VOOR DE JEUGD
DE LUCHTROOVERS VAN HOITIK
Zaterdagavondpagina voor Jong en Oud
OPEN BRIEF
GEESTELIJK LEVEN
Heiie. ymqenó en mei&jei
Het gaat met de briefjes al weer net als
een jaar geleden, en twee jaar geleden en
drie jaar geleden: er komen stapels binnen!
Zoveel, dat ik er met de beste wil ter wereld
niet door kan komen. Ik heb de verzameling
van de week maar in tweeën gehakt, maar
als er nog een paar bij geweest waren, dan
hrhij zelfs in drieën gemoeten. Dat is jam
mer voor degenen, die --en paar weken moe
ten wachten, maar daar is niets aan te doen.
Hoe me het ook spijt. En dan heb ik nog een
verzoek aan jullie. Iedere briefschrijver (en
-ster!) moet duidelijk naam en adres op z'n
briefje schrijven. En ook de plaats waar hij
woont. De Helderse vrienden en vriendinnen
vergeten dat nogal eens. Denken jullie er
om...
Het boek is gewonnen door:
G. FERWERDA,
Schorweg 27, Breezand.
Betsy Frinks, Den Helder. Dat is fijn
Betsy, dat je een brief hebt gekregen van St.
Nicolaas. Wie weet wat voor verrassingen je
krijgt. Ik denk ook wel niet, dat hij veel
snoep zal meebrengen. Maar later hoor ik
wel, wat je gekregen hebt, hé!
Brechtje de Vries. Ja, Brechtje, 't raad
sel was niet zo moeilijk hè. Dat is nog eens
aardig zo'n film, het is een prachtige boot,
de Nieuw-Amsterdam. Het zal anders niet
warm zijn, om met paard en \.agen naar
échool te gaan.
Dikkie. Nu kan ik er nog niet veel wijs
uit worden. Je hebt wel geschrj-en: hij heet
geen „Tikkie", maar nu je achternaam nog.
Vergeet je het de volgende kèer niet?
Nico Breeker, Den Helder. De vorige
Kindervriend zal je kaart wel ontvangen
hebben, Nico. Je had je briefje vastgeplakt.
Duj zal je de volgende keer op->j.sseu!
Koosje Bregman, Schagen. Hou jij ook
zo van poesjes, ik vind je ook schattig,
hoor. Dat is fijn zeg, dat je een diploma hebt,
want zwemmen is een fijne sport. Ik kan me
dat best indenken, dat jullie gelachen heb
ben om die kippenpoot, maar de meester
vond 't zeker niet aardig. Ja. 't boek van
Robinsor Cruso heb ik ook gelezen, prach-
ti; hè.
Piet de Vet. Nog wel gefeliciteerd hoor,
Piet. Dat is nu niet aardig hè, dat je zusje
weer weg moet. Naar Egmond aan Zee is
nogal niet zo ver. Wat heb je een stel prach
tige boeken gehad, zeg. Zonde van je vul
pen, hè. Doe je de groeten aan Tiny?
Trien T(jsen, Wieringerwerf. Het komt
prachtig van pas hè, zo'n doos postpapier.
Mooi is zo'n boompje met sinaasappeltjes, hè.
Nog wel gefeliciteerd hoor, Trien. Wij heb
ben er ook een, maar er zit maar één appel
tje aan!
Willy Roeffel, 't Zand. Zeg Willy, nu op
gepast, dat je weer niet ziek wordt, hoor.
Maar 't is er anders wel weer /oor. Geluk
kig maar hè, dat nu je briefje op tijd was.
Martin» van Engelsdorp Gastelaars, Den
Helder. Natuurlijk mag jij een briefje
schrijven, Martine, maar de volgende week
een beetje langer briefje.
toertje Nlenhuls, Anna Paulowna. Leuk,
Geertje, dat je naar mij geschreven hebt. En
we zullen maar hopen, dat je gauw wat van
je vader hoort uit Indië. Verlang je ook zo
naar Den Helder?
Lientje Winkel, Den Helder. Aardig van
je, Lientje, dat je mij ook eens schrijft.
Leuk hè, zo'n klein broertje te hebben. Hoe
oud zijn je andere broertjes? Wie weet had
je al een boek gewonnen, als je steeds de
raadsels opgestuurd had. Dat ij fijn zeg, dat
jij zb goed leren kan op school. Doe maar
flink je best. Tot volgende week.
