VOOR DE JEUGD
DE LUCHTROOVERS VAN HOITIKA
Zaterdagavondpagina voor Jong en Oud
GEESTELIJK LEVEN
m
m
lke
Roei
dat
len.
erlee
an
orde
.'oor
zal
oheui
bod
U'Olli
Voor de Ouders
ftz'At jonqenó en m&iifei
Hallo... daar ben ik weer. Gelukkig is de
griep voor het grootste deel weer over en voel
Ut me weer in staat jullie brieven, die de vo-
Prige week waren blijven liggen, te beantwoor
den. Dat waren er nog al wat, zeg. Maar...
zoals jullie weet vind ik het prettig veel en...
grote brieven te ontvangen en daaraan heeft
iet niet ontbroken.
Dan is er nog een prettig bericht: Onz^
svesl club wordt uitgebreid. Alle jongens en
noo: ïneisies> dit lezen, kunnen van nu af
ver! aan* weer hun breifjes schrijven. Fijn hè!
Hoe meer zieltjes, hoe meer vreugd.
De winnaar van de vorige week schreef me,
dat hij het liefst een boek wilde Ontvangen.
Nu, aan z'n wensen is voldaan en als hij dit
leest is het boek naar alle waarschijnlijkheid
"eQ i reeds in z'n bezit.
En nu zal ik maar meteen beginnen met de
beantwoording van de stapel briefjes. Hier
hebben we het eerste:
hrifA
Corrie Barhorst, .Texel. Dat was een
Trassing voor je Corrie, toen je Zondags de
krant ging halen. Je hebt het boek nu zeker
al ontvangen, hè? Was het mooi?
Benny v. d. Mast, Den Helder. Dat is
zonde voor je boeken, dat ze zo kapot zijn.
Wmt boeken zijn altijd een prachtig bezit.
Ik vind lezen ook prettig. Welke boeken heb
je alzo?
werf Pk* BÜk Hoorn. Nu hoor Piet, de vorige
'drai kindervriend is zo gezond als een vis. En hij
free! woont nog steeds in Bergen. Verlang je ook
zo naar Den Helder? Schrijf je me volgende
week weer zo'n gezeilige brief?
J. P. Mosk, Breezand. Het is een pret
tig werk hoor, al die brie'jes te beantwoor
den. Vooral als ze gezellig en leuk geschre
ven zijn. Ik vind het altijd fijn als ik lange
brieven krijg.
Broer en Zus de Visser, Friesland. Vin
den jullie het fijn in Friesland bij je Pake
en Beppe? En spreken jullie al een beetje
Fries? Leuke taal is dat, hè? Mijn Pake
en Beppe woonden vroeger ook in Friesland.
Dag, tot volgende week. Schrijven jullie me
dan weer? Maar niet in het Fries hoor, want
ik kan het wèl verstaan, maar niet schrijven
of spreken.
Kwikstaart. Natuurlijk mag je een
schuilnaam gebruiken, als je veertien bent
geworden. Vind je het 's morgens al zo
koud? Nu ik ook hoor. Maar als je je dan
lekker fris hebt gewassen, dan voel je die
kou al niet eens meer. Nu, als het niet kou
der wordt dan zo, dan behoeven we niet te
mopperen.
Sientje, Henkie, Beppie en Leni Korbee,
fcchagerbmg. Welkom viertal. Jullie moe
ten maar eens schrijven hoe oud of jullie
zijn. Want de oudste hoort altijd voorop te
staan, hè. Ik heb het nu maar op de gis ge
daan. Wel gefeliciteerd, Henkie met je ver
jaardag. En ik hoop, dat je maar een gezel
lige dag mag hebben en veel cadeautjes mag
krijgen.
Trijntje van Strien, 't Zand. Nou, of de
winteravonden gezellig zijn, Trijntje. Heerlijk
om de kachel te zitten met een mooi boek of
een handwerkje. Verlang je ook al naar Den
Helder?
Sjoerdje Sluiter, Breezand. Je moet je
naam ook op je briefje schrijven, Sjoerdje,
dus niet alleen op de envelop hoor. Wat leuk,
dat je naast Coba Wezelman zit op school.
Maar niet te veel praten hoor. Dag Sjoerdje.
