00 Zie Hilversum I 8.00 B.N.O.: Nieuwsberich-
ten. 8.15 Gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 1015
r,ro,m0i00n,muz ek' 10-30 Vi001 en Piano. 11.00 Voordracht
ÏH2 Oreeleoncen. 12.00 Otto Hendriks en zijn orkest.
j,.: Nieuws- en economische berichten. 1.00 De
Meioüisten. solist en gramofoonmuziek. 2.00 Gramofoon-
"yy.iS' 36 Voordracht. 4.00 Gerard Lebon en zün orkest
4.45 Gramofoonmuziek. 5.15 B.N.O.: Nieuws-, economJ.'
sche- en beursberichten. 5.30 Hnnrlem's Kamermuziek-
ensemble. 6.00 Muzikale actualiteiten van de 'week SIS
Amusementsorkest en soliste. 7.00 Actueel halfuurtje. 7.30
Planosoll. 7.45 Politiek weekpraatje. 8.00 Resldentie-orkat
en gramofoonmuziek. 9.45 B.N.O.: Nieuwsberichten. 1000
Gramofoonmuziek. 10.10—10.15 Avondwijding.
INTERESSANTE GREPEN:
Ernstige muziek. Het Haarlemsch Kamermuzlek-ensem-
ple voert het piano-concert in s g. t. (K.V. 493) van
17"30 uur)- Frits Schuurman
i?i»L 20.15—22.00 uur over Hilversum I het Residen
tieorkest, dat o.m. als noviteit een werk speelt van de
Roemeensche componist: Manuel Polan getiteld: „Poèmes
n «"TÜf® O0o weln'8 gespeelde 6e Symphonle ln
?r eLt8 „van Schubert staat op het programma.
„J0" de Jelu*d: Plerra Palla en A. D. Hildebrand zot
ten hun muzikale vertelling „In de Muizenwereld" voort
met het tweede deel van 16.45—17.15 uur over Hilv I
vronw: „Van 15.00—15.20 uur,Hilversum I be-
nm fruit Mevrouw Prior-Wctbmar verschillende manleren
K maaltijd te verwerken. Zij zal o.m. op het
Van re6elmat'e fruit gebruik en de groole
voedingswaarde van vruchten wijzen.
11 hi«£ÏÏK?k2l W°i°rf: Van 18°0-18.15 uur Hilversum
week Bruyel de muzikale actualiteiten van de
HET RAADSEL VAN DE WOESTIJN.
RIVIEREN.
Een van de eigenaardigste geografische
verschijnselen vormen de onderaardsche
wateren onder woestijngebieden. Ofschoon
aan de oppervlakte van woestijnstreken in
den regel geen blijvende wateren te vinden
zijn, omdat er niet meer water valt dan ver
dampt. kunnen toch op groote diepte onder
de aardkorst watermassa's worden aange
toond. die in een stelsel van communicee-
rende spleten, kloven en kanalen onder
gronds van plaats tot plaats groote afstan-
den afleggen. Dez,e waterwegen in de woes-
tijd zijn_ een raadsel, dat alle technische on
derzoekingen ten spijt, nog steeds niet is
opgelost. Wel kan men in de meeste geval
len verklaren, waar het water vandaan
komt, omdat het in den regel in de buurt
van bergen wordt aangetroffen, vanwaar
het naar het dal toevloeit.
In de woestijn van Rajpoetana bevinden
zich in onderaardsche zandsteenbekkens
groote hoeveelheden water, waardoor de
wetenschap nog geen afdoende verklaring
heeft gevonden. Tegenwoordig neemt "men
aan. dat dit water, waarop de woestijnsfe-
den van Rajpoetana zijn aangewezen, als
een geweldige ondergrondsehe rivier van
de verafgelegen Himalaia komt stroomen,
doch bewezen is dit nog niet.
kooi, witte of roode kool, wat zout, tapte
melk en boter of vet.
De schoongeboende en in stukken gesne
den aardappelen en de fijn geschaafde kool
met een bodempje water en zout V2 uur gaar
koken. Wat boter of vet toevoegen. De be-
standdeelen fijn stampen en de mosselen er
door mengen. De stamppot even door en
door warm laten worden.
Mosselen gehakt, -koekjes.
400 g. mosselen, 50 g brood of 100 g. aard
appelen, wat water, zout, peper, gesnipperde
ui, fijn gehakte peterselie en wat boter.
Het brood weeken in het water en even
als de aardappelen fijn maken. De mosselen
fijn snijden en vermengen met het brood of
de aardappelen en de kruiden.
Van het mengsel één groote bal of kleine
balletjes of koekjes vormen en deze als ge
hakt braden.