Annie Delver, Den Helder. Natuurlijk
mag je nu weer meedoen, Annie. Wie weet
hoe gauw je dan een boek wint, en dat is
dan fijn hè. De vriendin van je zusje was erg
gelukkig, zeg, twee keer achter elkaar.
Corry Barhoret, Texel. Dus Corry, je
hebt het boek ontvangen; het is een prachtig
boekhè. Het is altijd fyn, als je wat wint.
Ja, het wordt nu al koud.
Herman Pelgrim, Hensbroek. Leuk, zeg
Herman, dat je al een paar vriendjes hebt.
Je hebt 't zeker best naar je zin, zo op dat
dorp. Ja, dat is een aardig werk, koeien
voeren.
Mefca van Andel, Den Helder. Nee, Meta,
dat is niet aardig, als je je oplossing instuurt
en je staat er niet bij. Maar vergeef 't me
maar, hoor! Nu sta je er bij.
Jellie v. d. Oord, Den Helder. Je oplos
sing is goed hoor Jellie. Ik wil wel gelooven,
dat 't erg aardig geweest is in Casino. Er
waren zeker wel een hoop kinderen, hè. En
wat is St. Nicolaas vroeg bij jullie geweest.
St. Nicolaas vond de versjes zeker erg mooi.
Harry Roels, Den Helder. Fijn zeg,
Harry, dat je een boek hebt gewonnen. Een
taart smaakt ook heerlyk, daar heb je gelyk
in. Maar een boek heb je voor altijd, tenmin
ste als je er zuinig op bent.
Jantje Vogt, Den Helder. Je hebt gelijk,
Jantje, dat je geprobeerd hebt mee te doen,
't gaat best hoor! Zo moeilijk is 't niet. Vind
je het fijn, dat je weer in Den Helder woont.
Trouwens, Hilversum is ook een mooie
plaats.
Gerrit Ferwerda, Breezand. Nu was je
briefje goed op tijd, Gerrit. Dat is ook toe
vallig hè, dat die onderwijzerses gelijk met
die onderwijzeres is gekomen, ur ze nu weer
samen weggegaan zijn. Tot de volgende week
Gerrit en van de week bij je de gelukkige
hoor!
Sisca Harte veld, Julianadorp. Wat een
aardig briefje, Cisca, en dat voor de eerste
keer. Akelig in zo'n kippbenoet hè. We zul
len maar hopen, dat 't gauw vrede is. Wat
zullen jullie smullen met de Kerstdagen? Wy
hebben ook 3 konijnen.
Joh. Gieles, Den Helder. Natuurlijk mag
jij meedoen, Joh. Wat fijn zeg, dat je op de
U.L.O. bent. Ja, je zal wel veel huiswerk
hebben. Maar een klein briefje kan er wel
af, hè. Dag hoor!
Jantje Coster, Den Helder. Dat valt niet
mee, Jantje, met je linker hand schrijven.
Maar evengoed kon ik 't lezen hoor! 't Is
maar te hopen, dat je gauw met je rechter
hand kan schrijven. Dan krijg zeker een
lange brief van je, hè.
Jongens en meijes, ik stop. Van de week
sturen we dus alleen de raadseloplossingen in
en géén briefjes. Tot volgende week.
Oplossing raadsel vorige week:
Oost
Urk
Droom
Elftal
Rente
Storm
Winter, kun je nog niet wat wachten?
In de IJszee is 't toch best,
Blijf gezellig overnachten
In de buurt van Hammersfest!
Laat de ijsbeer lustig plassen
In je witte sneeuw-gebied,
Ga de pool eens wat verrassen,
Maar kom hier maar liever niet!
Zeker, 'n ijsbloem afgeteekend
's Morgens fijntjes op het raam,
Heeft, kunstzinnig uitgerekend,
Altijd nog een besten naam.
Ook met sneeuw behangen boomen,
Midden in den zonneschijn,
Spreken ons van winterdroomen,
Die nog altijd keurig zijn.
Och, we willen nog wel zwieren
Lange de gladde schaatsenbaan,
Dat staalt inderdaad de spieren,
'tDoet het bloed veel sneller gaan.
Dat is lang niet overbodig,
Maar we vinden 't wel wat frisoh,
En er i6 veel kou voor noodig,
Vóór het eenmaal zoover is!