Jopie, Freekie, Diklrie en Aafje Smit, Den
Helder. Leuk, dat jullie weer meedoen.
Vonden jullie het fijn in Egmond aan Zee?
Wat naar dat jullie nog niets van je vader
hebben gehoord. Maar misschien gebeurt dat
nu wel gauw. Dag.
Coba Schendelaar, Den Helder. Houd je
van schaatsenrijden Coba? Nu het is een ge
zonde sport. Maar er moet toch maar niet
zo gauw ijs komen, hoor. Dag Coba, tot vol
gende week.
Wies je Coster, Den Helder. Natuurlijk
mag je meedoen, Wiesje. Ik vind het leuk, als
er veel kinderen meedoen. En vooral als ze
lange brieven schrijven met heel veel nieuws
erin. Wanneer ben je jarig?
Bep Boos, Den Helder. Jij bofte zeker,
Bep, dat je net nog een boek won. Welke
boeken heb je al? Wees er maar zuinig op.
Want goede boeken zgn du~.r.
Corrie Koningstem, Den Helder. Nog wel
gefeliciteerd met je verjaardag, Corrie. Heb
ven
een
tseij
ïtufe
ome
is. I
i tw
ehai
vijl
illei
wen
iet
aan
ieh:
ts
?esck
je een leuke dag gehad en veel gekregen
ook? Schrijf je me dat eens?
Coen Coster, Den Helder. Jij mag na-'
tuurlgk ook' meedoen, Coen. Schrijf je me
dan volgende week weer?
Martha Briaxs, Den Helder. Ben je ook
al ziek geweest, Martha. Ook een beetje
griep? Net als ik zeker, hè. Dat is niet pret
tig hoor. Doe je de groeten aan Tonia en
Dientje.
Jellie van der Oord, Den Helder. Vond
je hei raadsel zo moeilijk, „ellie? Maar je
had het goed, dus je kunt het wel hoor. Vol
gende week eens een langere brief hoor.
Afgesproken!
Annie Zikkenheimer, «Iroot. Wat leuk Is
zo'n klein broertje Annie. Hij zal het
ze'-er fijn vinden als jij acantie hebt. Je
gaat dan zeker wat naar buiten met hem
als het mooi weer is. Hoe heet je broertje?
Nico Lreeken, Den Helder. Wat fgn, dat
je broertje weer thuis komt. Maar vervelend
dat je andere broer nog moet blijven. Het is
anders wel prettig in Egmond aan Zee. Dus
vindt hij het zelf misschien niet eens naar.
Rlta Geerligs, Den Helder. Alweer een
nieuweling. Natuurlijk mag je meedoen. Dag,
tot volgende week.
Corrie Bekebrede, Den Helder. Natuur
lijk mag jij ook mee doen. Maar dan volgen
de week eens een grotere brief, Corrie. Want
deze week was het briefje verschrikkelijk
klein.
Oplossing raadsel vorige week:
KAMPEEREN
kam
peer
pen
arm
nek
Paedagogische raadgevingen, die
niet aanvaard konden worden...
In een der vorige ouderhoekjes heb ik een
en ander opgemerkt over de beteekenis van
het leerboek voor de kinderen tijdens de lange
winteravonden. Ik had niet vermoed, dat mijn
advies in dit opzicht door de practijk bestre
den zou worden. En toch is dit geschied. De
zaak is'nl. deze: Indertijd gaf ik aan verschil
lende ouders den raad hun kinderen leesboe
ken ten geschenke te geven en zoo veel als in
het vermogen lag in de gelegenheid te stellen
een goed bibliotheekboek te laten lezen. Een
goede raadgeving, zult ge denken? Ja, ik
meende dit tenminste stellig. Maar zie, wat
me deze week overkwam. Een vader schrijft
me:
Mr.
Tot mijn leedwezen moet ik u mededee-
len, dat ik de boeken uit de bibliotheek in
mijn huis moet verbieden. En we' om deze
reden: mijn dochtertje, Adri leest de boeken
wel, maar ook mijn twee andere dochtertjes
maken van de boeken gebruik. Het opge
geven huiswerk van de school laten de
kinderen liggen. Ik verzoek u daarom vrien
delijk Adri geen boeken mee te geven. X.
Hier faalde dus mijn advies.
