Gemeentesecretaris Keijzer gehuldigd ABDUSBROOP Texel's nieuwe burgemeester De dood van Peter Ton Geldige bonnen voor voedingsmiddelen l/2 '/2 Strijd en Overwinning ANNA PAULOWNA Een fraai geschenk van de burg et ij PEN KEIZER GEGEVEN WAT DES KEIZERS IS! Anna Paulowna, Vrijdagmiddag. (Van onzen eigen verslaggever.) Trouw stond hij immer, Bereid tot zijn taak. Was voor ons allen Een gids en een baak. Deed steeds zijn arbeid Zooals het behoort. Lichtte ons voor Met een vriendelijk woord. (Bat zong gistermiddag mevr. MijnlieffVan den Heuvel met haar dameskoor den heer en mevr. Keizer toe, toen ze de zaal van café Slikker betraden, waar zeer velen gereed stonden den jubilaris te hul digen. Zeer velen, uit en van buiten den polder. Er is veel gesproken, maar alle redevoeringen, hoe geva rieerd ook van vorm, hadden den zelfden ondertoon als het boven staande versje: er werd een man gehuldigd, die in voorspoed en druk de gemeenschap diende met heel zijn kunnen van hoofd, hart en hand en zich daarbij door zijn eenvoud, eerlijkheid en gemoede lijkheid vrienden in alle kringen der bevolking verwierf! Dat de bloemen niet op den bon zijn, bleek, we telden tientallen bloemstukken, waaronder zeer groote en fraaie. Wij zagen er van de burgerij, van den heer en mevr. Mijnlieff, van het gemeentebestuur, van het gemeentepersoneel, van het R.K. Kerkbestuur, van Pastoor Ver hoeff, van den heer en mevr. Wij- denes Spaans, van Bloembollen cultuur en het H.B.G., van burge meesters en secretarissen in den kop van Noordholland, van de di rectie van het Dagblad voor Hol lands Noorderkwartier, om maar enkele te noemen. Er was een rij van sprekers, waarvan de burgemeester, Mr. Mijn lieff, voorzitter van het huldigings comité, het eerst het woord nam. Het verheugt mij U geluk te wen- echen, aldus ving spr. aan. omdat ik door beider ambtsvervulling het voorrecht had gedurende drie jaren in nauw contact met U te leven en te werken en daardoor in de gele genheid was, dagelijks weer te zien en te ondervinden op welk een voortreffelijke wijze gij Uw taak in dienst der gemeenschap verricht. Ik ben dankbaar, thans in het open baar uiting te mogen geven aan de groote waardeering, welke geheel Anna Paulowna U daarvoor ver schuldigd is. In breede trekken ging spr. de geschiedenis van Anna Paulowna in de laatste 25 jaar na, geschiede nis, die voor een deel ook door den jubileerenden gemeentesecretaris is gemaakt. Prettig, welwillend en hulpvaardig, is de heer Keizer spr. tegemoetgetreden, na zijn benoe ming, de bekende Westfriesche re serve werd spoedig in den ban ge daan: de nieuwe kat-was spoedig uit den boom gekeken! Ik schaam mij niet, aldus spr., openlijk te ver klaren, dat het meer dan eens is voorgekomen, dat ik door een be spreking met U mijn aanvankelijk oordeel in een bepaalde kwestie ra dicaal wijzigde. Steeds trof mij Uw eerlijkheid en sterk ontwikkeld rechtvaardigheids gevoel. Menschen kwamen en men- schen gingen, aldus besloot spr., maar gij bleeft, steeds vol ijver werkend, rustig en zonder eenig uiterlijk vertoon, daarbij gesteund door Uw vrouw. Moge Anna Pau lowna nog vele jaren profiteeren van Uw uitmuntende diensten. Als blijk van waardeering bood spr. namens het gemeentebe stuur een kastje en een bloem stuk, namens de burgerij een boek met handteekeningen volgens spr. een fraai stuk werk van drukkerij Trapman