Kijk, 't is niet om iets te zeggen,
Maar toch, alles welbeschouwd.
Moeten we wat overléggen
Met de kolen en het hout!
En 't is heel mooi in de boekjes,
Veilig achter 't warme raam,
Maar in al te koude hoekjes,
Is 't niet altijd aangenaam!
Neen, vrind Winter, luister even,
Doe verstandig en wees wijs,
Geef maar niet, wat je wilt geven,
Ga maar niet te vroeg op reis!
Want, hoe mooi we je ook vinden
Met je sneeuw- en ijsgebied,
En hoezeer we j' ook beminden,
Evengoed dan goede vrinden,
MAAR KOM NU VOORLOOPIG NIET!!
De voorletters geven te lezen het woord: 1 November 1941.
KROES.
(Nadruk verboden.)
97. Maar dat viel
de eerste keer niet
en na enkele trel
gooide hij het ding
gemerkt op den gro
Er kwamen nu zwj
bedienden binnen,
allerlei lekkernijen
ondiepe schalen
grof aardewerk en
hout gesneden op
plaatsten en ze vit
er uitgehongerd op
De planter praatte n
dan dat hij at,
vreugde weer eens h
genooten te zien en
ko kreeg voor het I
een extra pisang, die
netjes schilde
daard op at.
bleek, dat by de jaloersche zuster de liefde
voor de bloedeigen zuster toch altijd sterk
genoeg was geweest, om een gegroeide klove
te overbruggen. Het ongeval had dit zoo in
eens tot stand gebracht. En zoo gaat het
dikwijls in het gezin. Wanneer er plotseling
iets gebeurd is, dan vallen de onderlinge
misverstanden weg en worden allen het weer
eens. Soms is het de armoede, een ander maal
een deelachtig geluk en weer een andere
maal een ongeval, ziekte of soms wel de
dood, welke de ban verbreken, die gedurende
maanden, ja soms jaren, in een gezin de
kinderen van elkaar hield.
Hel is voor ouders hard als de kinderen
met elkaar in onmin leven en in talrijke ge
vallen komt dit voor. Wanneer de kinderen
ouder worden komen er dikwijls meer bot
singen. Toen onze kinderen nog klein wa
ren konden wij ouders wel eens wat krasser
maatregelen nemen en desnoods een foutje
maken. Bij het ouder worden wreekt zich de
fout terstond en ernstig. Daarom is het ook
zoo moeilijk je te bemoeien met de onder
linge kwesties tusschen de kinderen. Je hoort
maar zelden het rechte van de zaak.
Goede oplossingen ontvangen van
Loek en Leon v. d. W. ,Den Haag; Jan M.,
Breezand; A. v. H., Winkel, Jan B.; Piet B.;
Theo v. S., Castricum; Corrie B., Henki,
Beppie en Lenie K., Schagerbrug; Nina B.,
Giel B., Schagen; Martha, Tony Dientje B.,
Netty R., Elly d. K., Haarlem; Annie K.,
Nelly P., Kolhorn; Henkie, Jantje S., Rosa
S., Trijntje K., Gerard S., Jan v. B., Gerrit
V., Vlotbrug; Corry B., Texel; Herman P.,
Hensbroek; Sitje de J., Meta A., Henk v. A.,
Jellie v. d. O., Jopie, Freekie, Dikkie, Aafje
S., Harry R., Jantje V., Gerrit F., Breezand;
Nico B., Dick B., Sisca H., Julianadorp; Adri
V., Breezand; Gerrit B., Trijntje de B., Ju
lianadorp; Ato V., Callansoog; Pieter K.,
Heer Hugowaard; Piet de V., Schagen; Anna
K., Groett; Trien T., Wieringerwerf; Corry
v. B., Wiesje C., Willy R., 't Zand; C. T. G.,
Joh. G., K. J. G., Jan de G., Schoorl; Tiets
v. d. C., Schagen; Jan M., Schagen; Gerie M.,
Schagen; Geertje N., Anna Paulowna; Coen
C., Martina. E., Slentje K., Schagerbrug;
Jantje C., Jantje G., Anna Paulowna; Hennie
v. d, M.,Annie D., Piet v. V., Corry B., An
neke v. B., Coba W., Anna Paulowna; Nelly
C., Lientje W., Rita G., Betsy F., Broer en
en Zus V., Woudsend; Coba Fresia, Tiny
v. B., Lucie W., Breezand; Bep R., Annie v.