De kinderen lezen dolgraag en het gevolg is
dat het huiswerk niet gemaakt wordt, zooals
het behoort. Ik kan me dit indenken. In de
school komen dergelgkt ontsporingen ook
vaak voor. In sommige scholen bestaat de
gewoonte, dat de kinderen, als ze hun werk
af hebben, een leesboek mogen lezen. Dus
bedoeld als belooning. Maar wat ziet men?
Het werk wordt afgeroffeld om maar zoo snel
mogelijk aan het lezen te kunnen gaan. Op
die wijze bevordert het boek juist wat we
willen voorkomen. Onze bedoeling was, dat
de kinderen hun best zouden doen bij het voor
uitzicht straks weer in het leesboek te mogen
lezen. De uitwerking is echter tegengesteld!
Zoo was het ook bij deze kinderen. Het huis
werk werd slecht of in het geheel niet ge
maakt en ten einde raad besloot de vader
92. Het eerste wat Piet
daar zag. was een ge
weldig groote aap, die
al zijn tanden liet zien.
Koest. Jocko. ga in je
stoel zitten De aap ging
gehoorzaam als een
mensch in een groote
leunstoel zitten! Bii ge
brek aan beter moet ik
wel een aap als huis
genoot hebben, zei de
planter, maar Jocko is
een vriendelijk beest,
hè Jocko? Jocko scheen
Piet echter toch nog
aardiger te vinden en
kwam van zijn stoel af.
recht op Piet af. Die
vloog de kamer achter
de galerij in. De aap
hem na!
Boekbespreking
VOOR HET TE LAAT IS.
De klok van het wereldgebeuren tikt ge
stadig voort. De Nederlanders worden voor
feiten gesteld, die aangenaam of niet
als zoodanig aanvaard moeten worden om
daarop de houding voor de toekomst te be
palen. Men dient derhalve begrip te hebben
voor den werkelijken toestand, waarin ons
land op het oogenblik verkeert. Begrip
vóór het te laat is.
Dat is de ernstigè waarschuwing die Max
Blokzijl laat hooren in een nieuwe brochu
re „Vóór het te laat iswelk geschrift
dezer dagen in navolging van de vroe
gere brochure „Landverraders" aan alle
gezinshoofden in ons land zal worden uit
gereikt. De eerlijkheid en oprechtheid, waar
mede. Max Blokzijl in woord en geschrift
zijn radiopraatjes zijn daardoor populair
geworden en nog dagelijks groeit het getal
zijner luisteraars tracht zijn landgenooten
tot elkaar te brengen, heeft reeds bij velen
de kloof overbrugd, die goedwillende land-
Goede oplossingen ontvangen van
Nico en Dick B., Den Helder; Greetje R.,
Den Helder; Giel B., Den Helder; Gerrit B.,
Den Helder; Sientje, Henkie, Beppie en Leni
K., te Schagerbrug; Harry R., Den Helder;
EU.y van Den Helder; P ta G., Den Helder;
Sjoeri S., Breezang; Geertje N., Anna Pau-
lowna; Jantje G., Anna Paulowna; Corrie B.,
Den Helder; Nina B., Den Helder; Corrie B.,
Texel; Rosa S., Den Helder; Elly de Z., Haar
lem; J. P. M., Breezand; Trijntje v. S., 't
Zand; L. en L. v. d. W., Den Haag; Coba W.,
Anna Paulowna; Gerrit F., Breezand; Corrie
v. B., Den Helder; Piet B., Hoorn; Henny v.
G., Amsterdam; Anneke v. B., Den Helder;
W K., Den Helder; Tiny van G., Den Helder;
Henkie en Jantje S., Den Helder; Trijntje K.,
Den Heider; Corrie, Piet en Jan B., Den Hel
der; Dirkje, Johanna en Piet B., Den Helder;
Joh., L. F. en Klaas G., Den Helder; Henny v.
d. M., Den Helder; Jopie M., Den Helder;
Wiesje C., Den Helder; Broer en Zus de V.,
Woudsend; Jantje C., Den Helder; Piet van
V., Den Helder: Cor van B., Den Helder; Nel-
ly C., Den Helder; Jacob P„ Den Helder;
Gonda G., Den Helder; Jopie, Freekie, Fikkie
en Aafje S., Den Helder; Jo en Corrie R., Den
Helder; Neeltje P., Den Helder; Corrie K.,
Den Helder; Sientje de J., Den Helder; Her
man P., Hensbroek; Maarten K., Den Helder;
Fresia, Den Helder; Annie D., Den Helder;
Annie van B., Den Helder; C. v. d. Blom,
Zuid Scharwoude; Coba P., Den Helder; Lucie
W Breezand; Jellie v. d. Oord, Den Helder;
Bep R., Den Helder; Martha, Tonia en Fien-
tje B., Den Helder; Ria de J., Den Helder;
Tiny van B., Den Helder; Corrie G., Den
Helder.