N.V. (foto's Niestadt Schagen, Red.) twee monumentale leun. stoeien en een bloemstuk aan. De oud-burgemeester, de heer C. Wijdenes Spaans Jr. wees erop, dat de heer Keizer eigen lijk 33 jaar de belangen der ge meente behartigde. Uit de eerste jaren, toen de jubilaris als ambte naar werkte, haalt spr. tal van her inneringen op en verklaart van de benoeming van den heer Keizer tot secretaris nimmer berouw te heb ben gehad. Gaarne betuigt spr. zijn dank voor den steun van den secre taris, ondervonden in tijden van oorlog en watersnood, van harte neemt spr. aan de hulde van he den deel. Als bewijs van waardee ring biedt de heer Wijdenes Spaans den secretaris bloemen aan, en als Westfries tot Westfries een tweetal oude munten uit sprekers verzame ling. Andere sprekers De heer Baken huldigt namens de ambtenaren den jubilaris in een bloemrijke rede. De ambtenaren ge ven heer Keizer gaarne wat des keizers is en bieden een schemer lamp aan. De heer Hooimeijer voerde het woord namens de Woningbouwver- eeniging, de heer Mr. Breebaart, voorzitter van de vereeniging van burgemeester en secretaris in het voormalig kanton Schagen (Scha gen zelf schitterde als gewoonlijk door afwezigheid) roemde den ju bilaris als man, wiens woorden ge zag hebben in de vereeniging, de heer Noorman hoofd van de school aan de Kleine Sluis, hoopte dat de heer Keizer het nog beleven mag, dat hij, nu in zijn ambtsperiode, een nieuw raadhuis is verrezen, Kleine Sluis een nieuwe school rijk zal worden, en de heer van Balen Blan ken wenschte geluk namens bestuur en personeel van den polder. Nog voerde het woord de heer Wijker, oud-volontair, thans te Den Helder, namens oud-ambtenaren en volon tairs en schetste de groote ver diensten, die de heer Keizer heeft gehad voor de vorming der jeug dige ambtenaren. Een kunstfoto grafie werd aangeboden. Nadat de heer A. v. d. Berg ge sproken had namens het H.B.G. en Bloembollencultuur en Dokter Vee nis speciaal de sportieve prestaties van den heer Keizer had belicht, kwam de jubilaris aan het woord, die allen zijn groote erkentelijkheid betuigt voor de gesproken woor den en de geschenken. Achtereen volgens beantwoordt de secretaris de verschillende sprekers, en ge tuigt op zijn beurt van de prettige samenwerking, die er tusschen hem en burgemeester Mijnlieff bestaat. Hij zegt den burgemeester te heb ben leeren kennen als een voortva rend en doortastend magistraat, die echter zoo sportief is, wanneer hij, als ieder mensch eens ongelijk heeft, dit te durven bekennen. Uit voerig staat spr. stil bij de periode, waarin hij onder burgemeester Wij denes Spaans werkte. Nog steeds gelden voor spr. de woorden, die hij sprak toen burgemeester Wtijde nes Spaans afscheid nam. en wel dat een burgemeester heenging, die onwankelbaar en rechtvaardig was. Had spr. dan al eens jonge ambtenaren gevormd, zelf was hij gevormd door den heer Wijdenes Spaans. Diens advies „Moeïijkhe- den zijn er om overwonnen te wor den", heeft spr. steeds voor oogen gehouden. Tegen vijf uur werd de bijeen komst, waarin het officieels ge deelte eenige malen werd afgewis seld door zang van het dameskoor, dat op teksten van de heeren Re zeiman en Baken o.a. het polder- sche schoon bezong, gesloten. Onder de zeer vele aanwezigen hadden wij o.a. opgemerkt, naast de reeds'genoemde sprekers, de heeren Loggers en Blaauboer, burgemees ter en secretaris van Wieringer- meer. de Boer en Correljé. secreta ris en eerste ambtenaar van Zijpe. Nolet en Essing, burgemeester en secretaris van Harenkarspel. Re- horst. burgemeester van Callants- oog. Bosma, burgemeester van Ou- de Niedorp. oud burgemeester Ha ringhuizen van Wïeringerwaard. wethouders en verschillende ledeT} van den voormaligen raad, Ds. Vorstman, Dr. Olree, hoofden en personeel der scholen, de gemeente politie en vele anderen. 