B., Cor v. B., Dieuwertje S., Breezand; Marie
N., Schoorl; Klaas B., Brechtje de V., N.
Niedorp.
Nieuw raadsel
VERBORGEN KLEUREN.
Helpt ge elkaar met de raadsels?
Brood met kaas is voedzaam!
Voor de kou draag ik twee paar sokken
over elkaar.
VERBORGEN BLOEMEN.
Het rooster van de kachel is stuk.
Grootpapa vertelt sprookjes.
VERBORGEN VRUCHTEN.
Doe je best, dan vind je het wel.
Krygsevangenen worden wel op eerewoord
vrijgelaten.
Bakkers zorgen voor ons brood.
Voor de Ouders
Mee-loopen
Wanneer er in een gezin soms iets hapert,
dan, we weten dit uit ervaring, kan één aan
vankelijk onnoozel voorvalletje in zijn gevol
gen ernstig worden. Zoo dikwijls gebeurt
het, dat oudere broers en zusters onder
elkaar ruzie krijgen over heel onbenullige
dingen. Voor vader en moeder is het dan ook
vaak zeer moeilijk uit te zoeken, wie nu
eigenlijk wel begonnen is. Wie als ouder in
zoo'n geval een „fout" maakt, d.w.z. per on
geluk den verkeerde te pakken neemt, be
derft meer dan hij vermoeden kan.
Ik ben de laatste om te beweren, dat je in
zulke gevallen geen fouten kunt maken. Ik
herinner me jaren geleden in een gezin ge
komen te zijn, waar twee zusters in onmin
leefden, om het onnoozel voorval, dat de een
een eindje had meegeloopen met een „vriend"
van de andere! Hier speelde de „liefde" een
rol, zooals men wel begrijpen kan. We zou
den het ook anders kunnen zeggen: hier
kreeg de jaloezie de overhand. Het ergste
was, dat de beide zusters elkaar steeds meer
gingen vermijden en soms in dagen geen
woord met elkaar wisselden. Hoe moeilijk
was het voor de moeder om aan leze „ruzie"
een einde te maken. Zeker, ze had dit met
krasse maatregelen wel gekund. „Uit is uit,"
zegt men wel eens. Maar ik heb altijd be
weerd, dat in zulke gevallen „uit" in het ge
heel niet „uit" is.
Mogelijk oogenschijnlijk, maar in het diepste
van de zaak dan toch niet. Neen, „uit" wordt
pas „uit", als de kinderen elkaar weer on
bevangen tegemoet treden, als er iets ge
beurt, dat de ban verbreekt. En dit kan niet
door geweld, alleen maar door wederzydsch
willen en begrijpen of door een toevallige ge
beurtenis. In dit gezin was het een toevallige
gebeurtenis, welke uitkomst bracht en wel
deze. De jaloersche zuster, die anderzijds
zeer sterk liefhad (haar jaloerschheid was
een gevolg van haar sterk beminnen) kwam
tot andere gedachten, toen haar zuster een
ongeval overkwam. Het was wel zeer jam
mer, dat juist zoo iets moest gebeuren, maar
ja, het feit was nu eenmaal gebeurd en het
De eenige oplossing is wel deze: steeds
laten merken, dat je lijdt onder de omstan
digheden, dat je ouderhart er niet tegen kan.
Nimmer een voorspreken, maar altijd beiden
of allen zeggen, dat je blijft hopen, dat het
nog eens terecht komt. Op den duur zal men
het alleen op die manier klaarspelen. Vooral
getrouwde kinderen brengen zorgen! Wan
neer de kinderen getrouwd zijn, komen er
botsingen tusschen broers zusters, zwa
gers en schoonzusters en dan is het zoo
moeilyk als ouder er buiten te blijven. Nooit
mee-loopen met een paar! We moeten nooit
vergeten, dat, waar twee kijven meestal twee
schuld hebben. Een oude vrouw zei me eens:
Ze zyn allen mijn kinderen en ik houd van
allen evenveel. Wat ze onder mekaar hebben,
moeten ze zelf maar uitzoeken, als ze bij mij
komen, zyn ze voor mij mijn kinderen.