De prijswinnaar van leze week is:
J. P. MOSK, p.a. P. Melius,
Meerweg 2(
Nieuw raadsel
windstreek.
is een eiland in het IJselmeer.
heb je alleen 's nachts.
een der partijen bij het voet-
trek je van je geld, wanneer
het op de spaarbank staat.
is een harde wind.
mij te verzoeken voortaan geen boeken meer
te geven aan zijn dochtertje.
Maar... ik blijf bij mijn meening, dat het
gegeven advies niet verkeerd was. Of anders
gezegd: ik bedoelde het destijds anders. Wan
neer het kind niets te doen heeft, hetgeen
inhoudt, dat het met .zijn werk klaar is, is
het leesboek voor vele kinderen een leerzame
tijdspasseering. Deze vader h'd zelf de zorg
op zich kunnen nemen dooi de boeken achter
slot te sluiten en de kinderen eerst dan het
hoek in handen geven als het huiswerk klaar
was. Nu begrijp ik anderzijds, dat het voor
den man in kwestie al heel moeilijk is dit te
doen. Het is n.1. een fabrieksarbeider, die om
de week nachtarbeid heeft. Het is hem dan
onmogelijk toezicht te houden op de kinderen
En natuurlek spreekt hier ook het feit mee,
dat de ouders doorgaans slecht kunnen beoor-
deelen of het huiswerk behoorlijk gemaakt
is. Het voorbeeld heeft mij echter weer eens
geleerd, hoe voorzichtig een practisch paeda-
goog met zijn adviezen moet zijn!
En ik haal dit voorbeeld aan om de ouders
die deze bijdragen geregeld lezen, er nog eens
op te wijzen, dat zonder hun volledige mede
werking alle adviezen betrekkelijk weinig
waard; hebben. In dit geval was mfln raad
niet slecht, integendeel. Ik verzuimde echter
er op te wijzen, dat het goede, het lezen dus,
ook een nadeeligen kant kan hebben, nl. de
verwaarloozing van het werk. Mijn advi;s is
dan ook nu: Laai. uw kind lezen, maar zorg,
dat het dit ls belooning lee zien. Belooning
wegens verrichte werkzaamheden. Wanneer
we de kinderen weten te overtuigen, dat lezen
d w.z. voor pleziei lezen luieren is, wanneer
het werk in den steek gelaten werd, kunnen
we met meer kans hopen, dat het kind zelf
zal zorgen eerst het werk te maken en dan
te gaan lezen.
In de gevallen, dat dit niet blijkt, zal er
weinig anders opzitten, dan maatregelen,
zooals hierboven beschreven. Misschien deelt
deze vader mfl over eenigen tijd mee, dat de
kinderen wel weer een boek mogen hebben.
Ik hoop het maar! In Ieder geval: de erva
ring is leerzaam voor ons allen!
OVEEKA.
De eerste letters geven van boven naar be
neden de naam te lezen van een paar mensen,
aar wie je heel veel hebt te danken.
genooten terughield om mee te werken aan
den bouw van een hecht en gelukkig vader
land.
We moeten eendrachtig samenwerken, is
zijn betoog, dat hij op zijn bekende geestige
manier gekruid heeft met tal van voorbeel
den, waaruit blijkt op welk een ondoordach
te, koppige en vaak onzinnige wijze men
zich verzet tegen iets, waarvan men nota
bene niet eens de bijzonderheden weet, an
ders dan van uit het kamp der vijanden.
„Wat we noodig hebben, broodnoodig, is,
dat er moedige mannen en vrouwen opstaan
in de kampen der niet-nationaal-socialis-
ten, in de pers, in de bedehuizen, in de
schoollokalen, in de huiskamers. Om te ge
tuigen, dat we met smaad en broodroof niet
verder komen en dat het te laf is een kleine
minderheid onze toekomst als volk en staat
maar te laten opknappen en ze er nog
om te hoonen op den koop toe."