'By'GMEPen INFLUENZA zal Abdijsiroop dadeljjk die nare hoest temperen en snel doen verdwijnen. De slijm komt los. Borst en keel worden verzacht. Vanouds beproefd bU hoest, griep, bronchitis, asthma. AKKER'S BELANGSTELLING VOOR VREEMDELINGENVERKEER EN SPORT. Zooals wij gisteren schreven, is lot. burgemeester van Texel be noemd, als opvolger van Mr. Kamp, die, zooals bekend, reeds geruimen tijd geleden aangesteld werd als Dijkgraaf van het Hoogheemraad schap Hollands Noorderkwartier, de heer Rijk de Vries. In een onderhoud, dat wij met den nieuw-benoemden burgemees- terr van Nederland's populairste wadden-eiland hadden, deelde deze mede, 40 jaar oud en gehuwd te zijn. Kinderen heeft de heer Rijk de Vries niet. Wat zijn opleiding betreft, deze ving na den lageren schooltijd in Deventer (tevens de geboorteplaats) aan op de H.B.S. 5-jarigen cursus aldaar. Na hier het einddiploma verworven te hebben, legde hij zich toe op de studie voor het notariaat. Deze studie werd na enkele jaren afgebroken, waarna de Textiel school in Enschede bezocht werd. Het was hierna dat de heer Rijk de Vries zich geheel aan de textiel branche begon te wijden, en zulks tot voor korten tijd. In verband hiermede werd veel gereisd, spe ciaal naar België en Frankrijk. Ook andere Europeesche landen werden door den heer Rijk de Vries be zocht. De belangstelling voor gemeente lijk werk dateert niet van den laat- sten tijd. Reeds eerder voelde hij zich daartoe aangetrokken en gaf een niet onbelangrijk deel van zijn vrijen tijd daaraan. Het was in Juli 1941, dat de heer Rijk de Vries benoemd werd tot volontair in gemeente dienst te Zaandam. Per 1 De cember 1.1. volgde de aanstelling tot Hoofdcommies van het Secretarie, chef van het kabinet van den burgemeester te Castri- cum. Op 5 December daarop vond de aanstelling tot burge meester plaats van genoemde gemeente. De Burgemeester Rijk de Vries deelde mede, zijn toekomstige gemeente Texel, te kennen van de vele malen dat hij 't eiland bezocht heeft voor zijn plezier. Menige vacantie werd daar doorgebracht, zoodat hij niet geheel vreemd staat ten opzich te van het leven daar. Er werd op gewezen, dat er niet was ge vraagd om een benoeming op Texel. Nu hierop de keuze is gevallen .verheugt dit den nieuw benoemden burgemeester zeer. Als „buitenman" had hij zich steeds als woonplaats Texel gewenscht en hetzelfde kan van de echtgenoote gezegd worden. Uiteraard werd de aanstelling dus met beide handen geaccep teerd. De heer Rijk de Vries wees er voorts op steeds veel belangstelling gehad te hebben voor het vreemde lingenverkeer, iets wat thans vruch ten zal kunnen afwerpen op Texel, dat zoozeer aangewezen is op deze tak van „industrie". Ook de sport heeft de volle belangstelling van den nieuwen burgemeester. Jaren lang was hij 1ste klasse scheids rechter van den Nederlandschen Voetbalbond en tevens bestuurslid van den Utrechtschen