Ik ken ook gevallen, welke bewijzen hoe
verkeerd het is als vader of moeder partij kie
zen! Zeker het kan best zijn, dat één party
gelijk heeft en de andere de schuld van alles
is, maar hoe komt men daarachter? En dan:
als men eenmaal partij gekozen heeft, wordt
het alweer moeilijker het gerezen verschil de
wereld uit te helpen!
Neen, ik meen dat het de beste weg is niet
mee te loopen! Blijven hopen op beter
schap! De verwachting steeds meedragen,
dat het eenmaal weer terechtkomt!
OVEEKA.
MERKWAARDIGE KOMETEN.
De mooiste komeet van alle tijden moet
die van September 1882 zijn geweest. Zij werd
in de onmiddellijke nabijheid van de zon
legen het midden van den dag waargeno
men en kon gevolgd worden, tot zij in den
rand van de zonneschijf verdween.Haar
kem splitste zich langzamerhand in vier dee-
len. Deze komeet heeft 843 jaar noodig om
eenmaal haar baan om de zon te beschrijven.
Een schitterenden aanblik bood ook de ko
meet van Donati, een der helderste en in
teressantste, die de wetenschap kent. In Oc-
tober 1858 bereikte zij haar grootste helder
heid. Haar omloopstijd is buitengewoon lang.
n.1. naar schatting ongeveer 2000 jaar. In de
nabijheid van de zon ontwikkelde deze ko
meet een staart van buitengewone helder-
COMITÉ-KERKZANG IN DE NED. H3
KERK.
Samenwerking met andere ki
Er is een Comité opgericht, tot verba
van den zang in den Eeredienst der
Herv. Kerk, dat den verkorten naam
mité-Kerkzang" dragen zal. Het bestai
Ds. C. W. Coolsma te Groningen (voor
Mej. K. de Graaf, Den Haag (alg. se
resse), E. Baronesse van Boetzelaer va
peren en Dubbelman—ThA Th. van
Hoop van Slochteren te De Bilt, Dr.
Callenbach te Bilthoven, Ds. H. van 't
Ommeren, Ds. P. A. A. Klusener te Bo<
ven, Ds. S. P. de Roos te Hellevoetslul
M. J. Visser te Rotterdam en den heer G
Stam, organist te Leeuwarden. Het dot
het Comité-Kerkzang is om ervoor t<
ken, dat de Kerk niet met haar Psalm
ming uit 1773 geisoleerd blijft te midde
het vernieuwingsproces om haar heen
is niet ondenkbaar, dat het in menige s
dorp dezen winter reeds tot een pra
samenwerken komt, waarbij het onvei
lig is of nu eens een Gereformeerde,
weer een Herv. kerk of een gemeenl
Baptisten het initiatief neemt. Bovendi
staat de mogelijkheid, dat men komt t<
openlijke samenwerking.
FEDERATIE CHR. VEREENIGING VA)
VOOR VROUWEN EN MEISJES.
Cursus dienstm
Aangemoedigd door het succes der
cursussen en door dat van den nog 1<
den cursus, wordt begin Januari te Ha
wederom een zesweèksche cursus tot
ling van dienstmeisjes gehouden in
werking met de Prot. Chr. Nijverheids®
Cursusleidster is Mej. A. Drost. Inlicht
versohaft het Bureau der Federatie,
plein no. 25 té Utrecht.
HET SYRISCHE WEESHUIS T]
JERUZALEM.
Bij het uitbreken van den oorlog wei
Syrische Weeshuis te Jeruzalem, ge
door wijlen Dr. Ludwig Schneller en e
stelling der Duitsohe Zending, door d
gelachen bezet. De ongeveer 50 kleine
grootere gebouwen werden voor de lef
van troepen gebruikt. Een aantal ver
den werd door de Engelschen in huisli
lijken dienst gehouden; de overige ver
den werden naar Bethlehem en Nai
overgebracht. De gestichtskerk wordt
senaal ingericht. Tegen dit misbruik
kerd werd door den Vereenigden Zent
raad bij de Britsche regeering geprotes
heid, ter lengte van ongeveer 70 mi
km. Einde September 1858 had de ken
de komeet van Donati een doorsnede
omstreeks 2000 km., gele'deliik nam zij
640 km., om daarna weer grooter te w<
In 1843 verscheen plotseling in Europ
komeet, die in Februari in Italië en in
rika wegens haar helderheid met het
oog kon worden waargenomen en we!
graden van de zon. Haar staart raakt
de zonneschijf. De omloopstijd van dei
meet bedroeg 535 jaar.