Begrip vóór het te laat is. De klok staat
reeds kort voor twaalven. Neem den raad
ter harte, die op vrijwel elke bladzijde van
de brochure te lezen valt: Met kwaadspre
ken is nog nooit iemand verder gekomen;
onderzoek zélf eens hoe de zaken er eigen
lijk bij staan en laat U daaromtrent niet
„voorlichten" door vijanden van het nieuwe,
die zullen tenslotte nóóit een eerlijk oordeel
geven.
De brochure is waard gelezen te worden,
al was het alleen maar om de eerlijke be
doeling die er uit soreekt. Maar belangrij
ker is de hartelijke poging, die de schrijver
aanwendt om vóór- en tegenstanders tot el
kaar te brengen, tot samenwerking, tot ge-
meenschappelijken bouw aan het nieuwe
Nederland, ons aller vaderland.
A. R. Jonker.
Inwendige zending. In de vacature, ont
staan door het overlijden van mr. de Roon
Swaan, is jhr. dr. C. G. C. Quarles van Uf-
ford te Apeldoorn benoemd tot bestuurslid
der verecniging tot bevordering der inwen
dige zending (Doetincheansche inrichtingen)
Legaat. Wijlen mevr. D. van Amerongen-
Hoogendoorn te Reeuwijk, vermaakte aan
don Gereformeerden zendingsbond een be
drag van t 500.
Jubileum. Op 17 November herdenkt ds.
D. Hoek, emeritus-predikant der Ger. kerk
te Enkhuizen, den dag waarop hij voor 40
jaar te Heinkenszand in het predikambt be
vestigd werd. Daarna stond hij te Zwijn-
dreoht en Enkhuizen, waar hem in 1940
eervol emeritaat verleend werd.
Bijbeljubileum. Binnenkort wordt in Fin
land het 300-jarig jubileum van de Finsche
bijbelvertaling gevierd.
Cfeen huwelijksinzegening door Vrij zinnige
predikanten. De bijzondere kerkeraad der
Ned. Herv. gem. te Delfshaven heeft besloten
met ingang van heden geen huwelijksinze
geningen door vrijz. predikanten toe te la
ten in kerken of lokalen, toeibehoorende aan
deze gemeente.
Het aantal vacante predikantsplaatsen.
Volgens mijn eigen telling, aldus ds. H. S.
J. Kalf in het predikbeurtenblad der Ned.
Herv. gem. te Gouda, waarbij ik de aanvra
gen voor emeritaat reeds reken als het ont
staan van een vacature, en het aannemen
van een beroep als het bezetten ervan, wa
ren er op 16 Oct. j.1. 185 vacante predikants
plaatsen op de 1673 die onze kerk er heeft.
Op 1 Jan. van dit jaar was dit 187 en pre
cies een jaar geleden 200.
Het aantal van 185 is zeer laag. Sedert
1921 is dit nimmer voorgekomen; alleen tij
dens den wereldoorlog en daarvoor is het
nog wel veel lager geweest. De meeste va
caturen zijn in Noord Holland en
Friesland.
Kathedraal van Borrisow weer in gebruik.
Gelijk te Smolensk en andere' plaatsen
van het bezette gebied in de Sovjet-Unie is
oow de kathedraal te Borrisow weer voorde
godsdienstoefeningen der bevolking op bevel
der Duitsche autoriteiten vrijgegeven. De ge-
heele bevolking hielp mede, om de kathe
draal, die door de bolsjewieken als pakhuis
was gebruikt, te reinigen en haar voor de
inwijding te tooien. Heiligenbeelden, die
men bijna 25 jaar verborgen had gehouden,
werden uit hun schuilnlaatsen gehaald en
in de kerk gebracht. Een veldprediker ze
gende de kathedraal in. Aan de plechtigheid
namen behalve de bevolking een groot aan
tal Duitsclhe soldaten deel. Sinds bijna 25
jaar kon de gemeente weer voor de eerste
maal de RussisCh-Orthodoxe liturgie zingen.
WETENSCHAPPELIJK ALLE RLE L
De lengte van een stap.