Voetbalbond. De datum, waarop de heer Rijk de Vries in dienst zal treden op Texel, is nog niet bekend. Reeds nu sprak de burgemees ter echter de hoop uit, dat hij op Texel even prettig zal mo gen samenwerken met de be- (Vervolg van pagina 1). De zitting van gisteren ving aan met voorlegging van een door-ge tuige De Kan ter voor den rechter commissaris afgelegde verklaring, dat de W.A-mannen. die teich verzetten.' door de politie met de blanke sabel de Balistraat werden ingedreven. Deze getuige die thans in Frankrijk vertoeft had Peter Ton op een drafje naar de poort zien loopen. waar het slacht offer, door het doodelijk revolver schot getroffen, voorover viel. Verder werden enkele agenten van politie nogmaals gehoord in verband met de vraag of zij op de hoogte waren van de instructie van den toen maligen hoofdcommisaris va.n politie, inzake het optreden bij or.deverteringen, waarbij nationaal socialisten betrokken zijn. De toen in dienst geweest zijnde agenten bleken te weten, dat zij soepeler dan voorheen behoorden op te treden ten opzichte van de N. S.B. Voorts wordt in die instructie meer de aandacht op bepaalde leden der toènalige N.S.N.A.P. gevestigd. Mr. Hoekstra aan 't woord. Thans is het woord aan den fun- geerend procureur-generaal, Mr. Hoekstra. Deze vangt zijn requisitoir aan met de opmerking, dat dit een bui tengewoon ernstige zaak is. In het bijzonder moet worden be treurd, dat de leiding op het tijd stip van het gebeurde bij de po litie niet deugde. Eerst toen een in specteur verscheen, verbeterde de situatie. De getuigenverklaringen ten op zichte van het gedrag der betrok kenen loopen uiteen, hetgeen be grijpelijk is, want er was wanorde. Vast is komen te staan, naar spre kers meening, dat de kogel, die in hét achterhoofd van den verslagene werd aangetroffen en die de oor zaak van den dood was, afkomstig is geweest uit den revolver van verdachte. De politie heeft in geval van ver storing der openbare orde het recht tot gebruikmaking van haar slag- of vuurwapenen. De vraag is nu: was hier ver storing van de openbare orde? Spr. meent, dat uit de getuigen verklaringen voldoende is ge bleken, dat dit inderdaad het geval was. Hij heeft niet de overtui ging, dat verdachte opzettelijk Peter Ton heeft willen treffen. De ten laste gelegde doodslag zal niet kunnen worden gehand haafd. Wel echter meent spre ker, dat art. 307 van het Wet boek van Strafrecht (het ver oorzaken von dood door schuld) hier van toepassing is. Spr. meent dat verdachte zich ter plaatse heeft moeten verdedigen om redenen van lijfbehoud. Verdachte is daarbij echter te ver gegaan en heeft zoodanig geschoten, dat Peter Ton doodelijk werd getroffen. Spreker concludeert tot bewezen verklaring van dood door schold, doch met ontslag van rechtsvervolging. volking en ambtenaren als dit in Castricum het geval was. Tenslotte deelde de heer Rijk de Vries mede, sedert Septem ber 1940 lid van de N.S.B. te zijn. ELK DER VOLGENDE BONNF.N GEEFT RECHT OP T KOOPEN VAN 18 Jan. t.m. 24 Jan. 1942. 04A brood 04B brood 04A vleesch 04B vleesch 05A aardao. 05B aardap. 4 rants. brood of Vz rantsoen gebak 1 rantsoen vleesch of V4 rantsoen vl.waren 1% Kg. aardappelen Vz Kr. aardappelen Dec. t.m. 24 Jan. 1942 184 algem. 1 Kg. suiker 1 1 1 1 kg 01 C of 01 D reserve 50 gram cacao 50 50 gram 189 algem. 