Ten slotte moet nog genoemd word
komeet van September 1811, die onj
3000 jaar noodig heeft, om haar baan
zon te beschrijven. De staart van de;
meet had een lengte van meer dan 10
Iioen kilometer. De vorige maal, dat zi
vertoonde moet ten tijde van den Tri
schen oorlog zijn geweest. Bij haar eei
gende verschijning zal zij wellicht ziel
zijn in rijken, die thans nog niet be
FEUILLETON
door
AKSEl SANDEMOSE
31.
Maar toen het eindelijk winter was, zat hy er
middenin, en ging het beter. Hij lag in zijn bed
en wist, dat hij Eva Dane lief had. Ze kwam
hoe langer hoe minder, en de laatste maal
begreep hij, waarom ze zoo weinig de deur
uitging. Dat bezorgde hem eenige moeilijke
weken. Hij moest het alles met zichzelf uit
vechten, wat zyn verbeelding hem voorspie
gelde over haar en Rasmus, tot ook dit terug
gleed naar djn onderbewustzijn. Als zijn droom
bleef ze daarna voortleven.
Hij knapte op, zijn gezondheid werd beter;
maar geestelijk werd hij in die enkele maan
den jaren ouder. Zyn gelaat vertoonde rimpels
als bij een man van diep in de veertig. De
meeste der levensstadia had hij doorloopen
zonder te hebben geleefd en hy was op vele
plaatsen geweest, die de menschen anders wij
selijk mijden. Daér had hij geleerd, niet te ver
trouwen op het geluk. Hij wist, dat dit niet
bestond.
Ot een dag h. Februari, >n den felsten win
ter, liep Rasmus met zijn geweer rond op z'n
land en schoot de hoopen droge stoppels in
brand. Langen tijd bleef hij bij den laatsten
hoop staan, van den eenen brandenden stapel
naar den anderen ziend, die dichte, golvende
rookslierten over de witte vlakten joegen. Hjj
dacht, dat de tijd niet ver meer was, dat de
vuren in de winternachten Alberta zouden
verlichten naar het Oosten toe, zoover de
prairie reikté.
Rasmus verviel in gedachten, terwijl de sta
pel, waarbij hij stond, ot op den grond toe
neerbrandde en zwart werd, en iedere wind
vlaag de donkere, verschrompelde berg deed
gloeien. Met geweld rukte hij zich los en liep
terug yaar huis. Fy moest niet te lang achter-
e wegblijven, nu.
Een eind van hun hoeve bleef hy verschrikt
staan, zette het dan op een loopen en sprong
als een hert over de saamgewaaide sneeuw
massa's heen. 7Tet was zoover met Eva! Weer
vloog Rasmus naar buiten, bond een grooten
doek aan den buitenmuur, waarna hy zich in
huis haastte. Vijf minuten later zag hy uit
het raam Frederik zyn paard de helling op-
dry ven. Frederik spaarde het dier niet, maar
Rasmus groef de nagels diep ir het vleesch,
waarom haastte die jongen zich niet meer?
Even later kwam Pedersen, maar Rasmus
stuurde hem weg. Hij ton het niet hebben,
dat iemand Eva hoorde gillen, hy was gek en
radeloos van zelfverwijt. Na een uur kwam
Pedersen nog eens terug, maar dacht, dat
Rasmus hem wilde vermoorden. Daarop liep
hij naar Ivans vrouw, maar Rasmus kreeg
haar al van verre in het oog en verscheen
met zijn geweer in de deur; waarop de vrouw
terugkeerde.
Het werd een wanhopige nacht, krankzin
nig; en toen hij voorby was, waren Eva en
Rasmus niet dezelfden. Toen de eerste verbijs
tering geweken was, scheen hy te versuffen;
blindweg en instinctief deed hij, wat hy moest
doen, zonder er van tevoren iets van te heb
ben geweten en er zich later itls van te her
inneren. Doch jaren daarna hoorde hij nog
Eva's kreten, en niet vóór dezen nacht wist
hij, hoe lief hij haar had.
Laat in den nacht kwam Frederik en bonsde
op Rasmus' deur. Rasmus kwam in de don
kere gang en vroeg, of hy den dokter had
meegebracht.