Ofschoon menigmaal als eenheid van maat
bij afstanden gebruikt, is de lengte van een
stap of schrede zeer ongelijk. De kleinste,
bij vele metingen van den menschelijken pas
waargenomen lengte bedroeg 67 cm., de
grootste 97 cm. of bijna een meter.
Het meest voorkomend is een pas van 78
cm. lengte, schreden van grooter afmeting
behooren tot de uitzonderingen. De gemid
delde lengte van den menschelijken stap be
draagt 80.7 cm. en deze lengte kan men dan
ook wanneer men een afstand wil afpassen,
als regel het best aannemen, mits de betref
fende persoon geen abnormaal korte of lange
beenen heeft.
Eigenaardig is nog, dat de lengte der schre
den van een en denzelfden persoon met het
vorderen der jaren afneemt
Bonverlies door slordigheid
is strafbaar
FEUILLETON
door
AKSEL SANDEMOSE
25.
En Rasmus reed den langen weg terug,
Oostelijk door Alberta. Hij beleefde opnieuw
alles van toen hij voor de eerste maal de
streek doortrok, doch nu beefde er een hevig
verlangen in zijn hart en een groote angst.
In omgekeerde volgorde kwam hij door de
zelfde streken, vruchtbare prairieën. waar de
klaprozen priëelen bouwden en de muizen
wegrenden voor de pooten van zijn paard.
Nachten en dagen reed hij door het land van
den dood, hield peinzend stil bij den grafsteen
en zocht naar de grondvesten der oude hoeve
Als een blikkerend schild hing de zon aan
den hemel. Nu was het zomer in Alberta. En
hij zou niet wonen in het land van den dood,
maar in het land des levens. In Beaver Cou-
lee
Des nachts sloeg hij z'n kamp op midden
op de open prairie; een dunne rookzuil kron
kelde omhoog, waar hij z'n eten bereidde.
Daarop trapte hij zorgvuldig het vuur uit en
*joot wator ovr* ds psch, voor hij zich te sla
pen, legde, terwijl de paarden ontevreden
rondliepen of zich op den rug wentelden met
een hol morrelen in de ingewanden. De dagen
waren warm, een donderbui bracht verkoeling,
maar daarna schroeide de zon opnieuw het
land. Nu was het zomer, het zou een eeuwig
heid zoo blijven...
Midden in den nacht naderde hg de ranch,
waar Eva woonde en hij rustte op korten af
stand ervan tot het dag werd.
Eva liep tusschen de bijgebouwen, toen hg
er aankwam en bleef staan zoodra ze hem zag.
Ze was even zelfbewust als de laatste maal.
Ik kom laat, zei hij en sprong van z'n
Ja, zei de ze; want nu is het zomer.
Zijn hart bonsde.
Je weet wel, Eva, waarvoor ik terug wil
de komen.
Ze antwoordde niet.
Vergis ik me, vervolgde hij bevend, dan
wil ik niet naar binnen gaan, maar rg meteen
weerom naar het Westen.
Vriendelijk zag ze hem aan.
Zwijgend stonden ze tegenover elkaar. Ras
mus voelde zich als in boeien geklonken.
Het is er zoo mee, zei hij stotterend, dat
ik niet lang van huis kan...
Teeder zag hij haar aan. Ze had iets op de
lippen, maar aarzelde nog het uit te spreken.
Ik behoef nergens op te wachten, Ross
Dane. En dat behoeft de predikant ook niet.
Tot vanavond logeert hij op de ranch. We
kunnen vandaag nog vertrekken.
Het duizelde Rasmus; hij hief de handen om
hoog als wilde hg zich ergens aan vastgrijpen.
Een oogenblik voelde hg zich bang. En hjj
was degeen, die zeide:
Het komt zoo plotseling.
Maar geen van beiden lachte erom. Ze
bleven staan en namen met de oogen bezit van
elkander tot anderen hen kwamen storen.