500 gram jam 500 500 500 500 gram 185 tm. 188 1 rantsoen bloem, brd. algemeen of gebak 4 4 4 4 rantsT 02 D—03 D reserve 250 gram rijst -ï" 500 gram 190 algem. '250 gram havermout 191 algem. ■250 gram of peulvr. 250 250 250 250 gram gort 250 250 250 250 gram 192 algem. 100 gram vermicelli of maizena 100 100 100 100 gram 179 tm. 183 algemeen 100 gram kaas 500 50 0 500 500 gram 01A t.m. 04A melk I 3Vz liter melk 28 14 liter 01 B t.m. 04B melk 1 1% liter melk 7 7 liter 03 boter I Vz rants. boter 03 vet Vz rants. boter m. red. of vet Bijzondere rantsoenen 21 Dec. t.m. 31 Jan. 1942 57 boter 1125 gram boter 57 vet 1125 gram boter m. reductie 28 Dec. t.m. Zi Febr.' 1942 193algem. 1250 gram koffie- I surrogaat 6 Jan. t.m. 24 Jan. 1942. 195 algem. 1250 gram |peul vrucht. 19 Jan. t.m. 7 Febr. 1942. 04B 04C 04D|1 stuks I eieren reserve Beschikbaar per rersoon 0 t/m 3 jaar vol 13 jaar 20 jaar senen een heid in tijdvak van één week l*/4 l3/4 '/s 18 22 18 2'/i 2"/, 2V2 3'/-. 5'/< 3'/? '/2 in tijdvak van vier weken in tijdvak van 9 dagen 125 250 250 1 250 250 250 1 250 250 250 1 gram gram stuks GELDIGE BONNEN VOOR DIVERSE ARTIKELEN Elk der volgende bonnen 15 netroleum 26 petroleum 07 KF brandst.1) 05 tm 07 HK brandst. 13 en 17 H.K. Brandst 08 HK brandst2 12 tm 20 CV brandst. 23 tm 28 CV brandst. Ie tm 8e per. brandst. 194 algemeen F zeep F toiletzeep L textiel (mannen) geeft recht op 't koo- pen van 2 L. petro leum 1 eenheid brandst. 1 rantsoen zeep 75 gr. toi letzeep 80% 50 gram scheerzeep 28 Dec. 194J 4 Jan. 194* div. data 1 Jan. 1942 1 Jan. 1942 1 Jan. 1942 21 Mrt. 1942 14 Febr. 1942 31 Jan. 1942 31 Jan. 1942 30 Apr. 1942 30 Apr. 1942 31 Jan. 1942 30 Apr. 1942 30 Apr. 1942 31 Jan. 1942 31 Jan. 1942 30 Apr. 1942 1) Hierop geen anthraciet verkrijgbaar 2) Hierop uitsluitend turf verkrijghaar DE VOLGENDE BONNEN ZIJN BINNENKORT NIET MEER GELDIG Na Zaterdag 17 Jan.: 03 brood, vleesch, aardappelen. De levensmiddelen, welker geldigheidsduur op Zondag aanvangt, mogen reeds worden gebruikt op Zaterdag daaraan voorafgaande, met uitzondering van den bon voor vleesch en vleeschwaren. De verdediger: De verdediger, Mr. W. Francken, begint zijn pleidooi met woorden van deelneming aan het adres der familie van Peter Ton. De versla- gene had zich naar behooren ge dragen en zijn moeder en zuster hebben een sympathieke houding aangenomen in de beoordeeling van het gebeurde, want zij hebben er kend, dat geen opzet of grove schuld aanwezig is geweest en zij hebben den wensch geuit, dat de zaak niet zou worden vervolgd. Deze wensch is niet in vervulling gegaan, want na bijna anderhalf jaar is het toch tot deze rechtszaak gekomen. De houding van bepaalde leden der nationaal-socialistische bewe ging heeft wel tot het incident bij gedragen, dat zijn aanvang had in het gebeurde met den wielrijder, die het verband van den troep Jeugdstorm in de Javastraat door een samenloop van omstandighe den verstoorde. Daarvan werd pro ces-verbaal opgemaakt "en tevens van politie-zijde werd voldaan aan het verzoek om de menschenme- nigte tot doorloopen aan te manen. Er was een gevecht ontstaan tus schen politie eener- en W.A. an derzijds. In zulk een geval is er geen sprake meer van optreden te- Ren een bepaalden persoon. Pleiter concludeerde tot vrijspraak althans tot ontslag van rechtsver volging. Hoofdredacteur: J. Keesman, Schagen. - Wnd. Hoofdred.: A. R. Jonker. Buiten- en Bin