Nee, zei Frederik buiten adem, hij was
niet in de stad. Ik heb hem overal gezocht en
ben later nog eens naar z'n huis gegaan,
maar hij was er niet.
Het komt er nu ook geen bliksem meer
op an. Liiauwde Rasmus. Ga maar naar huis.
Tegelijk opende hij deur naar de kamer. In
het schynsel van de lamp zag Frederik hem
een oogenblik en was byna van zyn paard
gevallen.
Den volgenden ochtend liep het gerucht
door Beaver Coulee, dat Eva Dane dien nacht
aan drie gezonde jongens het leven had ge
schonken.
Pedersen was het eerste moment verslagen.
Daarop streek 14j langs zijn baard en lachte:
Ja, ja, 't is hlu- een vruchtbare streek in
het zonnige Alberta!
TWEEDE DEEL.
Het was donker, mistig weer. Af en toe
motregende het. Overal stonden plassen op
den modderigen, glibberigen grond; aan den
gezichtseinder kronkelde hier en daar de
verre rook van dorschmachines. Tusschen de
vele schuren en hutten, die over de prairie
verstrooid lagen, stonden de eigenaardig ge
vormde halm-bergen, steil aan den kant, die
afgewend was van de dorschmachine, aan de
andere zijde geleidelijk oploopende heuvels.
Als gouden bergen stonden de uitgedorschte
halmen op de donkerbruine stoppelakkers.
Hier en daar zag men jaren-oude hoopen; ze
hadden zoo dicht op de huizen gestaan, dat
meze niet had durven afbranden, of men
had ze gelaten ter wille van de paarden en
het vee. Aan den voet waren ze smaller en
liepen naar boven toe breeder uit als rot
sen of scheren, die eeuwenlang door de gol
ven zijn aangevreten. Laag vlogen de kraaien,
en als kronkelende slangen bewogen zich de
vluchten eenden langs den najaarshemel, waar
de wolken hingen tot op de aarde, over elkaar
heen stulpend als aanrollende golven. Een
stemming van den naderenden winter lag over
het land.
In gedachten verdiept zat Ross Dane op
zyn wagen en liet de paarden aan zichzelf
over. Af en toe bleven ze aan den kant van
den weg staan grazen, hoestten diepzinnig
en liepen weer verder. Voor hem uit strekte
zich het pad als een zwart-blauwe, modde
rige streep, een gapende wonde, die in het
woeste land gesneden was. Keerde Ross zich
om, dan zag hij hetzelfde: Een langen,
zwarten weg. Waar de maaimachine een
steen uit den kant van den akker had ge
licht, glansde het als een donker, vochtig
oog. Zwermen vogels lagen op de met riet
omzoomde poelen, telkens zeilde een arend
aan den hemel voorby. Uit de moerasse.
gen heele troepen eenden op. Kon
kwamen het pad opgeloopen, keken on
heen met hun lichte kinderoogen en
bedachtzaam het water uit het eene
loopen. voor het tot hen doordrong, c
gevaar zou kunnen dreigen en ze met
staartje in de hoogte, er vandoor ginge
Best! De wereld draaide, het was
dig en enkel tijd verknoeien, al dat ge
feer! De hoofdzaak was, dat men z'n
deed en het goed deed. Toch had Roi
tydlang over allerlei zitten piekeren e
tracht, een dieperen grond te vinden
wat er in Beaver Coulee gebeurd was
voor wat er misschien nog zou gebeun
de eerste plaats was er dit, dat de jo
naar school moesten in de stad, en d
naar het college. Ross durfde niet goe
zeggen. Hij had een geweldig respect
de geleerdheid. Maar het kon, naar zijn
ning, ook geen kwaad, wanneer de jo
leerden aanpakken. Al dat gedoe m
boeken te leeren, hoe iets gedaan moest
den en het dan niet te künnen dat
hem niet. De onderwyzer was zoo iemai
dat hy een pleizierig mensch was, kon
niet zeggen. Als je je een ongeluk ge
had en je had ingespannen, tot je er su
werd en alles naar je beste weten had
geschreven, Uan kwam de onderwyzer
dooie gemak kyken en streepte de
aan. Ross glimlachte spottend e<
volle baan voor een man. Maar nattl
verdiende je goed je brood. Hij voor
wenschte z'n jongens iets beters toe.
(Wordt vervol