Des namiddags reed Eva Kristensen Dane
met haar man van de ranch weg in Westelijke
richting. Ze spraken niet. Maar Rasmus zag
naar haar en dacht aan den tijd, die er ver-
loopen was sedert ze elkaar het laatst gezien
hadden. In het eerst was hij zich niet goed
bewust geweest van zijn verlangen naar haar,
omdat er dagelijks zooveel nieuws was om in
zich op te nemen doch later... niet dadelgk
was zij het geweest, maar in de eerste plaats
de vrouw: de vrouwelijke helft der mensch-
heid. Een beeld van vroeger had zich in zgn
herinnering gegrift een groot, opengesneden
dier. Op een dag was die voorstelling opnieuw
levend geworden. Maar sedert was zij duidelijk
naar voren getreden op den achtergrond zgner
fantasieën, uit het weefsel zgner verbeelding,
tot ze voor hem stond, groot en dichtbij. Maar
de tijd tot hg op reis kon gaan, had hopeloos
lang geduurd.
Nu reed hij hier naast haar. Het was een
zoele, nevelige dag, die hem deed denken aan
Denemarken en aan zijn kinderjaren. En moest
het zijn, dan verstond deze vrouw de taal van
zijn jeugd, al sprak ze die ook niet zelf. Ze
stamde van Denen en Noren.
Zijn gedachten dwaalden verder. Wie was
zij eigenlijk, wat was zij, dit hier was puur
een loterij. Liefdevol keek hij haar aan dan
toch in ieder geval een aantrekkelijke loterg.
Wat hg nu gedaan had, gold voor altijd; het
gold, tot de dood hen scheidde, het was een
ernstige zaak. Was dit niet de allereerste keer,
dat hij iets begonnen was, waarmee hg niet
kon ophouden wanneer het hem paste? Nu
was hij geleverd, zat hg er smerig in! En Eva
ook zij nog het ergst.
Toen de zon onderging, waren ze buiten het
district Youngstown. Aarzelend hield Rasmus
zijn paard in. Ze moesten nu maar wat eten...
Hij maakte vuur en zg kookte hun maal,
terwgl hij de dieren verzorgde. Daarna zaten
ze tegenover elkaar en aten, spraken over de
omgeving en over de maan, die groot en
bloedrood opkwam achter een popelboschje,
ver weg. De coyottes blaften, de konijnen
glipten in en uit hun holletjes met bigde
oogen.
Rasmus kreeg langzamerhand pijn in z'n
rug van dat rechtop zitten. Dat zou Eva ook
wel hebben, maar wat...
Ten laatste stond hij op en strekte z'n
beenen. Zg hetzelfde. Rasmus prutste wat aan
een zadel, hg keek Eva niet aan. Toen kwam
ze rustig naar hem toe en fluisterde: Ross,
je hebt je vrouw nog niet eenmaal gekust. Ont
roerd keerde hij zich om en greep haar vast.
Ze vleide zich tegen hem aan en lachte een
beetje, maar werd stil toen hij haar met ge
weld in zijn armen tilde. Gejaagd en besluite
loos zag hrj om zich heen, ging eerst een eind
den eenen kant op, dan den anderen, als wer
den ze vervc'gd en moesten ze zich verbergen.
Toen hrj voor den derden keer van richting
veranderen wilde, kwam hij tot bezinning en
bleef staan, en zag neer op haar gesloten
oogen.
In het hooge gras, bij het licht der maan,
vierden ze hun bruiloftsnacht, terwgl het
korte, afgebroken blaffen der coyottes over
de prairie klonk.
Laat in den nacht, toen de maan voortge
schreden was naar de andere zijde van den
hemel, ging Rasmus overeind zitten en keek
om zich heen. Wit en stralend lag de prairie,
levend van elfjes. Eva's mond was zoo groot
geworden en bleek.
XIV.
Eva en Rasmus vonden geen vrede bg hun
thuiskomst in Beaver Coulee. Toen- Rasmus
aan den rand van het dal zijn paard inhield,
zag hij, dat Jensens huis verdwenen was.
Zijn oogen werden tot smalle spleten, hjj
keek naar Pedersena hoeve. Daar was het
niet. Hij reed een paar heuvels over ën ont
dekte het huis op Fjodor's land. Ook goed;
dus wilde de Galiciër ruzie en oorlog. Dat
kon gebeuren.
Ze reden naar Pedersen, die danig verlegen
was met de zaak. Ja, 't staat er hier niet zoo
mooi voor, zooals je ziet, zei hij, en keek
schuin naar Eva. Rasmus had zich een vrouw
gehaald!
Wordt vervolgd.