nenland, Schagen. - Fred. Groot, Schagen. Alg. reportage. Streeknieuws en Kunst. - A. C. van Kampen. Rayon-redacteur Den Helder. FEUILLETON Dr. Burmesters Roinar van Hans Hirvhammer (Nadruk verboden) 27. Professor Hopfelt wees met een handgebaar naar een clubfauteuil, terwijl hij zelf naar den stoel achter zijn schrijfbureau terugkeerde. „Rookt u? Gaat uw gang! Werkt u tegenwoordig in Berlijn?" Lorenz zette zijn sigaret met den hem aangeboden lucifer in brand, zoog zijn longen vol en bracht daar na zoo sober mogelijk verslag uit van zijn wedervaren, voor zoover dat tot goed begrip van de positie, waar in hij verkeerde, noodzakelijk was. De professor hoorde zwijgend toe; slechts af en toe wierp hij een scher pen, onderzoekenden blik op den jongeman tegenover hem. Toen Lorenz Burmester aan het eind was van zijn relaas, bleef het een oogenblik volkomen stil In het vertrek. „Een verdraaid pijnlijke situatie!" verbrak de professor eindelijk het zwijgen. „Als ik u was, zou ik me toch werkelijk niet zoo zonder meer op zij laten schuiven. De brief van dr. Gerold geeft u toch verschillende aanspraken. Het minste, wat u eischen kunt, is een behoorlijke scha deloosstelling." Lorenz schudde het hoofd. „Ik wil er niets meer mee te maken hebben." „Tja, dan bent u eenvoudig niet te helpen en dan kan ik u alleen nog maar den raad geven zoo spoedig mogelijk Berlijn te verlaten en weer naar Beieren terug te keeren. Be grijpt u mij niet verkeerd, beste col lega!" vervolgde hij met verheffing van stem, toen hij Burmester's te leurgestelde gezicht bemerkte. „Dat u een flink en alleszins begaafd me dicus bent, daarvan heb ik de bewij zen ontvangen. Maar juist daarom moet u niet in Berlijn blijven hangen, teminder nog, omdat u een gezin hebt. Wij hebben hier in Berlijn een ongelooflijk aantal jonge doktoren, die eenvoudig niet de minste kans hebben in een of ander ziekenhuis te worden ondergebracht, laat staan een eigen practijk te beginnen. Uw kennis, uw wetenschappelijke oplei ding, al uw ervaring zou in den af martelenden strijd om het dage- lijk3ch brood voor de haaien zijn. Het is hopeloos, gelooft u mij!" Lorenz staarde besluiteloos voor zich uit, totaal ontmoedigd door de onverwachte wending, welke het ge sprek had genomen. „Als ik u goed begrepen heb, was u daar de eenige arts ter plaatse. Goed, het mag dan moeilijk zijn in een plattelandspractijk vooruit te komen, ik geef het graag toe, maar gelooft u mij, dat uw Berlijnsche col lega's big zouden zijn als ze in uw schoenen stonden. U hebt toch voor uitzichten, u begint immers pas... M'n hemel, een jonge kerel als u! Een paar successen, twee, drie ge lukkige gevallen en u bent er. En uw vrouw, uw kinderen? Zoudt u er zooveel voor voelen hen aan de groote stad over te leveren?" „Ik kan niet meer terug!" riep Lorenz gemarteld Neen, hij kon niet meer terug. Nu niet meer, nu zij thuis met alles op' hun aanstaand vertrek hadden gerekend. „Ach, dat zegt u maar zoo! U moet terug, omdar er nu eenmaal geen andere mogelijkheid is." De pro fessor stond op en begon het vertrek op en neer te loopen. Na een poosje bleef hij dicht vooi Burmester staan. „Luistert u eens, ik wil u helpen. Ik zal u vijftig mark geven. Be schouwt u dat geld dan maar als een voorschot op nog te leveren bijdra gen, maar ik verbind er deze voorwaarde aan; dat u nog vandaag Berlijn verlaat en naar uw gezin terugkeert. Accoord?" Op dit oogenblik voelde Lorenz Burmester een intens verlangen in zich opwellen, naar Mariene, naar zijn geliefde circus, naar de bos- schen, die daar rondom zijn huis hun eeuwig lied zongen en naar het hel dere, kabbelende water van de berg beek. Het was, alsof Hopfelt's woor den een dam omver hadden gewor pen, die uit stijflioofdigheid, mis plaatste trots en eigenzinnigheu was opgebouwd. Plotseling zag alle. er heel anders uit. Wat was Berlijn Een wanstaltig, razend, alles ver nietigend, bloeddorstig monster! Heidmühle daarentegen een toon beeld van vrede en rust. Het viel Lorenz met gemakkelijk zich bij dit onweerstaanbaar gevoel van heimwee te beheerschen. O, van daag nog in den trein te mogen zit ten, die hem naar het Zuiden zou brengen! Niet mee/ in dat asyl der ellende terug te Keeren, noo't meer de bedorven atmosfeer van die slaap zaal e behoeven in te ademen, die troostelooze, bedompte huizenzee voor goed achter zich te kunnen laten?Alles wat het leven mooi en waard maakte geleefd te worden, lag in deze opwelling van zijn be zwaard gemoed. Het was, of professor Hopfelt iets van Burmester's moeilijken tweestrijd bemerkte. Hij legde althans zijn beide handen op diens schouders en zei ernstig en overredend: .,Nou, mijn waarde, Ik geloof, dat we naar huis gaan, niet? De rest komt dan vanzelf wel. Misschien Kan ik b.j den Studiekring wat belangstelling voor uw wetenschappelijken arbeid op wekken. Ik ken een paar heeren, van het bestuur; het lijkt me lang niet onmogelijk, dat zij zich bereid mllen toonen u een subsidie voor bet doen van verdere onderzoekingen te verleenen." „Ach, professor, ik... ik ben u wer kelijk zeer..." „Geen dankbetuigingen, alsje- bli-ft!" viel Hopfelt hem in de rede. „Dat ik u behulpzaam wil zijn, is zuiver egoïsme. Ik zou u weer graag als medewerker aan ons medisch tijdschrift verbonden zien, dat is alles! Maar nu zullen we eerst eens even nazien wanneer de eerst volgende trein naar Beieren gaat Ik moet toch nog hier of daar een spoorboekje hebben. Hopenlijk nebt u nog tijd genoeg om met ons het middagmaal te georuiken." Hij begon te zoeken, eerst in de vakbladen en laden van zijn schrijf bureau, daarna in de boekenkasten. Het was tevergeefsch. Na tien mi nuten gaf hij het op. „Mijn vrouw schijnt weer eens te hebben opge ruimd. Gewoonlijk merk ik dat pas als ik niets meer kan vinden. Gaat dat bij u ook zoo?" Mariene! dacht Lorenz. Morgen zou hij bij haar zijn na langen tijd van scheiding. Volkomen verrassend zou hij het huis binnengaan en haar naam noemen en zij zou niet kun nen begrijpen, dat hjj weer thuis was. Hij zou dan meteen nog eens een woordje praten met Erwin Volk- mann. De knaap was weliswaar wat arrogant, maar tenslotte was hij toch geen onmensch. Als hij hem van alles op de hoogte bracht, zou hij toch wel bereid zgn een regeling te treffen. Erwin moest Heidmühle aan hem overlaten, terwijl hij dan een zelfde toezegging zou doen met betrekking tot Walakirchen. Na tuurlijk, die professor Hopfelt had gelijk, het moest immers gaan. En als hij dan daarnaast zijn on derzoekingen kon voortzetten Hoe eenvoudig leek alles nu op eens! Waarom had hij zich eigen lijk met dat dwaze Berlijnsche avon tuur ingelaten? Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Dagblad voor Hollands Noorderkwartier | 1942 | | pagina 2